Με την Ελλάδα δεμένη πλέον χειροπόδαρα, αυτό που οφείλει να μας απασχολήσει είναι ο τρόπος, με τον οποίο μπορούμε να ανακτήσουμε την εθνική κυριαρχία και την οικονομική ανεξαρτησία μας – πριν ακόμη η πατρίδα μας καταστραφεί εντελώς, μετατρεπόμενη σε ένα αποτυχημένο κράτος.
Επικαιρότητα
Ο πρωθυπουργός είχε και έχει δύο μόνο λύσεις στη διάθεση του: (α) τη σύγκρουση με τους πιστωτές, με τη Γερμανία καλύτερα και (β) την πλήρη υποταγή του στις εντολές της – την τήρηση δηλαδή των μνημονίων βασιλικότερα του βασιλέως, καθώς επίσης ότι άλλο του ζητηθεί. Για λόγους τώρα που ο ίδιος γνωρίζει, οι οποίοι φυσικά δεν έχουν καμία σχέση με θέματα που αφορούν την Ελλάδα και τους Έλληνες, επέλεξε τη δεύτερη λύση – διενεργώντας τον Ιούλιο του 2015 τη μεγαλύτερη κυβίστηση όλων των εποχών στην παγκόσμια ιστορία.
Έκτοτε τηρεί πιστά τις δεσμεύσεις του απέναντι στη Γερμανία, σε αντίθεση με τις προεκλογικές υποσχέσεις του προς τους Έλληνες και με τα «ήξεις αφήξεις» των προκατόχων του, υπερβαίνοντας σταθερά τους στόχους που του έχουν τεθεί – όπως στο παράδειγμα των ματωμένων κυριολεκτικά πρωτογενών πλεονασμάτων, αφού καταστρέφουν μεθοδικά τη μεσαία τάξη και όλες τις μελλοντικές προοπτικές της οικονομίας. Δεν δίστασε ούτε καν σε εθνικά θέματα, όπως στο Σκοπιανό όπου ξεπούλησε το όνομα της Μακεδονίας με αντάλλαγμα ένα ακόμη μακρύτερο σχοινί στο λαιμό της Ελλάδας – ούτε πρόσφατα στο μεταναστευτικό όπου στήριξε αμέσως την καγκελάριο, αδιαφορώντας ουσιαστικά τόσο για την Ιταλία, όσο και για τους Έλληνες.
Εν προκειμένω θα μπορούσε ίσως να δείξει κανείς κατανόηση στις ενέργειες του – αφού τουλάχιστον διατήρησε μία σταθερή γραμμή μετά το 2015, σεβόμενος απέναντι στους ξένους με το παραπάνω αυτά που υπέγραψε και υπογράφει. Με δεδομένο όμως το ότι, οι βασικοί στόχοι της Ελλάδας δεν μπορεί να είναι άλλοι (α) από την ανάκτηση της εθνικής της κυριαρχίας και (β) από την απόκτηση της οικονομικής ανεξαρτησίας της, θα έπρεπε να πιστεύουμε πως με τον τρόπο που ενεργεί ο πρωθυπουργός η χώρα βαδίζει στο σωστό δρόμο – ότι δημιουργούνται δηλαδή οι προϋποθέσεις για να επιτύχει κάποτε τους δύο αυτούς βασικούς στόχους.
Με απλά λόγια θα έπρεπε να είχαμε κάποια κατανόηση εάν πιστεύαμε πως η τρίτη θηριώδης δανειακή σύμβαση, ο αφελληνισμός των τραπεζών με την επιβάρυνση του δημοσίου χρέους κατά 43 δις €, η σκανδαλώδης ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων, το ΥΠΕΡΤΑΜΕΙΟ που διοικείται από ξένους με βασικό σκοπό το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας, το τέταρτο μνημόνιο, η συμφωνία υποδοχής μεταναστών από τη Γερμανία κοκ. θα οδηγήσουν την Ελλάδα στην έξοδο από την κρίση – στην ανάκτηση της εθνικής της κυριαρχίας και στην απόκτηση της οικονομικής ανεξαρτησίας της.
