Ο Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Κοντογιώργης, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό 98.4 και τον Γιώργο Σαχίνη, υποστήριξε ότι όλοι οι δρώντες μεγάλης ισχύος, πατώντας στην έλλειψη συνεκτικής εθνικής στρατηγικής βάθους, επιχειρούν να διαμορφώσουν ένα κλίμα, με το δίλημμα «αν θέλετε να αγοράσετε χρόνο ηρεμίας με την αναθεωρητική Τουρκία, τότε πρέπει να προσέλθετε σε διαπραγματεύσεις, που θα περιλαμβάνουν και παραχωρήσεις».
Δυστυχώς, όπως λέει, το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν αντιλαμβάνεται ότι αν δεν υπάρχει στρατηγική αποτροπής όχι μόνο στις δηλώσεις και τον στρατιωτικό εξοπλισμό, αλλά και βούλησης για άσκηση αποτροπής με ενέργειες όπως η άμεση επέκταση παντού της Αιγιαλίτιδας ζώνης σου στα 12 ν.μ., πολύ γρήγορα δεν θα «φινλανδοποιηθείς» απλά, αλλά θα μετατρέψεις όλο το Αιγαίο σε Ίμια και θα χάσεις και το γεωπολιτικό βάθος που προσδίδει στον Ελληνισμό, η Κύπρος.
Η Τουρκία σε απειλεί με πόλεμο αν πας στα 12 ν.μ. και την ίδια ώρα όχι απλά παραβιάζει τα 6 ναυτικά σου μίλια, αλλά κάνει υπερπτήσεις πάνω από νησιά και ηπειρωτικό έδαφος. Ας πας λοιπόν στα 12 ν.μ. που είναι δικαίωμα σου από το Δίκαιο της Θάλασσας, ας ανακηρύξεις ΑΟΖ κι ας καλέσεις όποιον νομίζει ότι θίγεται με την ΑΟΖ σου σε διαπραγμάτευση και μόνο για αυτό.
Εκτός φυλακής θα βρεθεί ο δολοφόνος του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, Επαμεινώνδας Κορκονέας, καθώς με ψήφους 4-3 το Μικτό Ορκωτό Εφετείο της Λαμίας, του αναγνώρισε το κρίσιμο ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου.
Με το συγκεκριμένο ελαφρυντικό είχαν σπάσει τον Ιούλιο του 2019 τα ισόβια για τον Κοροκονέα που βρέθηκε εκτός φυλακής έχοντας εκτίσει πάνω από 11 χρόνια φυλακή, παρά το γεγονός ότι κρίθηκε ένοχος για τη δολοφονία του Αλέξανδρου.
Η επανάληψη της διαδικασίας είχε ξεκινήσει στις 11 Μαΐου 2022 και είχε διακοπεί δύο φορές εξαιτίας αρχικά της μη κλήτευσης της οικογένειας του αδικοχαμένου Αλέξανδρου και του αιτήματος της Πολιτικής Αγωγής να παρίσταται στη διαδικασία (το οποίο απορρίφθηκε).
Τελικά, σήμερα, με 4 ψήφους υπέρ (των ενόρκων) και 3 κατά (των Δικαστών Εφετών), επικυρώθηκε η αρχική απόφαση του Εφετείου, ενώ σύμφωνα με πληροφορίες, ο Επαμεινώνδας Κορκονέας αναμένεται να αποφυλακιστεί αύριο.
Στην Ιβηρική χερσόνησο είναι γνωστό πως δεν κυβερνούν "άριστοι", αυτό είναι αποκλειστικό μας προνόμιο. Γι' αυτό κι όταν η τιμή του ρεύματος, (στη χονδρική βεβαίως αγορά), που ανέβαινε στο 2ο εξάμηνο 2021, παρουσίασε σημεία εκτροχιασμού με αφορμή την εισβολή στην Ουκρανία, οι Ίβηρες δεν "μάσησαν": ζήτησαν στην ... ΕΕ και πέτυχαν δική τους πολιτική στη διαμόρφωση των τιμών του ρεύματος για ένα χρόνο, προκειμένου να ρίξουν την τιμή απ' τα επίπεδα των 210€/MWh στα επίπεδα των 130€/MWh. Ή τουλάχιστον αυτός είπαν πως είναι ο στόχος.
Ο ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕΝΟΣ ΣΚΑΣΜΟΣ, η εξαγορασμένη ερήμωση, ξεκίνησε με τις
• ΑΓΡΟΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΙΣ. Έτσι, ξεχερσώθηκαν τα χωράφια και η χώρα που κάλυπτε, με δική της παραγωγή, πάνω από το 90% της εγχώριας κατανάλωσης, κι έκανε εξαγωγή λαδιού, κρασιού, καπνού και ζάχαρης, εισάγει τώρα μέχρι και τα κρεμμύδια.
Η ελληνική κοινωνία μοιάζει με την ιστορία του Νασρεντίν Χότζα για το σπίτι του φτωχού, που είχε μόνο ένα δωμάτιο, στο οποίο δεν χωρούσε η οικογένειά του. Γι’ αυτό ζήτησε από τον Χότζα να τον βοηθήσει να λύσει το πρόβλημα. Αυτός τον συμβούλευε και σταδιακά, μέρα με τη μέρα, γέμιζε το δωμάτιο με διάφορα ζώα. Όταν πια στο δωμάτιο η ασφυξία έφτασε στο απροχώρητο, τον συμβούλεψε να βγάλει ένα από τα μεγάλα ζώα που ήδη είχε βάλει. Την επόμενη μέρα ο φτωχός έδινε τις ευχαριστίες του στο Χότζα γιατί με τη συμβουλή του ανασάνανε. Τα υπόλοιπα ζώα έμειναν και φυσικά σταμάτησε να παραπονιέται για το μικρό σπίτι που δεν επαρκούσε να καλύψει τις ανάγκες του.
