Του Γεράσιμου Δεληβοριά
Με εντολή Τσίπρα: τέλος οι επι 24ωρου βάσεως αστυνομικές σκοπιές έξω από τα σπίτια υπουργών
enallaktikos.gr 30/1/2015
«Καλούμε τον Αλέξη Τσίπρα να προστατεύσει το κίνημα Χωρίς Μεσάζοντες» enallaktikos.gr 1/2/2015
Παρόμοιοι τίτλοι υπήρχαν σε όλες τις εφημερίδες έντυπες και ηλεκτρονικές, αμέσως μετά την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης. Δεν είχε περάσει καλά καλά μια βδομάδα από την εκλογική νίκη της Αριστεράς κι είχε ξεκινήσει η διαδικασία υποκατάστασης ολόκληρου του ΣΥΡΙΖΑ από τον πρόεδρο του και πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Το καλύτερο όμως εμφανίστηκε στο ΒΗΜΑ της 1/2/15, δια χειρός Σταύρου Ψυχάρη. Στο κύριο άρθρο του και με τίτλο «Τα στοιχήματα του κ. Τσίπρα», αναφέρεται στα «προβλήματα του κ. Τσίπρα». Το πρώτο πρόβλημα κατά τον εκδότη, είναι πως «η Ελλάδα βρίσκεται στην άκρη του γκρεμού καθώς μοιάζει να κλιμακώνεται, αντί να υποχωρεί, η κρίση στις σχέσεις με τους ευρωπαίους εταίρους». Επομένως, «η αποτροπή της καταστροφής είναι προδήλως το πρώτο μεγάλο στοίχημα του νέου πρωθυπουργού».
Η συνέχεια όμως είναι εξόχως συναρπαστική καθώς «το δεύτερο μεγάλο στοίχημα, όσο κι αν δεν ομολογείται, είναι η «διοίκηση» του κόμματος, ο συντονισμός των κυβερνώντων υπουργών, υφυπουργών και λοιπών στελεχών μέσα στα όρια που καθορίζει η ηγεσία». Η υπογράμμιση είναι δική μας, καθώς εδώ ο αρθρογράφος θεωρεί σαν «ηγεσία», μονάχα τον Αλέξη Τσίπρα κι όλους τους άλλους υπουργούς, υφυπουργούς και λοιπά στελέχη κάτι σαν υφισταμένους του, μαθητούδια που ο πρόεδρος πρέπει που και που να τους τραβά το αυτί.
Και για του λόγου το αληθές, ορίστε. «Προτού συμπληρωθεί ένα εικοσιτετράωρο από την ορκωμοσία του νέου Υπουργικού Συμβουλίου (με κεφαλαία παρακαλώ), τα μέλη του άρχισαν να κάνουν δηλώσεις για την εφαρμογή μιας ριζοσπαστικής πολιτικής – κατά την εκτίμηση τους». Και φυσικά όπως σε κάθε αταξία «χρειάστηκε άμεση κινητοποίηση και αποφασιστική παρέμβαση του κ. Τσίπρα για να διασκευαστούν υπουργικές δηλώσεις που γκρέμισαν το Χρηματιστήριο»(!)
Και δεν έφθανε το γκρέμισμα του Χρηματιστηρίου καθώς ο δύστυχος πρωθυπουργός έτρεχε την άλλη μέρα να καθησυχάσει τους κινέζους ότι δεν κινδυνεύουν οι επενδύσεις τους από τα «εξωπραγματικά οράματα ορισμένων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ».
Τα προβλήματα λοιπόν του Αλέξη Τσίπρα είναι λοιπόν τα εξής δύο – Η τιθάσευση (συντονισμός αποκαλείται στην πολιτικά ορθή γλώσσα) των ανυπάκουων και ολίγων ελαφρόμυαλων υπουργών, υφυπουργών και λοιπών στελεχών που πρέπει να εννοήσουν τα όρια τους και τη θέση τους, «όρια που καθορίζει η ηγεσία».
Η γραφή του άρθρου θυμίζει το ανέκδοτο με του τέσσερις Ευαγγελιστές που ήσαν τρείς, εκ των οποίων δύο ο Μαθιός! Το πρώτο «στοίχημα» το πρόβλημα με τους εταίρους έχει υποβαθμιστεί, έχει εξαφανιστεί μπροστά στο μεγάλο πρόβλημα που είναι η «διοίκηση» του κόμματος, το ποιος κάνει κουμάντο δηλαδή.
Το ερώτημα που γεννιέται σε κάθε λογικό άνθρωπο, είναι γιατί ο κ. Ψυχάρης αυτοδιορίζεται συμβουλάτορας του νέου πρωθυπουργού. Το ότι όλοι οι ολιγάρχες της χώρας ακολουθούν τη συμβουλή του προπάτορα Μποδοσάκη «με το γκουβέρνο μωρέ!», είναι μία εξήγηση. Υπάρχει όμως και κάποια άλλη, βαθύτερη αιτία.