Δυστυχώς όμως δεν το πιστεύουμε, διαπιστώνοντας πως ενώ ο πρωθυπουργός τήρησε βασιλικότερα του βασιλέως τις δεσμεύσεις του απέναντι στη Γερμανία, σκύβοντας το κεφάλι χωρίς καν να διστάσει να ξεπουλήσει ακόμη και το όνομα της Μακεδονίας, το αντάλλαγμα που έλαβε η χώρα μας ήταν η επιμήκυνση της κυλιόμενης πτώχευσης – όπως ακριβώς έχει εγκαινιασθεί από τους προκατόχους του, ενώ έχουμε ήδη τεκμηριώσει ότι πρόκειται για τη χειρότερη μορφή χρεοκοπίας που υπάρχει.
Απλούστερα, ενώ πρόδωσε τα πάντα, την ιδεολογία του, το κόμμα του, τους παλαιούς του «συντρόφους», την πατρίδα του, τους ψηφοφόρους του, τους υπόλοιπους Έλληνες κοκ., δρομολογώντας ταυτόχρονα το ξεπούλημα των πάντων, το μοναδικό αντάλλαγμα που πήρε ήταν η επιδεινούμενη συνέχιση της τραγωδίας – με τον εαυτό του στη θέση ενός σύγχρονου «Τσολάκογλου» της οικονομικά κατεχόμενης από τη Γερμανία χώρας μας!
Θέλοντας τώρα να πιστεύουμε πως είναι αδύνατον να ήταν αυτός ο στόχος του, αφού δεν ταιριάζει καθόλου σε έναν νεαρό και πολλά υποσχόμενο πολιτικό, αλλά σε έναν αδίστακτο κακοποιό, έχουμε την εντύπωση πως περιμένει κάτι άλλο από την καγκελάριο – το οποίο δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε. Μας είναι όμως πολύ δύσκολο να υποθέσουμε ότι δεν κάνει λάθος, γνωρίζοντας πως η Γερμανία είναι αχόρταγη, δεν τηρεί ποτέ τις υποσχέσεις της και αδιαφορεί εντελώς για όλους τους άλλους – στους οποίους δεν αφήνει ούτε «ψίχουλο στο τραπέζι», όταν έχει εξασφαλίσει την υποταγή και την κατοχή τους.
Στην περίπτωση τώρα αυτή και με την Ελλάδα δεμένη πλέον χειροπόδαρα, αυτό που οφείλει να μας απασχολήσει είναι ο τρόπος, με τον οποίο μπορούμε να πετύχουμε τους δύο βασικούς στόχους μας – πριν ακόμη η χώρα μας καταστραφεί εντελώς, μετατρεπόμενη σε ένα αποτυχημένο κράτος και με τον εμφύλιο πόλεμο προ των πυλών.
Εν προκειμένω, θεωρούμε ως απαραίτητη προϋπόθεση την άμεση αντικατάσταση της σημερινής ηγεσίας, καθώς επίσης την παραδειγματική τιμωρία όλων όσων οδήγησαν την Ελλάδα στα σημερινά αδιέξοδα – πιστεύοντας πως εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, η τραγωδία που βιώνουμε θα συνεχίζεται επιδεινούμενη, ειδικά όταν θα ξεσπάσει το επόμενο παγκόσμιο κραχ.
Δυστυχώς όμως δεν έχουμε κάτι ρεαλιστικό να προτείνουμε, παρά την ξαφνική «στροφή» της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Σκοπιανό, στο μεταναστευτικό, στα μνημόνια κοκ. – πόσο μάλλον όταν πιστεύουμε πως η Γερμανία διατηρεί αρκετούς «φακέλους διαφθοράς» εναντίον πολλών στελεχών της, οι οποίοι ελπίζουμε να μην είναι το αντάλλαγμα που περιμένει ο πρωθυπουργός και που θα αφορούσε μόνο τον εαυτό του.
Εάν όμως παρ’ ελπίδα συμβαίνει κάτι τέτοιο, με αποτέλεσμα να δρομολογηθούν βρώμικα πολιτικά παιχνίδια και ποινικές διώξεις, οι οποίες δεν θα εξυπηρετούσαν μόνο την κυβέρνηση αλλά, επίσης, τη Γερμανία, τότε τα δεσμά της Ελλάδας θα γίνουν ακόμη πιο σφιχτά – οπότε οι Έλληνες θα πρέπει να αναζητήσουν άλλες, πολύ πιο ριζικές λύσεις.
Ανάρτηση από: https://analyst.gr