Κανονικότητα, μεγάλη φτωχομάνα

Του Στάθη

Δυσπραγεί η φουκαριάρα η Γερμανία με τους πρόσφυγες. (Επίσης δεν μπορεί να χωνέψει τα 2,9 δισ. που έχει βγάλει ώς τώρα απ’ την ελληνική κρίση). Να μη διευκολύνει λοιπόν ο Τσίπρας τη φράου Μέρκελ παίρνοντας πίσω μερικούς πρόσφυγες (που απλώς πέρασαν απ’ την Ελλάδα οι δυστυχείς προσδοκώντας να φθάσουν στους καπιταλιστικούς παραδείσους της Εσπερίας) – αυτής της ίδιας της Εσπερίας που τους ξεπατώνει, τους ξεσπιτώνει, τους σκοτώνει (και στις πατρίδες τους και καθ’ οδόν) και εν τέλει τους σκλαβώνει στις φάμπρικες και τα γκέτο. Πλην όμως ο Τσίπρας

αποδεικνύεται ο πιο ταλαντούχος θεληματάρης όλων των εποχών! Εκεί που λες ότι το έχει τερματίσει με την «καθαρή έξοδο»

με το μήκος του χρέους

με την καθιέρωση της Εποπτείας

και με το Σκοπιανό

εκεί που λες ότι έχει πιάσει πάτο με τα περί Αποστασίας, τσακ τραβάει απ’ το μανίκι το εφτά μπαστούνι του προσφυγικού! Ασσίκης! Τι πρόβλημα άραγε να είναι η επιστροφή 100-150 προσφύγων στους δυσώδεις βάλτους των ελληνικών χοτ-σποτ; Έτσι ξεκινάει πάντα ο Τσίπρας: αναφέρεται στην κορυφή του παγόβουνου κι ύστερα το παγόβουνο μας σκίζει στα δύο, όπως τον Τιτανικό.

Χρ. Γιανναράς: Πολιτισμός της ύπαρξης και πολιτισμός της συμπεριφοράς

[...Ομως, ιστορικά θριάμβευσε (και σήμερα κυριαρχεί παγκόσμια) η αντιστροφή των όρων εκείνου του πολιτισμού: η προτεραιότητα της χρησιμότητας και όχι της αλήθειας, η θωράκιση του ατόμου, όχι η χαρά της κοινωνίας....]

[...Δεν αποκλείεται, αφού η λογική του πάτου οδηγεί νομοτελειακά στον απόπατο, να δούμε, σε επόμενη συγκυβέρνηση των γαλαζοπράσινων «προοδευτικών δυνάμεων» νομοσχέδιο, που θα αναγνωρίζει στους άνδρες «δικαίωμα» στην περίοδο ή στον θηλασμό και στις γυναίκες «δικαίωμα» στη μυστακοφορία!...]

Αυτό εννοούμε...

Ανάρτηση από: http://kostas-cartoonist.blogspot.com

«Δάκρυσε και ο Θεός»…

Του Νάσου Τσαγκανέλη

Έλληνας συνταξιούχος στο «Spiegel»: «Μόνη έγνοια μου, να βρω τα λεφτά για την κηδεία μου»

Τελείωσε, η κρίση;

«Για τολμήστε και πέστε το αυτό στους Έλληνες.

Ο ΝΥΣΤΕΡΑΤΟΣ ΤΙΤΛΟΣ του «Spiegel».

Οι Έλληνες είναι δύσπιστοι. Οργισμένοι. 

Όχι μόνο γιατί έχουν ακούσει άπειρες φορές να προαναγγέλλεται η απελευθέρωση από την κόλαση των μνημονίων…

Αλλά γιατί θα υποστούν και πάλι οδυνηρές περικοπές στο τέλος του χρόνου.

Ένας Έλληνας, αξιωματικός εν αποστρατεία, ηλικίας 76 ετών έβγαλε όλο τον πόνο εποχής στην Ελλάδα.

Ένας Άραβας προς τους Ευρωπαίους: Αν δεν σταματήσετε τους πολέμους, δεν θα σταματήσει η προσφυγική κρίση!

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

To 2015 ολόκληρη η Ευρώπη συγκινήθηκε από το δράμα των προσφύγων που την κατέκλυσαν. Γρήγορα όμως άρχισαν οι αντιδράσεις για τα προβλήματα που η εγκατάσταση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων προκαλούσε. Αντιδράσεις που εντείνονταν στο μέτρο που, αυτοί που ήθελαν ανοιχτές τις πύλες της Ευρώπης, συνήθως δεν ενδιαφέρονταν ανάλογα και για τα προβλήματα που η είσοδός τους, συχνά καλοδεχούμενη από την ευρωπαϊκή εργοδοσία, μπορούσε να δημιουργήσει στις κοινωνίες υποδοχής.

Υπήρχαν τα πραγματικά προβλήματα, υπήρχε όμως και κάτι άλλο, πιο βαθύ, η ανησυχία για το που πάει αυτός ο κόσμος και ποιος τον ελέγχει, που τροφοδότησε την επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες όπως το ‘Εθνος, μια γενικότερη τάση «Ο Καθένας για τον Εαυτό του» και δημιούργησε ισχυρά, πολιτικά αξιοποιήσιμα αντιμεταναστευτικά ρεύματα σε χώρες που δεν είχαν καν σοβαρό αριθμό μεταναστών, όπως η Σλοβενία ή η Ουγγαρία.

Το 2015 κυριαρχούσε στη συζήτηση το δράμα των ανθρώπων που πνίγονταν για να ζήσουν. Το 2018 κυριαρχούν οι στατιστικές. Ελάχιστοι ενδιαφέρονται για τον κίνδυνο κατά της ζωής 629 προσφύγων και μεταναστών που επιβαίνουν του πλοίου Ακουάριους, μεταξύ των οποίων 123 ασυνόδευτα παιδιά και επτά έγκυοι. Τα περισσότερα ΜΜΕ επικεντρώνονται τώρα στις στατιστικές, σε ποια χώρα θα πάνε τελικά οι άνθρωποι-σκουπίδια. Αν μπορούσαν, ορισμένοι Ευρωπαίοι πολιτικοί, και μάλιστα της Χριστιανικής (sic) Δεξιάς θα πρότειναν τη βύθιση του πλοίου.

Ενδεικτικά όλα αυτά της εντεινόμενης καθόδου του κόσμου μας στη Βαρβαρότητα.

«Ανακτημένη εθνική κυριαρχία» με φτωχοποιημένους πολίτες

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Το, σκοτεινών συνεπειών, περιεχόμενο της συμφωνίας του Eurogroup της 21ης Ιουνίου για το ελληνικό χρέος, δεν δικαιολογεί, ασφαλώς τους πανηγυρισμούς στο Ζάππειο, με ή χωρίς γραβάτα. Και τούτο, επειδή πρόκειται για μια επιπλέον συμφωνία, που όχι μόνο παραμένει πιστή στις βασικές κατευθύνσεις των τριών προηγούμενων Μνημονίων, δηλαδή ακριβώς αυτές που εξαθλίωσαν την ελληνική κοινωνία και οικονομία, αλλά και επειδή είναι αυτή που φέρνει την ταφόπετρα.

