«Ο κόσμος ζητά μια πατρίδα που θα αποφασίζει μόνη της για τον λαό της»-Γιώργος Μαργαρίτης

Τι ήταν η ύβρις, άτη, νέμεσις και τίσις στην αρχαιότητα

Τι σημαίνουν η ύβρις, άτη, νέμεσις και τίσις

Οι όροι ύβρις, άτη, νέμεσις και τίσις καθιερώθηκαν στην αρχαία Ελλάδα και είχαν συγκεκριμένη έννοια και ρόλο στην καθημερινή ζωή.

Ύβρις

Η «ύβρις» αποτελούσε μία βασική έννοια στη ζωή των αρχαίων Ελλήνων και χρησιμοποιούνταν για κάποιον που υπερεκτιμούσε τις ικανότητές του και συμπεριφερόταν με αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας αλλά κυρίως απέναντι στις θεότητες.

Με τις υβριστικές πράξεις οι θεοί, σύμφωνα με τη δοξασίες των αρχαίων, προσβάλλονταν και εξοργίζονταν.

Άτη

Η «ύβρις» προκαλούσε, κατ' επέκταση, την επέμβαση των θεών, και κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «άτη», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του μυαλού.

Νέμεσις

Η «άτη» οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη ανοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν», την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών.

Ο χορτάτος

Νέο ΕΑΜ, για να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα!!!

Του Γρηγόρη Γρηγοριάδη

Η κυβέρνηση του 13% ελέω εκλογικού νόμου, ουδέποτε είχε τη λαϊκή νομιμοποίηση. Σιωπηρή ανοχή είχε, εξαιτίας της τραγικής απουσίας εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου για τη χώρα. 

Από τις 28/2 δεν έχει πλέον ούτε αυτή τη σιωπηρή ανοχή. Έχει χάσει κάθε λαϊκή, δημοκρατική νομιμοποίηση. Είναι ηθικά και πολιτικά ΕΚΠΤΩΤΗ. Η ανατροπή της είναι ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΚΑΘΕ ΤΙΜΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ. Είναι μια κόκκινη γραμμή, πίσω από την οποία είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ να στέκεται ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ πολιτική δύναμη.

Τα παραπάνω, έχουν γίνει τόσο προφανή, που ακόμα και οι ξεπουλημένοι "αστέρες" της κοινοβουλευτικής "αντιπολίτευσης" (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΕ.ΑΡ., Πλεύση) ετοιμάζουν ένα κοινοβουλευτικό σόου (πρόταση δυσπιστίας) για να "παίξουν" με τις λαϊκές διαθέσεις, ελπίζοντας να τσιμπήσουν καμία ψήφο παραπάνω. Για το ΚΚΕ, ο ρόλος του στο αστικό πολιτικό σύστημα το υποχρεώνει να "μασκαρέψει" με μια επίφαση "κινήματος" την επιλογή του να στηρίξει τη σταθερότητα του καθεστώτος, οπότε εξηγείται τόσο η άρνησή του να συνυπογράψει την πρόταση μομφής, όσο και η πρωτοβουλία με τα "άσφαιρα", απολίτικα επί της ουσίας, συλλαλητήρια της Τετάρτης.

Καταναλωτικοί συνεταιρισμοί: Η μόνη δυνατή απάντηση στην ακρίβεια

Το παρακάτω άρθρο γράφτηκε πριν από τις τελευταίες μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις εκατομμυρίων Ελλήνων κατά της κυβέρνησης, καλύτερα του καθεστώτος Μητσοτάκη-ΝΔ και της συγκάλυψης των αιτίων των Τεμπών και της απόκρυψης του παράνομου φορτίου που μετέφερε το μοιραίο τραίνο, με τη συμμετοχή, δυστυχώς, και των τριών εξουσιών. ‘Ενα φορτίο που ακόμα δεν γνωρίζουμε τι ήταν.

Ο ελληνικός λαός αντιλήφθηκε στο βάθος ότι, κινδυνεύει να πεθάνει στο σύνολό του, ως οργανωμένη κοινωνία, από ασφυξία, στο περιβάλλον πλήρους ηθικής απαξίας που δημιούργησαν οι ενέργειες της κυβέρνησης και οη στάση της “δικαιοσύνης”, μια στάση που οδήγησε το 80% του ελληνικού λαού να δηλώνει ότι δεν την εμπιστεύεται. Κατάλαβε ότι, αν δεν ξεσηκωθεί, είναι ολόκληρη η χώρα του που οδηγείται με ταχύτητα σε νέα “Τέμπη”.
Η νέα κατάσταση που δημιουργείται είναι πολύ πιο ευνοϊκή για να καρποφορήσουν ιδέες όπως αυτές που ακολουθούν, αλλά και κάνουν ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη επεξεργασίας εναλλακτικών πολιτικών αλλά και εναλλακτικών κοινωνικών και πολιτικών υποκειμένων.
ΔΚ

Καταναλωτικοί συνεταιρισμοί: Η μόνη δυνατή απάντηση στην ακρίβεια

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Οι Έλληνες δεν πάνε στο σούπερ μάρκετ για να μην πάθουν έμφραγμα, μου έλεγε τις προάλλες ένας ταξιτζής, με την απαστράπτουσα ενίοτε πρωτογενή ευφυΐα του λαϊκού, μη αποβλακωμένου από το εκπαιδευτικό σύστημα (και τις τηλεοράσεις και λοιπά συστημικά ΜΜΕ) Έλληνα.

Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά λόγια για το πρόβλημα του πληθωρισμού, που έχει τσακίσει κυριολεκτικά, για δεύτερη φορά μέσα σε 15 χρόνια, το βιοτικό επίπεδο του ελληνικού λαού. Την ίδια ώρα που κυβερνήσεις και πολιτικοί ψεύδονται, λέγοντας ότι ενδιαφέρονται για το δημογραφικό πρόβλημα, οργανώνουν στην πραγματικότητα την «εξόντωση» του ελληνικού λαού δια της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής τους -όπως και με τη διάλυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Και οι θεσμοί που θα έπρεπε να τους ελέγχουν, όπως η Βουλή και η Δικαιοσύνη, τους σιγοντάρουν στην πραγματικότητα στο αποτρόπαιο έργο τους.

Από τη Χούντα στη Μεταπολίτευση. Ιστορική τομή ή ιστορικό συνεχές;

Του Γιάννη Ραχιώτη

(Γραπτή απόδοση ομιλίας στην ΕΣΗΕΑ στις 14.2.2025, σε  ημερίδα για τα 50 χρόνια από τη μεταπολίτευση )

Η μεταπολεμική διαδρομή της Ελλάδας σημαδεύτηκε από καθοριστικά γεγονότα όπως η συντριβή της πρώτης μετά το 1821 ένοπλης διεκδίκησης της ανεξαρτησίας μας, η μετεμφυλιακή τρομοκρατία, η επιβολή της δικτατορίας, η καταστροφή της Κύπρου, τα μνημόνια που μορφοποίησαν την σύγχρονη  οικονομική και κοινωνική δομή της χώρας και επέβαλαν τη σημερινή παρακμή της.

