Η διαρροή συνομιλιών υπαλλήλων του ΔΝΤ προκάλεσε αναστάτωση, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και στην ΕΕ και σε ολόκληρη την υφήλιο. Ωστόσο, οι ερμηνείες που δόθηκαν από τα διεθνή ΜΜΕ, όχι μόνο δεν συμπίπτουν σε καίρια σημεία, αλλά και ειδικότερα δεν διαφωτίζουν τα ακόλουθα ερωτήματα:
*από ποιους και επιδιώκοντας τι έγινε αυτή η διαρροή;
* ποιοι ωφελούνται και ποιοι βλάπτονται από τη διαρροή αυτή;
*η Ελλάδα θα μπορούσε να αξιοποιήσει προς όφελός της αυτήν τη διαρροή, και αν ναι το προσπάθησε ή όχι;
*τι μπορεί να συγκαλύπτει αυτό το γεγονός αναφορικά και με την Ελλάδα;
Α. Και θα αρχίσω με το ΔΝΤ που άλλωστε βρίσκεται στη βάση των πρόσφατων γεγονότων
Για μας τους Έλληνες το περιεχόμενο των συνομιλιών μεταξύ των υπαλλήλων του ΔΝΤ δεν ήταν έκπληξη, εφόσον, δυστυχώς, γνωρίζουμε εδώ και καιρό, ότι:
*Το ΔΝΤ μας εκβιάζει με απαράδεκτες μεθοδεύσεις, όχι βέβαια για να μας πείσει να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις, που θα είναι προς όφελός μας, αλλά για να εξασφαλίσει την παρουσία του στο ελληνικό πρόγραμμα, για να προωθήσει το ακραίου δογματισμού νεοφιλελεύθερο πρόγραμμά του και, φυσικά, για να εξυπηρετήσει τους δανειστές.
*Στις συνομιλίες που διέρρευσαν, αφήνεται να εννοηθεί ότι το ΔΝΤ εύχεται και μάλιστα φαίνεται να προωθεί ή και να οργανώνει μια ελληνική χρεοκοπία, χρησιμοποιώντας την ως εκβιασμό διπλής κατεύθυνσης: 1) Προς την Ελλάδα, προκειμένου να υποκύψει στη λήψη ακόμη πιο αιματηρών μέτρων, και 2) Προς την κα Μέρκελ, προκειμένου να πειστεί να ελαφρύνει το ελληνικό χρέος, ώστε να καταστεί βιώσιμό, και έτσι το ΔΝΤ να μπορέσει να παραμείνει στο πρόγραμμα, που όπως φαίνεται το επιθυμεί διακαώς .
*Από τις συνομιλίες αυτές των υπαλλήλων του ΔΝΤ γίνεται και επισήμως γνωστό ότι οι εκβιασμοί εναντίον της χώρας μας, με κορωνίδα το GREXIT, είναι το αποτελεσματικότερο μέσον του ΔΝΤ, προκειμένου να κουρελιάζεται, να εξαθλιώνεται και να υποκύπτει η Ελλάδα στο σύνολο των εγκληματικών πια απαιτήσεων του. Στο σημείο, βέβαια, αυτό διαπιστώνεται απόλυτη σύμπτωση της επιλογής του Grexit, ως του πιο αποτελεσματικού μέσου πίεσης εναντίον της Ελλάδας, καθώς υιοθετείται και από τους δύο θεσμούς, δηλαδή ΔΝΤ και ΕΕ. Και η διαπίστωση αυτή είναι εξοργιστική, αν επιπλέον ληφθεί υπόψη ότι πρόκειται για απαράδεκτα παραπειστικό μέσον πίεσης, το οποίο, παρότι ουσιαστικά, τρομοκρατεί τους δανειστές, αυτοί πείθουν την Ελλάδα, ότι αυτή πρέπει να πανικοβάλλεται από αυτό.
