Σκλαβιά...

Τζον Ρηντ: Ο δημοσιογράφος που έζησε την Οκτωβριανή Επανάσταση

«Ο Τζον Ρηντ έδωσε μια πιστή και ζωντανή απεικόνιση των γεγονότων που είχαν για τον κόσμο τεράστια σημασία. Το έργο του θα μείνει για πάντα το καλύτερο βιβλίο για την Οκτωβριανή Επανάσταση» - Β. Ι. Λένιν.

Της Σεμίνας Διγενή

Στις 19 Οκτωβρίου 1920, σε ένα νεκροταφείο της Μόσχας, δίπλα στα τείχη του Κρεμλίνου, ανάμεσα στους ήρωες της Οκτωβριανής Επανάστασης θάφτηκε ένας Αμερικανός, απόφοιτος του Χάρβαντ.

Ονομαζόταν Τζον Ρηντ. Ηταν μόλις 33 ετών, μα είχε ήδη προλάβει να καταγράψει, με την οξυδέρκεια του μάρτυρα και τη φλόγα του επαναστάτη, ένα γεγονός που άλλαξε τον 20ό αιώνα. Το έργο του, «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο», το 1919, δεν είναι απλώς δημοσιογραφία, είναι η ζώσα καρδιά της Ιστορίας.

Πριν απ' αυτό, όμως, το 1914 δημοσίευσε ένα άλλο βιβλίο, «Το Επαναστατημένο Μεξικό», υποστηρίζοντας τον επαναστατικό αγώνα του μεξικανικού λαού και καταδικάζοντας την ανάμειξη των ΗΠΑ στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας. Το 1916 δημοσίευσε το βιβλίο «Ο πόλεμος στην Ανατολική Ευρώπη», όπου αποκάλυψε τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου. Ως πολεμικός ανταποκριτής τον Αύγουστο του 1917 πήγε στη Ρωσία, συναντήθηκε πολλές φορές με τον Λένιν, συνδέθηκε με τους μπολσεβίκους και χαιρέτισε θερμά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Το βιβλίο του απέκτησε παγκόσμια φήμη και εκτιμήθηκε πολύ από τον Β. I. Λένιν, που του έγραψε και την εισαγωγή.

Ο Ρηντ δεν έγραψε ως παρατηρητής, αλλά ως μέτοχος. Ηταν παρών στις οδομαχίες της Πετρούπολης, στα Σοβιέτ, όταν η εξουσία άλλαζε χέρια, και στα εργοστάσια, όπου ο προλετάριος σήκωνε για πρώτη φορά το κεφάλι στην εξουσία.

Αυτό όμως που έκανε το βιβλίο του αθάνατο δεν ήταν μόνο η αντικειμενικότητα, η λεπτομερής περιγραφή των γεγονότων και η συλλογή ντοκουμέντων, αλλά η αφοσίωση στην αλήθεια της τάξης.

Ρεντίκολο και ρεντίκολα

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Στην πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή για την ελληνική εξωτερική πολιτική, ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε πως «φροντίζω αυτή η χώρα να μην είναι πια το ρεντίκολο της Ευρώπης», συμπληρώνοντας «όπως ήταν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ». Ο ίδιος, γνήσιο τέκνο μιας επιθετικής εκδοχής των «μενουμευρωπαίων», μετά από 6 χρόνια αυτοδύναμης διακυβέρνησης της χώρας –και με διαλυμένη, ανύπαρκτη αντιπολίτευση– δεν μπορεί αντιληφθεί (ή δεν τον νοιάζει πραγματικά) το πόσο έχει γίνει η χώρα σούργελο και πόσο διαλυμένη είναι. Δηλαδή πόσο υποβαθμίστηκε, πόσο διαλύθηκε εσωτερικά, και πόσο ανυπόληπτη έχει καταστεί στο εξωτερικό.