Αδιατάρακτο υπόβαθρο αυτής της διαδρομής υπήρξε η αμερικανική επικυριαρχία σε όλες της πτυχές της δημόσιας ζωής. Όπως στην προηγούμενη περίοδο του ελληνικού κράτους ήταν ο έλεγχος της χώρας από τη Μεγάλη Βρετανία. Η υποτέλεια είναι το  ιστορικό συνεχές  του νεότερου ελληνικού κράτους, μια συνθήκη πολύ επαχθέστερη από  εξάρτηση.

Σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο συζητάμε σήμερα για τη χούντα , τη μεταπολίτευση του 1974 και τις συνέπειές τους  στις  10ετίες που ακολούθησαν. Με  δεδομένο τον πλήρη έλεγχο των δημόσιων πραγμάτων της χώρας από τις ΗΠΑ, ολόκληρη την περίοδο από το 1947 μέχρι το 1967, το  ερώτημα που ανακύπτει  είναι γιατί  τους χρειάζονταν η  Χούντα; και αντιστοίχως γιατί έπαψε να τους χρειάζεται το 1974;

Η δεξιά αντιμέτωπη με αυτό το ερώτημα προσπαθεί να καλύψει τους προστάτες της με  τη θεωρία των «ολίγων  αφρόνων επιόρκων αξιωματικών» που… αποφάσισαν να μας κυβερνήσουν οι ίδιοι αντί για τα αφεντικά τους. Όμως σε μια χώρα που ο στρατός και τα σώματα ασφαλείας ελέγχονταν  άμεσα από τους αμερικανούς πραξικόπημα χωρίς την έγκριση και  στήριξή τους δεν γίνεται. Και αν ακόμη οι «ολίγοι άφρονες» τους ξέφευγαν, είχαν όλες τις δυνατότητες να τους εξουδετερώσουν με συνοπτικές διαδικασίες. Αντιθέτως τους αναγνώρισαν,  τους στήριξαν και τους καθοδήγησαν.

Αποκαλυπτήρια Μνημείου για τα 57 αδικοχαμένα θύματα των Τεμπών στο Βύρωνα

Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου στη μνήμη των 57 αδικοχαμένων συνανθρώπων μας, που έφυγαν πρόωρα και άδικα στα Τέμπη στις 28 Φεβρουαρίου 2023, θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 5 Μαρτίου 2025, στις 14:00, επί της οδού Ταταούλων, στον χώρο μπροστά από την είσοδο των 5ου και 11ου Δημοτικών Σχολείων Βύρωνα.

Το μνημείο αυτό κατασκευάστηκε σε υλοποίηση ομόφωνης απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου, με εισήγηση του Δημάρχου Αλέξη Σωτηρόπουλου, για να τιμήσει τη μνήμη των 57 συνανθρώπων μας που χάθηκαν με βίαιο και άδικο τρόπο. Σκοπός του είναι να λειτουργεί ως διαρκής υπόμνηση για τις επόμενες γενιές, ειδικότερα για τη νεολαία μας, της τραγικής αυτής απώλειας.

Για το λόγο αυτό το μνημείο τοποθετείται κοντά στο μεγαλύτερο σχολικό συγκρότημα της πόλης, ώστε να θυμίζει πάντα, όχι μόνο την τραγωδία, αλλά και την αξία της ζωής, της αλληλεγγύης και της ενότητας. Η μνήμη της βίαιης και πρόωρης απώλειας αυτών των νέων ανθρώπων θα αποτελεί διαρκή φάρο ελπίδας και αναστοχασμού για όλους.

Δικαιοσύνη

Το πραγματικό κυριακάτικο διάγγελμα του Πρωθυπουργού

Ένα πραγματικό έπος από την Δέσποινα Κουτσούμπα

"Καλημέρα σας. Η σημερινή μου ανάρτηση δυστυχώς δε θα αφορά τις μαλακίες που σας γράφω κάθε Κυριακή, γιατί είδα ότι δεν πιάνουν. Αναγκαστικά πρέπει να μιλήσω για τα Τέμπη. Αφού δεν σας πείσαμε να θρηνήσετε βουβά στα σπίτια σας, αφού δεν σας φοβίσαμε με τα ΜΑΤ και τις Αύρες, ούτε με τον Άδωνι και τον Βορίδη, ούτε με τον Στάθη τον Καλύβα, αφού λυσσάξατε να απεργήσετε παρά τις απειλές των αφεντικών, αφού ακόμη και τα μαγαζιά σας κλείσατε, κάποια μαλακία πρέπει να βρω να πω.

Θα πω αυτό: Την Παρασκευή, η Δημοκρατία μας απέδειξε τη δύναμή της. Μπορεί να σας λέγαμε πριν ότι θέλετε να αποσταθεροποιήσετε τη χώρα, αλλά τώρα θα σας γλείψουμε λίγο, είναι ένδειξη μεγάλης κοινωνικής ευαισθησίας ότι τόσοι συμπατριώτες μας, κάθε ηλικίας, επέλεξαν να βρεθούν στους δρόμους και στις πλατείες και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Εκφραστήκατε, φτάνει, σπίτια σας τώρα. Τηλεόραση.

Δεν θα ξεχάσω να γλείψω λίγο και τους νεοδημοκράτες που πένθησαν αθόρυβα, όπως τους το ζητήσαμε. Μπράβο στους λίγους θαρραλέους ψηφοφόρους μας, οι περισσότεροι είναι μετακλητοί. Και βέβαια με το να κάτσουν σπίτι τους, όπως τους είπαμε, γλίτωσαν από την αστυνομία, που έκανε τη δουλειά της με επαγγελματισμό, φροντίζοντας να θυμάστε πάντα ότι όποιος κατεβαίνει στο δρόμο τρώει ξύλο και δακρυγόνα μέχρι να βάλει μυαλό.

Δυστυχώς ο μαλάκας ο Σταϊκούρας δεν κατάφερε να βγει το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ έτσι όπως είχαμε πει. Είναι πολύ βόιδι και θα φάει σουτ στον ανασχηματισμό. Επιτροπή που τη φτιάξαμε εμείς, διορίσαμε πρόεδρο έναν φίλο της Ντόρας, και να βγαζει αυτό το πόρισμα; Ποιοι νομίζουν ότι είναι; Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά, θα τους περιποιηθώ κι αυτούς όπως τον Συνήγορο του Πολίτη και τον Ράμμο.

