Πώς Κυπριακή Δημοκρατία και Κατεχόμενα έγιναν δύο “αυτοδιοικούμενες περιοχές”

Του Κώστα Βενιζέλου

Η σιγή ασυρμάτου που έπεσε γύρω από τη μεθόδευση της Γραμματείας των Ηνωμένων Εθνών να αναφερθεί σε έκθεση του Γ.Γ. για το Κυπριακό σε δυο «αυτοδιοικούμενες περιοχές», είναι εκπληκτική. Ως να μην έχει συμβεί οτιδήποτε. Ως να μην υπάρχει σε εξέλιξη μια προσπάθεια εξίσωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας με το κατοχικό καθεστώς.

«Κρατάμε» την έντονη –όπως αναφέρθηκε– αντίδραση της Λευκωσίας στα όσα επιχείρησε να παρουσιάσει η απεσταλμένη του διεθνούς οργανισμού, Τζέιν Χολ Λουτ, που ανέλαβε να βολιδοσκοπήσει την ελληνική πλευρά. Το πόσο αποτελεσματική είναι η αντίδραση θα φανεί στο περιεχόμενο της έκθεσης Γκουτέρες προς το Συμβούλιο Ασφαλείας, που θα υποβληθεί τον Ιούλιο.

Είναι σαφές πως από καιρό διαφαίνονταν οι προθέσεις των διαφόρων πλευρών, που προσπαθούσαν επισταμένα και μεθοδευμένα να προωθήσουν “νέες προσεγγίσεις” στο Κυπριακό. Υπενθυμίζεται συναφώς ότι τα Ηνωμένα Έθνη – κάποτε  με το γάντι, μερικές φορές με άτσαλο τρόπο – επιχείρησαν στο παρελθόν να αναδείξουν την ύπαρξη δύο χωριστών οντοτήτων. Παραδείγματα στη συνεργασία στα πλαίσια των τεχνικών επιτροπών, η συνεννόηση για θέματα που προκύπτουν στη νεκρή ζώνη.

Ενδεικτική των προθέσεων ήταν και η έκθεση για την ΟΥΝΦΙΚΥΠ, τον Ιανουάριο του 2018, όπου μεταξύ άλλων είχε «εξαφανιστεί» κάθε αναφορά σε «Κυπριακή Δημοκρατία», που αντικαταστάθηκε από την «κυπριακή κυβέρνηση». Η δε αναφορά σε «τουρκοκυπριακές αρχές»  διαμόρφωνε από τότε τους συνειρμούς για δύο «αυτοδιοικούμενες περιοχές». Ποια η εικόνα, που επιχειρήθηκε να δοθεί;

Σερβίρει το κάλπικο αφήγημα ενός καπιταλισμού λιγότερο επιθετικού για τους εργαζόμενους

Επιστρατεύοντας χρεοκοπημένα συνθήματα για ένα «νέο κοινωνικό συμβόλαιο» και για ανάπτυξη που θα προσφέρει ευημερία στο λαό, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας παρουσίασε τις προγραμματικές θέσεις του κόμματος του για την Εργασία.

Το αφήγημα του ...καλύτερου καπιταλισμού και της ανάπτυξης για όλους, το έντυσε με αναφορές στον πρόεδρο των ΗΠΑ που αμφισβητεί τάχα το μοντέλο «το οποίο εντείνει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, καταστρέφει το περιβάλλον και ανακυκλώνει τις κρίσεις του».

Εκτός από την «αγιογραφία» του Μπάιντεν, παρουσίασε ως παράδεισο για τους εργαζόμενους την Ευρωπαϊκή Ένωση. «Το ουσιώδες ζήτημα ήταν και παραμένει ακόμα αν θα "γίνουμε Ευρώπη". Αν θα πιάσουμε ή έστω θα πλησιάσουμε τα ευρωπαϊκά δεδομένα σε μια σειρά κοινωνικών δεικτών, κριτηρίων και δικαιωμάτων, με πρώτο αυτό της εργασίας και του διαθέσιμου εισοδήματος», ανέφερε προκλητικά, τη στιγμή που πυρήνας της στρατηγικής της ΕΕ είναι η ανελέητη επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των λαών.

Άριστοι αναξιόπιστοι, λαός βραχυκυκλωμένος....

Της Λίλας Μήτσουρα

Tάχα μου διαρρέουν πληροφορίες για προνόμια στους εμβολιασμένους ενώ ταυτόχρονα έχει μειωθεί ο αριθμός των προσελεύσεων για την πρώτη δόση στα εμβολιαστικά κέντρα.

Έχει εμβολιαστεί πλήρως μόνο το 31.64% του πληθυσμού ,άρα το τοίχος ανοσίας που μας λένε συνεχώς δεν έχει «χτιστεί» και όμως κάνουν άρση των απαγορευτικών μέτρων και κατάργηση της μάσκας στους εξωτερικούς χώρους.

Μας σφυροκοπούν ανελέητα με τον φόβο της μετάλλαξης δέλτα, αλλά είναι όλα οκ και μπορούμε να μη φοράμε μάσκα έξω .

Η μάσκα βλάπτει, η μάσκα δεν βλάπτει, φοράτε διπλή μάσκα, μη φοράτε μάσκα τώρα, η μετάλλαξη δέλτα είναι πάρα πολύ επικίνδυνη, κανείς δεν θα γλυτώσει, ο εμβολιασμένος θα την περάσει ελαφριά ο ανεμβολίαστος θα δει τα θυμαράκια ανάποδα.

Koulis card...

Ρεύμα: Εκτιμήσεις για αυξήσεις άνω του 30% (!) στα τιμολόγια λιανικής

Την ώρα που η κυβέρνηση έχει ανοίξει τους «κρουνούς» της χρηματοδότησης για τους ενεργειακούς επιχειρηματικούς ομίλους, μέσα από κάθε πιθανή πηγή άντλησης ρευστότητας (Ταμείο Ανάκαμψης, ΕΣΠΑ, δανεικά με κρατικές εγγυήσεις κ.λπ.), και έχει διαμορφώσει όλο το θεσμικό πλαίσιο που απαιτούσαν τα μονοπώλια για την υλοποίηση των επενδύσεών τους (σε ΑΠΕ, φυσικό αέριο, δίκτυα μεταφοράς Ενέργειας κ.ά.), τα λαϊκά νοικοκυριά βρίσκονται αντιμέτωπα με νέες αυξήσεις στα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, αφού αυτό το διάστημα γίνεται κυριολεκτικό «πάρτι» από τους «ραντιέρηδες» στο χρηματιστήριο Ενέργειας, με αποτέλεσμα οι τιμές χονδρικής ηλεκτρισμού να εκτοξεύονται σε άνευ προηγουμένου επίπεδα.

Ειδικότερα, η τιμή της μεγαβατώρας ξεπέρασε χτες (σσ: Πέμπτη 24/6) την τιμή – ρεκόρ των 130 ευρώ, με πρόφαση την αύξηση της ζήτησης εξαιτίας του… καύσωνα και είναι θέμα χρόνου το πότε και σε ποιο ύψος η αύξηση αυτή θα περάσει και στα τιμολόγια λιανικής. Υπενθυμίζεται ότι η ΔΕΗ έχει ήδη ενσωματώσει στα τιμολόγια τη λεγόμενη ρήτρα αναπροσαρμογής χρεώσεων προμήθειας, κάτι που ήδη έχουν κάνει εδώ και μήνες οι άλλοι πάροχοι. Τη χονδρεμπορική τιμή επηρεάζουν και οι αυξήσεις στις διεθνείς τιμές του εισαγόμενου φυσικού αερίου, το οποίο, υπενθυμίζουμε, αντικαθιστά τον… «βρώμικο και ακριβό» λιγνίτη. Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι οι τιμές χονδρικής ηλεκτρισμού πριν την έναρξη λειτουργίας του Χρηματιστηρίου Ενέργειας, ή αλλιώς «της ελεύθερης διακύμανσης των τιμών ηλεκτρισμού σύμφωνα με τα σήματα της αγοράς», όπως προβλέπει το «μοντέλο – στόχος» της ΕΕ, κυμαίνεται κάτω των 50 ευρώ/Mwh.

Δημοσκόπηση

Προσοχή! Χάσμα γενεών!

