Αν κι έχω διαγνωστεί
με συμπτώματα έντονης αναφυλαξίας στην <<αμερικανιά>>, απόψεις σαν τα
συμπεράσματα του (πρώην δυστυχώς!) υφυπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ (Paul Craig
Roberts) με χαροποιούν και με κάνουν να ελπίζω.(*)
Σε αυτές τις
''ύποπτα'' κυοφορούσες μέρες, ίσως μοναδική ανάγκη αρθρογραφίας, αποτελεί η ανάπτυξη
της λαϊκής πεποίθησης σε σχέση με την όσο το δυνατόν γρηγορότερη ρήξη κι απομάκρυνση
από το τρίπτυχο της αμαρτίας ΝΑΤΟ, ΕΕ, Ευρώ.
Προχωρώντας ωστόσο
ένα βήμα παραπέρα στην αισιοδοξία επίτευξης του εν λόγω σεναρίου, καταθέτω μια κεντρική
ιδέα αναφορικά με την προτεραιότητα της παραγωγικής ανασυγκρότησης του τόπου μας,
μέσα από αδρές γραμμές σκέψης ενός απλού υποδείγματος χρηματοδότησης επιχειρήσεων
στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας.
Σαν μια ολιγόλογη
εισαγωγή, αποτυπώνω την άποψη ότι εφόσον η χώρα μπορεί να αποκτήσει ροή ενεργειακών
πόρων για ανάπτυξη κι όχι μόνο για ισχνή επιβίωση όπως σήμερα, αυτοί οι πόροι θα
πρέπει ιεραρχικά να χτίσουν μια ισχυρή επάρκεια στο διατροφικό τομέα αλλά -στο μέτρο
του εφικτού- και στον τομέα φαρμακευτικής κάλυψης του πληθυσμού.
Ξεχνώντας την
πρακτική του κοινωνικά παράνομου εθνικού δανεισμού με σκοπό την εγχώρια υπερκατανάλωση
των εμπορευμάτων που παράγονται στις πολυεθνικές οικονομίες των ίδιων των δανειστών,
γεννιέται η εύλογη απορία του ''τι'' ''γιατί'' και ''πως'' παράγω στη δική μου οικονομία
αυτά που έχω τουλάχιστον άμεσα και ανελαστικά, ανάγκη να καταναλώσω.
Προκύπτει λοιπόν
αυτονόητα ο προβληματισμός εξεύρεσης της κοινωνικά ωφελιμότερης λύσης σχετικά με
το ύψος χρηματοδότησης της υποψήφιας επιχείρησης για την έναρξη της παραγωγικής
της δράσης ως επιμέρους γρανάζι σε ένα σύστημα δημιουργίας ευρύτερης οικονομικής
προκοπής των πολιτών κι όχι αποκλειστικά των <<πολιτών-τζακιών>> της
χώρας.
Είναι προφανής
η απειρία παραγόντων που επηρεάζουν το αποτέλεσμα κάθε προσπάθειας μεταβολών στο
οικονομικό σύστημα, ωστόσο για χάρη οικονομίας κειμένου στα πλαίσια ενός άρθρου,
θα παραλείψω πλήθος αποφασιστικών παραμέτρων, αποτυπώνοντας μόνο την κεντρική ιδέα
όπως προανέφερα.
Σχεδιάζοντας
τον επιμερισμό του συνόλου της χρηματοδότησης ρευστού κεφαλαίου, σε υποψήφιες ιδιωτικές
επιχειρήσεις, μπορεί και πρέπει να ορισθούν περιοριστικοί παράγοντες σκοπιμότητας
όπως το μέγεθος της επιχείρησης, η έδρα της, το ιδιοκτησιακό της καθεστώς, η νομική
της μορφή, η γεωγραφική θέση κλπ, ώστε να εξασφαλίζεται μεγαλύτερη κοινωνική ωφελιμότητα,
απαγόρευση μονοπωλιακής γιγάντωσης, άλλοι κίνδυνοι που συνοδεύουν την ανεξέλεγκτη
ιδιωτική και <<ανταγωνιστική>> επιχειρηματικότητα, κλπ.
Με δεδομένο την
υποχρέωση κάθε κοινωνίας να εξασφαλίζει στα μέλη της αξιοπρεπή εργασία, θα μπορούσε
το μέγεθος της χρηματοδότησης μιας επιχείρησης από κρατικούς ή και άλλους πόρους,
να εξαρτάται από την μεγιστοποίηση της σύνθεσης δυο μεταβλητών μεγεθών ιδιαίτερης
στάθμισης. Στην υποψήφια προς χρηματοδότηση επιχείρηση, η πρώτη μεταβλητή ελέγχου
έχει να κάνει με την αύξηση των θέσεων εργασίας ενώ η δεύτερη, αφορά στην αύξηση
χρήσης εισροών στο σύνολο της παραγωγικής της διαδικασίας, από επιχειρήσεις του
εσωτερικού. Εξασφαλίζεται έτσι η γέννηση των επιμέρους κρίκων μιας αλυσίδας εγχώριας
προστιθέμενης αξίας.