Ο Παπά-Βαγγέλης Παπανικολάου στην Καλαμπάκα για τα Τέμπη

Σαρωτικός ο Παπά-Βαγγέλης Παπανικολάου στην Καλαμπάκα για τα Τέμπη όλη η ομιλία του Παρασκευή 28-2-2025

Το Δέντρο των Ψυχών

"Το Δέντρο των Ψυχών - Η Αρχή" απεικονίζει ένα δέντρο με 57 ρίζες που καταλήγουν σε ισάριθμα κλαδιά, πάνω στα οποία βρίσκονται 57 πουλιά. Κάθε πουλί συμβολίζει μια από τις 57 ψυχές που χάθηκαν στο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα. Στα φτερά τους, έχουν χαραχτεί τα μικρά ονόματα και οι ηλικίες των θυμάτων. 

Ζελένσκυ-Τραμπ 1-0: Η «δημοκρατία» της Υπερεθνικής Ελίτ εν δράσει

Σχόλιο του Τάκη Φωτόπουλου

Όλοι όσοι παρακολούθησαν τη χθεσινοβραδινή τηλεοπτική διαμάχη μεταξύ Τραμπ (δηλ. του Προέδρου των ΗΠΑ) και Ζελένσκυ (που στη πραγματικότητα ενεργεί σαφώς σαν πράκτορας της Υπερεθνικής ελίτ και δεν έχει πάρει ποτέ καμία σημαντική αναγνώριση από τον ίδιο τον λαό του), δεν έχουν καμία αμφιβολία για το ότι ο Τραμπ ήταν ο πραγματικός νικητής της χθεσινής συζήτησης. Εντούτοις, αυτή δεν ήταν και η γνώμη της Υ/Ε που αμέσως ανακήρυξε τον γνωστό πράκτορά της τον Ζελένσκυ, ως τον καθαρό νικητή! Συγχρόνως, οι ηγέτες της Υ/Ε έδειχναν με κάθε τρόπο τη προτίμηση τους για τον Ζελένσκυ! Αυτή είναι η «δημοκρατία» που επιβάλλεται αυτή τη στιγμή σε όλο τον κόσμο από την Υπερεθνική Ελίτ. Τυχαίο; Όχι βέβαια, όταν ο Τραμπ έχει ήδη διακηρύξει την αντίθεσή του για κάθε σύγκρουση με την Ρωσία, πράγμα βέβαια που δεν διανοείται να κάνει η υπόλοιπη Υπερεθνική Ελίτ και —φυσικά— και το Αμερικανικό κατεστημένο…

Η δυστοπική, απεχθής και πολεμοχαρής Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ρωσία και η αμερικανική αποικία που λέγεται Ελλάδα

Του Ηλία Παπαναστασίου

Διαβάζουμε από το Banking News (15/2/2025)

 

«Σε περιδίνηση βρίσκεται το ευρωπαϊκό κατεστημένο μετά την επιχείρηση «σοκ και δέος» από τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ J.D Vance και τον αποκλεισμό της Ευρώπης από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το Ουκρανικό. Η Ύπατη Εκπρόσωπος Kaja Kallas συγκαλεί άτυπη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ που είναι παρόντες στο Μόναχο. Ο υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, θα συμμετάσχει την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου και ώρα 8:30 π.μ., στην έκτακτη συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο περιθώριο της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου.

 

  

Η Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ, Kaja Kallas θα συγκαλέσει την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου, μια άτυπη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ που είναι παρόντες στο Μόναχο για να γίνει απολογισμός των τελευταίων επαφών με αξιωματούχους των ΗΠΑ και της Ουκρανίας.»

Γράφαμε στο προηγούμενο άρθρο μας χαρακτηριστικά για την κατάσταση ρωσο–υστερίας και παρανοϊκής ρωσο–φοβίας:

 

«Ομολογουμένως πολύ δύσκολα μπορεί να σχολιάσει κάποιος ανατριχιαστικές ανοησίες τέτοιου βαθμού και μάλιστα από εκπρόσωπο σε θέματα Εξωτερικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι γνωστή η βιτριολικού τύπου εμπάθεια, προκατάληψη, ρατσιστική πρόληψη και λυσσώδης εχθρότητα των Ευρωπαίων μανδαρίνων εναντίον της Ρωσίας που πολεμά για την ύπαρξή της, την προστασία και σωτηρία των πολιτών της που κινδυνεύουν από την Ναζιστική βαρβαρότητα των Ουκρανών δωσίλογων του Χίτλερ. Όπου σταθούν και όπου βρεθούν, στάζουν χολή, αίμα και δηλητήριο κροταλία για την Ρωσία και τους Ρώσους, τον πολιτισμό και την ιστορία τους, την θέση τους στην Ευρώπη. Για τους Ευρωπαίους Μανδαρίνους του Ευρωιερατείου και γενικότερα για την Πολιτικο/Οικονομική Ολιγαρχία των Ευρωπαίων η Ρωσία δεν «ανήκει» στην Ευρώπη, στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό και για τους πλέον αφιονισμένους αντι–Ρώσους, δεν ανήκουν ούτε στο ανθρώπινο είδος ακολουθώντας τα κελεύσματα των Ναζί μετά 8–9 δεκαετίες και οι οποίοι αποκαλούσαν τους Ρώσους «Untermenshen» (Υπάνθρωπους)...»

Ο τρόμος της κυβέρνησης από ψηλά! Μέγα πλήθος για τα Τέμπη, υπερωρίες δουλεύουν οι προβοκάτορες για να το διαλύσουν - video

Το πλήθος που τρόμαξε την κυβέρνηση από ψηλά…Οι έμπειροι φωτορεπόρτερ από τη Eurokinissi, μας δίνουν την εικόνα των συγκλονιστικών συγκεντρώσεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Εύκολα καταλαβαίνει οποιοσδήποτε ότι το πλήθος ήταν εκατοντάδες χιλιάδες κι όχι… 50.000 όπως «εκτίμησε» η αστυνομία…

Ο βηματισμός μιας νέας συνείδησης (τι προσφέρει έως σήμερα το κίνημα των Τεμπών;)

Του Ρούντι Ρινάλντι 

Οι σκέψεις που ακολουθούν γράφονται λίγες ώρες μετά το συγκλονιστικό συλλαλητήριο για τα Τέμπη, που αγκάλιασε πάνω από 340 πόλεις σε Ελλάδα και εξωτερικό και συσπείρωσε εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτά που ζούμε τον τελευταίο μήνα (26/1-28/2), ο όγκος και το βάθος, ο παλμός και η ζωντάνια, θα πρόσθετα και η ωριμότητα που επιδεικνύεται, είναι μεγάλα, τεράστια σκιρτήματα ενός λαϊκού ριζοσπαστισμού μετά από απανωτές ήττες και μέσα σε ένα πολύ καταθλιπτικό διεθνές και εσωτερικό περιβάλλον. 

