Αι γενεαί πάσαι

Ευχαριστώ τον φίλο Χάρη Κ.

Πενταμερής Διάσκεψη και Κύπρος Τα παζάρια εντείνονται

Μετά από πολλές αναβολές πραγματοποιείται τελικά η άτυπη Πενταμερής Διάσκεψη για την «επίλυση» του Κυπριακού. Συμμετέχουν σε αυτήν οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις (Ελλάδα, Τουρκία και Αγγλία) και οι εκπρόσωποι των δύο κοινοτήτων. Η Κυπριακή Δημοκρατία σαν να έχει εξαφανιστεί ως οντότητα και γίνεται προσπάθεια για μια ανασύσταση ενός συνομοσπονδιακού κράτους που θα αποτελείται από δύο συνιστώντα κρατίδια, ένα ελληνοκυπριακό και ένα τουρκοκυπριακό. Οι ύαινες της διεθνούς διπλωματίας Άγγλοι αποικιοκράτες κατόρθωσαν μέσα σε λίγες δεκαετίες να καταστήσουν τους Τουρκοκύπριους και την Τουρκία ως αποφασιστικό αντίβαρο και πρόβλημα για την αυτοδιάθεση της Κύπρου και την απαλλαγή της από τα αποικιοκρατικά δεσμά. Τώρα πλέον θέλουν να πάρουν μια ρεβάνς για τη μερική, κολοβή ανεξαρτησία που κατακτήθηκε το 1960 και να βάλουν τέλος στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Γολγοθάς

Οι πόνοι της Παναγιάς - Νίκος Ξυλούρης

Ταφόπλακα στα εργασιακά δικαιώματα

Το προετοιμαζόμενο νομοσχέδιο για τα εργασιακά στοχεύει στη μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων, στο ωράριο-λάστιχο, στην ενίσχυση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και σε πολλά άλλα

Του Παύλου Δερμενάκη

Ο υπουργός «Εργασίας» κ. Χατζηδάκης αυτή την περίοδο με διάφορους τρόπους μάς «ενημερώνει», προετοιμάζει σταδιακά, για το τι θα περιλαμβάνει το προετοιμαζόμενο νομοσχέδιο για τα εργασιακά. Είναι ένα νομοσχέδιο που στηρίζεται στο πλαίσιο προτάσεων της επιτροπής «σοφών» Πισσαρίδη και έρχεται εσπευσμένα κατ’ εντολήν της ΕΕ με σκοπό να μειώσει ακόμα περισσότερο το εργασιακό κόστος και να διασφαλίσει ότι οι εργοδότες θα έχουν τον πλήρη-απόλυτο έλεγχο στους εργαζόμενους- δουλοπάροικους. Να σημειώσουμε ότι αυτά συμβαίνουν σε μία οικονομία όπου, σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία, ο μέσος μεικτός μισθός ήταν € 960,5 ευρώ (Φλεβάρης 2020) και η αποδοτικότητα του άμεσα επενδεδυμένου κεφαλαίου (μετοχικού) των Ανωνύμων Εταιρειών (ΑΕ) ήταν 10,7% (2019).

Στο νομοσχέδιο μπαίνουν οι τελευταίες «πινελιές» προσαρμογής στο πλαίσιο του «εθνικού σχεδίου ανάκαμψης» («Ελλάδα 2.0») που είναι «κομμένο και ραμμένο» στις απαιτήσεις της ΕΕ και της ελληνικής ολιγαρχίας για «μπίζνες» μετά την πανδημία. Σύμφωνα με την εντολή του τελευταίου Eurogroup το νομοσχέδιο για τα εργασιακά είναι μία από τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να ολοκληρωθούν μέχρι τον Μάιο. Έτσι αναμένεται να κατατεθεί αμέσως μετά το Πάσχα για «συζήτηση» και ψήφιση από τη Βουλή. Τα βασικά σημεία του ετοιμαζόμενου νομοθετικού εκτρώματος συνοψίζονται στα ακόλουθα:

Τι είναι;

Χρ. Ζαραλίκος: «ΧΩΡΑ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ !!!» (βίντεο)

Ο Χριστόφορος Ζαραλίκος ξαναχτυπά με νέο video στο κανάλι του zaraleaksTV στο you tube. Σταθερά κάθε Τρίτη σατιρίζει την φαιδρή πλευρά της καθημερινότητας και ως γνήσιο πειραχτήρι δεν αφήνει τίποτα ασχολίαστο. Αυτή τη φορά «ΧΩΡΑ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ !!!»

Οι αγώνες σου θα μας καθοδηγούν για πάντα!

Τότε δηλώνω αδιόρθωτος εθνικιστής και εκλιπαρώ τους συνετούς της παράδοσης να με συγχωρέσουν. Εγώ δεν τους συγχωρώ!

Για τον Βάσο Λυσσαρίδη!
Παραμονές της «Πενταμερούς» για το Κυπριακό μας άφησε, πλήρης ημερών, ο «αιώνιος έφηβος» Βάσος Λυσσαρίδης. Ο άνθρωπος με τις αδιαμφισβήτητες δημοκρατικές ευαισθησίες και τον θαρραλέο λόγο, που από την εποχή της ΕΟΚΑ ταυτίστηκε με τον ακόμα αδικαίωτο αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου.
Στη μνήμη μας έμεινε και με ένα «απλό» και «ξεκάθαρο» σημείωμά του στην Ελευθεροτυπία από το 2006 για την Τουρκία. Το παραθέτω αυτούσιο για να δούμε το «μέγεθος» του εκλιπόντος «Γιατρού» :
«Θέλουμε φιλικές σχέσεις με την Τουρκία; Θέλουμε φιλικές σχέσεις με όλους. Όμως επαναλαμβάνω, ότι μονόπλευρη φιλία ισοδυναμεί με δουλεία.
Φιλία και κατοχή είναι έννοιες ασυμβίβαστες.
Φιλία και απόφαση εθνοσυνέλευσης για casυs belli είναι έννοιες ασυμβίβαστες. Φιλία και καταπίεση στη βάση εθνικότητας ή θρησκείας είναι έννοιες ασυμβίβαστες.
Αγαπούμε κάθε λαό. Και τον Τουρκικό. Μισούμε κάθε καταπίεση.

Και δεν θα μας τρομοκρατήσουν οι χαρακτηρισμοί.
Αν εθνικισμός είναι ν' αγαπάς κάθε λαό, αλλά και τον δικό σου,
Αν εθνικισμός είναι να μην προσυπογράφεις απεμπόληση πατρογονικών εστιών και δικαιωμάτων,
Αν εθνικισμός είναι να μη συμβιβάζεσαι με μισή πατρίδα και μειωμένη αξιοπρέπεια,
Αν εθνικισμός είναι να απαιτείς ν' απαλλάξεις τον Πενταδάκτυλο από τους ήλους της κατοχικής σημαίας,
Αν εθνικισμός είναι να σέβεσαι όλες τις σημαίες, όταν όμως κυματίζουν στη δική τους πατρίδα,
Αν εθνικισμός είναι ν’ απαιτείς οι εκκλησίες να μη μετατρέπονται σε στάβλους,
Αν εθνικισμός είναι να είσαι έτοιμος να θυσιαστείς σ' όποιον αγώνα έξω από τα σύνορά σου για λευτεριά και δικαιοσύνη κάθε λαού, αλλά και να πεθάνεις χίλιες φορές για την ελευθερία του δικού σου λαού,
Τότε δηλώνω αδιόρθωτος εθνικιστής και εκλιπαρώ τους συνετούς της παράδοσης να με συγχωρέσουν.
Εγώ δεν τους συγχωρώ.»
Καλό ταξίδι "Γιατρέ"!