Και στο τελευταίο αυτό Μνημόνιο (γιατί πώς να γίνει, για Μνημόνιο πρόκειται), οι ατελεύτητες συζητήσεις μέχρι των πρωινών ωρών, στο Eurogroup, διαπιστώνουν, γι’ ακόμη μια φορά, την αγωνία των εταίρων μας για την πλήρη κατοχύρωση των συμφερόντων των δανειστών, αλλά και την παγερή αδιαφορία τους για τις τραγικές επιπτώσεις των μέτρων, που τελικά μας επιβάλλουν.

Προσπαθώ να ανακαλύψω έστω και ένα μέτρο της τρόϊκας ή και αργότερα των «θεσμών», στα περίπου εννέα μνημονιακά μας χρόνια, που να στόχευε στη σωτηρία της πραγματικής και όχι της εικονικής ελληνικής οικονομίας. Αναζητώ, έστω και ένα μόνο μέτρο, που να προώθησε την ταχύρρυθμη ανάπτυξη, και όχι την αλύπητη αφαίμαξη όλων ανεξαιρέτως των αναπτυξιακών δυνατοτήτων της χώρας.

Βρώμικα πολιτικά παιχνίδια

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Με την Ελλάδα δεμένη πλέον χειροπόδαρα, αυτό που οφείλει να μας απασχολήσει είναι ο τρόπος, με τον οποίο μπορούμε να ανακτήσουμε την εθνική κυριαρχία και την οικονομική ανεξαρτησία μας – πριν ακόμη η πατρίδα μας καταστραφεί εντελώς, μετατρεπόμενη σε ένα αποτυχημένο κράτος.

Επικαιρότητα

Ο πρωθυπουργός είχε και έχει δύο μόνο λύσεις στη διάθεση του: (α) τη σύγκρουση με τους πιστωτές, με τη Γερμανία καλύτερα και (β) την πλήρη υποταγή του στις εντολές της – την τήρηση δηλαδή των μνημονίων βασιλικότερα του βασιλέως, καθώς επίσης ότι άλλο του ζητηθεί. Για λόγους τώρα που ο ίδιος γνωρίζει, οι οποίοι φυσικά δεν έχουν καμία σχέση με θέματα που αφορούν την Ελλάδα και τους Έλληνες, επέλεξε τη δεύτερη λύση – διενεργώντας τον Ιούλιο του 2015 τη μεγαλύτερη κυβίστηση όλων των εποχών στην παγκόσμια ιστορία.

Έκτοτε τηρεί πιστά τις δεσμεύσεις του απέναντι στη Γερμανία, σε αντίθεση με τις προεκλογικές υποσχέσεις του προς τους Έλληνες και με τα «ήξεις αφήξεις» των προκατόχων του, υπερβαίνοντας σταθερά τους στόχους που του έχουν τεθεί – όπως στο παράδειγμα των ματωμένων κυριολεκτικά πρωτογενών πλεονασμάτων, αφού καταστρέφουν μεθοδικά τη μεσαία τάξη και όλες τις μελλοντικές προοπτικές της οικονομίας. Δεν δίστασε ούτε καν σε εθνικά θέματα, όπως στο Σκοπιανό όπου ξεπούλησε το όνομα της Μακεδονίας με αντάλλαγμα ένα ακόμη μακρύτερο σχοινί στο λαιμό της Ελλάδας –  ούτε πρόσφατα στο μεταναστευτικό όπου στήριξε αμέσως την καγκελάριο, αδιαφορώντας ουσιαστικά τόσο για την Ιταλία, όσο και για τους Έλληνες.

Το ότι εκατομμύρια άτομα υποστηρίζουν μια ανοησία δε σημαίνει ότι είναι αλήθεια

Του Ρόλφ Ντομπέλλι

Πηγαίνετε σε μια συναυλία. Στη γωνία του δρόμου πέφτετε πάνω σε μια ομάδα ατόμων που κοιτάζουν τον ουρανό. Χωρίς να σκεφτείτε, σηκώνετε το κεφάλι. Γιατί; Λόγω του φαινομένου που ονομάζουμε κοινωνική απόδειξη. Στη μέση του κονσέρτου, σ’ ένα κομμάτι που ο σολίστας εκτελεί με μπρίο, κάποιος μέσα στο κοινό αρχίζει να χειροκροτεί και, ένα δευτερόλεπτο αργότερα, όλη η αίθουσα κάνει το ίδιο. Το ίδιο κι εσείς. Γιατί; Πάλι η κοινωνική απόδειξη. Μετά τo κονσέρτο πηγαίνετε στο βεστιάριο για να πάρετε το παλτό σας. Παρατηρείτε ότι τα άτομα που στέκονται μπροστά σας στην ουρά αφήνουν νομίσματα σ’ ένα πιάτο, ενώ το βεστιάριο περιλαμβάνεται στην τιμή του εισιτηρίου. Τι κάνετε; Αφήνετε κι εσείς πουρμπουάρ. Λόγω της κοινωνικής απόδειξης (που αποκαλείται ενίοτε πνεύμα κοπαδιού, αγελαίο ένστικτο ή, γενικότερα,κομφορμισμός), συμπεριφέρομαι όπως οι άλλοι. Με άλλα λόγια, όσο περισσότερα άτομα επιδοκιμάζουν μια ιδέα, τόσο καλύτερη είναι αυτή η ιδέα- πράγμα, φυσικά, παράλογο.

Πίσω από τις κερδοσκοπικές φούσκες και τις κινήσεις χρηματιστηριακού πανικού κρύβεται η κοινωνική απόδειξη. Τη βλέπουμε επί τω έργω στον κόσμο της μόδας, στις τεχνικές μάνατζμεντ, στα χόμπι, στις δίαιτες, στις θρησκευτικές πεποιθήσεις κτλ. Η κοινωνική απόδειξη μπορεί να παραλύσει ολόκληρους πολιτισμούς- σκεφτείτε, παραδείγματος χάρη, τις ομαδικές αυτοκτονίες που οργανώνουν ορισμένες αιρέσεις.

Οι ετεροθαλείς αδελφές Αριστερά και Δεξιά

Του Γιώργου Κοντογιώργη

Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ανέδειξε τη γύμνια του σε όλα τα επίπεδα. Ομολόγησε αυτό που ήταν γνωστό εδώ και πολλές δεκαετίες, ότι δηλαδή η Αριστερά, και προεχόντως ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει τίποτε να πει για τον κόσμο της εποχής μας και για το μέλλον. 

Επιπλέον, ομολόγησε ότι ομοιάζει ομοθετικά με τη Δεξιά και ότι βεβαίως έχει μεταβληθεί σε μια τυπικά αντιδραστική συνιστώσα του δυτικού Διαφωτισμού και αυθεντικό παρακολούθημα της διεθνούς των αγορών.

Το χειρότερο εξ όλων είναι ότι ομολόγησε ότι ήταν τόσο βαθιά εγκιβωτισμένος στην πλέον απεχθή εκδοχή της κομματοκρατίας ώστε τα στελέχη του, μολονότι παρασιτόβια του δημοσίου κορβανά επί πολλές δεκαετίες, αγνοούσαν απολύτως τα ζητήματα του κράτους, και -το χειρότερο- τα διεθνή και τα ευρωπαϊκά δρώμενα. Αποκαλύφθηκε δηλαδή ότι δεν διέθετε εξαρχής ούτε καν το «ηθικό πλεονέκτημα».

