Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο....

Η νέα κυβέρνηση δεν έχει προλάβει να καταθέσει νομοσχέδιο που θα διατηρεί μόνο πέντε Κυριακές το χρόνο ανοιχτά τα μαγαζιά, και το πάρτι των λίγων μεγάλων επιχειρήσεων που ήθελε να ευνοήσει η κυβέρνηση Σαμαρά, συνεχίζεται και αυτή την Κυριακή…

Ανάρτηση από: ΑΝΤΙ-ΥΛΗ Blog

Δώσαμε τα χέρια…

Ανάρτηση από: https://zacharispanos.wordpress.com

Την 40η επέτειο του τέλους του πολέμου του Βιετνάμ ήρθε η ώρα για το «mea culpa»

Του Ed Rampell

Πέρυσι πήγα στο Βιετνάμ. Στην περιοχή Χουέ όπου πραγματοποιήθηκαν σφοδρές μάχες το 1968 κατά τη διάρκεια της Επίθεσης του Τετ^[1], επισκέφτηκα την ακρόπολη με το cyclo , ένα υβριδικό δίκυκλο ποδήλατο. Ρώτησα τον οδηγό του cyclo τον Τραν Βαν Τάο τι έκανε κατά τη διάρκεια της επίθεση του Τετ. Ο κοντός, δυνατός γκριζομάλλης ποδηλατιστής απάντησε: «Ήμουν με τους Βιετκόνγκ». Αφού του είπα πως έχω κάνει πορείες για την ειρήνη όταν ήμουν έφηβος, ο Τάο κούνησε το χέρι του και μου είπε εγκάρδια: «Είσαι καλός φίλος του Βιετνάμ. Σ΄ ευχαριστώ».

Επτά απλά μαθήματα μαρξισμού: 07 Η Κομμουνιστική Κοινωνία

Το 7ο Απλό Μάθημα Μαρξισμού με θέμα “Η κομμουνιστική κοινωνία” που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 3 Απριλίου από τον πανεπιστημιακό Αλέξανδρο Χρύση.

Ανάρτηση από: http://info-war.gr

Συμπεράσματα από την Διακήρυξη της Λευκωσίας

Του Κώστα Ράπτη

Λόγια ειπώθηκαν πολλά – εξ ού και εκ των υστέρων κρίθηκε ότι θα πρέπει να περικοπούν, στον βαθμό τουλάχιστον που δεν μπορούν να υποστηριχθούν με έργα.

Η δεύτερη Τριμερής Συνάντηση Κορυφής Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου στη Λευκωσία προβλήθηκε ως ένα ακόμη, αποφασιστικό βήμα συντονισμού των τριών χωρών στην οριοθέτηση των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών τους.
Όμως η βαθύτερη αλήθεια των διακηρύξεών τους προκύπτει από εκείνο το τμήμα των δηλώσεων του Έλληνα πρωθυπουργού που το Μέγαρο Μαξίμου έκρινε σκόπιμο να απαλείψει κατά την δημοσίευσή τους. “Συμφωνήσαμε να προχωρήσουμε περαιτέρω με τις διαβουλεύσεις για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μας, όπου αυτό κριθεί απαραίτητο και βεβαίως όπου αυτό δεν απαιτεί και τη συνεννόηση και συνεργασία τρίτων χωρών” δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας, σε μια αναφορά που προφανώς φωτογραφίζει την Τουρκία. Ωστόσο, στο δημοσιευμένο κείμενο η αναφορά σε τρίτες χώρες λείπει, διότι προφανώς θεωρείται προβληματική, στον βαθμό που αφήνει χώρο στους ισχυρισμούς της Τουρκίας (αποτυπωμένους και σε συντεταγμένες που έχουν κατατεθεί και στον ΟΗΕ) ότι νήσοι όπως το Καστελόριζο δεν έχουν πλήρη θαλάσσια δικαιοδοσία και άρα επιρροή επί της οριοθέτησης της ΑΟΖ.

Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ή το πρόγραμμα των Βρυξελλών;

Του Γιώργου Ρακκά

Η επιμονή του μεγαλύτερου κομματιού του αντιμνημονιακού χώρου στην «κατοχή» που βιώνει η χώρα από την Γερμανική Ευρώπη ήταν σωστή και λάθος ταυτόχρονα. Σωστή, γιατί ορθώς επισήμανε την ιδιαιτερότητα της ελληνικής περίπτωσης μέσα στο μπλοκ των αδυνάμων οικονομιών της Ευρωζώνης, καθώς ούτε η Ιταλία, ούτε η Ισπανία ούτε καν η… Κύπρος βρίσκεται σε καθεστώς τόσου ασφυκτικού ελέγχου από τους «θεσμούς». Λάθος, γιατί ποτέ δεν έκανε τον κόπο (δείγμα της απίστευτης ιδεολογικής καθυστέρησης-παρακμής της ελληνικής κοινωνίας) να προσδιορίσει επακριβώς την φύση και τα χαρακτηριστικά αυτής της ιδιότυπης «κατοχής». Με συνέπεια, να καταντήσει να καλλιεργεί μια εντελώς λανθασμένη αντίληψη για τα πράγματα σύμφωνα με την οποία αρκεί να δηλώνει κανείς «αντιμνημονιακός» και αυτόματα τίθεται έξω από το κάδρο της αποικίας χρέους, και βρίσκεται εξ ορισμού απέναντι από τις δυνάμεις που ασκούν αυτήν την ιδιότυπη επικυριαρχία πάνω στην χώρα μας.

Να απομονώσουμε την «πέμπτη φάλαγγα»

Του Παναγιώτη Λαφαζάνη

Η Ελλάδα, διαχρονικά, σε όλες τις δύσκολες ώρες που πέρασε βρήκε τη δύναµη να σταθεί όρθια και να αντεπεξέλθει στις θύελλες. Η σηµερινή κρίσιµη ιστορική καµπή που διανύει ο λαός µας δεν είναι χωρίς προηγούµενο. Έχουµε περάσει στην ιστορία µας εξίσου κακές, ίσως και πολύ χειρότερες περιόδους. Περιόδους κατά τις οποίες µάλιστα, η αποµόνωση της χώρας έµοιαζε καταθλιπτική και ανυπέρβλητη.

Τα βγάλαµε, όµως, πέρα. Και τα βγάλαµε πέρα, χάρη κυρίως στην αυτοθυσία, το απαράµιλλο φρόνηµα, το αγωνιστικό πνεύµα και την αποφασιστικότητα ενός λαού, ο οποίος έβαζε πάνω από όλα την επιβίωση, την αξιοπρέπειά του και τη δικαιοσύνη. Αυτή είναι η µεγάλη ιστορική πρόκληση, την οποία αντιµετωπίζουµε σήµερα.