*Από τις συνομιλίες αυτές προκύπτει, ακόμη, ότι το ΔΝΤ αδιαφορεί τελείως για τη συνεχή ύφεση που μαστίζει την Ελλάδα, ως συνέπεια της εφαρμογής, επί 7 χρόνια των δικών του προγραμμάτων, και το μόνο που το απασχολεί είναι το πως θα την απομυζήσει και θα την ματώσει περισσότερο, ώστε να επιτύχει ένα απάνθρωπα υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα.
*Γίνεται ξεκάθαρο ότι στις συνομιλίες αυτές μεταξύ των στελεχών του ΔΝΤ υπάρχει η επιθυμία ή και η πρόθεση να πιεστεί, όσο γίνεται περισσότερο, η ΕΕ ώστε να ενδώσει στην επιθυμία του ΔΝΤ για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Και με βάση αυτήν την επιθυμία του ΔΝΤ, θα τολμήσω να εκφράσω μια υποψία, που φαίνεται ευλογοφανής, τουλάχιστον ώσπου να αποκαλυφθεί, αν αποκαλυφθεί ποτέ, κάποια άλλη πηγή διαρροής. Σκέπτομαι, δηλαδή, ότι πιθανότατα, το ίδιο το ΔΝΤ να έχει προκαλέσει τη διαρροή. Και όπως φαίνεται είναι το μόνο που είχε συμφέρον. Αντιθέτως η Ελλάδα, που ορισμένα ξένα έντυπα την αναφέρουν ως πιθανή πηγή διαρροής, εκτός του ότι αυτό διαψεύσθηκε από το Wiki Leaks, επιπλέον δεν φαίνεται να είχε συμφέρον να το πράξει. Αυτή, εξάλλου, η ερμηνεία, ενισχύεται και από την πολύ ύποπτη αντίδραση του ΔΝΤ. Με υπεροψία, που φυσικά είναι αδικαιολόγητη για την περίπτωση διαρροών δικών της συνομιλιών, και που πιθανότατα προσπαθεί να καλύψει την ενοχή του, η διευθύντριά του κα Lagarde, δήλωσε ότι "δεν ασχολείται με διαρροές"! Και, επιπλέον, δεν σπεύδει, όπως θα ήταν επιβεβλημένο, να επιδοθεί σε έρευνα για το τι ακριβώς συνέβη.
Β. Ας έρθουμε τώρα στην ΕΕ και στη θέση που παίρνει απέναντι στο ΔΝΤ και απέναντι στην Ελλάδα
Η ΕΕ έχει ανάγκη από το know how του ΔΝΤ, το οποίον η ίδια στερείται, όπως άλλωστε προκύπτει και από τις συνομιλίες που διέρρευσαν, και από τις οποίες φαίνεται ξεκάθαρα ότι το ΔΝΤ θεωρεί εντελώς αναξιόπιστες τις κρίσεις των Βρυξελλών για τη δημοσιονομική και οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Επιπλέον, όμως, η ΕΕ φαίνεται να επιθυμεί την παρουσία του ΔΝΤ, ως κυρίως υπεύθυνου στην επιχείρηση δολοφονίας της Ελλάδας, ενώ η ίδια προσπαθεί να εμφανίζεται ότι δήθεν εξαναγκάζεται να ακολουθεί. Και η Ελλάδα; Η Ελλάδα συμπιέζεται αφόρητα ανάμεσα στην Σκύλλα και τη Χάρυβδη, και είναι εξαιρετικά δύσκολο να προσχωρήσει σε οποιαδήποτε λύση ουσίας.