Το σκίτσο της ημέρας

Ανάρτηση από: https://iskra.gr

«Το άπλυτο κορμί το πλένεις. Καθαρίζει. Η βρόμικη ψυχή πώς πλένεται;»

Μενέλαος Λουντέμης - Αγέλαστη άνοιξη

Στο «Αγέλαστη Άνοιξη» ο Μέλιος Καδράς δεν είναι πια παιδί ούτε μετράει τ’ άστρα… Έχει πλέον αποβληθεί από όλα τα γυμνάσια της χώρας, επειδή πολύ αγάπησε ή, επισήμως, για «τας ερωτικάς επιστολάς» του. Περιπλανιέται, λοιπόν, για άλλη μια φορά στην επαρχία της Βόρειας Ελλάδας (στην Έδεσσα), γνωρίζει μικρασιάτες πρόσφυγες, ξεχασμένους σε ξερά και άνυδρα χωριά, γύφτους πονηρούς μα φιλοσοφημένους, αγρότες και κτηνοτρόφους φτωχούς κι αγράμματους.

Συναντά και πάλι, την αδικία αλλά και την καλοσύνη. Θα καταφέρει ωστόσο να γίνει δάσκαλος σε ένα ορεινό χωριό και να βοηθήσει με όλες του τις δυνάμεις τους ανθρώπους που βρίσκονται στα διάβα του, θα εναντιωθεί σε κάθε λογής προκατάληψη και αδικία. Πάντοτε ευαίσθητος, αισιόδοξος μα και αποφασιστικός, θα επιστρέψει έπειτα, καβαλάρης, στην πόλη του για να ξαναβγεί τους σχολικούς του φίλους. Το πιο τραγικό σημείο του βιβλίου είναι όταν, επιστρέφοντας στην Έδεσσα, μαθαίνει ότι η αγαπημένη του Αγράμπελη παντρεύτηκε. Η είδηση αυτή τον οδηγεί και πάλι στη φυγή..

...επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός!

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com

Πριν στεγνώσει καν το μελάνι…

Του Ρούντι Ρινάλντι

Οι υπογραφές πέφτουν με χαμόγελα και θριαμβολογίες συνοδευόμενες με καθησυχαστικά λόγια και μύθους. Μόνο που το «ζήσε το μύθο σου» δεν πολυπιάνει, γιατί τα γεγονότα είναι πυκνά, απανωτά και αποκαλυπτικά. 

Μόλις, μα μόλις έπεσαν οι υπογραφές στις Πρέσπες, άρχισαν οι ανησυχίες από φίλιες δυνάμεις στην Βαλκανική. Η Βουλγαρία ανησυχεί και πάντως δεν αναγνωρίζει ποτέ μακεδονικό έθνος και μακεδονική γλώσσα, ενώ η Σερβία είναι σκεπτική γιατί τέτοια «συνολάκια» μπορεί να προωθηθούν και σε περιοχές κρίσιμες για αυτήν. Ταυτόχρονα, το ξεχασμένο «Ουράνιο Τόξο» παρενέβη για να θέσει θέματα της «μακεδονικής» μειονότητας στην Ελλάδα και δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ άγνωστοι στο ευρύ κοινό κάνουν δηλώσεις που θυμίζουν πιο πολύ «Μακεδόνες», παρά Έλληνες πολίτες, περίπου σαν την συμπεριφορά που έχουν μουσουλμάνοι βουλευτές της μειονότητας στην Θράκη. 

Ο μοχλός των μειονοτήτων στην υπηρεσία των σχεδιασμών των μεγάλων, για την διάλυση χωρών, επαναχάραξη συνόρων, ρευστοποίηση κρατικών οντοτήτων, προτεκτορατοποίηση κ.λπ. είναι πάλι στην ημερήσια διάταξη. Πειθήνιες κυβερνήσεις και προτεκτοράτα ή ημιαποικίες, επαναχάραξη συνόρων και διάνοιξη ασφαλών δρόμων για στρατεύματα ή ενεργειακά υλικά, πάνε όλα μαζί. Ετοιμάζονται για νέους «μεγάλους γύρους» και συγκρούσεις. 

Καθήκον η ανάκτηση της κυριαρχίας και η ανεξαρτησία

Του Γιάννη Ραχιώτη

Κείμενό στο "Δρόμο της Αριστεράς" της 23/6/2018 που συνοψίζει τοποθέτησή του σε εκδήλωση του "Δρόμου" με θέμα το "Λαίκισμό και εθνολαϊκισμό".

Αρχικά θα 'θελα να πω ότι δεν είναι εμπεδωμένο το περιεχόμενο της έννοιας του εθνολαϊκισμού, εξ ου και η ανάγκη να κάνουμε συζητήσεις για να το προσδιορίσουμε. Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για έναν πολύ επιθετικό όρο που χρησιμοποιείται από τις διεθνείς δυτικές ελίτ για να προσδιορίσει τους πολιτικούς αντιπάλους τους και να τους αποδώσει ένα συγκεκριμένο περιεχόμενο .

Θέλω να θυμίσω ότι ο όρος «λαϊκισμός» δεν χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα χρόνια του νεοφιλελευθερισμού, αλλά στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, του '50 και του '60. Τότε χρησιμοποιήθηκε πάλι απ' τις δυτικές ελίτ αλλά για να προσδιορίσουν εν μέρει κάτι άλλο από αυτό που προσδιορίζουν σήμερα. Προσδιόριζαν τότε ως λαϊκιστές τους ηγέτες χωρών οι οποίοι, χωρίς να ανήκουν στο κομμουνιστικό μπλοκ, ήταν υπέρ της ανεξαρτησίας των χωρών τους, ήταν κυρίως υπέρ των εθνικοποιήσεων και υπέρ του ξηλώματος των ξένων βάσεων. Ως τέτοιους, λαϊκιστές, προσδιόριζαν τον Περόν στην Αργεντινή, τον Μοσαντέκ στο Ιράν, τον Νάσερ στην Αίγυπτο, μια σειρά λατινοαμερικάνους ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου του Αλιέντε, και άλλους. 

Η κυβέρνηση απειλεί να κάνει το «όχι» του ’40 «ναι»…

Του Γιώργου Παπαδόπουλου-Τετράδη

Τα μαντάτα για την Ελλάδα δεν είναι καλά. Το προαναγγέλλει ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας. Ο οποίος εργάζεται για την επόμενη συμφωνία α λα Σκόπια. Με την Αλβανία. Μόνο που στην Αλβανία υπάρχει μια μικρή Ελλάδα που κατοικεί. Την οποία ο υπουργός δεν φαίνεται να βλέπει με καλό μάτι…

Και μια και η κυβέρνηση έχει αποδειχτεί σε ένα πράγμα πολύ καλή, στις φιέστες, οι πολίτες θα έπρεπε να έχουν ήδη ανησυχήσει με τις προ μηνός θριαμβικές εξαγγελίες για την ανεύρεση, εκταφή και ενδεχόμενη επιστροφή στα πάτρια των πάνω από 7.000 στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους στο αλβανικό έπος.

Μόνο που αυτοί οι πάνω από 7.000 δεν ήταν οπαδοί του Μεταξά, φασίστες, δεξιοί, βενιζελικοί, απολιτικοί και αριστεροί. Ήταν όλοι μαζί. Μετά και το κάλεσμα του Ζαχαριάδη να συνταχτούν όλοι με τη δικτατορική κυβέρνηση Μεταξά εναντίον των Ιταλών εισβολέων.

