Όπλα, δολάρια και αίμα …για μία όχι και τόσο νέα Μέση Ανατολή

Του Γιάννη Χουβαρδά *

Ανακατατάξεις αναμένονται στη Μέση Ανατολή. Η επίσκεψη Τραμπ στον Περσικό Κόλπο και άλλες εξελίξεις βεβαιώνουν σχετικές διεργασίες. Η διαπραγμάτευση ΗΠΑ-Ιράν, οι αναδιατάξεις στις συμμαχίες των ΗΠΑ, η γενοκτονία στη Γάζα και η όξυνση του Παλαιστινιακού, η μάχη ξένων δυνάμεων για επιρροή στη Συρία, η ύφεση του Κουρδικού στην Τουρκία είναι το κάδρο τους. Ένα νέο παζάρι εξελίσσεται σχετικά με το μέλλον της περιοχής.

Το εξελισσόμενο μοίρασμα του κόσμου υπαγορεύει τις εξελίξεις. Οι μεγάλες δυνάμεις και όλα τα κράτη εξοπλίζονται. Διαπραγματεύσεις και σε ορισμένες περιπτώσεις συγκρούσεις διεξάγονται για τις ζώνες επιρροής. Οι πηγές πλούτου κατανέμονται στα μονοπώλια κάθε χώρας βάσει της ισχύος. Ακόλουθα, μία διαδικασία επαναχάραξης των «οικοπέδων» τρέχει και στη Μέση Ανατολή.

Άλλωστε, η «αξία» της περιοχής είναι υψηλή. Η διεθνής ενεργειακή τροφοδοσία συνδέεται με το πετρέλαιο της. Η «πράσινη»-ψηφιακή μετάβαση ευνοείται από τις δυνατότητες της στην ανάπτυξη ΑΠΕ. Χερσαία και θαλάσσια περάσματα της είναι κρίσιμα για τις διεθνείς μεταφορές. Τα σχέδια των μεγάλων δυνάμεων επηρεάζονται από τη στρατιωτική και πολιτισμική ισχύ και τα κεφάλαια, χώρων της. Η επίδραση της Μέσης Ανατολής στο διεθνή συσχετισμό ισχύος είναι μεγάλη.

Παράλληλα, οι ΗΠΑ διατηρούν την κρίσιμη επιρροή στη περιοχή. Η στρατιωτική παρουσία και η ικανότητα τους στον επηρεασμό της οικονομίας της είναι μοναδική. Η διάθεση των εταίρων τους για στρατηγική διαφοροποίηση περιορίζεται από τον εις βάρος τους βαθμό ανισοτιμίας στις αλληλεξαρτήσεις τους με την Ουάσιγκτον. Η αλλαγή κυβέρνησης στη Συρία υπονομεύει τη θέση ανταγωνιστών των ΗΠΑ, όπως το Ιράν και η Ρωσία. Ο τόνος των εξελίξεων δίνεται σταθερά απ’ αυτές.

Διαχρονικά, η πολιτική τους εκεί αφορά τη στήριξη της πλανηταρχίας τους. Ζητούμενα είναι ο έλεγχος των ροών ενέργειας, των στρατηγικών σημείων, των οδών εμπορίου. Προϋπόθεση κρίνουν τη ναυτική κυριαρχία τους, τη μη ανάδειξη ενός τοπικού ηγεμόνα, την ανάσχεση έξωθεν κέντρων. Η στρατιωτική δράση, η χρήση τοπικών αντιθέσεων, η συμμαχία με κράτη-κλειδιά χαρακτηρίζουν την τακτική τους. Η συνεχής ρύθμιση του status quo συμπυκνώνει την πολιτική των ΗΠΑ.

Νέο έγκλημα πολέμου στη λωρίδα της Γάζας: «ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ» των σιωναζιστών;

Τα σιωνιστικά καθάρματα ολοκληρώνουν το τελικό σχέδιό τους —σαν την «τελική λύση» των Ναζί– για την εθνοκάθαρση και εκκένωση της Λωρίδας της Γάζας. Γιατί περί σχεδίου πρόκειται έτσι ώστε να ξεμπερδεύουν μια για πάντα με τον «ενοχλητικό» γι’ αυτούς θύλακα που αποτελούσε πηγή αντίστασης του πολύπαθου και γενναίου Παλαιστινιακού λαού, σε αντίθεση με τη συμβιβασμένη αλλά και προδοτική ηγεσία της Παλαιστινιακής Αρχής του Μαχμούτ Αμπάς στη Δυτική Όχθη. Μόλις χτες ο εγκληματίας πολέμου Νετανιάχου δήλωσε ότι ο στόχος είναι η ολοκληρωτική κατάληψη της Λωρίδας της Γάζας.

Το σχέδιο αυτό, κατά πάσα πιθανότητα, υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια, για τον σταδιακό στραγγαλισμό των Παλαιστινίων της Γάζας, στην οποία σύσσωμες οι Οργανώσεις της Αντίστασης συνεχίζουν αυτή τη στιγμή να δίνουν τον ύστατο αλλά άνισο αγώνα εναντίον των Σιωναζιστών, οι οποίοι τελικά δεν ξέρουμε αν διδάχτηκαν από τους Ναζί ή τους δίδαξαν στο έγκλημα…

Οι Σιωνιστές, υπό την ηγεσία του Νετανιάχου, ο οποίος τα παίζει όλα για όλα για να σώσει το τομάρι του, προχωρούν σε νέα μεγαλύτερα εγκλήματα σε συνέχεια των στυγερών εγκλημάτων κατά αμάχων, που εκτελούν εδώ και έναν χρόνο με πρόσχημα και αφορμή την επίθεση της Χαμάς. Ήδη μετράμε ξανά εκατοντάδες νεκρούς, χτυπήσανε το τελευταίο νοσοκομείο, αποκλείσανε τις περιοχές για φαγητό και βοήθεια, έτσι ώστε κινδυνεύουν 15.000 μωρά με θάνατο.

Στεφάν Φιλίπποβιτς : Το παντοτινό σύμβολο του αντιφασισμού

Σύντομο ιστορικό της εκτέλεσης του Κροάτη κομμουνιστή και παρτιζάνου Στεφάν Φιλίπποβιτς το 1942 από τους Ναζί και η διάσημη ύστατη πράξη περιφρόνησης των εκτελεστών του.

Κάποτε εκτέθηκε στο κτίριο των Ηνωμένων Εθνών στο East River (1) μία φωτογραφία τραβηγμένη το 1942 στην Σέρβικη πόλη Βάλιεβο που απεικόνιζε τον Κροάτη παρτιζάνο Στεφάν Φιλίπποβιτς μπροστά από τη ναζιστική αγχόνη. Λίγα δευτερόλεπτα πριν απαγχονιστεί από τους κατακτητές και τους συνεργάτες τους ο καταδικασμένος σε θάνατο άντρας, σήκωσε τα χέρια του και φώναξε "Θάνατος στο φασισμό ! Ελευθερία στο λαό". Αυτή η στιγμή έμελλε να ηχήσει στην αιωνιότητα.