Χωρίς υπερβολή, η ανατολή αυτής της πλατιάς διαθεσιμότητας και κινητοποίησης είναι ό,τι πιο θετικό μπορούσε να φανταστεί κανείς στους ζοφερούς καιρούς που ζούμε. Είναι σημάδι βαθύτερων διεργασιών και αναγκών που υπάρχουν και ψάχνουν ΤΡΟΠΟ για να εκφραστούν.

Αυτό που ζούμε τον τελευταίο μήνα είναι μια συμπύκνωση πρόσφατης πείρας (πολιτικής, οικονομικής, πολιτιστικής), και εννοώ ό,τι έφερε η Χρεοκοπία και τα Μνημονιακά καθεστώτα, διότι τώρα ζούμε τις συνέπειές τους. Ο σιδηρόδρομος συμβολικά (αλλά και τραγικά) αποτυπώνει όλα τα σημάδια των πολιτικών αυτών, του ξεπουλήματος, της διάλυσης των υποδομών, της απόλυσης έμπειρου και ικανού προσωπικού, της ιδιωτικοποίησης, της αλαζονείας των πολιτικών που κρύβονται πίσω από το ντροπιαστικό άρθρο 86 περί ασυλίας υπουργών και βουλευτών, της διάβρωσης όλων των θεσμών – και ιδιαίτερα της δικαιοσύνης.

 Για δύο χρόνια όλο το πολιτικό σύστημα έκανε τα πάντα για να μην υπάρξουν συνέπειες για τους ενόχους, δηλαδή για τους ίδιους… 

Αλλά αυτό που ζούμε, το ζούμε με έναν διαφορετικό τρόπο: με την ανάδυση μιας άλλης διαθεσιμότητας, κινητοποίησης, ευαισθητοποίησης, συνειδητοποίησης. Η υπόθεση των Τεμπών, και ιδιαίτερα η παραδειγματική στάση μιας ομάδας συγγενών που έκανε υπόθεση ζωής το να τιμωρηθούν οι ένοχοι του εγκλήματος, λειτούργησε καταλυτικά για μια μεγάλη αφύπνιση και εγρήγορση μέσα στη νεολαία και ολόκληρο τον πληθυσμό. 

Σαρώνει ο Μητσοτάκης...

Χωρίς λόγια...

Ο λαός είναι εδώ, ζητείται πρωτοπορία...

Του Γρηγόρη Γρηγοριάδη

Τεράστιο, πρωτοφανές πλήθος. Ο αυθόρμητος, ανοργάνωτος λαός έκανε το καθήκον του.

Αδύναμες, αναντίστοιχες πολιτικά οι ομιλίες, πιο πίσω από τις διαθέσεις του κόσμου και σε σχέση με την προηγούμενη συγκέντρωση. Η ιδεολογική τρομοκρατία του no politica, σε σημαντικό βαθμό πέρασε.

Εν μέρει, αυτό είναι λογικό, αφού οι συγγενείς δε μπορούν να υποκαταστήσουν την τραγική απουσία πολιτικής πρωτοπορίας. Δεν είναι δική τους ευθύνη, η άρνηση των πολιτικών δυνάμεων να ρίξουν τα πολιτικά συνθήματα της κλιμάκωσης του αγώνα.

Παράλληλα, με εργαλείο το χθεσινό πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ, σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται το κυβερνητικό σχέδιο αποπροσανατολισμού και αποπολιτικοποίησης της υπόθεσης, μετατόπισης της συζήτησης στις τεχνοκρατικές όψεις του προβλήματος ώστε να μετακυλίσει τις μεν πολιτικές ευθύνες στον Καραμανλή, τις δε ποινικές στα διοικητικά στελέχη του ΟΣΕ, ίσως της Hellenic Train κλπ. Στο απυρόβλητο οι ιδιωτικοποιήσεις, η απελευθέρωση των μεταφορών, η μαφιόζικη επιχείρηση συγκάλυψης του τι πραγματικά συνέβη το μοιραίο βράδυ.

Παρακαταθήκη η τεράστια μαζικότητα, να αξιοποιηθεί από όσους ενδιαφέρονται για την ανασυγκρότηση του κινήματος με πολιτικούς όρους σύγκρουσης με το καθεστώς. Καμία δικαιολογία του τύπου "ο λαός δεν τραβάει". 

Με μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις οι Έλληνες είπαν όχι στη συγκάλυψη και ζήτησαν δικαιοσύνη

Να λέει ένα παιδί δεν έχω οξυγόνο, αυτό είναι που κάνει το κράτος δολοφόνο

Άρχισαν να μας φοβούνται

Tο έγκλημα των Τεμπών είναι ταξικό και απαιτεί μαζικό αγώνα για μία άλλη Ελλάδα που θα ελέγχουν πραγματικά τα λαϊκά στρώματα

Σχόλιο του Τάκη Φωτόπουλου

1. Το έγκλημα των Τεμπών αποτελεί μια από τις σκοτεινότερες σελίδες της σύγχρονης Ιστορίας μας. Παρά τη μαζική μαύρη προπαγάνδα από τα συστημικά ΜΜΕ, τώρα δεν υπάρχει σχεδόν κανένας εργάτης ή αγρότης ή χαμηλόμισθος υπάλληλος που δεν έχει ακόμη καταλάβει το μέγεθος του εγκλήματος αυτού, που όπως όμως θα προσπαθήσω σύντομα να δείξω ήταν και ταξικό έγκλημα.

2. Ήταν ΕΓΚΛΗΜΑ γιατί βέβαια δεν υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή χώρα που έχει παρόμοιο αναχρονιστικό σιδηροδρομικό σύστημα στον 21ο αιώνα. Και αυτό δεν είναι βέβαια περίεργο γιατί στην Ελλάδα του 21ου αιώνα οι ανώτερες κοινωνικές τάξεις βασικά δεν χρησιμοποιούν το σιδηροδρομικό σύστημα, όχι βέβαια γιατί εμείς είμαστε πιο αναπτυγμένοι π.χ. από τους Εγγλέζους που χρησιμοποιούν κατά κόρον το σιδηροδρομικό σύστημα, παρόλο που φυσικά έχουν και αυτοί τα ΙΧ τους (πολύ πιο πριν μάλιστα από εμάς!). Ούτε βέβαια γιατί εμείς δεν έχουμε ανάγκη να ταξιδεύουμε με το τρένο, αφού έχουμε το ΙΧ μας! Αν ήταν αυτή η εξήγηση, τότε δεν απαντάται το ερώτημα γιατί άραγε, για παράδειγμα, ο μέσος Εγγλέζος που ανήκει στην μεσαία ή και την ανώτερη κοινωνική τάξη και ζει σε πόλεις γειτονικές του Λονδίνου, είτε ανήκει στις τάξεις αυτές (ακόμη και στην ανώτερη κοινωνική τάξη), πέρα βέβαια από τα μέλη της εργατικής τάξης κλπ., χρησιμοποιεί κατά κόρον το σιδηροδρομικό σύστημα για τις μετακινήσεις του προς και από τον τόπο εργασίας του;

