Συνέντευξη Γιώργου Καραμπελιά στην ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Στο περιοδικό Νέα Πολιτική, τεύχος 10, δημοσιεύεται μια εκτενής συνέντευξη του Γιώργου Καραμπελιά στον Γιάννη Σακιώτη, τον Αντώνη Παπαγιαννίδη και τον Μελέτη Μελετόπουλο. Από αυτή την συνέντευξη, που διαγράφει όλη την πορεία της χώρας στη μεταπολίτευση και τα σύγχρονα προβλήματα του κόσμου μας, δημοσιεύουμε ένα μικρό μέρος. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να την βρει ολόκληρη στη Νέα Πολιτική που κυκλοφορεί.

Άρδην

Ερωτήσεις Γιάννη Σακιώτη

Είσαστε μία εμβληματική φυσιογνωμία στην κοινωνία πολιτών και στον πολιτικό κόσμο, με αναγνωρισιμότητα και αποδοχή πολύ πέραν της εμβέλειας των πάλαι ποτέ Οικολόγων Εναλλακτικών, το τελευταίο πολιτικό σχήμα με το οποίο συμμετείχατε σε εκλογές και στο οποίο υπήρξατε ηγετικό ιδρυτικό μέλος (την περίοδο 1989-1990). Γιατί από τότε δεν συμμετείχατε ενεργά σε άλλο πολιτικό σχήμα, με εξαίρεση την Σπίθα, από την οποία πάντως φύγατε νωρίς; Δεν σας πρότεινε καμία δύναμη της Αριστεράς ή του πατριωτικού χώρου να συμμετάσχετε; Ή είχατε επιφυλάξεις βλέποντας ότι στην μεν Αριστερά οι πατριωτικές ιδέες αποτελούσαν μειοψηφικό ρεύμα και το πολιτικό παιχνίδι ήταν στημένο, στον δε πατριωτικό χώρο επικρατούσαν συντηρητικές ιδεολογίες;

Δώσε και μένα μπάρμπα

Δώσ’ μου σε παρακαλώ έναν, μονάχα ΕΝΑΝ, έναν Έλληνα, έναν απλό άνθρωπο, έναν συνηθισμένο, απ’ αυτούς που συναντάμε στη λαϊκή, στο λεωφορείο, στο καφενείο.

Έναν που θα σταθεί στο δικαστήριο, όπως αυτός ο Ισπανός πυροσβέστης και θα πεί,

«Εγώ σώζω ανθρώπους, όχι τράπεζες»

Ο πυροσβέστης Ρομπέρτο Ρίβας, αρνήθηκε να συνεργαστεί στην έξωση 85χρονης, που έχανε το σπίτι της επειδή δεν μπορούσε να πληρώσει το στεγαστικό της δάνειο.

Δεν σε θέλει ο λαός...

Ανάρτηση από: http://www.imerodromos.gr

Το σκάνδαλο της δεκαετίας...

Αάρτηση από: http://www.jodigraphics.net

Εποχή πολέμων;

Η παρακμή της Δύσης, οι σύγχρονες σταυροφορίες και η θέση της Ελλάδας 

Του Ρούντι Ρινάλντι

Το ερώτημα έχει μια ιδιαίτερη σημασία. Η εποχή που ζούμε θα είναι μια εποχή πολέμων, δηλαδή κυριαρχίας της πολιτικής της εξάλειψης των αντιπάλων διά της αιματοχυσίας; Διότι, το γνωστό «ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα» διακρίνει σαφώς την εποχή της «ειρήνης» από την εποχή του «πολέμου».

Συνηθίσαμε στην ιδέα ότι ο πόλεμος είναι εξαίρεση, ενώ ο «ειρηνικός» οικονομικός ανταγωνισμός ο κανόνας. Πόλεμος και ειρήνη, πράγματι, διαπλέκονται αλλά καλό είναι οι «ηρωικές» στερεοτυπικές διατυπώσεις («ταξικός πόλεμος», «κοινωνικός πόλεμος» κ.λπ.) να μη συσκοτίζουν τη διαφορά ανάμεσα στις δύο καταστάσεις. Ο πόλεμος ως ειδική κατάσταση (για άλλους «τέχνη», «επιστήμη» ή «πατήρ πάντων») είναι η συνέχιση της πολιτικής με βίαια μέσα που αποσκοπεί στην συντριβή ή την εξουδετέρωση της αντίπαλης δύναμης.

Μονομαχία σε κενό «νοήματος»

Του Χρήστου Γιανναρἀ

Η καταγγελία δεν προήλθε από δημοσιογράφο ούτε από ιδιώτη αρθρογράφο – «είδη» παντελώς αμελητέα για τους ασκούντες την εξουσία. Προήλθε (και δεν είναι η πρώτη φορά) από ανώτατο κρατικό λειτουργό επιφορτισμένον να ασκεί, εκ μέρους της κοινωνίας και για την προστασία της, τον έλεγχο της δημόσιας διοίκησης.

Βεβαίως, στις δεκαετίες της μεταπολίτευσης, η καμουφλαρισμένη με δημοκρατικές επιφάσεις δικτατορική κομματοκρατία περιφρονεί απροσχημάτιστα κάθε θεσμό προστασίας του πολίτη από την αυθαιρεσία της εξουσίας. Φτάσαμε στο σημείο, ακόμα και τη μέγιστη κοινωνική κατάκτηση, το Συμβούλιο της Επικρατείας, να την αμφισβητούν απροσχημάτιστα (και ατιμώρητα) υπουργοί του σημερινού, διεκπεραιωτικού αλλοδαπών εντολών, κυβερνητικού σχήματος. Να τους εξοργίζει (αντί να τους ενθουσιάζει ως δημοκράτες) η «παρέμβαση της Δικαιοσύνης στον τρόπο που η κυβέρνηση νομοθετεί».

Περί…Ιμπεριαλιστικής Ελλάδας

Του Βασίλη Λιόση

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε γράψει κείμενα σχετικά με τη θέση της Ελλάδας στον παγκόσμιο καπιταλισμό. Έχουμε υποστηρίξει πως η Ελλάδα δεν είναι ιμπεριαλιστική χώρα, σε αντίθεση βεβαίως με την ηγεσία του ΚΚΕ και τον τροτσκιστικό χώρο. Ξεκινάμε να θυμηθούμε ορισμένες βασικές παραδοχές σχετικές με το εν λόγω ζήτημα και στη συνέχεια  να παραθέσουμε μερικά πρόσφατα στοιχεία που υπογραμμίζουν εμφατικά τον εξαρτημένο χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού:

1. Στις αρχές του 20ου αιώνα τα μονοπώλια άρχισαν να γίνονται κυρίαρχα στην οικονομική και πολιτική ζωή του καπιταλισμού, κάτι που σήμανε την αυγή του νέου σταδίου στον καπιταλισμό, του ιμπεριαλισμού.