Ο Στεφάν Φιλίπποβιτς εκτελέστηκε στις 22 Μαΐου 1942, δέκα λεπτά πριν την προγραμματισμένη ώρα εκτέλεσής του. Τη στιγμή που οι Ναζί τον σέρνανε στους κεντρικούς δρόμους του Βάλιεβο ο Φιλίπποβιτς φώναζε δυνατά : "Ζήτω οι απελευθερωτές του λαού ! Κάτω οι φασίστες και οι συνεργάτες τους ! Ζήτω ο κομμουνισμός!". Με τη θηλιά να σφίγγει το λαιμό του και τα χέρια υψωμένα ο Φιλίπποβιτς βροντοφώναξε τα τελευταία του λόγια στο πλήθος ολόγυρα που με βία είχαν συγκεντρώσει οι Ναζί: "Τι περιμένετε ; Γιατί το επιτρέπετε αυτό ; Αρπάξτε αυτά τα σκουριασμένα ντουφέκια και ελευθερώστε τη χώρα σας από αυτά τα καθάρματα ! Ζήτω ο απελευθερωτικός στρατός και οι σύμμαχοί μας !". Ένας Γερμανός στρατιώτης χτύπησε με το κοντάκι του όπλου του στο πρόσωπο τον Φιλίπποβιτς ώστε να τον κάνει να σιωπήσει. Ο Φιλίπποβιτς τότε στην προσπάθειά του να τον κλωτσήσει έχασε την ισορροπία με αποτέλεσμα το σκαμνί στο οποίο στεκόταν να πέσει σφίγγοντας τη θηλειά γύρω απ΄τον λαιμό του. Έκτοτε, στην κατεχόμενη Σερβία, ποτέ δεν ξανάδωσαν οι κατακτητές το δικαίωμα των τελευταίων λόγων σε καταδικασμένους σε θάνατο.

Από τον Αντι-σοβιετισμό της Δεκαετίας του 1950 στον ρατσιστικό αντι-Ρωσισμό του 2025

Γιατί λησμονήσαμε την Συνθήκη της Αδριανούπολης και όσα οφείλουμε στους Ρώσους;

Του Ηλία Παπαναστασίου

«….. Ποιος έκρινε τον αγώνα όταν εξεγέρθηκαν οι Έλληνες; Όχι βέβαια οι συνωμοσίες και οι ξεσηκωμοί του Αλή πασά στα Γιάννενα, όχι βέβαια η ναυμαχία του Ναβαρίνου, όχι βέβαια η παρουσία του Γαλλικού στρατού στο Μοριά, ούτε οι συνδιασκέψεις και τα πρωτόκολλα του Λονδίνου, παρά ο Ντίμπιτς που προέλασε με τον ρωσικό στρατό μέχρι την κοιλάδα της Μαρίτσας (Έβρου) περνώντας τον Αίμο…..»  (Φρ. Ενγκελς – New York Herald Tribune, April 1853)

Εάν κάποιος θα ήθελε να περιγράψει το όργιο αντι-Ρωσικής Προπαγάνδας με καθαρόαιμα ρατσιστικά χαρακτηριστικά τα τελευταία χρόνια, θα ήταν αναγκασμένος να ξεκινήσει από το αντι-Σοβιετικό παραλήρημα των δεκαετιών 1950 και εντεύθεν, φθάνοντας μέχρι τον υστερικό Ρατσισμό εναντίον των Ρώσων των τελευταίων ετών.

Προπαγανδιστικές βόμβες διοχετεύονται σωρηδόν στις κρεττινοποιημένες μάζες των Αμερικανο/Ευρωπαίων τηλεθεατών, επεξεργασμένες και κατευθυνόμενες από τα μεγαθήρια του Αμερικανικού τηλεοπτικού καπιταλισμού, συνηθισμένα άλλωστε στην «ψυχολογική δηλητηρίαση» και «εγκεφαλική ηλιθιοποίηση» εδώ και πολλές δεκαετίες (Ποιος λησμονεί τα Αμερικανικά παραμύθια για τα «χημικά όπλα του Χουσεΐν» στο Ιράκ και τα οποία φυσικά δεν ανευρέθηκαν ποτέ! Απλούστατα δεν υπήρχαν).

Ουσιαστικά πρόκειται για ένα ρατσισμό του αισχίστου είδους, ένα ρατσισμό που εάν τον αποκόψουμε από τις συγκεκριμένες συνιστώσες του – πολιτιστικός ρατσισμός, οικονομικός ρατσισμός κλπ. – ουσιαστικά συμποσούται σε έναν «ρατσισμό par excellence», φυλετικού και εθνολογικού τύπου που θυμίζει τις σκοτεινότερες περιόδους της Αμερικάνικης Ιστορίας –Εξόντωση Ινδιάνων, Κου/Κλουξ/Κλαν, Αμερικάνικος Νότος με Λιντσαρίσματα των Μαύρων, κάψιμο μαγισσών του Σάλεμ κλπ., όλα δηλαδή όσα αποτελούν την Προτεσταντική σφραγίδα του «Αμερικανισμού»– αλλά και του Ευρωπαϊσμού, με αποκορύφωμα το οργανωμένο έγκλημα γενοκτονίας λαών από τους Γερμανούς Ναζί μέσω των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Εάν οι Αμερικανο/Ευρωπαίοι βοηθώντας σκανδαλωδώς την συνέχιση του πολέμου, θέλουν να «βουτήξουν» και άλλο τα χέρια τους στο αίμα δεν χρειάζεται να «αγχώνονται». Η Ιστορία τους είναι γεμάτη κατακτητικούς πολέμους, βάρβαρη αποικιοκρατία, απίστευτες αιματοχυσίες αθώων με εκατομμύρια νεκρούς να «στολίζουν» το νεκρικό κρεβάτι του Αμερικανο/Ευρωπαϊκού «Πολιτισμού»! Μόνο στον Α’ και Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έχουμε συνολικά 70 εκατομμύρια νεκρούς, χωρίς να αναφέρουμε τα δεκάδες και εκατοντάδες εκατομμύρια νεκρούς των προηγουμένων πολέμων και κυρίως της περιόδου της Αποικιοκρατίας.

Χωρίς λόγια

Όταν οι λέξεις χάνουν το νόημα τους…

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Το σχέδιο της ολικής εξόντωσης των Ελλήνων του Πόντου

Το πόρισμα Καρώνη

Ο Χοσέ Μουχίκα ...

Χοσέ Πέπε Μουχίκα / Η γενιά μου έκανε ένα αφελές λάθος

Ο αείμνηστος Ουρουγουανός πολιτικός Χοσέ "Πέπε" Μουχίκα, υποστηρίζει ότι ο καπιταλισμός δεν είναι απλώς σχέσεις ιδιοκτησίας αλλά ένα σύνολο πολιτισμικών αξιών που η Αριστερά πρέπει να αντιμετωπίσει με μια κουλτούρα αλληλεγγύης. Ο Χοσέ Μουχίκα ήταν επαναστάτης και πολιτικός άνδρας της Ουρουγουάης, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος από το 2010 έως το 2015.