Αυτά τα λείψανα έχει βγάλει στην αγορά και εμπορεύεται η διαφημιστική εταιρία Τσίπρας- Κοτζιάς και σια για να ρίξει στάχτη στα μάτια των Ελλήνων, την ώρα που θα ξεπουλάει τα συμφέροντα των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών. Γιατί περί αυτού πρόκειται.

Σύμφωνα με πληροφορίες, που μόνο το υπουργείο Κοτζιά μπορεί να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει (δεδομένου ότι ο υπουργός δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν για την προσωπική πολιτική που ασκεί στα εξωτερικά θέματα, παρά μόνο εκ των υστέρων!) ο υπουργός – άρα η κυβέρνηση- είναι στο δρόμο να παζαρέψει τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας της Αλβανίας έναντι των αλβανικών απαιτήσεων για τους Τσάμηδες. Τις οποίες όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις θεωρούν απαράδεκτες και δεν τις συζητούν καν!

Η συμφωνία της γραβάτας

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Για να εκτιμήσουμε τη σημασία της  συμφωνίας του Γιούρογκρουπ του Ιουνίου του 2018 είναι απαραίτητο να πάμε δυο χρόνια πίσω και να αναφερθούμε πρώτα στη συμφωνία του Μαΐου του 2016. Τότε τέθηκε το πλαίσιο για το ελληνικό χρέος μέσα στο Τρίτο Μνημόνιο που έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Η πρόσφατη συμφωνία του Αλέξη Τσίπρα – αυτή της γραβάτας – είναι απόρροια της προηγούμενης και στην πράξη ακόμη χειρότερη, όπως θα δούμε παρακάτω.

Το Γιούρογκρουπ του Μαΐου 2016

Η συμφωνία του Μαΐου 2016 περιλάμβανε βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος. Συγκεκριμένα:

1. Να βελτιωθεί τεχνικά η σειρά των αποπληρωμών για το χρέος προς το EFSF,

2. Να γίνουν τεχνικές αλλαγές στη χρηματοδότηση του EFSF/ESM ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος από πιθανή άνοδο των επιτοκίων και,

3. Να μην πληρωθούν τόκοι για το 2017 στο ποσό που είχε χρησιμοποιηθεί για επαναγορά χρέους κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Μνημονίου (ένα μικρό ποσό, λίγο πάνω από 11 δις).

Οι δύο μεγάλες ατραξιόν

Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί

Το καλοκαίρι των μεγάλων «ραντεβού με την ιστορία» άρχισε. Οι ημερομηνίες ορόσημα τηρούνται. Οι παραστάσεις έχουν ήδη δρομολογηθεί.

Η πρώτη με τίτλο «Έξοδος από τα μνημόνια» προχωρά κανονικά. Ο λευκός καπνός που βγήκε από το Eurogroup (αποφασιστικό όργανο της ευρωκρατικής «δημοκρατίας») βάζει πιο στενό κορσέ επιτήρησης στην Ελλάδα. Αλλά ο πατριώτης (με σύγχρονους όρους βεβαίως…) Τσακαλώτος αναφωνεί στο ιδίωμα που ομιλεί: «Το χρέος πλέον είναι βιώσιμο».

Δεύτερη ατραξιόν: «Λύνουμε και το Μακεδονικό». Επισφραγίστηκε με το σόου «Happy Birthday, mister Nimetz» και τις βόλτες με τα πλοιάρια στις Πρέσπες. Ο Κοτζιάς με το αμερικανοπρεπές καπέλο, έβαλε κι αυτός τη φίρμα του.

Υπάρχουν και μικρότερες παραγωγές, σαν αυτές που παίζονται στην Βουλή με προτάσεις δυσπιστίας για εσωτερική κατανάλωση και προεκλογική προετοιμασία. Βεντέτες, κομπάρσοι και μπουλούκια, ετοιμάζονται μέσα στον ορυμαγδό για την παράσταση «εκλογές».

Οι μεγάλοι «χορηγοί» των παραστάσεων, ξέρουν ότι δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή από την τωρινή. Η τριπλέτα Τσίπρας-Κοτζιάς-Τσακαλώτος είναι η καλύτερη και αποτελεσματικότερη μέχρι τώρα. Η πιο πειθήνια.

Από την άλλη, η Ν.Δ. δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα από όσα δρομολογούνται. Το λέει και το δείχνει εμφατικά. Στη Βουλή, πρώτα περίμενε να ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο και μετά να φέρει πρόταση δυσπιστίας. Για να συσπειρωθεί και να αποδυναμώσει τους ΑΝΕΛ. Τη Συμφωνία, βέβαια, έτσι και βρεθεί στην κυβέρνηση σαφώς και θα την προωθήσει. Για δημοψήφισμα ούτε λόγος.

Η Ιστορική ημέρα της μεγάλης απάτης των καρπαζοεισπρακτόρων της Υπερεθνικής Ελίτ

Του Τάκη Φωτόπουλου

Άναυδος είδε ο χειμαζόμενος Ελληνικός λαός την κλίκα των μεγαλύτερων ίσως πολιτικών απατεώνων που έχει περάσει από την Ελληνική πολιτική σκηνή να πανηγυρίζουν στο Ζάππειο γιατί ένας καραγκιόζης της «Αριστεράς» ξαναφόρεσε γραβάτα κατόπιν της «δικαίωσης» των (αγραβάτωτων) αγώνων, αυτού και της κουστωδίας του, στην δήθεν εξασφάλιση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας της χώρας, όπως θρασύτατα δήλωσε χωρίς ίχνος ντροπής στα άθλια κρατικά κανάλια που επίσης πανηγύριζαν. Και αυτό, μπροστά σε ένα λαό που βλέπει:

• τα παιδιά του να μεταναστεύουν μαζικά στην Ευρώπη για να εξαργυρώνουν τα πτυχία τους σαν γκαρσόνια στο Λονδίνο και τις άλλες Ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις,
• τους συνταξιούχους να πένονται όσο ποτέ στη ζωή τους και να μην εισπράττουν πια ούτε τις καταβολές που με τόσες θυσίες έκαναν στη ζωή τους ακριβώς για να μην ψωμολυσσάνε όπως τώρα,
• τους άνεργους να πολλαπλασιάζονται στην πράξη (ανεξάρτητα από το τι λένε οι επίσημες στατιστικές της πλάκας που θεωρούν πρόοδο στο μέτωπο της ανεργίας αν κάποιος εργάζεται για το «χαρτζηλίκι» της μερικής απασχόλησης που έχει φουντώσει στη χώρα μας),
• τους αρρώστους που συνωστίζονται σε άθλιες ιδιωτικές κλινικές για να γλιτώσουν το ακόμη αθλιότερο σήμερα σύστημα Υγείας, μήπως σώσουν τη ζωή τους,
• τους μαθητές και τους φοιτητές που σκοτώνονται κάτω από άθλιες συνθήκες για άχρηστα πια πτυχία που χρησιμεύουν μόνο για κορνίζες.

Η Λέγκα ήδη πρώτο κόμμα στην Ιταλία… Η απειλητική σκιά του Σαλβίνι πάνω από την Ιταλία και την Ευρώπη!

