Το άρθρο του Λ. Ριζά «Σε εποχές κρίσης η κρίση αμβλύνεται» υπήρξε καλό ερέθισμα – με παρακίνησε – να γράψω κι εγώ μερικές γραμμές, για το ζήτημα που θίγει στο τέλος του άρθρου του: τα «ατομικά» βίτσια του εκλεκτού του ΣΥΡΙΖΑ για την δημαρχεία της Αθήνας, Γαβριήλ Σακελλαρίδη.
Είχα διαβάσει στην ΕΠΟΧΗ (22-6-14) ένα άρθρο με τον «καμαρωτό τίτλο» «Ο Γαβριήλ μας ξανακάνει περήφανους». Σε αυτό ο συντάκτης του και προφανώς με τη σύμφωνη γνώμη της Συντακτικής Επιτροπής της εφημερίδας, μας πληροφορούσε ότι:
«Ο Γαβριήλ, στους λίγους μήνες που διήρκεσε η καμπάνια μίλησε στη καρδιά του κόσμου της Αριστεράς, αλλά και ολόκληρης της κοινωνίας που πλήττεται, που παλεύει για την επιβίωση, που ψάχνει ένα άλλο πολιτικό και δημόσιο ήθος, που προτάσσει την αξιοπρέπεια. «Ο Γαβριήλ έχει το πρόσωπο της Αριστεράς για την οποία παλέψαμε και την οποία ονειρευτήκαμε», λέγανε ορισμένοι από τους παλιούς συντρόφους που βρέθηκαν εκείνο το βράδυ εκεί» και συνέχιζε «Ένα μήνα μετά, ο Γαβριήλ μάς ξανακάνει περήφανους. Ενάντια στην υποκρισία, το συντηρητισμό, τον ψευτοηθικισμό. Απέναντι στη χειρότερη πτυχή του φασισμού, αυτή που προσπαθεί, πατώντας πάνω στα χειρότερα ένστικτα και στα πιο σαθρά κατάλοιπα των πιο σάπιων αντιλήψεων, να πετάξει ανθρώπους στον κίτρινο βόθρο των εκβιασμών και της κλειδαρότρυπας, στάθηκε με τον πιο αξιοπρεπή τρόπο.»
Σκέφτηκα για ένα λεπτό πώς είμαι ζαλισμένος, ότι μου είχε ανέβει απότομα η πίεση, ότι δεν μπορεί να διάβαζα τέτοια πράγματα σε μια «αριστερή» εφημερίδα. Κι όμως αυτά διάβασα. Σκέφτομαι τώρα αυτό το δημοσίευμα – που αναπαράχθηκε και σε άλλους ιστοτόπους της «αριστεράς», του ΣΥΡΙΖΑ συγκεκριμένα – είναι μήπως δείγμα της γενικής κατάπτωσης της ανανεωτικής αριστεράς;
Για ποιο δημόσιο ήθος και για ποια αξιοπρέπεια μιλάει ο συντάκτης και η ΕΠΟΧΗ του; Διδάσκει, μεταδίδει δημόσιο ήθος και αξιοπρέπεια ο άνθρωπος που όχι κρυφά, αλλά φανερά, σε κοινό μπροστά, στο διαδίκτυο – δηλαδή καμιά περίπτωση κλειδαρότρυπας – ξευτιλίζεται δούλος των παθών του (βίτσιων) του; Μπορεί άνθρωπος με αξιοπρέπεια – όχι σώνει και καλά αριστερός – να έχει φίλο, πολύ περισσότερο πολιτικό ηγέτη, ένα νέο που αφαιρεί όλα τα ρούχα του, μετά αυνανίζεται και πίνει το σπέρμα του ανακατεμένο με τον χυμό καρότων που προηγούμενα έχει εναποθέσει στον πρωκτό του; Μπορεί να το μάθει – πολύ περισσότερο να το δεί – και να μην κάνει εμετό; Να θεωρήσει αυτό το άρρωστο ψυχικά άτομο ότι διδάσκει δημόσιο ήθος και αξιοπρέπεια, ότι αποτελεί το πρόσωπο της Αριστεράς που έχουμε ονειρευτεί; Μα είμαστε στα καλά μας;
Το κακό είναι ότι δεν γράφτηκε ένα τόσο εμετικό και προσβλητικό για την αριστερά άρθρο στην ΕΠΟΧΗ , αλλά ότι ο Γαβριήλ ή Γκάμπριελ, βρήκε υποστηρικτές και στο κεντρικό δημοσιογραφικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ, την ΑΥΓΗ. Στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ (22-6-14) ο Στρατής Μπουρνάζος φρόντισε να λευκάνει τον σύντροφο του Γαβριήλ επιτιθέμενος στον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο: «Πίσω γορίλες! Δεν είναι «κίτρινος»· είναι φασίστας και εκβιαστής». Από πουθενά – τουλάχιστον σε αυτή την περίπτωση - ο Μάκης δεν υπήρξε εκβιαστής. Εκτός και αν μέσα στη ζαλάδα του ο Στρατής ξέχασε τι σημαίνει και πώς δρα ο εκβιαστής. Εκβιαστή που ενημερώνει ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να προφυλάξει το κόμμα από απαράδεκτες βιτσιόζικες δραστηριότητες ενός κορυφαίου υποψηφίου του, αντί να πουλήσει το υλικό στους αντιπάλους, δύσκολα συναντάς.
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος «εκβιαστής» μέσα από την κλειδαρότρυπα κατορθώνει και αποθανατίζει ένα στέλεχος παιδεραστή – όπως πριν μερικά χρόνια έγινε στο Βέλγιο ή κάθε τόσο συμβαίνει με καθολικούς παπάδες – η «αριστερά» θα οχυρωθεί πίσω από το ποιος και πώς βρήκε τα στοιχεία και θα καλύψει τον δράστη σύντροφο; Μα και τον Βέλγο παιδεραστή και δολοφόνο κάπως έτσι τον εντόπισαν και έγινε χαμός στο Βέλγιο.
Εδώ η ανανεωτική στα ήθη, την αξιοπρέπεια κλπ κλπ αριστερά μας έκανε επίσημα τουμπεκί και από δίπλα ξαμόλυσε τα πιο «μεταμοντέρνα» στελεχά της να δικαιολογήσουν και καλύψουν τα έργα και τις ημέρες του Γαβριήλ υψώνοντας κραυγές για απαραβίαστο ιδιωτικότητας, για πρακτικές κλειδαρότρυπας, για εκβιαστές κλπ κλπ.
Αλήθεια όλα αυτά πώς συνάδουν όχι με τα «Ηθικά Νικομάχεια» που μας υπενθύμισε ο κ. Λ. Ριζάς, αλλά με την ηθική που μίλαγε ο Γκράμσι και που τελευταία επικαλείται συχνά-πυκνά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός αν όλα αυτά τα αναμασάει έτσι για να κάνει εντύπωση, να τον θεωρούν οι άλλοι και «διαβασμένο» κι ας μην έχει ξεφυλλίσει ούτε ένα έργο του Γκράμσι.
Κι ο Μανώλης Γλέζος γιατί σιωπά. Δεν τα μαθαίνει αυτά; Ή περίμενε να πάρει την εξουσία στην Αθήνα ο Γαβριήλ και μετά να την παραδώσει στο λαό, μαζί με μερικά κιλά καρότα; Ή μήπως ο αντιστασιακός ναρκισσισμός του τον έχει μετατρέψει σε αποσμητικό τουαλέτας.
Ανάρτηση από: http://istrilatis.blogspot.gr
Από την παρέλαση Gay pride Θεσσαλονίκη 2014 !!!!