Η διαρροή των συνομιλιών φέρνει ξανά στο προσκήνιο, την ύπαρξη διαμάχης συμφερόντων, για την τελική επικράτηση, ανάμεσα στις ΗΠΑ και την ΕΕ. Η διαμάχη αυτή δεν περιορίζεται, βέβαια, στην ελληνική περίπτωση, αλλά αποτελεί ένα επιπλέον αγκάθι, καθώς η χώρα μας δεινοπαθεί ανάμεσα στους δύο αυτούς κολοσσούς, που κυριολεκτικά την ποδοπατούν, χωρίς να της εξασφαλίζουν ούτε ένα μέτρο, που να αφορά στην επίλυση του αδιεξόδου της. Υποχρεώνοντάς την, αντιθέτως, να ξεπληρώνει το χρέος, με καθεστώς λιτότητας και ύφεσης. Σχετικά με τους εκβιασμούς προς την Ελλάδα, αυτοί εκτοξεύονται και από τις δύο πλευρές. Οι εκβιασμοί του ΔΝΤ αφορούν απαιτήσεις για ακόμη περισσότερο αίμα, μέσα από τις υποτιθέμενες μεταρρυθμίσεις, που κακώς φέρουν αυτήν την ετικέτα, καθώς μόνον για μεταρρυθμίσεις δεν πρόκειται. Και η απειλή είναι μόνιμα η αργοπορία αξιολόγησης, που συνεπάγεται μη έγκαιρη παροχή της δόσης δανείου και συνεπώς επίσημη χρεοκοπία. Ενώ, η ΕΕ εκβιάζει και αυτή με τη σειρά της την Ελλάδα, απαιτώντας από αυτήν εμβάθυνση της φτωχοποίησης χωρίς όρια, και απειλώντας την, αν δεν συμμορφωθεί, με GREXIT. Είναι, εξάλλου, χαρακτηριστικό ότι γίνεται σαφής προσπάθεια αποστασιοποίησης, από το περιεχόμενο των διαρροών, και από το ΔΝΤ, αλλά και από τη ΕΕ, που συμπεριφέρνονται ως περίπου να μην έχουν υπάρξει αυτοί οι διάλογοι. Αλλά, όμως, αυτοί οι απαράδεκτοι διάλογοι αποτελούν γεγονός.
Ορισμένες πηγές, αλλά όμως όχι το ΔΝΤ ή η ΕΕ, μίλησαν για την πιθανότητα, οι διάλογοι να μην είναι αυθεντικοί. Πρόκειται, φυσικά, για αστεία υπόθεση, γιατί αν πράγματι υπήρχε έστω και η ελάχιστη αμφιβολία για την αυθεντικότητά τους, το ΔΝΤ δεν θα είχε παραμείνει σιωπηλό και αμήχανο, αλλά αντιθέτως θα είχε κυριολεκτικά χαλάσει τον κόσμο.
Οι επιδιώξεις του ΔΝΤ απέναντι στην ΕΕ ουδέποτε ήταν διαυγείς. Ας υποθέσουμε, όμως, κάτι που ήταν κατά καιρούς και που μάλλον εξακολουθεί να είναι πιθανόν. Ότι, δηλαδή, οι ΗΠΑ εξέλαβαν από την αρχή της δημιουργίας της την ΕΕ ως ανταγωνίστρια δύναμη, και δεν θα είχαν καταρχήν αντιρρήσεις στην πιθανότητα διάλυσής της, και ιδίως της Ευρωζώνης, ώστε να μην απειλείται το δολάριο από το ευρώ. Κάτω από αυτήν την υπόθεση, ένα σενάριο όπως το παρακάτω, δεν φαίνεται απίθανο. Δηλαδή, το ΔΝΤ να προκαλέσει την ελληνική χρεοκοπία, ακριβώς πριν από τις εκλογές στη Μ. Βρετανία, έτσι ώστε να αποσταθεροποιηθεί η Ευρωζώνη και να ενθαρρυνθούν οι Βρετανοί να ψηφίσουν Brexit. Πρόκειται, βέβαια, για ένα απλό σενάριο, αλλά ωστόσο ένα σενάριο που μπορεί να στηριχθεί στο πνεύμα των διαλόγων που διέρρευσαν, καθώς και στην όλη περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Αυτή η κατεύθυνση ερμηνείας των διαρροών προβάλλεται σε άρθρο του Brett Arends (Europe's secret fear about Greece, Opinion 16.06.2015) όπου υποστηρίζεται ότι η επιστροφή της Ελλάδας στο εθνικό της νόμισμα δεν θα ήταν καταστροφή, αλλά σωτηρία για αυτήν, και αυτό είναι ακριβώς που φοβάται η ΕΕ. Ότι δηλαδή θα την ακολουθήσουν και άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και η Ευρώπη θα διαλυθεί. Μήπως, λοιπόν, το ΔΝΤ θα επιθυμούσε αυτήν τη διάλυση;