Του Γιώργου Μητραλιά

Λίγες μέρες στο υπουργείο Εσωτερικών της Ιταλίας ήταν αρκετές στον Ματέο Σαλβίνι για να φέρει τα πάνω κάτω στην Ευρώπη και να επαληθεύσει τις πιο απαισιόδοξες προβέψεις μας: Ο θριαμβευτής των ιταλικών εκλογών που ήταν ο Σαλβίνι, σίγουρα θα εκμεταλλευόταν το πλεονέκτημά του για να μαδήσει όχι μόνο τον Μπερλουσκόνι αλλά επίσης και κυρίως τον κυβερνητικό του εταίρο, το Κίνημα Πέντε Αστέρων! Και με τη φόρα που είχε, αναπόφευκτα θα επωφελείτο από τις περιστάσεις για να αλλάξει τα δεδομένα υπέρ της ρατσιστικής και νοσταλγικής άλλων εποχών ακροδεξιάς όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και στην Ευρώπη!

Ας αρχίσουμε από τα “κατορθώματα” του Σαλβίνι και της Λέγκα του στην ίδια την Ιταλία. Όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις -αλλά και τα αποτελέσματα τοπικών εκλογών- συμφωνούν ότι η Λέγκα εκτοξεύεται στα ύψη σε χρόνο ρεκόρ ενώ τα Πέντε Αστέρια υποχωρούν συνεχώς σε βαθμό που οι πιο πρόσφατες σφυγμομετρήσεις δίνουν για πρώτη φορά τη Λέγκα να προηγείται του Κινήματος Πέντε Αστέρων και να είναι επικεφαλής των προτιμήσεων των Ιταλών πολιτών! Πρόκειται για ένα επίτευγμα διαστάσεων που αξίζει να σκύψουμε πάνω του καθώς το να περνάει η Λέγκα μέσα σε μόλις τρεις μήνες από το ήδη θριαμβευτικό 17,4% των εκλογών στο 29% ή 30% των τελευταίων δημοσκοπήσεων, συνιστά ένα γεγονός ιστορικής σημασίας που προοιωνίζεται προσεχείς ανατροπές του ιταλικού πολιτικού τοπίου!...

Βασίλης Ραφαηλίδης – Μακεδονία είναι οι Μακεδόνες

Είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς την ιστορία των λαών της Βαλκανικής, αν ήδη δεν έχει κατανοήσει την ιστορία των Μακεδόνων, του σπουδαιότερου λαού των Βαλκανίων. 

Άλλωστε, χωρίς τους Δωριείς Μακεδόνες είναι βέβαιο πως σήμερα δεν θα υπήρχε ίχνος ελληνικού πολιτισμού στη γεωγραφική περιοχή που λέγεται Ελλάδα. Διότι ο ελληνικός πολιτισμός, αφού έκανε το γύρο του τότε γνωστού κόσμου με τους επιγόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, επέστρεψε στην κοιτίδα του όχι ακριβώς ως ελληνικός, δηλαδή ιωνικός, αλλά ως ελληνιστικός.

Ήδη η γραμματολογική διαφορά ανάμεσα στις καταλήξεις -ικός (ελληνικός) και -ιστικός (ελληνιστικός) δηλώνει από μόνη της τη σημαντική διαφοροποίηση που υπέστη ο ελληνικός πολιτισμός της κλασικής περιόδου, αυτός δηλαδή που διαμορφώθηκε κατά κύριο λόγο απ’ το ένα από τα τέσσερα ελληνικά φύλα, τους Ίωνες της Μικράς Ασίας και τους ομοφύλους τους της Αττικής. Αν, λοιπόν, ο ελληνικός πολιτισμός διά των Μακεδόνων «περιόδευσε» τουλάχιστον στο μισό του τότε γνωστού κόσμου και επηρέασε ένα μεγάλο πλήθος λαών πολύ απομακρυσμένων απ’ τη Μακεδονία, είναι φυσικό να επηρέασε ακόμα περισσότερο λαούς βαρβαρικούς, εγκαταστημένους κοντά στη Μακεδονία.

Όπως και νάναι πάντως, ο ελληνικός και ο ελληνιστικός πολιτισμός δεν είναι το ίδιο πράγμα. Για να γίνει κατανοητή η διαφορά ανάμεσα στον ελληνικό και τον ελληνιστικό πολιτισμό, πρέπει κατ’ αρχήν να επισημάνουμε τη γραμματολογική διαφορά ανάμεσα στις καταλήξεις -ικός και -ιστικός, που και οι δυο αφορούν επίθετα. Όμως, τα επίθετα με κατάληξη σε -ιστικός, παράγονται από ρήματα σε -ίζω, και τα ρήματα σε -ίζω δηλώνουν πράξη επηρεασμού. Αντίθετα, στην ελληνική γλώσσα η κατάληξη -ικός (ανδρικός, παιδικός, στρατιωτικός κ.λπ.) δηλώνει ιδιότητα. Έτσι, ελληνικό είναι αυτό που προσιδιάζει στους Έλληνες, που είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των Ελλήνων, που είναι ίδιον των Ελλήνων και κανενός άλλου λαού. Ενώ η κατάληξη -ιστικός, που υπάρχει σε επίθετα παραγόμενα από ρήματα σε -ίζω δηλώνει σχέση.

Η ιστορία μιας μυζήθρας

Της Τάνιας Ζωγράφου

Αγαπητοί αναγνώστες η στήλη καταφεύγει σήμερα στα ηθικοπλαστικά διδάγματα του παραμυθιού, που αιώνες τώρα, από τον Αίσωπο έως τον Νεστραντίν και τα ανώνυμα ή δημώδη παραμύθια, συμπυκνώνουν αλήθειες και αξίες διαχρονικές που θα έλεγαν και οι λόγιοι.

Τώρα εδώ που τα λέμε, οι λαοί, αφού συμπυκνώσουν αλήθειες και αξίες, συχνά τις γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια και καταπίνουν αμάσητες προπαγάνδες και ψευτιές που τους σερβίρουν οι επικυρίαρχοι. Έτσι εξηγείται γιατί οι Έλληνες έχουν πρωθυπουργό τον Τσίπρα, οι Αμερικάνοι πρόεδρο τον Τραμπ και οι Άγγλοι βασίλισσα την Ελισάβετ.

Ας μας επιτραπεί να παρουσιάσουμε γνωστό παραμύθι σε ελεύθερη απόδοση. Τι μόνο τον Αριστοφάνη θα ξεσκίζουν, σε ελεύθερη απόδοση, κάθε καλοκαίρι, ακόμα και στην Επίδαυρο γνωστοί θίασοι;

Αρχή του παραμυθού καλησπέρα σας.

Μια φορά κι έναν καιρό, στα πολύ παλιά τα χρόνια, ήταν δυο χώρες γειτονικές. Ας τις ονομάσουμε χάριν συντομίας και ροής του παραμυθιού, Γατικιστάν 1 και  Γατικιστάν 2. Είχαν και οι δυο, γάτες πρωθυπουργούς. Έτσι τουλάχιστον νόμιζαν οι ίδιοι για τους εαυτούς τους. Την ίδια βεβαιότητα είχαν και οι λαοί τους. Πως ήταν δηλαδή γάτες.

Για ύποπτους λόγους, στην ευρύτερη περιοχή, έπεσε ένα κυλινδρικό κεφάλι μυζήθρα. Στις δυο πλατιές επιφάνειες, του κεφαλιού της μυζήθρας, ήταν χαραγμένη η ασπίδα του Μεγαλέξανδρου! Όχι δεν είχε τον κατηραμμένο όφι, επάνω. Η παράσταση πάνω στην ασπίδα έδειχνε τον Αχιλλέα να σκοτώνει τη Βασίλισσα των Αμαζόνων, Πενθεσίλεια. Αναμφισβήτητα ήταν η  ασπίδα του Μεγαλέξανδρου, καθώς το ψώνιο, ο  Μεγαλέξανδρος, πίστευε πως ήταν απόγονος του Αχιλλέα...