Κάπως έτσι είναι η κατάσταση και στην ελληνική κοινωνία, με τα οικονομικά μέτρα σε βάρος του λαού και τα επιδοματάκια που δίνει στο τέλος το πολιτικό σύστημα, όπως εκφράζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Το λαϊκό εισόδημα μειώνεται εδώ και 13 χρόνια. Αρχικά με τα μνημόνια και τις πολιτικές τους, που συνεχίζονται μέχρι σήμερα, μετά με την παύση λόγω κορωνοϊού, και τώρα με τον πληθωρισμό. Και ενώ το πολιτικό σύστημα με τις αποφάσεις και τα έργα του έχει φτωχοποιήσει στο έπακρο τον λαό, έρχεται στη συνέχεια να «διορθώσει» τα κακώς κείμενα με τη διανομή επιδομάτων που είναι ένα απειροελάχιστο κλάσμα από αυτά που ήδη έχουν αφαιρέσει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, από το λαϊκό εισόδημα. Μόνο το 2022 έχουμε: αρχικά το επίδομα θέρμανσης για τα σπίτια, μετά το επίδομα καυσίμων για τα οχήματα, τώρα το επίδομα για το ηλεκτρικό ρεύμα και θα ακολουθήσει νέο επίδομα καυσίμων για να πάει ο λαός στις διακοπές… και στη συνέχεια βλέπουμε! Σε όλες τις περιπτώσεις, αντί να ληφθούν μέτρα που θα έλυναν το πρόβλημα του υπέρμετρα αυξημένου κόστους για καύσιμα και ρεύμα, το οποίο σε μεγάλο βαθμό οφείλεται σε διαχρονικές κυβερνητικές αποφάσεις, επιλέχθηκε η πολιτική των επιδομάτων – που δεν λύνει κανένα πρόβλημα εκτός, όπως πιστεύει το εκάστοτε κυβερνών κόμμα, από εκείνο της εικόνας του στο λαό!
1. Ενώ η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) –δηλαδή η ελίτ των πολυεθνικών που κυβερνούν την οικονομική, πολιτική και πολιτιστική ζωή στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη οικονομία της αγοράς– είχε καταστρώσει λεπτομερές σχέδιο για την εξόντωση των ανερχόμενων κινημάτων εθνικής κυριαρχίας στην Ευρώπη αλλά και γενικότερα, με στόχο την επιβολή της Νέας Διεθνούς Τάξης (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης μέσα από τον ολοκληρωτικό έλεγχο των πολιτικών και οικονομικών αλλά και των πολιτιστικών δομών (π.χ. στην Ευρώπη μέσα από την ΕΕ), τα λαϊκά κινήματα για την εθνική κυριαρχία «από κάτω» είχαν άλλες προτεραιότητες. Όχι μόνο στη Βρετανία με το Brexit αλλά και στην Ουγγαρία με τον Όρμπαν, και σήμερα ακόμη και σε διαφορές χώρες της Λατινικής Αμερικής που σηκώνουν κεφάλι απέναντι στο μονοπώλιο εξουσίας των πολυεθνικών, με τελευταία την προχθεσινή εκλογή αριστερού προέδρου, μετά από δεκαετίες, στην αμερικανοκρατούμενη Κολομβία, η οποία αποτελεί την 4η σε μέγεθος οικονομία της Λ. Αμερικής. Όμως, το δεύτερο ίσως πιο σημαντικό κτύπημα κατά της πρωτοκαθεδρίας των πολυεθνικών και της ΝΔΤ που έχουν επιβάλλει… ήρθε από τη Γαλλία.
Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε το 79ο-80ο τεύχος του περιοδικού Τετράδια Πολιτικού Διαλόγου Έρευνας και Κριτικής. Το συγκεκριμένο τεύχος των Τετραδίων, περιοδικό που κυκλοφορεί από το 1980 από τις εκδόσεις “Στοχαστής”, έχει μια ιδιαιτερότητα. Είναι αφιερωμένο στη μνήμη τεσσάρων προσώπων που έφυγαν από τη ζωή την τελευταία διετία και οι συνθήκες της πανδημίας δεν επέτρεψαν τον αποχωρισμό που τους έπρεπε.
Πρόσωπα,
που έβαλαν ο καθένας με τον δικό του τρόπο, τη σφραγίδα τους στην ιστορία αυτού
του τόπου. Αλλά και αποτελούν για τα Τετράδια,
πρόσωπα αναφοράς των οποίων η δράση και η παρουσία τους ήταν πηγή έμπνευσης για
την ταυτότητα του περιοδικού. Το τρέχον τεύχος των Τετραδίων είναι αφιερωμένο
στη μνήμη των Μανώλη Γλέζου, Βάσου Λυσαρίδη, Θέμου Στοφορόπουλου, Δαμιανού
Βασιλειάδη, με κείμενα των Λουκά Αξελού, Κώστα Βενιζέλου, Αθανασίας Φωτιάδη,
Αριστομένη Συγγελάκη και Βασίλη Ασημακόπουλου αντίστοιχα.