Τέμπη: Συγγενής θύματος χαρακτήρισε τον Άδωνι Γεωργιάδη «εθνικό βλάκα»

Ο Χρήστος Χούπας απάντησε στις πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού Υγείας - «Το θέμα, εκ μέρους της κυβέρνησης, το χειρίζονται με πάρα πολύ λάθος τρόπο»

Ο Χρήστος Χούπας, ο πατέρας της Ελπίδας – που έχασε τη ζωή της στο δυστύχημα των Τεμπών, απάντησε σήμερα, Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου, στις πρόσφατες δηλώσεις του Άδωνι Γεωργιάδη, μέσω των οποίων ο υπουργός Υγείας κάλεσε όλους τους υποστηρικτές της Νέας Δημοκρατίας να  αντιδρούν «με οργή», όποτε κάποιος μιλάει για συγκάλυψη όσον αφορά τη σιδηροδρομική τραγωδία.

Όπως είπε ο κ. Χούπας, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ ήταν αυτός που τον έπεισε να ξαναβγεί στη δημοσιότητα, με τις δηλώσεις του: «Τώρα πια δεν είμαι ο Χρήστος Χούπας, είμαι ο μπαμπάς της Ελπίδας, αυτό ήθελα, αυτό πέτυχα. Το θέμα, εκ μέρους της κυβέρνησης, το χειρίζονται με πάρα πολύ λάθος τρόπο.

Αυτό το οποίο με έκανε να αλλάξω ρότα και θα με βρίσκει ο οποιοσδήποτε βλάκας και χάχας μπροστά του, θα περνάει πάνω από το πτώμα μου, προστατεύοντας το κορίτσι μου που είναι κάτω από το μάρμαρο, ήταν η στάση του εθνικού μας βλάκα, που ονομάζεται Άδωνις Γεωργιάδης.

28 Φεβρουαρίου: Ο λαός παρών

Δύναμη η ακηδεμόνευτη και πάνδημη συμμετοχή

Του Δημήτρη Γκάζη

Ήδη από τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις της 26ης Ιανουαρίου, ο ελληνικός λαός έδειξε πως είναι αποφασισμένος να υπερασπιστεί το αίτημα των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών για δικαιοσύνη και δικαίωση των νεκρών, κόντρα στη μαφιόζικη επιχείρηση συγκάλυψης. Η απαίτηση για «Οξυγόνο» εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο το κοινό αίσθημα της κοινωνίας, που συνειδητοποιεί μαζικά πως, όσο συνεχίζουμε με τη λογική «πάμε και όπου βγει», όσο διαιωνίζεται το καθεστώς ατιμωρησίας και ασυλίας των ισχυρών, η χώρα θα μετρά νεκρούς και εθνικές τραγωδίες.

Στις 28 Φεβρουαρίου, 2 χρόνια από το συστημικό έγκλημα των Τεμπών, η κοινωνική αυτή διαθεσιμότητα, συναντιέται με μια απεργιακή κινητοποίηση. Δεν είμαστε μπροστά σε μια απεργία σαν τις άλλες, όπου ενώνονται κλαδικά ή άλλα αιτήματα προς την κυβέρνηση. Έχουμε μπροστά μας μια συνθήκη, όπου ένα απεργιακό κάλεσμα, μαζί με άλλες μορφές κοινωνικής κινητοποίησης, αυθόρμητες ή οργανωμένες, γίνεται το όχημα για να ακουστεί η φωνή σύσσωμου του ελληνικού λαού.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι προγραμματισμένες συγκεντρώσεις ξεπερνούν τις 200, σχεδόν σε κάθε μικρή και μεγάλη πόλη της χώρας, αλλά και σε δεκάδες πόλεις στο εξωτερικό, ενώ τα καλέσματα από συλλόγους και φορείς, αλλά και από πρωτοβουλίες πολιτών που συντονίζονται μέσα από τη διαδικτυακή ομάδα του συλλόγου συγγενών θυμάτων Τεμπών, συνεχώς και αυξάνονται. Μαζί αυξάνονται και οι αποφάσεις εμπορικών συλλόγων και μικρών επιχειρήσεων, που δηλώνουν ότι θα παραμείνουν κλειστές στις 28 Φεβρουαρίου, διευκολύνοντας τη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις.

Η κυβερνητική τακτική, διαρκώς μεταβαλλόμενη, από το σιωπητήριο προ της 26ης Ιανουαρίου στη δήθεν κατανόηση της πρωθυπουργικής συνέντευξης στον Σρόιτερ, και από την «εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη» στις αγωνιώδης κραυγές περί «ζούγκλας» και «εκτροπής», και τις χυδαίες επιθέσεις προς την κα Καρυστιανού, φαίνεται να γυρίζει τώρα μπούμερανγκ. Οι γεμάτες αλαζονεία εμφανίσεις κυβερνητικών στελεχών στη βουλή και τα ΜΜΕ, τα χυδαία σχόλια του στρατού των διαδικτυακών τρολ, αλλά και οι μεθοδεύσεις συγκάλυψης που συνεχίζονται (βλ. βίντεο Καπερνάρου κ.ά.), αυξάνουν δικαιολογημένα το αίσθημα θυμού στην κοινωνία, μεγαλώνοντας το χάσμα μεταξύ λαού και κυβερνώντων.

Και μετά τις 28/2, τι?

Του Γρηγόρη Γρηγοριάδη

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ήδη από σήμερα, ότι την Παρασκευή στις 28/2, θα βουλιάξει η χώρα από τις παλλαϊκές συγκεντρώσεις. Παρά τη λύσσα του καθεστώτος να χτυπηθεί η μαζικότητα και να ευνουχιστεί η πολιτική αιχμή τους, είναι πια δεδομένο ότι στις λαϊκές μάζες δυναμώνει, ενστικτώδικα η απαίτηση "να τελειώσουμε με τη συμμορία του αίματος, της φτώχειας, του πολέμου".