Έτοιμο το Διαβατήριο της Βόρειας Μακεδονίας

Ανάρτηση από: https://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλες «ποικιλίες» της «αριστεράς»…

Του Θύμιου Παπανικολάου

Οι παραδοσιακές δυνάμεις της αριστεράς, σε όλες σχεδόν τις «αντιμνημονιακές» τους ποικιλίες και πολυχρωμίες, οι οποίες αντιπολιτεύονται την κυβερνώσα «αριστερά» των ανδρεικέλων του ΣΥΡΙΖΑ, επί της ΟΥΣΙΑΣ δεν διαφέρουν από το ΣΥΡΙΖΑ. 
Στα μεγάλα στρατηγικά ζητήματα της εποχής μας, η ίδια η αντίληψη και η φιλοσοφία, η ίδια η ΛΟΓΙΚΗ του ΣΥΡΙΖΑ, ΔΙΑΠΕΡΝΑ το σύνολο της παραδοσιακής αριστεράς, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων:
Η Αντίληψη, η Φιλοσοφία και η ΛΟΓΙΚΗ των ιδεολογικών μυθολογιών της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης (της εξουσίας των ΥΠΕΡ-εθνικών ελίτ του χρηματιστηριακού κεφαλαίου). 

Στο ΣΥΡΙΖΑ αυτή η ΛΟΓΙΚΗ (του 4ου Ράιχ) παίρνει ακραίες, μοχθηρές και τρομοκρατικές μορφές, ακριβώς διότι υλοποιείται ΠΡΑΚΤΙΚΑ, ως κυβερνητική διαχείριση του πλανητικού ολοκληρωτισμού… 

Οι άλλες πολυχρωμίες της παραδοσιακής αριστεράς και της «άκρας αριστεράς» έχουν το πλεονέκτημα να φλυαρούν ανέξοδα και «επαναστατικά», το πλεονέκτημα να σφετερίζονται, εκ του ασφαλούς, τις αγωνιστικές κατακτήσεις των λαών, το πλεονέκτημα να μετατρέπουν τις ιστορικές Ιδέες και Αξίες της Αριστεράς σε νεκρές ΑΦΑΙΡΕΣΕΙΣ, σε νεκρά σχήματα, σε εκπορνευμένα «προϊόντα», συνακόλουθα σε θανάσιμα «όπλα» του σύγχρονου φασισμού ΕΝΑΝΤΙΑ στην Εργατική Τάξη και τους Λαούς. 

Το μαξιλάρι της εξόδου

Του Θοδωρή Αθανασιάδη

Έμειναν κάπου εβδομήντα ημέρες για να φτάσουμε στο τέλος τής τελευταίας δανειακής σύμβασης, που υπογράψαμε ως χώρα το καλοκαίρι τού 2015. Πολλοί μιλάνε ήδη για "οριστική έξοδο από τα μνημόνια" και ακόμη περισσότεροι αναμένεται να κάνουν το ίδιο τις επόμενες ημέρες, όμως το ιστολόγιο έχει τονίσει κατ' επανάληψη ότι τα μνημόνια θα συνεχίσουν να υφίστανται επί πολλά χρόνια ακόμη. Εκείνο που θα τελειώσει, είναι αυτό που είπαμε στην αρχή: η παρούσα δανειακή σύμβαση. Η διαφορά είναι τεράστια και όσοι δεν την αντιλαμβάνονται πλήρως ας συνεχίσουν την ανάγνωση με προσοχή.

Το 2010, η τότε κυβέρνηση της χώρας διαπίστωσε ότι τα ελλείμματα και τα χρέη μας ήσαν τόσο μεγάλα ώστε σύντομα θα αντιμετωπίζαμε σοβαρώτατο πρόβλημα στην χρηματοδότησή μας, είτε επειδή οι αγορές θα ήσαν απρόθυμες να δανείσουν μια τόσο ελλειμματική οικονομία είτε επειδή τα επιτόκια που θα μας ζητούσαν θα ήσαν υπέρογκα, λόγω του υψηλού κινδύνου. Έτσι, αποφάσισε να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή, όπως συνηθίσαμε να λέμε, στην τρόικα και στους θεσμούς. Εκείνοι μας έδωσαν δανεικά με ικανοποιητικό εν πολλοίς (υψηλό μεν αλλά χαμηλότερο από τους άλλους) επιτόκιο αλλά για να εξασφαλιστούν, μας ζήτησαν να υπογράψουμε τα περίφημα μνημόνια. Αυτή είναι η ιστορία, μμέσα σε λίγες αράδες.

[Γράφημα: εφημ. Καθημερινή, 21/5/2018]

Η οικουμενική Ορθοδοξία, το εθνικό και το αληθές

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου   

   

Δρ. Θεολογίας, Διευθυντής του περιοδικού «Σύναξη»

Διδάσκων (ΕΔΙΠ) στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθήνας     

                                                          

Ποια μπορεί να είναι η στάση της Εκκλησίας απέναντι στο ερώτημα της «εθνικής συνεννόησης»;

Πιθανολογώ ότι η απάντηση εκ μέρους εκκλησιαστικών ανθρώπων αναμένεται πανεύκολη και στερεότυπη: «Η Εκκλησία πάντα πρωτοστάτησε στους εθνικούς αγώνες», «Η Εκκλησία είναι εθναρχούσα», ή ακόμα «Ορθοδοξία και ελληνικό έθνος ταυτίζονται». Κατά την ταπεινή μου άποψη, ωστόσο, ακριβώς το γεγονός ότι αυτές οι απαντήσεις αναμένονται ως αυτονόητες, μάλλον αποτελεί πρόβλημα για μια στιβαρή προσέγγιση.   

Η απάντηση, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να αρθρωθεί αλλιώς. Η Εκκλησία θα συμβάλει τα μάλα στο ερώτημα της «εθνικής συνεννόησης», αν καλλιεργήσει διαύγεια στα κριτήρια. Διαύγεια και σχετικά με το εθνικό, διαύγεια και σχετικά με το εκκλησιαστικό. Το μείζον πρόβλημα σήμερα είναι η ικανή σύγχυση όσον αφορά τα κριτήρια. Και η σύγχυση αυτή αφορά όλες τις πλευρές. Επιτρέψτε μου λοιπόν να σκιαγραφήσω την αναμέτρηση με τα κριτήρια:

Ντομένικο Μόρο, συγγραφέας: Η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ στο Τορίνο Οι ελίτ συζητούν στα μυστικά για την ανθρωπότητα

Από την Πέμπτη 7 Ιουνίου ως την Κυριακή 10 Ιουνίου, διεξήχθη στο Τορίνο της Ιταλίας η άκρως μυστική συνάντηση της Λέσχης Μπίντελμπεργκ, μια από τις οργανώσεις των διεθνών ελίτ στην οποία συμμετέχουν πολλοί τραπεζίτες, υπουργοί, μάνατζερ και στελέχη πολυεθνικών, δημοσιογράφοι και ακαδημαϊκοί. Η ομάδα συνεδριάζει συνήθως σε πολυτελή ξενοδοχεία πολλών αστέρων, συνήθως απροσπέλαστα για τους κοινούς θνητούς, σε πολλά σημεία του πλανήτη, και σπάνια στην Ευρώπη, ενώ μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια συναντάται στον Καναδά ή τις ΗΠΑ. Όλοι οι συμμετέχοντες υποχρεώνονται σε απόλυτη εχεμύθεια σχετικά με ό,τι συζητείται.

