Γιατί η καραντίνα τους βολεύει για να "λύσουν" όπως-όπως το Κυπριακό

Του Κώστα Βενιζέλου

Παρακολουθώντας με κινηματογραφική ταχύτητα τη διολίσθηση του Κυπριακού, διαισθανόμαστε το βάρος της ευθύνης όλων μας για το κατάντημα, που έχουμε φθάσει. Ακόμη και όσοι δεν έχουμε άμεση σχέση με τη διαχείριση του εθνικού θέματος, έχουμε ευθύνες για τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούμε ή δεν αντιδρούμε. Πώς έχουμε ξεκινήσει και πού οδηγούμαστε.

Από τον μακροχρόνιο, την πρόταξη θεμάτων αρχής, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στην επιμονή για αποκατάσταση της ενότητας της χώρας, την απελευθέρωση, σιγά-σιγά χάλασαν τα φρένα και βρισκόμαστε στον πάτο. Βαθμηδόν έχουν μετατρέψει το Κυπριακό ως ένα πρόβλημα ρύθμισης εξουσιών ή αναγνώρισης, νομιμοποίησης οντοτήτων. Κάθε φορά που οδηγούμαστε σε αδιέξοδο, με τη νέα προσπάθεια η κατοχική Τουρκία μεγάλωνε την προίκα της.

Από τις γενικότητες, τις διατυπώσεις κλισέ, την κατά το δοκούν επίκληση αποφάσεων του ΟΗΕ, φθάνουμε στο σημείο μηδέν. Όλοι πλέον ονοματίζουν... το μωρό. Από την "πολιτική ισότητα", διαφόρων εκδοχών, φαίνεται να οδηγούμαστε στην "κυριαρχική ισότητα". Μια απαίτηση της τουρκικής πλευράς, που δεν είναι νέα ως προς την τελική επιδίωξη. Εμφανίσθηκε, ωστόσο, σχετικά πρόσφατα και παρουσιάζεται από την κατοχική Τουρκία ως η τελευταία επιλογή, μετά τα αλλεπάλληλα αδιέξοδα, που ειρήσθω εν παρόδω, οφείλονταν στην ίδια.

Τι μαγειρεύεται στον ΟΗΕ

Η προσοχή είναι στραμμένη στην τάχα "άτυπη" Πενταμερή Διάσκεψη, που αναμένεται να συγκαλέσει ο Γενικός Γραμματέας, τον Φεβρουάριο, στη Νέα Υόρκη. Κανείς δεν εκφράζει αισιοδοξία για τις προοπτικές αυτής της Διάσκεψης, κι αυτό οφείλεται στην επιθετικότητα της Τουρκίας. Το κλίμα είναι ζοφερό και τοξικό, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι προσκεκλημένοι θα πάνε και θα φύγουν ως να μην έχει συμβεί τίποτε. Θα έχει κόστος, είτε αποτύχει είτε έχει συνέχεια, κρίνοντας από τις παρασκηνιακές μεθοδεύσεις, που βρίσκονται σε εξέλιξη. Υπάρχει ένα αφήγημα πως οι διάφοροι τρίτοι, που ασχολούνται με το Κυπριακό, έχουν βαρεθεί και θέλουν να τελειώνουν με το ζήτημα.

Και πως σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, για να απαλλαγούν από τον… πονοκέφαλο, σπεύδουν να ικανοποιήσουν τη δύσκολη πλευρά, την τουρκική. Γι' αυτό και όχι τυχαία, ακόμη και από τα Ηνωμένα Έθνη, υπάρχει μια συστηματική προσπάθεια υποβάθμισης της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ανάδειξης της τουρκικής εκδοχής για την ύπαρξη χωριστών οντοτήτων στο νησί, που συνεργάζονται (είτε μέσω των τεχνικών επιτροπών είτε μέσω άλλων τρόπων). Όσοι μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν τις δύο εκθέσεις του Γ.Γ., για τις καλές υπηρεσίες και την ΟΥΝΦΙΚΥΠ, θα το διαπιστώσουν.

Και αυτές οι προσεγγίσεις δεν είναι καθόλου τυχαίες. Οι συντάκτες των εκθέσεων ακούνε και καταγράφουν. Ακούνε και τα αφηγήματα, που αναπτύσσονται στις ελεύθερες περιοχές και αρπάζουν την ευκαιρία, καθώς αυτό διευκολύνει το έργο τους να φέρουν την Τουρκία στο τραπέζι των συζητήσεων.

Κυπριακό και κουρασμένη κοινωνία

Είναι σαφές πως η περίοδος που διανύουμε είναι ιδιαίτερα βεβαρημένη. Υπό την έννοια ότι η κοινωνία είναι κουρασμένη και πιεσμένη από τα περιοριστικά μέτρα, που έχουν επιβληθεί ως αποτέλεσμα της παρατεταμένης πανδημίας. Η κοινωνία είναι αγανακτισμένη από τα σκάνδαλα, τις λογικές του βολέματος και της αρπαχτής. Οι πολίτες βλέπουν παντού σαρκοβόρα αρπαχτικά.

Αυτή η κούραση και η απογοήτευση, εκ των πραγμάτων απομακρύνει τους πολίτες από τα διαδραματιζόμενα. Απομακρύνει τους πολίτες από παρεμβάσεις και στο εθνικό θέμα. Αυτό βολεύει κάποιους, που θέλουν να προχωρήσουν ανενόχλητοι. Δεν θέλουν τους πολίτες ενεργούς γιατί θα αντιδράσουν. Εάν μπορούσαν θα παρέκαμπταν και το δημοψήφισμα και θα επέβαλλαν άλλες "διαδικασίες".

Στο σημείο που βρισκόμαστε θα πρέπει να αντιδράσουν οι πολίτες γιατί όταν φθάσουν οι διεργασίες στο τελικό στάδιο θα είναι πολύ αργά. Μόνο οι πολίτες μπορούν να αποτρέψουν μια πορεία προς τη διχοτόμηση, την τουρκοποίηση. Το έπραξαν με το ρατσιστικό σχέδιο Ανάν, μπορούν να το πράξουν και τώρα. Την ατζέντα πρέπει να την καθορίζει η κοινωνία που θα κληθεί να εφαρμόσει την όποια συμφωνία. Δεν την καθορίζει η κατοχική δύναμη, το Φόρεϊν Όφις, η Γραμματεία των Ηνωμένων Εθνών ή αδύναμοι διαχειριστές που δεν μπορούν να αντέξουν τις πιέσεις. Οι πολίτες έχουν λόγο και ρόλο.

Αλλά και η Βουλή θα πρέπει να έχει ρόλο. Το κοινοβούλιο ασχολείται και με τις τελευταίες λεπτομέρειες νομοσχεδίων, θα πρέπει να έχει λόγο για το Κυπριακό. Και αυτό σημαίνει και πρόσβαση στην ενημέρωση, τις διεργασίες και όχι κατά καιρούς ενημερώσεις στο πλαίσιο του Συμβουλίου Αρχηγών. Και θεσμικά η Βουλή έχει ρόλο προβλεπόμενο από το Σύνταγμα. Το μέλλον του τόπου δεν είναι στις υπόγειες συναλλαγές, τα σκάνδαλα, στις μίζες. Το μέλλον περνά μέσα από την επιβίωση όλων των πολιτών και όχι μέσα από δικηγορικά, ελεγκτικά γραφεία και τα συνδεδεμένα με αυτά κομματικά.

Ανάρτηση από: https://slpress.gr/