2. Μονοπώλια δημιουργήθηκαν σε όλες σχεδόν τις χώρες, όμως δεν είχαν την ίδια βαρύτητα στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Η ισχύς τους καθόρισε και τη θέση της χώρας στην οποία είχαν αναφορά. Η οικονομική δύναμη που είχαν προσδιόριζε και την πολιτική του αντίστοιχου κράτους στο οποίο δρούσαν. Ανάλογα, λοιπόν, με τη δυνατότητά τους να παρεμβαίνουν στις εσωτερικές και εξωτερικές εξελίξεις, προσδιόριζαν και το χαρακτήρα του καπιταλισμού της χώρας που χρησιμοποιούσαν ως βάση.

"Ξυπόλυτα Οικονομικά" - Manfred Max-Neef

Απο τον βραβευμένο Χιλιανό οικονομολόγο Manfred Max-Neef.

Σύγκρουση Αιγύπτου-Τουρκίας για την Κύπρο

Η αποφασιστική στάση της Αιγύπτου κι άλλων αραβικών και αφρικανικών χωρών να μην κάνουν αποδεκτή αναφορά σε «τουρκική δημοκρατία βόρειας Κύπρου» που επιθυμούσε η Τουρκία στον Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας, (OIC), είχε σαν αποτέλεσμα η σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών που συνεδρίαζε μέχρι χθες στη Νέα Υόρκη να ολοκληρωθεί χωρίς να εκδοθεί ψήφισμα.

Διπλωματικές πηγές ανέφεραν πως δεν θυμούνται εδώ και αρκετά χρόνια να έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο στον οργανισμό αυτό, με 56 κράτη μέλη, από την Αφρική και την Ασία.

Μητσοτακιστές εν δράσει

Τα μάθατε τα νέα; Το μητσοτακέικο έχει βγει στο μεϊντάνι 

για να εξυγιάνει το Δημόσιο!

Η κόρη Ντόρα, που δεν θα ήταν Ντόρα, αν δεν ήτανε κόρη, και ο γιος και αδελφός Κυριάκος, που δεν θα ήτανε Κυριάκος, αν δεν ήτανε γιος και αδελφός, πήραν τα δρεπάνια και κόβουν πλαστά πτυχία. Μόνο που το άτιμο το δρεπάνι ξεφεύγει κάπου-κάπου και, αντί για πτυχία, κόβει κεφάλια. Δεκαπέντε χιλιάδες κεφάλια, ακριβώς.

Η «Εθνική Ελλάδος» υπουργών και ο προπονητής Σταύρος

Του Δημήτρη Μηλάκα

«Το Ποτάμι δεν έρχεται για να διορίσει τους δικούς του, έρχεται για να εξασφαλίσει ότι στα υπουργεία θα πάει η Εθνική Ελλάδος», είπε στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής ο επικεφαλής του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης, εμφανίζοντας τον εαυτό του με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο ως τον «καταλληλότερο» για το πόστο του… προπονητή.

Τι θέλει ο Σταύρος; Να έχει την αποφασιστική δυνατότητα να μπάζει και να βγάζει τους παίκτες στην ομάδα. Να «ανακαλύπτει» και να προωθεί τα ταλέντα που θα μας «σώσουν». Να είναι αυτός (ένας από αυτούς) που κινεί τα νήματα της διακυβέρνησης.

Ποιοι είναι οι κατάλληλοι για να μπουν στο παιχνίδι, που έχει στο μυαλό του ο Σταύρος Θεοδωράκης; Να υποθέσουμε οι  σύμπλεοντες μαζί του στο Ποτάμι; Ο Ψαριανός ας πούμε; Να υποθέσουμε ότι είναι οι φίλοι του; Αυτοί με  τον έναν ή τον άλλο τρόπο αν και πολιτικά ανύπαρκτος του έδωσαν άπλετο τηλεοπτικό και άλλο χρόνο για να μας πει πόσο έξυπνος καθαρός τίμιος και ικανός είναι;

Μπουρδολογώντας…

Του Καρτέσιου

Το βασικότερο επιχείρημα της συγκυβέρνησης κατά του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν εκφράζει «σταθερές θέσεις». Τα κόμματα της συγκυβέρνησης καταγγέλλουν την ύπαρξη «αντιδράσεων» από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στις θέσεις που εκφράζει ο Αλέξης Τσίπρας. «Δεν είναι εικόνα κόμματος που θέλει να κυβερνήσει, αυτή που παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ» επαναλαμβάνουν διαρκώς κυβερνητικά στελέχη και τα ραδιοτηλεοπτικά παπαγαλάκια τους. «Η απουσία ξεκάθαρων επιλογών θα οδηγήσει τη χώρα σε καταστροφή αν κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ» ξαναματαλένε τα κυβερνητικά στελέχη και τα ραδιοτηλεοπτικά παπαγαλάκια τους.

Αν τους ακούσει κάποιος άσχετος όλους αυτούς να καταγγέλλουν την «απουσία ομοιομορφίας στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ», είναι λογικό να σχηματίσει την άποψη ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εμφανίζονται το διάστημα της συγκυβέρνησης με ενιαίες θέσεις και κοινές απόψεις, καθώς και να πιστέψει ότι τίποτε δεν είναι ικανό να διαταράξει την αρμονική συγκυβέρνηση των δύο κομμάτων. Ας ρίξουμε όμως μια ματιά στο πώς κυβερνάται αυτή η χώρα στο διάστημα της συγκυβέρνησης, μαζεύοντας μόνο μερικούς τίτλους ειδήσεων της φετινής χρονιάς από ΜΜΕ φιλικά προσκείμενα στη συγκυβέρνηση:

Φτώχεια...

Ανάρτηση από: http://i-kyr.gr

Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης: Οι καθαρίστριες είναι πιο απαραίτητες από τους υπουργούς

Κάποτε στο Ελληνικό λεξιλόγιο και στο γράμμα Ν υπήρχε μία λέξη, Ντροπή!

Αυτές τις ημέρες το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε την απόφαση της εξουσίας δια την κατάργηση της Κυριακής αργίας.

Η εξουσία ενοχλήθηκε και το έδειξε. Θεωρήθηκε μάλιστα η δικαστική απόφαση παρενόχληση στο έργο της εξουσίας.

Υπουργικά χείλη δεν έκρυψαν την δυσφορία της εξουσίας δια την ανωτέρω δικαστική απόφαση και άφησαν να εννοηθεί ότι θα κάνουν το παν-που σημαίνει ότι θα ασκήσουν πιέσεις- δια την ανάκληση μιας τέτοιας απόφασης.

