Σκηνές. Μουσαμάδες πάνω από τις σκηνές. Χιόνι. Κρύο. Ρούχα, παπούτσια και τα λιγοστά υπάρχοντα όλα βρεγμένα, νωτισμένα, παγωμένα. Σκιές γύρω από φωτιές. Προσπαθούν μάταια να ζεσταθούν.
Δεν είναι κάποια απομακρυσμένη περιοχή του πλανήτη. Δεν είναι κάποιο ελληνικό νησί που έχει γίνει κολαστήριο για πρόσφυγες. Είναι οι ακτές του Σηκουάνα. Στην καρδιά της «πόλης του φωτός». Στην καρδιά της Ευρώπης.
Τις τελευταίες ημέρες, που ο χειμώνας έκανε ιδιαίτερα αισθητή την εμφάνισή του κάνοντας τη γαλλική πρωτεύουσα ειδυλλιακή εικόνα για τουρίστες, υπάρχει ένα σημείο που το κρύβεται επιμελώς από τον «ευρωπαϊκό πολιτισμό». Είναι οι όχθες του Σηκουάνα στο βόρειο τμήμα του Παρισιού στην περιοχή Canal Saint-Martin.
Εκεί, μέσα στο χιόνι, ζουν περίπου 278 ψυχές. Τουλάχιστον αυτή ήταν η καταμέτρηση στις 2 Φεβρουαρίου, σύμφωνα με τον υπεύθυνο της αρμόδιας υπηρεσίας Ασύλου. Στο σημείο, όπως λέει, «παραδοσιακά» συγκεντρώνονται Αφγανοί μετανάστες οι οποίοι περιμένουν να δουν πώς θα καταλήξει η αίτησή τους για χορήγηση ασύλου.
Είναι κυρίως άνδρες, νέοι σε ηλικία, που προσπαθούν να ζεσταθούν όπως όπως, με κουβέρτες, με διπλά χιλιοφορεμένα και υγρά ρούχα, με θερμός ζεστό τσάι που τους φέρνουν κάτοικοι της περιοχής που δηλώνουν έκπληκτοι διαπιστώνοντας ότι δεν υπάρχει κανένας αρμόδιος φορέας που να ασχολείται με το πώς θα ζεσταθούν και με το πώς θα επιβιώσουν οι άνθρωποι αυτοί σε θερμοκρασίες κάτω του μηδενός.
Οι τοπικές αρχές υποστηρίζουν ότι, τις μέρες αυτές του μεγάλου ψύχους, έχουν πολλαπλασιαστεί οι περιπολίες από κλιμάκια που παροτρύνουν τους μετανάστες να τους μεταφέρουν σε δομές φιλοξενίας κλειστές. Κάποιοι ανταποκρίθηκαν, όπως λένε, καθώς στα τέλη Ιανουαρίου στο σημείο ζούσαν περίπου 900 άνθρωποι. Ωστόσο «δεν πιέζεται κανείς να φύγει αν δεν θέλει» και αρκετοί δεν θέλουν καθώς παρά το κρύο και το χιόνι, νιώθουν πιο «ασφαλείς» όταν είναι όλοι μαζί φοβούμενοι ότι είναι πιο ευάλωτοι αν ο καθένας μεταφερθεί σε κάποιο άλλο σημείο.
Το συγκεκριμένο σημείο έχει και κατά το παρελθόν μετατραπεί σε πρόχειρο καταυλισμό μεταναστών καθώς βρίσκεται πολύ κοντά στα γραφεία υποβολής αιτήσεων ασύλου. Τον Νοέμβριο του 2016 εκεί ζούσαν 4.000 άνθρωποι, οι οποίοι απομακρύνθηκαν βιαίως με αστυνομικές επιχειρήσεις σκούπα.
Κάπως έτσι, με ζεστό τσάι και λίγο ψωμί από τους γείτονες, με κουβέρτες, βρεγμένα ρούχα, φωτιές, περιπολίες και το διαρκή φόβο ότι ξαφνικά θα γίνει μια επιχείρηση – σκούπα και θα πάει χαμένη η αναμονή για το άσυλο κυλούν οι ημέρες. Στο χιονισμένο Παρίσι. Στην ΕΕ του «πολιτισμού» και των αξιών στις χώρες της οποίας χιλιάδες κατατρεγμένοι από πολέμους, διώξεις και βασανιστήρια, για τα οποία δεν ευθύνονται, από φτώχεια και εξαθλίωση, για την οποία επίσης δεν ευθύνονται, περιμένουν κάποιους γείτονες για να βγάλουν την ημέρα υπό το μηδέν.
Με πληροφορίες από AFP
Ανάρτηση από: http://www.toperiodiko.gr