Αντικειμενικά, από μεθαύριο, το κύριο θα είναι ΠΩΣ ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ, πώς δε θα ξεφουσκώσει, δε θα εκτονωθεί το πράγμα. Κι αυτό, επίσης αντικειμενικά, είναι άρρηκτα δεμένο, με το που πάνε τα πράγματα στο διεθνές πεδίο, ειδικά για μια χώρα βαθιά εξαρτημένη από τον ευρωατλαντισμό, όπως η Ελλάδα.

Δύο αποκαλυπτικά γεγονότα:

Πρώτον. Ζούμε μέρες "δημοκρατίας" και στη Ρουμανία: αφού ακύρωσαν με το έτσι θέλω τις εκλογές επειδή δεν τους άρεσε το αποτέλεσμα, σήμερα συνέλαβαν (!) τον νικητή τους για να μην του επιτρέψουν να είναι ξανά υποψήφιος! Κατά τα άλλα, εχθρός είναι η "ρωσική επιθετικότητα", ο "δικτάτορας Πούτιν" κλπ. κλπ.. 

Δεύτερον. Η "απονομιμοποίηση" του Ζελενσκι από τον Τραμπ κράτησε μόλις μερικές μέρες, μέχρι να δεχτεί ο τελευταίος να υπογράψει την επονείδιστη συμφωνία εκχώρησης των υπολειμμάτων του κράτους του στις ΗΠΑ. Αμέσως, ξεχάστηκαν οι "παραινέσεις" να κάνει ο κοκκάκιας εκλογές και έγινε ξανά "νόμιμος πρόεδρος" της Ουκρανίας.  Ακριβέστερα, πρόεδρος σε ό,τι θα μείνει από αυτήν, γιατί ο Δνείπερος είναι μόνο λίγες δεκάδες χιλιόμετρα μακριά και, δυτικά του, δεν υπάρχει τίποτα από αυτά που "συμφώνησαν" να "μοιραστούν". Χωρίς τον ξενοδόχο, όμως, λογαριασμός δε γίνεται...

Βγήκε σεργιάνι το χαβιεδότσουρμο...

Ζωή Χαμένη - Ιουλία Καραπατάκη: Το τραγούδι από το ντοκιμαντέρ IC62 του Κώστα Βαξεβάνη

Χρυσηίδα - Το τρένο του θανάτου

Τέμπη και Κοινωνία: Δικαιοσύνη για ποιον; Γιατί ο κόσμος δεν έχει εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη;

Με αφορμή την υπόθεση των Τεμπών, σωρεία δημοσκοπήσεων αποκαλύπτει την αποδοκιμασία όσων ερωτώνται για το σύνολο των θεσμών και εμφανίζεται για πρώτη φορά να εκδηλώνεται κατά μεγάλο μέρος και σε ό,τι αφορά τον θεσμό της δικαιοσύνης. Δύο στους τρείς ερωτώμενους δηλώνουν έλλειψη εμπιστοσύνης, ακόμα και στη “δικαιοσύνη”. Για όσους φυσικά αναπνέουμε μέσα στις λειτουργίες της, δεν χρειάζεται καμία δημοσκόπηση, ούτε έπρεπε να φτάσουμε στο τραγικό έγκλημα των Τεμπών και τις ανακριτικές εξελίξεις του για να αντιληφθούμε την βασιμότητα της παραπάνω διαπίστωσης. Όσο και αν τα κροκοδείλια δάκρυα, ιδίως αυτά τα οποία ρέουν από κυβερνητικούς οφθαλμούς, απογοητεύονται για το φαινόμενο και επιζητούν να επιρρίψουν την ευθύνη στην αντιπολίτευση και στον «λαϊκισμό», πέραν του ότι, κατά τα όσα παρακάτω θα αναπτύξω, είναι οι ίδιοι που συντηρούν υπαίτια την έλλειψη εμπιστοσύνης προς την “Δικαιοσύνη”, παραβλέπουν μια σωρεία διδαγμάτων της καθημερινής ζωής τα οποία είναι αντιληπτά στην καθημερινότητα της κοινωνίας και διαμορφώνουν αυθεντικά την λαϊκή συνείδηση.

Του Κώστα Παπαδάκη
δικηγόρος
π. μέλος του Δ.Σ. του Δ.Σ.Α
π. δημοτικός σύμβουλος Αθήνας

Να γιατί λοιπόν ο κόσμος πράγματι δεν εμπιστεύεται τη “δικαιοσύνη” :

1) Γιατί δεν είναι δικαιοσύνη, αλλά δικαστική εξουσία. Το πρώτο ερώτημα το οποίο αισθάνεται καθημερινά ο πολίτης στην χώρα μας και όχι μόνο είναι το ερώτημα “Τι σημαίνει «Δικαιοσύνη»; Οφείλω να διευκρινίσω για ποιόν λόγο θέτω τη λέξη σε εισαγωγικά : Η ίδια η ταύτιση ενός ηθικού και, κατά μία έννοια, ιδεαλιστικού όρου, με τον φορέα ο οποίος καλείται να τον υλοποιήσει, δηλαδή με την δικαστική εξουσία, αποτελεί την αρχή της στρέβλωσης. Είναι σαν να ονομάζουμε το προσωπικό των νοσοκομείων με τον τίτλο “Υγεία”. Και να θεωρούμε αμφισβήτηση της υγείας κάθε κριτική στους γιατρούς. Ουσιαστικά στην προκείμενη περίπτωση, εξυψώνεται στο απροσπέλαστο μια ανθρώπινη εξουσία και μάλιστα εκείνη που έχει τα λιγότερα δημοκρατικά εχέγγυα απ’ όλες τις άλλες : Δεν εκλέγεται, δεν ανακαλείται, δεν ελέγχεται, δεν λογοδοτεί, είναι εξοπλισμένη με ισόβια ανεξαρτησία και υψηλές αποδοχές που αποσκοπούν στο αδιάβλητο της κρίσης της. Δεν είναι τυχαίος ο χαρακτηρισμός της δικαστικής εξουσίας ως δικαιοσύνης. Αποβλέπει στην προστασία της από την κριτική στις αποφάσεις της, που κάποτε ήταν κοινωνικά και πολιτικά απαγορευμένη, με συνενοχή και της συστημικής αριστεράς που συνέβαλε στη νομιμοποίηση του αυταρχισμού της με κατευθύνσεις όπως “Αφήστε τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της”.

Το πρόσφατο κοουτσάρισμα μιας ομάδας που υποβιβάζεται

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, απομονωμένη μέσα στην κοινωνία (το 80% θεωρεί ότι υπάρχει εσκεμμένη συγκάλυψη) και με την πλάτη στον τοίχο, οδηγείται σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διαφύγει. Οι οδηγίες είναι σαφείς: η ομάδα κρούσης (Βορίδης, Γεωργιάδης, Αγαπηδάκη κ.λπ.) θα πρέπει να εντείνει τις κραυγές και τις επιθέσεις απέναντι σε όσους καταγγέλλουν το έγκλημα των Τεμπών. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός θα ανεβάσει τους τόνους, φωνάζοντας στη Θεσσαλονίκη ότι πρέπει να μπει τέρμα πια στην κατάσταση αυτή. 