Γ. Και τώρα να πάμε στο μεγάλο θύμα όλων αυτών, στην Ελλάδα μας
Θα πρέπει να θεωρηθεί περίπου βέβαιο ότι η διαρροή δεν έγινε από την Ελλάδα. Αλλά, έστω και στην εντελώς απίθανη περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση κρύβεται πίσω από τις διαρροές, τι άραγε έχει μεγαλύτερη σημασία: το ποιος αποκάλυψε τις φοβερές μεθοδεύσεις και τον εντελώς προσβλητικό τρόπο των ανθρώπων του ΔΝΤ με τον οποίον χαριεντίζονται εναντίον μιας χώρας που οι ίδιοι καταστρέψανε ή το ότι αυτές οι συνομιλίες αποτελούν γεγονός; Είναι, πράγματι, απορίας άξιο το πως γίνεται επίσημα ανεκτή, από τους ιθύνοντες του κόσμου, μια τόση απύθμενη υποκρισία. Και μάλιστα, μέσα σε αυτόν τον απερίγραπτο κυνισμό, να συμφιλιώνονται, τελικά, οι δύο θεσμοί μας, το ΔΝΤ και η ΕΕ, εναντίον της Ελλάδας.
Υπάρχει, όμως δυνατότητα και άλλης ανάγνωσης, σχετικά με τη διαρροή των διαλόγων του ΔΝΤ. Ανεξαρτήτως του ποιος ευθύνεται για αυτές ή ποιες ήταν οι επιδιώξεις τους, θα μπορούσε το σκοτεινό αυτό θέμα να εξελιχθεί σε μια θαυμάσια ευκαιρία για την Ελλάδα, με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα την χειρίζονταν ορθολογικά οι κυβερνητικοί μας. Δυστυχώς, κατά την γνώμη μου, η Κυβέρνηση συμπεριφέρθηκε με αστοχία, προσφέροντας την ευχέρεια στην κυρία Lagarde να μας επιτεθεί φραστικά, αντί να σπεύσει να απολογηθεί η ίδια, όπως θα όφειλε. Δύο είναι, κατά τη γνώμη μου, τα καίρια σφάλματα στο περιεχόμενο του πρωθυπουργικού γράμματος : 1) Το ότι ερωτά την κυρία Lagarde, αν το περιεχόμενο των διαλόγων μεταξύ Τόμσεν και Βελκουλέσκου απηχεί τις επίσημες απόψεις του ΔΝΤ. Αλλά, περί αυτού δεν θα χωρούσε ούτε η ελάχιστη αμφιβολία, εφόσον και οι δύο συνομιλητές είναι στενοί συνεργάτες της κυρίας Lagarde. Αλλά και αν, στην απίθανη περίπτωση, έκαναν του κεφαλιού τους οι δύο αυτοί συνομιλητές, με την εμφάνιση των διαρροών, θα είχαν σίγουρα αποκεφαλιστεί από την κυρία Lagarde. Αλλά, όπως είναι γνωστό, τους κάλυψε απόλυτα και, μάλιστα, ανησύχησε και για την προσωπική τους ασφάλεια στη χώρα μας. Και, ούτε λέξη, για το περιεχόμενο των διαρροών. Δεν απορρέει, συνεπώς, οσμή μεθόδευσης αυτή η διαρροή; Η άστοχη αυτή ερώτηση του πρωθυπουργού, εξάλλου, που προδίδει αμηχανία, ατολμία για τη συνέχεια χειρισμού της υπόθεσης, αλλά και κάποιο φόβο, άνοιξε διάπλατα την πόρτα για εκμετάλλευση από την κυρία Lagarde, και 2) Θα ήταν, πιστεύω, γενικότερα αποτελεσματικός ένας μεγάλος, αλλά απόλυτα δικαιολογημένος θυμός, που να ξεχειλίζει στο πρωθυπουργικό γράμμα, που να εννοεί "ως εδώ και μη παρέκει" και να εκρήγνυται κραυγάζοντας 'πως τολμάτε να εξακολουθείτε να παίζετε αχρεία παιχνίδια στην πλάτη ενός λαού που αργοπεθαίνει εξαιτίας των ανόητων δικών σας προγραμμάτων";;;;
