Παρασκευή 31 Αυγούστου 2018
Πέμπτη 30 Αυγούστου 2018
Σαμίρ Αμίν: Μια μικρή εισαγωγή και φόρος τιμής
Του John Bellamy Foster
Ο Σαμίρ Αμίν γεννήθηκε στο Κάιρο το 1931 και σπούδασε στο γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα της Αιγύπτου (Lycée Français du Caire). Συνέχισε την ανώτατη εκπαίδευσή του στο Παρίσι στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών (“Sciences Po”) από όπου έλαβε το δίπλωμά του το 1952. Ακολούθησε το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών, όπου απέκτησε τον διδακτορικό του τίτλο στην Πολιτική Οικονομία το 1957. Εργάστηκε στο Γραφείο Σχεδιασμού της Αιγύπτου από το 1957 έως το 1960, έως ότου οι διωγμοί των κομμουνιστών από το καθεστώς Νάσερ τον ανάγκασαν να φύγει. Από το 1960 έως το 1963 ήταν υπάλληλος στο Υπουργείο Συντονισμού του νεοσύστατου Μάλι. Αφού έγινε καθηγητής στη Γαλλία το 1966, επέλεξε να διδάξει στο Παρίσι (Βενσέν) και στο Ντακάρ της Σενεγάλης. Η έδρα του επί σαράντα χρόνια είναι το Ντακάρ, όπου υπηρέτησε δέκα χρόνια ως διευθυντής του Αφρικανικού Ινστιτούτου Οικονομικής Ανάπτυξης και Σχεδιασμού των Ηνωμένων Εθνών και από το 1980 διευθύνει το Αφρικανικό Γραφείο του Φόρουμ του Τρίτου Κόσμου. Είναι πρόεδρος του Παγκόσμιου Εναλλακτικού Φόρουμ[i].
Χάρμα ανασχηματισμός
Του σΑτΥρΟπΡόΚου
– Αυτός ο τελευταίος δεν ήταν ανασχηματισμός, το απαύγασμα πολιτικού και κυβερνητικού σχεδιασμού ήταν. Έμπνευση για σΑτΥρΟπΡόΚοΥΣ.
– Δεν είναι τυχαίο που ο ανασχηματισμός ανακοινώθηκε μία μέρα μετά την ανακοίνωση των βάσεων. Η Κατερίνα και η Μαριλίζα πέρασαν πρώτες στη σχολή διακυβέρνησης της χώρας. Μπράβο τους.
– Αν ζούσε ο συχωρεμένος ο Αντρίκο ντελ Πάσο θα έλεγε το γνωστό:
«Αυτό δεν είναι εμποροπανήγυρη, δεν είναι γελαδοπάζαρο, αυτό είναι ροντέο λαέ της Σέρρες Μάντρες, λαέ της Γκρέτσια Μορένα!
– Μα κι αυτός ο αθεόφοβος ο Αλέξης! Δεν του έφτασε η κίνηση του σώματος που έγινε ίδια με αυτή του Αντρέα, η χροιά της φωνής του που τον ακούς και λες «φτου-φτου αναστήθηκε ο Αντρέας»;
Τετάρτη 29 Αυγούστου 2018
Στο καφενείο
Είναι απ’ αυτά που δεν μπορείς να τ’ αφήσεις πίσω σου. Είναι σαν τις υποθέσεις που οι ντετέκτιβ αναρτούν τα στοιχεία τους στον τοίχο, τα παρατηρούν και προσπαθούν να βγάλουν άκρη. Το ίδιο πράγμα στο χωριό μου γίνεται αλλιώς: βάζεις τις σκέψεις σου στο τραπέζι, βάζεις δίπλα τους καφέ, ανάβεις τσιγάρο και προσπαθείς να βγάλεις νόημα.
Η λογική έλεγε, και τα γεγονότα μετά απέδειξαν, ότι ο Τσίπρας γνώριζε πως υπάρχουν νεκροί όταν έστηνε εκείνο το ρηχόψυχο επικοινωνιακό σόου για την τραγωδία στο Μάτι.
Εδώ, σε αυτό το γεγονός, ένας άνθρωπος σταματά. Δεν πρόκειται για κάτι που μπορεί να αφήσει κανείς να χαθεί πίσω του, μέσα στον κουρνιαχτό των τρεχόντων. Πρόκειται για μια στάση και μια πράξη με ασυνήθιστα χαρακτηριστικά. Αν ήθελε να το δει κανείς κάπως ελαφρά, θα έμενε στον τρόπο του καφενείου στο χωριό μου (πάλι), όπου ο κόσμος δεν θέλει να πολυσκοτίζεται (και για να προφυλάττει την ψυχή του). Στο καφενείο λοιπόν θα καθάριζαν την υπόθεση με δύο αποφάνσεις. Η πρώτη: για να κρύψει κανείς κάτι τέτοιο, θα πρέπει να είναι πολύ αναίσθητος ή γάιδαρος (η λέξη «ανάλγητος» δεν συνηθίζεται στο εν λόγω καφενείο). Και δεύτερον: για να κρύψει επίσης κανείς κάτι που ήξερε ότι θα βγει εν τέλει στο φως, θα πρέπει να είναι κορόιδο ή βοϊδοκέφαλος ή μπουμπούνας (η λέξη «κουτοπόνηρος» είναι ελαφρών βαρών σ’ αυτά τα καφενεία). Σε καφενεία όπου έναν τέτοιον τύπο δεν θα τον έστελναν ούτε για να φέρει τσιγάρα.