Βασίλης Στοϊλόπουλος

Οι «αυτοδίκαιοι» της «Λάιτ-στάιλ» Αριστεράς

Η δημοφιλής βουλευτής Σάρα Βάγκενκνεχτ για τη «Φιλελεύθερη Αριστερά»

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου

Λίγους μήνες πριν τις ομοσπονδιακές εκλογές στην «βαθιά διχασμένη» Γερμανία, όπου για πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες όλα παραμένουν ασαφή ακόμα και για τα πρόσωπα που θα διεκδικήσουν την καγκελαρία στην μεταμερκελική εποχή, κυκλοφόρησε ένα συναρπαστικό όσο και προκλητικό βιβλίο με ανατρεπτικό πολιτικό περιεχόμενο. Ο τίτλος του είναι «Οι αυτοδίκαιοι» (Die Selbstgerechten) και συγγραφέας η πλέον δημοφιλής βουλευτής της γερμανικής «Αριστεράς» (die LINKE) Σάρα Βάγκενκνεχτ. Μιας αναγνωρισμένης πολιτικής προσωπικότητας με αποδοχή και πέρα από την Αριστερά, η οποία όμως εδώ και αρκετά χρόνια παραμένει εκτεθειμένη σε εκστρατείες εκφοβισμού, λασπολογίας, ακόμη και ρητορικές μίσους από μεγάλα τμήματα της δικής της παράταξης.

Όπως αναμένονταν, από πριν αλλά και από την πρώτη κιόλας ημέρα της κυκλοφορίας του το βιβλίο προκάλεσε εσωτερικές «αναταράξεις» στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και έναν «έντονο», διαπαραταξιακό διάλογο που έχει μάλιστα στοιχεία σφοδρής αντιπαράθεσης. Κι αυτό γιατί εκτός από ένα άκρως ενδιαφέρον «θεωρητικό – προγραμματικό μανιφέστο», με αναφορές, προτάσεις και ιδέες πολύ πιο πέρα από τα στενά όρια της Αριστεράς, είναι κι ένα ενδο-αριστερό, ιδεολογικό «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» – με εναρκτήριο ορόσημο το κίνημα του ΄68, οπότε ξεκίνησε και η «αριστερή αποξένωση από την εργατική τάξη». Σε κάποια σημεία μάλιστα θυμίζει αντιπαλότητες του γερμανικού Μεσοπολέμου μεταξύ Σοσιαλδημοκρατών και Κομμουνιστών.

Έφυγε από τη ζωή ο Βάσος Λυσσαρίδης

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 100 ετών ο αγωνιστής, πολιτικός και γιατρός Βάσος Λυσσαρίδης, το απόγευμα της Δευτέρας.

Βιογραφικό: 

Ο Βάσος Λυσσαρίδης (13 Μαΐου 1920).Διατέλεσε πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων (1985-1991), πρόεδρος του Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών-ΕΔΕΚ (1969-2001) και βουλευτής εκλεγμένος στην Εκλογική Περιφέρεια Λευκωσίας την περίοδο 1960-2006.

Ο Βάσος Λυσσαρίδης γεννήθηκε στα Πάνω Λεύκαρα στις 13 Μαΐου 1920. Σπούδασε ιατρική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.Εργαζόταν ως ιατρός.

Ήταν νυμφευμένος με την Βαρβάρα Κόρνγουολ.

Κατά τη διάρκεια των σπουδών του διατέλεσε πρόεδρος της Πανσπουδαστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα. Η επιτροπή διοργάνωνε μαζικές εκδηλώσεις για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Επιπλέον, υπήρξε πρόεδρος της Φοιτητικής Ένωσης Κυπρίων και γραμματέας της Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακών Σωματείων. Στη συνέχεια, ο Βάσος Λυσσαρίδης συμμετείχε στον αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959. Ο Λυσσαρίδης έπεισε τον Γεώργιο Γρίβα να δημιουργήσει μέσα στους κόλπους της ΕΟΚΑ την «Οργάνωση Αριστερών Πατριωτών», μέσω της οποίας θα μπορούσαν να προσελκύσουν στελέχη της κυπριακής Αριστεράς στον αγώνα. 

Στροφή 180 μοιρών: «Εξορύξεις τέλος» το μήνυμα του Δένδια στην Άγκυρα!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Διαβάστε προσεκτικά τις ακόλουθες δηλώσεις, χωρίς όμως να στοιχηματίσετε για την προέλευσή τους:

«Η Ελλάδα πιστεύει στις ανανεώσιμες. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να αρχίσει να τρυπάει το βυθό της θάλασσας στη Μεσόγειο για να βρει αέριο, για να βρει πετρέλαιο, για έναν πολύ, πολύ απλό λόγο. Χρειαζόμαστε 10 ως 20 χρόνια για να το βρούμε και να το εκμεταλλευτούμε και από πλευρά κόστους θα ήταν πολύ πιο ακριβό από εκείνο της Σαουδικής Αραβίας, για παράδειγμα. Έτσι, οικονομικά δεν οραματίζομαι ότι η Ελλάδα θα γίνει μια πετρελαιο-παραγωγική χώρα. Και με όλο το σεβασμό, το Αιγαίο, για παράδειγμα, είναι ένας παράδεισος στη γη. Δε σχεδιάζουμε να τον μετατρέψουμε σε Κόλπο του Μεξικού. Έτσι, η Ελλάδα ελπίζει ότι θα έχει προσφορά ενέργειας. Η Ελλάδα ελπίζει να έχει πολύ καλές σχέσεις με το Σαουδικό Βασίλειο, αλλά η Ελλάδα δε σχεδιάζει στο ορατό μέλλον να γίνει χώρα παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου».

Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν σε κάποιον ακτιβιστή της ριζοσπαστικής οικολογίας, διαπρύσιο πολέμιο των εξορύξεων και των ορυκτών καυσίμων. Προέρχονται από τον έλληνα υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια, όπως ειπώθηκαν την Πέμπτη 22 Απριλίου σε συνέντευξή του στο δίκτυο Arab News, που αποτελεί όργανο της σαουδαραβικής μοναρχίας. Οι δηλώσεις του έλληνα υπουργού, που έγιναν σε λιγότερο από μια εβδομάδα από την κοινή συνέντευξή του με τον τούρκο ομόλογό του, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, η οποία ερμηνεύτηκε ως ελληνική αντεπίθεση απέναντι στις προκλήσεις της Τουρκίας, προκάλεσαν σοκ στην Αθήνα και «θάφτηκαν» από τον φιλοκυβερνητικό Τύπο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην ιστοσελίδα του υπουργείου όπου μεταφέρεται και η πιο ασήμαντη δήλωση των πολιτικών στελεχών της ελληνικής διπλωματίας, μέχρι το πρωί της Κυριακής τουλάχιστον, δεν υπήρχε η παραμικρή αναφορά. Αντίθετα, κατά την πάγια πρακτική, «κύκλοι» του υπουργείου έσπευσαν με διορθωτικές δηλώσεις να υποβαθμίσουν και να μετριάσουν τη βαρύτητα των υπουργικών δηλώσεων από το Ριάντ.

Καλό ταξείδι και καλό Πάσχα...

Σκληρή, πράσινη εποχή

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Λοιπόν, πολύ νόστιμο αυτό που είπε ο Δένδιας στο Arab News με τα πετρέλαια και τα αέρια του Αιγαίου. Θυμίζω τα βασικά: «Η Ελλάδα πιστεύει στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και δεν πρόκειται να αρχίσει να σκάβει τον βυθό της Μεσογείου για να βρει αέριο και πετρέλαιο… Οικονομικά δεν οραματίζομαι η Ελλάδα να γίνει χώρα παραγωγής πετρελαίου… Το Αιγαίο είναι ένας παράδεισος στη Γη -δεν σκοπεύουμε να το μετατρέψουμε σε Κόλπο του Μεξικού».
Τον Κυριάκο τον ρώτησε; Μάλλον όχι. Εξ ου και πλάκωσαν μετά οι διευκρινίσεις και οι αποσαφηνίσεις και οι επανατοποθετήσεις ότι «δεν θα πειραχτεί το υπάρχον ενεργειακό πρόγραμμα της χώρας», ότι «οι απόψεις του υπουργού για την πράσινη ενέργεια είναι γνωστές» κ.λπ.

Λοιπόν, δεν του το ’χα του Δένδια, με τον οποίο στα μακρινά νιάτα μας υπήρξαμε συμφοιτητές, χωρίς ωστόσο ν’ ανταλλάξουμε και πολλές κουβέντες εξ όσων θυμάμαι, δεν το επέτρεπε το ιδεολογικό πρωτόκολλο της μεταπολιτευτικής έντασης των αμφιθεάτρων. Ανευ σημασίας αυτό. Περισσότερη σημασία έχει ότι αυτή η φευγαλέα αναφορά ενταφιάζει πανηγυρικά την εθνική μυθολογία δεκαετιών, που συνέδεε την ελληνοτουρκική και όλη τη γεωπολιτική ένταση στο Αιγαίο και σε όλη τη νοτιοανατολική Μεσόγειο με τα τεράστια κοιτάσματα των υδρογονανθράκων που θα μας έλυναν κάθε πρόβλημα για τις επόμενες πολλές δεκαετίες, μέχρι που θα έλυναν και το Κυπριακό, άσε που θα διέγραφαν και το δημόσιο χρέος με μια μονοκοντυλιά και θα καθιστούσαν την Ελλάδα, μαζί και την Κύπρο, εκτός από θαλασσοκράτειρες, πετρελαιοκράτειρες και αεριοκράτειρες. Ετσι, θα λυνόταν διαμιάς και το διάσημο βασανιστικό δίλημμα σε ποιον ανήκει το Αιγαίο: στους Ελληνες, στους Τούρκους ή στα ψάρια του; Θα ανήκε πολύ απλά στην Total, τη Repsol, την Exxon, την Gazprom και σε όλους τους σούπερ σταρ της μαύρης πετρελαϊκής εποχής, που κάποτε κυριαρχούσαν ως Επτά Αδελφές πριν χάσουν το παγκόσμιο μονοπώλιό τους από το καρτέλ του ΟΠΕΚ και από τις «Νέες Επτά Αδελφές», που εκτείνονται από την Κίνα μέχρι τη Βενεζουέλα και από τη Μαλαισία μέχρι τη Ρωσία.

Ελευθερία ή ασφάλεια

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Δύο έννοιες που κουβαλάνε μεγάλους αγώνες για να μπορέσουν να εδραιωθούν και να γίνουν κτήμα της κοινωνίας μας

Το δίπολο ελευθερία και ασφάλεια, αντί να είναι συμπληρωματικό, τίθεται συχνά ως αντιθετικό. Η συζήτηση δεν είναι τωρινή, απλά τώρα παίρνει έναν χαρακτήρα επιτακτικότητας. Δεν φιλοδοξούμε να προσθέσουμε ένα θεωρητικό σημείωμα της νομικής επιστήμης, αλλά να καταθέσουμε έναν προβληματισμό με τις προσλαμβάνουσες του απλού πολίτη.

Για την ελευθερία ο λόγος είναι απλός. «Παρά το ελεύθειν όπου ερά τις», δηλαδή «να πηγαίνει κάποιος εκεί όπου αγαπάει/επιθυμεί». Χωρίς εμπόδια, εσωτερικά ή εξωτερικά. Με μόνη οριοθέτηση τον σεβασμό στην ελευθερία του άλλου. Γι’ αυτό λέμε συχνά «η ελευθερία σου σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του διπλανού σου». Είναι μια έννοια που, το σημερινό περιεκτικό της νόημα, σηματοδοτείται κυρίως από τον διαφωτισμό.

Για την ασφάλεια, η προστασία από κάθε κίνδυνο, μοιάζει επαρκής ερμηνεία. Το στερητικό «α» είναι που δίδει τη σιγουριά και τη βεβαιότητα για να μην κάνουμε κάτι λάθος, να μην πέφτουμε, να μην κινδυνεύουμε.

Κακουργήματα, Αλήθειες και Ψέμματα στα «Ψιλά» Γράμματα του Εργασιακού

Του Γιάννη Περάκη

Στην περίπτωση του εργασιακού νομοσχεδίου για να περιγραφεί η έκταση του εγκλήματος που θα συντελεστεί θα πρέπει να το φανταστούμε ως αστυνομική ταινία με πρωταγωνιστές αμερικάνικες συμμορίες.

Όχι μόνο λόγω του μεγέθους της κλοπής στο εισόδημα των εργαζομένων που επιχειρείται, αλλά και λόγω της ατιμωρησίας των προηγούμενων εγκλημάτων των εκτελεστών. Οι εκτελεστές έχουν παραμείνει ατιμώρητοι για τα προηγούμενα κακουργήματα τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της Ολυμπιακής. Ο μαφιόζικος καπιταλισμός σε όλο του το μεγαλείο. Ιδιωτικοποιήθηκε μια κρατική εταιρεία αλλά ο ιδιώτης πλήρωσε μόνο το ενεργητικό της και αυτό υποτιμημένο. Η αξία της Ολυμπιακής δεν ήταν μόνο τα αεροσκάφη και γενικότερα η υποδομή της. Το πλέον πολύτιμο περιουσιακό της στοιχείο ήταν οι κατοχυρωμένες θέσεις προσγείωσης και απογείωσης στα μεγάλα αεροδρόμια της υφηλίου. Αυτό μεταφράζεται σε δις. ευρώ. Ας μη μιλήσουμε για το παθητικό της. Αυτό το πληρώσαμε εμείς οι φορολογούμενοι. Όταν μια τέτοια λαμογιά μένει ατιμώρητη, τότε η επόμενη είναι θέμα χρόνου. Βέβαια μπορεί να μην βοηθάει το παρουσιαστικό του εκτελεστή αλλά ισοσκελίζετε με αυτό του υπουργού εσωτερικών όταν θα έρθει και η σειρά των μαζικών απολύσεων των δημοσίων υπαλλήλων. Ακριβώς μετά την πλήρη ψηφιοποίηση του δημοσίου...

Η τάξη μεγέθους της επιχειρούμενης μεταφοράς πλούτου με τον νέο εργασιακό νόμο είναι η εξής. Το δηλωθέν εισόδημα για το 2018 (βάσει των στοιχείων της ΑΑΔΕ):

Η υπερεθνική ελίτ χτυπά τώρα το ποδόσφαιρο

Εδώ και μερικές ημέρες έχουμε συνταρακτικές εξελίξεις στο ποδόσφαιρο, ως το δημοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο.

Κάποια μέλη της Υπερεθνικής ελίτ (Y/E) με πολύ παχιά πορτοφόλια και ενδιαφέρον (με το αζημίωτο βέβαια! – Αννιέλι, αμερικανοί ιδιοκτήτες Αγγλικών ομάδων κ.λπ.) προχώρησαν αιφνιδίως στην ανακοίνωση δημιουργίας κλειστής Λίγκας ομάδων ποδοσφαίρου, έξω από την ΟΥΕΦΑ και τη ΦΙΦΑ–ένα εγχείρημα το οποίο χρηματοδοτείται (με ασύλληπτα ποσά δισεκατομμυρίων δολαρίων) από τον οικονομικό κολοσσό της Υπερεθνικής Ελίτ της Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης, την Τράπεζα J.P.Morgan.

Το θέμα έλαβε τεράστιες διαστάσεις σε διάφορες χώρες και κυρίως στην Αγγλία, στην οποία οι φίλαθλοι αντέδρασαν ακαριαία και με σφοδρότητα, με αποτελεσμα οι έξι (6) πλούσιοτερες ομάδες της Αγγλίας, που εμφανίζονται συνιδρύτριες της European Super League, να ανακρούσουν πρύμναν και να ανακοινώσουν την παραίτησή τους από το εγχείρημα. Το BREXIT φαίνεται ότι μπόλιασε πολλές συνειδήσεις, ιδίως των λαϊκών στρωμάτων, στην Αγγλία! Με το θέμα ασχολήθηκε και αντέδρασε εντόνως και ο Πρωθυπουργός Τζόνσον, και ήδη το θέμα αυτό είναι στην παγκόσμια επικαιρότητα.

Το τανγκό της καζινοποίησης

Αρκεί να ψάξουμε τι είναι το Ελληνικό. Η μάλλον, καλύτερα, τι θέλει η ολιγαρχία να είναι.

Της Ευαγγελίας Αμπάζη

Αναρωτιούνται μερικοί για την ψήφο του ΣΥΡΙΖΑ στο νομοσχέδιο που αφορά την “επένδυση” στο Ελληνικό. Άλλοι αναρωτιούνται τι είναι αυτά που ακούγονται για τα μηχανήματα VLTs και το τρίγωνο Τσίπρα-Δραγασάκη-Τσακαλώτου. Και τα δύο έχουν απάντηση. Και μάλιστα την ίδια.

Αρκεί να ψάξουμε τι είναι το Ελληνικό. Η μάλλον, καλύτερα, τι θέλει η ολιγαρχία να είναι. Και ας μη γελιόμαστε, το καζίνο θέλουν. Όμως από τι αποτελείται ένα καζίνο; Μεταξύ άλλων από ηλεκτρονικά μηχανήματα τζόγου, τα VLTs. Τα οποία δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα γνωστά σε όλους μας “φρουτάκια”.

Μικρή επαφή να έχει κανείς με την πολιτική οικονομία της Ελλάδας και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της… αστικής της τάξης, γνωρίζει ότι ο βασικός παίχτης στο χώρο των ηλεκτρονικών παιγνίων είναι ο όμιλος Κόκκαλη, με ναυαρχίδα την Intralot. Το γεγονός πως ο Πέτρος Κόκκαλης είναι ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ είναι η εύκολη συνεπαγωγή, όμως υπάρχουν και άλλα, πιο στιβαρά επιχειρήματα.

Η σχέση Τσίπρα-Δραγασάκη-Τσακαλώτου με το σύστημα των καζίνο και τα συγκεκριμένα συμφέροντα του χώρου, πατάει σε δεδομένα που αντλούνται από χρονικές συμπτώσεις, εξυπηρετήσεις και εταιρικές σχέσεις που… απομακρύνουν το ενδεχόμενο του τυχαίου. Αυτή τη στιγμή, το καζίνο της Πάρνηθας ανήκει στους ομίλους Λασκαρίδη και Κόκκαλη κατά 78%. Από 39% ο καθένας. Την περίοδο που ο όμιλος Κόκκαλη εξαγόραζε το 15% του καζίνο της Πάρνηθας, συνέβαινε και κάτι ακόμα, που δεν μοιάζει με σύμπτωση.

Του Κώστα Βενιζέλου

Η Γενεύη είναι κομμάτι της μακράς ιστορίας του Κυπριακού. Από τις κρίσιμες εκείνες διασκέψεις, το τραγικό καλοκαίρι του 1974, αλλά και σε πολλές άλλες συναντήσεις στη συνέχεια, η ελβετική πόλη, ήταν πάντα “φιλόξενη”, χωρίς να προκύψει, όμως, αποτέλεσμα. Το γιατί, είναι μια μεγάλη συζήτηση και έχει να κάνει με το γεγονός ότι σχεδόν ποτέ δεν συζητήθηκε η ουσία του Κυπριακού.

Με τάσεις αυτοχειρίας προτάχθηκε ο «δικοινοτικός χαρακτήρας» και όχι το θέμα της εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής. Την ερχόμενη εβδομάδα αναμένεται ακόμη μια διάσκεψη στη Γενεύη. Η Πενταμερής θα είναι άτυπη, γιατί έτσι βολεύει την κατοχική Τουρκία, η οποία κατάφερε να διεξαχθούν συζητήσεις χωρίς ατζέντα. Κι αυτό έγινε με τη συναίνεση της ελληνικής πλευράς, η οποία έπεσε στην παγίδα και συμφώνησε στο ανακοινωθέν της 3ης Νοεμβρίου 2020, που εκδόθηκε μετά τη συνάντηση Αναστασιάδη-Τατάρ: χωρίς όρους και προϋποθέσεις και (άρα) όλα στο τραπέζι.

Στη Διάσκεψη δεν θα είναι παρούσα η Κυπριακή Δημοκρατία, ως εάν να είναι εκλιπούσα και παρόλο που αυτή είναι που πρωτίστως θα επηρεασθεί από τις συζητήσεις και την έκβασή τους. Στη Γενεύη, επειδή έτσι το καθόρισε η Άγκυρα και έσυρε τους υπόλοιπους στην ίδια λογική, θα προταχθεί η κυριαρχική ισότητα. Αυτή η νέα αξίωση της κατοχικής δύναμης, που είναι η τουρκική “μετεξέλιξη” της πολιτικής ισότητας, θα είναι το βασικό εργαλείο της τουρκικής πλευράς στη Γενεύη.

17 χρόνια μετά το ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν

Το σχέδιο Ανάν υποβλήθηκε στις 24 Απριλίου 2004 σε δύο ξεχωριστά δημοψηφίσματα, απορρίφθηκε από τους ελληνοκυπρίους, με ποσοστό 76% καθώς μόνο 24% το υπερψήφισε, ενώ εγκρίθηκε από την τουρκοκυπριακή κοινότητα σε ποσοστό 65%.

Όταν ο ελληνισμός της Κύπρου είπε ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν

Κυβερνητική τροπολογία για το ακαταδίωκτο των επιτροπών λοιμωξιολόγων

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Μια τροπολογία που κάθε άλλο παρά ενισχύει την εμπιστοσύνη στην επιστημονική κοινότητα αλλά και στις σχέσεις που αυτή αναπτύσσει με την κυβερνητική εξουσία κατέθεσε σήμερα το υπουργείο Υγείας στην Βουλή. Σε αυτή προβλέπεται δικαστικό ακαταδίωκτο για τα μέλη της επιτροπής λοιμωξιολόγων αλλά και της επιτροπής εμβολιασμού.

Η μεθοδολογία της κατάθεση της τροπολογίας είναι από μόνη της προβληματική. Κατατέθηκε σε νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τον κώδικα δικαστικών υπαλλήλων που ψηφίζεται σήμερα αιφνιδιαστικά. Παράλληλα με διατάξεις για την λειτουργία των εμβολιαστικών κέντρων αλλά και την δυνατότητα εμβολιασμού από ιδιωτικά κέντρα.

Στο άρθρο 4 της τροοπολογίας προβλέπεται το εξής: «Τα μέλη της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοίου Covid 19, της Επιτροπής Αντιμετώπισης Εκτάκτων Συμβάντων Δημόσιας Υγείας από Λοιμογόνους Παράγοντες και της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών δεν ευθύνονται, δεν διώκονται και δεν εξετάζονται για γνώμη που διατύπωσαν ή ψήφο που έδωσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους στο πλαίσιο της λειτουργίας των ως ανω επιτροπών. Δίωξη επιτρέπεται μόνο για συκοφαντική δυσφήμιση ή εξύβριση».

Γενοκτονία Αρμένιων ...

Κανένας δεν ντρέπεται από τα 300 αργυρώνητα κτήνη που πληρώνει ο λαός;

Μάσκες, διασωληνώσεις, εμβόλια, τεστ, καραντίνες... αυτοκτονίες, καταστροφή περιουσιών, φτωχοποίηση, θάνατοι από παρενέργειες... ΟΛΑ ασυλία γιατί ήταν "διατύπωση γνώμης";

Αιωνία του η μνήμη

Η απάτη της ενωμένης Ευρώπης

Του Γιάννη Αθανασιάδη

Μας εξαπάτησαν και μας πρόδωσαν!
Με το χρέος μετέτρεψαν τις πόλεις σε φυλακές και τα σπίτια μας σε κελιά.
Μέχρι την ώρα που δεν θα μας ανήκουν ούτε κι αυτά.
Με το χρέος κλέβουν την ζωή και την πατρίδα μας και μας γελοιοποιούν πετώντας μας "επιδόματα" ελεημοσύνης.

 
Μα μη σκεφτείς πως τους αρκούν αυτά!
Τα άθλια αυτά ανθρωπόμορφα κτήνη, μας χρεώνουν συλλογικά και για το θάνατο μας.
Κι αυτό το χρέος περνάει στα παιδιά μας.
Έχουν φορτώσει με χρέη κάθε παιδί από την πρώτη μέρα της γέννησης του.

Είναι δημόσιο χρέος λένε.
Κάποιες ξεδιάντροπες το λέγανε και πατριωτικό χρέος!
Κι εσύ τους πιστεύεις αδερφέ!
Συλλογική ευθύνη!
Συλλογική δουλεία!

 
Κληρονομική σκλαβιά!

Και εσύ αδερφέ σκύβεις το κεφάλι και το αποδέχεσαι!
Κι εσύ όλα αυτά τα λες νόμο και κράτος!
Ούτε νόμος ούτε κράτος υπάρχει για αυτούς.

Σκλαβιά...

O δεκαεξάχρονος Ανδρέας Μαμωνάς μαζί με τον Γρηγόρη Λαμπράκη στη Μαραθώνια Πορεία του 1963

O δεκαεξάχρονος Ανδρέας Μαμωνάς από την Αγία Βαρβάρα μαζί με τον Γρηγόρη Λαμπράκη στη Μαραθώνια Πορεία του 1963

...υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν νέοι που θα αγωνίζονται για την Ειρήνη, την Κοινωνική δικαιοσύνη, τα Πολιτικά και τα Κοινωνικά Δικαιώματα

Οι οκτώ θλιβερές παραδοχές του κ. Δένδια στην Τουρκία

Του Γιάννη Αθανασιάδη

Στην συνάντηση των υπουργών εξωτερικών Ελλάδος και Τουρκίας είδαμε με ενθουσιασμό για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες έναν Έλληνα πολιτικό να «ορθώνει» το ανάστημα του και να «τα χώνει» στον τούρκο ομόλογο του και μάλιστα μέσα στην χώρα του ως φιλοξενούμενος. Αμέσως τα πατριωτικά αντανακλαστικά των Ελλήνων που χρόνια τώρα τρώνε καρπαζιές και δεν μιλάει κανείς, απογειώθηκαν! Έφτασαν μέχρι την Πόλιν και την κόκκινη μηλιά!

Πηχυαίοι τίτλοι για την περήφανη στάση του κ. Δένδια απέναντι στους τούρκους! Ακόμα και η αντιπολίτευση είχε να πει την καλή της κουβέντα. Στον απόηχο αυτών των πανηγυρισμών και επειδή ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, ας δούμε οχτώ παραδοχές που άμεσα ή έμμεσα περνάνε μέσα από τις δηλώσεις του κυρίου Δένδια και που πρέπει να μας βάλουν σε περίσκεψή και προσωπικά τις θεωρώ, το λιγότερο θλιβερές!

Τις παραθέτω αυτούσιες σχολιάζοντας τες απλά, χωρίς περεταίρω ανάλυση για την οικονομία του χώρου και τις αφήνω στην κρίση σας.

1. «Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δεσμεύτηκε για το άνοιγμα ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα, κάτι που έχει γίνει πράξη τον περασμένο Νοέμβριο και θα κάνουμε τα εγκαίνιά του αμέσως μετά την πανδημία».
Παραδέχεται ότι το θέμα του ισλαμικού τεμένους είναι τελειωμένο και αποδέχεται ότι αφορά ελληνοτουρκικό ζήτημα και όχι ζήτημα θρησκευτικής ελευθερίας. Με λίγα λόγια βάζει τον Ερντογάν ως εκφραστή των μουσουλμάνων της Ελλάδας.

Θυματοποίηση...

Για ακούστε οι επιστήμονες...

Εθνικά ζητήματα και Πολιτική

Του Ρούντι Ρινάλντι

Μέσα σε 1 χρόνο είχαμε δύο στιγμές εκδήλωσης μιας ικανοποίησης στην κοινωνία για τη στάση της ελληνικής πολιτείας. Και στις δύο (πέρυσι απόκρουση της απόπειρας οργανωμένης εισβολής «προσφύγων» στον Έβρο, και προχτές δηλώσεις Δένδια στην Άγκυρα) έγιναν και λέχθηκαν τα εντελώς αυτονόητα. Αυτά γίνονται αποδεκτά από την συντριπτική πλειοψηφία σαν μια αξιοπρεπής στάση και δημιουργούν ένα άλλο κλίμα, απαραίτητο για την όποια συνέχεια σε «αυτονόητες» ράγες εθνικής αξιοπρέπειας και σοβαρής στάσης. Στην περίπτωσή μας όμως αυτά δεν αρκούν, για πολλούς λόγους.

Ρευστή κατάσταση ισχύος στην ευρύτερη περιοχή

Σε άλλο σημείωμα στο παρόν φύλλο περιγράφονται ορισμένοι γενικοί όροι των επαναδιευθετήσεων που γίνονται. Η απειλή για την Ελλάδα από τις αξιώσεις του τουρκικού επεκτατισμού είναι ένα μέτωπο των ανακατατάξεων, αλλά όχι το μοναδικό. Αν κανείς παρατηρήσει σε πόσα μέτωπα απλώνεται ο παράγοντας Τουρκία (από Λιβύη έως Ν.Α. Μεσόγειο, από Ουκρανία έως Καύκασο, από Συρία έως Σουδάν) θα διακρίνει μια διαφορά μεγέθους και κλίμακας που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Αν προστεθούν τα μεγάλα γεωπολιτικά τόξα (των ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας, Ιράν), καθώς και οι επιδιώξεις μεγάλων δυνάμεων (Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία), διαβλέπουμε μεγάλα τραντάγματα – τα οποία θα επηρεάσουν άμεσα την Ελλάδα και την Κύπρο, και μάλιστα με όρους δύσκολα αντιμετωπίσιμους με τα συνήθη μέτρα και πολιτικές.

Πατριωτισμός

Καληνύχτα...

Κρίση της παγκοσμιοποίησης και άλμα προς την ψηφιοποίηση

Θα το έχουν προσέξει και οι Έλληνες τηλεθεατές· οι διαφημίσεις για την έλευση του δικτύου διασύνδεσης 5G στην Ελλάδα είναι καταιγιστικές και στους δικούς μας τηλεοπτικούς δέκτες.

Του Γιώργου Ρακκά 

Η νέα αυτή τεχνολογία πλασσάρεται από τους μεγάλους παρόχους ως ένα νέο εργαλείο ελευθερίας. Προσφέρει δυνατότητες διασύνδεσης θεαματικά ανώτερες από κάθε άλλη προηγούμενη, διευκολύνοντας έτσι την έλευση νέων πραγματικοτήτων στην ίδια μας την καθημερινότητα: Αυτόματη κατεύθυνση των οχημάτων μέσω διαδικτύου, γυαλιά εικονικής πραγματικότητας, δυνατότητα απανταχού παρουσίας των ψηφιακών αναπαραστάσεων μέσα στο πεδίο του πραγματικού. Παραθέτουμε την απομαγνητοφώνηση από το σπηκάζ μιας τέτοιας διαφήμισης, που μεταδίδει χαρακτηριστικά τον αποκαλυψιακό τόνο που οι εταιρείες δίνουν στην χρήση αυτής της νέας τεχνολογίας: 

«Πώς θα μας βοηθήσει το [ ] 5G, να ξανασχεδιάσουμε τον κόσμο από την αρχή; Σίγουρα είναι επανάσταση. Δεν θα μπορούσε κάποιος να οραματιστεί 30 χρόνια πίσω τις αλλαγές που μπορεί να φέρει μια τεχνολογία σαν το 5G.  Θα μπορέσει να βοηθήσει στην αποκρισιμότητα των αυτοοδηγούμενων οχημάτων. Φανταστείτε, λοιπόν, ότι έχουμε έναν ξεναγό στην κορυφή της Θήρας με ένα drone πιθανώς και αυτό μεταφέρεται στην τάξη. Να πραγματοποιούνται χειρουργεία εξ αποστάσεως. Να γίνεται μια συναυλία στη Νέα Υόρκη, οι ίδιοι μουσικοί θα μπορούν να έρχονται στον χώρο που εμείς έχουμε δημιουργήσει σαν ψηφιακό περιβάλλον. Οτιδήποτε είναι διαθέσιμο κάπου, είναι διαθέσιμο και σε όλη τη Γη. Ελάτε να ανακαλύψουμε» 

Ο κόκορας που λαλεί στο σκοτάδι

Του Ρούντι Ρινάλντι

Μια παλιά κινεζική αναρχική ομάδα αποκαλούνταν «Ο κόκορας που λαλεί στο σκοτάδι», δηλαδή μια φωνή που μέσα στο σκότος προαναγγέλλει πως έρχεται μια νέα μέρα. Στη χώρα μας κυκλοφορούσε και ένα αντιεξουσιαστικό περιοδικό με αυτόν τον τίτλο. Σήμερα μπορούμε να ισχυριστούμε πως ζούμε σε μια περίοδο που δεν υπάρχει ένας τέτοιος κόκορας. Όπως ομολογεί ο Μανώλης Κοττάκης «Ἔτσι εἶναι ὅμως ὁ νέος κόσμος. Τρέχει γρήγορα καί δέν μᾶς ἀφήνει τά περιθώρια νά σκεφτοῦμε». Ούτε καν να φανταστούμε έναν διαφορετικό κόσμο και μια αλλιώτικη Ελλάδα. Αυτά απαγορεύονται.

Αυτά τα θυμήθηκα σκεπτόμενος όσα συμβαίνουν στις μέρες μας. Εντάξει, οι ελίτ της χώρας δεν μπορούν να σχεδιάσουν μακροπρόθεσμα, δεν τις νοιάζει. Έχουν μάθει να περιμένουν από «συμμάχους», έχουν μάθει και στις αρπαχτές και στα «πακέτα». Τώρα έχουν μυριστεί ένα πακέτο 57 δισεκατομμυρίων και βρίσκονται σε παροξυσμό. Όλα τα άλλα είναι άνευ σημασίας. Όχι όλα: υπάρχει και το πολιτικό κόστος, αλλά δεν νοιάζονται γι’ αυτό όσο άλλοτε. Κάποτε ακόμα και οι αντιδραστικοί πολιτικοί ενδιαφέρονταν για την υστεροφημία τους, για το τι θα παραδώσουν. Τώρα αυτά θυμίζουν μπαγιατίλα. Όλα μιας χρήσεως, έτσι και οι πολιτικοί. Take away, click away και όλα ok. Σε πνεύμα Survivor, κάτι σαν τον Τριαντάφυλλο που μπορεί να είναι και καλύτερος…

Πρώην πρωθυπουργοί μιλούν, αλλά… δεν λαλούν

Τις μέρες που κύλησαν πήραν το λόγο τρεις πρώην (παλαιάς κοπής, θα ’λεγε κάποιος) πρωθυπουργοί. Ο επίμονος Σημίτης, ο κτυπημένος από έρωτα ελευθερίας Σαμαράς και ο λιγόλογος Καραμανλής. Σε άλλες συνθήκες θα είχαν γίνει αρκετά μεγάλο θέμα οι παρεμβάσεις τους. Αλλά το… λίπος χορηγήσεων του Πέτσα (έκφραση του Antinews) δεν αφήνει περιθώρια δημοσιότητας για τέτοιες τοποθετήσεις. Κι όμως, έχουν μεγάλη σημασία.

Θα μας βγάλουν το λάδι

Αντί για... σούβλα

ΚΕΘΕΑ: Φέρνουν το τέλος της θεραπευτικής κοινότητας

Συλλόγου Εργαζομένων του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) 

Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν πως η κυβέρνηση συρρικνώνει θεραπευτικά και επιστημονικά το ΚΕΘΕΑ

Μετά την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου του 2019, με την οποία αντικαταστάθηκε το εκλεγμένο και άμισθο Διοικητικό Συμβούλιο του οργανισμού και ορίστηκαν διορισμένα μέλη, οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν τώρα πως περικόπτεται «ανεξήγητα» η θεραπευτική και επιστημονική του εμβέλεια, με μείωση των μονάδων πρώτης γραμμής κατά ένα τρίτο, μέσω συγχωνεύσεων.

Κατά τον σύλλογο εργαζομένων, εξαφανίζονται Θεραπευτικές Κοινότητες και καταργούνται επωνυμίες των προγραμμάτων απεξάρτησης «που είναι η ταυτότητα του ΚΕΘΕΑ, την ώρα που ο οργανισμός προεδρεύει στην Ευρωπαϊκή και αντιπροεδρεύει στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Θεραπευτικών Κοινοτήτων».

Σύμφωνα μάλιστα με τους εργαζόμενους δεν παρέχεται «καμία αιτιολόγηση ή τεκμηρίωση για τη σκοπιμότητα, τα κριτήρια και τη στόχευση των αλλαγών και πώς αυτές υπηρετούν τη Δημόσια Υγεία».

Ολόκληρη η ανακοίνωση

Το 2019 η κυβέρνηση αντικατέστησε πραξικοπηματικά, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, το εκλεγμένο και άμισθο Διοικητικό του Συμβούλιο με ένα κομματικά διορισμένο. Ενάμιση περίπου χρόνο μετά, μια επιτροπή, ορισμένη από το νέο ΔΣ, επιχειρεί να ολοκληρώσει το πραξικόπημα, καταρτίζοντας σχέδιο νόμου που μετατρέπει το ΚΕΘΕΑ σε γραφειοκρατικό μόρφωμα, περικόπτει ανεξήγητα τη θεραπευτική και επιστημονική του εμβέλεια, υπονομεύει την αποτελεσματικότητά του και υποβαθμίζει τον ρόλο των εργαζομένων. Το μόνο που μένει είναι να αλλάξει και το όνομα:

Η Κάλπικη «Αύξηση»της Απασχόλησης του «Ταμείου Ανάκαμψης». Ελλάδα του 2.0 ή του 19; (Μέρος III)

Του Γιάννη Περάκη

Η πρώτη «ανακάλυψη» που κάνει ένας πολίτης διαβάζοντας αυτό το κρεσέντο της γκαιμπελικής παραπληροφόρησης των ΜΜΕ για το ταμείο «ανάκαμψης»,είναι ένα τεράστιο ψεύδος, απλά...με μια διαίρεση.

Μιλάνε για δημιουργία έως και 200.000 μόνιμων θέσεων απασχόλησης έως το 2026. Εάν διαιρέσουμε τις 200.000 νέες θέσεις εργασίας δια 6 έτη το αποτέλεσμα που εξάγεται είναι 33.333 ανά έτος. Μπροστά 1,1 εκατ. άνεργους που έχουμε σήμερα, για τον μηδενισμό της ανεργίας θα χρειαστούν 34 χρόνια δηλαδή κοντά στο 2060. Το 2060 λήγει το χρέος του «αριστερού» μνημονίου. Δεν μπορεί σύμπτωση θα είναι....

Εκτός από αυτό,υπάρχει και η ανικανότητα τους να μαγειρέψουν τα νούμερα, οι άχρηστοι-«άριστοι».

Πυλώνας-3- Απασχόληση, Δεξιότητες, Κοινωνική Συνοχή
	Προυπολογισμός Ταμείου	Συνολικοί Επενδυτικοί
Ανάκαμψης Πόροι που Κινητοποιούνται
3.1 Αύξηση των θέσεων εργασίας &
προώθηση συμ/χής στην αγορά εργασίας	760	760
3.2 Ενίσχυση των ψηφιακών δυνατοτήτων &
εκσυγχρ/σμός της επαγ/κής εκπαίδευσης & κατ/σης 2.311	2.412
3.3 Ενίσχυση της προσβασιμότητας, της αποτ/κότητας
και της ποιότητας του συστήματος υγείας	1.536	1.536
3.4 Αύξηση της πρόσβασης σε αποτελεσματικές
και χωρίς αποκλεισμούς κοινωνικές πολιτικές	601	601
3. Απασχόληση, Δεξιότητες, Κοινωνική Συνοχή 5.208	5.310

Άριστους δεν τους λες...

Η άθλια κυβέρνηση Μητσοτάκη μάς οδηγεί σε μια μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή από αυτή του 2010

Την ώρα που κάθε χώρα στον κόσμο κοιτάζει να αντεπεξέλθει στη μεγάλη πανδημία και επιλέγει την εμβολιαστική πολιτική της, η ελληνική κυβέρνηση των Μητσοτάκηδων επιμένει πάντα, σαν ο απόλυτος κολαούζος της ΕΕ και της υπερεθνικής ελίτ, να “περιμένει” πότε η ΕΕ θα καταφέρει να μοιράσει εμβόλια. Και αυτό, ενώ η Βρετανία του Brexit, ακριβώς χάρις στην ανάκτηση της ανεξαρτησίας της, καθορίζει αυτοβούλως την πολιτική της, έχοντας εμβολιάσει ήδη τον μισό πληθυσμό της, και είναι σχεδόν ένα βήμα πριν το ξεπέρασμα της πανδημίας, όπως άλλωστε δυνητικά πλησιάζει και η Ρωσία, η οποία, επίσης, εξάγει το πιο αξιόπιστο μέχρι στιγμής εμβόλιο –το Σπούτνικ– σε δεκάδες χώρες εκτός ΕΕ, και έχει κατασκευάσει ήδη 4 ακόμα εμβόλια.

