Την μέρα που το Πανεπιστήμιο Αθηνών ανακήρυσσε επίσημο διδάκτορα την Νομικής Σχολής Αθηνών τον Πρόεδρο μιας χώρας, όπως της Γερμανίας, τον W. Steinmeier, ο οποίος, εκφράζοντας την κατεστημένη Γερμανία, αρνείται πεισματικά τις οφειλόμενες αποζημιώσεις για τις κατοχικές καταστροφές των Ναζί και αντιπροσωπεύει το καθεστώς της νέας Γερμανικής μνημονιοκρατίας σε βάρος της χώρας μας, σε άλλη κοντινή πόλη της πατρίδας μας συνέβαινε, όλως τυχαίως (;), ένα παρεμφερές γεγονός τιμητικής διάκρισης με έναν πολύ διαφορετικό συμβολισμό.
Από τη μια ο ραγιαδισμός, η ξενοδουλεία, το προσκύνημα, η περιφρόνηση και εκμετάλλευση των αδυνάτων και από την άλλη η εθνική περηφάνια και ανεξαρτησία, το ανυπότακτο αντιστασιακό πνεύμα, οι θυσίες, η αξιοπρέπεια, η λεβεντιά, η ελευθερία, η δημοκρατία και η κοινωνική δικαιοσύνη.
Αυτοί οι δύο κόσμοι παλεύουν ασυμφιλίωτα και συγκρούονται ασταμάτητα και ανελέητα σε αυτήν την χώρα από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους και ειδικά στις πιο δύσκολες στιγμές της πατρίδας μας και του λαού μας.
Αυτή η ανειρήνευτη διαμάχη είναι πολύ περισσότερο σήμερα η πραγματική πολιτική αντιπαράθεση σε αυτόν τον τόπο ενάντια σε όλο το συρφετό των υπαλλήλων της Αμερικανογερμανοκρατίας στην χώρα μας, των υποτακτικών μιας ξενόδουλης κατά βάση ολιγαρχίας και ενός καθεστώτος ανελευθερίας και εκμετάλλευσης μαζί με τις ακροδεξιές αποφύσεις του.
Από την έκβαση της αντιπαράθεσης αυτών των δύο κόσμων σήμερα δεν θα κριθεί μόνο το αύριο της χώρας αλλά κυριολεκτικά η επιβίωση της πατρίδας μας και του ελληνικού λαού.
Και απέναντι σε αυτήν την τιτάνια αντιπαράθεση δεν χωράει ούτε ουδετερότητα ούτε αποχή. Γιατί η μη συμμετοχή είναι, δυστυχώς, συνενοχή.
Ανάρτηση από: https://iskra.gr