Η
είσοδος της Μαρίν Λεπέν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών έφερε και πάλι
στο προσκήνιο τη
Νέα Δεξιά, την οποίας διανοούμενοι της, ή ακριβέστερα της νέας
ριζοσπαστικής Ακροδεξιάς, επικαλούνταν τον Αντόνιο Γκράμσι. Οι θεωρητικές
κατηγορίες που χρησιμοποιεί ο Ιταλός μαρξιστής για να περιγράψει και
ερμηνεύσει την πραγματικότητα, όμως, πόρρω απέχουν από τις αντίστοιχες που
χρησιμοποιούν οι ακροδεξιοί. Αυτή η προσέγγιση, απλά δείχνει σε θεωρητικό
επίπεδο, τις υπάρχουσες διαφορές μεταξύ των δύο σκέψεων.
Επιστημολογικά
μιλώντας, θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η ενασχόληση με το πόσο η κάθε
άποψη αντιστοιχεί πλησιέστερα στη σημερινή πραγματικότητα της πλανητικής
μαζικοδημοκρατίας. Δηλαδή, κατά πόσο κάθε θεωρητική άποψη εμπεριέχει μια
αυξανόμενη θετική ευρετική στα περίπλοκα προβλήματα των σημερινών κοινωνιών.
Όλα αυτά, όμως, είναι ζητήματα που δεν έχουν θέση στο παρόν άρθρο. Αφορούν στη
θεωρία.
Εκείνο που θέλω να υπογραμμίσω είναι ότι στην πολιτική και όχι στη θεωρία, και ειδικά στην εξαγωγή συμπερασμάτων για την πολιτική πρακτική, τα πράγματα αλλάζουν. Τις περισσότερες φορές, κλεμμένες απόψεις, με αρχικά ελάχιστη θεωρητική επεξεργασία και ελάχιστο θεωρητικό έρεισμα, είναι ικανές να τεθούν στην υπηρεσία πολιτικής στόχευσης. Και στην πορεία, ενδυόμενες θεωρητική στοιχειοθέτηση, να αποκτήσουν το απαραίτητο βάρος στη διαμάχη των ιδεών.
Νέα Δεξιά της Λεπέν – Από τον φυλετισμό στον πολιτισμόΑνάρτηση από: https://slpress.gr/