Εάν όμως δεν απατώμαι η δικαιοσύνη και μάλιστα στον ανώτατο βαθμό, έρχεται να προφυλάξει τον λαό και τον κάθε άνθρωπο από τις αυθαιρεσίες της εξουσίας, διαφορετικά ο πολίτης θα μείνει ανυπεράσπιστος.

Σε μια σοβαρή δημοκρατία, σε μια αληθινή δηλαδή Δημοκρατία, οι τρεις εξουσίες οφείλουν να είναι διακριτές και ανεξάρτητες και ανεπηρέαστες.

Ο παγκόσμιος πόλεμος κατά των Χριστιανών και η ευθύνη της Δύσης

[Προς το παρόν, την εφησυχασμένη και μάλλον απροετοίμαστη Δύση καλούν σε αφύπνιση οι αρχέγονοι Χριστιανικοί πληθυσμοί της Μέσης Ανατολής, όχι μόνον  με διαβήματα, αλλά και με μαρτύριο, ανάλογο των Ρωμαϊκών χρόνων. Και όπως τότε, έτσι και τώρα, αίμα Χριστιανικό, αίμα αγίων και μαρτύρων, αφανών για τα ΜΜΕ, θα θεμελιώσει έναν καλύτερο κόσμο, που τελικά θα επικρατήσει. Το ερώτημα είναι, τι ευθύνη αναλαμβάνουμε εμείς και ποια είναι η δική μας συμβολή σ΄ αυτήν την προοπτική.  
"Οι αρχέγονοι Χριστιανικοί πληθυσμοί της Μέσης Ανατολής καλούν σε Aφύπνιση" του Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, από το ένθετο της Δημοκρατίας για την Ορθοδοξία / ΑΜΕΝ. GR - ΠΥΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ, 27 Σεπτεμβρίου 2014]

Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Φανταστείτε τους πολεμικούς ανταποκριτές του 1944 να καλύπτουν την μάχη των Αρδεννών, που ήταν η τελευταία επιχείρηση αναχαίτισης των Συμμάχων από τον Άξονα, και να μην εξηγούν ότι ήταν σημείο καμπής για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Με αυτή την παρομοίωση ξεκινάει το αφιέρωμα του βρετανικού Spectator (John L. Allen, 5 Οκτωβρίου 2013) στον διωγμό των Χριστιανών που συντελείται στις μέρες μας.

Μουσείο Ολοκαυτώματος ή Μουσείο Ολοκαυτωμάτων;

Του Γιώργου Ρακκά

Σε μια πόλη που μετράει αμέτρητες κατοχές και κατακτήσεις -πληγές στο ιστορικό της σώμα, στην πόλη των προσφύγων, εδώ, όπου η ναζιστική θηριωδία έκαψε τον Χορτιάτη, και δολοφόνησε αμάχους, γυναίκες και παιδιά, και εξαφάνισε μια εβραϊκή κοινότητα που χρονολογούνταν από την εποχή του Κασσάνδρου είναι πολύ λογικό και θεμιτό να σκέφτεσαι την ίδρυση ενός Μουσείου Ολοκαυτωμάτων -των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Εβραίων κ.ο.κ.

Όλων των Ολοκαυτωμάτων που αναδεικνύονται μέσα από την ιστορική πορεία της πόλης και που στέλνουν τα δικά τους μηνύματα μέσα σε μια ταραγμένη εποχή, όπου στην ευρύτερή μας περιοχή συντελούνται επάλληλες εθνοκαθάρσεις (Συρία, Ιράκ, Παλαιστίνη), όπου η Τουρκία συνεχίζει να καταπιέζει Κούρδους και Αλεβίτες -όπως άλλοτε καταπίεζε το ελληνικό στοιχείο-, όπου γνωρίσουμε την ανάδυση ενός δυναμικού νεοναζιστικού κινήματος, το οποίο έχει διαλύσει μιαν ολόκληρη χώρα (Ουκρανία) ή στέλνει τα τάγματα εφόδου να δολοφονούν στους δρόμους (Ελλάδα) «ακονίζοντας τις ξιφολόγχες στα πεζοδρόμια» (όπως δήλωνε το 2012 ο σήμερα έγκλειστος Φύρερ της Χρυσής Αυγής, Ν. Μιχαλολιάκος).

Εθελοντισμός και Χορηγίες διαλύουν τη δημόσια εκπαίδευση

Ανοίγουν οι πόρτες σε "πρόθυμους" χορηγούς…

Του Χρήστου Κυργιάκη

«Ενισχύστε τον εθελοντισμό. Αν, ανάμεσά σας υπάρχει κάποιος ηλεκτρολόγος, υδραυλικός ή κάποιας άλλης ειδικότητας και θέλει, ας μας το δηλώσει μήπως τον χρειαστούμε κάποια στιγμή. Επίσης ενισχύστε οικονομικά το Σύλλογο Γονέων για να μπορεί να στηρίζει το σχολείο μας», είπε ο Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου απευθυνόμενος στους συγκεντρωμένους γονείς.

Αν τέτοιου είδους προτροπές δεν συνέβαιναν και σε άλλα σχολεία θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό ή απλώς για μια σκέψη κάποιου διευθυντή. Μαθαίνω όμως ότι αυτό έχει συμβεί και σε άλλα σχολεία και αν το γεγονός αυτό συνδυαστεί με διάφορες «δράσεις» που έχουν την έγκριση του υπουργείου παιδείας και γίνονται σε συνεργασία με ποικίλες ΜΚΟ, οδηγείται κανείς στο συμπέρασμα ότι πολιτική επιλογή του υπουργείου είναι να μεταβιβάζει δικές του, συνταγματικά καθορισμένες, υποχρεώσεις σε εθελοντές και ΜΚΟ.

Έμπολα: Η Κούβα στέλνει ιατρικό προσωπικό και οι ΗΠΑ στέλνουν στρατεύματα

Του Dave Lindorff

Πώς ανταποκρίθηκαν κάποια κράτη σε μια παγκόσμια απειλή για την υγεία; Η Κούβα έστειλε ιατρικό προσωπικό στις περιοχές που επιδεινώνεται η κρίση του Έμπολα ενώ οι ΗΠΑ έστειλαν 3000 στρατιώτες.