Του Γελωτοποιού

“I’ve got a strong urge to fly
But I’ve got nowhere to fly to”
Pink Floyd

“Οι συμβουλές των μεγάλων προς τους νέους αποσκοπούν στο πώς να τους κάνουν να πάψουν να συμπεριφέρονται σαν νέοι.”
Francis De Croisset

“Οι νέοι ξέρουν τι δεν θέλουν πριν να ξέρουν τι θέλουν.”
Ζαν Κοκτώ

~~~~~~~~~

Τις προάλλες ένας ώριμος άντρας (ηλικιακά τουλάχιστον) καθόταν στο μπαλκόνι και προσπαθούσε να γράψει ένα κείμενο για το μπλογκ του. Στο προαύλιο της απέναντι πολυκατοικίας είχαν αράξει τέσσερις έφηβοι, γύρω στα 15.

Ήταν αγόρια που έκαναν μια “συζήτηση” του τύπου “τιναφτορεμαλάκα”. Κάθε τόσο, όταν ένα κορίτσι της ηλικίας τους πλησίαζε, ανέβαιναν οι τόνοι, καθώς και εμπλουτιζόταν το υβρεολόγιο.

Απ’ ό,τι κατάλαβα πιάνοντας το νήμα της συζήτησης, κάποιος είχε πει κάτι για τον άλλον κι εκείνος φώναζε: “Τι ‘πες για μένα, ρεμαλάκα, γαμώτο το σπίτι σου, ρεαρχίδι, που θα πεις για μένα ρεμαλάκα, εγώ σου γαμάω τον” κοκ.

Δεν τσακώνονταν, ήταν φίλοι, αλλά η συζήτηση περιοριζόταν σε ουρλιαχτά και κοσμητικά επίθετα με διάφορες προθέσεις και συνδέσμους ανάμεσα.

Του ώριμου άντρα του είχαν σπάσει τα νεύρα με τις φωνές τους, αλλά προσπαθούσε να συγκεντρωθεί και να τους αγνοήσει.

Κάποια στιγμή ένας άλλος ώριμος άντρας βγήκε στο μπαλκόνι του και τους φώναξε:
“Πιο σιγά. Ενοχλείτε.” (Ήταν 11:30 το βράδυ)
“Στον πούτσο μου, ρεμαλάκα, στον πούτσο μου”, ούρλιαξε ο έφηβος πρωταγωνιστής της συζήτησης, έτοιμος να τον κρεμάσει απ’ τα άντερα του τελευταίου ώριμου άντρα.

Η (αυτ)απάτη της ιδιωτικής σύνταξης

«Ασφαλιστική μεταρρύθμιση για τη νέα γενιά» είναι ο τίτλος που δίνει η κυβέρνηση στην ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης για όλους τους νέους ασφαλισμένους από τις αρχές της επόμενης χρονιάς. Ο τίτλος είναι τόσο ακριβής όσο και η «προστασία της εργασίας» στο νομοσχέδιο κατάργησης του οκταώρου και ασφυκτικών περιορισμών στο δικαίωμα της απεργίας.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη -οφείλουμε να της το αναγνωρίσουμε- δημιουργεί σχολή στις μετωνυμίες και τους ευφημισμούς της ζοφερής πραγματικότητας που χτίζει για τους εργαζόμενους και τη νέα γενιά.

Ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί η επιβολή ενός υποχρεωτικά κεφαλαιοποιητικού συστήματος στην επικουρική ασφάλιση, την ώρα που η απόλυτη προτεραιότητα είναι να στηριχτεί στοιχειωδώς ο ΕΦΚΑ για να σταματήσει να αποτελεί Ταμείο βασανισμού εκατομμυρίων ασφαλισμένων; Απολύτως καμιά, εκτός από το να προικοδοτήσει με τα 2,5 δισ. των εισφορών της επικουρικής ασφάλισης τις ιδιωτικές εταιρείες που θα τα διαχειριστούν.

Να αντέξεις, να αντέξω,να αντέξουμε να μείνουμε άνθρωποι...

Της Λίλας Μήτσουρα

Να αντέξεις είναι το ζητούμενο μη το ξεχνάς. 

Πολύμηνη καραντίνα, καταπίεση σε όλους τους τομείς, για να ανοίξει ο τουρισμός. Απέδωσε λάθος όμως. Ανεξέλεγκτη οργή, θυμός, επιθετικότητα. Η λογική στο απόσπασμα. Ο πόλεμος συνεχίζεται όμως. Καθημερινή σφυρηλάτηση, σε ότι έχει μείνει όρθιο, έως ότου παραδοθείς άνευ όρων στη τρέλα, στην οργή, στην καταπάτηση κάθε ορίου. 

Και η καλοπληρωμένη τηλεόραση, με χρήματα που θα έπρεπε να πάνε στην οχύρωση της υγείας, λανσάρει λάθος πρότυπα ομορφιάς και ψεύτικα παιχνίδια επιβίωσης, μισές αλήθειες, κατασκευασμένα ψέμματα, για να πανικοβληθούμε, για να ξεχάσουμε τον δικό μας αγώνα πραγματικής επιβίωσης και να μπορούν άκοπα να μας χειριστούν. Να χάσουμε το μυαλό μας ψάχνοντας λογική στο παράλογο.

Όλα αφιερωμένα στο βωμό του κέρδους, κέρδος για λίγους όμως, παίζοντας με το μυαλό μας. Και αν γυρίσεις λίγο γύρω και μυρίσεις, μυρίζει θάνατος. Θάνατος αξιών, ανθρωπιάς, παιδιών που δέχτηκαν εκφοβισμό, γιατί δεν ακουλουθούσαν τα λάθος πρότυπα ομορφιάς. Γιατί για το χαβιάρι και την ακριβή σαμπάνια των ολίγων, η εμφάνιση και μόνο, γίνεται αστείο και χαβαλές που παίρνει ζωές δεκατετράχρονων. Στέλνει στα ψυχιατρεία και μετά στις ρόδες αυτοκινήτων αθώες ψυχούλες. Και με το μυαλό κουρκούτι, καταδικάζουμε ως άλλοι τέλειοι θεοί.

Έγκλημα στα Γλυκά Νερά: Το ξέσπασμα της Νατάσας Μποφίλιου

Τα 10 ερωτήματα που θέτει η γνωστή τραγουδίστρια

Η υπόθεση της άγριας γυναικοκτονίας της 20χρονης Καρολάιν στα Γλυκά Νερά έχει συνταράξει την ελληνική κοινωνία. Μια μικρή μόνο ιδέα της οργής που υπάρχει μπορεί να πάρει κάποιος κάνοντας μια μικρή διαδικτυακή βόλτα στα social media.

Οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ξεσπούν σε βάρος του 33χρονου πιλότου. Από όλο αυτό δεν λείπουν ούτε οι επώνυμοι οι οποίοι βγάζουν την οργή τους είτε με φωτογραφίες, είτε με κείμενα.

Το ίδιο ακριβώς έκανε και η γνωστή τραγουδίστρια Νατάσα Μποφίλιου η οποία με ένα story στην προσωπική της σελίδα στο facebook θέτει 10 ερωτήματα σχετικά με τον δράστη του στυγερού εγκλήματος και το πώς τον αντιμετώπιζε η κοινωνία πριν γίνει γνωστό το πώς ήταν αυτός ο δολοφόνος της συζύγου του.

Μείωση κατά μιάμιση εβδομάδα της άδειας και αύξηση του χρόνου εργασίας θέλουν οι Γερμανοί εργοδότες.

Του Μιχάλη Ψύλου

«Περισσότερες ώρες εργασίας και λιγότερες διακοπές»: Αυτή είναι εντολή των Γερμανών εργοδοτών για την μετά την πανδημία εποχή. Το εργοδοτικό Ινστιτούτο της Γερμανικής Οικονομίας (IW), που εδρεύει στην Κολωνία ,ανακοίνωσε την περασμένη Δευτέρα την πρότασή του για το πως θα ξεπεραστεί η κρίση που αφήνει πίσω του ο κορονοϊός: «Αύξηση του μέσου εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας κατά δύο ώρες και συνολικά πάνω από 10 ημέρες περισσότερη δουλειά τον χρόνο, που θα αφαιρεθεί από την άδεια διακοπών», γράφει η γερμανική εφημερίδα WAZ. «Η υπερεργασία και η αύξηση των υπερωριών έχει στόχο να αφυπνίσει το «αδρανές αναπτυξιακό δυναμικό», λένε κομψά οι Γερμανοί εργοδότες. Τα εθνικά χρέη όλων των χωρών της ΕΕ αυξήθηκαν ραγδαία λόγω των προγραμμάτων βοήθειας στην πανδημίας. Αυτό ήταν καλό για την οικονομία. Αλλά κάποιος πρέπει να πληρώσει το λογαριασμό στο τέλος της ημέρας και να εξοφλήσει το χρέος από τον κορονοϊό»,λένε οι Γερμανοί εργοδότες. Τι ζητούν; Να αυξηθεί συνολικά ο μέσος εργάσιμος χρόνος κατά 4,7 δισεκατομμύρια ώρες για τους εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης. Ταυτόχρονα, πιέζουν για μείωση του ωριαίου κόστους εργασίας που σήμερα στη Γερμανία ανέρχεται σε 36,70 ευρώ και στην υπόλοιπη Ευρώπη κυμαίνεται από 46,90 ευρώ στη Δανία έως 6,40 ευρώ στη Βουλγαρία .