Στο τεύχος αφετηριακά περιλαμβάνονται δύο κείμενα-αναλύσεις της γεωπολιτικής συγκυρίας: Του Σταύρου Λυγερού για την ιστορική καμπή που συνιστά ο πόλεμος στην Ουκρανία και του Ρούντι Ρινάλντι για την ενδιαφέρουσα έννοια της “πολυοργανικής κρίσης” του σύστηματος. Ακολουθεί κείμενο του Λαοκράτη Βάσση για τις δέκα ταυτοτικές “κοινές εν-νοήσεις”. Των Silvano De Prospo και Δημήτρη Δεληολάνη, που φέρνουν άγνωστα στοιχεία γύρω από τον ηρωικό θάνατο των αντιστασιακών Γιώργου Τσικουρή και Μαρίας Έλενας Αντζελόνι την περίοδο της δικτατορίας.
Αίσθηση
προκαλεί το ύψος των χρεών του πρωθυπουργού, μελών της κυβέρνησης και τους
ίδιας της ΝΔ το οποίο ανέρχεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια.
Συγκεκριμένα, όπως καταγγέλλει ο
εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Νάσος Ηλιόπουλος, σε on camera δήλωσή του «ο
κ. Μητσοτάκης χρωστά 1,3 εκατ. και μαζί με τους υπουργούς του έχουν συνολικά
χρέη 12,7 εκατ. ευρώ, τα οποία κανείς δεν ξέρει πώς εξυπηρετούνται. Ενώ το
κόμμα τους χρωστά περισσότερα από 350 εκατ. ευρώ που δεν θα ξεπληρωθούν ποτέ
και κάθε χρόνο αυξάνονται», υπογραμμίζει στη δήλωσή του.
Ο κ. Ηλιόπουλος υποστηρίζει πως «Μία
κυβέρνηση με τόσα χρέη είναι μία ευάλωτη κυβέρνηση» διότι όπως εξηγεί «Δεν νομοθετεί
για το δημόσιο συμφέρον αλλά για το συμφέρον των πιστωτών της».
Δεδομένων των στοιχείων αυτών η αξιωματική αντιπολίτευση καταθέτει τροπολογία ώστε όλοι οι υπόχρεοι να δηλώνουν στο πόθεν έσχες όχι μόνο το ύψος των δανείων τους, αλλά και την πορεία τους. Τις ρυθμίσεις δηλαδή που έχουν γίνει με τα απαραίτητα αποδεικτικά έγγραφα», όπως διαμηνύει ο κ. Ηλιόπουλος.
.png)
Αγαπητέ Κυριάκο, τα σούπερ μάρκετ έχουν γίνει πλέον μπουτίκ, μπράβο σου.
Μπαίνουμε μέσα και κάνουμε βόλτες, κοιτάμε τις τιμές της φέτας ΠΟΠ. Πιο προστατευόμενη δε γίνεται. Κανείς δεν αγοράζει. Την έχουμε εκεί, πίσω απ’ το γυαλί, να τη θαυμάζουμε.
Αλλαντικά και λοιπά κρεατικά, αν δεν τα βγάλουν με 50% έκπτωση δεν αγοράζουμε. Μπράβο, κάνουμε υγιεινή διατροφή όλοι μας.
Τα μακαρόνια τα βρήκα σήμερα, με έκπτωση 40%, και πάλι ήταν πιο ακριβά από τότε που κάναμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες με τον Καραμανλή.
Τους καφέδες, τα ποτά και τα προφυλακτικά, τα έχουν κλειδωμένα. Μάλλον για να μην αφηνόμαστε στα πάθη μας. Να γίνουμε σωστοί πολίτες, εφτά αμύγδαλα για δεκατιανό, ποτέ χταπόδι, σεξ με τη Μαρέβα κάθε εκλογές.
Εδώ και χρόνια γίνεται προσπάθεια να υποβαθμιστεί το ζήτημα του τουρκικού επεκτατισμού και των διεκδικήσεων που προωθεί σε βάρος γειτονικών του χωρών, και πιο συγκεκριμένα της Ελλάδας. Πότε αναφέρονται οι τρομερές δυσκολίες που έχει η Τουρκία, πότε τα εσωτερικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Ερντογάν, πότε η υγεία του, χωρίς να λείψουν και οι απόψεις ότι πάλι καλά που κυβερνά αυτός, γιατί αν ήταν άλλοι τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα. Στους χώρους της συστημικής αριστεράς όλα αυτά θυμίζουν «εθνικισμό» (άλλωστε και ο πατριωτισμός είναι εντελώς ξεπερασμένη έννοια γι’ αυτούς), το δε ΚΚΕ κάτι λέει, αλλά βλέπει σαν αιτία τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε δύο αστικές τάξεις που τσακώνονται για την ιμπεριαλιστική λεία… Η δε εξωκοινοβουλευτική αριστερά δεν ασχολείται με το ζήτημα: καταγγέλλει γενικά το κεφάλαιο και τον πόλεμο, ζητά (μαζί με τη συστημική αριστερά) «σύνορα ανοιχτά» και καταγγέλλει σε όλους τον τόνους τον «εθνικισμό» και «ιμπεριαλισμό» της Ελλάδας. Επομένως για όλους αυτούς τους χώρους υπάρχουν μεν προβλήματα με την Τουρκία, αλλά δεν υπάρχει πραγματική απειλή. Κάθε άλλη εκτίμηση τους φαίνεται υπερβολική, και πάντως δηλώνουν με μεγάλη σιγουριά ότι δεν υπάρχει κίνδυνος μεγάλης εμπλοκής ή πολέμου ανάμεσα στις δύο χώρες.