Ανασχηματισμός: ο επιθανάτιος ρόγχος…
Όταν μια κυβέρνηση βρίσκεται σε χειμαρρώδη διαδικασία αποσύνθεσης και κατάρρευσης, κάθε πράξη της δεν αποτελεί απλώς τον επιθανάτιο ρόγχο της, αλλά και την καθιστά ακόμα πιο καταγέλαστη… Όταν είσαι πολιτικά νεκρός, δηλαδή δεν μπορεί να παράγεις τίποτα και να δώσεις πνοή ζωής σε τίποτα, τότε μοιραία κατρακυλάς σε γελοία επικοινωνιακά τεχνάσματα για να καλύψεις τα αποσυνθετικά σου αδιέξοδα…
Η κυβέρνηση των «αριστερών» ανδρεικέλων επιχειρεί να καλύψει το θάνατό της (και τη δολοφονία της Πολιτικής), με επικοινωνιακές φιέστες και τεχνάσματα προπαγανδιστικών θεαμάτων…
Τα πιο μοχθηρά, αλλά και μακάβρια:
α). Τα σώου του Τσίπρα την ημέρα των εμπρησμών που έσπειραν το θάνατο και αποτέφρωσαν το Μάτι και το Βουτζά…
β). Το άθλιο σώου του διαγγέλματος στην Ιθάκη…
Τρίτη 28 Αυγούστου 2018
Παγκοσμιοποίηση και Εθνική Κυριαρχία
Ένας αδυσώπητος πόλεμος διεξάγεται ήδη, σε διεθνές επίπεδο, μεταξύ των δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης (globalization) και των επί μέρους κοινωνιών, που αντιπροσωπεύονται από τα κράτη-έθνη. Το διακύβευμα της σύγκρουσης είναι ο έλεγχος της κυβέρνησης κάθε κράτους από τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης ή απ’ αυτές που αντιτίθενται σ’ αυτήν. Ο έλεγχος της κρατικής δομής χρησιμοποιείται προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, δηλαδή, είτε προς την αποδυνάμωση της εθνικής κυριαρχίας είτε προς την ενίσχυσή της.
Η παγκοσμιοποίηση είναι το ανώτατο, μέχρι στιγμής, στάδιο του καπιταλιστικού συστήματος που προωθεί την ολοκλήρωσή του σε πλανητική κλίμακα. Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι ο σύγχρονος ιμπεριαλισμός, όπως πιστεύουν κάποιοι μαρξιστές, αλλά ένα εντελώς νέο και διαφορετικό επίπεδο της εξέλιξης του καπιταλισμού. Ο Β. Ι. Λένιν στο κλασσικό έργο του «Ο ιμπεριαλισμός – ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού» που γράφτηκε πριν από 100 χρόνια, το 1916, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, επισημαίνει ότι ο ιμπεριαλισμός έχει πέντε βασικά χαρακτηριστικά:
Κύριοι, δυστυχώς επαληθευτήκαμε για τα Μνημόνια
Και ξαφνικά σύσσωμος, θα έλεγα, ο ξένος Τύπος, ανακάλυψε ότι η Ελλάδα έχει καταστραφεί από τις «φροντίδες» που της επιφύλαξαν τα Μνημόνια και, ουσιαστικά, δεν έχει διέξοδο, αν παραμείνει στα αποκαΐδια τους. Τώρα, έγινε, επιτέλους ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα καταβαραθρώθηκε, επειδή οι κυβερνώντες, με τη στενή συνεργασία των ΜΜΕ, της απέκλεισαν οποιαδήποτε άλλη επιλογή, εκτός από την «υποχρεωτική ευρωπαϊκή πορεία«. Και αυτή ήταν το τέλος της.
Δικαιούμαι να πω, χωρίς φυσικά ίχνος ικανοποίησης, ότι αυτές οι αυταπόδεικτες, αλλά και τόσο τραγικά καθυστερημένες διαπιστώσεις, με δικαιώνουν 100%. Όπως κουράστηκα να το επαναλαμβάνω από την πρώτη στιγμή της κρίσης, μνημόνια και ευρωπαϊκά προγράμματα είχαν τραγικά εσφαλμένη βάση και γι’ αυτό θα κατέληγαν με βεβαιότητα (όπως και κατέληξαν δυστυχώς) σε ολοκληρωτική καταστροφή της Ελλάδας: οικονομική, κοινωνική, αλλά και εθνική[1].
Η κατάσταση ήταν ξεκάθαρη, από την πρώτη στιγμή και συνεπώς εύκολα αντιληπτή ακόμη και από οικονομολόγους του «γλυκού νερού», αν μου επιτρέπεται η όχι κομψή αυτή έκφραση. Το βασικό στοιχείο της καταστροφής ήταν ο εξαρχής σχεδιασμός της δήθεν «σωτηρίας» μας, με παντελή έλλειψη αναπτυξιακής δυνατότητας. Η χώρα, για να εξυπηρετεί το χρέος της, ήταν υποχρεωμένη να δανείζεται συνεχώς και παράλληλα να στραγγαλίζει την εσωτερική ζήτηση, περιορίζοντας σε τραγικά επίπεδα το σύνολο των εισοδημάτων και υιοθετώντας πρωτοφανούς ύψους και έμπνευσης φορολογικούς συντελεστές!
Δευτέρα 27 Αυγούστου 2018
Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα που επενδύει στον θάνατο χωρών
Των Κατερίνας Γκαράνη και Μαρίας Τσολακίδη
Οι μέτοχοι της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (ΕΤΑΑ) δεν θυμήθηκαν ξαφνικά ότι πρέπει να γίνουν επενδύσεις στην Ελλάδα. Στις 25 Νοέμβριου 2014 η κυβέρνηση Σαμαρά κάλεσε την ΕΤΑΑ (ERBD) να έρθει στην Ελλάδα αφού είναι μία από τις δικαιούχες χώρες αυτής της περίεργης Τράπεζας.
Στις 2 Φεβρουαρίου η κυβέρνηση Τσίπρα επιβεβαίωσε το κάλεσμα της προηγούμενης κυβέρνησης. Η ΕΤΑΑ απάντησε θετικά στην κυβέρνηση Τσίπρα και ξεκινάνε το έργο ανασυγκρότησης δίνοντας 500 εκατ. ευρώ για επενδυτικά δάνεια.
Μια Τράπεζα με βαρύ ελληνικό παρελθόν
Η ΕΤΑΑ αναφέρει στο δελτίο τύπου που δημοσίευσε στην επίσημη σελίδα της: « Η Ελλάδα είναι ιδρυτικό μέλος και μέχρι σήμερα ελληνικές επιχειρήσεις και τράπεζες έχουν επενδύσει 2,3 δις ευρώ σε κοινές επενδύσεις με την ΕΤΑΑ στις δικαιούχες χώρες με την ΕΤΑΑ. Μετά την έγκριση των Διοικητών η ΕΤΑΑ θα συνεργαστεί με τις ελληνικές αρχές προκειμένου να εκπονήσει στρατηγική για την χώρα και τις προτεραιότητές της. Σύντομα η ΕΤΑΑ θα ανοίξει το πρώτο της γραφείο στην Ελλάδα».