Δικαστές

Πρέπει να ακούς μικρέ μου, για να μάθεις

Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη

Πρέπει να ακούς μικρέ μου, για να μάθεις.

Να μάθεις να λες «ναι» όταν το θέλουν οι γύρω σου, ακόμη κι αν ολόκληρο το «είναι» σου, σε καλεί να πεις «όχι». Θυμήσου πως τότε, το δικό σου «όχι» έχει πολλαπλή αξία.

Να μάθεις να λες «όχι» όταν το θέλουν οι γύρω σου, ακόμη κι αν ολόκληρο το «είναι» σου, σε καλεί να πεις «ναι». Θυμήσου πως τότε, το δικό σου «ναι» έχει πολλαπλή αξία.

Να μάθεις να είσαι «ο πρώτος» γιατί ο «δεύτερος δεν αξίζει τίποτα». Μην ασχολείσαι. Αυτά τα λένε κάποιοι κομπλεξικοί προπονητές που προτιμούν τον ανταγωνισμό με κάθε μέσο από την αλληλεγγύη και την ομαδικότητα.

Να μάθεις να επιβιώνεις στην κοινωνία που τη μετέτρεψαν σε ζούγκλα. Δεν τους συμφέρει μικρέ μου να μάθεις να μετατρέπεις τη ζούγκλα σε ανθρώπινη κοινωνία γιατί δεν θα έχουν τότε λόγο ύπαρξης. Κάνε τους τη χάρη, διάψευσέ τους και απελευθέρωσέ τους.

«Βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές», «υποχρεώσεις και προαπαιτούμενα».Η ομοψυχία των αστικών κομμάτων

Με κοινή υπερψήφιση σε περισσότερα από τα μισά άρθρα του αντεργατικού νομοσχεδίου διευθετήθηκε η «μητέρα των μαχών» μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ

Η μετατροπή όλης της χώρας σε μία απέραντη ειδική οικονομική ζώνη φτηνής εργασίας, χωρίς κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα και με τη συνδικαλιστική δράση υπό διωγμό: Αυτό είναι που προωθείται με το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο - έκτρωμα που ψηφίστηκε την περασμένη Τετάρτη, όχι τυχαία μία μέρα πριν επικυρωθεί με τις σχετικές φιέστες η ένταξη της Ελλάδας στο Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ, προϋπόθεση για το οποίο είναι η ένταση της επίθεσης στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα.

Αυτό άλλωστε παρουσίασε ως «εθνικό στόχο» η κυβέρνηση, διαβεβαιώνοντας ότι «θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να απορροφήσουμε τα κονδύλια», για τα οποία ήδη τρίβουν τα χέρια τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Μάλιστα σειρά παίρνουν οι επόμενες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις - πρώτη στη λίστα η νέα επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση, με την κυβέρνηση, στο γνωστό μοτίβο, να προμηνύει ότι «θα ακολουθήσει το μοντέλο όλων των ευρωπαϊκών κρατών».

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Πάει κι αυτό. Άλλο ένα νομοσχέδιο, που επιτείνει την εργασιακή ζούγκλα για τους μεν ή βάζει μια κάποια σειρά για τους δε, έγινε νόμος. Ξεχνούν όμως όλοι τους, πως ήταν πολλοί αυτοί που προσθέτανε «λιθαράκια και άλλα δομικά υλικά» για να φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση.

Οι εργασιακές σχέσεις δεν επιδεινώθηκαν ξαφνικά, ούτε πολύ περισσότερο εμφανίστηκαν ως δια παρθενογένεσης από το πουθενά. Είναι η συσσωρευμένη και επιδεινούμενη εργασιακή επισφάλεια, κυρίως αλλά όχι μόνο, της τελευταίας μνημονιακής δεκαετίας. Ακόμα και οι «συνδικαλιστοπατέρες»  συμβάλανε τα μέγιστα. Και τώρα είναι όλοι τους «ευχαριστημένοι». 

Συνδικαλιστές και αντιπολίτευση κάνανε το χρέος τους, με μια κινητοποίηση καλύτερη από προηγούμενες, αλλά αναντίστοιχη στη «μάχη των μαχών» που διατείνονταν και η κυβέρνηση, που παρά την όποια αντίδραση, το πέρασε «αβρόχοις ποσί», μέχρι την επόμενη επιδείνωση, επειδή δεν θα σταματήσουν εδώ. Έπεται συνέχεια στις «βελτιώσεις» που μας περιμένουν. 

Τα νέα που μας έφεραν μας χάιδεψαν τ’ αυτιά, μα απέχουνε πολύ απ’ την αλήθεια…

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Ενώ καλοκαιριάζει και τα μέτρα αποστασιοποίησης χαλαρώνουν, τόσο ο εμβολιασμός προχωρά με αργούς ρυθμούς, αλλά και τα ερωτήματα πληθαίνουν με βάση τις ειδήσεις για παρενέργειες και απίθανη διαχείριση που κάνουν διάφορες αρχές, επιτροπές, ειδικοί – τόσο σε διεθνές όσο και σε ελλαδικό επίπεδο.

Η χώρα ξανανοίγει για το καλοκαίρι, και αρχίζουν να εφαρμόζονται διακρίσεις και απαγορεύσεις σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού για τις μετακινήσεις του, και για τα δικαιώματά του εν γένει. Η υποχρεωτικότητα και το πράσινο πιστοποιητικό αντικειμενικά διαιρούν τον πληθυσμό ανάμεσα σε «υγιείς» και «μη υγιείς» πολίτες. Η έκταση που θα πάρει ο αποκλεισμός μπορεί να μην φαίνεται, αλλά θα απλωθεί σχεδόν σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής. Επιπλέον, τα νέα από την εξέλιξη της πανδημίας σε παγκόσμιο επίπεδο δείχνουν ότι δεν θα τελειώσουμε γρήγορα με αυτήν.

Οι συναντήσεις των μεγάλων (G7, σύνοδος ΝΑΤΟ, συνάντηση Μπάιντεν-Πούτιν κ.λπ.), όπως και η συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη, δημιουργούν ακόμα περισσότερη ανησυχία, γιατί από τη μια η βαριά άρρωστη Δύση ανασυντάσσεται με πολεμικές ιαχές, ενώ από την άλλη ο Μητσοτάκης αλλάζει στην πράξη την εθνική πολιτική που ακολουθούσε – αυτά δηλαδή που εφάρμοζε η ελληνική εξωτερική πολιτική επί δεκαετίες. Τώρα δέχεται όλους τους όρους που έθεσε ο Ερντογάν, τάχα για να έχουμε ήσυχο καλοκαίρι και καλή συνέχεια στις σχέσεις…

Ποιο το παλιό και ποιο το νέο