Τα φιλοκυβερνητικά δημοσιογραφικά εξαπτέρυγα πήραν non paper που τονίζουν τις λέξεις «αποσταθεροποίηση», «χάος», «σχέδιο ανωμαλίας και ανατροπής της κυβέρνησης», και προβλέπουν: «έρχεται μεγάλο κακό στις 28 Φεβρουαρίου», «θα επιχειρηθεί να καταλυθεί η δημοκρατία», «θα γίνουν τέτοια επεισόδια σ’ αυτές τις συγκεντρώσεις (για τα οποία φυσικά θα κατηγορηθεί η κυβέρνηση) που θα ανοίξει νέος φοβερός κύκλος αντιπαράθεσης και μίσους», «έχει ανοίξει ο κύκλος της παράνοιας», «πάμε ντουγρού για πολιτική κρίση, για ακυβερνησία και για πολιτική ανωμαλία».

Δεν θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι υπάρχουν σχεδιασμοί για όξυνση της κατάστασης, για μεθοδευμένη μεγάλη επίθεση προς το λαό και την κοινωνία. Η «χαρά» της προβοκάτσιας είναι στην ημερήσια διάταξη. Στην ουσία αυτά που απευθύνουν προς τον «αντισυστημισμό» και την κοινωνία που συσπειρώνεται γύρω από τις μεγάλες μαζικές κινητοποιήσεις, τα ετοιμάζουν οι ίδιοι. Το Μαξίμου και οι σχεδιαστές θέλουν να αποδείξουν ότι υπάρχουν κέντρα που ετοιμάζουν μια «πορτοκαλί επανάσταση» ενάντια στον στυλοβάτη της χώρας κ. Μητσοτάκη. Ύστατο καταφύγιο; Πιθανόν, αλλά επικίνδυνο. Πρέπει να καταγγελθεί μαζικά ο σχεδιασμός αυτός, και να προστατευτεί το μεγάλο μαζικό κοινωνικό κίνημα από τέτοιες μεθοδεύσεις.

Ξεβρακώθηκαν οι ελληνόφωνες & δυτικές δημοσιογραφικές πόρνες από ισραηλινό στρατιώτη!

Στο Μέτωπο φιλούν οι Παλαιστίνιοι τους Μαχητές τους
κι οι μανάδες τα παιδιά τους που είναι Φενταγίν...
Ένδειξη τιμής και σεβασμού αφού προσφέρουν τη ζωή τους για τη Λευτεριά της Πατρίδας!

Ολόκληρη η Χολιγουντιανή αφήγηση των ΜΜΕ (Παραπληροφόρησης) που μισθοδοτούνται από την Μοσάντ καταρρέει καθώς σήμερα στην ανταλλαγή ισραηλινών αιχμαλώτων με Παλαιστίνιους ομήρους, ένας αιχμάλωτος ισραηλινός Στρατιώτης (όμηρος μόνον για τους ελληνόφωνες και δυτικές αργυρώνητες δημοσιογραφικές πόρνες),  φιλάει το κεφάλι Μαχητών της "Ταξιαρχίας Αλ Κασσάμ" (Χαμάς) στην εξέδρα παράδοσης στην κεντρική Λωρίδα της Γάζας.

28 Φλεβάρη παίρνουμε οξυγόνο και μια λέξη για να ζούμε: ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Του Γιώργου X. Παπασωτηρίου

ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΝΑ ΜΠΑΖΩΣΟΥΝ με ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ τη ΛΑΪΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

«Μας είπαν παιδεραστές» λέει έξαλλος. Ο Γεωργιάδης, ο Μίχος κι ο δάσκαλος ορθοφωνίας του απαντούν.

«Δεν είμαστε λαθρέμποροι» επιμένει ο διαπρύσιος κήρυκας των ιδιωτικοποιήσεων που έδωσε τα δημόσια τρένα στους Ντάριο Λο Μπόσκο, Αντονέλο Μοντάντε, Μαουρίτσιο Καποτόρτο, αποδεδειγμένα διαπλεκόμενους με τη σικελική μαφία.

«Δεν είμαστε δολοφόνοι» ωρύεται. Και 57 νέοι άνθρωποι τον εγκαλούν γιατί δεν υλοποίησε τη σύμβαση 717. Γιατί η κυβέρνησή του έλεγε ότι τα τρένα είναι ασφαλή.

«Δεν συγκαλύπτουμε», «εμπιστευόμαστε την ελληνική δικαιοσύνη» ξαναλέει! Αλλά ποιος διορίζει την «κεφαλή» της δικαιοσύνης; Ποιος αρχειοθέτησε την έρευνα για τη σύμβαση 717; Ποιος «μπάζωσε» εκατοντάδες χιλιάδες στοιχεία του εγκλήματος των Τεμπών;

Εφτά στους δέκα Έλληνες είναι πεπεισμένοι ότι η κυβέρνηση ΣΥΓΚΑΛΥΠΤΕΙ. Το λένε οι δημοσκοπήσεις. Αλλά αυτός επιμένει να ΑΡΝΕΙΤΑΙ.

Χειρότερη όμως κι από τη ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ είναι η χυδαία επίθεση στους γονείς των θυμάτων και στην Μαρία Καρυστιανού με ασύστολα ψεύδη και συκοφαντίες. Ότι δήθεν «Η κ. Καρυστιανού… εκφράζει τη δυσπιστία της συνολικά στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης»(Βορίδης). Αλλά η Μαρία Καρυστιανού είπε: «Σίγουρα υπάρχουν καλοί δικαστές. Το πρόβλημα είναι αν η κεφαλή της δικαιοσύνης που διορίζεται από την κυβέρνηση μπορεί να ελέγξει την κυβέρνηση…». Κι αυτό είναι κοινή διαπίστωση.

Εμπιστοσύνη…

Το κακόψυχο αφεντικό

Του Κώστα Βαξεβάνη

Είναι ο Βασίλης Καλογήρου ο 58ος νεκρός των Τεμπών; Σχετίζεται ο θάνατός του με την Εισαγγελέα μητέρα του που χειριζόταν δικογραφία της υπόθεσης;  Αποδεικνύει αυτός ο θάνατος ότι ζούμε σε ένα κράτος μαφίας; Τα ερωτήματα αυτά, απασχολούν εδώ και ώρες την κοινή γνώμη. Δεν είναι συνωμοσιολογικές (και μόνο) αναζητήσεις που θα έλεγε και ο πρωθυπουργός. Τα ερωτήματα πυροδοτήθηκαν από την ίδια την μητέρα του θανόντα, Εισαγγελέα Εφετών Λάρισας, Σοφία Αποστολάκη-Καλογήρου.

