Λύση Κυπριακού; Ποια λύση;

Του Λευτέρη Ριζά

«…Δεν υπάρχει πιο λαθεμένη   και πιο επιζήμια ιδέα από την απόσπαση  της εξωτερικής πολιτικής από την εσωτερική. Και ίσα-ίσα τον καιρό του πολέμου το τερατώδικο λάθος  παρόμοιας απόσπασης γίνεται ακόμα πιο τερατώδικο. Ωστόσο η αστική τάξη κάνει τα αδύνατα δυνατά   για να εμπνεύσει και εμπνεύσει αυτή την ιδέα. Η άγνοια από μέρος των μαζών του πληθυσμού της εξωτερικής πολιτικής είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από την άγνοια στον τομέα της εσωτερικής πολιτικής. Το διπλωματικό μυστικό τηρείται με ευλάβεια και στις πιο ελεύθερες κεφαλαιοκρατικές χώρες, στις πιο δημοκρατικές δημοκρατίες.

           Η εξαπάτηση των μαζών όσον αφορά τις «υποθέσεις» της εξωτερικής πολιτικής έχει οργανωθεί αριστοτεχνικά, και η εξαπάτηση αυτή δυσκολεύει πάρα πολύ την επανάσταση μας. Εκατομμύρια αντίτυπα των αστικών εφημερίδων χύνουν παντού το δηλητήριο της απάτης.»[1]

«Πόσο είναι λυπηρό, που οι λαϊκές μάζες δεν μπορούν να διαβάζουν ούτε τα βιβλία για την ιστορία της διπλωματίας, ούτε τα κύρια άρθρα των καπιταλιστικών εφημερίδων»[2]

Μου λέει ένας φίλος...

Ο Ερντογάν βάζει θέμα αλλαγής συνόρων

Στο στοχαστρό του “σουλτάνου” τα νησιά του Αιγαίου

Ο πρόεδρος της Τουρκίας επέκρινε εκείνους που υπέγραψαν το 1923 τη Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία έδωσε σε μεγάλο βαθμό στη χώρα τα σημερινά της σύνορα, αντί για τα εξαιρετικά πιο περιορισμένα που προέβλεπε η Συνθήκη των Σεβρών, λέγοντας ότι κάποιοι είχαν προσπαθήσει να παρουσιάσουν τη Λωζάνη ως νίκη, σύμφωνα με δημοσίευμα της Χουριέτ.

«Η 15 Ιουλίου (σσ. ημέρα που εκδηλώθηκε η αποτυχημένη προσπάθεια πραξικοπήματος νωρίτερα φέτος) αποτελεί το δεύτερο πόλεμο Ανεξαρτησίας για το τουρκικό έθνος. Ας το γνωρίζουμε με αυτό τον τρόπο», είπε ο Recep Tayyip Erdogan, σήμερα 29 Σεπτεμβρίου στην 27η συνάντησή του με διοικητές επαρχιών στην Άγκυρα.

Οι ψευδοπροφήτες της παγκοσμιοποίησης ξεγυμνώνονται

Ενδοκαπιταλιστικές αντιπαλότητες και αντίσταση στη βορειοαμερικάνικη ελίτ

Του James Petras* 

Σοβαρές πολιτικές και οικονομικές προκλήσεις αντιμετωπίζει η επιχειρηματική ελίτ των βορειοαμερικανικών πολυεθνικών. Οι Apple, Google, Facebook, Microsoft, Pfizer και πολλές άλλες πολυεθνικές επιχειρήσεις που φοροδιαφεύγουν, βρίσκονται αντιμέτωπες με την τριπλή απειλή των προστίμων ύψους πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, της ανακατανομής του πλούτου τους, και του ενδεχόμενου επανεισαγωγής δίκαιων κοινωνικο-οικονομικών προγραμμάτων που θα μπορούσαν να υπονομεύσουν την εξουσία τους.

Εξαγωγείς με βάση την Ουάσιγκτον και χρηματιστές έτοιμοι να επιβάλλουν συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου στις επιχειρηματικές τάξεις της Ευρώπης και της Ασίας, βρέθηκαν αντιμέτωποι με σφοδρή αντίσταση. Στη Λατινική Αμερική, η διοίκηση Ομπάμα εγκατέστησε πρόσφατα νεοφιλελεύθερα καθεστώτα στην Αργεντινή και τη Βραζιλία, πυροδοτώντας μαζικές αντιδράσεις από μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που έχουν οδηγηθεί στη χρεοκοπία από τις σκληρές τους πολιτικές.

Οι οξύτατες ενδοκαπιταλιστικές αντιπαλότητες δεν περιορίζονται πλέον στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων: ανοιχτός πόλεμος, που περιλαμβάνει μεγάλης κλίμακας μεταφορές κεφαλαίων, υποσκάπτει τα θεμέλια της αλληλεγγύης στους κόλπους της παγκόσμιας καπιταλιστικής τάξης. Αν και τα εργατικά κινήματα και οι μαζικές διαδηλώσεις συνεχίζονται, είναι ο θεμελιώδης εσωτερικός καπιταλιστικός ανταγωνισμός απέναντι στην Αυτοκρατορία των ΗΠΑ που αναδεικνύεται στην κινητήρια δύναμη των σημερινών αναταράξεων.

Τι δεν πρέπει να κάνουμε: Ο Πουλαντζάς και η ανατομία του τρόπου που συζητάμε...

Του Αντώνη Φάρα

Ένα γραμμάριο δράσης αξίζει ένα τόνο θεωρίας, μας διαβεβαίωνε ο Ενγκελς στα τέλη του 19ου αιώνα. Αν αξιολογήσουμε,  με βάση αυτή τη προτροπή του, τη δράση και τη πορεία της αριστεράς των τελευταίων χρόνων θα μπορούσαμε να κρίνουμε τη παρουσία της ως αναντίστοιχη.  Όχι γιατί δεν υπήρξαν κινηματικές διεργασίες (λχ Πλατείες) , όχι γιατί δεν αγωνίστηκε για τη προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων και των κοινωνικών ελευθερίων κοκ,  αλλά για το γεγονός ότι μετά τη πλήρη ενσωμάτωση «μιας κάποιας αριστεράς» που έμεινε να εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν κατάφερε να ξεφύγει από την εσωστρέφεια και να σκιαγραφήσει την προοπτική μιας δικιάς της ηγεμονίας απέναντι στη καπιταλιστική κρίση και στα «προγράμματα» των Μνημονίων.

Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση λοιπόν που το κάθε γραμμάριο δράσης είναι χρήσιμο-ακόμη και αν χρειαστεί για να φτάσουμε σε αυτό να αναμετρηθούμε ξανά και από την αρχή με τον ένα τόνο θεωρίας. Το έργο του Νίκου Πουλαντζά, που γεννήθηκε σαν σήμερα (21 Σεπτεμβρίου) το 1936, με τις δεκάδες δημοσιεύσεις, άρθρα, βιβλία αποτελεί ένα τέτοιο «βαρύ»  ίσως μα αναμφισβήτητα χρήσιμο φορτίο. Προφανώς η συζήτηση πάνω στο έργο του Πουλαντζά θα ήταν καλύτερο να παίρνει τη μορφή που αναλογεί στο περιεχόμενο της: να γίνεται συλλογικό κτήμα των υποκειμένων που δρουν για να μετασχηματίσουν τις ζωές τους και όχι να αφήνεται σε μακροσκελείς αναλύσεις του αν ήταν «συνεπής αριστερός ή λενινιστής» ή αν ήταν κατ’εξοχήν και μόνο «ρεφορμιστής».

Το παραπάνω σχόλιο αντικατοπτρίζει δυστυχώς τους όρους με τους οποίους διεξάγεται στην Ελλάδα η συζήτηση πάνω στο έργο του. Ο Πουλαντζάς τείνει να αποτελεί διαχωριστική πολιτικών ρευμάτων, η συμφωνία ή η διαφωνία μαζί του απόλυτη και οριστική και η επερώτηση των ερωτημάτων που έθεσε αδιάφορη. Μπορεί να υπάρξει ειρηνικός δρόμος για το σοσιαλισμό; -Ναι, απαντούν οι μεν με θέρμη. Όχι, ανταπαντούν οι δε με μεγαλύτερη θέρμη.

Βασίλης Φίλιας: Κοινωνιολογικές προσεγγίσεις – καταναλωτισμός

(Απόσπασμα από τη δέκατη τρίτη έκδοση του βιβλίου «ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ» του Βασίλη Φίλια, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή – Αθήνα 1994. Το βιβλίο περιέχει εργασίες (όπως ο ίδιος ο Βασίλης Ι. Φίλιας τις ονομάζει) που γράφτηκαν μεταξύ του 1977 και 1982. Σήμερα αυτές παραμένουν αξιοπρόσεκτα επίκαιρες και αποτελούν δείγματα διορατικότητας και βαθύτατου προβληματισμού).

Στεκόμαστε βουβοί και παθητικοί μπροστά στην τηλεόραση και δεχόμαστε κάθε ανόητη φαντασμαγορία, κάθε ηλίθιο φιλμ και ασυνάρτητο «σόου» σαν ευχαρίστηση. Οι έμποροι του ελεύθερου χρόνου σερβίρουν αποβλακωτικά «υ­περθεάματα», που μας φαίνονται διασκεδαστικά, επειδή ξε­μάθαμε να επικοινωνούμε φυσιολογικά και νιώθουμε την απει­λή της πλήξης και της μοναξιάς να μας κυκλώνει από παντού.

Πάντα φιλοΝΑΖΙ

Ανάρτηση από:http://sinthimatapantou.blogspot.gr

Δούλοι είστε καλοδεχούμενοι

Του Χριστόφορου Τριαντάφυλλου

No borders,no nations and Refugees welcome 

Με αυτά τα δύο κεντρικά συνθήματα η "ανθρωπιστική" "Αριστερά" μας καλεί να ανοίξουμε τις αγκαλιές μας να υποδεχτούμε τους πρόσφυγες στην χώρα μας και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να τους προστατέψουμε. 

Βέβαια το αξιοσημείωτο σε αυτό,είναι πως αυτά τα δύο συνθήματα έχουν σαν κύριους εκφραστές οργανώσεις,συλλογικότητες και ανθρώπους που από την πρώτη στιγμή στάθηκαν με κάθε μέσο και τρόπο στις Ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και την "Αραβική Άνοιξη" και των "επαναστάσεων" που πραγματοποιήθηκαν στις χώρες της Μέσης Ανατολής και ιδιαίτερα στην χώρα της Συρίας που είναι και το μεγαλύτερο θύμα μέχρι σήμερα.

Βλάκες ή ψεύτες;

Του Στάθη

1. Δούλεμα δίχως όρια (καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή)...

Ελεγε ο Τσίπρας για το ενδεχόμενο Υπερταμείου, ότι η χώρα δεν έχει χάσει πόλεμο για να δεχθεί κάτι τέτοιο. Το δέχθηκε! Ο Τσίπρας. Και λοιδορείται τώρα από τον κ. Δένδια ακριβώς με την ίδια φρασεολογία. Οτι, δηλαδή, μόνον χώρες που έχουν χάσει πόλεμο (αλλά ούτε κι αυτές) δέχονται τέτοιας μορφής εποπτεία και κατοχή.

Και όταν λοιδορεί και μέμφεται ο κ. Δένδιας τον Τσίπρα (προσπαθώντας να ξεπλύνει το αίμα από τα δικά του χέρια), μέμφεται και λοιδορεί την Αριστερά. Που ο Τσίπρας έχει πάρει στον λαιμό του. Διότι απέχει ακόμα η ημέρα που στα μάτια του πολύ κόσμου ο Τσίπρας και το παρεάκι του θα έχουν αποσυνδεθεί απ’ την Αριστερά, χωρίς πια να τη μαγαρίζουν. Ομως

έως τότε θα έχουν φέρει πανηγυρικά τον κ. Μητσοτάκη στην εξουσία.

Τσίπρας για Σίμον Πέρες...

Τσίπρας (28 Σεπτέμβρη 2016): Η απώλεια του Shimon Peres μας θλίβει βαθύτατα. Η προσήλωσή του στην ειρήνη και τη συμφιλίωση στη Μέση Ανατολή είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

Θα είχε σχεδόν πλάκα, αν δεν ήταν οι ζωές μας

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Είναι πια ολοφάνερο πως το ρολόι στην Ελλάδα κόλλησε σε εκείνη την εθνοσωτήρια, απριλιάτικη μέρα του 2010, όταν ο ΓΑΠ μας ενημέρωνε ότι λεφτά τελικά δεν υπάρχουν και ότι θα ζητούσε την συνδρομή του ΔΝΤ, που είναι γνωστό για την υπερπολύτιμη βοήθεια που προσφέρει σε χρεοκοπημένες χώρες.

Α, ναι, το ΔΝΤ στην Ελλάδα έκανε μια εξαίρεση και από εκεί που πήγαινε μόνο σε χρεοκοπημένες χώρες, να που αποφάσισε να συνδράμει στον περαιτέρω εξευρωπαϊσμό μιας χώρας.

