Ανάρτηση από: http://www.koufogiorgos.de
Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2017
Τὰ Ἑλληνικὰ ὡς τραγούδι
Του Διονύση Σαββόπουλου
Τὰ ἑλληνικὰ εἶναι τραγούδι, ὄχι ἁπλῶς καὶ μόνον ἐπειδὴ ἡ ἐκφορά τους διαθέτει πλούσιο κυματισμό· κι ἄλλες γλῶσσες ἠχοῦν ὄμορφα. Τὰ ἰταλικὰ π.χ. δὲν ὑστεροῦν ἀπ᾿ αὐτῆς τῆς ἀπόψεως. Κάθε γλῶσσα ἔχει τὸν ἦχο της. ῞Ομως μόνον ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι τραγούδι, ἐπειδὴ μόνον ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα ἔχει συνείδηση τοῦ ἑαυτοῦ της ὡς τραγουδιοῦ. Τὸ ἀποτύπωμα αὐτῆς τῆς συνείδησης εἶναι οἱ τόνοι καὶ τὰ πνεύματα τῶν Ἀλεξανδρινῶν.
Συχνὰ ἀκοῦμε: Μὰ τὰ ἑλληνικὰ στὴν ἀρχὴ δὲν εἶχαν τόνους. Πράγματι, τί νὰ τοὺς ἔκαναν; Μιὰ φωνὴ ποὺ μπορεῖ νὰ τραγουδᾶ χωρὶς συνείδηση εἶναι χαρὰ Θεοῦ. Κάποτε ὅμως τὰ ἑλληνικὰ ἁπλώθηκαν· «ὣς μέσα στὴν Βακτριανὴν τὰ πήαμεν, ὣς τοὺς Ἰνδούς...» οἱ ὁποῖοι πῆραν μὲν τὰ ἑλληνικά, ἀλλὰ ἄμουσα. Κι ἔτσι ἔδωσαν τὴν λαμπρὴ εὐκαιρία στοὺς ῞Ελληνες νὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι ἡ βάση τῶν ἑλληνικῶν εἶναι βάση καθαρὰ μουσικοποιητικὴ καὶ χωρὶς αὐτὴν τὰ ἑλληνικὰ ἦταν ἁπλῶςμιὰ γλῶσσα τόσο φριχτὰ διαφορετικὴ ὥστε ν᾿ ἀναγκαστοῦν οἱ Ἀλεξανδρινοὶ νὰ χαράξουν μέσα της, γιὰ πρώτη φορά, πνεύματα καὶ τόνους, ποὺ σὰν μουσικὰ σημάδια ἀπεικονίζουν τὴν ἀρχετυπικὴ φωνὴ ἀπ᾿ ὅπου ἀναβλύζουν τὰ ἑλληνικὰ ἐπὶ αἰῶνες. Οἱ ᾽Αλεξανδρινοὶ χρειάστηκαν γι᾿ αὐτὴν τὴν ἐργασία τρεῖς αἰῶνες. Πῶς νὰ φαντασθοῦν, ὅτι ἀπόγονός τους, ὀνόματι Βερυβάκης, θὰ ἔκρινε τὴν ἐργασία τους περιττὴ καὶ θὰ τὴν ἀπέρριπτε ἐν μιᾷ νυκτί!
Οι άδηλοι κοινοί παρονομαστές
Το μέλλον της ανθρωποκεντρικής εξέλιξης ανάγεται σε μια διαφορετικού τύπου «βιολογία», η οποία αφήνει πίσω της τόσο τον κλασικό ιδίως φιλελευθερισμό, όσο και τον σοσιαλισμό. Στη «βιολογία» αυτή, το «κεφάλαιο» και κυριολεκτικά η νομισματική οικονομία αποτελεί την συστατική πρώτη ύλη της εξέλιξης. Αντιθέτως, η διαλεκτική της ανθρωποκεντρικής ολοκλήρωσης επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ κοινωνίας και (οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού) συστήματος.
Διότι, σε τελική ανάλυση, από αυτήν πηγάζει τόσο η δυναμική της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης, όσο και εκείνη της ελευθερίας. Η ελευθερία, άλλωστε, αποτελεί το ακριβές μέτρο αξιολόγησης του λόγου και του έργου με την πρόοδο. Η Αριστερά, όπως και ο κλασικός φιλελευθερισμός, περιήλθε στο παρελθόν της ιστορίας πολύ πριν εκδηλωθεί η τρέχουσα κρίση, με αφετηρία τις ΗΠΑ και σημειολογική αφετηρία για την Ευρώπη την Ελλάδα. Η δυτική κρίση απλώς βρήκε την Αριστερά απροετοίμαστη, για να μην πω ότι την εξέθεσε.
- Πρώτον, διότι προσήλθε στην αντιμετώπιση της κρίσης είτε με τα παρωχημένα ιδεολογικοπολιτικά εργαλεία και ιδίως με πεπερασμένες εμμονές του 18ου και του 19ου αιώνα, είτε με τον τρόπο του κλασικού φιλελευθερισμού (όχι στη λιτότητα κλπ). Πράγμα που της επιφύλασσε αυτοδικαίως τη θέση της θεραπαινίδας του λεγόμενου νεο-φιλελευθερισμού, δηλαδή της διεθνούς των αγορών. Με διαφορετική διατύπωση, εξακολουθεί να παραμένει έγκλειστη σε ένα παρελθόν που δεν προσφέρεται για πολιτικές υπέρ της κοινωνίας, ούτε σε επίπεδο προτάγματος (επαγγέλλεται πράγματα που δεν χρειάζονται πια οι κοινωνίες), ούτε σε επίπεδο συσχετισμών (με ένα σύστημα που θέτει την κοινωνία σε πολιτική αδυναμία).
- Δεύτερον, επειδή, μη διαθέτουσα ικανή γνωσιολογία, ώστε να συλλάβει την κατεύθυνση της εξέλιξης, αδυνατεί ακόμη και να αντιληφθεί την ουσιώδη διαφορά της σημερινής κρίσης σε σχέση με εκείνες του 20ού αιώνα. Στο ζήτημα αυτό, ταυτίζεται με τον φιλελευθερισμό, με τον οποίο συμφωνεί ότι το σήμερα θα υπάρχει ες αεί, ότι είναι ταυτόσημο με το αύριο. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να διατηρήσει την ακινησία του αξιακού, ιδεολογικού κεκτημένου και κατ’ επέκταση του (οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού) συστήματος.
Το έτος της αφύπνισης;
Της Analyst Team
Θεωρώντας πως το 2018 θα είναι ένα εξαιρετικά κρίσιμο έτος τόσο για τον πλανήτη, όσο και για την Ελλάδα, αναρωτιόμαστε εάν ξυπνήσουν επιτέλους οι Έλληνες, συνειδητοποιώντας πού τους οδηγούν ο πανικός και η σιωπή τους – χωρίς να είμαστε αισιόδοξοι, διαπιστώνοντας πως διευρύνεται το σύνδρομο της Στοκχόλμης.