Από το έθνος του κράτους στο έθνος της κοινωνίας
Το ελληνικό πρόβλημα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το «διεθνές», πλην όμως διαθέτει τη δική του ιδιαιτερότητα και δυναμική που μας επιτρέπει να το ορίσουμε ως παρέκκλιση. Αποδίδω την αιτία της ελληνικής κακοδαιμονίας στις δυσμορφίες που προκαλεί η αναντιστοιχία του πολιτικού συστήματος/κράτους προς την ανθρωποκεντρική ιδιοσυστασία της ελληνικής κοινωνίας. Το πολιτικό αυτό σύστημα οδήγησε το κράτος και τους νομείς του να λειτουργούν ως λυμεωνικά παράσιτα επί του Ελληνισμού, να τον απομυζούν και να τον καταστρέφουν.
Δεν ανέμενα την τωρινή κρίση για να προβώ στη διαπίστωση αυτή. Δεκαετίες επισημαίνω το γεγονός, και ουσιαστικά ανήγγειλα πριν από τη δεκαετία του 1990 την, σε συντεταγμένες βάσεις, επιχειρούμενη λεηλασία της ελληνικής χώρας και την επερχόμενη νέα συντριπτική συρρίκνωση του Ελληνισμού. Στο πλαίσιο αυτό, αρκούσε μια μικρή έστω διεθνής αναταραχή για να εκθέσει την Ελλάδα και να της προκαλέσει μια ανήκεστη βλάβη.
Η ίδια γνωσιολογική αφετηρία με οδήγησε να επισημάνω την κατεύθυνση της λεγόμενης διεθνούς εξέλιξης και τις επιπτώσεις της. Καιρό πριν την εκδήλωση της αμερικανικής κρίσης, που οδήγησε στο κλείσιμο της τράπεζας Lehman Brothers, είχα αναδείξει το γεγονός της επελθούσης ανατροπής στην ισορροπία μεταξύ κοινωνίας, κράτους και οικονομίας, την αιτιολογία της και τις επερχόμενες επιπτώσεις.
Κυριακή 26 Αυγούστου 2018
Το κτήνος ψόφησε, όμως η σκύλα που το γέννησε ζει και γεννά ασταμάτητα
Πέθανε σήμερα ο πολεμοκάπηλος Αμερικανός γερουσιαστής Τζον Μακέιν, χαρακτηριστικός εκπρόσωπος, της αμερικανικής αστικής τάξης, ικανός για κάθε έγκλημα ανά τον κόσμο για την προώθηση και επιβολή των συμφερόντων της και εκπρόσωπος της πιο στυγνής αντιλαϊκής πολιτικής στο εσωτερικό
Ο μακελάρης Τζον Μακέιν στήριξε και πρωταγωνίστησε στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα, για την καταλήστευση πόρων άλλων λαών, σε όλο τον κόσμο τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.
Αντιπρόσωπος και εκπρόσωπος της στρατηγικής του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού σε συνεχή περιοδεία όπου οι ανάγκες και οι απαιτήσεις του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού το επέβαλαν. Από την Ουκρανία και το Κόσοβο μέχρι το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Και από τη Λατινική Αμερική μέχρι τη Λιβύη.
Ο Φλώρος και η αποφυλάκισή του
Σάλος ξέσπασε με την αποφυλάκιση του Golden Boy της Energa, Φλώρου,από την γενιά των "αρίστων" και της υγιειούς επιχειρηματικότητας.
Μέχρι και η ΝΔ εξεγέρθηκε...
* όμως, το πρόβλημα δεν είναι, ότι αποφυλακίσθηκε για λόγους υγείας ο Φλώρος και ο κάθε Φλώρος
* το πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξη νομοθετικού πλαισίου, που ρυθμίζει τα θέματα των αποφυλακίσεων - ευτυχώς, που υπάρχει, έστω και ελλειμματικό.
* το πρόβλημα δεν έγκειται στον "νόμο Παρασκευόπουλου", δεν είναι αυτός ο "φταίχτης" - για δεκαετίες προϋπήρχαν νόμοι περί αποφυλακίσεων για λόγους υγείας
Το πρόβλημα όμως και τα ερωτήματα, που ανακύπτουν, είναι:
Η ανακοίνωση των βάσεων... κρύβει περισσότερα από όσα αποκαλύπτει
Του Χρήστου Κάτσικα
Τις επόμενες μέρες το Υπουργείο Παιδείας θα ανακοινώσει τις βάσεις εισαγωγής στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Πανεπιστήμια και ΤΕΙ) δίνοντας μια απάντηση, γι΄ άλλους λυτρωτική και γι΄ άλλους δυσάρεστη, στο αγωνιώδες ερώτημα δεκάδων χιλιάδων οικογενειών.
Η ίδια η κίνηση των βάσεων ντύνεται με μια θαυματουργική δύναμη, άλλοτε θεία και άλλοτε διαβολική και αναδεικνύεται άλλοτε ως φορέας σωτηρίας και άλλοτε ως φορέας ολοκληρωτικής καταστροφής.
Να ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, πριν από την ανακοίνωση του Υπουργείου της Παιδείας, ότι φέτος οι βάσεις θα έχουν διαφορετικές κατευθύνσεις. Δεκάδες τμήματα του 2ου και 3ου Επιστημονικού Πεδίου, εκεί που συνωστίζονται τα Πολυτεχνεία και οι Φυσικομαθηματικές, οι Ιατρικές, Οδοντιατρικές και Φαρμακευτικές θα είναι λιγότερο απαιτητικά από πέρσι, θα χαμηλώσουν τις βάσεις τους. Και η πτώση θα αφορά και τις «ναυαρχίδες» των δυο Επιστημονικών Πεδίων, τις σχολές Μηχανικών Η/Υ, ΤΩΝ Πολιτικών Μηχανικών, την Ιατρική Αθήνας και τις αντίστοιχες των άλλων πόλεων. Από την άλλη, στο 1ο και 4ο Επιστημονικό Πεδίο, των θεωρητικών και Οικονομικών σχολών (Νομικές, Φιλολογίες, Οικονομικά και Χρηματοοικονομικά, θα έχουμε ανάποδη πορεία. Εδώ οι βάσεις εισαγωγής θα βαδίσουν ανηφορικά, απαιτώντας περισσότερα μόρια από πέρσι.
Ωστόσο, η όποια κίνηση των βάσεων εισαγωγής, η πτώση ή η απογείωση, η «σκόνη» που σηκώνεται την ημέρα των αποτελεσμάτων, έρχεται να καλύψει, να θέσει εκτός δημόσιας συζήτησης, ζητήματα πολύ σημαντικά.
Ελλάδα, ιμπεριαλισμός και εξάρτηση – Το καθεστώς εξάρτησης και υποτέλειας
Οι ραγδαίες οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις έβγαλαν στην επιφάνεια και κατέδειξαν τη θέση της Ελλάδας στον σύγχρονο κόσμο και, ιδιαίτερα, τη θέση της στα πλαίσια της EE , τις βασικές ιδιομορφίες της οικονομίας της, τα χαρακτηριστικά της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και των πολιτικών της εκφραστών. Kαι έθεσαν σε δοκιμασία τον ευρύτερο πολιτικό προσανατολισμό όλων των πολιτικών δυνάμεων, ιδιαίτερα αυτών που αναφέρονται στην Aριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα.
H υπαγωγή της Eλλάδας σε διεθνή οικονομικό έλεγχο και επιτήρηση από τους κηδεμόνες της EE και του ΔNT κατέδειξε την πραγματική θέση της μέσα στο σύγχρονο ιμπεριαλιστικό σύστημα, τον έλεγχο και την κυριαρχία που ασκεί πάνω στη χώρα μας ο ιμπεριαλισμός, τον χαρακτήρα της ντόπιας μεγαλοαστικής τάξης και την ξενόδουλη, ταξική πολιτική των αστικών κομμάτων, που εξασφαλίζει, με τη ληστρική εκμετάλλευση του λαού, τα ταξικά συμφέροντα και προνόμια της ντόπιας άρχουσας τάξης και, πάνω απ’ όλα, τα συμφέροντα των ξένων προστατών της που λυμαίνονται την Eλλάδα και τον λαό της. H βαριά δοκιμασία που περνά τώρα ο λαός μας, μια δοκιμασία από τις μεγαλύτερες στη μεταπολεμική ιστορία του, πηγάζει από αυτή την κατάσταση, η οποία προσδιορίζει όλη την ουσία των οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων που επικρατούν στην ελληνική ταξική κοινωνία.
Οι τρεις εστίες πυρκαγιάς
Η Ιταλία και η Ελλάδα με φόντο την Ευρωζώνη, καθώς επίσης οι Η.Π.Α. με την κήρυξη του εμπορικού, χρηματοπιστωτικού και νομισματικού πολέμου εναντίον όλων των άλλων ισχυρών δυνάμεων του πλανήτη, αποτελούν τους μεγάλους σημερινούς κινδύνους – την ίδια στιγμή που οι αμερικανικοί χρηματιστηριακοί δείκτες και το παγκόσμιο χρέος έχουν σπάσει όλα τα προηγούμενα ιστορικά ρεκόρ.
Επικαιρότητα
Ξεκινώντας από την Ιταλία, είναι σίγουρα η χώρα που θα βρεθεί στο στόχαστρο, στη θέση που είχε η Ελλάδα το 2010 – ενώ το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται από τις δηλώσεις του επικεφαλής της «Λίγκα του Βορά», σύμφωνα με τις οποίες οι κερδοσκόποι χάνουν το χρόνο τους. Στην προσπάθεια του δηλαδή να αντιπαρατεθεί με τις μαζικές εκροές κεφαλαίων από τη χώρα, οι οποίες οφείλονται στην πεποίθηση ότι η συγκυβέρνηση θα θελήσει να εφαρμόσει το προεκλογικό της πρόγραμμα (αυξάνοντας το ήδη δυσθεώρητο χρέος επί πλέον στα τεράστια τραπεζικά προβλήματα, οπότε θα βρεθεί αντιμέτωπη με την έξοδο από το ευρώ), κατηγορεί τους κερδοσκόπους – ενώ την ίδια στιγμή ο υπουργός οικονομικών ταξιδεύει στην Κίνα (αντί της Ρωσίας που είχε επιλέξει η Ελλάδα το 2015) με στόχο την προσέλκυση επενδύσεων, δηλώνοντας πως η Ιταλία είναι η καλύτερη χώρα στον κόσμο για επενδύσεις!
Ο λαϊκισμός ως «παθητική επανάσταση»
Του Γιώργου Ρακκά
Αδιαμφισβήτητα, κεντρικό πολιτικό γεγονός για την δεκαετία του 2010, που σιγά σιγά μας αφήνει, ιδίως για την Δύση, είναι η ανάδυση ενός ρεύματος αμφισβήτησης της παγκοσμιοποίησης και του φιλελευθερισμού, που διαπερνάει κάθετα τις παλιές διαιρέσεις. Ξεκινώντας, στις αρχές της δεκαετίας, από τα μεσογειακά κινήματα των πλατειών, περνώντας, στα μέσα της, σε σημαντικά πολιτικά γεγονότα όπως το Μπρέξιτ, την εκλογή του Τραμπ, ή την ανάδειξη στην Ευρώπη μιας πλειάδας κυβερνήσεων που αμφισβητούν την άλλοτε κραταιά «συναίνεση του Βερολίνου» (Ουγγαρία, Πολωνία, Αυστρία, Ιταλία) αλλά και την ισχυροποίηση πολιτικών κομμάτων με παρόμοια ατζέντα και στις υπόλοιπες χώρες (Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία), η πολιτική που άλλοτε παρουσιαζόταν ως μονόδρομος, δείχνει τώρα να κλυδωνίζεται σοβαρά.
