Χρόνια δύο μετά τη Χειραγώγηση που την είπανε Ενημέρωση
και την ευλόγησαν
στα αργυρώνητα κανάλια
Εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;
Βλέπω τα δέντρα να καίνε σαν κεριά στο μεγάλο τραπέζι
της κρατικής Αδιαφορίας
Με το δάκρυ του ρετσινιού
και το πένθος της μέλισσας
Βλέπω τους ταπεινούς να θρηνούν για το χαμένο βιος τους
κρατώντας το ίσο
σε μια φρικιαστική συναυλία κραυγών
από φλεγόμενα ζώα
Καρβουνιασμένα κλαδιά σε βουβή ικεσία
να σημαδεύουν τον ουρανό μέσα από πέπλα καπνού
και τις στάχτες να στήνουν μακάβριο χορό
εκεί όπου άλλοτε έβρεχε
Μα βλέπω επίσης τη φτηνή Δημαγωγία και την ακριβή Διαπλοκή
που την είπανε Αριστεία
παραδομένη στην οργή και τη χλεύη του πλήθους
Tις άλλοτε κραυγάζουσες περικεφαλαίες να σιωπούν
πεσμένες στο έδαφος
και τους τυμβωρύχους να ντύνονται το σάβανο της ύβρης τους
Γιαυτό και κρυφά θα μετρήσουν τους ψηφοφόρους τους οι Κυβερνήτες, κηρύσσοντας αναδασώσεις και ανάπτυξη. Όπου θα χορτάσουν οι Ιδιώτες Ημέτεροι. Μέχρι σκασμού.
Και πατρίδα ξανά θα πουλήσουν, σταυρό και σημαία και φράγμα του Έβρου, τζάμπα μαγκιά σε άοπλους πρόσφυγες, με τις οθόνες να ραίνουν με άνθη τον Μωυσή.
Ώσπου το σκοτάδι θ’ ανοίξει και πάλι
κράζοντας ξανά
Εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;
Βλέπω το ψέμα να λοβοτομεί τα μυαλά των ανθρώπων
και να τυλίγει τις ψυχές τους στη νύχτα
του φόβου και της μισαλλοδοξίας
Βλέπω την αλληλουχία της απληστίας και της αλαζονείας
να στρώνει το δρόμο
στο τελευταίο μεγάλο φαγοπότι των αφρόνων
Βλέπω τα πελέκια των φυσικών νόμων να πέφτουν αδιακρίτως
επί δικαίων και αδίκων
στην καταιγίδα που κάθε μέρα γεννάει ο βιασμός τη Μάνας Γης
Κι ύστερα δεν βλέπω τίποτε
Μονάχα το απρόβλεπτο της Ιστορίας
ύστατη ελπίδα
να μας κλείνει περιπαιχτικά το μάτι
(Φωτό: κάπου στη βόρεια Χίο)
Ανάρτηση από: Ισαβέλλα Μπερτράν | Facebook
Ευχαριστώ τον φίλο Χρήστο Κ.