Με τον όρο «ρεντίκολο» χαρακτηρίζεται κάποιος ή κάτι που γίνεται αντικείμενο κοροϊδίας, γελοιοποίησης ή περιφρόνησης. Η λέξη προέρχεται από το ιταλικό «ridicolo», που σημαίνει γελοίος, αστείος. Χρησιμοποιείται όταν ένας πολιτικός, κόμμα ή θεσμός έχει χάσει την αξιοπιστία και το κύρος του στα μάτια του κοινού, με αποτέλεσμα να γίνεται αντικείμενο ειρωνείας ή περιφρόνησης· δεν σημαίνει απλώς ότι έκανε ένα λάθος, αλλά ότι εκτέθηκε τόσο πολύ, ώστε κανείς δεν τον παίρνει πια στα σοβαρά. Υπονοεί έλλειψη σοβαρότητας, κύρους και αξιοπιστίας.

Ο τρόπος που ο κ. Μητσοτάκης επιζητούσε να λάβει ένα χαμόγελο ή μια χειραψία από τον Τραμπ (θα το θυμάστε), αλλά και η βαθιά υπόκλιση του κ. Γεραπετρίτη στον Ερντογάν, δείχνουν ορισμένα πράγματα (για όποιον θέλει να δει). Το καθεστώς της εξάρτησης, της υποτέλειας, του μεταπρατισμού φοράει πανάκριβα κουστούμια και τουαλέτες, επιδεικνύει χωρίς ντροπή τη χλιδή και εξυμνεί τον πλούτο (ως μέγιστο αγαθό) την ίδια στιγμή που –από τη φύση του– επιδεικνύει την πιο ραγιάδικη, την πιο εξευτελιστική στάση απέναντι στους ισχυρούς πάτρωνες. Και ταυτόχρονα παρουσιάζεται ως η επιτομή της σοβαρότητας και τεχνοκρατίας, απέναντι σε «λαϊκισμό», «τεμπελιά» και «ανευθυνότητα».

Ζήτω το 13ωρο!

Το 13ωρο σε έναν εργοδότη έγινε νόμος του κράτους, συνεχίζοντας το έργο που με σπουδή επιτελεί η κυβέρνηση για ξήλωμα αργά και σταδιακά όσων κατακτήσεων στην εργασία έμειναν όρθια

Της Αναστασίας Γιάμαλη

Εφεξής, το 13ωρο σε έναν εργοδότη θα είναι νόμιμο. Αυτό προβλέπει ο νόμος πλέον, υπό τον ευφάνταστο κι αποπροσανατολιστικό τίτλο «Δίκαιη Εργασία για όλους: Απλοποίηση της Νομοθεσίας- Στήριξη στον εργαζόμενο- Προστασία στην Πράξη». Για να μην υπάρχουν απορίες και για να μην είμαστε αχάριστες κι αχάριστοι εμείς που ζούμε από τη δουλειά μας, με την πρόβλεψη για 13ωρη εργασία, θα μπορούμε να δουλεύουμε και να πλουτίζουμε περισσότερο, έτσι θέλει να μας πείσει η υπουργός κι οι εργοδοτικές οργανώσεις. Για μας το κάνουν, τους το ζητήσαμε λένε και «για να ασπρίσει η μαύρη εργασία» φυσικά. Προς επίρρωσιν, η υπουργός χρησιμοποίησε τα αιτήματα μόλις δύο ενώσεων εργαζομένων στον τουρισμό σε Ηράκλειο και Ρόδο και μίας ασφαλιστικής ένωσης. Θαύμα.

Λίγο λίγο ξηλώνουν το πουλόβερ

Η αλήθεια είναι πως τρία μνημόνια και 6 χρόνια γαλάζιας διακυβέρνησης είχαν αφήσει κάποιες κατακτήσεις και προστασίες των εργαζομένων στη θέση τους, κι είναι σειρά της κυρίας Κεραμέως να τις ξηλώσει κι αυτές για να είμαστε πιο ευέλικτοι και πιο ανταγωνιστικοί. Δεν το κάνει επίτηδες. Οι γαλάζιοι προκάτοχοι της ήταν που κατάργησαν τον βάσιμο λόγο απόλυσης και τη δυνατότητα των εργαζομένων να προσφεύγουν μονομερώς στη διαιτησία, την αντικατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων με ατομικές συμφωνίες, τις κατά παραγγελία των αφεντικών συμβάσεις εργασίας, με τις οποίες ο εργαζόμενος τίθεται σε εργασιακή ετοιμότητα για όποτε και όσο τον χρειάζεται η επιχείρηση ακόμη και για κάποιες ώρες ή λίγες ημέρες. Ενώ για το επιχείρημα του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων που συμπυκνώνεται στο «πως κάνετε έτσι, το 13ωρο σε δύο εργοδότες επιτρέπεται και τώρα», η αλήθεια είναι πως και το 13ωρο σε δύο εργοδότες είναι επίσης έργο της κυβέρνησης της ΝΔ [νόμος Γεωργιάδη (Ν. 5053/2023)].