EUROKINISSI/ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΕΜΠΑΠΗΣ

Στο τριήμερο της συζήτησης για το εργασιακό νομοσχέδιο στη Βουλή, όπως και στους δύο μήνες συντήρησης του θέματος στην επικαιρότητα με τις επιλεκτικές διαρροές του υπουργού Εργασίας, η κυβέρνηση προσπάθησε να προβληθεί ως εκφραστής ενός γενναίου, νέου κόσμου, ως φορέας νομοθετικής καινοτομίας και αποφασιστικών αλλαγών στο εργατικό δίκαιο, που το προσαρμόζουν στις συνθήκες της ψηφιακής εποχής.

Με την επιθετική προπαγάνδα της παρουσίασε το συνονθύλευμα διατάξεων του νομοσχεδίου που ψήφισε μόνη της ως άλμα στο μέλλον. Στον αντίποδα, κατηγόρησε την αντιπολίτευση, τα συνδικάτα, τους απεργούς ως εκφραστές του παρηκμασμένου «εργατοπατερισμού», ως εκπροσώπους του παλιού, μακρινούς αντίλαλους ξεπερασμένων ιδεών και κεκτημένων.

Προσπάθησε επίσης η κυβέρνηση Μητσοτάκη να ρίξει γέφυρες συνεννόησης με την κοινή γνώμη, να προκαλέσει τον γνώριμο κοινωνικό αυτοματισμό της επιβάρυνσης του συνόλου από τους «επαγγελματίες συνδικαλιστές», επικαλούμενη είτε τους υποψηφίους των πανελλαδικών, είτε τους επιβάτες των μέσων μεταφοράς και της ακτοπλοΐας. Το «κάζο» που επεφύλαξαν οι τελευταίοι στα ρεπορτάζ των πρόθυμων καναλιών, παίρνοντας το μέρος των απεργών, δεν πτόησε την κυβέρνηση.

Σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ

Το εργασιακό, η διαπλοκή, ο συνδικαλισμός και η δημοκρατία

Του Θεόδωρου Στάθη

Στις μέρες μας το μεγάλο θέμα στην Ελλάδα είναι το νομοσχέδιο που συζητείται στη Βουλή για τα εργασιακά, όπου ο λαϊκισμός δεν λείπει. Όπως συνηθίζεται, στις αντιδράσεις πρωτοστατεί ο συνδικαλισμός. Η θέση της κυβέρνησης είναι ότι οι διατάξεις του νομοσχεδίου έχουν στόχο τη βελτίωση της οικονομικής θέσης των εργαζομένων, του εργασιακού περιβάλλοντος, και την αύξηση των θέσεων εργασίας ως αποτέλεσμα των κινήτρων που προσφέρει για περισσότερες επενδύσεις στην Ελλάδα.

Προφανώς, η κυβέρνηση δέχεται πως υπάρχουν και κακοί επιχειρηματίες, οι οποίοι θα επιδιώξουν την εκμετάλλευση ορισμένων διατάξεων με στόχο τα περισσότερα οφέλη γι’ αυτούς και τα λιγότερα για τους εργαζόμενους. Πιστεύει, όμως –και καλώς πιστεύει– πως οι περισσότεροι επιχειρηματίες ενεργούν με καλές προθέσεις για το καλό της επιχείρησής τους και των εργαζομένων.

Από την πλευρά της αντιπολίτευσης η θέση της είναι ότι το νομοσχέδιο αποτελεί μεγάλο βήμα οπισθοδρόμησης σε ό,τι αφορά το μέλλον των εργαζομένων. Μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ το μεγάλο βήμα οπισθοδρόμησης το προσδιορίζει ποσοτικά, ώστε να φτάνει μέχρι το Μεσαίωνα, όπου το εργασιακό καθεστώς ήταν φεουδαρχικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ μας έχει συνηθίσει στις υπερβολές, τις οποίες χρησιμοποιεί για την διεκδίκηση της εξουσίας. Από υπερβολές η χώρα και μαζί με αυτήν και ο ίδιος έπεσε στο παρελθόν θύμα. Με παρόμοιο τρόπο μας παρουσιάζει την κατάσταση και το ΚΚΕ. Δεν λείπει ο Μάρτης από τη σαρακοστή. Η αιχμή του δόρατος, σε ό,τι αφορά τη στάση της αντιπολίτευσης για το νομοσχέδιο, είναι το μέλλον των συλλογικών συμβάσεων.

Ανθρωποφυτείες…

Της Λίανας Κανέλλη

Ο Μπάμπης θεωρεί την πανδημία ευλογία. Ηρθε πίσω στην πατρίδα απ’ την Κορέα για να αντέξει εδώ το λοκ ντάουν, αλλά κυρίως για να πάρει μιαν ανάσα. Εβγαζε λεφτά δουλεύοντας δεκαπέντε ώρες την ημέρα σε πραγματικές συνθήκες κοινωνικής απομόνωσης με παρέα το κρεβάτι του. Ο Νίκος τα ίδια απ’ την Κίνα, όπου οι υπάλληλοι δουλεύουν δωδεκάωρο επί έξι μέρες. Ηδη αυτοκατατάσσονται στους λεγόμενους ψηφιακούς μετανάστες, σαν και τους μισούς υπαλλήλους ψηφιακών εταιρειών σ’ όλο τον κόσμο, που αντιγράφουν τον πατέρα του Facebook, Ζούκεμπεργκ, που διευθύνει την αυτοκρατορία του από τον ιδιόκτητο παράδεισό του στη Χαβάη. Κι έτσι σιγά σιγά γεμίζουμε κι εμείς κι ο κόσμος ανθρώπους – μπρελόκ Ζούκεμπεργκ της διπλανής πόρτας. Κόλαση σε περιτύλιγμα παραδείσου.

Είχα την τύχη να ξεστραβωθώ, σχεδόν προφητικά, περί την τηλεζωή, στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Σ’ ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη, καθώς δεν ξαναπέταξα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού από τότε, με καλούν σ’ ένα σπίτι νεαρού ζευγαριού, στον πεντηκοστό όροφο γυάλινου ουρανοξύστη. Ο νεαρός Ελληνας, ετών 26, golden boy στο επάγγελμα, έχει αναδειχτεί σε χρηματιστή της χρονιάς κι έχει βγάλει δέκα εκατομμύρια δολάρια σ’ ένα χρόνο. Πληρώνει 5.000 για ένα γυάλινο τριάρι κλουβί στον ίλιγγο πενήντα ορόφων ψηλά, με παράθυρα που δεν ανοίγουν, και τα μισά για μια γκαρσονιέρα δίπλα του, όπου έχει στοιβάξει έξι αμερικανοασιάτες που του τρέχουν τη δουλειά, εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, για να καλυφθεί το διαφορετικό ξημέρωμα Πεκίνου – Βερολίνου και Νέας Υόρκης. Είναι οι πρώτοι ψηφιακοί δούλοι που συνάντησα, ξυπόλητοι, μ’ ένα σορτς κι ένα μακό, που δούλευαν αναπνέοντας τεχνητό αέρα, και κοιμόντουσαν στο πολυτελές πάτωμα του σχεδόν εναέριου κελιού τους. Και να σκεφθείτε, σύντροφοι, ότι τότε δεν υπήρχε τηλεργασία.

Αστροπελέκι...

Εάν αυτό είναι το καλύτερο βιογραφικό της χώρας, θέλουμε να γνωρίσουμε το χειρότερο.

Ο κόβιντ απέδειξε πόσο ευάλωτες είναι οι κοινωνίες μας σε έναν ιό που δεν είναι καν ορατός δια γυμνού οφθαλμού.

α. ξέρετε πολλούς ιούς ορατούς;
β. άμα βάλουμε γυαλιά δηλαδή και δεν είναι γυμνός ο οφθαλμός θα φτιάξουν τα πράγματα;

πηγή βίντεο: https://twitter.com/JeronymoBoss/status/1404434909238808580

Καπιταλισμός και δημοκρατία, ένα ζευγάρι σε διάσταση

Του Τάσου Παππά

Οι φτωχοί φταίνε για τη φτώχεια τους, οι άνεργοι για την αποβολή τους από την αγορά εργασίας, οι χρεωμένοι για τα χρέη τους. Οι φτωχοί δεν άρπαξαν τις ευκαιρίες που τους παρουσιάστηκαν για να βγουν από τη μιζέρια τους. Οι άνεργοι δεν φρόντισαν να αποκτήσουν δεξιότητες ώστε να προσαρμοστούν στις νέες μορφές ευέλικτης απασχόλησης.

