Με καλέσατε και ήρθα!
(Και πούτανε; Και πούτανε;)
Την περίφημη φράση, εκσφενδόνισε από την πόρτα του αεροπλάνου που τον έφερε στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 1974, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στο πλήθος που τον υποδέχονταν στο αεροδρόμιο. Ίσως γιατί έπρεπε όλοι να καταλάβουν ότι το φταίξιμο ήταν δικό μας κι ότι μας άξιζε ότι και να παθαίναμε.
Στις σημερινές (25/10/13) ειδήσεις, μάθαμε ότι ο στρατηγός Φράγκος Φραγκούλης διέψευσε την είδηση ότι θα ηγηθεί ενός Δεξιού πατριωτικού κόμματος.
-Δεν είναι ακόμη ώρα, φαίνεται να σχολίασε.
Ο στρατηγός είναι ο συγγραφέας του πολύ ενδιαφέροντος και ευπώλητου, αλλά δυσκολοδιάβαστου λόγω ελαφρώς κακής γραφής βιβλίου «Ποια Τουρκία, ποιοι Τούρκοι».
Ένα μήνα και κάτι, προτού τα άστρα του στρατηγού αρχίσουν να αχνοφέγγουν στον ελληνικό ουρανό, ένα άλλο άστρο εμφανίζονταν ξαφνικά στον Αττικό ουρανό και όχι μόνον. Το άστρο της κ. Γιάννας Αγγελοπούλου – Δασκαλάκη, που κάποιο κυριακάτικο ΕΘΝΟΣ την τοποθετούσε διεκδικητή της Δημαρχίας για την πόλη της Αθήνας.
Η κ. Αγγελοπούλου είναι η συγγραφέας του μάλλον κουτσομπολίστικου βιβλίου με τίτλο το μικρό της όνομα, που περιγράφει το δράμα που έζησε αναγκασμένη να συνεργάζεται με τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις. Το βιβλίο της τινάχθηκε από την πρώτη κιόλας βδομάδα στην πρώτη δεκάδα των ευπώλητων βιβλίων και συνεχίζει να βρίσκεται εκεί, με κάποιες «παράξενες» διακυμάνσεις. Δηλαδή,τη μια εβδομάδα βρίσκεται στη λίστα των ευπώλητων στο κυριακάτικο φύλο του ενός συγκροτήματος και την άλλη στην αντίστοιχη του άλλου συγκροτήματος, ενώ η πρώτη απλώς….. το αγνοεί. Το ίδιο συμβαίνει την επόμενη Κυριακή με την εφημερίδα του δεύτερου συγκροτήματος, που αγνοεί παντελώς το βιβλίο, μερικές φορές μάλιστα για δυό και τρεις βδομάδες, για να το ξανατοποθετήσει στο βάθρο ευθύς μετά, ενώ το άλλο συγκρότημα το αγνοεί. Φαίνεται σαν οι δυό καλές εφημερίδες να μαζεύουν πληροφορίες από διαφορετικά βιβλιοπωλεία. Μερικοί κακόπιστοι βέβαια ισχυρίζονται, πως πρόκειται για ένα στημένο παιχνίδι, ώστε να διατηρείται στην επικαιρότητα το όνομα της «σιδηράς κυρίας» των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Άλλωστε τον «σιδερένιο» χαρακτήρα τόνιζε και το συγκεκριμένο ρεπορτάζ του ΕΘΝΟΥΣ.
Και τις ίδιες μέρες, ένα άλλο αστέρι, μικρότερο και πιο αχνό, προσπαθούσε να διαπεράσει τη σκοτεινιά που μας δέρνει τελευταία. Ένα άλλο ρεπορτάζ, παρουσίαζε το πορτρέτο της «αιρετικής» κας Ρεπούση.
Βέβαια, χαρακτηριστικό των αιρετικών, με πρώτο και καλύτερο τον Σωκράτη και τελευταίο τον Θεόφιλο Καΐρη, είναι το πείσμα στη υπεράσπιση των απόψεων τους, σε αντίθεση με την κ. Ρεπούση, που μπροστά στη θύελλα που ξεσηκώνουν οι απόψεις της, τα μαζεύει και μιλά για «άστοχες εκφράσεις» που «διαγράφηκαν δεόντως» από το επίμαχο βιβλίο ιστορίας, ή για «παρανόηση» των απόψεων της για τους «εθνικούς μας μύθους» σχετικά με το Ζάλογγο.
Κι επειδή όλ’ αυτά δεν μας έφταναν, είχαμε και τα πεφταστέρια. Τις ωραίες εκείνες βραδιές που τα κανάλια μας απήγγειλαν το έπος της χρυσαυγιάδας, νάτος κι ο κ. Τζήμερος, σαν διάττοντας αστέρας να λέει τη γνώμη του, αναλώνοντας τον ίδιο χρόνο στο δελτίο ειδήσεων με τον Αλέξη Τσίπρα.
