«Είμαστε μια «Χριστιανική κοινωνία» και όμως δεν είμαστε σε θέση να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα με το Χριστό…. Αιώνες τώρα, γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα στα Ανάκτορα του Ηρώδη και όχι στη φάτνη της Βηθλεέμ ! Έτσι, αντί να υπηρετούμε το Χριστό, σκοτώνουμε την ελπίδα των λαών….».
Αυτά τονίζονταν σε κείμενο της ΧΔ της δεκαετίας του 1970.
Παράλληλα, ο μεγάλος Ρώσος ορθόδοξος φιλόσοφος Νικόλαος Μπερντιάγιεφ, από την εκδημία του οποίου συμπληρώνονται εβδομήντα χρόνια τον Μάρτιο του 2018, τόνιζε: «Ἡ φοβερότερη μορφή αθεΐας …..είναι…… αυτή που εμφανίζεται στην αθεΐα τῆς πρακτικής ζωής, στην αδιαφορία και στην ψυχρότητα. Αυτή τη μορφή της αθεΐας συχνά τη συναντάμε ανάμεσα στους κατ’ όνομα Χριστιανούς.»
Όλα αυτά είναι πάντοτε επίκαιρα, με μια διαφορά: Σήμερα, τα προσχήματα και οι μάσκες πέφτουν. Η άρχουσα τάξη, που επί δεκαετίες χρησιμοποιούσε κατά καιρούς τον Χριστιανισμό αλλοιώνοντας το περιεχόμενο της διδασκαλίας του, για να εξασφαλίσει τα προνόμια και την επικυριαρχία της, δηλώνει πια ανοιχτά, σε κάθε ευκαιρία και με κάθε πρόσχημα, ότι έχει πάψει να πιστεύει σε μια χριστιανική κοινωνία. Ότι ο Χριστός δεν είναι ευπρόσδεκτος στον κόσμο, όπως έχουν κατά νου να τον διαμορφώσουν οι «άρχοντες του κόσμου τούτου».
« Μέγα μάθημα τῆς ταπείνωσης είναι για μας, αδελφοί μου, ἡ Γέννηση τού Χριστού. Πού γεννήθηκε; Μέσα σέ μία φάτνη, σ’ ένα παχνί να πούμε καλύτερα, για να νοιώσουμε βαθύτερα την ανείπωτη συγκατάβαση τού Θεού, γιατί τ’ αρχαία λόγια κάνουνε να φαίνουνται στα μάτια μας πλούσια καὶ τα φτωχά πράγματα. Ἡ μητέρα του, η υπεραγία Θεοτόκος, μακριά από το σπίτι της, ξένη σε ξένον τόπο, πήγε και τον γέννησε μέσα σ’ ένα μαντρί……Ποιας άνθρωπος γεννήθηκε με μεγαλύτερη ταπείνωση;» θυμίζει ο Φώτης Κόντογλου.
Ξένος και άστεγος, «ουκ έχων πού την κεφαλήν κλίναι» και ταυτόχρονα ανεπιθύμητος ο Χριστός, νεογέννητος ακόμα, έγινε πρόσφυγας και μετανάστης. Αν και παντοδύναμος Θεός, από την απέραντη αγάπη Του για τον κόσμο και ακραία συγκατάβαση και κένωση, γεννήθηκε κατά σάρκα με τις πιο ταπεινωτικές συνθήκες και θανατώθηκε με τον πιο ατιμωτικό και ταπεινωτικό τρόπο, για να οδηγήσει την πεσμένη φύση μας στην Ανάσταση και νικώντας το θάνατο και ο,τι άλλο αυτός αντιπροσωπεύει. Σύμφωνα με τη θεολογία των Ανατολικών Πατέρων και Μητέρων της Εκκλησίας, ο Χριστός σαρκώθηκε και ανέλαβε το όλον της ανθρώπινης φύσης, ώστε να νικήσει το νόμο της φθοράς, το θάνατο και την τυραννία του διαβόλου πάνω στο ανθρώπινο γένος. Γιατί κάθε άνθρωπος, και ο πιο ταπεινός, ανεξάρτητα από εθνικότητα, φύλο, ή κοινωνική θέση, είναι εικόνα Θεού.
Βάσει της φράσης του αγ. Ιγνατίου του Θεοφόρου, η υπερφυσική κύηση της Θεοτόκου Μαρίας, ως κορυφαίο γεγονός του σχεδίου της Θείας Οικονομίας, συνιστά «μυστήριον κραυγής, ο εν ησυχία Θεού επράχθη».
Το μυστήριο της ενανθρώπισης έτσι συνιστά μια ανατρεπτική ενέργεια του ζώντα Θεού που από άφατη αγάπη κατορθώνει δια του Χριστού να δημιουργήσει μια δυνατότητα, που όμως εναπόκειται απόλυτα στην ελευθερία του ανθρώπου να την ενεργοποιήσει.
Έτσι, εκφράσεις του θανάτου όπως αυτές που συναντούμε και σήμερα, όπως το διανθρώπινο μίσος, ο πόλεμος, η αδικία, η εκμετάλλευση και η αποστέρηση, αποτελούν τεκμήριο της τυπολατρικής θρησκευτικότητας των κατ’όνομα χριστιανικών και ορθόδοξων κοινωνιών, που λίγο διαφέρουν από τις «άθεες», αλλόδοξες ή ετερόδοξες, ενώ αντίθετα εκφράσεις της ζωής, της όντως ζωής, όπως η αγάπη, η δικαιοσύνη και η ειρήνη, αθετούνται, συχνά ολοένα και περισσότερο, και συνιστούν ακόμη σε θλιβερή έκταση ζητούμενα.
Το κίνημα της ΧΔ εύχεται σε όλους τους συνανθρώπους μας καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα και νέο έτος ευτυχέστερο από αυτό που φεύγει, με περισσότερη ελευθερία και δικαιοσύνη. Ευχές, για την πραγματοποίηση των οποίων αγωνίστηκε και θα συνεχίσει να αγωνίζεται.
Ανάρτηση από: https://geromorias.blogspot.gr