«Η γενιά μου έκανε ένα αφελές λάθος. Πιστεύαμε ότι η κοινωνική αλλαγή ήταν μόνο θέμα αμφισβήτησης των τρόπων παραγωγής και διανομής στην κοινωνία. Δεν κατανοήσαμε τον τεράστιο ρόλο του πολιτισμού.

Ο καπιταλισμός είναι μια κουλτούρα, και πρέπει να απαντήσουμε στον καπιταλισμό και να αντισταθούμε σε αυτόν με μια διαφορετική κουλτούρα. Ένας άλλος τρόπος για να το θέσουμε αυτό: βρισκόμαστε σε έναν αγώνα μεταξύ μιας κουλτούρας αλληλεγγύης και μιας κουλτούρας εγωισμού.

Δεν σκέφτομαι την κουλτούρα που πωλείται, όπως η επαγγελματική μουσική ή ο χορός. Όλα αυτά είναι φυσικά σημαντικά, αλλά όταν μιλάω για κουλτούρα αναφέρομαι στις ανθρώπινες σχέσεις, στο σύνολο των ιδεών που διέπουν τις σχέσεις μας χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Πρόκειται για ένα σύνολο ανομολόγητων αξιών που καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο εκατομμύρια ανώνυμοι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο σχετίζονται μεταξύ τους.

Ο καταναλωτισμός είναι μέρος αυτής της κουλτούρας. Είναι μια ηθική που χρειάζεται ο καπιταλισμός στον αγώνα του για άπειρη συσσώρευση. Το χειρότερο πρόβλημα για τον καπιταλισμό θα ήταν να σταματήσουμε να αγοράζουμε ή να αγοράζουμε πολύ λίγο. Και αυτό έχει δημιουργήσει την καταναλωτική κουλτούρα που μας περιβάλλει.

Δυστυχώς συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις του Δ΄ Ράιχ

Του Θανάση Πετράκου

Στη φετινή επέτειο των 80 χρόνων από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη της 8ης και 9ης Μαΐου του 1945, εκδηλώθηκε με μεγάλη ένταση μια ποιοτικά αναβαθμισμένη επιχείρηση από την γκρίζα ηγεσία της Ε.Ε. τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ, των χωρών του ΝΑΤΟ και τα συστημικά ΜΜΕ  να διαστρεβλώσουν την ιστορία και να αποκρύψουν την αλήθεια ότι ήταν καταλυτικός ο ρόλος της Σοβιετικής Ένωσης και του Κόκκινου στρατού στην ήττα του Φασισμού και του Ναζισμού.

Βέβαια η επιχείρηση  υποβάθμισης του ρόλου της  Σοβιετικής Ένωσης στην ήττα του Ναζισμού και διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας έχει ξεκινήσει από τη δεκαετία του ‘80 με προεξάρχουσα στο ρόλο της διαστρέβλωσης της ιστορικής μνήμης  την Ε.Ε. η οποία από το 1985 ακόμα προσπάθησε να διαγράψει την 9η Μάη ως μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης, καθιερώνοντας στη θέση της τη λεγόμενη  «Ημέρα της Ευρώπης».

Όμως στη φετινή επέτειο είδαμε με πιο μεγάλη ένταση την επιχείρηση διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας και εξοργιστικές απαγορεύσεις που αποτελούν ουσιαστικά ιστορική ύβρι.

Η ηγεσία της Ε.Ε. εξέδωσε απαγόρευση στους εκλεγμένους ηγέτες των κρατών μελών αλλά και των υπό ένταξη χωρών να μην πάνε στη Μόσχα για τους γιορτασμούς των 80 χρόνων από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη. Στην παράνομη αυτή απαγόρευση όπως είναι γνωστό δεν υπάκουσαν οι ηγέτες της Σλοβακίας και της Σερβίας οι οποίοι πήγαν στη Μόσχα.

Η μεγάλη (και συνένοχη) σιωπή των «ειδικών» *

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Ζούμε μέσα σε μια εκκωφαντική σιωπή. Τη σιωπή των επιστημόνων, των συλλόγων τους, των επιμελητηρίων, των τμημάτων των Πανεπιστημίων. Τη σιωπή των διανοούμενων, των ακαδημιών. Μόνο μια μειοψηφία (όπως σε κάθε εποχή σκλαβιάς και φίμωσης) βρίσκει το θάρρος να σηκώσει ανάστημα και να υπερασπιστεί την Αλήθεια. Αυτό συμβαίνει κατά κόρον στις μέρες μας για το συστημικό έγκλημα των Τεμπών. Αλλά όχι μόνο. Η σιωπή αγκαλιάζει όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής στην Ελλάδα. Δεν μιλούν καθόλου για το πώς διαλύεται μια ολόκληρη χώρα, πώς αποσυντίθεται μια κοινωνία, πώς διασκορπίζονται αξίες και νοήματα.

Η σιωπή όλων αυτών ζητά την ερμηνεία της: Είναι μια εξαγορασμένη ουδετερότητα. Είναι σφράγισμα στομάτων από φόβο ή σκοπιμότητα. «Ας μην ανακατευόμαστε, ας κοιτάμε την δουλειά μας, ας έχουμε καλές σχέσεις με την εξουσία, να εξασφαλίζουμε προγράμματα και χορηγούς, να προωθούμε την καριέρα μας». Αν ανοίξουμε το στόμα μας, αν πούμε αυτά που ξέρουμε, μας έφαγε μαύρο σκοτάδι. Οπότε σιωπή, «ουδετερότητα», ασάφεια. «Καριέρα», «καλές σχέσεις» και δημοσιοσχεσιτισμός. Δεν υπάρχει η Ιερά Εξέταση, αλλά υπάρχουν οι «κόφτες» και το κυνηγητό για όσους τολμήσουν να υπηρετήσουν την Αλήθεια.