Σήµερα η διάσωση της χώρας µας συνδέεται στενά µε την απόρριψη της υποταγής, µε τη θέλησή µας να αντέξουµε σε δυσκολίες και µε την απόφασή µας να συνδέσουµε τα µεγάλα «όχι» µε την αταλάντευτη προσπάθεια για µια νέα προοδευτική πορεία ανασυγκρότησης, ανόρθωσης και προοπτικά αναγέννησης του τόπου µας. Μακάρι να προκύψει µια συµφωνία που θα αντιπροσωπεύει έναν «έντιµο συµβιβασµό», αν και ο όρος αυτός είναι αδόκιµος, ρευστός και χωράει τα πάντα και τίποτα. Ωστόσο, οι λεγόµενοι εταίροι και το ∆ΝΤ δεν ζητάνε από την κυβέρνησή µας µια συµφωνία που θα σέβεται στοιχειωδώς την επιβίωση του ελληνικού λαού και την πρόσφατη ριζοσπαστική λαϊκή ετυµηγορία.

Ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας για το Μητσοτακέικο

Ανακοίνωση εξέδωσε αργά το βράδυ της Τετάρτης το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην ανάρτηση «Μητσοτακέικο»  
Η λιτή ανακοίνωση έγραφε:

Το Μητσοτακέικο

170 χρόνια παράγουμε πολιτικούς τους οποίους συντηρούν οι Έλληνες φορολογούμενοι

Αγαπητέ Jo Di, εγώ είμαι θαυμαστής του Μητσοτακέικου, και περιμένω να έρθει ένας Μητσοτάκης, για να μας σώσει. Τους πολιτικούς του Μητσοτακέικου τους συντηρούν τόσα χρόνια -και τους κάνουν πλούσιους- οι Έλληνες φορολογούμενοι, οι οποίοι τους ψηφίζουν κιόλας. Τέλειο;

Βαρουφάκη, φτύσε την δημοκρατία.

Ένας καθωσπρέπει κύριος και κοστούμι και γραβάτα… κραδαίνει μαστίγιο. Χτυπάει στον αέρα, αλλά ο στόχος του είναι ο υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης. Τον απειλεί, ρίχνει με το μαστίγιο και φωνάζει: «Κάτσε κάτω, φτύσε την δημοκρατία».

Όχι, δεν πρόκειται για εικόνα βγαλμένη από τα όνειρα σουρεαλιστικού συγγραφέα, αλλά περιγραφή σκηνής από εκπομπή της… δημόσιας τηλεόρασης της Γερμανίας.

Από την Αρμενία για όλον τον κόσμο

Του Θεοφάνη Μαλκίδη 

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαικών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών 

Από την Αρμενία για όλον τον κόσμο

1. Τα συναισθήματα

Μετά από προσωπική πρόσκληση του Προέδρου της Δημοκρατίας της Αρμενίας και την συμπαράσταση (για ακόμη μία φορά) της Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής Ελλάδας, βρέθηκα στο Ερεβάν, για να συμμετάσχω στο Παγκόσμιο Φόρουμ ενάντια στη Γενοκτονία και στις εκδηλώσεις για τη συμπλήρωση 100 ετών από τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Για το πρώτο μαζικό έγκλημα του 20ου αιώνα, το οποίο μαζί με αυτό εναντίον των Ελλήνων, οργανώθηκε, σχεδιάσθηκε και εκτελέστηκε από τους ίδιους θύτες. Τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς.

Η Ζ. Κωνσταντοπούλου «ξεσκεπάζει» τα σκάνδαλα της παρέας του μνημονίου

Με μια παρέμβαση που θα μείνει στην ιστορία του κοινοβουλίου η Ζωή Κωνσταντοπούλου αποστομώνει όλους τους μνημονιακούς ήρωες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αποκαλύπτοντας τη δράση τους και τις υπόγειες διαδρομές με την κρατική διαφήμιση.

Η κυρία Κωνσταντοπούλου προέβη σε αποκαλύψεις – φωτιά με τις οποίες έβαλε στη θέση τους τον Άδωνι Γεωργιάδη, τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη και τον Γιάνη Στουρνάρα και τον Σταύρο Παπασταύρου.

Όλα ξεκίνησαν όταν προκλήθηκε να απαντήσει για το κόστος του καναλιού της Βουλής και όπως διευκρίνισε η ίδια δεν έχει προσλάβει ούτε έναν υπάλληλο στο κανάλι.

Η φράση – κλειδί της Προέδρου της Βουλής που «ξεγυμνώνει» την παρέα του μνημονίου ήταν η ακόλουθη: «Όταν δεν είχαν φάρμακα οι καρκινοπαθείς, εσείς δίνατε 500.000 στην γυναίκα του Στουρνάρα για διαφημιστική εκστρατεία σαν Υπουργός Υγείας».

Δείτε το επικό βίντεο με την παρέμβαση της Ζωής Κωνσταντοπούλου

Τι δεν καταλαβαίνεις;

Συζήτηση για το μεταναστευτικό και το δημογραφικό (βίντεο)

Αριστερά χωρίς Αριστερά δεν γίνεται...

Του Στάθη

Ευτυχώς που υπάρχει και ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης για να κάνει υποδείξεις στον κ. Τσίπρα πώς να κυβερνήσει! Ομως κάτι τέτοιο δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως ευήθεια ή αλαζονεία, αλλά ως ένδειξη ύπαρξης ενός παράλληλου σύμπαντος, μέσα στο οποίο ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης θα μπορούσε να κάνει υποδείξεις -τι λέω! υπαγορεύσεις- και στον κ. Σόιμπλε! Θα μου πείτε ότι τέτοια άγνοια κινδύνου δεν χαρακτηρίζει τα γατόνια - τι να σας πω; δεν είμαι δα και ειδικός επί του θέματος.

