20 Ιουλίου: η αγιότητα, έμπρακτη απάντηση στο Nαζισμό.

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Δρ. Θεολογίας, Διευθυντής του περιοδικού «Σύναξη»

Διδάσκων (ΕΔΙΠ) στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθήνας    

20 Ιουλίου: η αγιότητα, έμπρακτη απάντηση στο Nαζισμό. Ευρώπη, ακούς;

Σήμερα, μνήμη αυτών που υψώθηκαν στον ουρανό ως στάχτη και καπνός· θυμίαμα καμωμένο από ανθρώπινο κορμί. Μνήμη Ορθοδόξων που πέθαναν σε ναζιστικά στρατόπεδα επειδή δεν έκλιναν γόνυ στην ειδωλολατρία που κατηγοριοποιεί τις εικόνες του Θεού σε πλήρεις ανθρώπους, λιγότερο ανθρώπους και διόλου ανθρώπους. Μνήμη αγίων που ταυτίστηκαν με κάθε διωκόμενο, από τα σοκάκια του Παρισιού μέχρι τον Γολγοθά πίσω από το συρματόπλεγμα:

- άγιος Ηλίας Φονταμίνσκυ (+ 1942, στο Άουσβιτς).

- άγιος π. Δημήτριος Κλεπινίν (+ 1944, στο Μίτελμπαου-Ντόρα).

- άγιος Γιούρι Σκομπτσώφ (+ 1944, στο Μίτελμπαου-Ντόρα).

- αγία Μαρία Σκομπτσόβα, μητέρα του Γιούρι και μοναχή (+ 1945, στο Ράβενσμπρουκ).

Αξίζει να αναζητήσει κανείς περισσότερα για τη ζωή τους (υπάρχουν κάμποσα και στα Ελληνικά). Για να δει ότι ήταν δρόμος ολόκληρος, περπατημένος όχι με δηλώσεις, αλλά με συμμετοχή στις οδύνες των απερριμμένων. Με εντυπωσιακή αποδόμηση της τυπολατρικής θρησκευτικότητας και με παθιασμένη πίστη στον ζωντανό Χριστό. Με πράξη Ανάστασης στην καθημερινότητα.

Η πίστη αρνείται στον θάνατο να έχει αυτός τον τελικό λόγο. Οι άγιοι των καμινάδων υπογράφουν με τη στάχτη τους τη διαβεβαίωση ότι η θυσιαστική αγάπη και η αλληλεγγύη παραείναι πολύτιμα, για να γίνονται μπούρμπερη, σκωλήκων βρώμα και δυσωδία.