Αυτό που με εξοργίζει πιο πολύ είναι αυτό το κράτος. Το αστικό. Αυτό που εκπαιδεύει και φανατίζει τους ανθρώπους του για να σκοτώνουν παιδιά. Τους δίνει το μονοπώλιο της βίας για να σκοτώνουν παιδιά. Αθώα παιδιά, παιδιά της χαμηλής παραβατικότητας, παιδιά του περιθωρίου, παιδιά που δεν είδαν ποτέ μια ευκαιρία στη ζωή τους, παιδιά που έχουν περισσότερο την ανάγκη της φροντίδας και του σεβασμού. Ένα κράτος Φρανκενστάιν. Ένα κράτος που μοιάζει με τέρας, που είναι τέρας. Ένα κράτος που έχει γεμίσει τα νοσοκομεία και τα νεκροταφεία με σπασμένα λουλούδια για να φοβερίσει, για να παραδειγματίσει, για να κάνει την δουλειά του -με το παρακράτος-, για να στοχοποιήσει, για να φουντώσει την αναμπουμπούλα να χαρεί ο λύκος.
Κι όχι δεν ήταν μόνο ο Γρηγορόπουλος, η λίστα είναι
τεράστια, τα τελευταία χρόνια να κοιτάξεις μόνο.
Το κράτος που κάνει πλάτες σε δολοφόνους παιδιών, το
κράτος που κατασκευάζει ή καταστρέφει αποδείξεις, που δολοφονεί χαρακτήρες, που
στήνει Ε.Δ.Ε.- κολυμβήθρες του Σιλωάμ, που βάζει δημοσιογράφους να
ξεφτιλίζονται για ένα αφήγημα, που βάζει ηχητικά να ντύσουν ένα βίντεο
δολοφονίας. Ένα κράτος που ξεκίνησε τελευταία να δίνει μέσω των υπουργών του
επίσημα κι ανοιχτά συγχαρητήρια στους φονιάδες μετά από δολοφονίες ανηλίκων.
Που επισκέπτεται για συμπαράσταση τους θύτες κι όχι τις οικογένειες των
θυμάτων.
Το κράτος που βγάζει έξω τον έναν Κορκονέα μετά τον άλλον. Που έχει εξαντλήσει τις άδειες του στον Κασιδιάρη, που τον είδα ξαφνικά τις προάλλες στον φούρνο να με κοιτά από πάνω μέχρι κάτω με εκείνο το δολοφονικό ύφος, να χαριεντίζεται με μια γκόμενα στο πάρκινγκ, να μας τρομοκρατεί ελεύθερος, να συναντά όποιον θέλει, να οργανώνεται όπως γουστάρει, ενώ η Μάγδα μαυροντυμένη αποσυντίθεται ζωντανή από τον πόνο και την αδικία. Ποιος δολοφόνος παιδιού είναι μέσα; Ποιος τιμωρήθηκε; Ποιος δεν είχε ποινές χάδι; Το κράτος που μας έμαθε ότι καταδικάζει τον φόνο ως πράξη με μια τυφλή δικαιοσύνη, τελικά κρυφοκοιτά να δει ποιο ήταν το στάτους του θύματος για να κρίνει τελικά αν πρέπει να έχεις δικαιώματα, αν πρέπει να πάρεις άδεια, αν θα βγεις, αν μπορείς να στήσεις ακόμα και κόμμα μέσα από την φυλακή και δική σου ραδιοφωνική εκπομπή να προπαγανδίζεις τις «ιδέες» του τρόμου και του μίσους. Σκότωσες δυτικό πρέσβη ή ανατολικό μετανάστη, βιομήχανο ή βιοπαλαιστή;
Το κράτος που μπάζωσε τα υπολείμματα στα Τέμπη, που πέταξε ανθρώπινα μέλη σε χωματερές για να καλύψει ένα έγκλημα μπαμπούσκα. Ένα έγκλημα μέσα στο άλλο κι άλλο έγκλημα κι άλλο. Που αν τα λεφτά που έδωσε για το μπάζωμα τα είχε δώσει για την ασφάλεια των τρένων, οι 57 θα ήταν τώρα με τους γονείς και τους φίλους τους και θα ετοιμάζονταν για τις γιορτές των Χριστουγέννων.Αυτό το γαμημένο κράτος τους λοιπόν, βάζει πίσω στη
ντουλάπα την ματωμένη ποδιά του σφαγέα, του χασάπη παιδιών κι αθώων, φοράει το
ακριβό κουστουμάκι και το σκαρπίνι και παίζει ένα κυνήγι μαγισσών με αυτούς που
αυτό το κράτος τους ακρωτηρίασε την ψυχή. Τους κουνά το δάκτυλο που ακόμα
στάζει το αίμα του αδικοχαμένου κολλητού τους, τους υψώνει την βέργα σαν παλιός
καθηγητής να τους σπάσει τα χέρια, τους καταστρατηγεί κάθε ανθρώπινο δικαίωμα,
τους βασανίζει όπως η γάτα τις ακρίδες και τις κατσαρίδες, τους πετάει σε
αρένες, τους μαζεύει και τους ξαναπετά.
Εμένα αυτό το θράσος, αυτή η χυδαιότητα, αυτή η
πρόστυχη αλαζονεία με εξοργίζει πιο πολύ από όλα.
Άντε στο διάολο που θα το παίξετε και τιμητές της
δικαιοσύνης με τα θύματα των εγκλημάτων σας. Καθάρματα.
Ευχαριστώ τον φίλο Χρήστο Κ.