ΠΡΟΦΑΝΩΣ και για να πείσει όσους περισσότερους μπορούσε, στρατηγικώς σκεπτόμενους Τούρκους, υπέρ της νεο-οθωμανικής ενδυνάμωσης της Τουρκίας, είχε γράψει κι εξέδωσε το βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος», ο ισλαμιστής καθηγητής Αχμέτ Νταβούτογλου, πριν ακόμη ανέλθουν στην εξουσία, αρχικά με τον Αμπντουλάχ Γκιουλ το 2002 και με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν από το 2003 έως σήμερα, οι ισλαμιστές. Ήταν ευδιάκριτη κι επίμονη στις σελίδες του η επιχειρηματολογία, απευθυνόμενη και προς τους «στρατηγιστές» του κυρίαρχου μέχρι τότε στην Τουρκία στρατιωτικού κατεστημένου και προς τους κεμαλιστές της κρατικής γραφειοκρατίας, ότι η νεο-οθωμανική, ισλαμική στρατηγική που ο ίδιος επινόησε, αποτελούσε πολλαπλασιαστή δυνάμεων, ώστε η Τουρκία να ξεκολλήσει απ’ την καθήλωση, να μην περιοριστεί στα κεκτημένα της, αλλά να καταστεί η υπερδύναμη της περιοχής, με παγκόσμια πλέον εμβέλεια.
ΕΠΙ ΔΕΚΑΤΡΙΑ χρόνια στην εξουσία, οι ισλαμιστές, με «νεο-σουλτάνο» τον κ. Ερντογάν και ιθύνοντα πρωτοσύμβουλο αρχικά, υπουργό Εξωτερικών στη συνέχεια και πρωθυπουργό από πέρυσι τον κ. Νταβούτογλου, παρά τις διαδοχικές αποτυχίες και τις ματαιώσεις τους, δεν παρεξέκλιναν ούτε ρούπι απ’ το νεο-οθωμανικό στρατηγικό τους «κοράνι». Σαφώς - σαφέστατα επεκτατικότερο, απ’ τον επεκτατισμό των προκατόχων τους κεμαλιστών. Κι αυτό ισχύει ιδιαίτερα στο Κυπριακό. Σε πλήρη αντίθεση με τις περί Ερντογάν διαχρονικές ψευδαισθήσεις κι αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν κι αθεραπεύτως συνεχίζουν να καλλιεργούνται, εν Λευκωσία και εν Αθήναις.
ΙΣΩΣ ΕΙΝΑΙ χρήσιμη η υπενθύμιση μιας «ιστορικής διαφοράς» μεταξύ κεμαλιστών και ισλαμιστών: Όταν συγκυβερνούσαν 20ή Ιουλίου 1974, με πρωθυπουργό τον κεμαλιστή Μπουλέντ Ετζεβίτ κι αντιπρόεδρο της κυβέρνησης τον «πατέρα του πολιτικού Ισλάμ» Νετζμετίν Ερμπακάν. Ο οποίος επέμενε, τότε, στην ολοκληρωτική κατάληψη της Κύπρου από τα στρατεύματα εισβολής του Αττίλα, όταν η Χούντα των Αθηνών τούς προσέφερε, με το πραξικόπημα της 15.7.1974, ορθάνοικτες τις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες. Ο Ερμπακάν υπήρξε ο «γενάρχης» των κατά παρασάγγας ικανότερων πολιτικών του τέκνων, Ερντογάν και Νταβούτογλου…
ΚΙ ΕΝΩ, σε όλα τ’ άλλα μέτωπα ο νεο-οθωμανισμός, μέχρι τούδε, έχει σπάσει τα μούτρα του, στο Κυπριακό αναπτερώθηκαν οι ελπίδες του: Η συζητούμενη «λύση», με «σκελετό» την Κοινή Διακήρυξη Αναστασιάδη - Έρογλου της 11ης Φεβρ. 2014, αποτελεί, για τους ίδιους, τη χρυσή ευκαιρία για την Τουρκία: Αφενός να κυριαρχήσει στην Ανατολική Μεσόγειο κι αφετέρου να εισβάλει απ’ το παράθυρο (μέσω των ισοτίμως συγκυρίαρχων στον εκκολαπτόμενο Διζωνικό Συνεταιρισμό Τουρκοκυπρίων) στην Ευρωπαϊκή Ένωση…
ΕΡΩΤΗΣΗ
Για να πείσει τους Ευρωπαίους να πιέσουν τους Τούρκους ώστε να σεβαστούν την πλήρη εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου στη λύση του Κυπριακού, ή μήπως - αντίθετα - για να πιέσει τους Ευρωπαίους να υποτάξουν το Κεκτημένο στις απαιτήσεις των Τούρκων, πήγε, άραγε, στην ΕΕ ο απεσταλμένος του ΓΓ του ΟΗΕ για το Κυπριακό, κ. Έσπεν Μπαρθ Άιντα (εσχάτως Έιντε);
Ανάρτηση από: http://www.sigmalive.com