Δοκίμασε να βγάλει λαγούς απ’ το καπέλο του ο Τσίπρας επ’ εσχάτοις, αλλά φευ, οι λαγοί ήταν ψόφιοι. Και οι δύο. Και για το Σκοπιανό και για το χρέος.
Η κυβέρνηση νόμισε ότι αυτά τα δύο θέματα είναι εύκολα και ότι θα μπορέσει να τα χειρισθεί πιασάρικα. Υποτίμησε το ένστικτο επιβίωσης του λαού, τη σχέση του με τον πολιτισμό του – εις ό,τι αφορά το Σκοπιανό – καθώς και την κούραση των πολιτών να ακούνε συνεχώς ψέματα – εις ό,τι αφορά τη ρύθμιση του χρέους.
Τώρα οι παρενέργειες ή μάλλον οι συνέπειες που εκλύονται απ’ αυτές τις κινήσεις λειτουργούν αποσαθρωτικά για την κυβέρνηση, αλλά πιο αποσαθρωτικός είναι ο τρόπος που η ομάδα Τσίπρα πάει να αντιμετωπίσει τα επίχειρα του έργου της, αναζητώντας στο καπέλο της τρίτον λαγό – την Αποστασία – ψόφιον κι αυτόν…
Η αλήθεια είναι ότι η πολιτική επιστροφή της χώρας στη δεκαετία του ’60 (Αποστασία) υποστηρίζεται εδώ και καιρό από μια πολωτική και διχαστική ρητορική της δεκαετίας του ’50 (εμφυλιοπολεμική). Αυτή η επιστροφή στο παρελθόν προδικάζει το μέλλον της χώρας – υπό τα δεσμά της υποτέλειας τότε, υπό τα δεσμά της εποπτείας αύριο.
Όμως τώρα πια αυτό που προβάλλει ως το πλέον αποτρόπαιο είναι η ακατάβλητη και διαρκής προσπάθεια να αισθάνονται οι πολίτες ηλίθιοι. Διότι μόνον ηλίθιος μπορεί να αισθάνεται κανείς όταν διαπιστώνει ότι οι απόπειρες της χειραγώγησής του δεν χρειάζεται να ’ναι καν έξυπνες…
Ανάρτηση από: http://www.topontiki.gr