Σε άλλες εποχές, ο Γαλιλαίος υποχρεώθηκε μπροστά στην Ιερά Εξέταση να αποκηρύξει τις επιστημονικές ανακαλύψεις του. Ο μύθος λέει ότι ψιθύρισε: «Κι όμως, η Γη κινείται». Έζησε τα υπόλοιπα χρόνια απομονωμένος, υπό διαρκή έλεγχο, αλλά μπόρεσε να κρύψει το έργο του και να το διοχετεύσει στο εξωτερικό με έναν από τους μαθητές του. Ο Μπρεχτ, που έγραψε κι αυτός σε σκοτεινούς καιρούς, στο εξαιρετικό θεατρικό έργο του «Ο βίος του Γαλιλαίου» θα περιγράψει τη διαπάλη και τα ζητήματα συνείδησης που διέτρεχαν τους σκαπανείς της Αλήθειας. Ένας μαθητής του θα πει (στο έργο πάντα): «Αλίμονο στη χώρα που δεν έχει ήρωες». Και ο Γαλιλαίος θα απαντήσει: «Αλίμονο στη χώρα που χρειάζεται ήρωες». Όταν μετά από καιρό συναντηθεί με τον μαθητή του και του δώσει το έργο που κρατούσε κρυμμένο, ο μαθητής θα πει: «Και εμείς νομίζαμε ότι είχατε αυτομολήσει!». Η απάντηση του Γαλιλαίου: «Αυτό ήταν επόμενο. Σου δίδαξα επιστήμη, κι απαρνήθηκα την αλήθεια». Και η συνέχεια:

Το ποδόσφαιρο (και όχι μόνο) στα δίχτυα του τζόγου

Έντβαρτ Μουνκ, Στη ρουλέττα του Μόντε Κάρλο, 1892

Του Βασίλη Κωστάκη

Όποτε έχει αγώνα, η ίδια εικόνα: άνθρωποι με τα μάτια καρφωμένα σε οθόνες, όχι μόνο για να παρακολουθήσουν τον αγώνα, αλλά και για να ελέγξουν αν «έκατσε» το στοίχημά τους. Αυτό που κάποτε ήταν ένα παιχνίδι, μια συλλογική εμπειρία, έχει μετατραπεί σε έναν ατελείωτο πίνακα αποδόσεων και πιθανοτήτων.

Η κυριαρχία των στοιχηματικών στο σύγχρονο ποδόσφαιρο

Πάνω από τις μισές ομάδες στα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα έχουν τουλάχιστον μία συμφωνία με στοιχηματική εταιρεία. Η ελληνική πραγματικότητα είναι ακόμη πιο ανησυχητική: η SL1 ως διοργάνωση λέγεται Stoiximan Super League ενώ οι 11 από τις 14 ομάδες έχουν στοιχηματική για χορηγό στη φανέλα. Στην Αγγλία τη σεζόν 2024-25, οι στοιχηματικές εταιρείες ξόδεψαν περίπου 135 εκατομμύρια δολάρια ετησίως μόνο για τις χορηγίες φανέλας στην Premier League.

Αυτή η κυριαρχία δεν περιορίζεται στις φανέλες. Είναι παντού: στις πινακίδες γύρω από το γήπεδο, στις συνεντεύξεις τύπου, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τους «παραγωγούς περιεχομένου», στις τηλεοπτικές μεταδόσεις. Η έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ αποκαλύπτει το μέγεθος της επέλασης: κατά το εναρκτήριο Σαββατοκύριακο της Premier League το 2024-25, προβλήθηκαν σχεδόν 30.000 διαφημίσεις τζόγου στα στάδια, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – 165% περισσότερες από ένα χρόνο πριν.

Ακόμη και στις χώρες που έχουν επιβάλει περιορισμούς, οι εταιρείες βρίσκουν παραθυράκια. Στην Ιταλία και το Βέλγιο, για παράδειγμα, οι σύλλογοι προβάλλουν λογότυπα φιλανθρωπικών ιδρυμάτων των στοιχηματικών εταιρειών ή ιστοσελίδων ειδήσεων/ψυχαγωγίας που συνδέονται με αυτές. Πρόκειται για μια συστηματική στρατηγική παράκαμψης των κανονισμών που αποδεικνύει την αποφασιστικότητα της βιομηχανίας να διατηρήσει την παρουσία της με κάθε κόστος.

Τραμπ - Αλ Σαράα (Τζολάνι)

Τί σχέση έχουν οι σημερινοί Κύπριοι με τους Καραολή και Δημητρίου!

Του Κώστα Βενιζέλου

Τις πρωινές ώρες της 10ης Μαΐου 1956, οι Βρετανοί κατακτητές, οδήγησαν στην αγχόνη τον Μιχαλάκη Καραολή και τον Ανδρέα Δημητρίου. Ήταν οι πρώτες εκτελέσεις αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Με τις εκτελέσεις αυτές ο νέος κυβερνήτης της αποικιοκρατικής δύναμης, Χάρντιγκ, επιχειρούσε να δείξει αποφασιστικότητα και σκληρότερο πρόσωπο για την επιβολή της κατοχικής κυριαρχίας του. Ο Καραολής ήταν 22 χρόνων, μέλος των εκτελεστικών ομάδων της ΕΟΚΑ. Μαζί με τον συναγωνιστή του Ανδρέα Παναγιώτου, εκτέλεσαν Κύπριο συνεργάτη των Βρετανών. Ο Καραολής καταδικάσθηκε σε θάνατο. Ο Δημητρίου ήταν 21 χρόνων. Με έντονη δράση στην Οργάνωση, συνελήφθη τον Νοέμβριο του 1955, μετά που πυροβόλησε εναντίον Βρετανού των μυστικών υπηρεσιών. Ο Βρετανός δεν σκοτώθηκε, ωστόσο, ο Δημητρίου καταδικάσθηκε σε θάνατο.

Με το άκουσμα της εκτέλεσης τους από το αποικιοκρατικό ραδιόφωνο, η ΕΟΚΑ εκτέλεσε δυο Βρετανούς δεκανείς που είχε απαγάγει. Σύμφωνα με τον ιστορικό Ανδρέα Κάρυο «επρόκειτο για μια ενέργεια που αποδοκιμάσθηκε από την κυπριακή κοινωνία με αποτέλεσμα να μην επαναληφθεί». Οι εκτελέσεις των Καραολή και Δημητρίου προκάλεσαν έντονες κινητοποιήσεις σε Ελλάδα και Κύπρο. Στην Ελλάδα είχαν σημειωθεί και συγκρούσεις με την αστυνομία, με νεκρούς και τραυματίες στην Αθήνα.

Παράλληλα, προκλήθηκε πολιτικός σεισμός και υπήρξαν πιέσεις για παραίτηση της κυβέρνησης Καραμανλή. Η κυβέρνηση δεν παραιτήθηκε, παραιτήθηκε, όμως, ο υπουργός Εξωτερικών, Θεοτόκης. Τον αντικατέστησε ο Ευάγγελος Αβέρωφ. Στο πλαίσιο, πάντως, των αντιδράσεων στους Βρετανούς, η οδός όπου βρισκόταν το κτίριο της Βρετανικής πρεσβείας μετονομάσθηκε «σε οδό Καραολή και Δημητρίου». Κάτι ήταν κι αυτό, μαζί με την καθολική αντίδραση.

Οι εξελίξεις οδήγησαν σε σκληρότερα μέτρα από τους Βρετανούς στην Κύπρο. Η προσπάθεια καταστολής προκαλούσε περισσότερες συγκρούσεις, δείχνοντας πως η πρόθεση της κατοχικής δύναμης δεν ήταν η συνεννόηση, η εκτόνωση της κρίσης, αλλά η σύγκρουση.
Οι εκτελέσεις προκάλεσαν και συζητήσεις/ αντιδράσεις και στη Βρετανία. Ανταπόκριση του Κ. Χατζηαργύρη στον Φιλελεύθερο ( 13.5.1956), αναφέρει πως στο “Ντέιλι Μίρρορ” ο Ρίτσαρντ Κρόσμαν έγραψε τα εξής: «…η 10η Μάιου θα είναι μη τιμώσα την Αγγλική ιστορίαν.