Πρέπει να στήσω μια πόλη. Και πρέπει να την ονομάσω ''Ρωμανία''

Αρχίν΄ αχειλάκι μου και συ γλώσσα ΄πηρέτα
και συ καημένε λογισμέ όσα κι αν ξεύρεις πέ'τα του λαού μας

Του Δημήτρη Βασιλειάδη                     

  

  Από σκόρπιες σκέψεις, ίσως ανώριμες ακόμα, κι όχι συγκροτημένες, είναι χτισμένο το κειμενάκι που θα διαβάσεις παρακάτω. Προϊόν μάλλον της λαχτάρας μου να ειπωθούν καθαρά, κι από ένα χρέος προς το δάσκαλό μου, το Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

    Πάει καιρός που βασανίζει τις σκέψεις μου ένα μεγάλο κατόρθωμα του λαού μας. Ένα από ΄κείνα με τα οποία πρωταντίκρυσε την ιστορία και το απόθεσε, το κληροδότησε -μαζί με άλλα πιο γνωστά- πρόσφορο στην ανθρωπότητα. Μιλώ για τη ''δημιουργία μια πόλης''. 

  Είμαστε ίσως ο μοναδικός λαός που έσπειρε στη διαχρονία του, σε ένα τεράστιο χώρο του πλανήτη, πόλεις (Μεσόγειο, Ασία). Και μιλώ για τη γέννηση μιας πόλης όχι απλά ως οικιστικό φαινόμενο, αλλά ως ένα φαινόμενο που πηγάζει απ΄ την ανάγκη του ανθρώπου για πολιτική και πολιτισμό και εκβάλλει πάλι σ΄ αυτά τα δύο, που υπάρχουν αναγεννημένα και μορφοποιημένα πια, απ΄ την ίδια την πόλη. Το μέγεθος του κατορθώματος  αυτού, του λαού μας, διέλαθε της προσοχής μας, μπορώ να πω πως ξεχάστηκε -για να μη πω πως αγνοήθηκε σαν κάτι το ασήμαντο.

   Και όμως, ο λαός μας είναι δεμένος πεπρωμένα -που θα ΄λεγε κι ο Παπαδιαμάντης- μ΄ αυτό το πολιτικό και πολιτισμικό φαινόμενο σε όλα τα επίπεδα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στη σκέψη των μεγάλων στοχαστών και φιλοσόφων του λαού μας.... Να φανταστείς, πως ακόμα και στη επιμνημόσυνη δέηση, η ψυχή του νεκρού, μαζί και όλο το εκκλησίασμα προσεύχεται στο Θεό ''να κάνει το νεκρό Πολίτη του Παραδείσου'' (...Παραδείσου πάλιν ποιών πολίτην με). Ο υμνωδος εδώ, θεωρεί τον Παράδεισο ως την τελειότερη πόλη (ο λαός μας όχι λίγες φορές το θηλυκοποιεί και τον αποκαλεί ''η Παράδεισος'', ίσως γιατί το θηλυκό είναι η ανώτερη μορφή της ομορφιάς και της αρμονίας) και θεωρεί προνόμιο μεγάλο να είναι κάποιος Πολίτης της. Κατά τον αη-Γιάννη το Χρυσόστομο, μετά την Ανάσταση, ''...η ζωή πολιτεύεται'', αποκτά όντως υπόσταση δηλαδή... Τέλος πάντων, θέλω να πω μ΄ όλ΄ αυτά, πως στην παράδοση του λαού μας η πόλη ως φαινόμενο, αποκτά άλλη υπόσταση.    

18 Οκτωβρίου 1981...

Αθεράπευτα νοσταλγός της πολιτικής Σημίτη ο Νίκος Ανδρουλάκης!