.Ανάλυση
Υπενθυμίζουμε πως η Ελλάδα είναι μία χώρα η οποία, λόγω της σημαντικής και ευαίσθητης γεωπολιτικής της θέσης, καθώς επίσης του φυσικού, πολιτιστικού και υπόγειου πλούτου της, δεν πρέπει ποτέ να υπερχρεώνεται – αφού τότε κινδυνεύει η εδαφική της ακεραιότητα, επειδή είναι αδύναμη να αντισταθεί απέναντι σε αυτούς που νομοτελειακά την επιβουλεύονται.
Ως εκ τούτου είναι απαραίτητη η λιτή διαβίωση τόσο του κράτους, όσο και των Πολιτών του – κατά το παράδειγμα της αρχαίας Σπάρτης, η οποία δεν είχε υιοθετήσει μόνο έναν λιτό τρόπο διαβίωσης αλλά, επίσης, ήταν πάντοτε ετοιμοπόλεμη. Στη σημερινή εποχή βέβαια η έννοια «ετοιμοπόλεμη» για μία χώρα δεν απαιτεί μόνο τη στρατιωτική της ετοιμότητα σε αμυντικό επίπεδο αλλά, κυρίως, την οικονομική της ανεξαρτησία – η οποία δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση να τίθεται σε κίνδυνο.
Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017
''Θεραπεύοντας τον φόβο'' Άγιος Λουκάς ο Ιατρός Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπό...
Νέα ταινία ἐμπνευσμένη ἀπὸ τὴν ζωὴ τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ ἐπισκόπου Συμφερουπόλεως ἒγινε στην Οὐκρανία. Ἀνάλογης ποιότητας μὲ τὴν συγκλονιστικὴ ρώσικη ταινία «Τὸ Νησί», ἡ ὁποία ἀπέσπασε πολλὰ κινημοταγραφικὰ βραβεῖα, ἡ καινούρια ταινία ἀφιερωμένη στὸν βίο τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ καταγομένου ἀπὸ τὸ Κέρτς τῆς χερσονήσου τῆς Κριμαίας. Στὴν οὐσία πρόκειται γιὰ μία κινημοτογραφικὴ βιογραφία τοῦ ἐπισκόπου ποὺ ἔζησε μέσα σὲ ἕνα καθεστὼς ἐχθρικὸ πρὸς τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ τὴν ἐλευθερία καὶ ἀντιστάθηκε ἀπέναντι στὸ κομμουνιστικὸ κόμμα, τοὺς καταδότες, τὴν ἀστυνομία, ἀκόμα καὶ τὸν ἴδιο τὸν Στάλιν μὲ ἀποτέλεσμα τὴν δίωξη, φυλάκιση καὶ ἐξορία του. Ἔζησε καὶ πάλεψε σὰν οἰκογενειάρχης, ἰατρὸς καὶ ἀργότερα ἀρχιερέας, δύο παγκοσμίους πολέμους καὶ δεκάδες κινήματα καὶ ἐπαναστάσεις.
Μας ήρθαν δύσκολοι καιροί
Μας ήρθαν δύσκολοι καιροί.
Κράτα καλά στη δύσκολη την ώρα.
γίνε πουρνάρι π’ αντέχει και ριζώνει σε βράχια ξέρα, χέρσα γη.
Την σκέψη αρμάτωσε με νου και γνώση, κι από την ήττα κάνε να πυργώσει
νίκη περήφανη τρανή.
νίκη περήφανη τρανή.
Καλή χρονιά, λοιπόν.
Ελλάδα 2017 – 2018: Ανθρώπινος ή μη ανθρώπινος τόπος;
γη μας μαθαίνει για μας πιο πολλά απ’ όλα τα βιβλία. Γιατί μας αντιστέκεται. Ο άνθρωπος ανακαλύπτει τον εαυτό του όταν αναμετριέται με ένα εμπόδιο. Χρειάζεται όμως, για να το φτάσει, ένα εργαλείο. Χρειάζεται ένα τσαπί ή ένα αλέτρι. Ο χωρικός, όταν οργώνει, αποσπά λίγο – λίγο τα μυστικά απ’ τη φύση, και η αλήθεια που αποκαλύπτει είναι παγκόσμια. Όμοια τ’ αεροπλάνο, το εργαλείο των αεροπορικών γραμμών, μπάζει τον άνθρωπο σε όλα τα πανάρχαια προβλήματα.
Μπροστά στα μάτια μου έχω πάντα την εικόνα από την πρώτη νύχτα που πέταξα στην Αργεντινή, μια σκοτεινή νύχτα όπου μόνο φώτα αραιά λαμπύριζαν, σαν άστρα σκορπισμένα στον κάμπο.
Καθένα φανέρωνε, μέσα σ’ αυτό τον ωκεανό του ερέβους, το θαύμα μιας συνείδησης. Σ’ εκείνο το σπίτι διάβαζαν, συλλογιόνταν, κουβέντιαζαν. Στ’ άλλο γύρευαν ίσως να εξιχνιάσουν το διάστημα, μοχθούσαν σε υπολογισμούς για το νεφέλωμα της Ανδρομέδας. Εκεί κάτω αγαπιόνταν. Αραιά και πού σπίθιζαν στην εξοχή φώτα που γύρευαν να συντηρηθούν. Ίσαμε τα πιο διακριτικά, το φως του ποιητή, του δασκάλου, του ξυλουργού. Όμως, ανάμεσα στα ζωντανά αυτά αστέρια, πόσα παράθυρα κλειστά, αστέρια σβηστά, άνθρωποι που κοιμόνταν…
Μέλισσες σε αφανισμό, άνθρωπος σε κίνδυνο
«Όταν οι μέλισσες θα εξαφανιστούν, ο άνθρωπος θα πεθάνει στα αμέσως επόμενα τέσσερα χρόνια από την εξαφάνισή τους». Πρόκειται για ένα γνωμικό - πρόβλεψη που συμπυκνώνει τη σημασία των πολυτιμότερων εντόμων στον πλανήτη, των μελισσών που βρίσκονται αντιμέτωπες με τεράστια μείωση του πληθυσμού τους σε όλο τον πλανήτη. Τι συμβαίνει;
Το 35% της διατροφής μας κινδυνεύει
Από τα τέλη του 1990, οι μελισσοκόμοι, κυρίως στην Ευρώπη και τη Β. Αμερική, είχαν διαπιστώσει ότι οι πληθυσμοί των μελιφόρων μελισσών (οι μέλισσες που κατοικούν σε κυψέλες και παράγουν μέλι) μειώνονταν με ασυνήθιστα γρήγορους ρυθμούς. Οι μέλισσες αυτές είναι απαραίτητες για την παραγωγή της τροφής μας γιατί επικονιάζουν τα φυτά.
Η επικονίαση, η γονιμοποίηση δηλαδή του άνθους για να γίνει καρπός, είναι το πολυτιμότερο αγαθό που προσφέρουν οι μέλισσες στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Χωρίς την επικονίαση, η τροφή που καταλήγει στο πιάτο μας θα ήταν πολύ λιγότερη, καθώς το 1/3 των καλλιεργειών βασίζεται σε αυτήν.