Συνεχίζονται οι βλαμμένες αυταπάτες στην Ελλάδα.

Δεν θέλει η πλειοψηφία να μιλάει για χρεοκοπία το 2010, οπότε αυτή η συνεχής άρνηση της πραγματικότητας έχει οδηγήσει στα υπόλοιπα.

Δεν χρεοκοπήσαμε τότε, άρα δεν υπάρχουν και ευθύνες να αποδοθούν.

Και νομίζω το έχεις καταλάβει από καιρό, κομπανιέρο, ότι το μέλλον της Ελλάδας και των κατοίκων της είναι προδιαγεγραμμένο.

Επειδή εκτός από το ρολόι, κόλλησαν και οι κάτοικοι της χώρας σε εκείνη τη μέρα.

Εδώ ακόμα το φιλοσοφούν, αν πρέπει να βρίσκεται στη Βουλή το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ.

Όταν ο «εθνομηδενισμός» βαπτίζεται «εθνολαϊκισμός»!

Του Σωτήρη Δημόπουλου

Καταντά κωμική η εμμονή της πάλαι ποτέ συστημικής διανόησης, όπως αυτή διαμορφώθηκε στα χρόνια της «σημιτικής» διακυβέρνησης και απέκτησε το πρόσημο «εκσυγχρονιστική», να βαπτίζει την παρούσα κυβέρνηση «εθνολαϊκιστική» ή «εθνικολαϊκιστική». Επιμένουν σύμπαντες οι αναλυτές του χώρου αυτού σε έναν όρο, και κυρίως στο πρώτο συνθετικό της λέξης, τη στιγμή που και οι πέτρες ακόμη έχουν αντιληφθεί ότι οι σημερινοί κυβερνώντες συνιστούν την πεμπτουσία του «εθνομηδενισμού», τον οποίον άλλωστε ουδόλως αποκρύπτουν. Όλες ανεξαιρέτως οι βασικές παράμετροι του κυβερνητικού βίου και της πολιτείας του ΣΥΡΙΖΑ κινούνται σταθερά και απαρέγκλιτα επί του άξονος της υπονόμευσης των αρμών του έθνους-κράτους και της εξυπηρέτησης αλλότριων συμφερόντων. 

Πρώτο παράδειγμα, ο τομέας της οικονομίας. Εκεί η κυβέρνηση, χωρίς αναστολές, προκάλεσε και συναίνεσε στον αφελληνισμό των τραπεζών και στην δημιουργία ενός οργανισμού που θα διαχειρίζεται τη δημόσια περιουσία επί 99 χρόνια, και ο οποίος θα βρίσκεται υπό ξένο έλεγχο. Όσον αφορά στις αντιδράσεις σε διάφορα επενδυτικά σχέδια, είναι φανερό ότι δεν οφείλονται σε παγιωμένες αντιλήψεις εθνικής κυριαρχίας αλλά σε συγκεκριμένα συμφέροντα, τα οποία επεδίωξαν την ανάρρηση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία για ίδιον όφελος. Ως εκ τούτου, καθίσταται αρκετά ευχερής η υπέρβαση των αντιδράσεων, μέσω και των υπογείων συναλλαγών, χωρίς να επικρατεί, πέραν της βαριάς θλίψεως για τις πρόσκαιρες «ήττες στην πορεία προς τον σοσιαλισμό», σοβαρή αναταραχή για την πρωτοφανή εθνική καταρράκωση. 

Παρέδωσαν τα 4 κλειδιά της χώρας σε ξένους

Του Γιώργου Παπαδόπουλου-Τετράδη

Μετά τη χτεσινή ψήφιση της πλήρους αποικιοποίησης της χώρας από τη συγκυβέρνηση στη Βουλή ας κάνουμε έναν απολογισμό. Τι πλήρωσε η Ελλάδα για να παραμείνουν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ χτες στην εξουσία; Στην πράξη και στην ουσία παρέδωσε τα κλειδιά της διαχείρισης όλης της Οικονομίας και των Εργασιακών σχέσεων σε σχήματα, που δεν θα ελέγχει καμιά ελληνική κυβέρνηση πλέον, αλλά θα ελέγχονται από ξένους για σχεδόν έναν αιώνα. Η χώρα είναι επισήμως ένα κράτος υποτελές, μια αποικία με όλη τη σημασία της λέξης. 

Ποια είναι η διαφορά του σήμερα με το χτες, ίσως αναρωτηθεί ο αναγνώστης, που πιστεύει ότι επί της ουσίας έτσι ήταν η χώρα και χτες. Μεγάλη. 

Οι ελληνικές κυβερνήσεις χάνουν από χτες με το νόμο της Βουλής τέσσερις βασικούς τομείς εποπτείας και κυριαρχίας, που μέχρι χτες είχαν, έστω και υπό την ασφυκτική πίεση των δανειστών: 

Τα κείμενα δεν είναι χρυσόψαρα

Του Δημήτρη Ουλή

Είναι πολύ διασκεδαστική η τάση πολλών συνομιλητών μου (μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται, δυστυχώς, και άνθρωποι τους οποίους εκτιμώ) να αντιδιαστέλλουν τις πολιτικές τους πεποιθήσεις από την κομματική τους έκφραση. Δεν είμαι «Ν.Δ.», σου λένε. Είμαι «φιλελεύθερος». Και ο φιλελευθερισμός, ως συνεκτική οικονομικο-πολιτική θεωρία, δεν πρέπει να συγχέεται με τις χυδαίες κομματικές του πραγματώσεις. Δεν είμαι «ΚΚΕ» – σου ξαναλένε. Είμαι «διεθνιστής». Και η γραφειοκρατία του Περισσού εκφράζει «μονάχα ως έναν βαθμό» το διεθνιστικό μου πνεύμα.

Το μοτίβο γνωρίζει αναρίθμητες παραλλαγές. Δεν είμαι χρυσαυγίτης, είμαι «πατριώτης». Δεν είμαι «αριστερός», είμαι «σοσιαλδημοκράτης». Δεν είμαι «αναρχικός», είμαι «ελευθεριακός». Πάει να πει: είμαι πολύ πιο «ψαγμένος» από τον ιδεότυπο του οπαδού, οι πολιτικές μου αναζητήσεις δεν εξαντλούνται στις κομματικές μου ταυτίσεις, είμαι απείρως πιο «large» από την παράταξη που ψηφίζω, την Εκκλησία της οποίας αποτελώ ποίμνιο, τα συμφέροντα της Εταιρίας που προασπίζω. Ανήκοντας σε αυτές, κάνω «σκόντο»: δεν εκφράζομαι απόλυτα, βάζω νερό στο κρασί μου. Και σε πολλές περιπτώσεις, διατυπώνω ανοιχτά τη διαφωνία μου.