Στη φετινή συνάντηση πρόεδρος ήταν ο Ανρί ντε Καστρίς, πρόεδρος του μη κερδοσκοπικού και διακομματικού Institut Montaigne με έδρα το Παρίσι. Μεταξύ των 131 συμμετεχόντων περιλαμβάνονται ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και νυν πρόεδρος της Goldman Sachs International, ο διευθύνων σύμβουλος της Shell Μπεν φαν Μπόιρντεν, η γενική διευθύντρια της UNESCO Οντρέ Αζουλέ, ο διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας Μάρκ Κάρνεϊ, η εκτελεστική πρόεδρος της Banco Santander Άνα Μποτίν, ο διευθυνων σύμβουλος της Ryanair Μάικλ Ο’Λίρι, ο ιρλανδός υπουργός Οικονομικών Πασκάλ Ντόνοχιου, η διευθύντρια του Εργαστηρίου Βιολογίας Βλαστοκυττάρων Έλενα Κατανέο, ο διευθυντής της εφημερίδας London Evening Standard και πρώην υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας Τζορτζ Όζμπορν, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, ο διευθυντής της τουρκικής εφημερίδας Hurriyet Μουράτ Γετκίν, ο αντιπρόεδρος της τούρκικης κυβέρνησης Μεχμέτ Σιμσέκ, o πρώην Αμερικανός στρατηγός, πρώην αρχηγός της CIA, Ντέιβιντ Πετρέους, ο Χένρι Κίσινγκερ και πολλοί άλλοι.

Για αυτό έχεις μαλάκα Έλληνα μνημόνια. 3 δις ευρώ κέρδισε η Γερμανία από την "ελληνική κρίση"

Κέρδη 2,9 δισεκατομμυρίων έχει αποκομίσει μέχρι σήμερα η Γερμανία από την ελληνική κρίση, όπως προκύπτει από την απάντηση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης σε σχετική ερώτηση…

Κέρδη 2,9 δισεκατομμυρίων έχει αποκομίσει μέχρι σήμερα η Γερμανία από την ελληνική κρίση, όπως προκύπτει από την απάντηση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης σε σχετική ερώτηση των Πρασίνων στη Βουλή.

Σύμφωνα με το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων (dpa) από την απάντηση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης προκύπτει ότι, μεταξύ 2010 και 2017, η γερμανική κεντρική τράπεζα έχει κερδίσει συνολικά 3,4 δισεκατομμύρια ευρώ από το Securities Market Programme (SMP), δηλαδή το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων που υλοποιεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Βέβαια, ένα μέρος από αυτά τα χρήματα έχει ήδη επιστραφεί στην Ελλάδα ή έχει δεσμευθεί από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), όπως προβλέπουν παλαιότερες συμφωνίες. Αλλά και πάλι απομένει ένα ποσό γύρω στα 2,5 δις ευρώ που δεν έχει επιστραφεί, προς το παρόν τουλάχιστον. Σε αυτό προστίθενται άλλα 400 εκατομμύρια ευρώ από τους τόκους παλαιότερου δανείου που είχε χορηγήσει η γερμανική κρατική αναπτυξιακή τράπεζα KfW.

Τα ίχνη του μέλλοντος ήδη υπάρχουν

Του Στάθη Σταυρόπουλου

α σας γυρίσω πίσω στο 1993-1996. Είναι η εποχή που ο εκσυγχρονισμός εμφανίζεται στην Ελλάδα. Στις εφημερίδες της εποχής, με προεξάρχοντα τα Νέα και ακολουθούσα την Ελευθεροτυπία, αρχίζει να εμφανίζεται ένα καινούργιο ιδιόλεκτο. Κυρίαρχη λέξη που εμφανίστηκε τότε, εκτός από την «κεντροαριστερά» που ο Σημίτης είχε ανασύρει από τα βάθη της δεκαετίας του ’60 για να μπορέσει να αποδεσμευτεί από το λαϊκό φορτίο το οποίο έφερε το ΠΑΣΟΚ, ήταν η λέξη «λαϊκισμός».

Βέβαια, υπήρχε ένα σοβαρό ερώτημα. Ο λαϊκισμός είναι μία έννοια που αποδίδεται στις ηγεσίες. Ο ποπουλισμός, η δημαγωγία. Το παράξενο με τη χρήση αυτής της λέξης ήταν ότι αποδιδόταν στον λαό. Δηλαδή ξαφνικά ο λαός εκατηγορείτο ως δημαγωγός του εαυτού του. Γιατί αποδιδόταν στον λαό αυτός ο χαρακτηρισμός; Ήταν ένας χαρακτηρισμός καθηλωτικός. Προκαλούσε στον λαό ενοχή για τις πράξεις των δημαγωγών του.

Φυσικά η σημειολογία δεν περιορίζεται ποτέ σε μία λέξη. Άρχισε τότε να πλημμυρίζει στις εφημερίδες η αγία τριάδα της εξουσιαστικής σημειολογίας, δηλαδή οι ευφημισμοί, οι συκοφαντικοί χαρακτηρισμοί και η παρένδυση των εννοιών. Κυριάρχησαν ευφημισμοί όπως «απασχολήσιμος» και «ευέλικτη εργασία», ενώ λέξεις όπως «ιμπεριαλισμός» και «εργατική τάξη», έφευγαν για την εξορία πυξ λαξ. Τέλος, στον δημόσιο λόγο έμπαιναν συκοφαντικοί χαρακτηρισμοί, όπως «διεφθαρμένοι», «τεμπέληδες», «λαϊκιστές», «εθνικιστές» ή «αντισημίτες».

Η Ελληνική πανωλεθρία και ο θρίαμβος των Σκοπιανών

Του Νίκου Ιγγλέση

«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ», όπως είχε γράψει ο Κωνσταντίνος Καβάφης, η εθνομηδενιστική κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστεράς» εκχώρησε το όνομα της Μακεδονίας στους Σλάβο-Αλβανούς των Σκοπίων. Η ελληνική κυβέρνηση, δια του υπουργού των Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά και παρουσία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα υπέγραψε, στις 17 Ιουνίου 2018 στις Πρέσπες, μια κατ’ αρχήν Συμφωνία με την οποία η χώρα μας αναγνωρίζει το κράτος των Σκοπίων με την ονομασία «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας».

Οι Σκοπιανοί χωρίς κάποιο ιδιαίτερο κόστος αποδέχτηκαν την προσθήκη του γεωγραφικού προσδιορισμού (Βόρεια) στο σημερινό συνταγματικό όνομα του κράτους τους. Έτσι η χώρα μας αναγνωρίζει την υπόσταση ενός ανεξάρτητου κράτους με το όνομα Μακεδονία, ενώ την ίδια στιγμή η ελληνική Μακεδονία ως μια περιφέρεια της Ελλάδας, δεν αποτελεί διακριτή γεωπολιτική οντότητα. Εφ’ όσον δεν μπορεί να υπάρχει ανεξάρτητο κράτος με το όνομα «Νότια Μακεδονία» το όνομα της Μακεδονίας μονοπωλείται, εκ των πραγμάτων, από τους Σκοπιανούς. Το υποτιθέμενο μέρος οικειοποιείται το σύνολο. Χαρακτηριστικό είναι ότι σ’ όλο το κείμενο της Συμφωνίας δεν αναφέρεται ούτε μία φορά η ελληνική Μακεδονία, η οποία αποκαλείται «βόρεια περιοχή του Πρώτου Μέρους (σ.σ. της Ελλάδας)». 