Εντρεπρενέρ με τα λεφτά του μπαμπά
Ο μύθος του νεαρού, ασυμβίβαστου και ριψοκίνδυνου επιχειρηματία που γνωρίζει την επιτυχία χάρη στη σκληρή δουλειά και (ίσως) κάποια γενετική προδιάθεση στην ανάληψη ρίσκου, κατέρρευσε και επισήμως στο τέλος του 2017. Αν γεννηθείς φτωχός θα πεθάνεις πιθανότατα φτωχός. Και αν γεννηθείς πλούσιος θα κάνεις ό,τι θέλεις
Να ψάχνουμε τα ΕΣΠΑ στα σκουπίδια. Εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες
Αγνωστος Ελλην εντρεπρενέρ
Ο Φίλιπ Αλστον συγκέντρωσε φρικτές εικόνες από το ταξίδι του στις ΗΠΑ. Είδε ανθρώπους με σαπισμένα δόντια, που δεν μπορούσαν να επισκεφθούν έναν οδοντίατρο. Είδε άστεγους και πολίτες που πέθαιναν από ιάσιμες ασθένειες ή απλώς… από τη μόλυνση του περιβάλλοντος.
Ως ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για την Ακραία Φτώχεια και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είχε καθήκον να καταγράψει ότι τουλάχιστον ένας στους οκτώ κατοίκους της πλουσιότερης χώρας του κόσμου ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και να παρουσιάσει μερικά παραδείγματα, που θα έκαναν την έκθεσή του λίγο πιο «θελκτική» για τα διεθνή μέσα ενημέρωσης.
Ο κτηνώδης πλούτος τους από την απάνθρωπη φτώχεια μας
Του Παναγιώτη Θεοδωρόπουλου
Χτες δόθηκαν στη δημοσιότητα τα στοιχεία του δείκτη «Bloomberg Billionaires Index», που μετράει την περιουσία των 500 πιο ισχυρών επιχειρηματιών στον κόσμο. Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά και ταυτόχρονα προκλητικά. Δείχνουν την τεράστια ανισότητα που παράγει το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι 500 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη αύξησαν την περιουσία τους κατά 900 δισεκατομμύρια δολάρια το 2017! Η συγκεκριμένη επίδοση τους, είναι τέσσερις φόρες μεγαλύτερη σε σχέση με την αντίστοιχη επίδοση του 2016! Ο δείκτης Bloomberg Billionaires Index, έδειξε ότι η περιουσία των «500» σημείωσε αύξηση κατά 23%.
Συνολικά μέχρι τις 26 Δεκεμβρίου 2017, οι 500 ζάπλουτοι έλεγχαν 5,3 τρισ. δολάρια σε σχέση με τα 4,4 τρισ. δολάρια στις 27/12/2016.
Πώς η Γερμανία κλέβει 84 δις κάθε χρόνο από όλους μας, με το ΕΥΡΩ!
Αν υπάρχει μία χώρα η οποία έχει κυριολεκτικά κατακλέψει την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της, και το κάθε κράτος χωριστά, αυτή έχει όνομα. Λέγεται Γερμανία! Στο Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο έκλεβε τις χώρες με υποχρεωτική κατάσχεση της παραγωγής τους και παραγωγικών μονάδων, από αγροτικά προϊόντα ως επίταξη βιομηχανιών στην υπηρεσία του Χίτλερ. Όμως στην σύγχρονη Ευρώπη, η δουλειά γίνεται με τον πιο αθόρυβο, τον πιο ύπουλο τρόπο. Μέσω του σκληρού νομίσματος, του ΕΥΡΩ, και του Τραπεζικού συστήματος!
Πώς κλέβει η Γερμανία τις άλλες χώρες
Το Target 2 καταγράφει τις χρηματικές υποχρεώσεις των τραπεζών της μιας χώρας στην άλλη. Σημειώνουμε ότι πρόκειται για υποχρεώσεις που δεν σχετίζονται με το δημόσιο χρέος της κάθε χώρας. Αν μια χώρα έχει δημόσιο χρέος 200 δις πχ, και χρωστάει άλλα 100 δις μέσω του Διατραπεζικού συστήματος εκκαθάρισης συναλλαγών TARGET2, ίσως είναι σε θέση κάπως να γλιτώσει από το δημόσιο χρέος των 200 δις, όχι όμως από το διατραπεζικό χρέος 100 δις που έχει να κάνει με εκκαθάριση των συναλλαγών! Η Γερμανία, κατάφερε μέσω ενός ακριβού, για τις χώρες της Νότιας Ευρώπης, νομίσματος, να τσακίσει σε κόστος τους βιομηχανικούς κολοσσούς της Γαλλίας, της Ιταλίας και Ισπανίας, καθιστώντας τις ακριβές χώρες. Παράλληλα όμως, με την ανταλλακτική ανισορροπία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χρωστάνε αυτές στη Γερμανία αμύθητα ποσά,μέσω του Ευρωπαϊκού συστήματος εκκαθάρισης των συναλλαγών TARGET 2!
Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017
Η πρώτη αποικιοκρατική «μετοχική εταιρεία» της Ιστορίας!
Του Βασίλη Στοϊλόπουλου
Σε αντίθεση με όσα διαδίδονται ευρέως, η πρώτη «μετοχική εταιρεία» αποικιακού τύπου της Ιστορίας δεν δημιουργήθηκε μετά την ανακάλυψη του Νέου Κόσμου, αλλά σε κατακτημένη περιοχή της αποικιοκρατούμενης Ελλάδας στα μέσα του 14ου αιώνα, τη Χίο. Το δυτικό αποικιοκρατικό μοντέλο πρώτα δοκιμάστηκε «επιτυχώς» στον ελλαδικό χώρο και αργότερα έγινε ευρύτατα διαδεδομένο παγκόσμιο φαινόμενο, που οδήγησε στην επικυριαρχία της Δύσης. Το «πρωτότυπο» αποικιακό καθεστώς που εγκαθιδρύθηκε στη Χίο ήταν και το «πρότυπο» για τις μεταγενέστερες «Εταιρείες» των Ανατολικών και των Δυτικών Ινδιών.
Το ιστορικό: Το 1346, οι Γενουάτες καταλαμβάνουν τη βυζαντινή Χίο και από τον επόμενο χρόνο, μέχρι το 1566, το νησί της μαστίχας διοικείται από μια μονοπωλιακή μετοχική-ναυλωτική «Εταιρεία», τη Μαόνα (αραβικά: ma‘ūnah = βοήθεια ή αμοιβαία βοήθεια). Η Εταιρεία κατείχε το μονοπώλιο της μοναδικής στον κόσμο χιώτικης μαστίχας, καθώς και τον έλεγχο του εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου. Αποκλειστικοί μέτοχοί της ήταν οι Ιουστινιάνι, ένας από τους εκπροσώπους των οποίων πολέμησε γενναία δίπλα στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453). Η Δημοκρατία της Γένουας έχει απλώς την υψηλή κυριότητα της Χίου, που εκδηλώνονταν κυρίως με το διορισμό του Ποτεστάτου, του ανώτερου διοικητή.