Η πηγάδα - 8. Πηγές, βιβλιογραφία, εργογραφία

Του Θοδωρή Αθανασιάδη

Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα βρισκόμουν κατηγορούμενος για "ακροδεξιό αναθεωρητισμό", επειδή είπα πως ο Μελιγαλάς δεν αλώθηκε αλλά παραδόθηκε. Για να κατευνάσω τους επικριτές μου, δέχομαι να πάρω πίσω το "παραδόθηκε", υπό την προϋπόθεση ότι κι αυτοί θα βρουν άλλη λέξη για το "αλώθηκε", εφ' όσον εκτιμώ πως δεν μπορούμε να μιλάμε για άλωση από την στιγμή που καμμιά διακοσαριά ταγματασφαλίτες έφυγαν και οι μισοί από τους υπόλοιπους έπαψαν να μάχονται και κλείστηκαν στα σπίτια. Εν πάση περιπτώσει, όμως, το αν μετά ακολούθησαν ή όχι σφαγές ή εκτελέσεις, από τους αντάρτες ή τους χωρικούς, κατ' εντολή ή μη του Άρη και με την παρότρυνση ή την δυσανασχέτηση των άγγλων είναι ολότελα άσχετο με το αν και κατά πόσο μπορούμε να μιλάμε για παράδοση.

Είναι άξιο απορίας το ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κειμένων στο διαδίκτυο αλλά και των βιβλίων (ή απλώς κεφαλαίων σε βιβλία) με λεπτομέρειες για την μάχη του Μελιγαλά, εμφορούνται από τόσο έκδηλο αντικομμουνισμό ώστε βρίθουν αναληθειών, ανακριβειών ή και εξόφθαλμων ψευδών. Για να καταλάβω τι πραγματικά έγινε εκείνες τις μέρες, χρειάστηκε (ή αναγκάστηκα) να διαβάσω, μεταξύ άλλων:

Κούρδοι επιτίθενται σε τουρκικό φυλάκιο και θερίζουν Τούρκους στρατιώτες (βίντεο μάχης)

Στις 6 Σεπτεμβρίου Κούρδοι αντάρτες του Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν(PKK) επιτέθηκαν στο φυλάκιο Γκιουζέ Κιουρκέ του τουρκικού στρατού στην περιοχή του Σιρνάκ.

Οι Κούρδοι βιντεοσκόπησαν την επίθεσή τους στο τουρκικό φυλάκιο ώστε να μην μπορεί να αμφισβητηθεί από την τουρκική κυβέρνηση και την ανάρτησαν στο YouTube στις 26 Σεπτεμβρίου.

Ακούει κανείς "υπεύθυνος", ΞΕΦΤΙΛΕΣ;

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

 ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ "περίπτωση". Ισραηλινοί-(Εβραίοι) μιας ΜΚΟ ΥΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ και (παράνομους) μετανάστες στην ΛΕΣΒΟ!!! σε Ευρωπαϊκό έδαφος!!!
Στην Χώρα τους δεν μπορείς ούτε να πλησιάσεις!
Ακούει κανείς "υπεύθυνος", ΞΕΦΤΙΛΕΣ;

Διοικητής Τζιχαντιστών της Συρίας: Οι ΗΠΑ μας βοηθούν

 Διοικητής Τζιχαντιστών της Συρίας: Οι ΗΠΑ  μας βοηθούν

Συνέντευξη στον Γερμανικό Τύπο ανατινάζει  την κυρίαρχη προπαγάνδα.

Αμερικανοί, Ισραηλινοί, Τούρκοι, Σαουδάραβες, Καταριανοί αξιωματικοί  καθοδηγούν τις δυνάμεις των Τζιχαντιστών και τους εκπαιδεύουν στον χειρισμό αμερικανικών βαρέων όπλων.
Ανταπόκριση του  έγκυρου αμερικανικού μη-συστημικού οικονομικού πρακτορείου  Zero Hedge μταδίδει:

Μετάφραση Μιχαήλ Στυλιανού

Σε μιαν εντυπωσιακή συνέντευξη στον Γερμανό δημοσιογράφο Γιούργκεν Τοντενχέφερ, που δημοσιεύεται σήμερα σε πολλά όργανα του γερμανικού Τύπου, περιλαμβανομένης της  προβεβλημένης εφημερίδας Focus, ένας διοικητής των τζιχαντιστών  τρομοκρατών της Συρίας δηλώνει ότι κυβερνήσεις που στηρίζει η Ουάσιγκτον παραδίδουν αμερικανικά όπλα στην οργάνωση Ζαμπλάτ Αλ Νούσρα και ότι Αμερικανοί εκπαιδευτές στη Συρία πραγματοποιούν την εκπαίδευσή των πολεμιστών της.

Εφιάλτες

Του Δημήτρη Κουφοντίνα

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου: Η Βουλή νομιμοποιεί άλλο ένα έγκλημα σε βάρος του ελληνικού λαού. Ξεπουλάει την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ, μαζί με τη ΔΕΗ, την ΕΛΒΟ, τις Κτιριακές Υποδομές, το Αττικό Μετρό. Πιο πριν είχαν ξεπουλήσει το Ελληνικό, τα λιμάνια, τα τρένα, τα αεροδρόμια, όπως θα ξεπουλήσουν αύριο την Εγνατία με τους τρεις κάθετους άξονες, μαζί με ό,τι άλλο τους ζητήσουν.

Το νερό, αυτό το αδιαπραγμάτευτο δημόσιο αγαθό και κύριο ανθρώπινο δικαίωμα, μαζί με την ενέργεια, αυτόν τον βασικό στρατηγικό τομέα, μαζί με όλες τις υποδομές και τη δημόσια περιουσία, χαρίζονται μέσα από το Υπερταμείο στους σύγχρονους αποικιοκράτες για τα επόμενα 99 χρόνια. Η λέξη Υπερταμείο θα είναι αιώνιο όνειδος και ανάθεμα, η λέξη που θα συνοψίζει τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό, την εθελοδουλεία, την υποτέλεια και την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας των πολιτικών προδοτών και απατεώνων της κυβέρνησης.

Σήμερα στη Βουλή θα ανεβεί άλλη μια αηδιαστική παράσταση. Οι φανφάροι της αντιπολίτευσης θα σκαρφαλώσουν στους πιο υψηλούς τόνους στην κλίμακα της υποκρισίας για να καταγγείλουν όσα αυτοί οι ίδιοι ψήφισαν στο τρίτο μνημόνιο και εφάρμοσαν στα δύο προηγούμενα.