Από που και ως που «βαριά βιομηχανία» ο τουρισμός;
Πριν λίγες μέρες είχα αναφέρει ένα ιστορικό περιστατικό, που κατέγραψε ο αείμνηστος Ευάγγελος Παπανούτσος σε ένα άρθρο του στο ΒΗΜΑ το 1961. Είχε αναφέρει λοιπόν μια ιστορία που λεγόταν ότι έλαβε χώρα στο μεσοπολεμικό Βερολίνο. Όταν το 1936, ο Κώστας Κοτζιάς, Δήμαρχος Αθηναίων τότε, επισκέφθηκε το Βερολίνο είχε την «τύχη» να συναντηθεί με καγκελάριο Αδόλφο Χίτλερ. Τότε λοιπόν, ο τελευταίος, στη συζήτηση που είχανε, του είπε ότι η Ελλάδα «Μπορεί άριστα να ευημερήσει αν καλλιεργήσει σε μεγάλη έκταση… την αγριόμεντα και τα άλλα μυρωδικά βότανα που είναι απαραίτητα στην ευρωπαϊκή βιομηχανία φαρμάκων και αρωμάτων. Και αν οργανωθεί και τουριστικά για να έρχονται εδώ οι περιηγητές να βλέπουν τις αρχαιότητες». Πράγματι, μεταπολεμικά και κυρίως μεταπολιτευτικά, η ανάπτυξη του τουρισμού αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της ελληνικής οικονομίας
Σάββατο 25 Αυγούστου 2018
Το glyphosate, ένα ενεργό συστατικό του Roundup, βρέθηκε στο μέλι
Η τοξική χημική ουσία glyphosate έχει βρεθεί σε έγκυες γυναίκες, σνακ, δημητριακά, σε κρασιά, μπύρα, μητρικό γάλα, παιδικά εμβόλια, ταμπόν. Το 2015, το IARC του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας δήλωσε ότι το glyphosate είναι ένα «πιθανό καρκινογόνο» που μπορεί να μεταβάλει το DNA με
πολύ βλαβερό τρόπο. Πρόσφατα, οι ερευνητές δήλωσαν ότι βρήκαν κατάλοιπα glyphosate στο μέλι, σάλτσα σόγιας και άλλα τρόφιμα και καρυκεύματα. Στην Αμερική όλα τα δείγματα μελιού που δοκιμάστηκαν από το FDA περιείχαν κατάλοιπα glyphosate , ενώ ορισμένα δείγματα έδειξαν ακόμη επίπεδα καταλοίπων που ήταν διπλάσια από τα όρια που επιτρέπονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμη και το οργανικό μέλι μπορεί να περιέχει αυτό το τοξικό υπόλειμμα και τα επίπεδα είναι ανησυχητικά και δεν υπάρχει τρόπος για τους μελισσοκόμους να ελέγχουν εάν ή όχι το χημικό εισέρχεται στο μέλι επειδή δεν το χρησιμοποιούν. Είναι οι αγρότες που χρησιμοποιούν το Roundup που φταίει.
Τα παλικάρια της φακής…
Του Στάθη Σταυρόπουλου
Ακούει το άσχετο αυτί την παρόλα ότι «Ζάλογγο δεν υπήρξε» και τσιμπάει ο εγκέφαλός του – του φαίνεται η παρόλα «αιρετική», είναι και πιασάρικη στην εποχή των συρμών, την εγκολπώνεται και κάπως έτσι εξαπλώνεται η χρήσιμη (για να γίνεις ραγιάς) αποκολοκύνθωση.
Πιπίλα της μόδας ανάμεσα στα άλλα λαϊκοαποδομητικά τελευταίως, η «απομυθοποίηση» του Ζαλόγγου – εν προκειμένω του πεισιθάνατου χορού των γυναικών στο Σούλι του 1804.
Μάλιστα, σπουδαιοφανείς οι ούτω πως μπουρδολογούντες επικαλούνται και τον Διονύσιο Σολωμό, λέγοντας ότι «εθνικό είναι το αληθινό». Έλα ντε όμως που ο ίδιος ο Σολωμός στον θρήνο για τη θανή του Λορντ Μπάυρον, μόλις 20 χρόνια μετά το 1804, μνημονεύει (περιγράφει) τον χορό του Ζαλόγγου λέγοντας ότι ο «έρως της ελευθερίας» έσπρωξε τις Σουλιώτισσες στου «Τσαλόγγου» (όπως ονομάζει ο ποιητής τον Ζάλογγο) τον χορό». Δεν είναι να καταδέχεται κανείς να παρουσιάσει στους αδαείς διακινητές της αποδομητικής προπαγάνδας τη σχετική βιβλιογραφία, tolle lege (πάρε, διάβασε) έλεγαν οι Λατίνοι, μπας και ξεστραβωθείτε, θα προσέθετε η απελπισία του Σολωμού ή η μελαγχολία του Λορντ Μπάυρον.
Πρόσω ολοταχώς προς την ήττα
Όσο καθυστερούν οι εκλογές τόσο περισσότεροι θα βλέπουν ότι η «απελευθέρωση» από τα Μνημόνια ήταν μια απλή φενάκη. Τόσο θα εξαφανίζονται οι αυταπάτες και θα αυξάνει η οργή. Τόσο θα βουλιάζουμε πιο βαθιά και τόσο η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μεγαλύτερη. Μέχρι και η «Χρυσή Αυγή», δακτυλοδεικτούμενη ως «εγκληματική οργάνωση», θα ξεπεράσει άνετα τα μονοψήφια νούμερα, ψιθυρίζεται σε πανεπιστημιακούς κύκλους αγγλοσαξωνικής χώρας, θεωρητικά ουδέτερης.
Αν και τα περί Χρυσής Αυγής δεν τοξεύουν μόνο την κυβέρνηση αλλά σημαδεύουν επίσης την αξιωματική αντιπολίτευση και τα άλλα κόμματα του αποκαλούμενου «συνταγματικού τόξου», την προφανή αδυναμία τους να απορροφήσουν τον συσσωρευμένο θυμό των ψηφοφόρων. Μη εξαιρουμένου του ΚΚΕ και των άλλων εξωκοινοβουλευτικών αριστερών ομάδων, ανίκανων να συγκροτήσουν συμμαχία και πιο ανίκανων να παρουσιάσουν στοιχειώδη λογική πρόταση εξόδου από την κρίση.
Παρασκευή 24 Αυγούστου 2018
Η πραγματική τραγωδία για την πατρίδα μας θα ξεκινήσει μόλις τελειώσουν τα 24 δις € που σχημάτισε ως μαξιλάρι η κυβέρνηση...
Η πραγματική τραγωδία για την πατρίδα μας θα ξεκινήσει μόλις τελειώσουν τα 24 δις € που σχημάτισε ως μαξιλάρι η κυβέρνηση – αφού οι αγορές δεν πρόκειται να τη δανείσουν, εάν δεν εγγυηθούν η Ευρώπη και η ΕΚΤ την αποπληρωμή. Λαμβάνοντας δε υπ’ όψιν το γεγονός ότι, οι αγορές γνωρίζουν πολύ καλά ότι θα απαιτηθεί κάποια στιγμή στο μέλλον η ονομαστική διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους, είναι πολύ πιο επιφυλακτικές – όπως επίσης οι ξένοι επενδυτές που κατανοούν ότι, η εξυπηρέτηση των χρεών της Ελλάδας θα απαιτεί συνεχώς υψηλότερους φόρους, οπότε δεν είναι τόσο ανόητοι ώστε να διακινδυνεύουν τα χρήματα τους.
Οι «μωρές παρθένες» του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., οι “άτακτοι” του Τσίπρα και τα Μνημόνια
Του Μιχάλη Ιγνατίου
Στην Ελλάδα έχουμε μία πολύ κακή συνήθεια. Να ξεχνάμε. Και επίσης, κάθε φορά που βρισκόμαστε σε αδιέξοδο, να αναζητούμε τον επόμενο στόχο. Δεν μας έχει διδάξει τίποτα η πλούσια ελληνική ιστορία, αν και πολλά κουσούρια μας έρχονται από τα βάθη των αιώνων.
