Η «κλώσσα», λοιπόν επί τέσσερις μήνες «κλωσσάει» το «Αυγό», όμως επειδή δεν ήθελε να νιώθει μοναξιά άφηνε και τον Συριζα να κάνει το ίδιο, δηλαδή να «κλωσσάει» και αυτός το «Αυγό», φθάνει ο μικρός Παναγιωτάκης Λαφαζάνης και οι φίλοι του, που εμφανίζονταν ωσάν άτακτα παιδάκια, να μην έσπαγαν το «αυγό» πριν την ώρα του, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να πειράξουν αυτόν τον Σόιμπλε τον σπασίκλα, που δεν έκανε ούτε μια κοπάνα από το μάθημα.
Και οι μήνες περνούσαν και η «κλώσσα» κλώσσαγε το «Αυγό» και όλοι ανησυχούσαν μ’ αυτό το «μυστήριο»: γιατί αυτό το «Αυγό» έπρεπε να το «κλωσσούν» τόσο πολύ; Και τώρα που ήρθε η «μαγική» στιγμή; Πρώτα καθαρίζουν η «κλώσσα», ο Συριζα και οι «φίλοι» τους (δεν μπορεί να μην ξέρετε ποιοι είναι οι φίλοι…) το «Αυγό», τσόφλι τσόφλι, και με προσοχή, σαν να είναι το τελευταίο «Αυγό» αυτού το κόσμου και ύστερα θα πέσουν βεγγαλικά, θα σημάνουν οι καμπάνες, θα ανέβουν τα χρηματιστήρια, ο μικρός Παναγιωτάκης θα κάνει τον θυμωμένο, επειδή δεν πρόλαβε να τσουγκρίσει δήθεν το αυγό με ένα ψεύτικο, που είχε κρατήσει από τότε που ήταν στο ΚΚΕ και φύλαγε τα νώτα του Χαρίλαου.
Ο Αντωνάκης (συνθηματικό του Σαμαρά) θα κλαίει από συγκίνηση, γιατί θα θυμάται τα «Αυγά» που κλώσσαγε και αυτός, η Ντορίτσα θα του τραβάει το αυτάκι και θα του ρίχνει καμιά τσιμπιά, ο Βαγγελάκης (συνθηματικό του Βενιζέλου) θα ανοιγοκλείνει τα βουλιμικά ματάκια του, ο Σταυράκης ο μόνος ψύχραιμος θα περιμένει να «φάει» ότι «Αυγό» του δώσουνε και τα κοράκια («αγορές») θα πέσουν να φάνε και τα τσόφλια.
Και θα είναι όλα τόσο «ωραία», που όλοι τους θα παρακαλάνε να «κλωσσήσουν» και άλλα «Αυγά», για τα επόμενα πενήντα χρόνια…
Ανάρτηση από: https://anarchypress.wordpress.com