Το ιστορικό: Το 1346, οι Γενουάτες καταλαμβάνουν τη βυζαντινή Χίο και από τον επόμενο χρόνο, μέχρι το 1566, το νησί της μαστίχας διοικείται από μια μονοπωλιακή μετοχική-ναυλωτική «Εταιρεία», τη Μαόνα (αραβικά: ma‘ūnah = βοήθεια ή αμοιβαία βοήθεια). Η Εταιρεία κατείχε το μονοπώλιο της μοναδικής στον κόσμο χιώτικης μαστίχας, καθώς και τον έλεγχο του εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου. Αποκλειστικοί μέτοχοί της ήταν οι Ιουστινιάνι, ένας από τους εκπροσώπους των οποίων πολέμησε γενναία δίπλα στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453). Η Δημοκρατία της Γένουας έχει απλώς την υψηλή κυριότητα της Χίου, που εκδηλώνονταν κυρίως με το διορισμό του Ποτεστάτου, του ανώτερου διοικητή.
Η διπλή πρόκληση της Τουρκίας στα Ίμια και την Κύπρο: Που στοχεύει ο Σουλτάνος
Στην Ελλάδα δίνουμε σημασία στα ασήμαντα πράγματα και προσπερνάμε τα σοβαρά, διότι έχουμε συνηθίσει να ζούμε στον φανταστικό κόσμο μας και να μην αντέχουμε την αλήθεια.
Μπορεί να σταθεί ακίνητη η μισή Ελλάδα μπροστά στις τηλεοπτικές οθόνες για να παρακολουθεί δέκα ανόητους να ανταγωνίζονται για τη φήμη των 15 λεπτών, αλλά δεν δίνει την παραμικρή σημασία για τις καθημερινές προκλήσεις της Τουρκίας στα Ίμια και στην Κύπρο, παρά το γεγονός -και αυτό είναι θετικό- ότι τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης δημοσιοποιούν τις τουρκικές ενέργειες.
Μπορεί μερικοί να ισχυριστούν ότι ζω σε ένα άλλο κόσμο ή μπορεί να θεωρήσουν πως υπερβάλλω, αλλά προχθές μεταξύ της Κω και της Τουρκίας, δημιουργήθηκε ένα σοβαρότατο περιστατικό εναντίον της ελληνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας. Οι πληροφορίες μας αναφέρουν ότι οι Τούρκοι ήταν προκλητικότατοι και μία πηγή υποστήριξε ότι υπήρξε και ανταλλαγή πληροφοριών. Είναι μία πληροφορία που δεν επιβεβαιώθηκε από δεύτερη πηγή, αλλά δεν υπάρχει ούτε και διάψευση.
Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017
Τράπεζες και Εξωδικαστικός Συμβιβασμός
Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα;
Του Δημήτριου Χρ. Αλβανού*
Όλο το 2017 από τα ΜΜΕ ακούγαμε ότι επιτέλους ψηφίστηκε νόμος για την εξωδικαστική επίλυση των διαφορών των δανειοληπτών με τις τράπεζες, που θα έδιδε τη δυνατότητα αποφυγής της πολύχρονης δικαστικής διαδικασίας και θα έλυνε τα χέρια των στελεχών των τραπεζών. Η αντίληψη που έχει κάποιος είναι ότι, για πρώτη φορά, τράπεζες και δανειολήπτες μπορούν να λύσουν τις διαφορές τους χωρίς την ταλαιπωρία της δικαστικής διαμάχης. Η πραγματικότητα βέβαια είναι τελείως διαφορετική και ως συνήθως οι δανειολήπτες βομβαρδίζονται από «μισές αλήθειες», δεδομένου ότι εξωδικαστική επίλυση των ιδιωτικών διαφορών προβλέπεται εδώ και χρόνια σε αρκετά νομοθετήματα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι, ήδη από το 2010, υπάρχει ο νόμος 3898/2010, ο οποίος, σε εκτέλεση κοινοτικής οδηγίας (2008/52/ΕΚ), δίδει τη δυνατότητα να λυθεί η διαφορά σύντομα με τον θεσμό της διαμεσολάβησης. Η παραπάνω διαδικασία πραγματώνεται με τη βοήθεια κοινά αποδεκτού πιστοποιημένου διαμεσολαβητή. Η διαδικασία μπορεί να τερματιστεί ακόμη και αυθημερόν και το συνταχθέν πρακτικό έχει ουσιαστικά ισχύ τελεσίδικης δικαστικής απόφασης. Επίσης ο ΚΠολΔ, στο άρθρο 214Β, εδώ και πολλά χρόνια δίδει τη δυνατότητα στα δύο μέρη να λύσουν τη διαφορά τους ενώπιον κάποιου δικαστή, ο οποίος ενεργεί ουσιαστικά ως «διαιτητής» ανάμεσά τους, αποφεύγοντας τη μακροχρόνια και πολυδάπανη δικαστική αντιδικία.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι, ήδη από το 2010, υπάρχει ο νόμος 3898/2010, ο οποίος, σε εκτέλεση κοινοτικής οδηγίας (2008/52/ΕΚ), δίδει τη δυνατότητα να λυθεί η διαφορά σύντομα με τον θεσμό της διαμεσολάβησης. Η παραπάνω διαδικασία πραγματώνεται με τη βοήθεια κοινά αποδεκτού πιστοποιημένου διαμεσολαβητή. Η διαδικασία μπορεί να τερματιστεί ακόμη και αυθημερόν και το συνταχθέν πρακτικό έχει ουσιαστικά ισχύ τελεσίδικης δικαστικής απόφασης. Επίσης ο ΚΠολΔ, στο άρθρο 214Β, εδώ και πολλά χρόνια δίδει τη δυνατότητα στα δύο μέρη να λύσουν τη διαφορά τους ενώπιον κάποιου δικαστή, ο οποίος ενεργεί ουσιαστικά ως «διαιτητής» ανάμεσά τους, αποφεύγοντας τη μακροχρόνια και πολυδάπανη δικαστική αντιδικία.
Los Angeles, 20.000 άστεγοι στο κέντρο της πόλης. Συγκλονιστικό video!
Αυτές είναι εικόνες απο το κέντρο του Los Angeles μια από της μεγαλύτερες πόλεις των ΗΠΑ στην καρδιά του φιλελευθερισμού και του καπιταλισμού!
Ολόκληρες κοινωνίες απόκληρων φιγούρες από το μέλλον μας!
Θανάσης Παπαθανασίου: «Η Σάρκωση και τα Μυστήριά της»
Ο Θανάσης Παπαθανασίου, προσκελημένος του π. Αλεξάνδρου Καρυώτογλου μίλησε τον Δεκέμβρη του 2017 για την Σάρκωση και τα Μυστήριά της στο σπιτάκι της ενορίας του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά στην Πλάκα.
