Του Πέτρου Μαγγανιάρη
«Κανένας άνθρωπος ούτε ομάδα ούτε έθνος δεν μπορεί να ενεργήσει ανθρώπινα ή να σκεφθεί σωστά υπό το κράτος ενός μεγάλου φόβου.» Bertrand Russel.
Δίδυμα αδέλφια ο φόβος και η ελπίδα, αλληλοτροφοδοτούνται με τον φόβο να συσκοτίζει τη λογική και ακολούθως να μας καθιστά όμηρους εκείνου που εμπορεύεται την ελπίδα.
Ο Αριστοτέλης στη «Ρητορική» αποκαλύπτει πως, για να
καλλιεργηθεί ο φόβος, «δεῖ τινα ἐλπίδα ὑπεῖναι σωτηρίας, περὶ οὖ ἀγωνιῶσιν.»
Πρέπει, δηλαδή, να υπάρχει μία ελπίδα, για οτιδήποτε
αγωνιούμε, γιατί αυτός που δεν ελπίζει, δεν φοβάται!
Ο Ναπολέων Βοναπάρτης ομολογεί πως «ο ηγέτης είναι έμπορος ελπίδας» και μία γερμανική παροιμία λέει πως «Οι δυνατοί έχουν θέληση, οι αδύναμοι έχουν ελπίδα».
Και ο φόβος και η ελπίδα προυποθέτουν ελλιπή γνώση ή
κατανόηση της πραγματικότητας και αποτελούν τα πιο αποτελεσματικά όπλα στα
χέρια των κάθε λογής εξουσιών.
Σήμερα η ανθρωπότητα στο σύνολό της ζει υπό το καθεστώς του απόλυτου φόβου που προκαλεί ένας ''φονικός'' ιός, που όμως φονεύει μόλις το 0,25% αυτών που μολύνει.
Αυτός ο φόβος ανατροφοδοτείται καθημερινά ως η απόλυτη απειλή από όλες τις εξουσίες του πλανήτη με την αμέριστη σύμπραξη διαπλεκόμενων ''ειδικών'' επιστημόνων και κρατικοδίαιτων ΜΜΕ.Ακολούθως όπως προείπαμε αναγκαία συνθήκη για την
εμπέδωση της σχέσης ομηρίας είναι η κοινωνία να τροφοδοτείται, μέσω των ίδιων
μηχανισμών, με την ελπίδα που αγωνιωδώς αναζήτα. Τον από μηχανής Θεό: Το
ΕΜΒΟΛΙΟ.
Πορεία προς την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας ονομάστηκε ενώ στην
πραγματικότητα ισοδυναμεί με παράδοση της άνευ όρων.
Στην ζωή μας κάποια στιγμή, μάλλον αμήχανα , πολλοί
από εμάς θα έχουμε επικαλεστεί την περίφημη ρήση του Νίκου Καζαντζάκη:
«Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, είμαι
λέφτερος»
χωρίς ίσως να κατανοούσαμε τι ακριβώς ήθελε να μας πει
ο σπουδαίος αυτός συγγραφέας μας.
Ότι δηλαδή για να ζήσουμε ελεύθεροι πρέπει να
αντιπαλέψουμε τον παραλυτικό ΦΟΒΟ με την ΓΝΩΣΗ, δηλαδή την αναζήτηση της
αλήθειας, και την αδράνεια της ΕΛΠΙΔΑΣ ( «το όνειρο που βλέπουμε ξυπνητοί»
κατά τον Αριστοτέλη ) με τον ΑΓΩΝΑ για μια πιο ανθρώπινη και δίκαιη κοινωνία.