Η απάντηση έρχεται αμέσως μόλις θυμηθούμε την παλιά καλή εποχή όπου ο κάθε πικραμένος για να βρεί το δίκηο του έπρεπε να κατασκηνώσει στο Καστρί και να περιμένει τον φρουρό χωροφύλακα να τον διαβεβαιώσει «ότι το πρόβλημα του θα επιλυθεί» κι άσε τον υπουργό (Τρίτση) να λέει ότι θέλει. Την εποχή που ο πρωθυπουργός καλούσε δια τηλεοράσεως τους (πλούσιους) Έλληνες να αγνοήσουν τον υπουργό των οικονομικών (Δρεττάκης) και να μην υποβάλλουν δήλωση Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας. Και γιατί όχι, την εποχή που υπουργός παυόταν στον αέρα (Φωτήλας) επειδή τόλμησε να καταδικάσει την δικτατορία του Γιαρουζέλσκι και να δυσαρεστήσει τους σοβιετικούς. Την εποχή που όλοι, υπουργοί υφυπουργοί και λοιπά στελέχη ήσαν αναλώσιμοι, μιας χρήσεως και άλλαζαν θέσεις σύμφωνα με τις διαθέσεις ή τις σκοπιμότητες του πρωθυπουργού και του «περιβάλλοντος του». Μια εποχή πρωθυπουργικής παντοδυναμίας και συνάμα παντοδυναμίας του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος. Μια εποχή που όταν ο πρωθυπουργός μιλούσε στο Κάτω Παρτάλι, άδειαζε η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη κι όλες οι μεγάλες πόλεις απ’ όλα τα στελέχη της Δημόσιας Διοίκησης, που δίνανε φονικές μάχες μεταξύ τους για πρώτο τραπέζι πίστα, αφού τυχόν απουσία τους θα γινόταν αντιληπτή από το «πρωθυπουργικό περιβάλλον» και θα σχολιαζόταν αναλόγως και με τις γνωστές άγνωστες συνέπειες στην καριέρα καθενός. Άσε τη χώρα ακυβέρνητη, σημασία έχει να πιάσουμε μια καλή θέση για να φαινόμαστε.
Μια εποχή που ξεκίνησε το 74 και φάνηκε να τελειώνει στις 25 Ιανουαρίου φέτος.
Φάνηκε.
Γιατί όπως λέει και η παροιμία, πρώτα βγαίνει η ψυχή κι ύστερα το χούι. Η ελληνική ολιγαρχία έχει συνηθίσει να κυβερνά γύρω από έναν ισχυρό πόλο εξουσίας. Αυτός ο πόλος, που ενσαρκώνει την ψυχή του έθνους, του έθνους όπως το έχει διαμορφώσει και διαπαιδαγωγήσει η ίδια, είναι η σκέπη, ο προστάτης και ο εγγυητής των συμφερόντων της. Μέχρι το 67 ήταν το παλάτι, για εφτά χρόνια μετά η χούντα και κατόπιν, εδώ και σαράντα χρόνια, ο πρωθυπουργός και το «περιβάλλον» του. Με υπουργούς, υφυπουργούς και λοιπά στελέχη τζουτζέδες και σφογγοκωλάριους, που εξ ορισμού είναι οι πιο επιρρεπείς στις μίζες και τα λαδώματα, η πλουτοκρατία μπορεί να θησαυρίζει ανενόχλητη. Και κάθε καινούργια φουρνιά τζουτζέδων κοστίζει λιγότερο από τους προηγούμενους, αφού, στην αρχή τουλάχιστον, είναι φθηνοί, σχεδόν τζαμπατζήδες.
Τις μεγάλες αυτές αλήθειες έχει αναλάβει ο «Σουσλώφ» της ελληνικής ολιγαρχίας να μεταλαμπαδεύσει στον νέο και άπειρο πρωθυπουργό μας.
Επίλογος
Η πρώτη σοβαρή και τεκμηριωμένη κριτική μετά από εκείνη του Μανώλη Γλέζου, ήταν αυτή του Γ. Μηλιού. Την 1/3/15 το κυριακάτικο ΒΗΜΑ «προέβλεπε» ότι ο κ. Μηλιός δεν θα περιλαμβάνονταν στη νέα Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Στις 2/3/15 που έληξαν οι εργασίες της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ανακοινώθηκαν τα ονόματα των νέων μελών της Πολιτικής Γραμματείας.
Το όνομα του Μηλιού απουσίαζε.
Τυχαίο;