Καλημέρα σας, και στην «ημερήσια διάταξη» (ή μήπως στην «ημερήσια διαταγή») ένας Αρμαγεδδών: «στροφή στον ρεαλισμό» η κυβέρνηση, «κωλοτούμπα ο Τσίπρας» - ένας χαβαλές χαβάς που άρχισε απ’ τις πρώτες κιόλας ημέρες μετά τις εκλογές και ο οποίος συχνά κορυφώνεται με σενάρια για «οικουμενικές κυβερνήσεις», για «απαλλαγή του Τσίπρα απ’ τα αριστερά βαρίδια» κι άλλα που φθάνουν έως το σημείο να εξαγγέλλουν (δηλαδή να εύχονται) ακόμα και κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα. Ταυτοχρόνως η χώρα καθημερινώς «χρεοκοπεί»! Ενα τοξικό μείγμα προπαγάνδας και σχεδίων επί χάρτου που ξεπερνάνε τα όρια της λογικής (αφήστε της ηθικής) διαχέεται προς πάσαν κατεύθυνση. Εξ ιδίων κρίνοντας αυτός ο εσμός, προβάλλει στην Αριστερά αυτά που με άνεση θα έπραττε ο ίδιος. Για παράδειγμα,

Νίκη Ακιντζί: «Ποια ελπίδα σ’ οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη;»

Του Αλέκου Μιχαηλίδη

«Μας τη βιδώνει που δεν τρως το παραμύθι μας
Μας ενοχλεί η αισθητή σου παρουσία
Είσαι σαν μύγα που κάθισε στη μύτη μας
και ακτινοβολεί απελπισία.»

Γ. ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ

Αφιερωμένο εξαιρετικά
σε όσους ξεσάλωσαν και μέθυσαν
μετά τη νίκη Ακιντζί

«Η νίκη Ακιντζί­­ αποτελεί δεύτερο δημοψήφισμα των Τ/κ υπέρ της λύσης», έγραφε στο twitter χθες ο Διονύσης Διονυσίου του «Πολίτη». Ήταν μια από τις πολλές τοποθετήσεις που έγιναν, κυρίως σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μετά τη μεγάλη νίκη του Μουσταφά Ακιντζί στις παράνομες εκλογές στα κατεχόμενα.

Παράλληλα, διάφοροι άλλοι Ελληνοκύπριοι, πολιτικοί και μη, ευρωβουλευτές και μη (αφιερωμένο), βουλευτές και μη, βρέθηκαν σε παράκρουση μετά το 60% του Ακιντζί, του νέου Ερντογάν, που ανέλαβε την ηγεσία των Τουρκοκυπρίων. Μπορούμε να γράψουμε σελίδες ολόκληρες για τις δηλώσεις διαφόρων στα φέισμπουκ περί διαφαινόμενης «λύσης», περί «νίκης της ειρήνης», περί «δικών μας ευθυνών», περί «ξεγυμνώματος της δικής μας πλευράς», αλλά ας μην το κάνουμε. Άλλοι/ες καλούσαν τον Πρόεδρο Αναστασιάδη (που έβγαλαν ως πρόεδρο λύσης το 2013) να βγει από το ψυγείο.

Μεγάλο σκατό φάε μεγάλη κουβέντα μην γράψεις ...

και το 2015 ο ΕΝΦΙΑ!!!  και για το 16  αν δεν πάει καλά η οικονομία 

Ανάρτηση από: http://griniarogatos.blogspot.gr

Μήπως ο Δραγασάκης έχει αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ και το κρατούν μυστικό;

67 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

«Προσβλέπουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη σύγκλιση του ανώτατου συμβουλίου συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών εντός του 2015, το οποίο θα λειτουργήσει ως κινητήριος δύναμη για την περαιτέρω εμβάθυνση των διμερών σχέσεων», δήλωσε ο κ. Δραγασάκης, σε μία προσπάθεια να επουλωθούν πληγές του παρελθόντος από τις απόψεις μεγάλου μέρους στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για το κράτος του Ισραήλ και τη στάση που επιφυλάσσει στο παλαιστινιακό ζήτημα…

100 ημέρες μετά από πέντε χρόνια

Του Στάθη

Ποτέ δεν μου άρεσαν οι ιστορίες με τους «αποδιοπομπαίους τράγους» και ιδιαιτέρως όταν τις μετήρχετο η Αριστερά. Οταν ευρίσκετο το εξιλαστήριο θύμα για τις αμαρτίες άλλων (ή όλων) που με τη σειρά τους θα μπορούσαν κι αυτοί -οι θύτες- να γίνουν αργότερα θύματα της ίδιας διαδικασίας. Τη μια μέρα «ορθόδοξος» να διώκεις «αιρετικούς», την άλλη μέρα «αιρετικός» κι εσύ να διώκεσαι από άλλους ορθόδοξους.

Μια ιστορία χωρίς τέλος, με τους αποδιοπομπαίους τράγους («καθάρματα» για μια «κάθαρση» που έτσι ουδέποτε συντελείται), μια ιστορία στην οποίαν πάντα οι «αιρετικοί» είναι αυτοί που χάνουν - Ορθόδοξοι θα ήταν σήμερα οι Αρειανοί, αν είχαν νικήσει ή -στην κομμουνιστική Αριστερά- οι Τροτσκιστές, αν δεν είχαν χάσει.

Ο Ακιντζί και η ελαφρότητά μας

Του Άριστου Μιχαηλίδη 

H νίκη του Μουσταφά Ακιντζί στα κατεχόμενα δεν μπορεί παρά να είναι θετικό γεγονός για την Κύπρο και κυρίως για τους Ελληνοκύπριους, που αγωνιούν για να βρεθεί ένας πολιτικός ηγέτης στην τουρκοκυπριακή κοινότητα με τον οποίο θα καταφέρουν να συνεννοηθούν στη βάση των κυπριακών συμφερόντων και όχι των τουρκικών. Ο κ. Ακιντζί ως πολιτικός και ως δήμαρχος Λευκωσίας παλιότερα, απέδειξε ότι είναι σε θέση να δημιουργήσει προοπτικές συνεργασίας. Αναφέρεται από πολλούς ως παράδειγμα, το ότι με τον Λέλλο Δημητριάδη, σε πολύ πιο δύσκολες εποχές, πέτυχαν να συνεργαστούν και να κατασκευάσουν το εργοστάσιο λυμάτων Μιας Μηλιάς όπου καταλήγουν τα λύματα του αποχετευτικού της Λευκωσίας. Σήμερα το εργοστάσιο λειτουργεί, αλλά το κατοχικό καθεστώς αρνείται να επιτρέψει αξιοποίηση των επεξεργασμένων νερών από τους Ελληνοκύπριους γεωργούς, όπως ήταν η συμφωνία, και προτιμά να τα διοχετεύει στη θάλασσα. Κι αυτό μας φέρνει στο βασικό μας πρόβλημα: Ότι ο Ακιντζί είναι σε θέση να εργαστεί για τη συνεργασία και την ειρήνη, αλλά η Άγκυρα έχει πάντα το πάνω χέρι, ακόμα και στα λύματα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνονται προσπάθειες. Αν ο Ακιντζί καταφέρει να στείλει το μήνυμα ότι οι Τουρκοκύπριοι μπορούν να ζήσουν χωρίς την Τουρκία κι ότι δεν επιθυμούν στη χώρα τους στρατό κατοχής, θα είναι πολύ σημαντικό βήμα, έστω και μόνο αυτό. Ας είμαστε όμως ρεαλιστές. Δεν βρισκόμαστε μια ανάσα από την πραγματική επανένωση. Αν βέβαια, εννοούμε όλοι το ίδιο πράγμα όταν μιλάμε για επανένωση. Διότι, πολλοί είναι έτοιμοι να δεχθούν μια διευθέτηση καλής γειτονίας, πολύ περισσότερο αν στο γειτονικό «συνιστών κράτος» είναι ένας διαλλακτικός Τουρκοκύπριος. 