To νέο κύμα της αντι-Ρωσικής Παράνοιας, οι ψυχοπαθείς του αντι-Ρωσισμού και η Αμερικανοποιημένη «Αριστερά»

Του Ηλία Παπαναστασίου 

 Διαβάζουμε σε δημοσιεύματα ελληνικών ιστοσελίδων πως    

«TO KAΘEΣTΩΣ TOY KIEBOY ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΠΛΗΞΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΠΛΑΤΕΙΑ

Την Τρίτη ο ληγμένος πρόεδρος του καθεστώτος του Κιέβου εξέφρασε την πρόθεση να πλήξει   την παρέλαση της νίκης στη Μόσχα που προγραμματίζεται για την επόμενη Παρασκευή. Μετά την ανακοίνωση μονομερούς εκεχειρίας από τη Ρωσία για τις 9 Μαΐου, ο ληγμένος παρατήρησε: «Ανησυχούν τώρα ότι η παρέλασή τους βρίσκεται σε κίνδυνο και δικαίως».

Η Ζαχάροβα αντέδρασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την Τετάρτη, ρωτώντας τι είδους εκεχειρία μπορεί να προσφέρει το Κίεβο, δεδομένου ότι η κυβέρνηση Ζελένσκι «κυριολεκτικά σχεδιάζει τρομοκρατικές επιθέσεις στον αέρα [δηλαδή δημόσια]». Πρόσθεσε ότι το να καυχιέται κανείς για τέτοιες προθέσεις «είναι ακριβώς αυτό που συνηθίζουν οι τυπικοί τρομοκράτες».   

Εάν αυτές οι απειλές των Ουκρανών και των Ευρωπαίων Ηγετών δεν είναι κλασικό δείγμα και ψυχοπάθειας και ψυχωτικού, σχεδόν σχιζοφρενούς αντι/Ρωσισμού, τότε τι ακριβώς είναι;  

Εάν οι ευθείες απειλές εναντίον όσων ηγετών του πλανήτη παραστούν στην Ρωσική Πρωτεύουσα για την Εορτή των 80 ετών από την Αντι/Φασιστική νίκη εναντίον των Ναζί, ειδικότερα εκ μέρους της πυροβολημένης Κάλλας, εκπροσώπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα Εξωτερικής πολιτικής, εάν λοιπόν οι απειλές αυτές δεν αποτελούν απτό δείγμα βαριάς μορφής ψυχοπάθειας εκ μέρους της Ελίτ των Παγκοσμιοποιητών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε δεν γνωρίζουμε πώς αλλιώς θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Όταν απειλείς με πυραυλικό χτύπημα την Κόκκινη Πλατεία εν ώρα παρέλασης, γνωρίζεις πολύ καλά πως οι Ρώσοι θα απαντήσουν με πυρηνικό χτύπημα όπως σαφέστατα προειδοποίησε ο Ρώσος Αντιπρόεδρος Μεντβέντεφ. Πυρηνικά αντίποινα της Ρωσίας που θα συνοδευτούν σίγουρα από ανάλογα πυρηνικά χτυπήματα της Κίνας, εφόσον στην παρέλαση θα παραστεί και ο Κινέζος Προέδρος Σι Τσι Πινγκ. Όποιος λοιπόν θέλει να χτυπήσει την πόρτα του Γ’ Παγκοσμίου Πυρηνικού Πολέμου που θα οδηγήσει σε Πυρηνικό Ολοκαύτωμα, ας γνωρίζει πως όποιος χτυπήσει πρώτος την Κόκκινη Πλατεία και την Μόσχα θα εξαφανιστεί από τον χάρτη. Τελεία και παύλα.   

Ιερός Πόλεμος (Sacred War/Священная война)

 

Ο «Ιερός Πόλεμος» (Священная война) γράφτηκε το 1941 λίγο μετά την έναρξη της επίθεσης των Ναζί κατά της Ε.Σ.Σ.Δ. Οι στίχοι γράφτηκαν από τον Vasily Lebedev-Kumach. Τη μουσική σύνθεσε ο Alexander Vasilyevich Alexandrov, ιδρυτής της χορωδίας του Κόκκινου Στρατού, που φέρει επίσης το επώνυμό του, και συνθέτης του εθνικού ύμνου της Σοβιετικής Ένωσης, του οποίου η μελωδία διατηρείται και στον αντίστοιχο της Ρώσικης Ομοσπονδίας. Είναι συνήθως το εναρκτήριο και συγχρόνως το πιο αντιπροσωπευτικό εμβατήριο της παρέλασης της 9ης Μάιου, της Ημέρας της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, που εορτάζεται με κάθε επισημότητα στη Ρωσία και σε άλλες πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες.

8 Μαΐου 1914: Ο Ταλαάτ πασάς σφραγίζει τη μοίρα των Ποντίων – «Κανένα έλεος»

Η σύσκεψη στην οποία αποφασίστηκε η αποστολή απόρρητων τηλεγραφημάτων ώστε οι διωγμοί των ανεπιθύμητων να γίνουν πιο συστηματικοί

Ο Ταλαάτ πασάς (πηγή: Wikipedia)

Μέλη του Κομιτάτου «Ένωση και πρόοδος» που οδήγησε στο Κίνημα των Νεότουρκων οι Ισμαήλ Εμβέρ, Μεχμέτ Ταλαάτ και Αχμέτ Τζεμάλ, οι οποίοι έμειναν στην Ιστορία ως οι «τρεις πασάδες»: πρόκειται για την τριανδρία που επέβαλε σκιώδη στρατιωτική δικτατορία μετά τη συνθηκολόγηση των Οθωμανών με τη Συνθήκη του Λονδίνου (1913) για τον τερματισμό του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, και ουσιαστικά σφράγισε τη μοίρα των χριστιανών της Ανατολής.

Οι Εμβέρ πασάς, Ταλαάτ πασάς και Τζεμάλ πασάς (όπως αποκαλούνται λόγω των τίτλων τους) έχουν ως κοινό σημείο αναφοράς το συνέδριο της Θεσσαλονίκης του 1911, κατά το οποίο αποφασίστηκε ότι η «Τουρκία ανήκει στους Τούρκους».

Στις 19 Μαΐου 1912 η εφημερίδα Χατέμ Μιλέτ της Κερασούντας έγραφε: 

«Ημείς οι Τούρκοι δεν διακρίνομεν την λεπτότητα της πολιτικής ήτις εστίν απάτη, γνωρίζομεν όμως κάλλιστα την μεταχείρισιν της σπάθης. Από δύο αιώνων η πολιτική διαμελίζει την πατρίδα ημών παραδίδουσα αυτήν εις σκύλους. Πρέπει ήδη να εξέλθη εκ της θήκης η σπάθη, διότι αι κυβερνήσεις των πιστευόντων εις τον Σταυρόν συνεννοήθησαν διαβολικώς απέναντι του αθώου ισλαμικού κόσμου.