Είναι, εξάλλου, ξεκάθαρο ότι η οργισμένη και προσβλητική, αλλά παντελώς αδικαιολόγητη απάντηση της κυρίας Lagarde, δεν απευθύνεται σε πρωθυπουργό ανεξάρτητης χώρας, αλλά αντιθέτως σε υφιστάμενό της τον οποίον εγκαλεί στην τάξη, αδιαφορώντας για το ότι δεν είναι ο φταίχτης, αλλά το θύμα. Ο κ. Τσίπρας, για την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού, δεν έπρεπε ποτέ να δεχθεί αυτήν την επιστολή, χωρίς αιχμηρή ανταπάντηση ή ακόμη και επιστροφή της με τον χαρακτηρισμό ως απαράδεκτης. Αυτό θα έκανε ένας πραγματικός ηγέτης. Φυσικά, η Διευθύντρια του ΔΝΤ, αρκέστηκε σε προσβολές εναντίον της Ελλάδας, αλλά δεν απάντησε. Και τι θα μπορούσε να απαντήσει; Δεδομένου ότι μέσα από τους διαλόγους επισημοποιούνται όλοι οι οικτροί εκβιασμοί, που συστηματικά γίνονται εναντίον της Ελλάδας, δεν υπάρχει πραγματικά κάτι άλλο να πει η κυρία Lagarde από του να τις χαρακτηρίσει ως "ανοησίες". Αλλά, και με τη δήλωση "ουδέν σχόλιο", δηλώνει ενοχή. Πως, δηλαδή, ουδέν σχόλιο όταν βγαίνουν στο φως όλα τα άπλυτα του σπιτιού της!
Λίγες μόνον ημέρες μετά το σκάνδαλο των συνομιλιών, ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, υιοθετεί τον ρόλο του "καλού" δηλώνοντας:«Σκοπός μου είναι να αποφευχθεί μία νέα ελληνική κρίση» και ακόμη εξέφρασε τη λύπη του για την ηχογράφηση της συνομιλίας Τόμσεν - Βελκουλέσκου την οποία διέρρευσαν τα WikiLeaks. Και αυτός τίποτε επί της ουσίας.
Ο κ. Τσίπρας είχε στα χέρια μου μια χρυσή ευκαιρία, την οποίαν άφησε να περάσει αναξιοποίητη. Και όχι μόνον, αλλά ο πρωθυπουργός φαίνεται να αναζητεί καταφύγιο στην κα Μέρκελ, για να προστατευθεί εναντίον του ΔΝΤ, επειδή, όπως υποστηρίζει ο κ. Τσίπρας, το ΔΝΤ πάει να διαλύσει την Ευρώπη. Αλλά. προς Θεού, το πρόβλημα μας είναι η διάλυση της Ευρώπης, ή η Ελλάδα που χάνεται;
Δ. Τι κάνει η Ελλάδα μας μετά τις διαρροές
Όσο και αν είναι απίστευτο, όσο και αν φαίνεται αδιανόητο, ωστόσο, ναι, εμείς, επιστρέψαμε πειθήνια στους χώρους των μαρτυρικών διαπραγματεύσεων, για να συμφωνήσουμε σε πρόσθετα μέτρα, που σκοτώνουν τον ελληνικό λαό, και που εξαφανίζουν την Ελλάδα. Η Κυβέρνηση, σε πείσμα των όσων προηγήθηκαν, εμφανίζεται, για πολλοστή φορά, να κόπτεται και να αγωνιά για την ολοκλήρωση μιας ακόμη φονικής συμφωνίας, ενώ πασκίζει να βελτιώσει ορισμένα εντελώς οριακά σημεία τα οποία και εμφανίζει ως σημαντική επιτυχία της.