Η Νέα Δημοκρατία, και το ΠΑΣΟΚ (κυρίως) καμώνονται ως να μην κυβέρνησαν ποτέ. Είναι «γνώρισμα» καθαρά ελληνικό αυτό. Δρουν, αντιδρούν, φωνασκούν και αντιπολιτεύονται ως να μην ταλαιπώρησαν την Ελλάδα τα 41 χρόνια από τα 44 μετά την μεταπολίτευση. Τα υπόλοιπα τρία ανήκουν στον αρχηγό των «ατάκτων», Αλέξη Τσίπρα, που ανέλαβε την εξουσία για να σαρώσει τα μύρια κακά της Ελλάδας, και στο τέλος ακολούθησε στα βήματα των προηγούμενων.
- Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αυτή τη στιγμή αν θα κυβερνούσε διαφορετικά από την αρχή, αν δεν συναντιόνταν οι δρόμοι του στο Τέξας, με τον Γιάνη Βαρουφάκη. Ο οποίος μπορεί να ακούγεται καλός στη θεωρία, αλλά στην πράξη παίρνει μηδέν. Και για να είμαι ξεκάθαρος, αλλά και καθαρός με τους αναγνώστες, στο θέμα της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, που ΔΕΝ ζήτησε ο εξοχότατος κ. Γεώργιος Α. Παπανδρέου, ο Βαρουφάκης ήταν απόλυτα σωστός και δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος. Όμως σαν υπουργός, άφησε πίσω του καταστροφικό έργο και βεβαίως, επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, θα τον κρίνει και αυτόν η ιστορία!
Η γενοκτονία του ελληνικού Έθνους
Το τραγικό ανέκδοτο της ημέρας της δήθεν απελευθέρωσης από τα μνημόνια, το οποίο δικαιούται το πρώτο βραβείο κομματικής προπαγάνδας, είναι η ανάρτηση της κυβέρνησης – σύμφωνα με την οποία το δημόσιο χρέος μειώθηκε με τη συμφωνία του Ιουνίου κατά 50 δις €!
«Συντελείται η γενοκτονία του ελληνικού Έθνους. Δεν έχουν κλέψει οι δανειστές μόνο το οικονομικό μέλλον των Ελλήνων αλλά, επίσης, την εθνική τους κυριαρχία – αφού η Ελλάδα ευρίσκεται πλέον υπό την κατοχή της ΕΕ και του ΔΝΤ. Ο ελληνικός λαός προδόθηκε από τον Τσίπρα, αν και είχε την επιλογή να επαναστατήσει και να χρησιμοποιήσει τη βία για να ανατρέψει την κυβέρνηση που τον παρέδωσε στους διεθνείς τραπεζίτες. Αντί αυτού, οι Έλληνες δέχτηκαν τη δική τους καταστροφή και δεν έκαναν τίποτα. Ουσιαστικά, ο ελληνικός πληθυσμός διέπραξε μαζική αυτοκτονία” (P.C. Roberts με παρεμβάσεις, πηγή).
Τετάρτη 22 Αυγούστου 2018
Παραμύθι χωρίς τέλος
Παρά τα παχιά λόγια, τους διθυράμβους και τα πλατιά χαμόγελα των κυβερνητικών στελεχών, στις 21 Αυγούστου η Ελλάδα δεν βγαίνει από τα μνημόνια. Απλώς, στις 21 Αυγούστου παίρνει από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας την τελευταία δόση ύψους 15 δισ. ευρώ, του δανείου που είχε ζητήσει η κυβέρνηση τον Σεπτέμβριο του 2015, συνολικού ύψους 61.9 δισ. ευρώ.
Σύμφωνα με το καταστατικό του ΕΜΣ, η Ελλάδα, αφού δανειοδοτήθηκε απ’ ευθείας από αυτόν, δέχθηκε αυτόματα ότι το χρέος της είναι βιώσιμο, παραιτήθηκε αυτόματα από κάθε δικαίωμα στην άσκηση δικής της οικονομικής πολιτικής, παραιτήθηκε από την δημόσια περιουσία της και δεν μπορεί να αποφασίσει οτιδήποτε, έστω ασήμαντο, χωρίς την έγκριση αυτού του οργανισμού. Για την ακρίβεια, δεν μπορεί καν να φέρει για συζήτηση στην Βουλή οποιοδήποτε νομοσχέδιο, αν δεν το εγκρίνει το Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας!!!
Επίσης η χώρα, δεν μπορεί να υπαναχωρήσει σε οτιδήποτε, δεν μπορεί να πετύχει οποιαδήποτε ξεχωριστή συμφωνία και δεν μπορεί να προσφύγει στα διεθνή δικαστήρια, δηλαδή δεν έχει το δικαίωμα δικαστικής προστασίας για οποιοδήποτε ζήτημα την αφορά σχετικά με δάνεια.
Ο λαός και το έθνος σε κίνδυνο - Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες!!!
Από τη διακήρυξη της ΚΟΑ του ΚΚΕ προς το Λαό της Αθήνας, μπροστά στο Δεκέμβρη του ΄44.
Η δραματική ταξική τροποποίηση των συσχετισμών σε βάρος της Εργασίας, που πεισμόνως υλοποιεί το μνημονιακό πρόγραμμα υποδούλωσης - αν και δεν «βγαίνει», ούτε κατά τη λογική των συντακτών του, αλλά προφανώς ακριβώς γι΄αυτό - συνδέεται μ΄ένα συνολικό σχέδιο προληπτικής καταστολής της δυνατότητας κρατικής αυτεξουσιότητας, στα όρια απειλής της εθνικής μας υπόστασης.
Το «δώρο» στη ντόπια ολιγαρχία αφορά στην έξωθεν σύσταση μιας «αποκαθαρμένης»-παρασιτικής ελίτ μεταδημοκρατικού τύπου, που θα μεσολαβεί στο ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πόρων υπό το πρόσχημα των επενδυτικών ανοιγμάτων, στην ταχεία άρση των εναπομεινάντων κοινωνικών εμποδίων και τη συγκεντροποίηση του Κεφαλαίου, που προωθεί η ΕΕ, σε σύμφυση με τα συμφέροντα των πολυεθνικών.
