Η εξουσία είναι
αφροδισιακή. Σήμερα θα αναλύσουμε από μια άλλη σκοπιά τη σχέση εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου.
Γιατί οι πολιτικοί έχουν βίτσια και θέλουν να τα βγάλουν πάνω μας;
Πρώτα απ όλα
στο σεξ θα μιλήσουμε για τη φαντασίωση. Όποιος κομπλεξικός βγαίνει πάνω, νομίζει
πως το σκουληκάκι του έχει γίνει βόας. Το να έχει κάποιος αυτή την αντίληψη δεν
θα ήταν τόσο κακό, αν δεν έβλεπε όλους εμάς ως φουσκωτές κούκλες. Δηλαδή αν δεν
μας πήδαγε από τις μπάντες πολλάκις ημερησίως.
Κι αν το ευχαριστιόμασταν
δεν θα υπήρχε λόγος να παραπονεθούμε, ούτε να αλλάζουμε κάθε λίγο επιβήτορα. Αλλά
οι πράξεις του είναι άγριες και διαστροφικές. Θα μου πείτε στην σεξουαλική πράξη
όλα επιτρέπονται και τίποτα δεν είναι κακό. Σωστό, με δυο όμως προϋποθέσεις: Να
απευθύνεται σε ενήλικους (αυτό γίνεται στις εκλογές) αλλά και να υπάρχει η απαραίτητη
συναίνεση. Αν πχ κάποιος δε θέλει, τότε δεν είναι έρωτας. Είναι βιασμός.
Το θέμα είναι
πως η σχέση ψηφοφόρου - υποψηφίου είναι σαν το φλερτ: Για να πετύχει αυτό που θέλει
ο υποψήφιος, προσπαθεί να γίνει ελκυστικός, σου τάζει, σου χαμογελά υπόσχεται τα
πάντα, πως θα σ έχει στα όπα - όπα κοκ. Έλα όμως που μετά στο κρεβάτι είναι μεγάλη
μάπα. Αποσκοπεί μόνο στη δική του ικανοποίηση αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους.
Αν θέλει κάποιος κηφήνας να ευχαριστηθεί μοναχά ο ίδιος, η πράξη αυτή λέγεται αυνανισμός.
Τώρα λοιπόν κατανοούμε γιατί κάνουν αυτά που κάνουν στη βουλή: Αποσκοπούν μόνο στο
δικό τους όφελος. Επίσης κάθε κυβερνήτης κάνει ομαδικό σεξ, με εκατομμύρια πολλές
φορές, χωρίς καμία απολύτως προφύλαξη. Ο ίδιος ο βουλευτής φυσικά δεν παθαίνει τίποτα,
είναι ήδη διεφθαρμένος, όλοι οι υπόλοιποι όμως κινδυνεύουμε να κολλήσουμε από τη
σαπίλα του.
Άραγε γιατί δεν
θεωρούμε ως το μεγαλύτερο κακό το να πουλάει κάποιος τη συνείδησή του για μια θεσούλα
πχ στα προγράμματα του ΟΑΕΔ (εκεί καταντήσαμε), ενώ κατακρίνουμε υποκριτικά την
ιερόδουλη; Γιατί χιλιάδες προτιμούν να πουλάνε την ψήφο τους; Το να πουλιέται ένας
άνθρωπος, ενώ έχει πολλά προσόντα, στον κάθε σάτυρο του κοινοβουλίου για ένα ρουσφέτι,
είναι το πιο χυδαίο πράγμα που μπορώ να φανταστώ για τον απλό ψηφοφόρο. Κι έχω μεγάλη
φαντασία.
Το σεξ διέπει
κάθε νομοσχέδιο. Οι νόμοι είναι τα σεξουαλικά βοηθήματα, που κατασκευάζει κάθε πλούσιος,
κάθε ισχυρός, για να μας πηδά καλύτερα. Απόδειξη τα μνημόνια. Με το πρώτο βογκήσαμε
και πονέσαμε πάρα πολύ, ούτε δυο χρόνια δεν αντέξαμε. Το δεύτερο ήταν ακόμα μεγαλύτερο,
αλλά κράτησε περισσότερο, αν και στο τέλος φράκαρε. Το τρίτο, με το συμπάθιο, είναι,
όπως λέει κι ο λόγος, το μακρύτερο. Για να χωρέσει, η κυβέρνηση ζήτησε να βάλουν
στην αρχή λίγη αριστερή βαζελίνη, αν κι οι δανειστές πιστεύουν πως με το να μας
φτύσουν θα έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Πάντως μας υπόσχονται πως με τα νέα μέτρα θα
τελειώσουμε επιτέλους εμείς πρώτοι: Πιθανόν να πεθάνουμε από την πείνα μια και η
χώρα μας έχει σχετικά ήπιο χειμώνα.
Το μπανιστήρι
και τα πρόστυχα λόγια είναι ακόμα δυο βασικοί παράγοντες που χρησιμοποιούνται στην
πολιτική. Τα ΜΜΕ βοηθάν πολύ με τα δελτία ειδήσεων δίνοντας μια νότα ερωτισμού.
Παράδειγμα όλη αυτή η δήθεν μάχη, που στην ουσία είναι ένα παιχνίδι ρόλων, η οποία
προβάλλεται από τα κανάλια. Κάθε φορά που η κυβέρνηση παίζοντας το ρόλο της τσάτσας
διαπραγματεύεται με τον πελάτη τοκογλύφο τι είδους σεξ θα μας κάνει, εμείς αναρωτιόμαστε:
Θα μας κάνουν kinky σεξ τελικά; Από πού; Πόσο; Θα πονέσουμε; Είναι τα ρητορικά ερωτήματα
που γνωρίζουμε όλοι τις απαντήσεις: Ναι - Από παντού - Για πολύ καιρό - Βεβαίως
και θα πονέσουμε. Εμείς θα πονάμε, αυτοί θα το ευχαριστιόνται, δίκαιη μοιρασιά.
Γενικά η πολιτική
σε αυτό το σύστημα είναι μια κτηνοβασία. Έχουμε κάποια κτήνη που ασελγούν πάνω μας.
Μέχρι να πάρουμε χαμπάρι τι έγινε, θα μας έχουν γκαστρώσει ξανά.
Άντε, καλή λευτεριά…