Του Άριστου Μιχαηλίδη
Μας έκανε εντύπωση μια ανακοίνωση του ΑΚΕΛ, που σχολίαζε την πολύ θετική κοινή θέση των 28 κρατών μελών στο Συμβούλιο Σύνδεσης Ε.Ε. – Τουρκίας. Το Συμβούλιο καλεί ξεκάθαρα την Άγκυρα να εφαρμόσει το Πρωτόκολλο τελωνειακής σύνδεσης, να αναγνωρίσει δηλαδή την υποχρέωσή της έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας και να ανοίξει λιμάνια και αεροδρόμια. «Επιβάλλεται, έλεγε το ΑΚΕΛ, η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση να προβληματιστεί, αφού εδώ και δέκα σχεδόν χρόνια η πολιτική που ακολουθεί αναφορικά με τις κυπρογενείς υποχρεώσεις της Τουρκίας αποδεικνύεται αναποτελεσματική. Συνεπώς, επιβάλλεται η Ε.Ε. να αναζητήσει πιο αποτελεσματικούς τρόπους, έτσι που να πειστεί η Τουρκία να σεβαστεί ειλημμένες υποχρεώσεις της έναντι της Κύπρου».
Όμως το ΑΚΕΛ είναι από τις ισχυρές πολιτικές δυνάμεις, που υποστηρίζει απόλυτα ότι η πολιτική της Κυπριακής Δημοκρατίας έναντι των κυπρογενών υποχρεώσεων της Τουρκίας είναι σωστή και δεν χρειάζεται να αλλάξει. Ούτε έγινε ποτέ, με πρωτοβουλία ή κυβερνητική απόφαση ή πίεση του ΑΚΕΛ, κάποια προσπάθεια για να αναζητηθούν πιο αποτελεσματικοί τρόποι έτσι που να πειστεί η Τουρκία να σεβαστεί τις υποχρεώσεις της ή και να πιεστεί να αλλάξει γενικά στάση απέναντι στη λύση του Κυπριακού. Αν επομένως για τη δική μας πολιτική δεν επιβάλλεται να αναζητηθούν πιο αποτελεσματικοί τρόποι, γιατί να το κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση; Σχολιάζουμε το ΑΚΕΛ λόγω της ανακοίνωσής του, αλλά το ίδιο ισχύει και για το άλλο μεγάλο κόμμα, που κυβερνά τώρα, όπως και για άλλα, που ενώ διαπιστώνουν επί δέκα και περισσότερα χρόνια ότι η Τουρκία γίνεται ολοένα και πιο προκλητική και αδιάλλακτη, δεν θεωρούν ότι επιβάλλεται να αλλάξουν πολιτική. Ακόμα και σήμερα ο Φιλελεύθερος αποκαλύπτει έγγραφο, που κατέθεσε η Άγκυρα στην Ε.Ε. και διανεμήθηκε σε όλα τα κράτη-μέλη και με το οποίο χαρακτηρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία «νεκρή», «εκλιπούσα», «μακαρίτισσα» (defunct) και απαιτεί ένα νέο κράτος στη βάση των συνιστώντων κρατιδίων. Κι όμως η Κυπριακή Δημοκρατία, το ΑΚΕΛ, ο ΔΗΣΥ και όσοι άλλοι λένε ότι επιθυμούν πράγματι λύση του Κυπριακού, θα αντιδράσουν μόνο με κάποιες φραστικές τοποθετήσεις για να ικανοποιήσουν την εσωτερική κατανάλωση, αλλά ουδέποτε θα αναζητήσουν αποτελεσματικούς τρόπους για να γίνουν ανατροπές. Είναι πεπεισμένοι ότι ούτε χρειάζεται, ούτε δύνανται. Και, φυσικά, ούτε η Ε.Ε. θα κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνει εδώ και δέκα χρόνια, αν η Κύπρος δεν επιδείξει αποφασιστικότητα στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της ως κράτος-μέλος. Όταν η επίσημη θέση της Τουρκίας είναι ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μακαρίτισσα, η επίσημη θέση της Κύπρου και της Ελλάδας, φυσικά, είναι ότι πρωτοστατούν στην ενταξιακή πορεία της και δεν προτίθενται να ασκήσουν βέτο και να την εκτροχιάσουν. Όταν η Άγκυρα απαγορεύει στα αεροπλάνα των Κυπριακών Αερογραμμών να διασχίζουν τον τουρκικό εναέριο χώρο, η Κύπρος πληρώνει το τεράστιο κόστος και συζητά στις Βρυξέλλλες τη διεύρυνση του κανονισμού εμπορίου της Πράσινης Γραμμής. Όταν η Άγκυρα αρνείται να αναγνωρίσει αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και να πληρώσει τις αποζημιώσεις που της επιβάλλονται για τα εγκλήματά της στην Κύπρο, η Κύπρος δέχεται τις πιέσεις για το άνοιγμα του κεφαλαίου 23, των ενταξιακών της, που αφορά τη Δικαιοσύνη και τα Θεμελιώδη Δικαιώματα και δεν διαμηνύει στις Βρυξέλλες ότι ούτε βήμα δεν πρόκειται να επιτρέψει αν η Τουρκία συνεχίσει την πολιτική της. Επομένως γιατί να βρει αποτελεσματικότερους τρόπους η Ε.Ε. αν η ίδια η Κύπρος δεν θέλει ούτε καν να προσπαθήσει;
Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr