Από τον καιρό που εκδόθηκε η «Μεγάλη Επανεκκίνηση» του Κλάους Σβαμπ φαίνεται ότι το στρατόπεδο της παγκοσμιοποίησης αναζητεί νέα γλώσσα, νέο περιτύλιγμα και νέους τρόπους προώθησης των όποιων «προϊόντων» έχει να παρουσιάσει. Η εποχή Μπιλ Κλίντον και Μπαράκ Ομπάμα φαίνεται μακρινή, και τα τραντάγματα που επιφέρει η αποδυνάμωση των ΗΠΑ σε πλανητικό επίπεδο, αλλά και η δυσφορία των πληθυσμών τόσο παγκόσμια όσο και στην καρδιά του συστήματος, οδήγησαν σε φαινόμενα Τραμπ και ισχυρές τάσεις αναδίπλωσης. Η κρίση είχε φτάσει βαθιά-βαθιά στο σύστημα και χρειάζονταν δραστικές κινήσεις. Η Μέρκελ, που βαφτίστηκε διάδοχος από τον Ομπάμα για να ηγηθεί της παγκοσμιοποίησης σε μια στιγμή κρίσης, αποδείχτηκε «λίγη» λόγω του μεγέθους που εκπροσωπούσε αλλά και της ανικανότητας της Γερμανίας να δείξει την παραμικρή ευλυγισία, παραμένοντας πεισματικά προσκολλημένη στον ορντοφιλελευθερισμό. Ο τελευταίος μπορεί να ευνοεί μια ορισμένη παρέμβαση του κράτους στην «ελεύθερη» οικονομία, δεν καταργεί όμως την ουσία του νεοφιλελευθερισμού, και οδήγησε σε ένα μπλοκάρισμα της Ευρώπης. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, αυτό επιτρέπει σήμερα μια «επιστροφή» των ΗΠΑ υπό τον Μπάιντεν – που μένει να αξιολογηθεί τι δυνατότητες έχει και πόσο θα είναι αποτελεσματικός ο έλεγχος από τις ΗΠΑ.
Σχέδια ανασύνταξης και φόβοι των από πάνωΦαίνεται ότι οι ΗΠΑ επιχειρούν μια ανασύνταξη τμημάτων του δυτικού στρατοπέδου υπό την ηγεμονία τους, και αυτό θέλουν να γίνει με μια ταυτόχρονη πίεση προς Ρωσία και Κίνα. Δεν είναι εύκολο να τα βάλεις και με τους δυο απευθείας και ταυτόχρονα, αλλά αυτό επιτρέπει μια ανασύνταξη της Δύσης (Ιαπωνία, Ε.Ε., χώρες του ΝΑΤΟ, Βρετανία, Καναδάς και μερικές ακόμα, όπως Ινδία), και βλέπουμε. Αυτό είναι το ένα μέρος ας πούμε της στρατηγικής. Το άλλο αφορά την οικονομία και τη διαχείριση μέσα στις κοινωνίες της χρειαζούμενης αλλά και περίσσειας εργατικής δύναμης. Εδώ μπλέκονται οικονομία, πολιτική , καταστολή, ροή μεταναστευτικών ρευμάτων κ.λπ.
Η «4η Βιομηχανική Επανάσταση», η «Μεγάλη Επανεκκίνηση» και φυσικά η πανδημία και οι πολιτικές που δοκιμάζονται δεν βρίσκουν απέναντί τους ένα οργανωμένο και πολιτικοποιημένο κίνημα. Δεν έχουν όμως και μια οργανωμένη συναίνεση να τα υποστηρίζει, και οι φόβοι για ανεξέλεγκτες καταστάσεις είναι στην ημερήσια διάταξη. Τα όσα έγιναν στις ΗΠΑ λίγο πριν τις εκλογές, με την έκρηξη της οργής των μαύρων και των νέων αλλά και το εμφυλιακό κλίμα που μπορεί να τροφοδοτηθεί από πολλές μεριές, ανησυχούν βαθύτατα τους ιθύνοντες. Το μέτωπο ενάντια στους «αρνητές» έχει συνενώσει διάφορα τμήματα, αλλά πρόκειται για μια προσωρινή ενότητα, χωρίς προοπτική. Οι αντιθέσεις οξύνονται, ο πόλεμος των εταιριών δεν χαμπαριάζει, και καλείται η πολιτική να παίξει κάποιον ρόλο (αν μπορεί). Τώρα το «τραγούδι» λέει ότι πρέπει μπροστά να μπει η κοινωνία και να ακολουθήσουν οι εταιρίες, να σταματήσει δηλαδή το ανεξέλεγκτο: να πηγαίνουν μπροστά οι εταιρίες και οι κοινωνίες να ακολουθούν προσαρμοζόμενες. Ο Μπάιντεν προσπαθεί να φέρει βόλτα έναν τέτοιο χειρισμό. Πρώτο στιχάκι του τραγουδιού: «μερική άρση της πατέντας στα εμβόλια». Δεύτερο: «ένα μεγάλο πακέτο 2-3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων στην αμερικάνικη οικονομία». Στην Ευρώπη τα μηνύματα είναι «πρασίνισμα» της Γερμανίας, ταλάντευση για ρήξη με Ρωσία και Κίνα, αλλά συμμόρφωση στην απαίτηση και «Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας» (750 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό μικρό, και μακρινό), μαζί με πράσινη οικονομία και ψηφιακό μετασχηματισμό.
Κι όμως, κάτι δεν λογαριάστηκε, και δεν είναι τόσο μικρό.
