Του Μάνου Λαμπράκη
Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που στέκεται πάντα λίγο πιο πίσω.
Δεν μιλούν ποτέ δημόσια για ό,τι καίει. Δεν παίρνουν θέση για το προσφυγικό, για τις εκκενώσεις, για τη βία, για το δικαστικό σύστημα, για την εκπαίδευση, για τη φτώχεια, για την κακοποίηση, για τις σφαγές.
Έχουν πάντοτε μια δικαιολογία: δεν είναι η στιγμή, δεν έχουν όλες τις πληροφορίες, δεν θέλουν να αδικήσουν καμία πλευρά, δεν θέλουν να ταυτιστούν με κανένα στρατόπεδο. Παρουσιάζονται ως νηφάλιοι, ως άνθρωποι της «διαλεκτικής», της «πνευματικότητας», του πολιτισμού.
Είναι όμως συνεπείς μόνο σε ένα πράγμα: στο να μην διαταράξουν ποτέ τη θέση τους μέσα στο σύστημα που τους βολεύει. Η σιωπή τους είναι επιλογή διατήρησης. Είναι στάση αποτροπής οποιασδήποτε σύγκρουσης που θα μπορούσε να τους αποσυνδέσει από το προνόμιο.
Κάθε φορά που ένας «ουδέτερος» λέει πως «δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο», αυτό που κάνει δεν είναι να φωτίσει τη γκρίζα ζώνη, αλλά να θολώσει το προφανές. Είναι αυτοί που δεν θα καταγγείλουν ποτέ κάτι, αλλά θα σου πουν να είσαι προσεκτικός όταν εσύ καταγγέλλεις.
Είναι εκείνοι που θα ζητήσουν «ψυχραιμία» όταν δολοφονούνται παιδιά, θα προτείνουν «διάλογο» όταν φιμώνονται στόματα, θα μιλήσουν για «δύσκολες ισορροπίες» όταν παραβιάζονται σώματα. Δεν είναι αμέτοχοι. Είναι ενεργοί σταθεροποιητές του καθεστώτος. Δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια, ούτε η δικαιοσύνη. Τους ενδιαφέρει να μην καούν οι γέφυρες τους. Είναι οι επαγγελματίες της μη τοποθέτησης. Οι προνομιούχοι των καιρών που παριστάνουν τους υπεράνω.
Πρέπει να αρχίσουμε να τους κοιτάμε με καχυποψία. Να μην τους θεωρούμε απλώς ψύχραιμους, αλλά να αναρωτιόμαστε:
τι προστατεύουν με τη σιωπή τους;
ποια διαπλοκή τους κρατά άφωνους;
τι περιμένουν για να μιλήσουν και γιατί δεν το έκαναν ακόμα;
Οι εποχές που ζούμε δεν συγχωρούν τη σιωπή. Όποιος δεν τοποθετείται απέναντι στο άδικο, έχει τοποθετηθεί ήδη δίπλα του.
Δεν είναι οι κραυγές του φασισμού που διαμορφώνουν την κοινωνική συνθήκη· είναι οι ακριβές σιωπές των μορφωμένων, των «σοβαρών», των «ανώδυνων» που επιτρέπουν στη βαρβαρότητα να παραμένει η κανονικότητα.
Ανάρτηση από: https://geromorias.blogspot.com/