»Η σπάθη εις τας χείρας των εχόντων την Ημισέληνον είναι όργανον δυνάμενον ν’ αμβλύνη την όρασιν των σταυροπιστευόντων, ενώ εις τας χείρας των άλλων είναι απλούν τεμάχιον σιδήρου. Αυτή θα απαλλάξη το Ισλάμ εκ της κατ’ αυτού συνωμοσίας».

Με τέτοια άρθρα ο τουρκικός Τύπος αφιόνιζε τον τουρκικό όχλο προετοιμάζοντας τις μεγάλες σφαγές.

Καριέρα...

Ορισμένες σκέψεις 80 χρόνια μετά την 9η Μαΐου 1945

Του Ρούντι Ρινάλντι

Σε λίγες μέρες θα γιορταστεί στη Μόσχα η 80ή επέτειος από τη νίκη των λαών επί του ναζιφασισμού στην Ευρώπη. Στις 9 Μαΐου 1945 υπογράφουν οι Γερμανοί στρατάρχες την πλήρη συνθηκολόγησή τους στο Βερολίνο, που έχει κατακτηθεί από τα σοβιετικά στρατεύματα. Ο πόλεμος σε άλλα μέτωπα (Ειρηνικός, Ιαπωνία) θα κρατήσει έως τον Αύγουστο του 1945. Έτσι θα έληγε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939-1945), που συγκλόνισε ολόκληρη την ανθρωπότητα και άνοιξε μια νέα σελίδα στην παγκόσμια ιστορία. Το κύριο βάρος της προσπάθειας αντιμετώπισης και κατανίκησης του ναζιφασισμού στην Ευρώπη θα πέσει στις πλάτες της ΕΣΣΔ και των αντιστασιακών κινημάτων σε μια σειρά από χώρες που είχαν κατακτηθεί από τον Άξονα.

Δεν σήκωσε κάθε μέλος της αντιχιτλερικής συμμαχίας (Αγγλία, ΗΠΑ και ΕΣΣΔ) το ίδιο βάρος στη θανατηφόρα αυτή μάχη, και αυτό είναι γνωστό. Οι συνολικές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές υπολογίζονται σε περίπου 75-85 εκατομμύρια. Η Σοβιετική Ένωση είχε απώλειες 27 εκατ., η Κίνα 10-15 εκατ., η Γερμανία 7 εκατ., η Πολωνία 6 εκατ., η Ιαπωνία 2,5-3,5 εκατ., η Γιουγκοσλαβία 1,7 εκατ., η Ελλάδα 600-800.000 (περίπου το 10% του τότε πληθυσμού), η Γαλλία 500.000, η Αγγλία 450.000, οι ΗΠΑ 420.000. Από τα 75-85 εκατ. νεκρών, στρατιωτικοί ήταν τα 21-25 εκατ., άμαχοι 29-30 εκατ., νεκροί από λιμό και ασθένειες 19-25 εκατ., Ολοκαύτωμα Εβραίων 6 εκατ. και άλλοι (τσιγγάνοι, κομμουνιστές, ομοφυλόφιλοι κ.λπ.) 5-6 εκατ.

Παραχάραξη, βολικές ταυτίσεις και αντιρωσική υστερία

Πολύ σύντομα περάσαμε στον «ψυχρό πόλεμο». Οι δύο Δυτικοί εταίροι της αντιχιτλερικής συμμαχίας στράφηκαν πολύ επιθετικά ενάντια στην ΕΣΣΔ και το σοσιαλιστικό συνασπισμό που αναδείχθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Σχετικά σύντομα μπήκαν οι βάσεις μιας παραχάραξης της ιστορίας και δημιουργήθηκαν ισχυρές βάσεις ιστορικού αναθεωρητισμού που συσκότιζαν τα αίτια, τις ευθύνες, το ρόλο κάθε δύναμης πριν, κατά και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό πήρε τεράστιες διαστάσεις μετά την πτώση του ανατολικού συνασπισμού (1989-1992).

Τι απίθανος τύπος είναι ο Άδωνις...

Ούτε για «Lower» τα αγγλικά στο ευχαριστήριο μήνυμα από έναν -υποτιθέμενο- Άγγλο ασθενή

Μια προσπάθεια προβολής του ΕΣΥ εξελίχθηκε σε επικοινωνιακό μπούμερανγκ για τον υπουργό Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη.

Αφορμή στάθηκε μια ανάρτηση στα social media, στην οποία ο ίδιος παρουσίασε ένα ευχαριστήριο μήνυμα από έναν -υποτιθέμενο- Άγγλο ασθενή, ονόματι Ντέιβιντ Ίλινγγουερθ, που νοσηλεύτηκε στο αντικαρκινικό νοσοκομείο «Μεταξά».

«Ευχαριστώ, υπουργέ»: Το γράμμα που δεν έπεισε

Σύμφωνα με την ανάρτηση του υπουργού, ο Ντέιβιντ έστειλε ένα θερμό μήνυμα για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του προς τον ίδιο και την ομάδα του νοσοκομείου. Το απόσπασμα στα αγγλικά, ωστόσο, φάνηκε να... κουτσαίνει: η διατύπωση θύμιζε περισσότερο αυτόματη μετάφραση παρά μητρικό ομιλητή της αγγλικής.

Βασίλης Ασημακόπουλος: « Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Το Ποντιακό ως πολιτικό και επιστημονικό ζήτημα. Η σημασία της 19ης Μαϊου »

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

Ευχαριστώ από καρδιάς τους διοργανωτές, τον Σύλλογο Ποντίων Φοιτητών Νομού Αττικής γι’ αυτήν την εξαιρετικά τιμητική πρόσκληση να συμμετάσχω σε μια ημερίδα με εξαιρετικούς συνομιλητές, που έχουν βαθιά γνώση στο θέμα. Μια ημερίδα αφιερωμένη στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.  

Είναι πολύ τιμητικό να σε καλούν οι φοιτητές. Είναι πολύ τιμητικό να σε καλούν να μιλήσεις στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι πολύ τιμητικό να μιλάς για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και το Ποντιακό Ζήτημα. Τιμητικό και συγκινητικό συνάμα.

Θυμάμαι εδώ σ’ αυτό το ίδιο αμφιθέατρο που βρισκόμαστε σήμερα, στις 8 Μαρτίου 1998, ημέρα της γυναίκας, εκδήλωση της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών με ομιλητές τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και Γυναίκες που είχαν υποστεί  οι ίδιες, αλλά και ως μητέρες, σύζυγοι, αδελφές, κόρες, τη βία, τη βαρβαρότητα αυταρχικών-φασιστικών καθεστώτων  στις περιοχές της Νότιας Αμερικής και της Ανατολικής Μεσογείου.   