Σε αντίθεση με όλα αυτά που υποστηρίζονται, ο λαός, και ιδιαίτερα οι κάτοικοι των παραμεθόριων περιοχών, ανησυχούν ιδιαίτερα, και εύχονται να μην μας βρει και ένα τέτοιο κακό. Με άλλους όρους, ο λαός έχει πιο σαφή εικόνα του κινδύνου και της απειλής, παρόλο που αυτή η αίσθηση συνυπάρχει με μια τάση να διωχθεί –ακόμα και σαν σκέψη– το ενδεχόμενο ενός πολέμου με την Τουρκία. Αναγνώριση του κινδύνου, αλλά και απώθησή του στη συνείδηση του κόσμου. Γιατί συμβαίνουν αυτά τα δύο συγχρόνως;
Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου
Το “Atmanirbhar Bharat”, το οποίο μπορεί να μεταφραστεί ως “αυτοδύναμη Ινδία”, είναι ένα σχέδιο που προωθείται από την ινδική κυβέρνηση και τον επικεφαλής της πρωθυπουργό κ. Narendra Modi σχετικά με το οικονομικό όραμα και την ανάπτυξη της χώρας. Η Ινδία σκοπεύει, με αυτό το έργο, να έχει ευρύτερη συμμετοχή στην παγκόσμια οικονομία, ακολουθώντας πολιτικές που είναι αποτελεσματικές, ανταγωνιστικές και ανθεκτικές και πάνω απ’ όλα αυτάρκεις. Στον αμυντικό τομέα, για την επιδίωξη της αυτάρκειας, έδωσε έμφαση στη συμπαραγωγή μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα: κάτι που είχε ήδη ξεκινήσει το 1992 και δεν έχει επιτευχθεί ποτέ πλήρως. Πάνω από το ήμισυ του ινδικού στρατιωτικού εξοπλισμού είναι στην πραγματικότητα σοβιετικό ή ρωσικό και οι πρόσφατες αποκτήσεις νέων μαχητικών-βομβαρδιστικών επηρέασαν επίσης έναν ξένο κατασκευαστή: το Νέο Δελχί παρήγγειλε μια παρτίδα 36 Rafale από τη Γαλλία για την αντιμετώπιση μιας έκτακτης ανάγκης που συνίσταται στο τεχνολογικό κενό (και αριθμητικό) που τη χωρίζει από τον περιφερειακό της αντίπαλο, την Κίνα. Τώρα, η ινδική Πολεμική Αεροπορία, ακριβώς λαμβάνοντας υπόψη αυτή την πολιτική «αυτάρκειας», σχεδιάζει να αποκτήσει επιπλέον 114 μαχητικά αεροσκάφη από τα οποία τα 96 θα κατασκευάζονταν στην πατρίδα και τα υπόλοιπα θα εισάγονταν από τον ξένο προμηθευτή που θα επιλεγεί για το έργο.
Η Ινδική Πολεμική Αεροπορία (IAF) θέλει να αποκτήσει 114 μαχητικά αεροσκάφη πολλαπλών ρόλων (Mrfa) ως μέρος του προγράμματος «Buy Global and Make in India» βάσει του οποίου οι ινδικές εταιρείες θα εξουσιοδοτηθούν να συνεργαστούν με έναν ξένο κατασκευαστή. Φαίνεται ότι η ινδική Πολεμική Αεροπορία πραγματοποίησε συναντήσεις με εκπροσώπους ξένων εταιρειών για να συζητήσουν την υλοποίηση του έργου που θα περιελάμβανε την αρχική εισαγωγή 18 αεροσκαφών και την τοπική παραγωγή μιας πρώτης παρτίδας 36, η οποία θα πληρωνόταν εν μέρει σε ξένο νόμισμα και εν μέρει σε ινδικό νόμισμα.
Του Διονύση Περδίκη
Το διεθνές δίκαιο
Χωρίς ο γράφων να είναι ειδικός στο διεθνές δίκαιο, εκτιμώ ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία παραβιάζει βασικές διατάξεις του διεθνούς δικαίου από την πλευρά της Ρωσίας. Η κυβέρνηση της Ρωσίας, βέβαια, επικαλείται άλλες διατάξεις που αφορούν την εθνική ασφάλεια κάθε χώρας, όπως και την τυπική πρόσκληση των ανακηρυγμένων ως ανεξάρτητων λαϊκών δημοκρατιών της ανατολικής Ουκρανίας, για να δικαιολογήσει την εμπλοκή της. Ωστόσο, η ουσία δεν είναι σε μια νομικίστικη συζήτηση.
Το διεθνές δίκαιο πρέπει να τυγχάνει υπεράσπισης ως ένα όπλο που έχουν οι μικρές και αδύναμες χώρες, ενάντια στην καταπίεση και εκμετάλλευση από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ή και άλλες μικρότερες, περιφερειακές δυνάμεις. Δεν πρέπει, όμως, να χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει, ή διευκολύνει τη στρατηγική του ιμπεριαλισμού ενάντια σε λαούς, εθνότητες και κράτη που δεν υποτάσσονται στην κυριαρχία του.