Αυτή η αστρική κινητικότητα, φανερώνει μιαν πραγματικότητα. Ότι το κυρίαρχο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό συγκρότημα (μπλοκ εξουσίας) της χώρας μας, έχει καταλάβει πολύ καλά πως το υπάρχον πολιτικό σκηνικό με τους εκφραστές του, τα σημερινά πολιτικά κόμματα, δεν επαρκούν για τη συνέχιση της κυριαρχίας του.
Από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα η κυρίαρχη αυτή τάξη έπαιξε το ευρωπαϊκό χαρτί, επισείοντας συνεχώς τον κίνδυνο της εκδίωξης μας από την ευρωζώνη. Σήμερα όμως, μετά από τέσσερα χρόνια ύφεσης και άγριας φορολόγησης, οι κοινωνικές αντιστάσεις απέναντι σ’ αυτόν τον κίνδυνο έχουν αμβλυνθεί και οι εξελίξεις μπορεί να καταποντίσουν τους πολιτικούς εκφραστές της καθεστηκυίας τάξης, βάζοντας σε κίνδυνο ολόκληρο το πολιτικό σύστημα και πιθανότατα το ίδιο το οικονομικό – κοινωνικό σύστημα.
Όλα λοιπόν δείχνουν πως οδηγούμαστε στην αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού υπό την ηγεσία – πατρωνία ενός «στιβαρού ηγέτη», (γυναίκα ή άνδρας αδιάφορο), που θα εκλεγεί (αφού πρώτα επιβληθεί από Μέσα Μαζικής Χειραγώγησης) με σημαία το «νοικοκύρεμα», την «αναδιοργάνωση», την πάταξη της «φαυλοκρατίας» κι όλα τα ωραία που έχουμε ακούσει από τους κατά καιρούς εθνοσωτήρες.
Τώρα η παραμονή στο Ευρώ και την Ευρώπη ακόμη θα πάψει να είναι ταμπού και κόκκινη γραμμή, άλλωστε το μέλλον της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αβέβαιο και ήδη έχουν προβάλλει σενάρια κατακερματισμού της σε επιμέρους ενώσεις. Τώρα το κυρίαρχο ζήτημα είναι και θα είναι η συνέχεια του οικονομικού και κοινωνικού συστήματος στην Ελλάδα.
Μαζί με το πολιτικό σκηνικό, θ’ αλλάξει φυσικά και το μοντέλο του κράτους, θα γίνει ακόμη πιο συγκεντρωτικό και αυταρχικό, όρος απαραίτητος για να μπορούν οι κυρίαρχες τάξεις να διαμορφώσουν το καινούργιο μέλλον της χώρας χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις, με περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών και των ατομικών δικαιωμάτων, συνάδοντας και με τον αυταρχικό και αλαζονικό χαρακτήρα του νέου «Εθνάρχη(ισσας)». Άλλωστε και τα τέσσερα αστέρια που αναφέρθηκαν, διακρίνονται για την αυταρχικότητα τους. Ο πρώτος γιατί είναι στρατιωτικός και τα λέει τσεκουράτα, η δεύτερη λόγω οικονομικών πόρων, ο τρίτος σαν αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας και η τέταρτη λόγω ξεροκεφαλιάς που πολλοί αποδίδουν στο κλίμα της ιδιαίτερης πατρίδας της. Πιθανότατα, το σύστημα έπαιξε προς αυτή την κατεύθυνση και με τον Μιχαλολιάκο, ο τελευταίος όμως απορρίφθηκε μάλλον λόγω βλακείας.
Απέναντι σ’ αυτή την προοπτική, η κοινωνία των πολιτών έχει μονάχα ένα δρόμο να επιλέξει σύμφωνα με τον καθηγητή Γιώργο Κοντογιώργη, συγγραφέα του βιβλίου «Κομματοκρατία». Την υπέρβαση του παρόντος πολιτικού συστήματος, την επέκταση της πολιτείας δικαίου στην πολιτική τάξη και την ανάκτηση μέρους (του αντιπροσωπευτικού μέρους) της πολιτικής της κυριαρχίας, να γίνει δηλαδή θεσμός της πολιτείας αντί για παράκλητος της κομματοκρατίας και δρομοδιαδηλωτής (Γ.Κοντογιώργης «Ο αποκλεισμός της κοινωνίας από το πολιτικό σύστημα» 24/10/13 activistika.blogspot.gr).
Η απάντηση στον αυταρχισμό και τους εθνοσωτήρες, είναι η επέκταση της Δημοκρατίας, η μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων. Όσο γρηγορότερα το καταλάβουν αυτό οι δυνάμεις της Αριστεράς, συνεργαζόμενες στη διαμόρφωση προτάσεων προς αυτή την κατεύθυνση, τόσο γρηγορότερα θα βγει η χώρα και ο λαός από τα σημερινά αδιέξοδα.