«Το παν είναι η κίνηση και όχι ο στόχος»

Υπέρ ποιων λειτουργεί, τελικά, η διαρκής παράταση των διαπραγματεύσεων

Είναι γνωστή η ρήση του ξεχασμένου Μπερνστάιν, «Το κίνημα είναι το παν, ο τελικός σκοπός τίποτα», που όριζε στους κόλπους του τότε εργατικού κινήματος μια πολιτική χωρίς στρατηγικές δεσμεύσεις. Παραφράζοντάς την, μπορούμε να διαβάσουμε τη διαρκή παράταση προθεσμιών σε ένα έργο «διαπραγμάτευσης» ως σύγχρονη εφαρμογή μιας παμπάλαιας ιδέας…

Από τη «δίμηνη παράταση του προγράμματος» περάσαμε στη «συμφωνία γέφυρα» που ισχύει μέχρι το τέλος του Απριλίου. Τώρα πιθανά να περάσουμε σε μια «ενδιάμεση συμφωνία» μέχρι τα τέλη Ιουνίου, οπότε και θα έχουμε τη «μεγάλη διαπραγμάτευση», και βλέπουμε…

Μπάχαλο και αβεβαιότητα στο αστικό πολιτικό σκηνικό

Του mitsos175

Αντώνη! Δημοψήφισμα! Πλάκα του κάνω, αλλά μ' αρέσει να τον τρομάζω, όπως μας τρόμαζε αυτός με τα χαράτσια. Χλομιάζει, κατεβάσει την κεφάλα του και παίρνει κείνη την έκφραση, που είχε στην πρώτη ψηφοφορία για Πρόεδρο, όταν κατάλαβε πως δεν έπιασαν τα κόλπα του κι ότι θα πάμε σε εκλογές.

Αντώνη! Εκλογές! Αυτές που έχασες εννοώ, μη λιποθυμάς. Έχασε "μόνο" με 8,5 μονάδες. Που, αν ψήφιζαν κι οι 100.000 νέοι, και δεν είχε τον κρατικό μηχανισμό στην υπηρεσία του, θα ήταν η διαφορά πολύ μεγαλύτερη. Εκλογές δε βλέπω να θέλουν οι δανειστές. Ευτυχώς για τον Σαμαρά. Θα ήταν πολύ δύσκολο γι αυτόν, να συρθεί σε μια νέα εκλογική εκστρατεία, χωρίς να έχει την κουτάλα της εξουσίας. Θα πήγαινε το ληγμένο γιαούρτι σύννεφο.

Βλέπω τη Ντόρα στη γωνιά, να περιμένει με το καλαμάκι στο χέρι. Τι το θέλει το καλαμάκι; Να του πιεί το αίμα. Κατάλαβε η "λύκαινα της ΝΔ" πως "αριστερή παρένθεση" δεν υπάρχει. Ούτε παρένθεση, ούτε όμως κι αριστερή. Γιατί η ΝΔ "έκανε πολλά" και ο κόσμος σίγουρα τα θυμάται. Τα θυμόμαστε κι ανατριχιάζουμε. Η οικονομική πολιτική συνεχίζεται η ίδια, αλλά τουλάχιστο δεν έχουμε τις "εντολές Σαμαρά". Ή τον Άδωνη υπουργό. Εντάξει, έχουμε Πανούση, δε χάθηκαν όλα για την επιθεώρηση. Για να μη πω για την "εκπρόσωπο Σοφία". Σοφάκι, στα έλεγα, ότι θα σε θάψουν οι ίδιοι οι δικοί σου. Πού είσαι; Χάθηκες από κανάλια κι η κωμωδία έγινε φτωχότερη.

Φανερές και κρυφές πλευρές της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου

Καίρια ερωτήματα ζητούν απαντήσεις

Του Σπύρου Παναγιώτου

Υπάρχει μια τυπική πλευρά, που όμως δεν έχει δευτερεύουσα σημασία. Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ), στη συνείδηση του λαού και της Αριστεράς, είναι επιλογές μη αποδεκτές. Παραπέμπουν συνειρμικά στα μνημονιακά χρόνια, που η οικονομική καταστροφή της κοινωνίας και της χώρας συνοδεύτηκε από την κατάργηση του Συντάγματος και της Βουλής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αντιταχθεί σε αυτές τις πρακτικές σθεναρά όλα τα τελευταία χρόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση είχε δηλώσει κατηγορηματικά ότι δεν θα καταφύγει σε τέτοιες πρακτικές. Η πρόεδρος της Βουλής είχε διαβεβαιώσει ότι αυτή η Βουλή δεν θα νομιμοποιήσει τέτοιες επιλογές. Με αυτή την έννοια, ακόμα και σε εξαιρετικά «έκτακτες περιπτώσεις» δικαιολογημένα τέτοιες επιλογές προκαλούν ερωτήματα και ενεργοποιούν αρνητικά αντανακλαστικά.

Η ώρα της έντιμης ρήξης

Η απόφαση της κυβέρνησης να καταστήσει υποχρεωτική, με την ψήφιση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, την μεταφορά διαθέσιμων των φορέων του δημοσίου και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Τράπεζα της Ελλάδας, σηματοδοτεί αναμφίβολα σημείο καμπής στις πολιτικές εξελίξεις.

