Ένα από τα χαρακτηριστικά της ευήθειας, κοινώς της βλακείας, είναι η προβολή και ο υπερτονισμός του ήσσονος έναντι του μείζονος. Πόσω μάλλον όταν, ενίοτε, η ευήθεια είναι ο φερεντζές της πονηρίας.
Εν προκειμένω οι καθ’ ημάς δολοφόνοι, εν ονόματι του ΣΥΡΙΖΑ, της Αριστεράς, δεν είδαν στην υπόθεση του Έβρου τη γεωπολιτική και πραγματικά ανθρωπιστική διάσταση του προβλήματος, αλλά κυρίως είδαν τις «ακροδεξιές συμμορίες που έχουν πάρει τον νόμο στα χέρια τους». Αυτό δεν συνέβη, αλλά ακόμα και αν είχε συμβεί, θα ήταν ήσσονος σημασίας εν σχέσει με το παίγνιον το οποίο παίχθηκε στον Έβρο.
Προσέτι, οι καθ’ ημάς ζηλωτές του Πολακισμού στον ΣΥΡΙΖΑ, επείσθηκαν στην τουρκική προπαγάνδα και είδαν νεκρούς πρόσφυγες στον Έβρο από ελληνικό χέρι! Ορισμένοι μάλιστα, στην πρωτοπορία αυτής της ντροπιαστικής αγριάδας, προσομοίωσαν τον κ. Μητσοτάκη με τον Χίτλερ.
…………………………………………………………………
***
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι πολλοί αριστεροί και δημοκρατικοί πολίτες είδαν στα γεγονότα των συνόρων την ανθρωπιστική πλευρά του προβλήματος. Και με το δίκιο τους – ώσπου να δουν και τις άλλες πλευρές.
Οι δολοφόνοι της Αριστεράς όμως (άμα τε και της πατρίδας); Δεν είδαν τις κινήσεις του τουρκικού στρατού; τα δακρυγόνα; τους ξυλοδαρμούς των προσφύγων; τους πυροβολισμούς; Δεν άκουσαν τις δηλώσεις των Τούρκων αξιωματούχων; Και είδαν και άκουσαν!
Όμως, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.
***
Το ενθαρρυντικό από όλη αυτήν την υπόθεση, είναι ότι τα τριάντα χρόνια της εθνοαποδομητικής προπαγάνδας, δεν έχουν αλλοιώσει δραματικά την τάση των Ελλήνων να καταφεύγουν στο κοινοτικό τους πλαίσιο εν καιρώ κινδύνου.
………………………………………………………………………………..
Μπορεί η άρχουσα τάξη και οι προσαρτημένες σ’ αυτήν ελίτ, ακαδημαϊκές, δημοσιογραφικές και καλλιτεχνικές, να έχουν διαφθαρεί από μακρού (από το 1922 και μετά, εμφανώς) αλλά ο ελληνικός λαός παραμένει κοντά στην παράδοση και τον πολιτισμό του. Άλλοι από γνώση κι άλλοι από ένστικτο.
Ο πολιτισμός αυτός λειτούργησε πολλές φορές στη νεότερη ιστορία και λειτουργώντας δημιούργησε πολιτισμό.
…………………………………………………………………..
Ακόμα και στα χάπατα, όπως θα χαρακτήριζε ένας αλλαζών (και αλλαλάζων) «αριστερός» όσους «στερούνται καλλιτεχνικώς», υπάρχει μέσα τους και τραγουδά και η Ιτιά, και η Φραγκοσυριανή και ο Γοργοπόταμος.
***
Όντως, η «γέννηση» των Γάλλων, των Ισπανών, των Άγγλων, των Ιταλών και άλλων προήλθε από την όσμωση των γηγενών με τους νεοφερμένους. Για αιώνες οι αιμάσσουσες αλλά και ειρηνικές σχέσεις όλων με όλους δημιουργούσαν την Ευρώπη που με τη Συνθήκη της Βεστφαλίας έλαβε, μέσες άκρες, τη μορφή που έχει σήμερα…
……………………………………………………………………
Λένε λοιπόν πολλοί κι έχουν άδικο, ότι μπορεί να συμβεί το ίδιο και σήμερα! Ότι δηλαδή οι πληθυσμοί που μετακινούνται και θέλουν να μετακινηθούν προς την Ευρώπη, θα ανανεώσουν τους λαούς και, διά της οσμώσεως, θα προκύψει ένα καλύτερο μέλλον για όλους…
Ακόμα και αν η διαδικασία είναι το ίδιο αιματηρή;
………………………………………………………………..
Αλλά και αιματηρή να μην είναι, οι «βάρβαροι» εισβολείς τότε, ήθελαν να γίνουν Ρωμαίοι! Λομβαρδοί, Γότθοι, Αλαμανοί, Φράγκοι, Βάνδαλοι, όλοι ήθελαν να γίνουν Ρωμαίοι. Και πάνω σ’ αυτό το μοτίβο βάδισαν τα έθνη καθ’ όλον τον Μεσαίωνα, ώσπου με την Αναγέννηση το ελληνορωμαϊκό παρελθόν να «ανακαλυφθεί» εκ νέου και να δώσει την τελική ώθηση σ’ αυτήν τη διαδικασία.
Σήμερα, οι πληθυσμοί που μετακινούνται προς την Ευρώπη, θέλουν να γίνουν Ευρωπαίοι;
Ή απλώς θέλουν να μεταφέρουν και να εμφυτεύσουν στην ήπειρο τον δικό τους τρόπο ζωής;
……………………………………………………………………
Η πείρα που έχουμε συσσωρεύσει έως τώρα, ιχνηλατείται στα γκέτο των μεγαλουπόλεων στη Δύση και στην αποτυχία του πολυπολιτισμού, που από τη μία τροφοδοτεί τον εθνικισμό των γηγενών και από την άλλη κρατά παρίες τους μετανάστες…
***
Η κρίση που άρχισε με τον κορωνοϊό είναι μεγάλη. Η ζωή μας θα αλλάξει. Κι άλλο. (Να υπενθυμίσω ότι στα μέσα του 14ου αιώνα, με τη Μαύρη Πανώλη, οι μάζες έχασαν την εμπιστοσύνη τους στις αυθεντίες της Διοίκησης και της Εκκλησίας, με αποτέλεσμα την Αναγέννηση). Όχι, ο κορωνοϊός δεν θα μας οδηγήσει σε κάποια Αναγέννηση…
…αλλά, εις όσα αφορούν εμάς, το Δημογραφικό, το Προσφυγικό, τα Μνημόνια και η Υποτέλεια θα θέσουν, ήδη θέτουν, τα ερωτήματα:
- Προτεκτοράτο ή Εθνική Ανεξαρτησία;
- Νεοφιλελευθερισμός ή Κοινωνική Δικαιοσύνη;
- Πολιτισμός ή βαρβαρότητα;