Με την εφαρμογή
μαθηματικής ανάλυσης, η χρηματοδότηση αποκτά και αδιαμφισβήτητη αξιοκρατική υπόσταση.
Πρακτικά, η χρηματοδότηση θα φθάνει στο ποσό οροφής, εφόσον πρώτα μεγιστοποιούνται
αντίστοιχα η συνάρτηση που περιγράφει το πρώτο μεταβλητό μέγεθος δηλ. της εργασίας,
και η συνάρτηση του δεύτερου μεταβλητού σκέλους δηλ. των εισροών (λαμβάνοντας για
παράδειγμα αντικειμενικές τιμές α' υλών και κεφαλαιουχικού εξοπλισμού, από την αναλυτική
λογιστική -κέντρα κόστους- αν πρόκειται για μεγαλύτερη επιχείρηση, ή κατ' ευθείαν
από τα είδη των εξόδων, που πραγματοποιούνται κατά την παραγωγική λειτουργία μιας
μικρότερης επιχείρησης, ενώ εξίσου αντικειμενικές μπορεί να είναι οι τιμές που προκύπτουν,
από μεταβολές λόγω αποσβέσεων, από δεδομένο μισθολογικό κόστος, από φορολογικές
παραμέτρους κλπ).
Μια πρώτη μαθηματική
απεικόνιση, θα μπορούσε να δοθεί ως συναρτησιακή σύνθεση μιας εξαρτημένης και δυο
ανεξάρτητων μεταβλητών του τύπου:
Χ = f(Α(ε), Κ(α))
όπου Χ το ύψος
χρηματοδότησης σε ρευστό, ενώ Α(ε) και Κ(α) οι συναρτήσεις που περιγράφουν τις μεταβλητές
απασχόλησης και εισροών παραγωγικής διαδικασίας αντίστοιχα. Βεβαίως για να προλάβω
''πονηρές'' υποψίες γύρω από τον κίνδυνο χαρακτηριστικών ισχυρής σοβιετοποίησης
στην παραγωγική διαδικασία σύμφωνα με την παραπάνω εφαρμογή (τυχόν υποαπασχόληση
του συντελεστή παραγωγής ''Εργασία'', και -λόγω του δεύτερου κριτηρίου του υποδείγματος-
ανελαστικότητα στην επιλογή χαμηλότερου κόστους εισροών), διευκρινίζω: Οι μεταβλητές
Α(ε) και Κ(α) -προφανώς μέσω μιας διερεύνησης αναλυτικότερων διαφορικών εξισώσεων-,
συσχετίζονται αντίστοιχα με τον περιοριστικό όρο διατήρησης μικρών αποκλίσεων σε
επίπεδα οριακού προϊόντος και οριακού κόστους και σε σχέση με την λειτουργία παραγωγής
της επιχείρησης μετά την λήψη της χρηματοδότησης. Με τον τρόπο αυτό προστατεύεται
και η παραγωγικότητα αλλά και η ανταγωνιστικότητα που αφορά στην τιμή του παραγόμενου
αγαθού. Κρίμα που το τίμημα μιας τέτοιας πρακτικής θα πέσει στις πλάτες του επιχειρηματικού
κέρδους!. Όμως ας πέσει! Άλλωστε κι ο καπιταλισμός παραδέχεται ότι σε συνθήκες ύφεσης,
ιεραρχικά προέχει ο στόχος επιβίωσης της επιχείρησης και η διακράτηση μεριδίου αγοράς.
Εύκολα λοιπόν
αντιλαμβάνεται κανείς ότι το κίνητρο σχετικής μεγιστοποίησης της δεύτερης μεταβλητής,
ως ρυθμιστής του τελικού ύψους χρηματοδότησης, δημιουργεί τις συνθήκες μιας αυτοτροφοδοτούμενης
ανάπτυξης η οποία με τη σειρά της σε εύλογο βάθος χρόνου, υποχρεωτικά λύνει σε ικανοποιητικό
βαθμό τη λαίλαπα της ανεργίας.
Βεβαίως σε παρούσες
συνθήκες εντός πλαισίου της ευρωπαϊκής νεοφιλελεύθερης πολιτικής, ο παραπάνω συλλογισμός
ταυτίζεται με αθέμιτο ανταγωνισμό και ανεπίτρεπτη ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής.
Όμως, το αμείλικτο <<κόστος ευκαιρίας>> σε κάθε πτυχή της ζωής, μας
υποχρεώνει, κάτι για να κερδίζουμε, κάτι να θυσιάζουμε. Ας ελπίσουμε ότι στη διαδικασία
αυτή, τούτη τη φορά θα υπάρχει και το χαρακτηριστικό της <<ορθολογικής>>
απόφασης όπως αυτή προτείνεται στο άρθρο του Paul Craig Roberts [ Starvation Is
The Price Greeks Will Pay For Remaining In The EU — Paul Craig
Roberts(6/15/2015)]
*Ο Σπύρος Μαστροδήμος είναι Γεωπόνος Τ.Ε
- Οικονομολόγος Ο.Π.Α MSC in Statistics
Ανάρτηση από: http://iskra.gr