Η μακεδονική διαμάχη
Όχι, δεν αναφέρομαι στο ομότιτλο βιβλίο του αγαπητού συναδέλφου στο πανεπιστήμιο του Bates, Loring Danforth, αν και θα άξιζε τον κόπο[1]. Αναφέρομαι στο ότι ο καιρός τα έφερε έτσι ώστε ένας πολιτικός φορέας που προγραμματικά απορρίπτει ως «ιδεολόγημα» την έννοια του έθνους και της εθνότητας πρόκειται να διαχειριστεί ένα ζήτημα το οποίο οι δύο πολιτικοί σχηματισμοί (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) με κυβερνητική θητεία δεν μπόρεσαν να διευθετήσουν στο πλαίσιο των δικών τους παραδοχών για το εθνικό συμφέρον, υιοθετώντας τη στρατηγική της μετάθεσής του στο μέλλον, με την ελπίδα ότι μια ευνοϊκότερη περιφερειακή και διεθνής συγκυρία θα υποχρέωνε τη γειτονική χώρα με το προσωρινό επίσημο όνομα «FYROM» να αναδιπλωθεί και να εγκαταλείψει το (συνηθισμένο σε όλες τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες) εθνικιστικό της πρόγραμμα. Έτσι μια εκκρεμότητα που άφησε η παλαιά τάξη πραγμάτων, όπου η κομμουνιστική ή κομμουνιστογενής Αριστερά είχε περιθωριακό ρόλο στη διαμόρφωση πολιτικής, μάλλον θα διευθετηθεί στο εγγύς μέλλον από την κυβερνώσα πλέον Αριστερά με την πιθανή σύμπραξη και άλλων εταίρων. Το ερώτημα δεν είναι πώς θα διευθετηθεί το ζήτημα – η κατεύθυνση είναι ήδη γνωστή – αλλά πώς θα αιτιολογηθεί πολιτικά η συγκεκριμένη επιλογή, πώς θα νομιμοποιηθεί η «λύση».
Σκόπια: Γραμμή Μητσοτάκη – Γραμμή Σαμαρά
Πολύς λόγος γίνεται τις ημέρες αυτές για το “Μακεδονικό” και την ονομασία της FYROM. Ως συνήθως, στις πολιτικές αντιπαραθέσεις του είδους μικρή αναφορά γίνεται -αν γινεται καν- στις, σημαντικές όχι μόνο για ιστορικούς λόγους, ρίζες του εκάστοτε προβλήματος, καθώς η κάθε πλευρά -και ιδιαίτερα αυτή που φέρει την μεγαλύτερη ευθύνη- ερμηνεύει τα γεγονότα κατα βούληση και μοιράζει τις ευθύνες όπως την βολεύει. Έτσι και τώρα.
Για να φρεσκάρουμε λίγο την μνήμη μας να ένα σκίτσο μου απο το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 29/3/1992.
Πρωτοσέλίδο άρθρο την ίδια μέρα, με τίτλο ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΥΠΟ ΠΡΟΘΕΣΜΙΑΝ που υπογράφει ο πολύς Ι. Πρετεντερης. Εκεί κάπου λέει “…Βασικός παράγων των εξελίξεων; ο κ. Α. Σαμαράς. Και πέτρα του “σκανδάλου”: η υπόθεση της αναγνώρισης των Σκοπίων…”
Η Τερέζα της Χερ Μάτζεστι στη Βάση της RAF εν Κύπρω
ΜΕ ΧΙΤΩΝΙΟ στρατιωτικής στολής παραλλαγής έμοιαζε το σακάκι που φορούσε η πρωθυπουργός της κυβέρνησης της Χερ Μάτζεστι κ. Τερέζα Μέι την Παρασκευή 22 Δεκ. 2017 που επισκέφθηκε σε «ταξίδι αστραπή» τις βρετανικές στρατιωτικές βάσεις στην Κύπρο. Η συνέχιση ύπαρξης των οποίων, στην Κύπρο, απομένει ο μόνος ίσως λόγος για να προσαγορεύει ακόμη εαυτήν ως «Μεγάλη» η Βρετανία.
ΕΑΝ ΔΕΝ ΚΑΤΕΙΧΕ η Βρετανία, άλλως Ηνωμένο Βασίλειο, τις βάσεις Ακρωτηρίου και Δεκέλειας στην Κύπρο, τότε η μόνη «Μεγάλη Βρετανία» που θα είχε απομείνει θα ήταν το… ομώνυμο ξενοδοχείο εκεί στην πλατεία Συντάγματος των Αθηνών…
ΚΑΙ ΟΣΑ ακριβώς δήλωσε η Βρετανίδα πρωθυπουργός προς το προσωπικό των βάσεων της, δίπλα από τα μαχητικά αεροσκάφη της Βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας RAF στην Κύπρο, αυτό ακριβώς το βρετανικό «μεγαλείο» υπονοούσαν, εννοούσαν κι εξηγούσαν. Αργότερα φόρεσε άλλο, μονόχρωμο μαύρο σακάκι, για να επισκεφθεί το νηπιαγωγείο των Βάσεων της…
Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2017
Οι χρήσιμοι ηλίθιοι του «προλεταριακού ανεθνισμού»
Ο πολιτικός «ρεαλισμός» μας επιβάλλει να διαπιστώσουμε, ίσως όχι ακριβώς το «τέλος της Ιστορίας», αλλά οπωσδήποτε ότι στις σύγχρονες Δυτικές κοινωνίες το πάλαι ποτέ πατριωτικό πάθος, το δημοκρατικό και ταξικό πολιτικό σθένος των λαών και των κοινωνικών ομάδων που υφίστανται την εκμετάλλευση, έχει προ πολλού και «οριστικά» εξουδετερωθεί.
Άλλωστε, η οικονομίστικα κατανοητή και εγκλωβισμένη στις ανισότητες της διανομής του πλούτου εργατική τάξη, ιδίως μάλιστα υπό τον πολυεθνικό και κατακερματισμένο «αμερικανικό» της χαρακτήρα, έγινε ένα εύχρηστο ιδεολογικό εργαλείο. Εργαλείο που μπορούσε εύκολα να στραφεί κατά του «ιστορικού αφηγήματος» του έθνους (ή έστω του «λαού των νοικοκυραίων» αυτού του έθνους).
Η σταδιακή εγκατάλειψη των ιδεολογικά υποβαθμισμένων παραγωγικών δραστηριοτήτων από τους αυτόχθονες εργαζόμενους και παράλληλα οι συνεχείς ροές της λαθρομετανάστευσης, που παρείχαν στα νέα μικρομεσαία αφεντικά άφθονο φθηνό εργατικό δυναμικό, διευκόλυναν (ιδεολογικά τουλάχιστον) παρόμοιες νοηματικές αποδομήσεις της «εργατικής τάξης» και του «λαού».
Η απάτη της προπαγάνδας των καθεστωτικών ΜΜΕ για το λεγόμενο "κοινωνικό μέρισμα"
Τελικά είναι πολύ ανόητοι οι παπαγάλοι των ΜΜΕ. Η μεγαλύτερη κουταμάρα τους είναι ότι μας περνάνε για βλάκες.
Μια είδηση η οποία κυκλοφορεί ευρέως από τα καθεστωτικά ΜΜΕ.