Είναι, όμως, πια καιρός να διερωτηθούμε πολύ σοβαρά τι ακριβώς μπορούμε να περιμένουμε από τις διαδοχικές συμφωνίες, οι οποίες εγκρίνουν τις δόσεις δανείων, από τις οποίες διογκώνεται συνεχώς το χρέος, αυξάνει η ανεργία, εξαθλιώνεται σταδιακά το σύνολο του ελληνικού λαού και εντείνεται η ύφεση; Να συνειδητοποιήσουμε, επιτέλους, ότι και αυτή η τελευταία προς το παρόν συμφωνία, όπως άλλωστε και όλες οι προηγούμενες, εκτός του ότι στάζουν ολοένα και περισσότερο αίμα όσο προχωρεί ο καιρός, οδηγούν κυριολεκτικά και χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, σε οριστική ελληνική καταστροφή, σε ολοκληρωτικό εθνικό αφανισμό.
Βρισκόμαστε σε τέλειο αδιέξοδο, αν δεν αλλάξουμε ολοκληρωτικά πορεία επειδή:
1. Το πρόγραμμα των Μνημονίων επιβάλλει στην Ελλάδα μέτρα τα οποία είναι διαμετρικά αντίθετα αυτών που η οικονομία χρειάζεται για να αναζωογονηθεί. Τα μέτρα που μας επιβάλλουν αποκλείουν κάθε πιθανότητα ανόρθωσης της οικονομίας, είναι μέτρα που απομυζούν και στραγγαλίζουν κάθε αναπτυξιακή προοπτική, και φυσικά κάθε ημέρα που περνά κάνει το χρέος περισσότερο μη βιώσιμο, αφού κάθε νέα δόση δανείου αυξάνει το χρέος μέσα σε ένα καταποντιζόμενο ΑΕΠ. Είναι θέμα πια ζωής και θανάτου να καταλάβουμε ότι οι δανειστές μας δεν ενδιαφέρονται για την αποπληρωμή του χρέους, μέσω ανάπτυξης της οικονομίας, αλλά αντιθέτως αποβλέπουν στην αρπαγή του εθνικού μας πλούτου. Είναι χαρακτηριστική, στο σημείο αυτό, η επιμονή της Γερμανίας για ιδιωτικοποιήσεις 50 δις ευρώ, ενώ η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει αδυναμία, το ποσό να υπερβεί τα 6-7 δισ. ευρώ,
2. Το Grexit, αν και τρομοκρατεί Κυβέρνηση και αντιπολίτευση, αποτελεί ωστόσο τη μοναδική διέξοδο της χώρας μας, εφόσον διενεργηθεί κάτω από ορισμένους όρους και προϋποθέσεις. Το Grexit, αντιθέτως, το οποίο δεν πρόκειται να αποφευχθεί, και το οποίο μας ετοιμάζουν οι εταίροι/δανειστές μας θα είναι μια κατάσταση εσαεί υποταγής στη γερμανοκρατούμενη ΕΕ. Ήδη ο επικεφαλής του Economist Daniel Franklin, μιλώντας πρόσφατα στο Ελληνογερμανικό Επιχειρηματικό Φόρουμ υποστήριξε ότι η πιθανότητα ενός Grexit παραμένει 60%.
3. Η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων έχει, κυριολεκτικά, στραγγίσει, αλλά όμως υπάρχει ακόμη ένα δημοσιονομικό κενό ύψους 5.8 δις ευρώ, ως το 2018. Με τι τίμημα μεγαλύτερης ακόμη εξαθλίωσης, θα εξασφαλιστούν αυτά τα δισεκατομμύρια, επαναλαμβάνω, σε οικονομία της οποίας το ΑΕΠ μειώνεται συνεχώς; Και πως θα μπορέσει ποτέ η Ελλάδα να ξεπληρώσει ένα χρέος που διογκώνεται χωρίς τέλος και σε απόλυτους και σε σχετικούς αριθμούς; Μη βιώσιμο χρέος, σημαίνει ότι δεν μπορεί να πληρωθεί στον αιώνα τον άπαντα.