Οι χρεωμένοι δεν έκαναν σωστή διαχείριση των δανείων που τους μοίρασαν οι τράπεζες. Οπότε; Οι φτωχοί ας σταματήσουν να κλαίνε τη μοίρα τους και να είναι ευχαριστημένοι με τους κατώτατους μισθούς που παίρνουν, να συγχωρούν τα πεθαμένα των φιλάνθρωπων πλουσίων που τους προσφέρουν από το υστέρημά τους γιατί, παρά τα περί του αντιθέτου θρυλούμενα, είναι ευσεβείς άνθρωποι και θέλουν να διαψεύσουν εκείνο το κομμουνιστικό τσιτάτο που παρεισέφρησε στο ευαγγέλιο, σύμφωνα με το οποίο είναι ευκολότερο να περάσει μια καμήλα από την τρύπα που ανοίγει η βελόνα, παρά ο πλούσιος να εισέλθει στη Βασιλεία του Θεού.

Οι άνεργοι ας βολευτούν με τα γλίσχρα επιδόματα ανεργίας που τους χορηγούν οι γενναιόδωρες κυβερνήσεις. Οι χρεωμένοι ας πουλήσουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να σώσουν το τομάρι τους. Δεν γίνεται διαφορετικά. Αυτός είναι ο κανόνας. Δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Αυτή είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τις ανισότητες. Δεν μπορούμε να πάμε κόντρα στην αιώνια κανονικότητα. Πρέπει να εγκαταλείψουμε κάθε ιδέα ότι η κατάσταση μπορεί να αλλάξει. Είναι μάταιο. Η Ιστορία έχει τελειώσει. Καπιταλισμός και δημοκρατία είναι το ζευγάρι. Κι αν δυσκολεύεται το σύστημα με τη δημοκρατία, θα την καταργήσει μέχρι να συνετιστούν οι απείθαρχοι.

Ρωγμή στην ενημέρωση

Διαβάστε το νέο ιστολόγιο της πόλης του Βύρωνα

Ρωγμή στην ενημέρωση 

https://rogmistinenimerosi.blogspot.com  ή https://rogmistinenimerosi2.blogspot.com/

Τα σύγχρονα συντάγματα αρχίζουν με διακηρύξεις των δικαιωμάτων, των οποίων η πρώτη φράση είναι είτε ένα θεολογικό πιστεύω είτε μια αναλογία: «Η φύση διέταξε…» ή «ο Θεός διέταξε…», ή «Πιστεύουμε ότι οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί ίσοι» (ο τελευταίος αυτός ισχυρισμός είναι, ούτως ή άλλως, εσφαλμένος: η ισότητα είναι δημιουργία των ανθρώπων που δρουν πολιτικά). Σε σύγκριση με τα ανωτέρω, οι αθηναϊκοί νόμοι περιλαμβάνουν ένα στοιχείο αξεπέραστης βαθύτητας: αρχίζουν πάντα λέγοντας: «Έδοξε τη βουλή και τω δήμω», «Φάνηκε καλό, η καλοζυγισμένη γνώμη της βουλής και του λαού ήταν ότι…», και κατόπιν ακολουθεί το κείμενο του νόμου. Αυτό το έδοξε είναι εκπληκτικό, είναι αληθινά ο ακρογωνιαίος λίθος της δημοκρατίας.

Δεν διαθέτουμε επιστήμη για το τι είναι καλό για την ανθρωπότητα, και δεν θα την αποκτήσουμε ποτέ.

Αν υπήρχε, δεν θα έπρεπε να αναζητούμε τη δημοκρατία, αλλά μάλλον την τυραννία εκείνου που θα κατείχε την επιστήμη αυτή. Θα επιχειρούσαμε να τον βρούμε για να του πούμε: «Ωραία, εσύ θα κυβερνήσεις επειδή κατέχεις την πολιτική επιστήμη». Αυτό άλλωστε λένε ρητά ο Πλάτων και πολλοί άλλοι˙ αυτό έλεγαν επίσης και οι κόλακες του Stalin: «Επειδή γνωρίζεις την ιστορία, την οικονομία, τη μουσική, τη γλωσσολογία…
Και ζήτω ο γενικός γραμματέας!».

Σούπερ Χατζηδάκης

Προσοχή μην κολλήσουμε…

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

εν μιλάμε για την πανδημία, αλλά για το γεγονός ότι την επόμενη εβδομάδα θα υπάρχει συνωστισμός στην έδρα του ΝΑΤΟ. Και πολλές συναντήσεις: Μπάιντεν-Ερντογάν, Μητσοτάκη-Ερντογάν, ύστερα Μπάιντεν-Πούτιν. Μέσα σε λίγες μέρες πολλές επαφές, συνομιλίες, δείπνα, ενημερώσεις, κείμενα, ανακοινώσεις, δηλώσεις. Ίσως και χάρτες…

Δεν υπάρχει καμία ενημέρωση για το τι διαμείβεται, τι προετοιμάζεται, τι κινήσεις υπάρχουν ήδη στους διαδρόμους και τα κανάλια, διπλωματικά και άλλα, για την προετοιμασία των συναντήσεων αυτών και για το περιεχόμενό τους. Βέβαια υπάρχει μια ιεραρχία των συναντήσεων. Μπάιντεν και Ερντογάν, πρώτο επίπεδο. Ύστερα η πιο μικρής σημασίας συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη, η οποία θα καθοριστεί σε μεγάλο βαθμό από το τι θα προκύψει από την πρώτη και σημαντικότερη. Οπωσδήποτε η συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη υπό ΝΑΤΟϊκή κηδεμονία κρύβει παγίδες και πιέσεις προς την πλευρά της Ελλάδας. Εξάλλου η Τουρκία έχει θέσει τους όρους της, όλους χωρίς εκπτώσεις. Η δε ελληνική κυβέρνηση (και σύμπας ο πολιτικός κόσμος) έχει δείξει όλη την καλή της διάθεση να συμμορφωθεί, επιδεικνύοντας την αναγκαία υποχωρητικότητα.

Δυο χρόνια χωρίς τον Χρήστο Τσιγαρίδα

Σήμερα συμπληρώνονται δυο χρόνια από το θάνατο του Χρήστου Τσιγαρίδα. Πέθανε τη Δευτέρα 10 Ιούνη του 2019, σε ηλικία 80 ετών. Οπως γράψαμε όταν ανακοινώσαμε το θάνατό του, η ευγενική του μορφή, η συντροφικότητα, η ανιδιοτέλεια και η ταπεινότητά του θα συνοδεύουν πάντοτε την ανάμνηση αυτού του σεμνού αγωνιστή. Παραθέτουμε και πάλι τη νεκρολογία του, όπως δημοσιεύτηκε στην Κόντρα στις 15 Ιούνη του 2019.

Ο Χρήστος Τσιγαρίδας «εισέβαλε» στη δημόσια σφαίρα τον Φλεβάρη του 2003 και συνέδραμε τα μέγιστα στο σπάσιμο της τρομοϋστερίας, όταν συνελήφθη και ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή του στον ΕΛΑ. Μετά τον Δημήτρη Κουφοντίνα, που μερικούς μήνες πρωτύτερα είχε αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή του στη 17Ν, ήταν ο δεύτερος που όρθωσε ανάστημα, υπερασπιζόμενος τη δράση των οργανώσεων του ένοπλου.

Αυτή του η στάση υπήρξε καταλυτική και λόγω του προσωπικού του στάτους που έκανε σκόνη ένα κομμάτι της τρομοϋστερικής προπαγάνδας, το οποίο είχαν στήσει με μαεστρία οι αμερικάνικες και βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, με τη βοήθεια των εξωνημένων ΜΜΕ. Προσπάθησαν να απαξιώσουν σε προσωπικό επίπεδο όσους είχαν συλληφθεί για ένοπλη δράση, ώστε μέσω αυτής της απαξίωσης να απαξιώσουν τις ιστορικές οργανώσεις του ένοπλου. Στο πρόσωπο του 65χρονου Τσιγαρίδα, ενός επιτυχημένου μηχανικού με τεράστιο κύκλο, με πέντε παιδιά και αρκετά εγγόνια, αυτή η απαξίωση σε προσωπικό επίπεδο δεν μπορούσε να σταθεί. Ο Χρήστος κέρδισε την πρώτη μάχη «άμα τη εμφανίσει του».