«Σύμφωνα με όσα μετέδωσε ο τηλεοπτικός σταθμός Alpha, δικαιούχοι του κοινωνικού μερίσματος, οι οποίοι το έχουν λάβει, μέχρι στιγμής, είναι πολίτες 172 διαφορετικών υπηκοοτήτων. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται Ινδοί, Αιγύπτιοι, Φιλιππινέζοι, Αλβανοί, Βούλγαροι αλλά και υπήκοοι εύρωστων οικονομιών. Πρόκειται για υπηκόους από τη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Γαλλία και τη Βρετανία. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο δελτίο ειδήσεων του σταθμού το κοινωνικό μέρισμα πήραν - 9.700 από Ινδία, Μπανγκλαντές, Σρι Λάνκα, Αίγυπτο και Φιλιππίνες - 400 από την Κίνα, που εργάζονται στην Ελλάδα. - 97.000 από τους δικαιούχους είναι από Αλβανία, Βουλγαρία και Ρουμανία. - 1.500 δικαιούχοι είναι από χώρες όπως Γερμανία, Ολλανδία, Γαλλία και Βρετανία».
Ισραηλινός δημοσιογράφος καλεί σε ομαδικό βιασμό φυλακισμένης ανήλικης Παλαιστίνιας
Σε κάλεσμα… βιασμού της 16χρονης Παλαιστίνιας, Αχέντ Ταμίμι, η οποία συνελήφθη από τον ισραηλινό στρατό επειδή χαστούκισε έναν Ισραηλινό στρατιώτη που εισέβαλε στο σπίτι της και πυροβόλησε τον 15χρονο ξάδελφό της στο κεφάλι απαιτεί δημοσίως ο Ισραηλινός δημοσιογράφος, Μπεν Γκάσπιτ μέσα από την εφημερίδα «Maariv».
«Στην περίπτωση των κοριτσιών (σσ. εννοεί και την 16χρονη φυλακισμένη) θα πρέπει να καθοριστεί ένα τίμημα με κάποια άλλη ευκαιρία, στο σκοτάδι, χωρίς μάρτυρες και κάμερες» γράφει.
Η 16χρονη έχει γίνει ήδη διεθνές σύμβολο του παλαιστινιακού αγώνα, γεγονός το οποίο έχει εξοργίσει την ισραηλινή κυβέρνηση. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του υπουργού Αμυνας του Ισραήλ, Άβιγκντορ Λίμπερμαν, την Τρίτη, ότι «όποιος αγριεύει την μέρα, θα συλληφθεί τη νύχτα», προσθέτοντας ότι «όλοι όσοι ασχολούνται όχι μόνο με το κορίτσι αλλά και με τους γονείς του και τους γύρω τους δεν θα ξεφύγουν από αυτό που τους αξίζει».
Μνημονιακό φάρμακο ή νεοφιλελεύθερη βαριά ασθένεια;
Ο εθελόδουλος μνημονιακός διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ) Γιάννης Στουρνάρας, έχει επανειλημμένα δικαιώσει τους δανειστές ενοχοποιώντας την Ελλάδα. Κατά την άποψή του, τα μνημόνια 1, 2 και 3, που έχουν επιβληθεί στην Ελλάδα την τελευταία επταετία από τους Ευρωπαίους «εταίρους», δεν είναι υπεύθυνα για τη φοβερή και αέναη κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας από το 2010 μέχρι και τώρα, ούτε για τη σημερινή μη ορατή στο άμεσο μέλλον σταθεροποίηση και ανάκαμψή της. Διατείνεται ότι τα επιβληθέντα μνημόνια και οι ακολουθούμενες μνημονιακές πολιτικές δεν ήταν ποτέ μέρος του προβλήματος, αλλά αποτελούν μέρος της λύσης του.
Με την ίδια συλλογιστική, επιμένει ότι η πολιτική που έχει συρρικνώσει την οικονομία ήταν «δυσάρεστη», αλλά «απαραίτητη» για τη θεραπεία των παθογενειών που είχαν συσσωρευθεί από τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά και από την ελληνική κοινωνία που επέμενε να συντηρεί με δανεικά ένα βιοτικό επίπεδο που ήταν υπέρτερο των δυνάμεών της. Ο ίδιος θεωρεί ότι για την ελληνική κρίση δεν είναι υπεύθυνες οι ελληνικές τράπεζες, γιατί δεν την πυροδότησαν, αλλά ευθύνεται το δημοσιονομικό αδιέξοδο που οδήγησε σε πτώση όλη την ελληνική οικονομία, πλήττοντας τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα και τις τράπεζες.
Ο ταξικός Πειραιάς. Από τη δουλεία στον καπιταλισμό
«Η ιστορία όλων των ως τα τώρα κοινωνιών είναι ιστορία ταξικών αγώνων. Ελεύθερος και δούλος, πατρίκιος και πληβείος, βαρόνος και δουλοπάροικος, μάστορας και κάλφας, με μια λέξη καταπιεστής και καταπιεζόμενος, βρίσκονται σε μια ακατάπαυστη αντίθεση μεταξύ τους. Κάνουν αδιάκοπο αγώνα, πότε ανοιχτό, πότε σκεπασμένο, έναν αγώνα που τελειώνει κάθε φορά με τον μετασχηματισμό ολόκληρης της κοινωνίας ή με την από κοινού καταστροφή των τάξεων».
Θα αναρωτηθεί κανείς τα παραπάνω λόγια από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο πώς ακριβώς μπορούν να συναρμοστούν με μια αρχαιολογική έκθεση. Στην πραγματικότητα είναι ο μόνος τρόπος για να διαβάσει κάποιος τις κοινωνίες, να αφουγκραστεί τον παλμό τους, να ερμηνεύσει τα έργα των ανθρώπων, να κοιτάξει πίσω από τα ήθη, τα έθιμα, τις δοξασίες, να δει τις γραμμές πίσω από τα τέχνεργα, τα έργα τέχνης, τα αρχιτεκτονική, να εντοπίσει τους μηχανισμούς καταστροφής, τέλους και επανίδρυσης.
Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2017
«Νόμος και τάξη» - Η ιστορία που επαναλαμβάνεται ως φάρσα
Το δόγμα «Νόμος και Τάξη» το είχαμε δει έντονα ως ιδεολόγημα της μνημονιακής εξουσίας τα προηγούμενα χρόνια ειδικά στη κυβέρνηση Σαμαρά. Μια κυβέρνηση που πέρα από το νεοφιλελεύθερο χαρακτήρα της σε επίπεδο οικονομίας και σκληρών δημοσιονομικών μέτρων, είχε μάθει να επιβάλλει την οικονομική της πολιτική μέσα από τη καταστολή, τους τρομονόμους, τους εκβιασμούς και τη καταστροφολογία.
Μετά τον «έντιμο συμβιβασμό» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ το καλοκαίρι του 2015, κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ (διότι οι ΑΝΕΛΛ πάντα στο κομμάτι της λαϊκής Δεξιάς και της ακροδεξιάς τοποθετούνταν) εγκατέλειψε σιγά-σιγά την αριστερή φρασεολογία, αντίγραψε ατάκες περί «κανονικότητας» ξένες με τη λογική της αριστεράς βάση της οποίας αυτοπροσδιοριζοταν μέχρι εκείνη τη στιγμή , ταιριάζοντας έτσι στο νέο επικοινωνιακό κουστούμι και στις νέες μνημονιακές υποχρεώσεις, τις πολιτικές δηλαδή που έπρεπε να υλοποιήσει.