Για εμένα όπως και για χιλιάδες άλλους ανθρώπους, που δεν έχουμε την τιμή να είμαστε ποντιακής καταγωγής, το Ποντιακό ζήτημα είναι ταυτισμένο, ενσαρκώνεται στο πρόσωπο και τη διαδρομή, την πολιτική παρέμβαση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Πολύ περισσότερο για ανθρώπους που προερχόμαστε από τον κομματικό σχηματισμό του οποίου ο Μιχάλης συνέβαλε από την εποχή της ηλικιακής του νεότητας  - η γνώμη μου είναι ότι παρέμεινε για πάντα νέος - και βγαίνοντας από τον αγώνα κατά της δικτατορίας μέσα από τις γραμμές του ΠΑΚ, στην ίδρυση και συγκρότησή του. Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Ακόμα περισσότερο, για ανθρώπους που εντάχθηκαν στο ιδεολογικό ρεύμα που καθοδηγούσε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης και που τον ακολούθησαν, όταν ο Μιχάλης διαφωνώντας συνολικά πια με την εξέλιξη του κομματικού αυτού σχηματισμού, αποχώρησε, συγκροτώντας την Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση. Ένα σχήμα που αντιμετωπίστηκε με τους όρους της «καρτελοποιημένης πολιτικής» στην Ελλάδα, μια περίοδος  που καθορίστηκε από τη Siemens και το Χρηματιστήριο, για ν’ αναφέρω δύο λέξεις που συμπυκνώνουν το πνεύμα και τις υλικές πρακτικές της εποχής.  Αυτά ως μια κατ’ αρχάς γνωριμία μαζί σας και αυτοπαρουσίαση, αν μου επιτρέπετε,  σε σχέση με τον Μιχάλη.

80 χρόνια από την μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών

Έγκλημα Τεμπών: Πλήρη αποδόμηση της «προπαγάνδας των βίντεο»

 

Πλήρη αποδόμηση της κυβερνητικής προπαγάνδας για τα Τέμπη από την εξέταση βίντεο που «ανακαλύφθηκαν» ξαφνικά, δύο χρόνια μετά από το έγκλημα!

Μιλώντας στην εκπομπή ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ του Γιώργου Σαχίνη, οι Φεντερίκο Καράσκο, επιστήμονας πληροφορικής με εξειδίκευση στην Τεχνητή Νοημοσύνη την Κυβερνοασφάλεια, τα Πολυμέσα και το Metaverse- Ιδρυτής της πολυεθνικής εταιρείας Graypes και Μέλος Τεχνικής Ομάδας συμβούλων Συγγενών θυμάτων και Τραυματιών Τεμπών, Βασίλης Κοκοτσάκης, Τεχνικός Σύμβουλος Συγγενών θυμάτων και τραυματιών των Τεμπών // Δικαστικός Πραγματογνώμονας σε θέματα Πυρκαϊών- Εμπρησμών, και Dr. Μανώλης Παπαδάκης, Καθηγητής προηγμένων μαθηματικών μοντέλων / Ανάλυση εικόνας ήχου / Πανεπιστήμιο Χιούστον Τέξας, αποδόμησαν πλήρως τα ψεύδη.

Διαβάστε όλη την τεχνική έκθεση που αφορά στα βίντεο που παρουσίασε η κυβέρνηση ως «υπερασπιστική γραμμή» ΕΔΩ

Στην τεχνική έκθεση που έδωσε στη δημοσιότητα ο Β. Κοκοτσάκης και η ομάδα του σχετικά με τα τρία βίντεο της Interstar, το συμπέρασμα που παρουσιάζεται συνοπτικά είναι ότι «δεν συντρέχουν κατ’ ουδένα τρόπο οι προϋποθέσεις που να επιβεβαιώνουν τα συμπεράσματα της ΔΕΕ, αντίθετα ενισχύονται όλες οι περί του αντιθέτου επισημάνσεις και διαπιστώσεις της παρούσης έκθεσης».

«Με βάση τις τεχνολογικές και ερευνητικές μεθοδολογίες της παρούσας έκθεσης που στοιχειοθετούν την μη αποδεδειγμένη αυθεντικότητα και γνησιότητα των (3) βίντεο που προσκομίστηκαν από την INTERSTAR και αφορά την κατά αυτούς κίνηση της εμπορικής αμαξοστοιχίας στην κρίσιμη ημερομηνία και ώρα, και τα οποία (βίντεο) εξετάστηκαν και αξιολογήθηκαν από την Δ.Ε.Ε/ΕΛ.ΑΣ, Σ υ μ π ε ρ α σ μ α τ ι κ ά αποφαινόμαστε ότι δεν συντρέχουν κατ’ ουδένα τρόπο οι προϋποθέσεις που να επιβεβαιώνουν τα συμπεράσματα της ΔΕΕ, αντίθετα ενισχύονται όλες οι περί του αντιθέτου επισημάνσεις και διαπιστώσεις της παρούσης έκθεσης.

Ανάρτηση από: https://www.militaire.gr/

Λευκή Τρομοκρατία - Πώς φτάσαμε στον εμφύλιο πόλεμο

Στο 5ο μάθημα Ιστορίας που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 7 Μαρτίου 2025, ο ομότιμος καθηγητής Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κ. Προκόπης Παπαστράτης μαζί με τη Δρ. Ιστορίας Λη Σαράφη, ασχολήθηκαν με τα γεγονότητα που λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια της Λευκής Τρομοκρατίας.

Όπως αναφέρει η Λη Σαράφη: «Στη δεκαετία του 1940, υπάρχουν δυο μεγάλα και σημαντικά ορόσημα της ιστορίας της Ελλάδας. Το πρώτο είναι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, με την Κατοχή και την Αντίσταση, το δεύτερο είναι ο Εμφύλιος πόλεμος. Το διάστημα των 20 μηνών ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο ορόσημα είναι η περίοδος της Λευκής Τρομοκρατίας. Στο μάθημα αυτό, αναδεικνύονται οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν στην Ελλάδα εκείνο το 20μηνο και πώς αυτές οι συνθήκες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις προς τον Εμφύλιο πόλεμο.

Η Ουνία - Πρόσωπο και Προσωπείο

Του π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού

Οδυνηρό «αγκάθι» στον διάλογο Ορθοδοξίας-Ρωμαιοκαθολικισμού, που μάταια πασχίζουν να το υποτιμήσουν οι δικοί μας Οικουμενιστές, είναι η ΟΥΝΙΑ.