Αυτό που τεκταίνεται στις περιώνυμες «διαπραγματεύσεις» για το λεγόμενο μεταμνημονιακό τοπίο είναι αν, σε ποιό μέτρο και όριο και με ποιά γεωπολιτικά ανταλλάγματα θα επιτρέπεται στις ντόπιες ελίτ να διατηρούν θύλακες εξουσίας σαν ψευδή εικόνα αναπαραγωγής τους. Ψευδή, γιατί η δημοσιονομική και νομισματική εξουσία έχουν απεμποληθεί, η ντόπια παραγωγή έχει απισχναθεί, η παιδεία έχει προδεσμευθεί στην άμβλυνση της μνήμης και της εθνικής ταυτότητας, η άμυνα της χώρας ετεροπροσδιορίζεται ΝΑΤΟϊκά.
Είσαι Απείθαρχος; Είσαι Ελεύθερος
Της Φωτεινής Μαστρογιάννη
«Μιὰ σειρὰ ἀπὸ διαψεύσεις ἐλπίδων ἦταν ἡ ζωή του. Εἶχε ἐλπίσει τότε,…
Εἶχε ἐλπίσει ὕστερα…
Κάποτε, πρὶν ἀπὸ χρόνια, εἶχε ἐλπίσει στὸν κομμουνισμό. Μὰ εἶχε διαψευσθεῖ κι ἐκεῖ. Τώρα δὲν εἶχε ἐλπίδα σὲ καμιὰ ἰδεολογία!»
Αντώνης Σαμαράκης – Ζητείται Ελπίς
Πώς όμως ο άνθρωπος μπορεί να δείξει ανυπακοή στην εξουσία;
«Μιὰ σειρὰ ἀπὸ διαψεύσεις ἐλπίδων ἦταν ἡ ζωή του. Εἶχε ἐλπίσει τότε,…
Εἶχε ἐλπίσει ὕστερα…
Κάποτε, πρὶν ἀπὸ χρόνια, εἶχε ἐλπίσει στὸν κομμουνισμό. Μὰ εἶχε διαψευσθεῖ κι ἐκεῖ. Τώρα δὲν εἶχε ἐλπίδα σὲ καμιὰ ἰδεολογία!»
Αντώνης Σαμαράκης – Ζητείται Ελπίς
Γιατί ο άνθρωπος υπακούει σε πολιτικές ιδεολογίες και μένει απαθής; Το ερώτημα αυτό είναι πιο σύγχρονο από ποτέ. Τα δοκίμια του ψυχολόγου, κοινωνιολόγου και φιλοσόφου Εριχ Φρομ στο βιβλίο «Πειθαρχία και Ελευθερία» δίνουν αρκετές απαντήσεις.
Ο Φρομ θεωρεί ότι η εξέλιξη του ανθρώπου οφείλεται στην ανυπακοή, ανυπακοή στον κατεστημένο τρόπο σκέψης , ανυπακοή σε οτιδήποτε αντιμετωπίζει εχθρικά τις νέες ιδέες - εχθρότητα που μπορεί να φθάσει ακόμα και στο σημείο της πλήρους καταστολής τους βλ. λογοκρισία, κοινωνική απομόνωση των ανθρώπων που τις εκφράζουν κοκ.
Ο Φρομ υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος που μπορεί να επιδείξει ανυπακοή είναι αυτός που έχει το θάρρος της μοναξιάς, ένα θάρρος που προκύπτει από την προσωπική ανάπτυξη του ανθρώπου και τον απογαλακτισμό του από τη μητρική και πατρική εξουσία (αλήθεια, πόσους και πόσες γνωρίζουμε που δεν έχουν απογαλακτισθεί ακόμα;).
Τρίτη 21 Αυγούστου 2018
Σχολιάζοντας το διάγγελμα Τσίπρα
πρέπει ν’ αλλάξει κεραμίδια.
Μα ποιος θ’ ανάψει μια φωτιά
να κάψει τώρα όλα τα σκουπίδια.
Οι παραπάνω στίχοι ανήκουν σε έναν από τους σημαντικότερους στιχουργούς μας, στον Μιχάλη Μπαρμπούλης και τους έχει μελοποιήσει ο Μίκης Θεοδωράκης στο τραγούδι "Δεν ησυχάζουν οι νεκροί".
Γιατί τους θυμηθήκαμε; Ο λόγος είναι γιατί -όπως μας ενημερώνει σύντροφος- πίσω στην εικόνα που παρακολουθούμε να κάνει το μαγνητοσκοπημένο διάγγελμα του ο Τσίπρας, στην Ιθάκη, διακρίνεται ο μύλος Μπουρμπούλη, μια τοποθεσία πολύ αγαπητή στους ντόπιους. (Να κάνουμε κι εμείς ένα συμβολισμό 😊)
Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το λεξιλόγιο της "συντρόφισσας" Αυλωνίτου και να γράφουμε ότι ο πρωθυπουργός μας είπε "παπαριές", θεωρώντας ανάξια σχολιασμού τα όσα απίθανα ακούσαμε σήμερα από τα χείλη του Τσίπρα.
Μπήκαμε όμως στον πειρασμό έστω και τηλεγραφικά να σχολιάσουμε κάποια απ τα λεγόμενα του.
Δευτέρα 20 Αυγούστου 2018
Oi μυθολογικές επιδόσεις του Οδυσσέα, και ο άσχετος Τσίπρας
Την αρχική εικόνα την αλιεύσαμε από την σελίδα TZIZ στο facebook και η λεζάντα που την συνοδεύει αναφέρει: "Μειώθηκε το ΑΕΠ αυξήθηκε το χρέος κι όμως από το 2010 και μετά δεν τους προλαβαίνουμε τους σωτήρες".
Είναι προφανές ότι η αδυσώπητη βάρβαρη ταξική επίθεση που δεχόμαστε και η οποία κορυφώθηκε τα τελευταία 8 χρόνια, σήμερα δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από πλασματικούς αριθμούς για να ισχύσει η γνωστή ρήση: "Οι αριθμοί ευημερούν, οι άνθρωποι δυστυχούν".
Από κει και πέρα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης έχει την δυνατότητα να συντείνει στον πρωθυπουργό συμβολικές κινήσεις προσπαθώντας να προβάλλει μια εικονική πραγματικότητα. Γιατί φυσικά κανείς δεν μπορεί να μιλάει για "αλλαγή σελίδα" όταν οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει το αστικό κράτος απέναντι στους "εταίρους" του παραμένουν, και η "επιτήρηση" στην εφαρμοζόμενη πολιτική θα ισχύει για δεκαετίες. Οπότε πάλι θα έχουμε ένα "διάγγελμα" με .. χάντρες και καθρεφτάκια
Δυο παρατηρήσεις μόνο, χωρίς ιδιαίτερη σημασία.