Του Στάθη Κουβελάκη

Η υψηλού ρίσκου αυτή κίνηση αναδεικνύει με τον πιο σαφή τρόπο την κρισιμότητα της κατάστασης έτσι όπως έχει διαμορφωθεί δύο μήνες μετά την συμφωνία της 20^ης Φλεβάρη. Το βασικό, και στην ουσία το μόνο ουσιαστικό, επιχείρημα που είχε τότε διατυπωθεί υπέρ της συμφωνίας ήταν ότι «αγόραζε χρόνο», έστω και με επώδυνο αντίτιμο, έτσι ώστε να προετοιμαστεί με καλύτερους όρους η «μεγάλη διαπραγμάτευση» του καλοκαιριού.

Ο ισχυρισμός ήταν ότι για ένα τετράμηνο η ΕΚΤ θα σταματούσε το «μαρτύριο της σταγόνας» στο οποίο υποβάλλει το τραπεζικό σύστημα, και κατ’επέκταση την οικονομία, από τις 5 Φεβρουαρίου, όταν αποφάσισε να διακόψει τον βασικό μηχανισμό χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών. Διότι όπως είναι πλέον ευρύτερα αποδεκτό, η ελληνική κυβέρνηση σύρθηκε στην υπογραφή αυτής της ετεροβαρούς συμφωνίας υπό το φάσμα της διογκούμενης φυγής καταθέσεων και της απειλούμενης κατάρρευσης των τραπεζών.

...δηλώσεις

#varoufakis

Ανάρτηση από: http://www.skitso.biz

Άριστος ο Χατζηνικολάου

Καταπληκτικές ήταν οι ερωτήσεις του, που περιείχαν άλλες 17 υποερωτήσεις μέσα. «Μπερδεύτηκα» είπε ο Τσίπρας. Ο σκοπός επιτεύχθηκε

Του Λάκη Μπέλλου

♦ Αριστος ο Χατζηνικολάου με τον Τσίπρα. Ούτε ο Σαμαράς να ήταν. Το έχει διαψεύσει όμως ότι πάει για αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας.

♦ Ρώτησε αν έχει κατατεθεί σοβαρό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Πριν προλάβει να απαντήσει o Τσίπρας, απάντησε μόνος του ότι δεν έχει κατατεθεί.

♦ Καταπληκτικές ήταν οι ερωτήσεις του, που περιείχαν άλλες 17 υποερωτήσεις μέσα. «Μπερδεύτηκα» είπε ο Τσίπρας. Ο σκοπός επιτεύχθηκε.

♦ Πέσαμε από τα σύννεφα όταν διαπίστωσε ότι ο Τσίπρας ζούσε σε ροζ συννεφάκι. Ο πρωθυπουργός ήταν ευγενικός και δεν απάντησε.

Για ...δέσιμο

Ανάρτηση από: Κώστας Κουφογιώργος - Kostas Koufogiorgos

Συζήτηση-βίντεο: Ο Γιώργος Καραμπελιάς συνομιλεί με τον Διονύση Χαριτόπουλο (27-4-15)

Τι (δια)πραγματεύονται;

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Την προηγούμενη πενταετία ζήσαμε με το γνωστό τροπάρι αν «θα έρθει η δόση ή δεν θα έρθει η δόση». Πάνω στο έδαφος αυτού του τύπου τον…«δοσηλογισμό» εξελισσόταν η επιχείρηση κοινωνικής τρομοκράτησης. Τρομοκράτηση που κάθε φορά ξεκινούσε από το «τι θα πάθουμε αν δεν έρθει η δόση» και κάθε φορά κατέληγε στις νέες θυσίες που θα έπρεπε να υποβληθεί ξανά και ξανά ο ελληνικός λαός.

Οι θυσίες, όπως μας έλεγαν οι κυβερνώντες, ήταν «αναγκαίες» για να μην πάθει ο λαός όσα – τελικά – έπαθε! Και τα έπαθε όχι γιατί δεν ήρθαν, αλλά επειδή ακριβώς ήρθαν οι δόσεις των δανείων! Των δανείων που, όπως έχουν ομολογήσει οι πάντες, από τον Ολι Ρεν μέχρι τον Γιούνκερ και από τον Ρέγκλινγκ μέχρι τα μέλη του ΔΣ του ΔΝΤ, οι δανειστές και η «τρόικα» (νυν «θεσμοί») τα χορηγούν για να σώσουν τις δικές τους, τις γερμανικές, τις γαλλικές και κάθε εθνικότητας τράπεζες. Αυτό που απομένει, δε, για τον ελληνικό λαό από αυτά τα δάνεια, είναι να πληρώνει τόκους μέσα από τις περικοπές των μισθών, των συντάξεων και των δικαιωμάτων του. 

Σήμερα η φιλολογία περί το επαπειλούμενο «χρηματοδοτικό κενό» επανέρχεται. Θα έρθει ή δεν θα έρθει η δόση των 7,2 δισ. ευρώ (που όμως η κυβέρνηση έλεγε ότι δεν τη θέλει…). Και αν δεν έρθει πως θα αποπληρώσουμε τις οφειλές σε ΔΝΤ και ΕΚΤ τις οποίες «πρέπει» να αποπληρώσουμε. Αλλά: Γιατί «πρέπει» να αποπληρώνει ο λαός οφειλές για δάνεια που πήγαν σε γαλλογερμανικές τράπεζες;...

Όπως πάντα προφανώς, δεν είμαστε όλοι ίδιοι ...

Της Αντωνίας Λεγάκη 

Οι αντιδράσεις για την -μάλλον απίθανη - απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού, κάνουν ακόμη πιο ηχηρή την απουσία αντιδράσεων για την απελευθέρωση των βασανιστών και δολοφόνων της χούντας, όχι μετά από 15 αλλά μετά από 5 χρόνια! Η περιώνυμη μοντέλα Ντέλα Ρούνικ Ρουφογάλη, σε συνέντευξή της επιμένει ότι ποτέ δεν θα μπορούσε να παρατήσει τον - γνωστό βασανιστή - Ρουφογάλη στη φυλακή και να φύγει για την Αμερική. Έτσι, περίμενε μέχρι το ...1980 (!), για να αποφυλακιστεί αυτός και να μπορέσει αυτή, με τη συνείδηση (λέμε τώρα) ήσυχη, να τον χωρίσει και να φύγει.