Του Γιώργου Τασιόπουλου 

Τη διπλωματία Σημίτη υπέδειξε στην ομιλία του στη Βουλή, προτείνοντας στον πρωθυπουργό την επιστροφή στα Συμπεράσματα του Ελσίνκι (1999) που αποτέλεσε συνέχεια της  Συμφωνίας της Μαδρίτης (1997).

Για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, "είναι μονόδρομος όπως είπε" η πρότασή του για ένα "νέο Ελσίνκι", χαρακτηρίζοντας το Ελσίνκι του 1999, την πιο μεγάλη επιτυχία της Μεταπολίτευσης.

Θυμίζουμε ότι στη Μαδρίτη, μετά τη ντροπή των Ιμίων, αναγνώριζε:

"Σεβασμό στα νόμιμα, ζ ω τ ι κ ά* συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους".

Δεσμευόμενη μάλιστα η χώρα μας ότι δεν θα προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες. Κάτι που τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για την Τουρκία σήμαινε, όπως έχουν επισημάνει αναλυτές και διπλωμάτες, και δέσμευση για μη επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων.

Ακόμη και 22 βουλευτές του τότε ΠΑΣΟΚ εξέφρασαν με ανακοίνωση τους τις έντονες επιφυλάξεις τους, εκτιμώντας ότι  «με τη συμφωνία διολισθαίνουμε σταδιακά σε επιλογές οι οποίες συνεπάγονται αναγνώριση των τουρκικών αξιώσεων, νομιμοποίηση του επεκτατικού καθεστώτος της Άγκυρας και εξαγνισμό της πολιτικής της»

Το κράτος έχει συνέχεια

Υπερήφανος, κυνικός ραδιούργος Πινόκιο…

Του Ρούντι Ρινάλντι

Υπερήφανος για το «Όχι» που μετέτρεψε σε «Ναι»…

Υπερήφανος που υπόγραψε (μαζί με όλους τους άλλους) το 3ο Μνημόνιο για να σώσει την Ελλάδα…

Υπερήφανος που έφερε την συμφωνία των Πρεσπών κατά απαίτηση ΗΠΑ και Γερμανίας.

Υπερήφανος που «έβγαλε» την χώρα από τα Μνημόνια (πρόκειται για το μεγαλύτερο ψέμα της μεταπολίτευσης που το επαναλαμβάνουν όλοι οι συστημικοί).

Υπερήφανος που άνοιξε πλήρως το δρόμο στην αυτοδυναμία της ΝΔ.

Υπερήφανος που αμαύρωσε την έννοια της «αριστεράς».

Υπερήφανος που άφησε να διαλυθεί το κόμμα του, μετά από τόσες ραδιουργίες που έκανε.

Υπερήφανος που φέρει το στίγμα της αναξιοπιστίας από το οποίο δεν μπορεί να απαλλαγεί.

Υπερήφανος που «ξεπλυμένος» τώρα θέλει έναν «δημοκρατικό καπιταλισμό». 

Μαγκιά του!

Αλλά σαν ένας σύγχρονος εντελώς κυνικός Πινόκιο, χωρίς καμία αθωότητα της συμπαθούς μαριονέτας -του συγγραφέα Κάρλο Κολόντι- που από ντροπή όποτε έλεγε ψέματα μεγάλωνε η μύτη του, τώρα, μετά από 2 χρόνια σιωπής μέσα στην βουλή,  δηλώνει πως «η Ελλάδα χρειάζεται σοκ εντιμότητας, δικαιοσύνης, δημοκρατίας». Τώρα δηλώνει πως η παραίτησή του από βουλευτής: «Είναι μια αντισυμβατική πρωτοβουλία με κίνητρα ηθικά. Ήθελα πριν απ’ όλα να αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου, με τη συνείδησή μου. Δεν ήθελα πια να απολαμβάνω προνόμια, όταν αισθανόμουν ότι δεν είχα καμιά δυνατότητα να ανταποκριθώ στις προσδοκίες όσων με εμπιστεύτηκαν. Αλλά και κίνητρα πολιτικά. Αποφάσισα να απελευθερωθώ από δεσμεύσεις, αξιώματα και μηχανισμούς. Να βγω έξω από το πολιτικό σύστημα που, κατά τη γνώμη μου, ως έχει, δεν μπορεί τίποτα πια να δώσει στην κοινωνία και την πατρίδα».