«Απορίες για το Προσύμφωνο των Πρεσπών. Η Συμφωνία φύλλο και φτερό.»
Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 25 Ιουλίου 2018
Εξαιρετικό ήταν το ιστορικό υπόβαθρο της παρούσας φάσης του Μακεδονικού ζητήματος, όπως εκτέθηκε στο πρώτο μισό της μίας εκ των τεσσάρων συνεδριών που διοργάνωσε το Υπουργείο Εξωτερικών την περασμένη Πέμπτη 19 Ιουλίου. Από κει και πέρα, οι τοποθετήσεις ήταν όλες στο ίδιο μήκος κύματος, κάτι όχι αναμενόμενο δεδομένου ότι οργανώθηκε ως «επιστημονικό», άρα δεκτικό θεωρητικά στην αντίθετη άποψη. Η ημερίδα ξεκίνησε με την ανάγνωση χαιρετισμού του καθηγητή νομικής κ. Χρήστου Ροζάκη, ο οποίος φερόταν από δημοσιεύματα να συμμετέχει και στην συγγραφή του Προσυμφώνου των Πρεσπών. Στην πρώτη φράση επανέλαβε το επιχείρημα καραμέλα των «140 κρατών», στη δεύτερη το επιχείρημα ότι το πΓΔΜ περιέχει τον όρο «Μακεδονία» αγνοώντας ότι είναι πρώην και προσωρινό όνομα, και χρησιμοποίησε δύο φορές τον όρο «Βόρεια Μακεδονία» αναφερόμενο στην πΓΔΜ, παρότι είναι ακόμα ανυπόστατος μέχρι την κύρωση της Συμφωνίας.
Οι διμερείς αναγνωρίσεις, και 200 να γίνουν, ουδεμία ισχύ δεν έχουν μπροστά στις αναγνωρίσεις διεθνών οργανισμών, στους οποίους υπάρχει ομοφωνία: πΓΔΜ για όλους ανεξαιρέτως. Έψαξα όμως να ελέγξω την πληροφορία. Ανακάλυψα ότι παρά τα όσα επαναλαμβάνει ο πρωθυπουργός, ο υπουργός εξωτερικών και όλοι οι συμφωνούντες και οι διαφωνούντες, οι χώρες δεν είναι 140, αλλά 106! Υπάρχει και μία ακόμη, το Κόσοβο, που είναι το 107ο. Όμως ο Κόσοβο δεν είναι καν μέλος του ΟΗΕ παρόλο που 111 χώρες το αναγνωρίζουν. Τα Σκόπια διαφημίζουν τις 106 χώρες κι εμείς υπερθεματίζουμε σαν ανόητοι με 140.
Το πρόγραμμα τελειώνει αλλά οι μνημονιακές πολιτικές και η εποπτεία συνεχίζονται μέχρι το 2060
Η εκποίηση του φυσικού και δημοσίου πλούτου είναι μια αναντίρρητη μνημονιακή πραγματικότητα στην οποία συνέβαλλαν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής.
Η εργασιακές, φορολογικές και κοινωνικές « μεταρρυθμίσεις» που οδήγησαν το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας σε μια πρωτόγνωρη εξαθλίωση, άλλη μια αναντίρρητη μνημονιακή πραγματικότητα, έργο όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων.
Η εκποίηση της ιδιωτικής περιουσίας μέσω των πλειστηριασμών, αναντίρρητη μνημονιακή πραγματικότητα έργο κυρίως της σημερινής κυβέρνησης.
Η μετανάστευση 500 και πλέον χιλιάδων Ελλήνων στο εξωτερικό επίσης αναντίρρητη μνημονιακή πραγματικότητα.
Η αύξηση του δημοσίου χρέους, η μείωση του ΑΕΠ, η αύξηση των δεικτών θνησιμότητας ( συμπεριλαμβανομένης της βρεφικής), νοσηρότητας, αναντίρρητες μνημονιακές πραγματικότητες.
Κυριακή 19 Αυγούστου 2018
Οι τρεις (αυτ)απάτες του Ευρωπαϊσμού
Στις μέρες μας, συχνά ακούμε πολιτικούς ή διανοούμενους να αναφέρονται στην «Ευρώπη» και στις «ευρωπαϊκές αξίες» σαν να πρόκειται για κάποιου είδους ιδέα. Ειδικά στις τελευταίες εκλογές στην Ελλάδα υπήρξαν πολλές αναφορές σε υποτιθέμενες ευρωπαϊκές ή αντι-ευρωπαϊκές δυνάμεις. Ακόμα και κομμάτια της Αριστεράς δέχονται το διαχωρισμό και παλεύουν να αποδείξουν ότι συγκαταλέγονται στις πρώτες. Είναι ξεκάθαρο ότι η ευρωπαϊκή ενότητα έχει γίνει ένα σημαντικό στοιχείο της κυρίαρχης ιδεολογίας – άρα σαν τέτοια πρέπει να την αντιμετωπίσουμε και να της κάνουμε την αναγκαία κριτική.
Σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να αποδείξει ότι αυτή η ιδεολογία της ευρωπαϊκής ενότητας είναι σωστή ή λάθος. Ο στόχος του είναι να συνεισφέρει στην κατάρριψη μερικών βασικών μύθων της, οι οποίοι στο δημόσιο λόγο γίνονται δεκτοί σχεδόν χωρίς κριτική. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ίσως βοηθήσει και στο να γίνει ο διάλογος γύρω απ’ αυτό το θέμα πιο λογικός και πιο γόνιμος.
1. Η ύπαρξη της ευρωπαϊκής ηπείρου
Έχουμε συνηθίσει σήμερα να μιλάμε για την Ευρώπη ως μια από τις ηπείρους, στις οποίες χωρίζεται η στερεή επιφάνεια της Γης. Αυτό παρουσιάζεται ως κάτι τόσο αυτονόητο, που σχεδόν κανένας δεν αναρωτιέται αν έχει και μια πραγματική γεωγραφική βάση ή αν βρίσκεται μόνο στο μυαλό μας. Κι όμως, μια ματιά μόνο σ’ έναν παγκόσμιο άτλαντα φτάνει, για να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να ορίζει την Ευρώπη σαν μια ξεχωριστή από την Ασία μεγάλη μάζα στεριάς – σε αντίθεση με όλες τις άλλες ηπείρους.