Λίγες ώρες μετά την ανεύρεση της σορού του Βασίλη Καλογήρου, η μητέρα του έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης:
«Στην υγειά σας! Είμαι ο Βασίλης που ψάχνατε. Εγώ με τη Χάρη του Θεού βρήκα τον Παράδεισο και βλέπω τον Χριστό που τόσο αγαπώ. Εσείς που με πετάξατε στα βουνά με τα άγρια ζώα καθώς και το κακόψυχο αφεντικό σας, άραγε τι τέλος θα έχετε;». Η χαροκαμένη μάνα, αποδίδει τον θάνατο σε δολοφονία με εντολή κάποιου κακόψυχου αφεντικού.

Αμέσως μετά την ανάρτηση, χιλιάδες πολίτες χρήστες των social media, επιχείρησαν, άλλοι με υπονοούμενα και άλλοι ευθέως, να μεταφράσουν τα περί «κακόψυχου αφεντικού» και εντολέα. Το θέμα δεν έμεινε στα social. Ο Μάκης Βορίδης, επιτέθηκε στον Σωκράτη Φάμελλο μέσα στη Βουλή, αποδίδοντάς του ότι υπονόησε σχέση της κυβέρνησης με το θάνατο του Βασίλη Καλογήρου.

Η κυβέρνηση, χωρίς αμφιβολία, επιχειρεί να βρει έναν αντίπαλο για να τον κατηγορήσει για την αντίδραση που υπάρχει για την συγκάλυψη στα Τέμπη. Παράλληλα, παράγει επιχειρήματα (κατά Φλωρίδη και όχι μόνο), ότι οι αντιδράσεις οι οποίες απειλούν πλέον την κυβέρνηση, θα φέρουν χάος.

Αυτά ανάφερε για το «μπάζωμα» η Εισαγγελέας Σοφία Αποστολάκη και μητέρα του Βασίλη Καλογήρου που βρέθηκε νεκρός

Διαβάστε την και θα καταλάβετε πολλά.

Λάρισα, 15 Ιουλίου 2024

«…Είναι βέβαιον ότι το υλικό που απομακρύνθηκε από τον τόπο του εγκλήματος ήταν εξαιρετικά σημαντικό για αποδεικτική αξιοποίηση, σε κάθε περίπτωση αποτελούσε τμήμα του αποδεικτικού υλικού, αφού περιείχε πειστήρια και ίχνη (προσωπικά αντικείμενα, γενετικό υλικό επιβατών που χάθηκαν κ.ο.κ.).

Περαιτέρω, είναι προφανές ότι καμιά νόμιμη απόφαση δεν ελήφθη για την απομάκρυνση αυτού του αποδεικτικού υλικού, ούτε καταγράφηκε σε οποιοδήποτε έγγραφο αυτή η ενέργεια και, μάλιστα, είναι άξιον απορίας πως μεταφέρθηκαν με φορτηγά τόνοι αδρανών υλικών από το σημείο, μολονότι ο χώρος φυλασσόταν από αστυνομικές δυνάμεις σε εικοσιτετράωρη βάση και οι αρμόδιοι στο σημείο φορείς, ήτοι ο αστυνομικός διευθυντής Λάρισας και ο συντονιστής πυροσβεστικών δυνάμεων, δεν αντιλήφθηκαν την αυθαίρετη αυτή μεταφορά και συνακόλουθη αλλοίωση του τόπου του δυστυχήματος…

Ο μύθος των «αντί-παγκοσμιοποιητών»

Καιρός είναι να αρχίζει να ξεχωρίζει η «ήρα από το στάρι».

Του Θέμη Τζήμα

Μιας από τις βασικότερες και εντελώς κίβδηλες διαιρετικές τομές που χρησιμοποιούν δεξιές τάσεις και κινήσεις είναι η υποτιθέμενη διάκριση μεταξύ «παγκοσμιοποιητών» (globalists) και αντί-παγκοσμιοποιητών (anti-globalists). Τόσο οι δυνάμεις που υποστηρίζουν τον Τραμπ στις ΗΠΑ, όσο και άλλες ιδίως στην Ευρώπη, έχουν χρησιμοποιήσει κατά κόρον αυτήν την υποτιθέμενη διάκριση.

Οι «παγκοσμιοποιητές» υποτίθεται ότι είναι φιλελεύθεροι ή ακόμα και αριστεροί ενώ οι «αντί-παγκοσμιοποιητές», εθνικιστές ή πατριώτες. Πρόκειται φυσικά περί μιας καλοστημένης ιδεολογικής και πολιτικής απάτης. Η διαδικασία της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης δεν αποτελεί πρωτίστως μιας ιδεολογικώς προσανατολισμένη διαδικασία, παρότι γεννά και ιδεολογία αλλά μια υλική διαδικασία. Η τάση του καπιταλισμού και ειδικότερα των πλέον κινητικών μερίδων κεφαλαίου είναι να «ανοίγουν» ολοένα περισσότερες αγορές, όπως και να καταστρέφουν παλιές για να φτιάξουν καινούριες. Αυτή η διαδικασία επέκτασης αλλά και δημιουργικής καταστροφής δεν συντίθεται από ιδεολόγους πολιτικούς αλλά από στρατιές κατόχων και διαχειριστών πρωτίστως μεγάλων κεφαλαιακών μερίδων. Οι πολιτικοί των εθνικών κρατών και των διεθνών οργανισμών ακολουθούν (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο ρόλος τους είναι ασήμαντος) διευκολύνοντας την κεφαλαιακή επέκταση, αναλόγως της ισχύος τους.

Οι μεγάλες καπιταλιστικές μητροπόλεις επιφυλάσσουν για τους εαυτούς τους το δικαίωμα να προστατεύουν τους τομείς των δικών τους οικονομιών στους οποίους μειονεκτούν και να καταλαμβάνουν τους αντιστοίχους των ξένων εθνικών οικονομιών, εφόσον οι δικές τους κεφαλαιακές τους μερίδες διεκδικούν την είσοδό τους εκεί. Είναι «πατριώτες» και «εθνικιστές» υπέρ του «έθνους» του πολύ μεγάλου κεφαλαίου τους. Κανένας πρόεδρος των ΗΠΑ δεν είχε πρόβλημα με την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση εφόσον υπηρετούσε τα συμφέροντα του πολύ μεγάλου κεφαλαίου των ΗΠΑ. Το μόνο πρόβλημα που έχουν ανακύπτει όταν αυτό το παιχνίδι δεν συμφέρει συγκεκριμένες μερίδες κεφαλαίων στις ΗΠΑ.