Πανηγυρίζει ο πρακτορίσκος Παπαχελάς που ο δήθεν αριστερός Τσίπρας ξεπουλά τα πάντα!

Πανηγυρίζει ο Παπαχελάς, που ο Τσίπρας σπάει τα ταμπού και ξεπουλά την δημόσια περιουσία, ελπίζοντας ότι μετά από αυτό κανείς δεν θα αμφισβητήσει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές!

Το άρθρο αναφέρει: 

Κ​​άτι καλό συμβαίνει αυτή την περίοδο στη χώρα. Καίγονται με θεαματικό και ραγδαίο τρόπο ταμπού και στερεότυπα που κυριάρχησαν στο ελληνικό μεταπολιτευτικό μυαλό. Ποιος ακριβώς θα ξαναμιλήσει εναντίον μιας μεγάλης ιδιωτικοποίησης μετά τα όσα έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες; Ελληνικό, Cosco, περιφερειακά αεροδρόμια συνιστούν μια μεγάλη αλλαγή στη χώρα. Τα συμφώνησε –τελικά– και τα ψήφισε μια αριστερή κυβέρνηση. Με κλάματα, μετάνοιες και ξόρκια. Το έκανε όμως. Υπάρχει αβεβαιότητα για το αν θα μπορέσει να τα υλοποιήσει στο τέλος. Και οι φωνασκίες, η ροπή προς το «νταραβέρι» και η ανεπάρκεια ορισμένων υπουργών θολώνουν, αν δεν εξανεμίζουν, το μήνυμα που θα έπρεπε όλα αυτά να δίνουν προς τα έξω.

Ο πρωθυπουργός ακολουθεί, όμως, το «μοντέλο Σαμαρά». Επιδιώκει την προσωπική επαφή με τους επενδυτές και τους διαβεβαιώνει ότι «είναι προσωπικά διαθέσιμος για ό,τι χρειαστεί».

Πότε θα σταματήσει το ξεπούλημα;

Ανάρτηση από: Jo Di

O Αθηνοκεντρισμός και η περιφερειακή κατάρρευση της χώρας, ως μια από τις κύριες πλευρές της βαθιάς υπαρξιακής κρίσης της Ελλάδας

Εισήγηση του συγγραφέα Δημήτρη Μάρτου στο διήμερο πανελλαδικής συνάντησης τοπικών-τοπικοαυτοδιοικητικών σχημάτων του Μένουμε Θεσσαλονίκη (5-6/09/2014).

Έξω και ο Καλογρίτσας

Ανάρτηση από: http://kostas-cartoonist.blogspot.gr

Μένουμε Θεσσαλονίκη: “Όχι στην ιδιωτικοποίηση του νερού” (βίντεο)

Μένουμε Θεσσαλονίκη

Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πρωτοστατήσει στο δημοψήφισμα που οργανώθηκε στην Θεσσαλονίκη, τον Μάιο του 2014, το οποίο ανέδειξε με συντριπτική πλειοψηφία την αντίθεση του λαού της πόλης, για την ιδιωτικοποίηση της Εταιρείας Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (213.508 ψήφοι υπέρ του ΟΧΙ, το 98,94% των ψηφισάντων). Μπροστά στην λαϊκή ετυμηγορία, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ έκανε πίσω, παγώνοντας κάθε περαιτέρω διαδικασία για την εκποίηση του νερού. Σήμερα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έρχεται να εκποιήσει την ύδρευση αντί πινακίου φακής, γράφοντας στα παλιά της τα παπούτσια την λαϊκή ετυμηγορία. Και το ίδιο κάνει για όλη την Δημόσια Περιουσία –μεταξύ της οποίας και η Εγνατία Οδός, την οποία η κυβέρνηση διατίθεται να εκχωρήσει για σαράντα χρόνια έναντι αντιτίμου που αντιστοιχεί στα κέρδη… 2 ετών!

Νενέκοι ευρείας… διαμέτρου

Του Ν.Τ.

Η κοινή στάση της συντριπτικής πλειοψηφίας στη Βουλή αποδεικνύει ότι όλοι έχουν συμβληθεί με το αποικιακό μνημονιακό καθεστώς, το υποστηρίζουν και το υπηρετούν.

Από το «ριμπάουντ» στην οικονομία που κάποια στιγμή θα έρθει, όπως ανέφερε  ο πρωθυπουργός στην ΔΕΘ, περάσαμε απευθείας στο «νταμπλ». Την επέτειο ενός  χρόνου από τις εκλογές του περυσινού Σεπτέμβρη ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε «ντάμπλ»: Πουλά – με ευρεία πλειοψηφία στη Bουλή (τι ναός κι αυτός) το Ελληνικό και ανοίγει την Αμυγδαλέζα…

Η 99χρονη «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας, το γενικό ξεπούλημα της χώρας γίνεται υπό αριστερή κυβέρνηση κι έχει δίκιο ο Αλέκος Αλαβάνος όταν σε αυτό το ζήτημα αξιολογεί την κυβέρνηση Τσίπρα ως χειρότερη από τους Παττακό, Παπαδόπουλο, Μεταξά, Καραμανλή, Σαμαρά, Παπανδρέου (πατέρα, γιο και εγγονό).

Θέλετε να μάθετε τι θα γίνει με το ξεπούλημα και του νερού;

Του Σταύρου Κατσούλη

Ναι; Θα σας πω εγώ:

Κάποιοι θα ξεσηκωθούν διαδικτυακά και θα γκρινιάξουν λίγο στο facebook κι άλλο τόσο στο twitter χρησιμοποιώντας τις γνωστές κλισεδούρες, memes με στοχαστικά αποφθέγματα του Πάολο Κοέλιο, φοβερά και τρομερά άρθρα με ακόμη φοβερότερους τίτλους τα οποία δεν θα διαβάσει σχεδόν κανείς ολόκληρα πριν βαρεθεί και πάει να δει κάνα βιντεάκι με κάποιους τρελούς τύπους που έμαθαν στον σκύλο τους να τρώει παγωτό χωρίς να λερώνεται. Ήδη άρχισαν, αν δεν το έχετε προσέξει ήδη.

Κάποιοι άλλοι, οι υποτιθέμενοι οργανωμένοι σε κόμματα και συλλογικότητες, πρωτοβουλίες, παρεμβάσεις, ομάδες, μέτωπα κλπ, θα βγάλουν εσπευσμένες, αγωνιστικότατες ανακοινωσούλες, καταδικάζοντας με σκληρά λόγια όπως "Δεν θα περάσει", "Ο λαός θα νικήσει" και άλλα τέτοια επιτυχημένα.