Η θέση του ΚΚ Κούβας
Η θέση της Επαναστατικής Κυβέρνησης της Κούβας για το ζήτημα αυτό είναι ένα θετικό παράδειγμα. Από τη μια, επισημαίνει τη σημασία που έχει για τις μικρές και αδύναμες χώρες η τήρηση του διεθνούς δικαίου και η ειρηνική διευθέτηση των διαφορών. Από την άλλη επισημαίνει το δίκαιο των κύριων αιτιάσεων της Ρωσίας σε αυτόν τον πόλεμο, τοποθετείται επί της ουσίας του πολέμου, δηλ. του «ποιας πολιτικής συνέχειας είναι», και δεν καταδικάζει τη Ρωσία γι’ αυτόν (βλ. εδώ για ολόκληρη την ανακοίνωση και σχετικό σχολιασμό):
Ο Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Πομάκων και Διευθυντής της πομακικής εφημερίδας ΖΑΓΑΛΙΣΑ Ιμάμ Αχμέτ, αντιδρώντας στην καθημερινή φραστική αλητεία σύσσωμης της αυλής του τούρκου προέδρου, του απέστειλε από την πόλη της Ξάνθης μια ανοικτή επιστολή η οποία συγκινεί με την αμεσότητα και την ευθύτητα της. Το πλήρες κείμενο της ανοιχτής επιστολής, με ημερομηνία 12 Ιουνίου 2022, έχει ως εξής:
Προς κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,
Ανήκω στην αυτόχθονα φυλή των Πομάκων, την ύπαρξη της οποίας και εσύ αναγνώρισες στη διάρκεια της επίσκεψής σου στην Κομοτηνή στις 8 και 9 Δεκεμβρίου 2017.
Παρακολουθούμε με ανησυχία τον ολισθηρό δρόμο του επεκτατισμού στον οποίο βαδίζεις. Με πρόσχημα ότι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Δύσης περικυκλώνουν την χώρα σου στα Βαλκάνια, στον Καύκασο και στη Μέση Ανατολή, ζητάς αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου και του Καστελόριζου, όταν η χώρα σου έχει παρατάξει χιλιάδες άνδρες αποβατικού στρατού και επιθετικά όπλα σε απόσταση αναπνοής από τα ελληνικά νησιά απειλώντας να εισβάλεις σε αυτά.
Κύριε Ερντογάν εάν εσύ ήσουν στη θέση της Ελλάδας τι θα έκανες;
Ξεχνάς βέβαια ότι τα νησιά αυτά είναι ελληνικά για χιλιάδες χρόνια, πολλούς αιώνες πριν οι πρόγονοί σου συναντήσουν για πρώτη φορά στην ιστορία τους, το γαλάζιο χρώμα του Αιγαίου.
Ελληνικά ήταν και τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος. Γιατί εσύ δεν εφαρμόζεις αντιστοίχως ό,τι προβλέπει το άρθρο 14 της Συνθήκης της Λωζάνης;
Η Φινλανδία αρνείται να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, χωρίς την Σουηδία...
Πρόεδρος της χώρας Σαούλ Νιίνιστιο
Και κάπως έτσι, η "δημοκρατική" Δύση βγάζει την ουρά της έξω, απ΄τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που συντελούνται, επί 8 χρόνια με την χορηγία της, την στρατιωτική της "βοήθεια" και πάνω απ΄όλα με την δημιουργία, εκπαίδευση και εγκαθίδρυση Χιτλερικών ταγμάτων στην διακυβέρνηση ενός ξένου κράτους-παρία.
Τώρα η Δύση, που σχεδίαζε αυτόν τον πόλεμο, ενώ μπορούσε να τον αποτρέψει, μέχρι και την τελευταία στιγμή, αρνείται να παραδεχθεί την ήττα της και πιέζει για την σύναψη ειρήνης, πριν χαθεί ολόκληρη η Ουκρανία και τα ανδρείκελα της.
Δικαίως ο Στόλτενμπεργκ χρησιμοποιεί, την λέξη "είμαστε", προφανώς, άθελα του. Παραδέχθηκε, κατά λάθος, ότι πίσω απ΄όλη αυτή την αγριότητα, την καταστροφή, το μίσος και τον θάνατο κρυβόταν η αλαζονεία του "παγκόσμιου ηγεμόνα" και η προθυμία των δουλικών του.
Αλλά ο βασιλιάς ήταν γυμνός! Καλυμμένος μόνο με αίμα.
ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΞΟΔΟΣ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΒΙΒΛΙΟ:
ΡΩΣΣΙΑ: Η ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ «ΑΛΛΟΥ» ΚΟΣΜΟΥ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΑΔΡΙΑΝΟΣ ΕΡΙΓΚΕΛ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΣΩΤΗΡΗΣ ΓΙΑΝΝΕΛΗΣ
«Σε αυτές τις γραμμές θα υποστηρίξουμε ότι ο ρωσσικός κόσμος αντιμετωπίζει την Δύση στον βαθμό που αυτή ενσαρκώνει την νεωτερικότητα στην πιό επεμβατική και απόλυτή της μορφή, δηλαδή την νεωτερικότητα που διαγράφει ότι έχει προηγηθεί από αυτήν ή όλα όσα είναι ξένα προς αυτήν. Πρόκειται γιὰ μία συγκρουσιακὴ σχέση -ἡ Ρωσσία καὶ ἡ δυτικὴ νεωτερικότητα- μὲ τὴν ὁποία ἐκδηλώνεται ἕνα οὐσιαστικὸ χαρακτηριστικὸ τῆς ρωσσικῆς ταυτότητας: ἡ αἴσθηση τῆς κοινοτικὴ ὕπαρξης. Αὐτὸ τὸ χαρακτηριστικὸ -τὸ ὁποῖο θὰ μπορούσαμε νὰ ὀνομάσουμε «ρωσσικὴ ἰδέα»- ἔρχεται σὲ ἄμεση σύγκρουση μὲ τὴν ἀτομικιστικὴ φιλοσοφία, μὲ μία φιλοσοφία ἡ ὁποία εἶναι ὁ κύριος φορέας τῆς δυτικῆς νεωτερικότητας καὶ ποὺ στοὺς ὑπερμοντέρνους καιρούς μας ὑλοποιεῖται σὲ ἀτομικιστικὲς κοινωνίες, ἐξαρθρωμένες ἀπὸ τὴν ρήξη τοῦ κοινωνικοῦ δεσμοῦ. Ἡ ρωσσικὴ ἰδέα διαμορφώνει μία διαφορετικὴ ἀντίληψη τοῦ κοινωνικοῦ γεγονότος, τοῦ πολιτισμοῦ καὶ τοῦ ἀνθρώπου. Ἐκεῖ βρίσκεται, κατὰ τὴν κρίση μας, τὸ βαθὺ νόημα τῆς ἀσυμφωνίας μεταξὺ τῶν δύο αὐτῶν κόσμων.
Τη φιλοσοφία του αφιερώματος την δίνει το Προλογικό του αρχισυντάκτη, Θανάση Παπαθανασίου:
Δημόσιος χώρος,
εκκοσμίκευση, μετα-εκκοσμίκευση και… αυτό που λείπει!
Εδώ και καιρό η θεολογία μας
επιχειρηματολογεί για το ότι η θρησκεία δεν είναι μια επιλογή περίκλειστη στην
ιδιωτική σφαίρα, αλλά αντιθέτως είναι υπόθεση που αφορά τον δημόσιο χώρο. Αυτό
σημαίνει ότι η θρησκευτική ταυτότητα βεβαίως και είναι ζήτημα προσωπικό (δεν
υπάρχει πίστη χωρίς προσωπική αποδοχή, βίωση και ευθύνη), αλλά αυτόχρημα
διαποτίζει τη δημόσια σφαίρα: εμπνέει στάσεις ζωής του ανθρώπινου υποκειμένου
στον κοινό βίο και διαμορφώνει απαντήσεις του σε ερωτήματα για τον
προσανατολισμό της κοινωνίας.
Εξυπακούεται ότι κάθε θρησκευτική ταυτότητα έχει τα δικά της κριτήρια και το δικό της ήθος, κι έτσι συναντάμε πλήθος ταυτοτήτων, φωτεινών και σκοτεινών. Για την χριστιανική οπτική πάντως η παρουσία της πίστης στον δημόσιο χώρο δεν μπορεί να σημαίνει θεοκρατία και μετατροπή της Εκκλησίας σε κρατικό βραχίονα, αλλά συμμετοχή στις διαβουλεύσεις της κοινωνίας, με γλώσσα η οποία να δίνει μεν μαρτυρία της χριστιανικής οπτικής, αλλά ταυτόχρονα να είναι η κοινή γλώσσα της κοινωνίας (και όχι μια ιδιόλεκτος κατανοητή μόνο στο εσωτερικό της εκκλησιαστικής κοινότητας). Όλα αυτά έχουν φυσικά την δυσκολία τους. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι παρά άσκηση της Εκκλησίας στην ίδια της την αποστολή και στο χρέος της να συναντιέται με το σήμερα.
«Οι μπαταρίες δεν δημιουργούν ηλεκτρισμό – αποθηκεύουν ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται αλλού, ειδικά μέσω άνθρακα, ουρανίου, φυσικής ενέργειας ή γεννήτριες με ντίζελ. Ο ισχυρισμός λοιπόν ότι "ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο είναι όχημα μηδενικών εκπομπών" δεν ισχύει καθόλου. Δεδομένου ότι το σαράντα τοις εκατό της ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται στις Ηνωμένες Πολιτείες προέρχεται από εργοστάσια παραγωγής άνθρακα, έτσι το σαράντα τοις εκατό των ηλεκτρικών αυτοκινήτων στο δρόμο έχουν βάση τον άνθρακα.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Όσοι είναι ενθουσιασμένοι με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και την πράσινη επανάσταση ας ρίξουν μια πιο προσεκτική ματιά στις μπαταρίες, αλλά και τις ανεμογεννήτριες και τα ηλιακά πάνελ.