Την ώρα που ρημάζει η ελληνική οικονομία, η άθλια ελληνική κυβέρνηση, με σχεδόν πέντε χιλιάδες κρούσματα τη μέρα και ιδίως με το αυξανόμενο βούλιαγμα των νοσοκομείων, αποφασίζει τώρα ν’ ανοίξει την αγορά γιατί καταλαβαίνει ότι η υπομονή των εμπόρων και των επιχειρήσεων έχει σωθεί, κάτι που όμως μπορεί να αποβεί μοιραίο για την πορεία της πανδημίας στη χώρα μας. Ταυτόχρονα, φυσικά και θα ανοίξει τον τουρισμό, όμως ήδη η Βρετανία, μεγάλος τουριστικός πελάτης μας, είναι σίγουρο ότι δεν θα κατατάξει την Ελλάδα στις «πράσινες» χώρες, εάν συνεχιστεί για μερικές εβδομάδες ακόμη η σημερινή έξαρση της πανδημίας στην Ελλάδα, πράγμα που αν πράξουν και άλλες χώρες θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα στην ελληνική οικονομία. Στην πραγματικότητα όμως αδιέξοδο δεν υπάρχει αφού ΧΤΕΣ η κυβέρνηση θα μπορούσε να κλείσει συμφωνία με τη Ρωσική κυβέρνηση για το Σπούτνικ και μάλιστα να κάνουμε και συμπαραγωγή, όπως αποφάσισαν η Τουρκία, η Ιταλία, η Αυστρία, αλλά και η Τσεχία και Ουγγαρία από τις χώρες που είναι στην ΕΕ, αλλά παρέβησαν τις αποφάσεις για τον αποκλεισμό του ρωσικού εμβολίου. Αντιθέτως, αντί ο Μητσοτάκης να ζητήσει συνεργασία με τη Ρωσία, αυτός προσέβαλε ανεπίτρεπτα τον Ρώσο πρωθυπουργό, όταν αυτός ήρθε να τιμήσει την μεγάλη επέτειο των 200 ετών από την Επανάσταση.

Τουρισμός: Μονοκαλλιέργεια ή μοχλός της παραγωγής;

Του Μανώλη Εγγλέζου Δεληγιαννάκη 

Δεν θα μπούμε στη συζήτηση για το αν ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας. Αυτό που είναι σίγουρο, είναι πως μαζί με τη ναυτιλία είναι οι δυο μεγάλοι πυλώνες της οικονομίας μας, με τον πρωτογενή τομέα να περιορίζεται σε ένα 5% περίπου του ΑΕΠ και το δευτερογενή να βρίσκεται γύρω στο 16%.

Η πανδημία κατέδειξε τα όρια μιας οικονομίας που έχει ατροφική παραγωγή και βασίζεται στις υπηρεσίες, με ναυαρχίδα εδώ τον τουρισμό. Η κατανάλωση καλύπτεται από εισαγωγές, οπότε η κατάρρευση μιας κύριας πηγής εσόδων, όπως ο τουρισμός, μας υποχρεώνει σε κάποιες σκέψεις για το μέλλον.

Ένα ζήτημα είναι πού στηρίζεται ο τουρισμός μας. Αν στοχεύει στο να προσφέρει απλά ένα περιβάλλον ήλιου και θάλασσας σε κάποιους που θέλουν να ξεσκάσουν, χαμηλώνει τις προδιαγραφές του. Θα προσφέρει σκουπίδια για φαγητό, μπόμπες για ποτό, ώστε να μπορεί να προσελκύσει τουρίστες αλλά όχι περιηγητές που θα επισκέπτονται έναν τόπο με κριτήριο το ενδιαφέρον τους γι’ αυτόν. Και για να το κάμει, θα στραφεί σε προμηθευτές παντού όπου θα βρει φτηνότερα. Το παγκοσμιοποιημένο οικονομικό σύστημα το επιτρέπει. Επομένως, ο τουριστικός πελάτης δε θα δοκιμάσει στο φαγητό την παραγωγή του τόπου που επισκέπτεται, αλλά κάποιου φτηνότερου. Θα χρησιμοποιήσει έπιπλα και εξοπλισμό εισαγωγής, που προμηθεύτηκε φτηνά ο επιχειρηματίας από την παγκόσμια αγορά. Και η αίσθηση που θα αποκομίσει από την Ελλάδα είναι ότι πρόκειται για ένα ειδυλλιακό σκηνικό εκτόνωσης.

Το απαίδευτο δεν μπορεί να κυβερνήσει είτε ως συμπολίτευση είτε ως αντιπολίτευση

«Πολίται Χρή Λέγειν τα Καίρια» Έλεγε ένας μεγάλος δάσκαλος κάτω από την Ακρόπολη.

Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Στο Διεθνές Πεδίο

Η Κυβέρνηση δεν ξέρει και δεν μπορεί να διαχειρισθεί ηγεμονικά, ειρηνικά, βελούδινα, έξυπνα την ιστορικού τύπου Τουρκική κρίση ενώ η Ιστορία είναι πολύ μαζί μας. Για τις αντιπολιτεύσεις να μην μιλήσουμε. Ορισμένοι προηγήθηκαν εξ’ άλλου.

Τα Πανεπιστημιακά τμήματα για αυτές τις σπουδές όταν υπάρχουν είναι πηγές απαιδευσίας και όχι μόνον απαιδευσίας. Παρ’ όλο που πληρώνονται από το Ελληνικό Δημόσιο και τους Έλληνες Πολίτες. Για αυτό το μεγάλο παράδοξο που συναντά η Επιστημονική Έρευνα και η Πολιτική στο «Νέο Ανατολικό Ζήτημα – Το Τουρκικό Πρόβλημα- Η Ανθρωπιστική Ελλάδα».

Στο Αναπτυξιακό Πεδίο – Εθνικό και Παγκόσμιο

Στο αναπτυξιακό μέτωπο δεν ξέρει να κατανείμει τους Ευρωπαϊκούς Πόρους κατά τρόπο που θα Επαναθεμελιώνει Χωρογραφικά, Τομεακά, Παραγωγικά την Χώρα. Συντηρεί τις παλιές προβληματικές δομές, το παλιό πρότυπο.

Στις κατανομές που μπορεί να διακρίνει κανείς σε ένα θολό τοπίο του «πάρε και εσύ κάτι…», απουσιάζει η Επιστήμη, η Αναπτυξιακή Παιδεία.

Απουσιάζουν η Θράκη, η Μακεδονία, η Δυτική Μακεδονία (υπάρχει μια πρόταση του ποδαριού), η Ρούμελη, η Ήπειρος, αυτές που ονομάζω οι Δέκα Ιστορικές Περιφέρειες. Απουσιάζουν τα Αγροβιομηχανικά  διατροφικά συμπλέγματα, οι Πόλοι Τεχνολογίας – Καινοτομίας. Απουσιάζουν η Κύμη, η Άρτα, η Φιλλιππιάδα, η Πέλλα, η Καστοριά, η Θεσσαλονίκη, η Αττική, η Δωδώνη (στο Αναστήλωση).

Δεν διακρίνει κανείς αναπτυξιακά σχέδια με προέκταση προς το μέλλον. Από την λέξη προέκταση προήλθε η λέξη Project που έμαθαν καλά οι υστεροΕυρωπαίοι. Ακολουθούν τους λανθασμένους και κακούς δρόμους του παρελθόντος.

Από το σχέδιο Μάρσαλ στα Ευρωπαϊκά Πακέτα

Για τα τελευταία η ιστορία κατέγραψε την φράση μου «Στα Ευρωπαϊκά πακέτα όλα τα κόμματα πάνε πακέτο».

Η πρόταση μου οδηγούσε σε μία Ελλάδα που θα δάνειζε. Δεν θα δανείζονταν. Δεν θα Χρεοκοπούσε. Ήταν μάλιστα πολλές οι δημόσιες στιγμές που προειδοποίησα γι’ αυτόν τον κίνδυνο. Πολίτες άξιοι αυτού του ονόματος το γνωρίζουν. Οι νέες γενιές τις βλέπουν ηλεκτρονικά και αναφωνούν προς τους ένοχους γονείς τους, Προφητεία!!!