Απόλυτη εμπιστοσύνη...

Επιτροπή Νόμπελ: Ούτε αξιοπρέπεια, ούτε χιούμορ

Του Θέμη Τζήμα

Η Επιτροπή θέλησε να μας δείξει ότι δεν διαθέτει τίποτα από τα δύο με τη Μαρία Κορίνα Ματσάδο της Βενεζουέλας.

Αν η Επιτροπή Νόμπελ είχε αξιοπρέπεια θα έδινε το Νόμπελ Ειρήνης σε κάποιον που να το αξίζει. Θα το έδινε είτε σε ακτιβιστές υπέρ της ειρήνης για την Παλαιστίνη ή στην ίδια την παλαιστινιακή αντίσταση. Αν είχε χιούμορ θα το έδινε στον Τραμπ, ο οποίος αν μη τι άλλο έχει εμπλακεί σε πραγματικούς και σε φανταστικούς πολέμους ως (φανταστικός) ειρηνοποιός.

Η Επιτροπή όμως θέλησε να μας δείξει ότι δεν διαθέτει τίποτα από τα δύο, εξ ου και το Νόμπελ δόθηκε στην κα Μαρία Κορίνα Ματσάδο, της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα.

Είναι πολύ ενδιαφέρον πρώτον, ότι το Νόμπελ Ειρήνης δόθηκε για λόγους οι οποίοι δεν σχετίζονται καν με την ειρήνη. Όπως η ίδια η Επιτροπή αναφέρει:

Της απονέμεται το Νόμπελ Ειρήνης για το ακάματο έργο της στην προώθηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού της Βενεζουέλας και για τον αγώνα της για μια δίκαιη και ειρηνική μετάβαση από τη δικτατορία στη δημοκρατία.

Ακόμα και αν υποτεθεί ότι όλα αυτά είναι αληθή, δεν έχουν μεγάλη σχέση με την ειρήνη. Στη Βενεζουέλα δεν διεξάγεται εσωτερικό σύγκρουση και δεν λαμβάνει χώρα κανένας πόλεμος. Για την ακρίβεια, ακόμα και για όσες και όσους θεωρούν τη Βενεζουέλα δικτατορία, δεν υφίσταται καμία διαδικασία μετάβασης από το παρόν πολιτικό σύστημα σε κάποιο άλλο. Το μόνο το οποίο υπάρχει είναι μια απειλή πολέμου από τις ΗΠΑ προς τη Βενεζουέλα, με υπερσυγκέντρωση ναυτικών δυνάμεων των πρώτων εναντίον της δεύτερης, με υπονοούμενο στόχο τη μελλοντική αλλαγή καθεστώτος. Άρα ακόμα και από πραγματολογικής άποψης είναι δύσκολο να εντοπίσουμε το σημείο επαφής της επιτροπής Νόμπελ με τα όσα γράφει για την κα Ματσάδο.

Απάντηση του NewRussia.gr στις αντιδράσεις για τις δηλώσεις Ζαχάροβα

👆Επειδή, δεχθήκαμε μηνύματα από μέλη μας για να απαντήσουμε στις χθεσινές δηλώσεις της κ. #Zakharova, περί Ελσίνκι και Συμφωνίας των Πρεσπών, θα θέλαμε να σχολιάσουμε ως εξής:

✔Αρχικά, γνωρίζουμε όλοι ότι δεν μπορεί να υπάρχει δράση χωρίς αντίδραση.

📌Και η αλήθεια είναι ότι από το 2009 και έπειτα οι σχέσεις 🇷🇺Ρωσίας- 🇬🇷Ελλάδας σταδιακά είχαν πτωτική πορεία και έφτασαν στο χαμηλότερο επίπεδο, που βρίσκονται σήμερα!

Η 🇷🇺Ρωσία δεν αντέδρασε, όταν καταπατήθηκαν οι στρατηγικές συμφωνίες με τους ενεργειακούς αγωγούς, που υπέγραψαν σε διακρατικό επίπεδο ο πρόεδρος της 🇷🇺Ρωσικής Ομοσπονδίας, κ. #Putin και ο τότε πρωθυπουργός της🇬🇷 Ελλάδας, κ. Κώστας Καραμανλής.