Η γλώσσα και ο λόγος ίσως αλλάξουν κατά πολύ, το μαρτυρούν διάφοροι πειραματισμοί: πρόκειται για μεταμφίεση που συνταιριάζεται καλά με τους στόχους βασικών κέντρων της παγκοσμιοποίησης και της Δύσης
Η γεωπολιτική περιγελά σχεδιασμούς
Πρώτον, ενώ ο Μπάιντεν ξεκινά καλά και εντυπωσιακά, στη Μέση Ανατολή ο πόλεμος Ισραήλ-Χαμάς δημιουργεί μεγάλα προβλήματα: «εκεί κάτω» συνωστίζονται αρκετά γεωπολιτικά τόξα και δεν είναι εύκολο –όπως ήταν ίσως κάποτε– να τιθασευτούν.
Δεύτερον, ο Μπάιντεν παρέλαβε ένα πρόβλημα που λέγονταν Τουρκία το οποίο δεν έχει επιλυθεί. Και το πρόβλημα ορίζει πως έχουν αναπτυχθεί περιφερειακές δυνάμεις που δεν ελέγχονται όπως κάποτε. Τώρα ο Ερντογάν που παίζει και το κεφάλι του και τη σταθερότητα της χώρας του, ανεβάζει στροφές παρά το στρίμωγμα. Και ρίχνει ένα βέτο για να μην υπάρξουν κυρώσεις σε βάρος της Λευκορωσίας, ενώ λίγο πριν προχώρησε τις συμφωνίες με Ουκρανία!
Τώρα ο Φάουτσι δηλώνει αθώα πως κάποιο ίδρυμα είχε χρηματοδοτήσει το ινστιτούτο του Γουχάν να κάνει έρευνα για το αν κολλάει ο άνθρωπος κορωνοϊό από νυχτερίδες. Έτσι παίζεται ξανά το έργο «Μήπως οι κινέζοι έφτιαξαν τον ιό;» (θυμηθείτε πως ο Τραμπ τον έλεγε «κινέζικο ιό») και, κοσμιότερα, μήπως έγινε «ατύχημα» και ξέφυγε ο ιός από τα εργαστήρια των Κινέζων. Ο Μπάιντεν έδωσε μια σολομώντεια λύση: εντέλλονται οι μυστικές υπηρεσίες (κομψότερα τώρα η «κοινότητα πληροφοριών») να ερευνήσουν εντός 90 ημερών τι έγινε στα εργαστήρια της Κίνας. Η Κίνα, εντελώς φυσιολογικά, απαντά να γίνει έρευνα σε όλα τα εργαστήρια που ασχολούνται με τέτοιες και ανάλογες έρευνες…
Κι αφού μιλήσαμε για τον κορωνοϊό, μαθαίνουμε πως ο εμβολιασμός πρέπει να περιλάβει όλες τις ηλικίες χωρίς διακρίσεις (γεγονός που προκαλεί ερωτήματα και δυσφορία, ειδικά για τα παιδιά), γίνεται λόγος για τρίτη δόση, ενώ έχουν αρχίσει να γίνονται παραδεκτές οι παρενέργειες των εμβολίων στις περιπτώσεις θρομβώσεων και συστήνεται η βελτίωση των σκευασμάτων. Αρχίζουν να τυπώνονται τα πράσινα πιστοποιητικά εμβολιασμένων, ώστε να μετακινούνται όσοι επιθυμούν και μπορούν. Με πρόσχημα την πανδημία αλλάζουν οι εργασιακές σχέσεις, παγιώνεται η τηλεργασία και η τηλεκπαίδευση, θα αδειάσουν οι υπηρεσίες σε μεγάλο βαθμό, προχωρά η ψηφιοποίηση και ο έλεγχος. Οι κοινωνίες ρευστοποιούνται και τα μέλη τους απομονώνονται πιο πολύ. Τα δεδομένα (big data) μόλις που χωράνε στις «ντουλάπες» αποθήκευσης, και όσα δεν πωλούνται μετά από λίγους μήνες καταστρέφονται, όπως λένε (εκτός από ορισμένα «ύποπτα»).
Η τελευταία ατραξιόν
Ο στολισμός πολλών αμερικάνικων πρεσβειών ανά τον κόσμο με πανό που υποστηρίζει τον αγώνα των μαύρων ενάντια στην αστυνομική αυθαιρεσία στις ΗΠΑ είναι ίσως το ανώτατο στάδιο του κρατικού και υπερ-υποκριτικού δικαιωματισμού. Η γλώσσα και ο λόγος ίσως αλλάξουν κατά πολύ, το μαρτυρούν διάφοροι πειραματισμοί. Πρόκειται για μεταμφίεση που συνταιριάζεται καλά με τους στόχους βασικών κέντρων της παγκοσμιοποίησης και της Δύσης. Ο αγώνας για «ελευθερία», ενάντια στον «ολοκληρωτισμό», για πλήρη δικαιώματα στον «αυτοπροσδιορισμό» χωρίς όρια, για έναν οικουμενισμό του κεφαλαίου με ευαισθησίες και όχι μόνο «αγορά», αποτελούν ορισμένα από τα συνθήματα ενάντια στους «αναχρονισμούς» του κράτους-έθνους, της λαϊκής κυριαρχίας, της όποιας δημοκρατίας και της συμμετοχής ενεργών ανθρώπων με συνείδηση.
Σε λίγο καιρό θα φανεί το πραγματικό πρόσωπο των νέων σταυροφοριών!
Το ιταλικό τραγούδι που κέρδισε τη Γιουροβίζιον στο ρεφρέν λέει: «Είμαστε θεότρελοι, μα διαφορετικοί από Εκείνους». Προσοχή στους μεταμφιεσμένους…
Ανάρτηση από: https://edromos.gr/