Του Σταμάτη Κυριάκη
Ενώ τα μάτια της ανθρωπότητας ήταν στραμμένα στις δραματικές εξελίξεις στην Ουκρανία , ψηλά στα αστέρια διαδραματίζονταν ένα θρίλερ που ελάχιστα απασχόλησε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Ας πάρουμε τα πράματα από την αρχή. Πριν από ένα χρόνο περίπου, από τα κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στην Σιβηρία εκτοξεύτηκε ένα διαστημόπλοιο που μετέφερε τρείς αστροναύτες στον κοινό Αμερικανορώσικο διαστημικό σταθμό. Οι δύο αστροναύτες ήταν Ρώσοι και ο ένας Αμερικάνος.
Ο εν λόγω διαστημικός σταθμός λειτουργεί με συστήματα προώθησης Ρώσικα και με ηλεκτρονικά συστήματα Αμερικάνικα. Οι τρείς αστροναύτες εργάσθηκαν εκεί περίπου ένα χρόνο.
Εν τω μεταξύ στην Γή προέκυψε ο πόλεμος στην Ουκρανία και η σύγκρουση Ρωσίας – ΗΠΑ. Ήρθε λοιπόν η ώρα να στείλουν οι Ρώσοι διαστημόπλοιο για να μεταφέρει τους τρείς αστροναύτες στην Γη.
Η NASA έπρεπε όμως να καταθέσει στον λογαριασμό της Roscosmos τα ναύλα για το Αμερικάνο αστροναύτη. Η Roscosmos απαιτούσε (δικαίως) να κατατεθεί το ποσόν (των δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων) σε ρούβλια και σε συγκεκριμένη τράπεζα ώστε να μην δεσμευτούν ένεκα των κυρώσεων. Η ΝΑΣΑ δήλωσε ότι αδυνατεί.
Γιατί τα Αύριο δεν έρχονται μόνα τους – δημιουργούνται από εμάς τους ίδιους…»
Μάριος Πλωρίτης,
Πρόλογος στο θεατρικό έργο «Ο Παγοπώλης Έρχεται»
Ο λεγόμενος δημοκρατικός πατριωτικός χώρος χαρακτηρίζεται από έναν κατακερματισμό τέτοιου μεγέθους που καθιστά θνησιγενείς σχεδόν όλες τις πολιτικές προτάσεις είτε προέρχονται από το χώρο της παραδοσιακής πατριωτικής δεξιάς, είτε προέρχονται από τον χώρο της πατριωτικής αριστεράς. Παράλληλα, μια πραγματικά ενωτική πρωτοβουλία η οποία αφουγκράζεται την κοινωνία στην οποία απευθύνεται, δεν μπορεί να αναιρεί αυτομάτως όλες τις ιδεολογικές περιχαρακώσεις «του παρελθόντος» λέγοντας πως πλέον «δεν υπάρχει ούτε δεξιά ούτε αριστερά», ούτε όμως έχει την ιστορική πολυτέλεια να μένει εγκλωβισμένη στο αριστερό ή δεξιό καβούκι της. Αντίθετα, οφείλει να αναλάβει πραγματικά τη δημιουργία μιας ενωτικής πολυσυλλεκτικής πρωτοβουλίας, έστω για εκλογικούς και μόνο λόγους, εντάσσοντας μέσα της ΚΑΙ τη δεξιά ΚΑΙ την αριστερά. Αξιοποιώντας δηλαδή τα πατριωτικά και δημοκρατικά τμήματα της κοινωνίας, από όποια ιδεολογική αφετηρία και αν προέρχονται. Συνεπώς, αναγνωρίζοντας πως η διάκριση μεταξύ δεξιάς και αριστεράς εξακολουθεί μεν να υπάρχει, αλλά ταυτόχρονα επισημαίνοντας την ανάγκη να πάρουμε κάποια απόσταση από αυτήν . Διότι η διάκριση αυτή ίσως έχει χάσει κάτι από την παλιά της ένταση και την εκλογική της δυναμική, αλλά δεν έχασε καθόλου τη δυνατότητά της να αποτελεί στοιχείο ταυτότητας για τα άτομα. Με άλλα λόγια, στο ατομικό πεδίο, οι άνθρωποι εξακολουθούν να αναγνωρίζουν τον εαυτό τους ως αριστερό ή δεξιό, ή έστω «προοδευτικό ή συντηρητικό». Θα λέγαμε ότι η διάκριση έχει πάψει ίσως να είναι μια σαφής και σταθερή στον χρόνο εκλογική κατηγορία, αλλά συνεχίζει να λειτουργεί εμμέσως στο ψυχοπολιτικό πεδίο ως μια ταυτοτική κατηγορία.
Πρακτικά, τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό; Ότι κάποιος που θεωρεί τον εαυτό του συντηρητικό και τείνει να ψηφίζει δεξιούς πολιτικούς σχηματισμούς, μπορεί στο πεδίο των νοοτροπιών του και του τρόπου ζωής του να είναι πολύ προοδευτικότερος κάποιων δήθεν αριστερών και αντιστρόφως, κάποιος που φαντάζεται ότι είναι πολύ προοδευτικός και κατά συνέπεια, τείνει να ψηφίσει προοδευτικο- αριστερούς σχηματισμούς, συχνά, στο πεδίο των αντιλήψεων και των νοοτροπιών, μπορεί να είναι επί της ουσίας πολύ συντηρητικότερος πολλών άλλων συντηρητικών. Οι αριστερές του εξάρσεις αποτελούν συχνά εκδηλώσεις ενός κομφορμισμού στην κυρίαρχη «νεοφιλελεύθερα προοδευτική» ιδεολογία της εποχής.