Διαβάζοντας τα σχετικά άρθρα στο BBC και στο Reuters, μάθαμε ότι η κυβέρνηση της Κούβας, η οποία διαχειρίζεται ένα μικρό κράτος, 11 εκατομμυρίων ανθρώπων - με μια προβληματική οικονομία, με έναν εθνικό προϋπολογισμό 50 δισεκατομμύρια δολάρια, Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν 121 δις ευρώ και κατά κεφαλήν ΑΕΠ μόλις πάνω από $ 10.000 -  έστειλε 165 άτομα, ιατρικό προσωπικό, στην Αφρική σε περιοχές όπου υπάρχουν εστίες του ιού Έμπολα, ενώ οι ΗΠΑ - το πλουσιότερο έθνος στον κόσμο, με πληθυσμό κοντά στα 320 εκατομμύρια, εθνικό προϋπολογισμό 3.770 δισεκατομμύρια αμερικανικά δολάρια, ΑΕΠ των 17 τρισεκατομμυρίων δολαρίων  και κατά κεφαλήν ΑΕΠ πάνω από $ 53.000 - στέλνει 3000στρατιώτες για να "πολεμήσουν" την επιδημία του ιού Έμπολα.

Υπερεθνική Τρομοκρατία

Του Τάκη Φωτόπουλου

Ο νέος αντιτρομοκρατικός πόλεμος που ξεκίνησε η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) ―βασικά οι ελίτ των χωρών της Ομάδας των 7 που διαχειρίζεται τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης― δεν αποτελεί παρά τη συνέχεια του «μακρού πόλεμου» που ανακοινώθηκε οκτώ περίπου χρόνια πριν από το Αμερικανικό Πεντάγωνο. Από τότε μας είχαν προειδοποιήσει ότι ο πόλεμος αυτός δεν θα έχει χώρο-χρονικούς περιορισμούς (μιλούσαν για σύγκρουση σε δεκάδες χώρες και για δεκαετίες που θα γινόταν συγχρόνως σε πολλά μέτωπα), σε ένα αγώνα ζωής και θανάτου, χρηματοδοτούμενο με 513 δις. δολ., παρόμοιο με αυτόν κατά του φασισμού και του κομμουνισμού. Ο στόχος, και τότε, ήταν η ματαίωση της προσπάθειας επιβολής μιας… παγκόσμιας εξτρεμιστικής Ισλαμικής αυτοκρατορίας ―τώρα την ονομάζουν «χαλιφάτο»!

Εντάξει;

Ότι δεν βγαίνουμε στους δρόμους, δεν χωράει αμφιβολία. Ένα το κρατούμενο. Ένα το κρατούμενο, ανεξάρτητα από το αν κάποια στιγμή βγήκαμε και ανεξάρτητα από το γιατί εδώ και καιρό δεν βγαίνουμε πια (εξαιρούνται πάντα οι καθαρίστριες). Κομμένα τα αν είχε η γιαγιά μου τρολέδες, θα ήταν τρόλεϊ! Εντάξει;

Όχι μόνο δεν βγαίνουμε στους δρόμους, αλλά και δεν μας βλέπω για να βγαίνουμε. Σάπισε πια εκείνο το «κάποια στιγμή ο κόσμος θα χάσει την υπομονή του, θα βγει στους δρόμους και…». Σάπισε. Σάπισε από τις αμέτρητες φορές που ειπώθηκε μες τον πολύ χρόνο που έχει περάσει από τότε που πρωτοειπώθηκε. Δηλαδή, πόσο ακόμα να περιμένω μέχρι να χάσει ο κόσμος την περίφημη υπομονή του; Πόσο ακόμα μέχρι να ξεπεραστεί το περίφημο όριό του; Ώσπου να ολοκληρωθεί πλήρως το κακό; Ε, τότε πια, όταν θα έχει ολοκληρωθεί το κακό, τι να το κάνω το να βγει στους δρόμους;

Αναθεώρηση για την ολιγαρχία ή νέο Σύνταγμα από τους πολίτες;

Του Γιὠργου Κατρούγκαλου

Η ανακοίνωση της εκκίνησης της αναθεωρητικής διαδικασίας από τον πρωθυπουργό, αποτελεί ακόμη μια κίνηση επικοινωνίας χωρίς αντίκρισμα, ένα ακόμη επεισόδιο της πολιτικής μυθολογίας του success story. Όσα ανακοινώθηκαν αποτελούν ξαναστεζαμένες και άνευρες επαναλήψεις όσων υποστήριζε ο κύριος Σαμαράς ήδη από την εποχή της Πολιτικής Άνοιξης. Το σημαντικότερο: η απόπειρα είναι εξαρχής θνησιγενής. Και τούτο γιατί για να γίνει η Βουλή αναθεωρητική, απαιτούνται τουλάχιστον 151 ψήφοι βουλευτών, τις οποίες ο πρωθυπουργός δεν έχει, μετά το μεγαλοπρεπές άδειασμα του από τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Επί της ουσίας, όσες από τις προτάσεις δεν συνιστούν ευθέως νεοφιλελεύθερη αντιμεταρρύθμιση (όπως η νομιμοποίηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων) συγκροτούν έναν άνευρο και χωρίς κεντρική ιδέα αχταρμά. Εντελώς ενδεικτικά:

Καλημέρα

Η πολιτική εφημερίδα ως μηχανισμός αλλοτρίωσης σήμερα;

Του Χρήστου Παπαδημητρίου Κοινωνιολόγου-Οικονομολόγου.

Υγ… αγαπητέ μου να γνωρίζεις ότι η επί «μισθώ αρθογραφία» στην ουσία είναι μιας μορφής εργολαβία, κατά συνέπεια ο επαγγελματίας αρθρογράφος, δεν είναι δημοσιογράφος με την έννοια της καταγραφής του γεγονότος που έγινε, αλλά της έκφρασης άποψης που του παραγγέλλεται…, ιδιαιτέρως στην πολιτική εφημερίδα η παραπάνω θέση εξαντλείται στην ιδεολογική κειμενογραφία και ως εκ τούτου να γνωρίζεις ότι λειτουργεί και ως αλλοτριωτική διαδικασία… και αυτό πρέπει να το σκεφτείς καλά …αν επιθυμείς να γράφεις ελεύθερα η να γράφεις αμειβόμενος κατ αποκοπή με ότι αυτό σημαίνει… 
Απάντηση στον υποφαινόμενο της καθηγήτριάς Αλίκης Μαραγκοπούλου της Παντείου Σχολής στο ερώτημα επαγγελματική η ελεύθερη αρθρογραφία;

Η επικοινωνία που επιτυγχάνεται ανάμεσα στον πολίτη και τον «χώρο» της πολιτικής εφημερίδος αποτελεί διαδικασία μοναδική, με την έννοια ότι εξυπηρετείται ανάγκη ουσιαστική, και δομική όσον αφορά την ισορροπία του ανθρώπου, που ενδιαφέρεται τόσο για την πληροφόρηση όσο και για την ενημέρωσή του. 
Αναμφισβήτητα πρόκειται για μια αμφίδρομη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ γράφοντος και αναγνώστη, και με αυτή την έννοια είναι μια σχέση «ερωτική», δηλαδή ο γράφων κάθε φορά και σε κάθε περίπτωση δεν επαναλαμβάνεται αλλά «επιχειρεί» εκ νέου την παρουσίαση ενός νέου κειμένου, μιας νέας δηλαδή επικοινωνιακής προσπάθειας. 