👉Στη Συμφωνία των Πρεσπών, ο κ. Μητσοτάκης τηρεί απαρέγκλιτα το αξίωμα ότι η υπογραφή της χώρας σε διεθνές επίπεδο, δεν πρέπει να αμφισβητείται.

⚡Στις ενεργειακές συμφωνίες δεν υπήρχε η υπογραφή της χώρας;❓

⚡Το 2014 η τότε ελληνική κυβέρνηση άσκησε εμπάργκο στη 🇷🇺Ρωσία, ενώ θα μπορούσε να ασκήσει βέτο.

Δεν το έπραξε!

⚡Το 2018 ο κ. Κοτζιάς προχώρησε στην απέλαση δύο🇷🇺 Ρώσων διπλωματών που υπηρετούσαν στην🇬🇷 Αθήνα, αλλά και την απαγόρευση εισόδου στη χώρα ακόμη δύο Ρώσων. 

⚡Είχε προηγηθεί η καταγγελία πως οι απελαθέντες🇷🇺 Ρώσοι διπλωμάτες προσπαθούσαν να προκαλέσουν αντιδράσεις για τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Όλη αυτή η διαδικασία επέφερε ένα σκληρό πλήγμα στις ελληνορωσικές σχέσεις.

✔Και πάμε και στο 2022.

📌Από την πρώτη στιγμή της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης η ελληνική κυβέρνηση συντάχθηκε αναφανδόν υπέρ της🇺🇦 Ουκρανίας.

🔥Από τις πιο σοκαριστικές στιγμές, που έζησε ο 🇬🇷ελληνικός λαός ήταν η εικόνα του Μιχαήλ, μαχητή του νεοναζιστικού τάγματος Αζόφ, μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, μετά από την ομιλία του Β. Ζελένσκι, ο οποίος και τον παρουσίασε μαζί με έναν άλλο Ουκρανό μαχητή

«🔥Εγώ γεννήθηκα στη Μαριούπολη και συμμετέχω στην άμυνα της πόλης από τους Ρώσους ναζιστές. Δεν θα μιλήσω για τις δυσκολίες που έχουμε στην άμυνα, συμμετέχοντας στην 🇺🇦ουκρανική άμυνα μέσα από το τάγμα Αζόφ. », δήλωσε τότε υπερήφανα ο Μιχαήλ στους🇬🇷 Έλληνες βουλευτές και στον 🇬🇷ελληνικό λαό!

Πάνος Ρούτσι. 20η μέρα απεργίας πείνας έξω από τη Βουλή

Υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της ψυχής σου

Γεωψυχιατρική ή αλλιώς, πως η παράνοια εναντίον της Ρωσίας οδηγεί τάχιστα σε πόλεμο

Του Ηλία Παπαναστασίου

 

Διαβάζουμε στον ηλεκτρονικό τύπο

« Ταχύτατες εξελίξεις των τελευταίων ημερών! Η ρητορική του Trump του Αμερικανού Προέδρου άλλαξε… και εκεί που ήθελε ειρήνη… τώρα απαιτεί από το ΝΑΤΟ να καταρρίπτουν ρωσικά αεροπλάνα εάν παραβιάσουν τον εναέριο χώρο του ΝΑΤΟ. Μιλώντας στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ο Trump μπέρδεψε πολλούς. Ενώ αποκάλεσε την Ρωσία ισχυρή στρατιωτική δύναμη…. μετά την αποκάλεσε χάρτινη τίγρη. Ενώ τόνισε ότι η Ουκρανία θα χάσει εδάφη… λίγο πιο μετά τόνισε ότι η Ουκρανία μπορεί να ανακτήσει όλα τα εδάφη που έχασε.
Ενώ τόνιζε ότι ο πόλεμος θα τελειώσει σύντομα… τώρα αναφέρει ότι θα απαιτηθεί πολύς καιρός για να τερματιστεί ο πόλεμος… Για πολλούς αξιωματικούς της Δύσης η αναφορά Trump ότι η Ουκρανία μπορεί να ανακαταλάβει εδάφη σημαίνει ότι με μαθηματική ακρίβεια καταδικάστηκε σε θάνατο.