Πέντε ερωτήματα στο ΕΛΙΑΜΕΠ – Πρόκληση για κυβέρνηση κι αντιπολίτευση

Του Χρήστου Πούγκιαλη

Είναι δυνατόν με μια σύντομη, αλλά όχι και περιεκτική, απάντηση του ΕΛΙΑΜΕΠ, να κλείσει το ζήτημα που προέκυψε από την αποκάλυψη των Wikileaks; Τα όσα αναφέρει το Ίδρυμα δεν λύνουν τις εύλογες απορίες που έχουν προκύψει. Ο πρώτος που πρέπει να ενδιαφερθεί για να έρθει στο φως όλη η αλήθεια είναι ο πρωθυπουργός, που έχει διορίσει Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας τον εμπλεκόμενο Θάνο Ντόκο. Σύμφωνα με το αποκαλυφθέν έγγραφο, ο κ. Ντόκος ως Γενικός Διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ, το 2010 απέστειλε σε τουρκική πρεσβεία email με συνημμένο έγγραφο, στο οποίο υπήρχαν προτάσεις πολιτικής για την Τουρκία.

Στο έγγραφο, το οποίο υπογράφει ο καθηγητής του πανεπιστημίου Μπιλκέντ της Άγκυρας και στέλεχος του ΕΛΙΑΜΕΠ Ιωάννης Γρηγοριάδης, διατυπώνονται στα αγγλικά θέσεις και προτάσεις, όπως οι κάτωθι:

«μια περιφερειακά ισχυρότερη Τουρκία μπορεί να θεωρηθεί πιο ελκυστική υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ…».

«Η τουρκική εξωτερική πολιτική πρέπει να δώσει νέα ώθηση στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, που έχει μετριασθεί από το 2005».

«οι τουρκικές φιλοδοξίες για ηγετικό περιφερειακό και παγκόσμιο στρατηγικό ρόλο δεν είναι ασυμβίβαστες με την ένταξη στην ΕΕ, υπό τον όρο ότι η Τουρκία συμμορφώνεται πλήρως με τα κριτήρια ένταξης».

Στη “σέντρα” το ΕΛΙΑΜΕΠ για την έκθεση – Ερωτήσεις επί της απάντησης

Της Σύνταξης SLpres.gr

Ζήτημα προκύπτει για τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας της ελληνικής κυβέρνησης, έπειτα από δημοσίευμα του ιστότοπου Wikileaks, σύμφωνα με το οποίο ο Θάνος Ντόκος, ως Γενικός Διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ το 2010, απέστειλε έκθεση σε τουρκική πρεσβεία, μάλλον στις Βρυξέλλες. Τα έγγραφα που δημοσιοποιούν τα Wikileaks δείχνουν ότι ο Ντόκος είχε αποστείλει την έκθεση από το email του. Να σημειωθεί ότι η έκθεση δημοσιεύθηκε και στον ιστότοπο του ΕΛΙΑΜΕΠ.

Η κυβερνητική εκπρόσωπος Αριστοτελία Πελώνη κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών αναφέρθηκε στο θέμα, δηλώνοντας  ότι είναι «άνθρακες ο θησαυρός του συγκεκριμένου δημοσιεύματος. Υπάρχει σχετική ανακοίνωση του ΕΛΙΑΜΕΠ. Η υποτιθέμενη απόρρητη έκθεση είναι κείμενο δημοσιευμένο και στην ιστοσελίδα του ΕΛΙΑΜΕΠ και έχει ξεκαθαριστεί πλήρως».  Η Πελώνη απάντησε σε ερώτηση δημοσιογράφου για το εάν  ο Ντόκος, ο οποίος εμπλέκεται, σύμφωνα με το Wikileaks σε υπόθεση διαρροής εξακολουθεί να έχει την εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού.

Δουλειά μέχρι και 12 ώρες χωρίς δικαιώματα

Του Νίκου Γουρλά

Εν μέσω δυσοσμίας που αποπνέουν οι περιπτώσεις των Φουρθιώτη και παλιότερα του Λιγνάδη και των αλλεπάλληλων αποκαλύψεων για σκάνδαλα αρίστων που τους πιάνουν με το δάχτυλο στο μέλι...

Στην εποχή που μια υπουργός «πολιτισμού» τσιμεντώνει την Ακρόπολη επιδιώκοντας μάλιστα να αναγραφεί και το όνομα της σε αναμνηστική πλάκα η κυβέρνηση δεν «αδρανεί»...

Σε αυτήν ακριβώς την περίοδο η κυβέρνηση επιλέγει να κλείσει όσο το δυνατόν συντομότερα δεσμεύσεις και υποχρεώσεις προς τον ΣΕΒ δίνοντας παράλληλα το μήνυμα προς τους δανειστές ότι είναι αποφασισμένη να προωθήσει ακόμα και με πολιτικό κόστος τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που θα επιφέρουν το τελειωτικό κτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις.

Με την κοινωνία αποσβολωμένη από την γελοία διαχείριση της πανδημίας και τις καθημερινές παλινδρομήσεις και αντιφάσεις μιας κυβέρνησης που παραπαίει ανάμεσα σε βλακώδη success story και το άρον-άρον άνοιγμα της αγοράς και του τουρισμού....

Αυτή την περίοδο επέλεξε η κυβέρνηση για να ανακοινώσει το «Εθνικό σχέδιο ανάκαμψης και ανθεκτικότητας» και αμέσως μετά από αυτό, καθόλου τυχαία, o Κ. Χατζηδάκης παρουσίασε σε συνέντευξη το υπό ψήφιση νομοσχέδιο για τα εργασιακά: «Κ. Χατζηδάκης: Όλες οι αλλαγές που φέρνει το εργασιακό νομοσχέδιο» . Σε αυτό συμπεριλαμβάνονται οι απαιτήσεις του ΣΕΒ που πριν κάποια χρόνια ούτε στο όνειρο τους δεν πίστευαν ότι θα υλοποιηθούν .

Το 1821 και οι αναγνώσεις της Ιστορίας

Του Γιώργου Τασιόπουλου

«Πάντα ανοιχτά πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου»

Το 1821 στα διακόσια χρόνια που πέρασαν συνδέθηκε με την οπτική και τα οράματα των ιδεολογικών ρευμάτων κάθε εποχής.  Και η συνάντηση αυτή θα πρέπει να εκληφθεί ως ευλογία για όσους αξιώθηκαν του πνεύματος της ελευθερίας που ενέπνευσε η μεγάλη Επανάσταση των Ελλήνων.

Είναι αλήθεια ότι η υψηλή αναγνώριση και η αγάπη στα πρόσωπα των ηρώων, ο ψυχικός δεσμός του Έλληνα με το μεγάλο γεγονός που οδήγησε στη δημιουργία του ελεύθερου ελληνικού κράτους, συνετέλεσε καθοριστικά αλλά και εργαλειοποιήθηκε στο παρελθόν τόσο στη διαμόρφωση της ελληνικής εθνικής συνείδησης, όσο και στο αίτημα για κοινωνικοπολιτική αλλαγή.

Από την έναρξη του 20ού αιώνα οι ιστορικές αναγνώσεις για το 1821 στον χώρο της Αριστεράς συνδέθηκαν με το ζητούμενο της ιστοριογραφικής ανανέωσης.  Οι νέες προσεγγίσεις τους δημιούργησαν μια νέα οπτική της Επανάστασης.

Οι Έλληνες μαρξιστές ιστορικοί, όπως ο Γεώργιος Σκληρός, ο Γιάννης Κορδάτος, πρόβαλλαν το κοινωνικό-ταξικό στοιχείο έναντι της εθνικής ιστορίας. Τους ακολούθησαν αργότερα εισάγοντας την οικονομική διάσταση ως προς τη συγκρότηση της αστικής τάξης, ο Σεραφείμ Μάξιμος στη δεκαετία του ’40 και στη συνέχεια ο Νίκος Σβορώνος με την τόσο σημαντική προσέγγισή του συνέβαλαν στην ανανέωση της ελληνικής ιστοριογραφίας. Η ανάδειξη της έννοιας του εθνολαϊκού στοιχείου από το Γιάννη Ζέβγο και το Γιώργη Λαμπρινό συμπλήρωσε την αριστερή οπτική για το ΄21 και τη νεότερη μεταπολεμική ελληνική ιστορία.