Στο δυτικό κόσμο όλο και περισσότεροι άνθρωποι ή φορείς του δημοσίου λόγου αποφεύγουν να δίνουν θρησκευτικό χαρακτήρα σε εορταστικές ευχές. Είναι ο θρίαμβος της πολιτικής ορθότητας, αλλά και ο μοναδικός τρόπος για να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή
Τα αμερικανικά κανάλια δεν εύχονται πλέον μόνο «Καλά Χριστούγεννα». Προτιμούν αρκετά το Happy Hollidays, «Χαρούμενες γιορτές» που περιλαμβάνει τα πάντα: τα Χριστούγεννα των χριστιανών τη Χανουκά των Εβραίων ή το παρατεταμένο ρεπό που μπορεί να απολαύσει ένας άθεος.
Ομοίως αλλάζει και ο χάρτης της πολιτικά ορθής συμπεριφοράς. Αν το πρόσωπο στο οποίο απευθύνεσαι είναι φιλικό και γνωρίζεις τη σχέση που διατηρεί με το θείο, τότε μπορείς να δώσεις θρησκευτικό περιεχόμενο στην ευχή σου. Αν όμως πρόκειται για πρόσωπο με το οποίο δεν γνωρίζεσαι καλά, ας πούμε ο υπάλληλος στο σούπερ μάρκετ, τότε ένα «Καλές γιορτές» σε βγάζει από τη δύσκολη θέση.
Αυτά, βέβαια, αφορούν μία κοινωνία όπως η αμερικανική. Στα μέρη μας θα ήταν ασφαλές να ευχηθείς «Καλά Χριστούγεννα» αφού, λίγο ως πολύ, οι περισσότεροι θα γιορτάσουν με παραδοσιακό τρόπο, ασχέτως αν δεν υιοθετούν τη θρησκευτική αφήγηση. Ωστόσο οι πασχαλινές ευχές δεν αποκλείεται να φέρουν σε αμηχανία ανθρώπους που καλούνται να ανταποδώσουν το «Χριστός Ανέστη» με ένα «Αληθώς ο Κύριος».
Υποθέτω ότι τα αμερικανικά ήθη της Ανατολικής και της Δυτικής Ακτής θα αρχίσουν να ενσωματώνονται στα δικά μας μετά από μερικές δεκαετίες. Ηδη, άλλωστε, η ελληνική κοινωνία διαφοροποιεί τους κώδικες επικοινωνίας της. Παλαιότερα ήταν φυσιολογικό ρωτήσεις κάποιον για την οικογενειακή ή την οικονομική του κατάσταση. Τώρα αλληλεπιδράς με ανθρώπους για τους οποίους δεν γνωρίζεις αν είναι gay ή straight, ελεύθεροι ή δεσμευμένοι, αν πιστεύουν στην ύπαρξη Θεού κλπ. Και όχι μόνο δεν μπαίνεις στον πειρασμό να ρωτήσεις, αντίθετα, αλληλεπιδράς και καλύτερα.
Κάποιοι θα διακρίνουν μία ενδιαφέρουσα αντίφαση: ζούμε σε μία εποχή που η ιδιωτικότητα αποτελεί κεντρικό αίτημα, όμως οι άνθρωποι μοιράζονται τις ζωές τους στα social media.
Ναι και αυτό επιβάλλει την ανάγκη για ουδετερότητα και πολιτική ορθότητα. Σήμερα όλοι αυτοπροσδιορίζονται εμφατικά, με «υπερηφάνεια». Οι αντιθέσεις αποτυπώνονται με ανάγλυφο τρόπο. Η κοινωνία, για να διατηρήσει τη συνοχή και τη λειτουργικότητά της, πρέπει να εφεύρει έναν ουδέτερο τρόπο επικοινωνίας που δεν ενοχλεί και δεν προσβάλλει κανέναν. Κάπως πρέπει να διαχειριστεί την απελευθέρωσή της από κατεστημένες ιδέες. Μπορείς να κάνεις Χριστούγεννα, να μετατρέπεις το σπίτι σου σε φωτεινό εορταστικό hot spot. Ομως η τηλεόραση δεν θα σου εύχεται μόνο «Καλά Χριστούγεννα», επειδή προέχει ο σεβασμός στον μουσουλμάνο γείτονά σου ή, ακόμα καλύτερα, προέχει το να μην ενοχληθεί ο μουσουλμάνος γείτονάς σου.
Σταδιακά ένα νέο είδος αστικής ευγένειας υιοθετείται από τις ελίτ των δυτικών κοινωνιών. Πρέπει πλέον να ξέρεις τι επιτρέπεται να ρωτήσεις ή να ευχηθείς. Τι μπορείς να πεις και πού πρέπει να σιωπήσεις. Να αναγνωρίζεις μία προς μία τις λέξεις του ΛΟΑΤΚΙ και να ξέρεις και τι σημαίνουν. Να μη δίνεις σημασία στην καταγωγή των ανθρώπων, αλλά σε αυτό που είναι τη συγκεκριμένη στιγμή. Και ας κρατάς με δύναμη το ερώτημα που πάει να σου βγει και μάλιστα με τη σωστή προφορά: «ποιανού παιδί είσαι;»
Ανάρτηση από: https://geromorias.blogspot.com