Τραγούδι με πολλές ερμηνείες, πολλές αναγνώσεις, πολλές προσμονές, πολλές...
Γραμμένο από τον Μίκη Θεοδωράκη κατά την διάρκεια της της εξορίας του στη Ζάτουνα της Αρκαδίας το 1968-1969.
Αριστερά με ¨προσδοκίες¨ αλλά ταυτόχρονα και ¨καθυστερημένη¨ μορφωτικά και ιδεολογικά περιμένει το ξανθό γένος για να λυτρωθεί...
1969.Ο Μίκης Θεοδωράκης στη Ζάτουνα με την οικογένειά του
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνείες: Πέτρος Πανδής, Μίκης Θεοδωράκης, Μαργαρίτα Θεοδωράκη
Δίσκος: Αρκαδίες I-VII-VII (Αρκαδία I)
Ψηλά στης Ρωσίας τα χιόνια
εκεί που φυσάει ο βοριάς
το ξανθό γένος να 'ρθει αιώνια,
προσμένει ο δόλιος ο ραγιάς.
Αγάπες, τραγούδια, λουλούδια
μας στέλνουν και λόγια καυτά
στου Φάληρου μπρός τα μουσούδια
οι άλλοι μας στέλνουν θωρηκτά.
Ραγιάδες πονούν και στενάζουν
πάει και τούτη η γενιά
παράδεισο όλοι μας τάζουν
στα χίλια εννιακόσια ενενήντα εννιά
Στίχοι: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνείες: Πέτρος Πανδής, Μίκης Θεοδωράκης, Μαργαρίτα Θεοδωράκη
Δίσκος: Αρκαδίες I-VII-VII (Αρκαδία I)
Ψηλά στης Ρωσίας τα χιόνια
εκεί που φυσάει ο βοριάς
το ξανθό γένος να 'ρθει αιώνια,
προσμένει ο δόλιος ο ραγιάς.
Αγάπες, τραγούδια, λουλούδια
μας στέλνουν και λόγια καυτά
στου Φάληρου μπρός τα μουσούδια
οι άλλοι μας στέλνουν θωρηκτά.
Ραγιάδες πονούν και στενάζουν
πάει και τούτη η γενιά
παράδεισο όλοι μας τάζουν
στα χίλια εννιακόσια ενενήντα εννιά
Ευχαριστώ τον φίλο Δήμο Σ.