O ίδιος εξήγησε αργότερα ως εξής τη στάση του:

«Οταν ανέλαβα την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής μου στον ΕΛΑ, αρκετοί αναρωτήθηκαν γιατί το έκανα. Oι περισσότεροι αναρωτήθηκαν καλοπροαίρετα, ακόμα και η οικογένειά μου και σχεδόν το σύνολο των γνωστών μου. Ελεγαν: “δικαστήριο είναι, μπορεί να αθωωθείς“. Αυτή η τοποθέτηση είχε προσωπικά κίνητρα. Αγνοούσαν ή ήθελαν να αγνοούν την πολιτική πραγματικότητα.. (…) Είχα αποφασίσει να αναλάβω την πολιτική ευθύνη. Το είχα ήδη ανακοινώσει στην οικογένειά μου, για να την προετοιμάσω για τη θύελλα που έρχεται. Η απόφασή μου αυτή ήταν προϊόν μιας εσωτερικής διαδικασίας. Ηταν μια ώριμη απόφαση. Κάθε άτομο δεν έχει απλώς δικαίωμα, αλλά έχει υποχρέωση να πράξει ανάλογα με τις ηθικές του αξίες. Και οι δικές μου ηθικές αξίες, ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνομαι τα καθήκοντα ενός κομμουνιστή, μου επέβαλαν να ενεργήσω έτσι. Το γιατί είναι αυτονόητο.

Και οι Ζαπατίστας πατριώτες ;

Διερευνώντας τις Προθέσεις και τους Λόγους για την Καθιέρωση του Ελάχιστου Εταιρικού Φόρου

Του Γιάννη Περάκη

Από το 1990 περίπου,μετά την κατάρρευση του αντίπαλου δέους, ο ασύδοτος παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός, επέφερε μείωση των παγκόσμιων φορολογικών συντελεστών, από το 40% που ήταν στο 24%. Δηλαδή μείωση κατά 40%.Η μείωση αυτή είχε ως αποτέλεσμα με την κινητικότητα του κεφαλαίου, σε χώρες να ανταγωνίζονται μεταξύ τους στη μείωση του εταιρικού φόρου, με σκοπό την προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Έτσι, πολλές πολυεθνικές μεταφέρουν την έδρα και τα κέρδη τους είτε σε χώρες με χαμηλό φορολογικού συντελεστή, όπως η Ιρλανδία, ή σε φορολογικούς παραδείσους, για να πληρώσουν όσο το δυνατόν λιγότερους ή μηδενικούς φόρους.

Το αποτέλεσμα της ασυδοσίας του παγκοσμοποιημένου καπιταλισμού αντανακλάται στις τεράστιες διαφορές των φορολογικών συντελεστών φορολόγησης ανά χώρα.

Χώρα και Συντελεστής:

Ουγγαρία-9%,Βουλγαρία-10%, Ιρλανδία-12,50%, Κύπρος-12,50%, Λιθουανία-15%, Καναδάς-15%, Γερμανία-15,80%, Ρουμανία-16%, Χογκ-Κόγκ-16,50%, Σιγκαπούρη-17%, Ελβετία-18%, Ην. Βασίλειο-19%, Πολωνία-19%, Σλοβενία-19%, Τσεχία-19%, Εσθονία-20%, Ισλανδία-20%, Λετονία-20%, Φινλανδία-20%, ΗΠΑ-21%, Σλοβακία-21%, Δανία-22%, Νορβηγία-22%, Τουρκία-22%, Ελλάδα-24%, Λουξεμβούργο-24,94%, Αυστρία-25%, Βέλγιο-25%, Ισπανία-25%, Ολλανδία-25%, Ιταλία-28%, Πορτογαλία-30%, Γαλλία-32%, Μάλτα-35%.

Χωρίς λόγια

Εργασία και χαρά...

Ο εκρηκτικός πολτός

Του Κώστα Καναβούρη

Οι τράπεζες είναι ληστές. Αυτό δα το ξέρουμε από τον καιρό που ο Μπέρτολντ Μπρεχτ είχε θέσει το περίφημο ερώτημα εργασίας (προκειμένου να απελευθερώσει την απάντηση), στην «Όπερα της πεντάρας»: «Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυσή της;»

Οι τράπεζες είναι ληστές και όπως οι ληστές μοιράζουν τα κέρδη. Κοντά 700 εκατομμύρια μοίρασαν σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, χωρίς να παίξει βλέφαρο. Τριάντα εκατομμύρια δίνουν κάθε χρόνο στον Μητσοτάκη για να μπορεί το κόμμα του να τους αφήνει να ληστεύουν, δια νόμου, απίστευτα ποσά.

Όμως ο εκδότης Σάμης Γαβριηλίδης χρωστούσε. Χρωστούσε γιατί δεν διαχειρίστηκε σωστά το χρέος όλων μας στις λέξεις, τις έννοιες, τα αισθήματα και τα νοήματα. Γιατί προσπάθησε να ξεπληρώσει με βιβλία το χρέος του σε ένα αριθμό: τον αριθμό του Άουσβιτς στο χέρι της μάνας του. Δύσκολη πληρωμή σ’ αυτή την παγκόσμια «Όπερα της πεντάρας» που παίζεται χωρίς διακοπή σε όλη τη γη και το «χρήμα» για να την δεις είναι πάντοτε το αίμα.

Κύπρος: Μετά τις βουλευτικές εκλογές… ζητείται ελπίς!

Του Πανίκου Ελευθερίου

Τι να πούμε μετά τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών; Οφείλω να παραδεχθώ ότι για άλλη μια φορά έχω απογοητευτεί. Όμως… όπως και στο παρελθόν, δεν μπορούμε να αφήσουμε την απογοήτευση να οδηγήσει στην αδράνεια. Όπως το τσιγάρο βλάπτει την υγεία, έτσι και η αδράνεια βλάπτει την πατρίδα…

Έχω απογοητευτεί λοιπόν… Γιατί π.χ. οι Κερυνειώτες ψηφίζουν κόμματα που επιδιώκουν Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία που παραδίδει την επαρχία τους στην Τουρκία. Έχω απογοητευτεί γιατί η εμμονή σε αυτή την “λύση” από τις ηγεσίες των κομμάτων οδηγεί στην τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου. Κι ας μην νομίζουν κάποιοι ότι οι ηγέτες μας, δεν εννοούν αυτά που λένε. Δεν μπορούμε να είμαστε ήσυχοι εφόσον βλέπουμε ότι η νέα πενταμερής παραμένει στον ορίζοντα. Ας το καταλάβουν επιτέλους! Υπάρχουν “ηγέτες”/κομματάρχες αυτή την στιγμή στην Κύπρο, που είναι πολύ πρόθυμοι (το φωνάζουν καθημερινά) να προσυπογράψουν την “θανατική καταδίκη” για τον Κυπριακό Ελληνισμό, που έχει όνομα: “Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία”. Υπενθυμίζουμε ότι και το 2004 το εννοούσαν και χρειάστηκε να “εξεγερθούν” οι απλοί πολίτες για να διασωθεί το κράτος μας και να πάρει παράταση η παραμονή του Κυπριακού Ελληνισμού στη γη που τον γέννησε. Ακριβώς, καλά διαβάσατε! Μόνο παράταση πήραμε και με αυτά που βλέπουμε, το μέλλον δεν μπορεί παρά να είναι δυσοίωνο και νεφελώδες.

Μάλκομ Χ.

«Εάν δεν είστε προσεκτικοί, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης  θα σας κάνουν να μισείτε τους ανθρώπους που καταπιέζονται και να αγαπάτε αυτούς που καταπιέζουν!» 

Ο ιμπεριαλισμός ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις

Του Μανώλη Μούστου 