Κάποιοι άλλοι, οι υποτιθέμενοι ψαγμένοι, θα αναλύσουν αναλύσεις επί αναλύσεων, για να μας αποδείξουν - είπαμε, με ανάλυση, όχι παίξε-γέλασε - το πόσο κακό και άσχημο είναι αυτό που γίνεται.

Μάλιστα μερικοί από αυτούς τους τελευταίους, οι σούπερ ήρωες της ψαγμενιάς, θα αναφέρουν και το πολύ γνωστό πλέον χρήσιμο, ότι αυτοί σας τα έλεγαν εδώ και πολύ, μα πάρα πολύ καιρό.

Ψέματα Τσίπρα: Όχι στην ιδιωτικοποίηση του νερού!

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

To Koμμουνιστικό Κόμμα Συρίας, πυλώνας του Εθνικού Μετώπου στη Συρία…

Syrian Communist Party – الحزب الشيوعي السوري

Σήμερα στη Δαμασκό, στο Φόρουμ του Εθνικού Μετώπου, που συνεδρίασε στη Βιβλιοθήκη της Δαμασκού, ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΣ –που συμμετέχει στην κυβέρνηση της Συρίας-, εισηγήθηκε με παρεμβασή του την πολιτική των Κομμουνιστών της Συρίας, στον αγώνα για την Εθνική Ανεξαρτησία και Κυριαρχία…

Η γενιά των 250 ευρώ. Γιατί δεν βρίσκεις δουλειά;

Ακούς συνέχεια ότι η χώρα φτώχυνε, ότι το ΑΕΠ έπεσε στο επίπεδο του 2003 στα 180 δις ευρώ. Τότε ήταν η γενιά των 700 ευρώ, η G700, τώρα είσαι η γενιά των 250 ευρώ, μαύρα, ανασφάλιστα, κακοπληρωμένα και καταϊδρωμένα. Όμως αφού το ΑΕΠ είναι ίδιο με το 2003 γιατί η G700 έγινε G250; Τα ίδια χρήματα, τον ίδιο πλούτο, παράγουμε, 170 δις! Γιατί η ανεργία τότε ήταν 9% και τώρα είναι 24%; Γιατί η ηλικιακή ομάδα 18-24 έχεις 48% ποσοστό ανεργίας; (πώς μια γενιά πληρώνει τις συντάξεις προηγούμενων όταν μένει χωρίς ένσημα και ανασφάλιστη για δεκαετία;) Γιατί ενώ 430 χιλιάδες νέοι έχουν μεταναστεύσει προσωρινά (;) και εργάζονται στο εξωτερικό, εσύ δεν βρίσκεις δουλειά και όσοι βρίσκουν πληρώνονται 250 ευρώ;  Αν αύριο το πρωί για κάποιο λόγο επέστρεφαν οι 430 χιλιάδες νέοι ξενιτεμένοι, το ποσοστό ανεργίας θα σκαρφάλωνε στο 30%."

Του Γιώργου Δημακόπουλου     

Σχεδόν 900 λέξεις για τους G250. Για αρχή... Στην ενηλικίωση των 18, μέχρι πριν μερικά χρόνια, στον ορίζοντα άνοιγαν 2 κυρίαρχες επιλογές ή να σπουδάσεις ή να βγεις για δουλειά. Η ζωή ήταν σχετικά απλή. Αν είχες και χρήμα καβάτζα από την οικογένεια, την αναζητούσες σε καλλιτεχνικές σπουδές και οι γονείς σου κουνούσαν τα κεφάλια τους. Σήμερα, όταν φτάνεις τα 18 έχεις πάλι 2 επιλογές, ή να σπουδάσεις ή να φύγεις στο εξωτερικό. Η περίπτωση να βρεις δουλειά στην Ελλάδα συντρέχει μόνο αν έχεις κολλήσει ένσημα αφισοκολλητή και υποτίθεται είχες πρόγονους στο βουνό όπως ο γραμματέας ράπερ ή είσαι «πολιτικός εξόριστος» όπως ο Κυριάκος. Περίπου 28 χιλ. προσλήψεις ημετέρων στο δημόσιο έγιναν τον τελευταίο χρόνο, αλλά επίσημα η κυβέρνηση εμφάνισε μόνο τις 8.473 σύμφωνα με την έρευνα του κ. Π. Καρκατσούλη. Οι γονείς σου και πάλι κουνάνε τα κεφάλια τους, αλλά για το σανό που έφαγαν από σαμαροβενιζέλους και τσιπροκαμμένους τα 5 τελευταία χρόνια. Αν σπουδάζεις, παίρνεις μια ορισμένου χρόνου αναβολή αντιμετώπισης της πραγματικότητας. Αν δεν έχεις περάσει κάπου, τότε απλά δεν έχεις τι να κάνεις. Δεν έχεις κανένα ορίζοντα, καμία επιλογή, κανένα διέξοδο. Είσαι κολλημένος εδώ. Λιωμένο παγωτό. Εγκλωβισμένος. Ανήκεις στη γενιά που δεν έχει να κάνει τίποτα. 

« Welcome to generation selfie» !.. - «Οι λαοί έχουν τις selfies που τους αξίζουν».

Του Γιώργου Μουργή

Έκτος από τον εύστοχο τίτλο της «The Telegraph», ίσως έχουμε την καλύτερη φωτογραφία της χρονιάς.

Η αποτύπωση του πολιτικού υποκείμενου μέσα από το φαινόμενο των selfies και η αναπαραγωγή του σαν το νέο κοινωνικό φαινόμενο της γενιάς του αιώνα μας.

Οι ρόλοι αλλάζουν στο κάδρο της πολιτικής ευταξίας των καιρών αντικαθιστώντας τον πολιτικό λόγο από την δύναμη της εικόνας.

Ποιος νοιάζεται πια για αυτόν; 

Το πολιτικό κοινό βαριέται να ακούει, να επεξεργάζεται και να προβληματίζεται.

Ο πολιτικός λόγος είναι ανίσχυρος πλέον στη δύναμη του κινητού και του κατόχου του. Το ίδιο και τα πολιτικά πρόσωπα.

Η Χίλαρι Κλίντον υποβοηθούμενη από το βάθρο, ψηλώνει πίσω από τα διαχωριστικό κάγκελο και υψωμένα χέρια που αυτοφωτογραφίζονται μαζί της και χαιρετά... πλάτες.

Ήρθε η ώρα του νερού

Ξεπούλημα, φτωχοποίηση και υπερφορολόγηση είναι το σύστημα που παίζουν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις. 