Ο Σταθάκης πάει στο ΔΝΤ!

Ο «καθηγητής» Γιώργος Σταθάκης εκλήθη να μετάσχει στη σύνοδο του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας τράπεζας μαζί με Χαρδούβελη και Μηταράκη.

Δεν περιγράφω άλλο…

Του Μίλτου Πασχαλίδη

Όλο λέω να γράψω δυό λόγια κι όλο κάτι με σταματάει.

Νομίζω το ένστικτο της αυτοσυντήρησης- όταν τα βλέπεις γραμμένα, γίνονται πιο αληθινά.

Κάθε μέρα και μια είδηση που με βγάζει απ τα ρούχα μου, μου σφίγγει το στομάχι, με εξαγριώνει κι ύστερα στενοχωριέμαι.

Με στεναχώρια στερεή, πέτρινη.

Κι ύστερα λέω, «μωρ δε πα να γα…» και βυθίζομαι στο μικρόκοσμό μου: στους αγαπημένους μου, στο παιδί μου, στη δουλειά μου, προετοιμάζω την επόμενη συναυλία και ώρες- ώρες νιώθω σαν τον αρχηγό της «παράγκας» που έλεγε: «Το Αιγάλεω κι ο Ολυμπιακός να κερδάνε και όλοι οι άλλοι να πάνε να γα…».

Και ντρέπομαι, γιατί εμείς φτιάξαμε εκείνο που λέει: «να χετε υπ όψη σας: μια μέρα θα σας φάω, όλους εσάς πού κοιτάτε τη δουλειά σας.»

Για να μην πει κανείς πως δεν ήξερε τί ψήφιζε…

Ανάρτηση από: http://www.jodigraphics.net

Πώς δουλεύει το «σύστημα»

Του Μελέτη Μελετόπουλου* 

«Προτείνω γιά πρόεδρο τον Ν. Αλιβιζάτο», είπε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή» (Κυριακή, 14 Σεπτεμβρίου) ο επικεφαλής του κόμματος «Ποτάμι». Ήταν άλλωστε η μόνη συγκεκριμένη πρόταση που έκανε. Οι άλλες ήταν του τύπου «Πληροφορικά συστήματα και διαφάνεια παντού. Όχι στο κράτος επιχειρηματίας. Δεν είμαστε κρατιστές, ούτε όμως στοχεύουμε στην αποδιοργάνωση του κράτους. Ενίσχυση του πρωτογενούς παραγωγικού τομέα και των εξαγωγών.» κλπ. κλπ. Φαντάζομαι ότι ούτε η ΝΔ ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΔΗΜΑΡ ούτε κανένα κόμμα του παλιοκομματισμού δεν θα είχε απολύτως καμμία αντίρρηση στα παραπάνω. Ενδιαφέρουσα, επίσης, είναι η πλήρης απουσία οιαςδήποτε αναφοράς στην εξωτερική πολιτική και στην εθνική άμυνα. 

Έκθεση με θέμα "ΤΙ ΕΜΑΘΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ"...

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Μισθοί της… περασμένης δεκαετίας στην Ελλάδα…

Χωρίς τέλος φαίνεται ότι είναι η μείωση των μισθών, παρόλο που, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, εμφανίζεται κάποια επιβράδυνση στους ρυθμούς της.
 
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, το επίπεδο των μισθών στη χώρα μας έχει φθάσει στις 82,4 μονάδες, έναντι των 88 μονάδων στο οποίο βρισκόταν το 2006, όταν και άρχισαν οι συγκεκριμένες μετρήσεις.  
 
Το δεύτερο τρίμηνο του 2014 ο δείκτης των μισθών μειώθηκε κατά 1,4%, παρουσιάζοντας επιβράδυνση σε σχέση με το ίδιο διάστημα του 2013, όταν η μείωση έφθανε το 7,4%.

Πέφτουν οι καριόληδες

Το ακούω εδώ και μέρες. Έξω από το μπακάλικο της γειτονιάς. Αργά το βράδυ όταν λήγουν μαζώξεις σε σπίτια, ανάμεσα στις καληνύχτες και στα τα λέμε αύριο. Όταν κατεβαίνω από το σπίτι στη δουλειά και πέφτω επάνω σε συνεργία που επιδιορθώνουν βλάβες του ΟΤΕ ή που αλλάζουν τα καλώδια της ΔΕΗ. Στη διάβαση, καθώς περιμένω να σταματήσουν τα αυτοκίνητα για να περάσω, να κατέβω, την Εγνατία. Στη παιδική χαρά, που πάω τη μικρή για να παίξει. Στο σούπερ μάρκετ, που ο άλλος κοιτάζει στα πρόθυρα του εγκεφαλικού το λογαριασμό με τα 30 ευρώ ενώ πήρε μία σακούλα πράγματα.

Και το βλέπω. Στα παιδιά που δουλεύουν στη ντεμέκ τρέντι καφετέρια με το μισό μισθό από το βασικό των 586 ευρώ. Σε αυτούς που σε σταματούν στο δρόμο και σου ζητούν κάτι, οτιδήποτε, λέγοντας ότι πεινάνε. Στις ουρές όπου ο κόσμος πληρώνει ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΑΘ, ότι στο διάλογο λογαριασμό του έρχεται στο σπίτι. Μπροστά σε ΑΤΜ, όπου ο άλλος βλέπει το υπόλοιπο του λογαριασμού και κοντεύει να ματώσει από τα αυτιά. Στα μάτια των άνεργων γονιών των συμμαθητών της μικρής όταν πάνε να πάρουν τα παιδιά τους από το σχολείο. Στο κόσμο που μαζί γυρίζουμε κάθε απόγευμα με το λεωφορείο του ΟΑΣΘ στα σπίτια μας, ο ένας πάνω στον άλλο, σαν σαρδέλες σε κονσέρβα, γαμοσταυρίζοντας για το εισιτήριο που θα πάει στο ένα ευρώ.