Ως προς τα πραγματικά γεγονότα στο μέτωπο… η κατάσταση στην Ανατολική Ουκρανία είναι δραματική για τον Ουκρανικό στρατό. Έχασαν οι Ουκρανοί ήδη το 65% του Kupyansk και οι Ρώσοι ανακοίνωσαν ότι έχουν μεγάλα σχέδια για το Kharkiv, όπως την κατάληψη της πόλης Izyum. To Lyman κινδυνεύει, ενώ μπήκαν οι Ρώσοι στο Siversk. Οι Ρώσοι περικυκλώνουν με μεγάλη μαεστρία τις πόλεις φρούρια Slovyansk και Kramatorsk. Για να πετύχουν αυτούς τους στόχους οι Ρώσοι χρειάζονται 14 με 16 μήνες μαχών ακόμη» (Βanking news)

Προηγήθηκε με δηλώσεις της προ μηνών η Κάγια Κάλλας εκπρόσωπος της Εξωτερικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ιδού τι έλεγε η «διαταραγμένη» Κάλλας

Δεν είναι πρόταση ειρήνης, αλλά τελεσίγραφο παράδοσης

Ο στόχος είναι ΕΝΑΣ να μην υπάρξει ποτέ ξανά παλαιστινιακή αντίσταση.

Του Θέμη Τζήμα

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ παρουσίασε το σχέδιό του 20 σημείων για την ειρήνη στη Γάζα. Εμφάνισε το συγκεκριμένο σχέδιο κατόπιν πολλαπλής πίεσης: της πίεσης από την αντίσταση η οποία συνεχίζεται ακόμα, εναντίον των γενοκτονικών, σιωνιστικών δυνάμεων. Της πίεσης από την ίδια τη βάση του Τραμπ, ή τουλάχιστον από μεγάλο μέρος της κυρίως μεταξύ των νεότερων, εναντίον της πολιτικής του η οποία στηρίζει αναφανδόν τη συντελούμενη γενοκτονία. Της πίεσης προς τον Νετανιάχου από τους συγγενείς των ομήρων, οι οποίοι βλέπουν ότι το κράτος τους σκοτώνει τους δικούς του πολίτες, άμεσα και εμμέσως.

Το σχέδιο υποτίθεται ότι έχει τη σύμφωνη γνώμη ορισμένων μουσουλμανικών και αραβικών κρατών. Λέμε υποτίθεται διότι παρότι αυτό διαφαίνεται, φήμες θέλουν ορισμένους εκ των ηγετών αυτών να είναι δυσαρεστημένοι εξαιτίας μεταβολών της τελευταίας στιγμής κατόπιν επέμβασης του Νετανιάχου. Σε κάθε περίπτωση μένει να φανεί πόσο πραγματικές και έντονες οι εν λόγω αντιδράσεις είναι. Δεν είναι ωστόσο αυτό το μείζον ζήτημα. Δεν μπορεί να αναμένει κανείς το οτιδήποτε από κράτη τα οποία εδώ και τόσο καιρό εξασκούνται σε ρητορικές ακροβασίες αλλά δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στην πράξη στους Παλαιστινίους.

Το πραγματικά σημαντικό ζήτημα είναι το προτεινόμενο σχέδιο αυτό καθ’ αυτό.

Σημείο 1: «Η Γάζα θα είναι μια αποριζοσπαστικοποιημένη ζώνη χωρίς τρομοκρατία και δεν θα αποτελεί απειλή για τους γείτονές της».

Με άλλα λόγια, κάθε αντιστασιακή οργάνωση αλλά και ιδεολογία θα διωχθεί και θα καταδιωχθεί, μέσα μάλιστα σε ένα πλαίσιο ασάφειας, τόσο χρονικής, όσο και ως προς τα μέσα. Όποτε, το Ισραήλ ή οι ΗΠΑ θα εντοπίζουν κατά τη γνώμη τους ριζοσπαστισμό κάποιους είδους ή ό,τι θεωρούν τρομοκρατία, είτε οι αρχές που θα επιβληθούν στη Γάζα είτε και το ίδιο το Ισραήλ (αλά Δυτική Όχθη όπως ήδη ξέρουμε) θα μπορούν να παρεμβαίνουν και να καταδιώκουν.

Free Palestine

13 ώρες…