Παρά ολ’ αυτά, ο Τσίπρας ως πρωθυπουργός ή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ δεν είχαν τα ίδια χαρακτηριστικά με τους προκατόχους τους στη πολιτική, στη στρατηγική και την επικοινωνία ή στο τρόπο άσκησης εξουσίας, άσχετα με το αν εφαρμόζαν παρόμοιες ή ίδιες πολιτικές στην ουσία και οι δυο.
Σπεύσατε! Το Ισραήλ προσλαμβάνει διανοούμενους!
Οι σχέσεις με το Ισραήλ διέπονταν ανέκαθεν από μια βαθιά αντίφαση. Όποιος επίσημος, ακόμη και κρατικός φορέας, τις καλλιεργούσε και τις ανέπτυσσε, ελπίζοντας σε υλικά οφέλη, πολύ γρήγορα απογοητευόταν.
Του Λεωνίδα Βατικιώτη
Από αυτόν τον κανόνα της εξωτερικής πολιτικής δεν γλίτωσαν ούτε οι ΗΠΑ που μόνο ζημιές εγγράφουν από την προστασία που προσφέρουν στο πιο μισητό κράτος της Μέσης Ανατολής. Σιγά επομένως που θα αποτελέσουν εξαίρεση η Ελλάδα και η Κύπρος που όχι μόνο προσδοκούν οφέλη, αλλά δε χάνουν κι ευκαιρία υπουργοί και πρωθυπουργοί να διατυμπανίζουν την «αμοιβαία επωφελή συνεργασία» κι άλλα τέτοια τυχοδιωκτικά, φαιδρά και ανιστόρητα.
Από την άλλη όμως, οι σχέσεις με το Ισραήλ (που είναι πάντα επιζήμιες για κράτη και οργανισμούς) είναι συχνά επωφελείς για άτομα. Πολλά θα είχαν να πουν για παράδειγμα έλληνες λογοτέχνες, μεταξύ πολλών άλλων, που απήλαυσαν την ισραηλινή …φιλοξενία τα προηγούμενα χρόνια! Ξεχείλιζε γενναιοδωρίας το Ισραήλ όταν άνοιγε την αγκαλιά του για να προσεταιριστεί διαμορφωτές γνώμης (πασίγνωστους για την έφεση στο τζάμπα) έτσι ώστε να δημιουργήσει ρήγματα στην παραδοσιακά φιλο-παλαιστινιακή στάση των Ελλήνων. Και σε ένα βαθμό τα κατάφερε. Τι ήταν άλλωστε λίγα εκατομμύρια που μπορεί να θυσίασε;
Ταρακούνημα για όσους ακόμη δεν έχουν μυηθεί στο σύστημα της αλλοτρίωσης, που… καταστέλλει τη σκέψη
Του Κώστα Βενιζέλου
Μέρα Χριστουγέννων σήμερα και τα…όπλα παρά πόδας. Ούτε κόντρες, ούτε αντιπαραθέσεις. Το μυαλό ακονίζει τη μνήμη για να πολεμήσει τη λήθη, που κυριαρχεί σε μια κοινωνία της υπερβολής και της εντυπωθηρίας. Συχνά-πυκνά στις εφημερίδες, στις μαύρες στήλες των κηδειών, εμφανίζονται δημοσιεύσεις για την ταφή λειψάνων. Νεανικές φωτογραφίες που συνοδεύουν τις αγγελίες κηδειών, με κείμενο πανομοιότυπο… «Που δολοφονήθηκαν από τους Τούρκους… και «τα λείψανα ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA».
Στα δελτία ειδήσεων, οι αναφορές «σε μια ακόμη κηδεία» χάνονται μεταξύ των «μεγάλων» και «σοβαρών» θεμάτων. Δεν ενδιαφέρουν τους πολλούς. Μόνο τους όσους έμειναν εν ζωή συγγενείς. Οι υπόλοιποι έχουν «δουλειές», έχουν άλλες «υποχρεώσεις». Μια επαναλαμβανόμενη τελετή αποχαιρετισμού οι κηδείες των μέχρι πρόσφατα αγνοούμενων. Είναι οι κηδείες αυτές μόνο οικογενειακή υπόθεση. Οι οικογένειες των αγνοουμένων κουβαλούσαν και κουβαλούν μόνοι τον δικό τους σταυρό, με τον πόνο της προσμονής, τις δυσκολίες της ζωής, της οικογένειας που προχωρεί χωρίς τον πατέρα, παιδί, αδελφό.
Το άκρον άωτο του εξευτελισμού
Πόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν οι Πολίτες μίας χώρας τα αυτονόητα; Πώς τα μνημόνια δεν είναι η λύση αλλά το πρόβλημα; Πως η Ελλάδα οδηγείται στην καταστροφή και στο χάος, από εκείνα τα κόμματα που νομίζουν πως μπορούν να κοροϊδεύουν τους πάντες για πάντα, με ψέματα και με αναρίθμητες κενές υποσχέσεις;
Άποψη
Πόσο εξευτελισμό μπορεί να αντέξει κανείς; Από την πλευρά του πρωθυπουργού, ο εξευτελισμός που υφίσταται εκ μέρους κυρίως των πρώην στελεχών τού κόμματος του, τα οποία τον εγκατέλειψαν προτιμώντας να παραμείνουν πιστά στην ιδεολογία τους, καθώς επίσης στις προεκλογικές τους υποσχέσεις, έχει υπερβεί προ πολλού τα ανώτατα όρια – ενώ δυστυχώς για τον ίδιο στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα που είναι αδύνατον να αμφισβητηθούν.
Έχουμε την άποψη όμως πως εξευτελίζεται ακόμη περισσότερο από το δικό του καθρέφτη, όταν αντικρίζει το πρόσωπο του – αφού είπε ανερυθρίαστα τόσα πολλά ψέματα, μεταξύ άλλων πως θα συγκρουσθεί με την καγκελάριο, που δεν μπορεί να ανεχθεί ούτε ο εαυτός του.
Πατέρας Όχι φίλος
Ανήκω σε μία γενιά, που ίσως είναι η τελευταία που πρόλαβε να γευτεί, να νιώσει, να βιώσει την βαριά σκιά του πατέρα στο σπίτι. Μεγάλωσα σε μία εποχή που την χαρακτήριζε η –ας μου επιτραπεί το αδόκιμο της φράσης- η ευλογημένη έλλειψη κάποιων αγαθών, που σήμερα υπερεκχειλίζουν στα σπίτια μας. Μίλησα για έλλειψη αγαθών, για την «έντιμον πτωχείαν» του καθ’ ημάς Παπαδιαμάντη. Δεν έλειπε όμως το όντως αγαθόν, και χρησιμοποιώ τον όρο με την αρχαιοελληνική του σημασία, που σημαίνει το καλό, το χρηστό, το ενάρετο. Το καλό αυτό, το εξεικόνιζε ο πατρικός λόγος, προσταγή και ευχή συνάμα, «πρόσεξε όταν μεγαλώσεις να γίνεις χρήσιμος άνθρωπος στην κοινωνία». Πόσο βαθιά σοφία ανέδιδε η φαινομενικώς απλοϊκή αυτή φράση, σοφία που πήγαζε και από βίον ενάρετο, διότι όπως μας κανοναρχεί ο παλαιός εκείνος δάσκαλος του πατέρα, ο Πλούταρχος: «ου γαρ ο λόγος τοσούτον, όσον ο βίος εις την αρετήν άγει». Βαριά, καταλυτική η παρουσία του πατέρα στο σπίτι, ανακούφιζε την δύσμοιρη μάνα, που ανεχόταν, βάσταζε τα βάρη, την βάσανο και την τυραννία της τροφής και ανατροφής μας. Υπήρχε ομολογώ μία απόσταση τότε του παιδιού από τον πατέρα, μία ακριβώς πατρική απόσταση, ήθελε να τον βλέπουμε σαν πατέρα, δεν απέφευγε την πατρική ευθύνη.