Ανάρτηση από: Jo Di

Θρησκόληπτοι κρυπτοεθνικιστές

Του Δαμιανού Βασιλειάδη

δημοδιδασκάλου, συγγραφέα

Βίοι παράλληλοι: 

Νίκος Φίλης: «Το υπουργείο είναι προσηλωμένο στις αξίες της ανεξιθρησκείας, της ανοιχτής δημοκρατικής παιδείας…Η εκκλησία έχει συμβάλλει στην ηθική έκπτωση της κοινωνίας»

Κώστας Σημίτης: «Η πολιτική μας είναι να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο την αδιαφορία απέναντι σε εξελίξεις με ιδεολογικό προσανατολισμό, μια χωρίς απήχηση ελληνική χριστιανική παράδοση. Να εμποδίσουμε και ν’ αποτρέψουμε με κάθε κόστος την προσήλωση στην ιδέα του Έθνους και στην χριστιανική παράδοση, που αποδυναμώνει και εγκυμονεί κινδύνους σε μια σύγχρονη παρουσία, που πρέπει να έχει η Ελλάδα». 

Άραγε ο Άρης Βελουχιώτης και ο Μανώλης Γλέζος και όλοι οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης είναι θρησκόληπτοι κρυπτοεθνικιστές, όταν εξυμνούν την προσφορά του κλήρου στον εθνικοαπελευθωρικό αγώνα κατά την διάρκεια της κατοχής ή μήπως δεν ήξεραν την συνεργασία μιας μερίδας του ανώτατου κλήρου, αλλά και μιας μικρής μερίδας του κατώτερου, με το σύστημα, το οποιοδήποτε σύστημα; Μήπως αυτό συμβαίνει στην εκκλησία και όχι σε άλλα στρώματα του ελληνικού πληθυσμού; Είναι ένα ερώτημα που απευθύνεται όχι στον κ. Νίκο Φίλη, αλλά στην κυβέρνηση, η οποία δεν τολμά ανοιχτά να ομολογήσει ότι στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης, στην οποία είναι ενταγμένη και της πολυπολιτισμικής κοινωνίας την οποία επαγγέλλεται, το έθνος με την ελληνοχριστιανική του παράδοση δεν έχει λόγο ύπαρξης. Εξ’ ου και το μένος της εναντίον της εκκλησίας και όχι μόνο, που αποτελεί, είτε το θέλουμε είτε όχι, ένα βασικό πυλώνα της συνοχής και επιβίωσης της ελληνικής κοινωνίας, τον οποίο ήθελε με τον αναχρονισμό του να καταστρέψει ο Κώστας Σημίτης κατ’ εντολής πέραν του Ατλαντικού. Παραμένει άραγε η ίδια εντολή και σήμερα;

Δόσεις

Ανάρτηση από: http://tsiolakis.blogspot.gr

Νεκροταφείο ελεφάντων…

Η είδηση είναι ότι … συναντήθηκαν την Παρασκευή 23 Σεπτέμβρη αντιπροσωπείες της ΛΑ.Ε με επικεφαλής τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και του ΣΧΕΔΙΟΥ Β με τη συμμετοχή του Αλέκου Αλαβάνου. Η πιο είδηση της είδησης είναι το plan B υπάρχει (τρόπος του λέγειν). Η ακόμα πιο είδηση της είδησης της είδησης είναι ότι … οι δύο πλευρές τόνισαν ότι αποδίδουν κεντρική σημασία στους κοινωνικούς ταξικούς αγώνες… Oh lord!!! Η ταξική πάλη στα καλύτερά της!!!

Ο Χρήστος Καλογρίτσας, ή η αριστερή δημοσιογραφία από τον Φλωράκη… στον Τσίπρα*

Του Γιώργου Καραμπελιά

Τελικώς ο “αγωνιστής” Καλογρίτσας παραιτήθηκε ώστε να δικαιολογηθούν οι αθλιότητες που διέπραξε προσφάτως η κυβέρνηση γύρω από τις τηλεοπτικές άδειες κα να τις φορτώσουν σε αυτόν. Ωστόσο   η υπεράσπιση, από το σύνολο της αριστερής δημοσιογραφίας και τα έντυπά της, της επιλογής Καλογρίτσα[1], τη στιγμή που βοά ο τόπος για τα «δανεικά βοσκοτόπια», αποτέλεσε το τελειωτικό πλήγμα στην αξιοπιστία των εσχάτων δημοσιογραφικών καλάμων της αριστεράς.  Ανοίγει  δε ένα,  εξ ίσου σημαντικό με εκείνο του ΔΟΛ, κεφάλαιο του μεταπολιτευτικoύ τοπίου, εκείνο των «ψευδο»μεγιστάνων της αριστεράς και της σχέσης τους με τη δημοσιογραφία και τον Τύπο.

Ο Γιώργος Μπόμπολας και ο Σωκράτης Κόκκαλης υπήρξαν οι πρώτοι προερχόμενοι από την αριστερά μεγάλοι επιχειρηματίες οι οποίοι συνδέθηκαν με τον Τύπο·  ο πρώτος σε μόνιμη και σταθερή βάση (εκδίδει το «Έθνος» και την «Ημερησία» είναι ιδιοκτήτης τυπογραφείου και μεγαλομέτοχος του Mega, μεταξύ  άλλων) και ο δεύτερος, περιστασιακά, – εξέδιδε την εφημερίδα «Επικαιρότητα» και κατείχε τον ραδιοφωνικό Flash. Ωστόσο η πλέον εμβληματική φυσιογνωμία αριστερού επιχειρηματία που αναμειγνύεται με τα του Τύπου, και λόγω της πρόσφατης ανάδειξης του σε «υπερθεματιστή» στο σκάνδαλο των τηλεοπτικών αδειών είναι εκείνη του Χρήστου Καλογρίτσα, ο οποίος και λόγω νεαρότερης ηλικίας, είναι αποκλειστικά συνδεδεμένος  με την μεταπολιτευτική εποχή και την μεταπολιτευτική αριστερά. Η διαδρομή του, πολυκύμαντη, αναπαριστά ολόκληρη την πορεία μιας αριστεράς που ανήλθε σταδιακώς στην εξουσία – όχι απλώς κρατικοδίαιτης, αλλά άρρηκτα συνδεδεμένης με το κράτος, δεδομένου ότι όπως και οι άλλοι αριστεροί επιχειρηματίες αναδείχθηκαν  μέσα από τη σχέση τους με τις κάθε είδους προμήθειες του δημοσίου.

Ελλάδα: μία μη βιώσιμη χώρα… Τίτλοι τέλους...