Τελειώνουν από το ποδόσφαιρο οι κατηγορούμενοι για την «εγκληματική»

Του Άρη Ασβεστά

Οριστικά 26 είναι τα πρόσωπα στα οποία απήγγειλε κατηγορίες ο ειδικός ανακριτής διαφθοράς, Γιώργος Ανδρεάδης, που ερευνά την υπόθεση της φερόμενης ως «εγκληματική οργάνωση» που δρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Τους αύξησε δηλαδή κατά 10, καθώς αρχικά, ο εισαγγελέας Αριστείδης Κορέας που ερεύνησε την υπόθεση, είχε ασκήσει ποινικές διώξεις σε βάρος 16 προσώπων. Στους ήδη υπάρχοντες, ο κ. Ανδρεάδης πρόσθεσε δύο προέδρους ΠΑΕ, δύο τεχνικούς διευθυντές ΠΑΕ, ένα μέλος του Δ.Σ. της ΕΠΟ, δύο μεγαλοστελέχη της ΕΠΟ και τρεις διαιτητές.

Με εξαίρεση τον Βαγγέλη Μαρινάκη και τον Γιώργο Αρβανιτίδη που θα εμφανιστούν ενώπιον του ανακριτή απ’ ευθείας για να απολογηθούν, άπαντες πέρασαν από το γραφείο του κ. Ανδρεάδη, τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες και έλαβαν προθεσμία για να απολογηθούν.

"Aν δεν υπογράψουμε τις παράλογες απαιτήσεις τους, ούτε λίγο, ούτε πολύ η χώρα θα χτυπηθεί από τις… δέκα πληγές του Φαραώ!"

Γκρέκθιτ, γκρέκθιτ, γκρέκθιτ!

Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΚΡΑΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ: ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ 4 ΔΙΣ ΔΟΛΑΡΙΑ ΕΧΕΙ ΔΑΠΑΝΗΣΕΙ Η Ε.Ε. ΓΙΑ… ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΕΝ ΜΕΣΩ ΒΑΘΙΑΣ ΚΡΙΣΗΣ

Μπορεί η σημαντική "δουλειά" να γίνεται στα social media (με κορυφαίο το You Tube), ωστόσο στα παραδοσιακά συντηρητικά Μέσα η "συνταγή" παραμένει –ως φαίνεται- σταθερά αναλλοίωτη. Ένα είναι το θέμα: "ποιον θα φοβίσουμε σήμερα;". Η επιχείρηση λάσπης και κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού από το status quo των Βρυξελλών έχει ξεπεράσει κάθε όριο. 

Tης Γεωργίας Λινάρδου*

Ένας ανυποψίαστος πολίτης που δεν τρελαίνεται και με τις ειδήσεις, στο άκουσμα των λέξεων: Grexit, Graccident, Grimbo κ.λπ., μπορεί και να νομίζει ότι όλοι αυτοί οι όροι είναι ονόματα που ανήκουν σε κάτι άσχημα, τρομακτικά κουκλάκια που κατά καιρούς λανσάρουν τα καταστήματα παιχνιδιών και τρελαίνονται τα πιτσιρίκια (τα οποία έτσι κι αλλιώς, δεν έχουν την αίσθηση του φόβου). Ή μπορεί και να νομίζει ότι στο επόμενο ειδησεογραφικό καρέ, θα βγει ο… χάρος παγανιά επαναλαμβάνοντας τρομακτικά: «Grexit», «Grexit»!

Η "πρώτη φορά αριστερά" για πρώτη φορά σε δεξίωση της ισραηλινής πρεσβείας, με πρώτη μούρη τον Δραγασάκη! Ντρέπεται κανένας στον ΣΥΡΙΖΑ;

Πρώτη μούρη ο "αριστερός" Δραγασάκης... απολαμβάνει σκασμένος στα γέλια το βαμένο με το αίμα των παιδιών της Παλαιστίνης ποτό του και χαριεντίζεται με την πρέσβειρα του κράτους-τρομοκράτη, μάλλον από τα ανέκδοτα της για το πως δολοφονούν τα μικρά παιδιά!    

28 Απριλίου 1944: Η μάχη στο «Κάστρο του Υμηττού»

Στις 28 Απρίλη 1944 γράφεται μια από τις πιο λαμπρές σελίδες του επικού αγώνα του αδάμαστου λαού της Αθήνας κατά των κατακτητών και των συνεργατών τους. Τρεις ΕΠΟΝίτες του ΕΛΑΣ της Αθήνας, ο διμοιρίτης Δημήτρης Αυγέρης και οι μαχητές Κώστας Φολτόπουλος και Θάνος Κιοκμενίδης, αντιμετώπισαν παλικαρίσια 7 ολόκληρες ώρες με τα ατομικά τους όπλα, σ' ένα σπιτάκι της συνοικίας του Υμηττού, 200 χιτλερικούς και ταγματασφαλίτες και, αφού τους προξένησαν μεγάλες απώλειες έπεσαν και οι τρεις στο πεδίο της τιμής.

Η ρεαλιστική γόνιμη ρήξη

Του Χρήστου Γιανναρά

Η κατάτμηση σε σέκτες είναι η καταγωγική και μόνιμη λοιμική που μαστίζει τον μαρξισμό. Συνιστούν οι σέκτες και φανερώνουν πολυμερισμένη τη διεκδίκηση της αυθεντικής κατανόησης των «ιερών γραφών» του Μαρξ, την τάση για απόλυτη «καθαρότητα» ερμηνευτικών κριτηρίων. Σαρκώνει κάθε σέκτα τον πουριτανισμό της συνεπούς εμμονής στην αυθεντία του πρωτοτύπου.
Ο αδιάλλακτος πουριτανισμός κάθε σέκτας του μαρξισμού δικαιώνει την πιστοποίηση του Paul Tillich ότι: «ο μαρξισμός ήταν (και είναι πάντοτε) περισσότερο μια θρησκεία, παρά ένα άθρησκο πρόγραμμα κοινωνικής αλλαγής». Και γιατί η θρησκειοποίηση μιας κοινωνικής σκοποθεσίας; Διότι η θρησκεία θωρακίζει το ψυχολογικό εγώ με τη σιγουριά ότι κατέχει την αλήθεια και δικαιούται να την επιβάλλει. Είναι η θρησκεία ένα προσιτό στον καθένα παραισθησιογόνο εγωτικής παντοδυναμίας.

Δύσκολα καταπίνονται

Του Τάσου Βαρούνη 

Η Παναρίτη, αφού έκανε τις δουλειές της στο Περού, ήρθε να διαπραγματευτεί τη σωτηρία της χώρας (εμάς μας φταίει περισσότερο η... Σώτη).

Ο κ. Παυλόπουλος εγκαταστάθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο ως εγγυητής κάποιας εθνικής προσπάθειας.