1. Λέγοντας «Ουνία», εννοούμε ένα θρησκευτικοπολιτικό σχήμα, που επινοήθηκε από τον Παπισμό για τον εκδυτικισμό της (μη λατινικής) Ανατολής, την πνευματικοπολιτική υποταγή της στην εξουσία του Πάπα. Συνδέεται, δηλαδή με την επεκτατική πολιτική του Παπισμού, της συνεπέστερης έκφρασης του ευρωπαϊκού φεουδαρχισμού, ο οποίος με το Κράτος του Βατικανού συνεχίζεται ως τις ημέρες μας. Βέβαια πρέπει να γίνεται κάποια διάκριση σε διάφορες φάσεις, που παρουσιάζει ιστορικά η υπόθεση της «Ουνίας». Διότι του συγκεκριμένου ιστορικού σχήματος προηγείται η ιδέα και η μεθόδευση της υποταγής της Ανατολής-και μάλιστα των Ορθοδόξων-στον Πάπα, μια μόνιμη τάση της Λατινικής Εκκλησίας μετά την διαφοροποίηση και απόσχισή της από την Ορθόδοξη Ανατολή. Εκεί, που ο άμεσος εκλατινισμός αποδεικνύεται δυσεπίτευκτος, εφαρμόζει ο Παπισμός την μέθοδο της Ουνίας, η οποία αποδεικνύεται έτσι, πανούργα επινόηση, διότι η υποταγή επιτυγχάνεται με το πρόσχημα της συνέχειας και ελευθερίας.

Η επεκτατική αυτή κίνηση του Παπικού θρόνου ονομαζομένη ΟΥΝΙΑ ή ΟΥΝΙΤΙΣΜΟΣ στη γλώσσα μας, οφείλει το όνομά της στη λατινική λέξη UNIO (ένωση), αλλά μόλις το 1596 έλαβε στην Πολωνία επίσημα το όνομα UNIA (σλαβ. UNIJA). Το όνομα χρησιμοποιήθηκε τότε, για να χαρακτηρισθεί όχι μόνο η ενωτική κίνηση με τον Πάπα, αλλά και το συγκεκριμένο σώμα (κοινότητα) των Ορθοδόξων, οι οποίοι συνοδικά απεφάσισαν όχι την ολοτελή προσχώρησή τους στον Παπισμό, αλλά μόνο την αναγνώριση του Πάπα ως πνευματικής κορυφής των, διατηρώντας τα λατρευτικά και λοιπά έθιμά τους και δίνοντας, έτσι, εξωτερικά την εντύπωση της συνέχειας και παραμονής στο εθνικό πλαίσιό τους.

Για τις διαμαρτυρίες των Κρητικών κατά του γενοκτονικού Ισραήλ

Ανάρτηση του Μανώλη Μούτσου στο facebook

Γέμισε ο τόπος κρουαζιέρες με Ισραηλινούς και βρέθηκαν κάμποσοι Ηρακλειώτες με πανό και παλαιστινιακές σημαίες για να τους δείξουν ότι είναι ανεπιθύμητοι. Και πολύ καλά έκαναν. Σε έναν τόπο που έχει γνωρίσει τόσα Ολοκαυτώματα, οι τουρίστες από το γενοκτονικό Ισραήλ είναι ανεπιθύμητοι. Κι αυτοί και η Μοσάντ που τους συνοδεύει.

Κανονικά στις διαμαρτυρίες αυτές έπρεπε να συμμετέχουν οι δήμαρχοι, τα περιφερειακά συμβούλια και οι ντόπιοι βουλευτές. Το Ισραήλ είναι κράτος τρομοκράτης κι έχει για πρωθυπουργό έναν τύπο που καταζητείται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αυτά δεν τα λένε οι «ακτιβιστές». Ένα σωρό διεθνή δικαστήρια και ο ΟΗΕ τα λέει.

Ντροπή και μόνο ντροπή σε όσους αρπάζουν συνειδητά τα ματωμένα λεφτά των Ισραηλινών τουριστών.

Όμως κάπου εδώ διαδίδεται μια πονηρή άποψη. Οτι δήθεν η συμμαχία με το Ισραήλ είναι συμφέρουσα για τη χώρα. Οτι συνιστά ασπίδα από τον επεκτατισμό της Τουρκίας. Κι ότι τελοσπάντων έχουμε ανάγκη τα οικονομικά οφέλη από τους δεκάδες χιλιάδες τουρίστες που έρχονται. Δύσκολες εποχές για την οικονομία…

Και κάπως έτσι δικαιολογούν με πολύ ρεαλισμό την συνεργασία με το γενοκτονικό κράτος.

Οπότε όλοι εμείς οι υπόλοιποι που διαμαρτυρόμαστε ενάντια στους Ισραηλινούς δεν ξέρουμε από γεωπολιτική ανάλυση και διεθνείς συμμαχίες.

Ε κακομοίρηδες.

Οι Ρώσοι τουρίστες δεν ήταν ωφέλιμοι για την ντόπια οικονομία; Πολύ αδιαμαρτύρητα δέχτηκαν οι «ρεαλιστές» την διακοπή κάθε σχέσης με το ρωσικό κράτος.

Σπάνιες γαίες: Τα «λάφυρα» του Τραμπ από την Ουκρανία!

Του Δημήτρη Ιωάννου

Τα κοιτάσματα της Ουκρανίας μοιάζουν ως «θησαυρός» για τη Δύση η οποία θέλει να απεξαρτηθεί από την Κίνα.

Ο πρόεδρος Τραμπ μέσω της συμφωνίας ελπίζει να πάρει πίσω μεγάλα ποσά από αυτά που δόθηκαν από τη διοίκηση Μπάιντεν ως στήριξη κατά τον πόλεμο.

Ο Ουκρανός πρόεδρος, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, πηγαινοέρχεται στην Ουάσινγκτον προκειμένου να συναντηθεί με τον Αμερικανό ομόλογό του, Ντόναλντ Τραμπ και να υπογράψει την περιβόητη πλέον συμφωνία για τις σπάνιες γαίες της Ουκρανίας.

Το Κίεβο αντιμετώπισε όλο το προηγούμενο διάστημα αυξανόμενες πιέσεις από την Ουάσινγκτον να υπογράψει τη συμφωνία, με αποκορύφωμα τις άνευ προηγουμένου επιθέσεις του Τραμπ στον Ζελένσκι, όταν και τον χαρακτήρισε «μέτριο κωμικό» και «δικτάτορα δίχως εκλογές».

Ένα πρωτοφανές οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό «παιχνίδι» βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη που μπορεί να καθορίσει τις τύχες του κόσμου…

ΤΑ ΥΠΕΡΠΟΛΥΤΙΜΑ ΟΡΥΚΤΑ

Οι σπάνιες γαίες είναι ένα υποσύνολο 17 ορυκτών που είναι απαραίτητα για τα κινητά τηλέφωνα, τα ηλεκτρικά οχήματα, τα συστήματα καθοδήγησης πυραύλων και άλλες ηλεκτρονικές, βιομηχανικές και ενεργειακές εφαρμογές.

Παρά τον τίτλο αυτό, οι σπάνιες γαίες δεν είναι και πολύ… σπάνιες αλλά η εξόρυξη και η αξιοποίησή τους είναι δύσκολη και περιβαλλοντικά επιβαρυντική, πράγμα που σημαίνει ότι η παραγωγή συγκεντρώνεται σε πολύ λίγα μέρη, κυρίως στην Κίνα.

Στην πραγματικότητα, ορισμένες σπάνιες γαίες εντοπίζονται συχνότερα ακόμα και από τον μόλυβδο.