Του Βασίλη Γεώργα

Η Ελλάδα δεν θεωρείται σήμερα μόνο «αποτυχημένο κράτος (failed state) αλλά όπως προκύπτει από την έκθεση συμπερασμάτων του ΔΝΤ που ανακοινώθηκε χθες, αποτελεί πλέον μια «μη βιώσιμη χώρα».

Η πιο πνιγηρή εκτίμηση του Ταμείου που έρχεται να ενισχύσει την παραπάνω διαπίστωση είναι ότι η ανεργία στην Ελλάδα δεν πρόκειται να πέσει σε μονοψήφιο ποσοστό πριν τα μέσα του αιώνα αν δεν γίνουν νέες παρεμβάσεις…

Στην έκθεση του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο υποστηρίζει ούτε λίγο ούτε πολύ η χώρα δεν έχει βιώσιμο χρέος και πρωτογενή πλεονάσματα, δεν έχει βιώσιμο ασφαλιστικό, δεν έχει βιώσιμο κοινωνικό κράτος, δεν έχει βιώσιμο δημόσιο τομέα, δεν έχει βιώσιμο φορολογικό σύστημα και δεν διαθέτει ούτε βιώσιμες τράπεζες.

Μπιρ παρά ξεπούλημα και ντεμέκ ανάπτυξη

Του Δημήτρη Νανούρη

Σηκώνω τα χέρια ψηλά. Επειτα τα κατεβάζω και σπάω ένα ένα τα μολύβια. Κινδυνεύω να μείνω αργός o τράγος. Άργος. Να περιμένω εις μάτην την επιστροφή του Οδυσσέα, ράθυμος στην Ιθάκη, στα βοσκοτόπια που απ’ τους μνηστήρες της Πηνελόπης πέρασαν στο «πόθεν έσχες» του Καλογρίτσα, τον οποίο παρεμπιπτόντως ουδέποτε αντίκρισα με γκλίτσα. Χάνω ήδη τα λόγια μου. Παραληρώ, καθότι τα καρντάσια του γκοβέρνου βάλθηκαν να μου αρπάξουν την μπουκιά απ’ το στόμα, να μου στερήσουν το μεροκάματο πά’ να πει. Λέω καρντάσια γιατί τα νέας κοπής φιντάνια του κόμματος ξεπηδούν εσχάτως απ’ τη βόρειο Ελλάδα. Σαν τους αμανίτες. Απ’ τη Σαλονίκη και τα πέριξ αναδεικνύονταν ώς τώρα εξαίρετοι μουσικοί και τραγουδιστές. Εφεξής η περιοχή παράγει μαζικά νούμερα της επιθεωρήσεως.

Ο εκ Καβάλας Δημήτρης Εμμανουηλίδης έκανε την αρχή και το ’βαλαν αμέτι μουχαμέτι να του κλέψουν τη δόξα συνάδελφοί του από όμορους νομούς. Οι ατάκες από τη συζήτηση στη Βουλή για την εκχώρηση του Ελληνικού θα γραφούν στα ελληνικά χρονικά. Με κεφαλαία από ατόφιο χρυσάφι. Απολαύστε: Γιώργος Ουρσουνίδης, Ημαθία: «Το ακίνητο δεν πωλείται, υπό την έννοια ότι μεταβιβάζεται σε κάποιον τρίτο. Το Ελληνικό παραχωρείται για ενενήντα εννέα χρόνια και, όταν παρέλθουν, επιστρέφει στο ελληνικό Δημόσιο το 70%».

Τα όρια ιστορικής επιβίωσης στενεύουν

Του Χρήστου Γιανναρά

Ε​​ίναι μάλλον κοινής πιστοποίησης η παραδοχή ότι: Tον ΣYPIZA τον έφερε στην εξουσία η αγανάκτηση και απογοήτευση των ψηφοφόρων από τη διακυβέρνηση της N.Δ. Tη N.Δ. (του κ. Σαμαρά) την έφερε στην εξουσία η οργή και η αηδία των ψηφοφόρων για τη διακυβέρνηση του ΠAΣOK (του ολίγιστου των Παπανδρέου). Στον ολίγιστο πρόσφερε (κυριολεκτικά) την εξουσία η φυτική απραγμοσύνη Kαραμανλή του βραχέος.

Kαι η «βίβλος γενέσεως» του σημερινού εφιαλτικού απελπισμού μας θα μπορούσε να επεκταθεί οπισθοβατικώς για πολύ.

Mοιάζει προσχεδιασμένη η αλυσιδωτή μακάβρια «μεταλλαγή τυράννων» – απίστευτα διορατική η ρήση του Παπαδιαμάντη (1892): «A! αι εκλογαί, αυτή η μόνη επί εβδομήκοντα έτη ασχολία μας, αφ’ ότου ηλευθερώθημεν, αφ’ ότου δηλαδή μετηλλάξαμεν τυράννους, τους οποίους διά των εκλογών φανταζόμεθα ότι αντικαθιστώμεν τάχα συχνότερον».

Εύκολες αποφάσεις

Ανάρτηση από: ARKAS -The Original Page

Το σύστημα Μητσοτάκη έχει λυσσάξει,

Του πιτσιρίκου

Όταν δούλευα στον ΣΚΑΪ, ρώτησα έναν πολύ γνωστό συστημικό δημοσιογράφο πώς γίνεται, κάθε φορά που λέει μια ανοησία η Ντόρα Μπακογιάννη, να την βγάζουν αμέσως σε δέκα κανάλια και τριάντα ραδιόφωνα.

Μου εξήγησε. Επειδή νόμιζε πως είμαστε συνάδελφοι και πως κάνουμε την ίδια δουλειά, μου τα είπε όλα.

Ο ίδιος δημοσιογράφος μου είχε πει πως το σχέδιο των ολιγαρχών ήταν να εκλεγεί η Ντόρα Μπακογιάννη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και να υπάρξει συνεργασία με τον Γιώργο Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, που τότε κυριαρχούσαν.

Η Ντόρα Μπακογιάννη δεν εξελέγη -γιατί είναι αντιπαθητικιά και οι νεοδημοκράτες ποτέ δεν γούσταραν το μητσοτακέικο- και ο Αντώνης Σαμαράς χάλασε λίγο τη …σούπα.

Τα πρώτα χρόνια του μπλογκ -τότε που πάρα πολλοί με έβρισκαν χαριτωμένο και ακίνδυνο, και ήθελαν να με γνωρίσουν για να λένε στους φίλους τους πως με ξέρουν- ένας συγγραφέας μου εξήγησε πολύ αναλυτικά πως γίνεται το παιχνίδι με τους δημοσιογράφους και τους «διανοούμενους» που μπαίνουν στο payroll πολιτικών, ολιγαρχών, πρεσβειών κλπ.