Ένας χρόνος έκλεισε από τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ και η αμερικάνικη πρεσβεία βρήκε έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο να «τιμήσει» τη μνήμη του. Ένα τεράστιο μπάνερ με το σύνθημα «Black Lives Matter» αναρτήθηκε στην πρόσοψη της πρεσβείας την περασμένη Τετάρτη ενώ στο tweeter η αμερικάνικη διπλωματική αποστολή στην Ελλάδα σημείωσε τα εξής: «Αναρτούμε αυτό το μπάνερ προς τιμήν του Τζορτζ Φλόιντ, που δολοφονήθηκε πριν από έναν χρόνο, σε ένδειξη αλληλεγγύης με ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη που ζητούν έναν κόσμο χωρίς φυλετικές διακρίσεις κι ένα μέλλον με ίσες ευκαιρίες για όλους. […] Τιμούμε τον Φλόιντ και στεκόμαστε με αλληλεγγύη μαζί με άλλα έθνη για την προώθηση της φυλετικής δικαιοσύνης, που αποτελεί προτεραιότητα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.»

Θα ήταν πραγματικά αστείο αν δεν ήταν τόσο εξοργιστικό. Η αμερικάνικη πρεσβεία, το κατεξοχήν σύμβολο του βορειοατλαντικού ιμπεριαλισμού και της αμερικάνικης επικυριαρχίας στον τόπο μας, τιμάει τη μνήμη του Τζορτζ Φλόιντ και αγωνίζεται για έναν «πλανήτη αλληλεγγύης και ίσων ευκαιριών». Σοβαρά;

Αυτοί που αιματοκύλισαν τη Μέση Ανατολή τα τελευταία τριάντα χρόνια –βομβαρδίζοντας μεταξύ άλλων αμάχους και νοσοκομεία–, αυτοί που διαμέλισαν τη Γιουγκοσλαβία και «ανατίναξαν» τα Βαλκάνια διαλύοντας σπίτια, σχολεία και οικογένειες, αυτοί που παρεμβαίνουν με το έτσι θέλω εδώ και δεκαετίες στα εσωτερικά οποιασδήποτε χώρας που δεν ευθυγραμμίζεται με τον βορειοαμερικανικό «τσελεμεντέ», αυτοί που έχουν μετατρέψει τη χώρα μας σε προτεκτοράτο με κάθε υποψήφιο πρωθυπουργό να περνάει προεκλογικά μία βόλτα και από την πρεσβεία για το «χρίσμα», μιλούν για φυλετική δικαιοσύνη και ισότητα βρωμίζοντας και τις λέξεις και τις έννοιες που χρησιμοποιούν.

Γαλέρα

Ο κ.Καρανίκας και οι “αριστερές” μπα(ρου)φολογίες

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Κατ’ αρχάς μια επιβεβλημένη αναφορά: Οποιος έπεσε στο λούκι των ναρκωτικών και χάθηκε είναι ένα καρφί στην ψυχή μας. Οποιος έχει βυθιστεί σ’ αυτό το μαρτύριο είναι ευθύνη του καθενός μας να του απλώσει το ένα χέρι και με το άλλο χέρι σφιγμένο γροθιά να διεκδικεί και να αγωνίζεται για ένα κράτος που θα σταθεί αρωγός στον άνθρωπο και με αμείλικτο τρόπο απέναντι στον φονιά του. Οποιος πάλεψε, σηκώθηκε και στάθηκε όρθιος στη μάχη με αυτή την γάγγραινα έχει την απέραντη εκτίμηση και τον σεβασμό μας για την δύναμη, την θέληση και την γενναιότητά του.

Πάμε τώρα στο θέμα μας.

O κ.Νίκος Καρανίκας, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικός σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού, παραχώρησε συνέντευξη στην τηλεόραση του «Αλφα» (μπορείτε να την δείτε εδω). Ανάμεσα στα άλλα, είπε (αντιγράφουμε από το Lifo) και τα εξής:

«Έχω κάνει κοκαΐνη, ηρωίνη εις γνώσιν μου. Θέλω να σου πω ότι από τα 14 μου είμαι στρατευμένος στην Αριστερά. Ό,τι έκανα, το έκανα μέσα σε μια λογική ελέγχου, μέτρου, πιο πολύ για μια εμπειρία που μπορούμε να μιλήσουμε και να απομυθοποιήσουμε τον εχθρό».

Σημείωση: Δεν ξέρουμε σε ποιο «αριστερό» εγχειρίδιο αναφέρεται το «ψάξου με τα ναρκωτικά». Δεν ξέρουμε ποια «διαλεκτική» σκέψη συνηγορεί στην αντίληψη πάρε ηρωίνη, πάρε κοκαίνη, για να μάθεις πόσο κακά είναι… Ισως – αν υπάρχουν τέτοια εγχειρίδια – να περιλαμβάνουν μέσα κι άλλες «αριστερές» προτροπές, όπως: Ψήφισε και εφάρμοσε Μνημόνια για να δεις πόσο κακά είναι. Αποθέωσε σαν «αγγελικό» τον Τράμπ για να δεις πόσο κακός είναι. Εφάρμοσε τον ΕΝΦΙΑ και τα χαράτσια για να δεις πόσο κακά είναι. Συνεργάσου με το Ισραήλ για να δεις πόσο κακοί είναι οι δολοφόνοι των Παλαιστινίων. Νομοθέτησε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς για να δεις πόσο κακοί είναι. Ξεπούλησε τα αεροδρόμια για να μάθεις πόσο κακό είναι το ξεπούλημα. Θέσπισε την οικειοθελή «φορολόγηση» των εφοπλιστών για δεις πόσο κακό είναι. Κάνε το «όχι» – «ναι» σε ένα δημοψήφισμα για να δεις πόσο κακό είναι…

Προ των πυλών ο ελάχιστος εταιρικός φόρος

Συναίνεση στους κόλπους του G7 για την αναμόρφωση του παγκόσμιου συστήματος φορολογίας

Της Ρουμπίνας Σπάθη 

Σε επιταχυντή ιστορικών εξελίξεων αναδεικνύεται για μία ακόμη φορά η πανδημία, καθώς η υπερχρέωση που υπαγόρευσε στις κυβερνήσεις ανά τον κόσμο εκβιάζει αποφάσεις και μεταβολές σε παγκόσμιο επίπεδο. Ολα δείχνουν πως βρίσκεται προ των πυλών διεθνής φορολογική συμφωνία, που θα αποτελεί τη μεγαλύτερη μεταβολή στο παγκόσμιο σύστημα φορολογίας των επιχειρήσεων τον τελευταίο αιώνα. Την έχει επιβάλει η ανάγκη των κυβερνήσεων τόσο εντός Ε.Ε. όσο και στις ΗΠΑ, αλλά και γενικότερα ανά τον κόσμο, να αυξήσουν τα φορολογικά τους έσοδα ώστε να αντεπεξέλθουν στον δυσβάσταχτο όγκο χρέους που ανέλαβαν για να αντιμετωπίσουν τον οικονομικό αντίκτυπο της πανδημίας. Ετσι, μετά από δυστοκία ετών και ατελέσφορων συζητήσεων στους κόλπους του ΟΟΣΑ αλλά και της Ε.Ε., στο G7 διαμορφώνεται τις τελευταίες ημέρες συναίνεση επί της επιβολής ελάχιστου εταιρικού φόρου σε διεθνές επίπεδο.

Αναμένεται ότι στην επικείμενη σύνοδο των επτά ισχυρότερων οικονομιών του πλανήτη στην Κορνουάλη, στις 11-13 Ιουνίου, θα τελεσφορήσει επιτέλους μια προσπάθεια ετών για διεθνή εναρμόνιση των εταιρικών φόρων. Το αποτέλεσμα θα είναι να δοθεί τέλος στη σκανδαλώδη τακτική των πολυεθνικών, που μεταφέρουν τα κέρδη τους σε χώρες με χαμηλή φορολογία, συχνά σε φορολογικούς παραδείσους, στερώντας πολύτιμα έσοδα από τα ταμεία των χωρών. Και παράλληλα, θα δοθεί τέλος και στον εκβιασμό που επί δεκαετίες υφίστανται οι κυβερνήσεις, τόσο στην Ευρώπη όσο και ευρύτερα στον κόσμο, που αναγκάζονται να μειώνουν τη φορολογία των επιχειρήσεων προκειμένου να τις προσελκύσουν ή να τις κρατήσουν στο έδαφός τους. Οπως επισημαίνεται σε σχετική έκθεση του ΔΝΤ, αυτού του είδους ο φορολογικός ανταγωνισμός, «η κούρσα προς τα κάτω» όπως τον χαρακτήρισε στις αρχές Απριλίου η Αμερικανίδα υπουργός Οικονομικών, Τζάνετ Γέλεν, έχει υπαγορεύσει στις κυβερνήσεις τη διαρκή μείωση των εταιρικών φόρων στην Ευρώπη από το 35% στον οποίο κυμαίνονταν κατά μέσον όρο το 1995 στο 21% το 2019.