Ο Βαρουφάκης εγκρίνει το 70% του μνημονίου και τώρα λέμε να τα βρούμε στη μέση (δηλαδή κάπου στο 85%).

Ο Πανούσης καταπάτησε το άσυλο, αλλά τι άλλο να έκανε... αφού δεν βγαίνανε;

Ο Τσίπρας συναντά τον ΓΑΠ, μια τυπική επίσκεψη...

Ο Κοτζιάς δηλώνει φίλος των ΗΠΑ και της δημοκρατικής και αντιτρομοκρατικής τους ευαισθησίας.

Κάποιος άγνωστος(!) βάζει σε άσχετο νομοσχέδιο άρθρα για το ΤΑΙΠΕΔ.

ΑΑΑχ….Αχ !

Ανάρτηση από: http://yannis-ioannou.com

Η «επιχείρηση πειθώ» εξαντλεί τα όριά της.

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Κλιμακώνουν το χρηματοδοτικό bullying εις βάρος της κυβέρνησης οι δανειστές – ΕΚΤ και ΔΝΤ κρατούν τα κλειδιά της διαπραγμάτευσης και απαιτούν «συμμόρφωση» 

«Καθήκον μας είναι να πείσουμε τους εταίρους μας ότι οι δεσμεύσεις μας είναι στρατηγικές και όχι τακτικιστικές, και η λογική μας υγιής. Καθήκον τους είναι να εγκαταλείψουν μια στρατηγική που έχει αποτύχει». Είναι η κατακλείδα άρθρου του υπουργού Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη στο Project Syndicate, με τίτλο «Ένα New Deal για την Ελλάδα». Σ’ αυτή τη φράση περικλείεται το βασικό λάθος της κυβερνητικής τακτικής στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Την αντιμετωπίζει ως υπόθεση πειθούς. Λες και οι δανειστές είναι παραπλανημένα πλάσματα, που με τα κατάλληλα πειστικά επιχειρήματα θα επανέλθουν στον ορθό δρόμο. Εδώ μπερδεύεται η επικοινωνία και η δημόσια ρητορική με τον «πόλεμο» συμφερόντων και πολιτικής ισχύος.

Γιατί η αριστερά λατρεύει την ανάπτυξη;

Του Χάρη Ναξάκη

Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για όποιον

δεν θέτει στον εαυτό του ερωτήματα

Κομφούκιος

Γιατί η αριστερά, σχεδόν σε όλες τις εκδοχές τις, νιώθει μια ακαταμάχητη έλξη από τον οικονομισμό, την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα, τον καταναλωτισμό, την τεχνολογική πρόοδο, την ανάπτυξη σε όλες τις μεταμφιέσεις της (βιώσιμη ανάπτυξη, λαϊκή ανάπτυξη, κλπ), ειρωνεύεται το λιτό βίο ταυτίζοντάς τον με τη λιτότητα; Γιατί η αριστερά είναι το κόμμα της προόδου και της ανάπτυξης; Η απάντηση του ερωτήματος πρέπει να αναζητηθεί στη μήτρα που τη γέννησε. Πίσω από το μύθο της ανάπτυξης και της προόδου βρίσκονται θεωρητικές και οντολογικές παραδοχές του διαφωτιστικού προτάγματος, συνιστώσα του οποίου είναι η αριστερά, παραδοχές που διατύπωσε και ο Μαρξ. Η θεοποίηση της οικονομίας παρατηρείται και στις δυο μεγάλες συνιστώσες του διαφωτισμού, τον φιλελευθερισμό και τον μαρξισμό και προϋποθέτει συγκεκριμένες παραδοχές για το χαρακτήρα της ανθρώπινης φύσης. Για τους φιλελεύθερους ο άνθρωπος είναι ιδιοτελές ον και για να μην οδηγηθεί σε ένα πόλεμο όλων εναντίον όλων (Χομπς) πρέπει να αυτορυθμιστεί και να εξισορροπηθεί η ιδιοτέλεια και η απληστία του μέσω της οικονομικής δραστηριότητας, της αγοράς. Την αντίληψη αυτή διατύπωσε με τον καλύτερο τρόπο ο Α. Σμιθ στον Πλούτο των Εθνών λέγοντας ότι «δεν θα εξασφαλιστεί το βραδινό μας από τη φιλανθρωπία του φούρναρη, αλλά από την έγνοια που έχει αυτός για το συμφέρον του». Αν επιδιώξουμε λοιπόν το προσωπικό μας συμφέρον θα έρθουμε σε αναγκαίους συμβιβασμούς και η απληστία μας θα είναι ενάρετη γιατί θα είναι το κίνητρο για να παράγουμε αγαθά και να καλύψουμε τις ακόρεστες ανάγκες μας. Η οικονομία για τους φιλελεύθερους είναι ένα σύστημα αποδοτικής οργάνωσης της ιδιοτέλειας ενός άπληστου όντος, που διοχετεύει τον αχαλίνωτο καταναλωτικό ηδονισμό του και τα εγωιστικά πάθη του στην ειρηνοποιό αγορά και όχι σε αιματηρούς πολέμους.

Είναι ακόμη εδώ!

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Στα 111,8 δισ. ο εσωτερικός δανεισμός το α΄ 3μηνο, όταν για όλο το έτος προβλέπονταν 80 δισ. ευρώ b

Των Σωτήρη Νίκα και Προκόπη Χατζηνικολάου 

Κατά 40% ή 31,8 δισ. ευρώ έχει αυξηθεί από το πρώτο κιόλας τρίμηνο ο ετήσιος προβλεπόμενος εσωτερικός δανεισμός του έτους, αντανακλώντας τον πλήρη εκτροχιασμό του προϋπολογισμού και την έλλειψη ρευστότητας του Δημοσίου για να καλύψει τις υποχρεώσεις του εντός και εκτός της χώρας. Τα στοιχεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού είναι αποκαλυπτικά και αποδεικνύουν την κατάρρευση των φορολογικών εσόδων κατά 748 εκατ. ευρώ, ενώ στον τομέα των δαπανών αποτυπώνεται η στάση πληρωμών του κράτους, καθώς έχουν γίνει 1,5 δισ. ευρώ λιγότερες πληρωμές απ’ ό,τι προβλεπόταν.