Χωρίς ντροπή, χωρίς φόβο: σατραπεία

Του Χρήστου Γιανναρά

Στο νεωτερικό «παράδειγμα», που καταρρέει, η σπουδαιότητα των όσων συμβαίνουν κρίνεται από την έμφαση που θα τους δώσει η τηλεόραση, τα Δελτία Ειδήσεων: Η εικόνα ενός ψυχοπαθούς θρησκόληπτου που κόβει κεφάλια συνανθρώπων του μπροστά στην κάμερα, για να συνετίσει την πολιτική των ΗΠΑ, κερδίζει την πρωτιά της σπουδαιότερης είδησης. Για μία, το πολύ δύο ημέρες. Την επομένη η σπουδαιότητα θα αποδοθεί σε κανιβαλικά «επεισόδια» ποδοσφαιρικού αγώνα. Τη μεθεπομένη, σε καινούργια φορολογικά μέτρα. Μετά, σε κάποια διαμάχη κομματικών κρετίνων. Και πάει λέγοντας.

Σε αυτή τη σχετικοποίηση του σπουδαίου είναι φυσικό να εθίζεται, με το πέρασμα των χρόνων και των δεκαετιών, ο τηλεθεατής πολίτης – και ο πιο καλλιεργημένος, ο οξυνούστερος. Συνειδητοποιεί ότι κριτήριο για τη διαβάθμιση της σπουδαιότητας είναι, απλώς, η σπουδαιοφάνεια, δηλαδή ο εντυπωσιασμός, κανένα άλλο κριτήριο. Οτι η εκζήτηση του εντυπωσιασμού επιβάλλει τη συνεχή αλλαγή των θεματικών προτεραιοτήτων (της «πρώτης είδησης»).

Καταλαβαίνει ο τηλεθεατής πολίτης ότι τον εξαπατούν επιδιώκοντας τον εντυπωσιασμό του, όμως εθίζεται με τα χρόνια στη σχετικοποίηση του σπουδαίου και του ασήμαντου, του ποιοτικού και του ευτελούς, του πραγματικού και του χαλκευμένου. Εσωτερικεύεται ερήμην μας ο σχετικισμός, καταλήγει σε αυτονόητη αποχή από την ενεργό αξιολόγηση των όσων συμβαίνουν, αξιολόγηση με προσωπικά κριτήρια, διαμορφωμένα από την οξύνοια, την πείρα, την εντιμότητα του πολίτη. Με τον εσωτερικευμένο σχετικισμό τα Δελτία Ειδήσεων προσλαμβάνονται από τον τηλεθεατή όπως και οποιαδήποτε ταινία με φανταστικό σενάριο.

Τι του κάνει;

Ανάρτηση από: http://tsiolakis.blogspot.gr

Καλός Τουρκοκύπριος… δεν υπάρχει

Του Βάσου Φτωχόπουλου

Πρέπει να ομολογήσω πως δεν συμπαθώ ιδιαιτέρως τους Τουρκοκύπριους, όπως δεν συμπαθώ ούτε τους Ελληνοκύπριους. Πέραν του γεγονότος ότι οι Τούρκοι της Κύπρου έχουν την αλαζονεία του νικητή και του προστατευόμενου των ισχυρών, υπήρξαν ιστορικά τα τσιβίτζια της αποικιοκρατίας, άσε που χαρακτηρίζονται και από το ιδιότυπο μείγμα του poor Turk με τον κακομάζαλο ΑΚΕΛικό. Παρακολουθώ ανελλιπώς αυτά τα ελληνοτουρκικά προγράμματα του ΡΙΚ, όπως και όλες τις εκδηλώσεις στις οποίες συμμετέχουν Έλληνες και Τούρκοι. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους τελευταίως δεν είμαι καλά. Κατά τις απόψεις των προγραμμάτων αυτών, όλοι οι Τούρκοι της Κύπρου είναι καλοί. Εκτός από τους Αττίλες και τους Γκρίζους Λύκους και τους οπαδούς του Ντενκτάς, οι υπόλοιποι είναι επαναστάτες, προοδευτικοί «Κύπριοι» που θέλουν την ειρήνη, την επανένωση και όλο το υπόλοιπο παραμύθι που μας σερβίρουν και από τις δύο πλευρές των οδοφραγμάτων. Μάλιστα, πολλοί Ελληνοκύπριοι λένε και διάφορα εντελώς σαχλά, όπως «εμείς μια χαρά είμαστε, η κατοχή των Τουρκοκυπρίων είναι διπλή τζιαι υποφέρουν παραπάνω που μας». Άλλοι υποστηρίζουν κιόλας πως μόνο οι Τουρκοκύπριοι αντιστέκονται στους Τούρκους και το λένε κιόλας περήφανα. Όταν τους πεις «καλά, εσείς γιατί δεν αντιστέκεστε στους Τούρκους;», αίφνης χάνουν την περηφάνια τους και μιλούν για αντικειμενικές συνθήκες και άλλα τέτοια του κερατά.

Ρίξε κι άλλο κάρβουνο

Του Καρτέσιου

Υπάρχει το θάρρος της γνώμης και το θράσος της ηλιθιότητας. Αυτά τα δύο δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Όπως και οι δηλώσεις του Σαμαρά, του Γεωργιάδη, της Βούλτεψη ή του Βενιζέλου δεν έχουν κάποια σχέση με το θάρρος της γνώμης. Η εκ του ασφαλούς και νομοθετημένη ατιμωρησία ουδέποτε είχε σχέση με θάρρος.

Θα επανέλθω σε αυτούς. Άλλο θέμα. Ο Σταμάτης Κραουνάκης σε πρόσφατη συνέντευξή του μίλησε για την τηλεόραση και το διαδίκτυο τα οποία «αν δεν υπήρχαν θα είχαμε βγει στο δρόμο με τα… ξύλα», για τη «θλίψη που επιφέρει η… απάθεια των ανθρώπων που υποφέρουν», για τα «βαμμένα νυχάκια, like, καλοκαιράκι κ.λ.π.», των νέων ανθρώπων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης….

Σε πρώτη ανάγνωση, λες «δίκιο έχει». Όμως, στην περίοδο της Χούντας υπήρχε άλλη τηλεόραση πλην της ΥΕΝΕΔ; Υπήρχε διαδίκτυο; Υπήρχαν μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Κι όμως, επί 7 χρόνια ελάχιστοι είχαν βγει στους δρόμους με τις πέτρες. Οι πολλοί έπιναν βερμούτ σε πάρτυ, κεντούσαν με το βελονάκι και πήγαιναν στις γυμναστικές επιδείξεις με σήμα το πουλί.