Ο λεκές κι ο λακές. (Αφιερωμένο σε όσους έχουν κλείσει τις αριστερές τους παρενθέσεις).

Του mitsos175.

Ο λεκές ως λέξη έχει πολύ λίγη σχέση με το λακέ, το δουλοπρεπή υπηρέτη.
Στην πολιτική όμως αυτές οι δυο λέξεις σχετίζονται άμεσα. Ο ένας, ο λεκές, είναι προϋπόθεση του λακέ, ενώ ο λακές της εξουσίας είναι γεμάτος λεκέδες. Αν δεν έχει κάποιος λερωμένη τη φωλιά του δύσκολα τον διαφθείρουν, κι αντίστροφα, οι κόλακεςτης εξουσίας είναι διεφθαρμένοι ως το μεδούλι.

Η Αριστερά πάντοτε εξέφραζε τα συμφέροντα των εκατομμυρίων εργαζομένων, των φτωχών θυμάτων της άγριας εκμετάλλευσης, των μειονοτήτων, οι οποίες όμως, αν αθροιστούν μαζί, μας δίνουν μια συντριπτική πλειοψηφία αδικημένων, διωγμένωνσυνανθρώπων μας από πλούσιους κηφήνες, που βάζουν στη θέση του Θεού το κέρδος.

Η Αριστερά είχε πάντοτε τους πολεμιστές της. Θαρραλέους ανθρώπους, που δενδίσταζαν να θυσιαστούν για τους άλλους, για το μέλλον. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά. Μέσα σ' ένα στρατό όμως πολλών εκατομμυρίων υπάρχουν πάντα και μερικοί λιποτάκτες, ριψάσπιδες, δειλοί, πουλημένοι.
Ελάχιστα ανθρωπάκια, θαμπωμένα από τα πλούτη, που βάζουν τον τιποτένιο εαυτούλη τους πάνω από οτιδήποτε άλλο. Αυτοί είναι πολύ λίγοι, κάνουν όμως κάποιες φορές δυσανάλογα μεγάλη ζημιά. Ευτυχώς όχι πάντα. Τις περισσότερες φορές τους σιχτιρίζουμε, τους λοιδορούμε και τους τιμωρούμε έτσι για την αποστασία τους.

Πικρές αλήθειες

Ανάρτηση από: ARKAS -The Original Page

Η ανάδυση των εθνοπληβείων;

«Τα γεγονότα δεν έχουνε διαστάσεις την ώρα που τελούνται/

τις αποχτούνε με τον χρόνο/

κι όλα είναι γύρω σου σαν να μην είναι»

Κλείτος Κύρου

Του Γιώργου Ρακκά – φωτογραφίες: Δημήτρης Μπούσμπουρας

Στην ακριτική Φλώρινα, δυο παράλληλοι κόσμοι παρουσιάστηκαν χθες, Κυριακή 17 Ιουνίου 2018, ημέρα κύρωσης της ντροπιαστικής για την Ελλάδα συμφωνίας Τσίπρα-Ζάεφ.

Απομονωμένη στην άκρη της χώρας, επιλέγοντας τους Ψαράδες, το χωριό όπου το 1949 πραγματοποιήθηκε το 2ο συνέδριο του ΝΟΦ (της αλυτρωτικής συνιστώσας των Σλάβων της Μακεδονίας με την οποία επέλεξε να συμμαχήσει η ηγεσία του Δημοκρατικού Στρατού αδειάζοντας όλους τους Έλληνες μαχητές του), η πολιτική ηγεσία της χώρας επικύρωνε την συμφωνία. Σ’ ένα ευρύχωρο αντίσκηνο, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών συναίνεσαν σε αυτό που απορρίπτει οργισμένη η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τους, τραγουδώντας «χρόνια πολλά» στον διαπραγματευτή του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς, και ακούγοντας με μια προσποιητή ψυχραιμία λίγα λεπτά αργότερα τον ομόλογό τους Ζόραν Ζάεφ να μιλάει περήφανος για τους «Μακεδόνες» και την χώρα τους.

Τραμπ και Κιμ, ο ηθοποιός αντισυστημικός και ο γνήσιος μονάρχης. Και ο Έλληνας πολιτευτάκιας

Ο πλουτο-λαϊκισμός (όρος αναλυτή όχι λιγότερο ευφυούς από τον Μάρτιν Γουλφ των FT) είναι ο κληρονόμος του υπέργηρου και εξαντλημένου από τις καταχρήσεις πλουτο-φιλελευθερισμού. Εμφανίστηκε την κατάλληλη ώρα δίπλα στο νεκροκρέβατο του ξεσαλωμένου. Ήδη έβαλε ολόκληρο το μακρύ-μακρύ του χέρι βαθιά μέσα στο πουγγί του οσονούπω μακαρίτη.

Το σύστημα, δηλαδή η αγορά και οι καθιερωμένοι κρατικοί ή διακρατικοί θεσμοί, με τα μέσα τους, δηλαδή το χρήμα και την πολιτική εξουσία, έχουν την ικανότητα να δημιουργούν διαρκώς περισσότερες προσδοκίες ατομικής ευημερίας και ανόδου (ή έστω σταθερότητας), από όσες μπορεί να καταναλώσει - δηλαδή να απομυθοποιήσει - ο απλός πολίτης στον πραγματικό κόσμο της καθημερινής ζωής. 

Πλάκα με κάνεις;

Ανάρτηση από: http://www.koufogiorgos.de

Τι είναι η Πατρίδα μας;

Του Γιώργου Παπαγιαννόποπουλου

Τι είναι η Πατρίδα μας;

«Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν' οι κάμποι;

Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;

Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;

Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;», ήταν το πρώτο τετράστιχο στο ομόνυμο ποιήμα του Ιωάννη Πολέμη.

- Τι είναι η Πατρίδα μας; Θα αναρωτηθώ κι΄ εγώ, και σπεύδω να απαντήσω:

Η Πατρίδα είναι  ένα  δέντρο με κλαδιά, ένα λουλούδι με πολλά άνθη:: κάθε κλαδί, κάθε άνθος είναι μοναδικό:

– ένα, είναι η Εθνική μας Ιστορία

– ένα άλλο, η Εθνική μας Γλώσσα

– άλλο, οι τάφοι και η μνήμη των Προγόνων μας («Ζώντων και Τεθναιόντων»)

–  η Γεωγραφία, το Έδαφος που πατούμε εμείς και τα παιδιά μας, η Θάλασσα που κολυμπάμε εμείς και τα παιδιά μας ,ο Αέρας που αναπνέουμε.

– Το Σπίτι που γεννηθήκαμε, η Οικογένειά μας οι γειτόνοι.

- το σχολειό που μάθαμε τα πρώτα γράμματα, τα μέρη που γίναμε έφηβοι, εκεί που πρωτοερωτευθήκαμε.