Την εικόνα αυτή γνωρίζουν πολύ καλά και οι δανειστές της χώρας, με αποτέλεσμα να επιμένουν στη λήψη νέων μέτρων για να διασφαλιστεί ακόμα και ένα «κουρεμένο» πρωτογενές πλεόνασμα, όπως αυτό που επιδιώκει η Αθήνα. Αλλωστε, το θέμα των δημοσιονομικών μεγεθών είναι ένα από τα μεγαλύτερα «αγκάθια» αυτή τη στιγμή στη διαπραγμάτευση, ενώ όσο περνάει ο καιρός η κατάσταση δεν δείχνει σημάδια βελτίωσης.

Άγνοια και κουτοπονηριά: οι τροφοδότες τού χρέους. (Ή πώς ο νεοέλληνας έκανε την υπερηφάνεια σαν τον κώλο του).

Το καλύτερο επιτόκιο το δίνει η επένδυση στη γνώση. 

Βενιαμίν Φραγκλίνος. 

Πώς το λεν τα κλισέ; «Ό,τι θέλει ο λαός!», «ο λαός μίλησε!», «ο κυρίαρχος λαός» κτλ κτλ. 

Αναρωτηθήκατε όμως ποτέ τι στον οξαποδώ θέλει τέλος πάντων ο ελληνικός λαός; Τι πρεσβεύει, τι ακριβώς επιδιώκει; 

Να σας πω εγώ: «Τα καλά και συμφέροντα». Να ζει με δανεικά, αλλά να μην το ξέρει. Κι αν το μάθει, να μην του το θυμίζουν! Υπερήφανα πράγματα. 

Όλες οι δημοσκοπήσεις συμφωνούν: συντριπτικά τα ποσοστά υπερήφανης στήριξης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στην υπερήφανη «διαπραγμάτευση» με τους εταίρους. 

Και τι ακριβώς διαπραγματεύεται υπερήφανα η ελληνική κυβέρνηση; 

Δανεικά! 

Και ποιο ακριβώς είναι το διαπραγματευτικό όπλο της υπερήφανης ελληνικής κυβέρνησης; Κάτι σχιζοφρενικό. Θεότρελο. Πρωτοφανές. 

Σήμερα οι δικτατορίες...

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Ο ύστατος εκβιασμός του Αναστασιάδη θα γίνει μέσω του Ακιντζί; Πιθανότατα…

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Οι παράνομες «εκλογές» στα κατεχόμενα για την εκλογή του νέου ηγέτη του κατοχικού καθεστώτος ξύπνησαν μνήμες από το παρελθόν, όταν το 2004 η Άγκυρα, στο πλαίσιο της στρατηγικής απόφασης να είναι ένα βήμα μπροστά από τη Λευκωσία, επέβαλε τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ ως τον διαπραγματευτή της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Έκπληκτη, τον Φεβρουάριο του 2004, η πολιτική ηγεσία της Κύπρου είδε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια της η «θυσία» του σκληρού εθνικιστή ηγέτη του κατοχικού καθεστώτος Ραούφ Ντενκτάς, ο οποίος παραμερίστηκε βάσει σχεδίου για να επιβληθεί το φιλοτουρκικό και ρατσιστικό σχέδιο Ανάν στους Ελληνοκυπρίους.

Βιβλιοπαρουσίαση: Η κοσμοθεωρητική βάση της 3ης του Σεπτέμβρη (29-4-15)

Ο Δαμιανός Βασιλειάδης και οι εκδόσεις Γόρδιος σας καλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Δαμιανού Βασιλειάδη με τίτλο: Η κοσμοθεωρητική βάση της 3ης του Σεπτέμβρη την Τετάρτη 29 Απριλίου και ώρα 19.00 στο χώρο πολιτικής και πολιτισμού “Ρήγας Βελεστινλής”, Ξενοφώντος 4, 6ος όροφος

Η αρχή του τέλους…

Του Δημήτρη Μηλάκα

Η επισφράγιση μιας «πολιτικής συμφωνίας» είναι η προφανής διέξοδος από το λαβύρινθο των αξιολογήσεων ενός αποτυχημένου προγράμματος διάσωσης. Ενός προγράμματος που την αποτυχία του έχουν παραδεχτεί οι δανειστές (το ΔΝΤ μίλησε για λάθος συντελεστή), την αποδεικνύουν οι αριθμοί (το χρέος ολοένα και μεγαλώνει παρά την αιμορραγία της οικονομίας για να το εξυπηρετήσει) και την έχουν πληρώσει πανάκριβα οι πολιτικές δυνάμεις (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ- ΛΑΟΣ- ΔΗΜΑΡ) που προσπάθησαν να το εφαρμόσουν.

Με απλά λόγια και μετά από 5 χρόνια σκληρής λιτότητας όλοι κατανοούν ότι το πρόγραμμα «διάσωσης» ολοκλήρωσε τον κύκλο του, ωστόσο ο πειρασμός διατήρησης της καταστροφικής του συνταγής είναι μεγάλος, γιατί μέσα από ένα τέτοιο πρόγραμμα εξασφαλίζεται

27 Απριλίου 1941: Οι Γερμανοί στην Αθήνα - Ποιοι τους υποδέχτηκαν σε καφενείο

Κυριακή, 27 Απριλίου 1941. Οι γερμανικές δυνάμεις μπαίνουν στην Αθήνα και σε ένα καφενείο στους Αμπελόκηπους περίμεναν τους εισβο­λείς οι τέσσερις άνδρες που ανέλαβαν το θλιβερό καθήκον της παράδοσης της πόλεως των Αθηνών.

Ήταν ο φρούραρχος Αθηνών υπο­στράτηγος Χρ. Καβράκος, ο νομάρχης Αττικοβοιωτίας Κ. Πεζόπουλος και οι δήμαρχοι Αθηναίων και Πειραιώς Αμ­βρόσιος Πλυτάς και Μιχ. Μανούσκος.

Το καφενείο στους Αμπελόκηπους ονομαζόταν «Λουξ» – άλλοι έγραψαν «Παρθενών» –, ανήκε στον κτηματία Ανδρέα Γλεντζάκη και βρισκόταν στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάν­δρας και Κηφισίας, απέναντι από την τότε έπαυλη Θων.

Οι Έλληνες αξιωματούχοι δήλωσαν πως η Αθήνα ήταν μια ανοχύρωτη πό­λη που δεν είχε την πρόθεση να προ­βάλει αντίσταση. Ο Γερμανός αντι­συνταγματάρχης Φον Σέιμπεν όρισε ουσιαστικά πολιτικούς διοικητές των Αθηνών και του Πειραιά τους δύο δη­μάρχους, ενώ κατέστησε αιχμάλω­το πολέμου και υπεύθυνο για τυχόν εχθρικές πράξεις τον υποστράτηγο Καβράκο.