ΑΔΩΝΙΣ, οι …ψυχώσεις του και η «αριστερά»…

Πολλά γράφονται καθημερινά για τον φρενοβλαβή αυτόν σαλτιμπάγκο, τον Άδωνι Γεωργιάδη, που γαυγίζει και τσιρίζει καθημερινά και ασταμάτητα από τα κανάλια… 
Τα παραληρήματά του δοκιμάζουν το νευρικό σύστημα κάθε νοήμονα… 
Τα δωσίλογα χαρακτηριστικά της πολιτικής του, η στραταρχική αλητεία αυτής της πολιτικής και η έπαρση του βλακώδους και του γελοίου, που στον Άδωνι παίρνουν παρανοϊκές διαστάσεις, εξαντλούν κάθε όριο αντοχής του νευρικού συστήματος, ακόμα και των σκληρόπετσων… 

Δικαιολογημένη, συνεπώς, η οργισμένη καταιγίδα των κειμένων εναντίον του… 

Πράγματι, ο Γεωργιάδης θα περάσει στην ιστορία σαν την πιο αιχμηρή και μακάβρια γκριμάτσα της δωσίλογης κυβέρνησης των ανδρεικέλων, σαν το όνειδος της αυθάδους αλητείας ενός κατοχικού καθεστώτος και ενός συστήματος που διανύει το τελευταίο στάδιο της παρακμής, της σήψης και της αποσυνθετικής του κατάρρευσης… 

Μια φωνή μέσα από τον τάφο

Του πιτσιρίκου

Συγγενείς μιας 45χρονης υποστηρίζουν πως την έθαψαν ζωντανή και πέθανε από ασφυξία μέσα στο φέρετρο. Οι συγγενείς υποστηρίζουν πως η γυναίκα ξύπνησε από το κώμα και έβαλε τις φωνές αλλά, μέχρι να την βγάλουν από το φέρετρο, είχε πεθάνει. Αυτή η είδηση έχει μεγάλο ενδιαφέρον.
Αφού παρατηρήσω πως πολύς τάφος έχει πέσει στην χώρα τους τελευταίους μήνες, θα πρέπει να παραδεχτώ πως η ιστορία της άτυχης γυναίκας -που την έθαψαν ζωντανή- σπάει επιτέλους το μονοπώλιο του τάφου της Αμφίπολης που μας έχει κουράσει κάπως.
Μια γυναίκα θαμμένη ζωντανή.
Αμέσως, το μυαλό μου πάει στην Ελλάδα. Αυτή η γυναίκα είναι η Ελλάδα.
Η Ελλάδα είναι θαμμένη ζωντανή και περιμένει να έρθει κάποιος να την βγάλει από τον τάφο.
Αλλά δεν φωνάζει καν.
Έχει αράξει μέσα στο φέρετρο και περιμένει τον σωτήρα.

…νομοτελειακά πράμματα

Ανάρτηση από: http://yannis-ioannou.com

Η Συμφωνία του Λονδίνου και το ελληνικό χρέος

Το παρακάτω μήνυμα έφτασε προχτές στην θυρίδα τής ηλεκτρονικής μου αλληλογραφίας:

Ο αιθεροβάμων Benny λέει πως το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο.

Ο Αντωνάκης θα πάρει πιστοποιητικό βιωσιμότητας του χρέους.

Πάμε τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ. Άκουγα σήμερα τον Παπά στον Χατζηνικολάου.

Σαφώς επιθυμούν διαγραφή του χρέους. Ως εναλλακτικό σενάριο θα ήθελαν διαπραγμάτευση του χρέους στα πρότυπα της Συνθήκης του Λονδίνου 1953.

Θεωρώ δεδομένο πως δεν διαπραγματεύτηκαν Στουρνάρας, Βενιζέλος, Σαμαράς κλπ. 

Θα ήθελα να ρωτήσω κατά πόσο είναι εφικτό να διαπραγματευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ στα πρότυπα της Συνθήκης του Λονδίνου 1953;

«Χάρισαν» το «Ερρίκος Ντυνάν» σε... πρώην κτηματική εταιρεία του Ομίλου Πειραιώς

Μπορεί μια εταιρεία που από το 2005 δραστηριοποιείται στην Ελλάδα ως Κτηματική Τουριστική & Αναπτυξιακή να μετονομαστεί σε μια... νύχτα, αλλάζοντας το χαρακτήρα της σε Νοσηλευτική και να προχωρήσει στην εξαγορά, μέσω πλειστηριασμού, ενός ολόκληρου νοσοκομείου;

Στην Ελλάδα, επί εποχής διακυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά και του Ευάγγελου Βενιζέλου, επί εποχής της «επικυριαρχίας» της χώρας από την Μέρκελ και το ΔΝΤ, έγινε και αυτό...

Μια εταιρεία που συστάθηκε στις 08.09.2005, η «New Evolution Kτηματική και Αναπτυξιακή Α.Ε.», τροποποίησε -σύμφωνα με πληροφορίες του Newsbomb.gr- την επωνυμία της στις 19.09.2014 σε ΗΜΙΘΕΑ Α.Ε. και πέντε ημέρες αργότερα, εκπρόσωπός της εμφανίστηκε με μια επιταγή 115 εκ. ευρώ, στον πλειστηριασμό του Νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν», προχωρώντας πέντε λεπτά πριν την ολοκλήρωση της προθεσμίας, στην εξαγορά του.

Μια εταιρεία, η «Νew Evolution A.E.» που το πρώτο της καταστατικό, καταρτίστηκε με την υπ' αριθμ. 7017/8.9.2005 πράξη του συμβολαιογράφου Πειραιά Στεφάνου Βασιλάκη. Συγκρατήστε το όνομα του συμβολαιογράφου, διότι οι συμπτώσεις που συναντά κανείς σε αυτή την υπόθεση δεν μπορούν καν να χαρακτηριστούν... διαβολικές.

Η Ελλάδα και οι γεωπολιτικές προκλήσεις (video)

Πρώτο μέρος: εισηγήσεις των Σ.Δημόπουλου, Κ.Γρίβα και Σ.Καλεντερίδη

Aυτά τα γερμανοτσογλάνια... μπορείς να τα ξεχάσεις;

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Φρόνιμα ή φρόνημα;

Πώς θα γίνει εφικτή και βιώσιμη μια πραγματικά μεγάλη αλλαγή στη χώρα 

Του Δημήτρη Κοδέλα*

Μια νέα μεταπολίτευση για τη χώρα και η υλοποίηση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας έχει ως προαπαιτούμενο έναν λαό που πιστεύει, στηρίζει ενεργά και πρωταγωνιστεί σε αυτή την πορεία μετάβασης και βαθιών αλλαγών.
Σε αυτό συνηγορεί όχι μόνο η ιστορική εμπειρία των μεγάλων κοινωνικών κατακτήσεων που προέκυψαν μόνο ως αποτέλεσμα μαζικής λαϊκής κινητοποίησης, αλλά και η ιδιαίτερα κρίσιμη φάση που περνά η χώρα μας, αφού απαιτείται μια τιτάνια προσπάθεια να απεγκλωβιστεί από το σπιράλ θανάτου και κοινωνικής ερήμωσης στο οποίο την ωθεί το μνημονιακό καθεστώς.
Η ανάταση του λαϊκού φρονήματος είναι που μπορεί να απελευθερώσει δυνάμεις, να μεταβάλει την κλίμακα του εφικτού, να νικήσει δυσκολίες, να συμβάλει καθοριστικά στην υπέρβαση διλημμάτων και στον αφοπλισμό πιέσεων και τυχόν εκβιασμών.