Ο δύσκολος Ιούνιος και η «πράσινη» βιτρίνα

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση διαγκωνίζονται στον αγώνα για τη μεταμόρφωση της χώρας. Ποιος είναι πιο «πράσινος», ποιος είναι ικανότερος να προωθήσει την περιβόητη «ψηφιοποίηση». Όμως ο μήνας Ιούνιος θα κρίνει αρκετά πρωτίστως στο γεωπολιτικό πεδίο και τον αναδασμό που επιχειρείται στην περιοχή.

Μέσα στο μήνα θα γίνουν σημαντικές συναντήσεις –διάβαζε και παζάρια– ανάμεσα σε διάφορους παράγοντες. Στα πλαίσια της Συνόδου του ΝΑΤΟ θα έχουμε συνάντηση Μπάιντεν-Ερντογάν και ακολούθως Ερντογάν-Μητσοτάκη. Δύο μέρες μετά ο Μπάιντεν θα συναντηθεί με τον Πούτιν στη Γενεύη. Τον Ιούνη είναι και η Σύνοδος της Κομισιόν που θα εξετάσει τις σχέσεις της Ε.Ε. με την Τουρκία. Η Ελλάδα ως οικονομικό μέγεθος έχει μικρότερη σημασία για όλους τους ενδιαφερόμενους αφού ο αναδασμός της ευρύτερης περιοχής και ο ανταγωνισμός αφορούν πολύ μεγαλύτερες κλίμακες και προβλήματα.

Αλλά και εσωτερικά θα προωθηθούν ρυθμίσεις, ιδιαίτερα στα εργασιακά, ώστε να καλυφθούν οι προϋποθέσεις για την άντληση πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας της Ε.Ε. Εκκρεμούν αποφάσεις για τα εξοπλιστικά και έχουν αρχίσει από τώρα οι πιέσεις για μείωση των συντάξεων καθώς και οι πλειστηριασμοί κατοικιών.

Κύπρος: Η απόρριψη του παλιού και το μονοπώλιο της αριστεράς

Του Αλέκου Μιχαηλίδη

Από τα γεννοφάσκια του, το ΑΚΕΛ μονοπωλούσε το κομμάτι της Αριστεράς στα πολιτικά πράγματα της Κύπρου. Πριν και μετά την ανεξαρτησία, δεν υπήρχε περίπτωση να απειληθεί (σοβαρά) από κάποιον σκεπτικιστικό σχηματισμό και ελάχιστες ήταν οι περιπτώσεις εκείνες που αναδείχθηκαν αριστερές δυνάμεις πέραν του «θεσμοθετημένου» ΑΚΕΛ.

Ένα παράδειγμα είναι το ΑΔΗΣΟΚ που δεν κατάφερε να εκφράσει τον κόσμο της αριστεράς, πέραν (τελικά) των σκληροπυρηνικών οπαδών της ΔΔΟ. Άλλο παράδειγμα και όχι ευρέως γνωστό είναι η προσπάθεια ανασύνταξης του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου το 1975. Οι εμπνευστές άντεξαν μόλις δύο χρόνια, ενώ σε ομώνυμο βιβλίο περιγράφεται ο ανηλεής πόλεμος που δέχτηκαν από «όργανα» του ΑΚΕΛ.

Τα παραπάνω γράφονται επειδή η συζήτηση περί της απότομης πτώσης του ΑΚΕΛ, επικεντρώνεται στο ζήτημα της ηγεσίας του, ωσάν να είναι κάτι σαν θεσμός που δεν πρέπει να σβήσει και σαν να ήταν προσωπική φιλοσοφία του Άντρου η καταστροφική πολιτική όλων των προηγούμενων χρόνων.

Δεν είναι, όμως, σε τέτοιες περιπτώσεις, που αναδεικνύεται η ιδεολογική ανάγκη απόρριψης του παλιού και δημιουργίας κάτι νέου; Δεν είναι λίγοι, άλλωστε, αυτοί που έφυγαν από το κόμμα τα προηγούμενα χρόνια με αφορμή τη θυελλώδη διακυβέρνηση Χριστόφια, μα και εξαιτίας της εμμονικής στάσης στο Κυπριακό. Τι θα αλλάξει αν αναλάβει ο Λουκαΐδης ή ο Στεφάνου;

Προσοχή: Μεταμφιέζονται!

Του Ρούντι Ρινάλντι

Από τον καιρό που εκδόθηκε η «Μεγάλη Επανεκκίνηση» του Κλάους Σβαμπ φαίνεται ότι το στρατόπεδο της παγκοσμιοποίησης αναζητεί νέα γλώσσα, νέο περιτύλιγμα και νέους τρόπους προώθησης των όποιων «προϊόντων» έχει να παρουσιάσει. Η εποχή Μπιλ Κλίντον και Μπαράκ Ομπάμα φαίνεται μακρινή, και τα τραντάγματα που επιφέρει η αποδυνάμωση των ΗΠΑ σε πλανητικό επίπεδο, αλλά και η δυσφορία των πληθυσμών τόσο παγκόσμια όσο και στην καρδιά του συστήματος, οδήγησαν σε φαινόμενα Τραμπ και ισχυρές τάσεις αναδίπλωσης. Η κρίση είχε φτάσει βαθιά-βαθιά στο σύστημα και χρειάζονταν δραστικές κινήσεις. Η Μέρκελ, που βαφτίστηκε διάδοχος από τον Ομπάμα για να ηγηθεί της παγκοσμιοποίησης σε μια στιγμή κρίσης, αποδείχτηκε «λίγη» λόγω του μεγέθους που εκπροσωπούσε αλλά και της ανικανότητας της Γερμανίας να δείξει την παραμικρή ευλυγισία, παραμένοντας πεισματικά προσκολλημένη στον ορντοφιλελευθερισμό. Ο τελευταίος μπορεί να ευνοεί μια ορισμένη παρέμβαση του κράτους στην «ελεύθερη» οικονομία, δεν καταργεί όμως την ουσία του νεοφιλελευθερισμού, και οδήγησε σε ένα μπλοκάρισμα της Ευρώπης. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, αυτό επιτρέπει σήμερα μια «επιστροφή» των ΗΠΑ υπό τον Μπάιντεν – που μένει να αξιολογηθεί τι δυνατότητες έχει και πόσο θα είναι αποτελεσματικός ο έλεγχος από τις ΗΠΑ.

Ο ...δίγαμος

Εξήγγειλε το τέλος του ΕΣΥ

Ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης, μιλώντας χθες στο συνέδριο που διοργάνωσαν το «Πρώτο Θέμα» και το ygeiamou.gr. για «Το Σύστημα Υγείας στην Covid-19 και στη μετα-Covid-19 εποχή», υποχρεώθηκε να υποκλιθεί στο ΕΣΥ. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς.

Αν δεν υπήρχε το ΕΣΥ -έστω αυτό, όπως το κατάντησαν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τα μνημόνια- οι επιπτώσεις της πανδημίας στην υγεία των πολιτών και στην οικονομία θα ήταν πολλαπλάσιες και ο Κυρ. Μητσοτάκης θα είχε αποχωρήσει από την κυβερνητική εξουσία κακήν-κακώς, καθώς δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί τη λαϊκή αγανάκτηση.

Ασφαλώς, εμάς μας ενδιαφέρει η υγεία και η προκοπή του ελληνικού λαού και όχι η πολιτική τύχη του σημερινού πρωθυπουργού. Από τη στιγμή όμως που ηγείται της χώρας δεν μπορούμε να προσπερνάμε με ευκολία όσα λέει και κυρίως όσα κάνει ή σκέφτεται να κάνει.

Δεν έχουμε, λοιπόν, παρά να επικροτήσουμε τους ύμνους του πρωθυπουργού στο ΕΣΥ. Οφείλουμε όμως να επισημάνουμε το γεγονός ότι σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας το ενίσχυσε με το σταγονόμετρο, τόσο όσο χρειαζόταν για να μην καταρρεύσει από την τεράστια πίεση που δεχόταν.