Περίεργη, επειδή όσο και να θέλουν οι καθ΄ ολοκληρίαν υπεύθυνοι να μας πείσουν ότι επανήλθαμε στην προγενέστερη κατάσταση, αυτό δεν επαληθεύτηκε.
Τα σχολεία υποτίθεται λειτούργησαν κανονικά, αφού το 50+1 των κρουσμάτων δεν έκλεινε τυπικά τα τμήματα (παρά μόνο όταν σχεδόν όλο το τμήμα έβγαινε θετικό). Ουσιαστικά λειτουργούσαν αποδεκατισμένα, αφού οι γονείς και με ένα κρούσμα δεν έστελναν τα υπόλοιπα παιδιά. Αποτέλεσμα, όλα να φαίνονται φυσιολογικά (ούτε καν τηλεμάθημα δεν γινόταν!) χωρίς τίποτα να είναι φυσιολογικό!!!
Όσον αφορά την ψυχοκινητικότητα των παιδιών, τα πράγματα δεν είναι απλώς περίεργα. Φαίνεται πως έχουν εκτραχυνθεί. Συμπεριφορές ακραίες, διαβάζουμε τακτικά στα ΜΜΕ. Και μάλιστα όχι μόνο μαθητών, συχνά και γονιών. Οι διευθυντές των σχολείων έχουν ιδιαίτερη εμπειρία επ’ αυτού. Ίσως τα «απόνερα» του εγκλεισμού και του διαδικτύου να είναι παρόντα για τις επόμενες σχολικές χρονιές. Μάλλον πρέπει να επαναπροσδιοριστεί η «οριοθέτηση» και στο σχολικό και στο οικογενειακό και στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον.
Συχνά και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί διαβάζουμε ότι υπερβαίνουν κάποια όρια. Μεμονωμένα παραδείγματα, αλλά γεννούν ανησυχία. Αφημένοι, χωρίς συμβουλευτική και διδακτική υποστήριξη, αναλώνονται πλέον σε δράσεις, δεξιότητες, εκδηλώσεις… για να συμπληρώσουν την ιστοσελίδα του σχολείου, εκπληρώνοντας τους περίφημους στόχους της «αξιολόγησης». Η ουσία, που είναι η διδασκαλία και η παροχή αγωγής μένουν πολύ πίσω, όπως και αν. Το αίτημα, «τι σχολείο θέλουμε», «τι πρέπει να γνωρίζει ο μαθητής σε κάθε τάξη», καλύπτεται, στο θολωμένο μυαλό όσων χαράζουν πολιτική, από τις εξετάσεις τύπου pisa και από την επικοινωνιακή δεινότητα των φιλοκυβερνητικών μέσων ενημέρωσης.
.png)
Εισαγωγή
Πέρασαν
ήδη είκοσι χρόνια από τη εφαρμογή του ‘ενιαίου νομίσματος’ (ευρώ) και το κοινό
αίσθημα που υπάρχει διάχυτο είναι, ότι η εικοσαετία που προηγήθηκε της εισαγωγής
του € (1980-2000), ήταν συγκριτικά καλύτερη από την εικοσαετία εφαρμογής του (2001-2021).!
Ιδιαίτερα μετά τη βαθειά διεθνή κρίση του καπιταλιστικού συστήματος 2009, που
αγκάλιασε λίγο-πολύ όλες τις χώρες μαζί και την Ελλάδα, φάνηκαν οι τεράστιες
ανεπάρκειες του νομισματικού συστήματος «ευρώ», οι οποίες εντάθηκαν με την
πανδημία, διαψεύδοντας πολλούς «μύθους» που είχαν καλλιεργηθεί ως τότε για το
ρόλο του.! Ειδικότερα, αντί της υποσχόμενης «οικονομικής σύγκλισης
και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής» μεταξύ των χ-μ της ευρωζώνης, είχαμε μια αυξανόμενη
απόκλιση ανάπτυξης των οικονομικών και ασύμμετρες επιπτώσεις της κρίσης στους
εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα, ιδιαίτερα των αδύναμων οικονομιών.
1.Ο αντιλαϊκός χαρακτήρας του «ενιαίου
νομίσματος»
Η λειτουργία του ευρωνομίσματος, στα πλαίσια του νεοφιλελεύθερου μοντέλου που ακολουθεί η ευρωζώνη, έχει ως βασικούς πυλώνες το ‘Σύμφωνο Σταθερότητας’ και την ‘ΕΚΤ’, που συμπληρώθηκαν από το ‘Δημοσιονομικό Σύμφωνο’ και τον ‘Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας-ΕΜΣ’. Το αποτέλεσμα της πολιτικής των ‘πυλώνων’, ήταν η διεύρυνση των ανισότιμων σχέσεων μεταξύ ισχυρών & αδύναμων οικονομιών, καθώς και μεταξύ χωρών του κέντρου και περιφέρειας της ευρωζώνης. Ειδικότερα οι δείκτες-οδηγοί της ΟΝΕ (3% έλλειμμα, 60% δημόσιο χρέος στο ΑΕΠ και 2% πληθωρισμός), λειτούργησαν σαν ένα είδος ‘ιερατείου’ της ευρωζώνης, που εξέπεμπαν αντιλαϊκές πολιτικές λιτότητας, συνοδευόμενες και από μέτρα πολιτικού αυταρχισμού, με κορύφωση την ακύρωση του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα το 2015.!