Μη λάλει προς ηδονήν...

Του Σταύρου Χριστακόπουλου

Η μανία της κυβέρνησης να προτρέχει, την οδηγεί συστηματικά σε παρατράγουδα – μεταξύ απλής γκάφας και απερίγραπτης ανοησίας.
 
Κορυφαίο το παράδειγμα της τρομολαγνικής εκστρατείας, με επίκεντρο τις τράπεζες, τις καταθέσεις και τη... δραχμή, που προκάλεσε την αντίδραση βουλευτών, υπουργών, μεγάλων οικονομικών παραγόντων και ΜΜΕ και, επιπλέον, έθεσε ένα βασικό ερώτημα: Μια καταρρέουσα και πανικόβλητη κυβέρνηση είναι παράγων σταθερότητας ή όχι; Πολλοί ήδη σπεύδουν να διαπιστώσουν ότι είναι παράγων... αστάθειας.
 
Προ ημερών, όταν ο Τσίπρας εμφάνισε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και περιέγραψε ως μία από τις πηγές χρηματοδότησής του το «μαξιλάρι» του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας – ή, ορθότερα, ό,τι περισσέψει από την επόμενη ανακεφαλαίωση των τραπεζών –, βγήκαν διάφοροι κυβερνητικοί να τσιρίξουν: «Μα, είναι δυνατόν να κρατικοποιηθούν τα κεφάλαια του ΤΧΣ; Αυτομάτως θα βγούμε από το ευρώ».

Καλό ταξίδι Kalio

Σκασμός…

Αν πιστέψουμε το antinews.gr  στη συνάντησή του με την Μέρκελ ο Αντώνης Σαμαράς «τα πήρε όλα» και έκανε ένα αποφασιστικό βήμα για τη σωτηρία της πατρίδας. Αν πιστέψουμε τα…αφτιά μας τότε το μόνο που μπορεί να περιγράψει την επαφή του Ελληνα πρωθυπουργού και της γερμανίδας καγκελαρίου είναι το βίντεο που συνοδεύει αυτό το κείμενο.

Θυμάσαι που βαλάντωνες, εκεί στην εξορία……

-Νότη, διάβασες εδώ για τις μεταγραφές;

 Ο Νότης (από το Παναγιώτης, ετών και βάλε), απάντησε μ’ ένα σιγανό Μμμμ.

-Τι μουγκανίζεις; Η Λίτσα (από το Αιμιλία, ετών απαγορεύεται), τον κλώτσησε σιγανά στο καλάμι, ύστερα πιο ψηλά, ύστερα….ο  Νότης διπλώθηκε.

-Αμάν ρε Λίτσα, με πέθανες. Τι καταλαβαίνεις; Θα μ’ αφήσεις ανίκανο στα γεράματα;

-Αφού δεν ακούς. Κι έπειτα δεν σε χτύπησα δυνατά. Απλά σε χάϊδεψα.

-(Αμάν αυτή η κλιμακτήριος. Όλα τα νεύρα πάνω μου) Ε, ορίστε τι θέλεις;

-Είσαι και κουφός. Εδώ λέω, διάβασες την εφημερίδα του κ.Ψυχάρη; Στον ΣΥΡΙΖΑ λέει, κοιτούν για μεταγραφές από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ. Και πρώτος στη λίστα των υποψηφίων, είναι λέει ο Μίμης Ανδρουλάκης.

-Είναι φυσικό. Ο Ανδρουλάκης είναι ένα πολύ ξεχωριστό στέλεχος του αριστερού χώρου. Και το γεγονός πως έχει θητεύσει σε τρία κόμματα του δίνει ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα.

ΝΔ: 40 χρόνια Success Story

Ανάρτηση από: http://www.jodigraphics.net

Αρνήθηκε το «μπόνους» του Αθανασίου ο Ρωμανός

Δεν παρέλαβε το χρηματικό έπαθλο για την επιτυχία του στις Πανελλήνιες Εξετάσεις ο κατηγορούμενος για τη ληστεία στο Βελβεντό, Νίκος Ρωμανός ο οποίος δια μέσου του διευθυντή του σχολείου του διεμήνυσε ότι κάτι τέτοιο αντιβαίνει στις αρχές του.

Στις φυλακές Αυλώνα μετέβη σήμερα ο Υπουργός Δικαιοσύνης προκειμένου να απονείμει επαίνους και χρηματικό έπαθλο 500 ευρώ στους τέσσερις κρατούμενους, που πέτυχαν την εισαγωγή τους σε Ανώτατα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα στις φετινές Πανελλήνιες εξετάσεις.

 Μεταξύ αυτών ήταν και ο Νίκος Ρωμανός, φίλος του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο οποίος όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο διευθυντής του σχολείου του για λογαριασμό του:  «Δεν θα παραλάβει τον έπαινο και το έπαθλο των 500 ευρώ, καθώς αν προχωρούσε στη συγκεκριμένη ενέργεια θα ερχόταν σε αντίθεση με τις αξίες που πρεσβεύει».

Φρόνιμοι και αδιάφοροι…

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Μιλάμε, γράφουμε, κριτικάρουμε, συμφωνούμε ή διαφωνούμε και σχεδόν πάντα στο επίκεντρο της κουβέντας μας είναι οι «από πάνω». Οι πολιτικές ελίτ που κυβερνούν. Οι ολιγάρχες που εξουσιάζουν. Οι γραφειοκράτες που διοικούν. Εκείνοι που «κινούν τα νήματα» και οι άλλοι που «αποφασίζουν».
   Ωραία. Αλλά εκτός από τους «από πάνω» υπάρχουν και οι «από κάτω». Οι πολλοί. Που για ό,τι γίνεται από τους «από πάνω» έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης. Με αυτούς τι γίνεται; Τί γίνεται ειδικά με εκείνους που αδιαφορούν «από άποψη» για ό,τι συμβαίνει γύρω τους; Που η δική τους αδιαφορία μεγαλώνει τα βάρη στην πλάτη των υπολοίπων;
   Ο λόγος στον Αντόνιο Γκράμσι:

Αμφίπολη

Η Καρυάτιδα και ... η καργιάτιδα 

Ανάρτηση από: http://www.skitso.biz