Με ευχές η απόλυση
Κάποτε περιμέναμε τη μέρα τη γιορτινή για να πούμε τα «Χρόνια πολλά». Αρχίζουμε από μέρες πριν, τον τελευταίο καιρό, ίσως επειδή χρειαζόμαστε ευχές για να τα βγάλουμε πέρα. Τώρα γιατί η σοφή παροιμία «με ευχές δε βάφονται τα αυγά» δεν μας καλύπτει, είναι ένα θέμα.
Ευχές λοιπόν προφορικές, γραπτές, τηλεφωνικές. Οι πιο σικάτες όμως είναι οι ηλεκτρονικές, με καλαίσθητες κάρτες ίδιες για όλους – ο καιρός που διάλεγες προσεκτικά την κάρτα για τον καθένα και την έστελνες ταχυδρομικά έχει παρέλθει προ πολλού.
Δευτέρα 25 Δεκεμβρίου 2017
Ανακοίνωση του Κινήματος Χρστιανικής Δημοκρατίας για τα Χριστούγεννα 2017
«Είμαστε μια «Χριστιανική κοινωνία» και όμως δεν είμαστε σε θέση να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα με το Χριστό…. Αιώνες τώρα, γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα στα Ανάκτορα του Ηρώδη και όχι στη φάτνη της Βηθλεέμ ! Έτσι, αντί να υπηρετούμε το Χριστό, σκοτώνουμε την ελπίδα των λαών….».
Αυτά τονίζονταν σε κείμενο της ΧΔ της δεκαετίας του 1970.
Παράλληλα, ο μεγάλος Ρώσος ορθόδοξος φιλόσοφος Νικόλαος Μπερντιάγιεφ, από την εκδημία του οποίου συμπληρώνονται εβδομήντα χρόνια τον Μάρτιο του 2018, τόνιζε: «Ἡ φοβερότερη μορφή αθεΐας …..είναι…… αυτή που εμφανίζεται στην αθεΐα τῆς πρακτικής ζωής, στην αδιαφορία και στην ψυχρότητα. Αυτή τη μορφή της αθεΐας συχνά τη συναντάμε ανάμεσα στους κατ’ όνομα Χριστιανούς.»
Όλα αυτά είναι πάντοτε επίκαιρα, με μια διαφορά: Σήμερα, τα προσχήματα και οι μάσκες πέφτουν. Η άρχουσα τάξη, που επί δεκαετίες χρησιμοποιούσε κατά καιρούς τον Χριστιανισμό αλλοιώνοντας το περιεχόμενο της διδασκαλίας του, για να εξασφαλίσει τα προνόμια και την επικυριαρχία της, δηλώνει πια ανοιχτά, σε κάθε ευκαιρία και με κάθε πρόσχημα, ότι έχει πάψει να πιστεύει σε μια χριστιανική κοινωνία. Ότι ο Χριστός δεν είναι ευπρόσδεκτος στον κόσμο, όπως έχουν κατά νου να τον διαμορφώσουν οι «άρχοντες του κόσμου τούτου».
« Μέγα μάθημα τῆς ταπείνωσης είναι για μας, αδελφοί μου, ἡ Γέννηση τού Χριστού. Πού γεννήθηκε; Μέσα σέ μία φάτνη, σ’ ένα παχνί να πούμε καλύτερα, για να νοιώσουμε βαθύτερα την ανείπωτη συγκατάβαση τού Θεού, γιατί τ’ αρχαία λόγια κάνουνε να φαίνουνται στα μάτια μας πλούσια καὶ τα φτωχά πράγματα. Ἡ μητέρα του, η υπεραγία Θεοτόκος, μακριά από το σπίτι της, ξένη σε ξένον τόπο, πήγε και τον γέννησε μέσα σ’ ένα μαντρί……Ποιας άνθρωπος γεννήθηκε με μεγαλύτερη ταπείνωση;» θυμίζει ο Φώτης Κόντογλου.
Πίσω απ' τα στολίδια...
Στολισμένη Αθήνα, γιορτινή! Τι όμορφη που δείχνεις...
Τι κι αν μόλις τα φώτα σβήσουν, εμφανίζονται σα μαύρες σκιές οι διάφοροι Αγιάννηδες που ζουν πάντα στη σκιά.
Τα φώτα πρέπει όλα να τα σκεπάζουν... Και στο πρόσωπο φορεμένο ξανά και ξανά το περσινό και το προπέρσινο χαμόγελο, μήπως και διώξει μακριά τον πονο...
Τι κι αν πονάς; Κι ας κλαις τα βράδια μόνος σου, δίχως το βάρος να μπορείς να το σηκώσεις... Έχουμε Χριστούγεννα και πρέπει να γιορτάσεις. Πρέπει την πλάνη ν' αγοράσεις και να δείχνεις χαρούμενος. Τι κι αν δεν είσαι; Ποιον μέλει; Ποιον νοιάζει;
Όπου κι αν πας, ακούς χαρούμενες μουσικές. Που λάμπουν κάτω απ' τα φωτάκια. Μα είναι μουσικές κρύες κι άψυχες... Και σταματάνε στο κενό, χάνονται στη στιγμή. Και τα παιδικά προσωπάκια που αντικρύζεις είναι περίεργο, δε γελάνε, δεν παίζουν. Είναι μαρμαρωμένα, σα να περιμένουν κάτι. Τι όμως, δε γνωρίζεις... Πώς μπορούν και δε γιορτάζουν, πρέπει, δεν το γνωρίζουν; Πώς δε φόρεσαν τη μάσκα που 'χει σκαλισμένη την ευτυχία επάνω; Πώς μπορεί αλήθεια ένα παιδί να μη χαμογελάει τα Χριστούγεννα; Είναι γιορτές, έτσι πρέπει όλοι να κάνουν... Όλοι μας πρέπει να το κάνουμε. Είναι γιορτές. Τι κι αν οι ψυχές μας είναι ξεφτισμένες; Ποιον άραγε να νοιάζει; Τι κι αν μόλις σβήσουν τα φανταχτερά φωτάκια στις βιτρίνες, βγαίνουν έξω οι σκιές αυτής της πόλης; Είναι γιορτές, δεν κάνει...