4. Παρότι η Κυβέρνηση συμπεριφέρεται ως να έχει δεδομένη την ελάφρυνση χρέους, η αξεπέραστη αλήθεια είναι ότι η ΕΕ δεν έχει πρόθεση και ίσως-ίσως και δεν το επιθυμεί να προχωρήσει σε κούρεμα χρέους, έτσι ώστε να έχει την Ελλάδα για πάντα υποτελή. Οπωσδήποτε, υπάρχει και αντικειμενική αδυναμία αποδοχής της ελάφρυνσης, εφόσον δεν μπορεί να την περάσει στον γερμανικό λαό που είναι πεπεισμένος ότι τα δάνεια προς την Ελλάδα, που και ο ίδιος πληρώνει, χρησιμοποιούνται δήθεν για την καλοπέραση των Ελλήνων, ενώ η αλήθεια είναι ότι πηγαίνουν αυτούσια στις τράπεζες, γερμανικές, γαλλικές και ιταλικές.
5. Τι ελπίδες για σωτηρία παραμένουν στην Ελλάδα, εκτός ενός Grexit αλά ελληνικά, που όμως το πολεμούν από παντού;
α) Η διάλυση της ΕΕ που είναι αρκετά πιθανή, καθώς αντιμετωπίζει σοβαρά και ίσως ανυπέρβλητα προβλήματα, μεταξύ άλλων την επιβράδυνση της γερμανικής οικονομίας και της πολύ δύσκολης κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η Deutsche Bank, της απειλούμενης νέας χρηματοπιστωτικής κρίσης, του μεταναστευτικού αδιέξοδου, της απειλής του Brexit, της τρομοκρατίας, της ανόδου του ευρωσκεπτικισμού που προβάλλεται με το αρνητικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ολλανδία .
β). Να γίνει ελάφρυνση χρέους, παρότι αυτή αποκλείεται να είναι ουσιαστική και επομένως δεν θα είναι αποτελεσματική. Να καταλάβουμε, ότι το χρέος μας θα παραμείνει μη βιώσιμο, έστω και με μηδέν επιτόκιο, αν το ΑΕΠ μας εξακολουθήσει να συρρικνώνεται εξαιτίας της ύφεσης.
γ). Να αρχίσει ανάκαμψη και ανάπτυξη της οικονομίας. Αλλά με τις συνθήκες αυτές της πλήρους πια απομύζησης όλων των αναπτυξιακών ροπών της οικονομίας, η ανάπτυξη είναι όνειρο θερινής νυκτός.
δ) Να έρθουν επενδυτές......Αλλά στερούνται κρίσης όσοι διανοούνται σοβαρά ότι θα έρθουν στην Ελλάδα σοβαροί επενδυτές, για να επενδύσουν σε θνήσκουσα οικονομία, ιδίως και μετά τους παραλογικούς φόρους που επιβάλλει η κυβέρνηση. Ασφαλώς, θα έρθουν πολλοί κερδοσκόποι, για να αγοράσουν τον εθνικό μας πλούτο για το τίποτε. Η ντροπή της πώλησης του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας μαρτυρεί του λόγου μου το αληθές.
Και να το επαναλάβω για να γίνει σαφές: κανείς από τους δύο αυτούς θεσμούς του ΔΝΤ και της ΕΕ δεν ενδιαφέρεται για την Ελλάδα, κάτι που είναι ασφαλώς γνωστό, αλλά αυτός ο κυνισμός προβάλλει ήδη με εντελώς απροκάλυπτο τρόπο, Δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση λειτουργεί, ως αν έχει εξασφαλισμένη αυτήν την ανύπαρκτη ελάφρυνση του χρέους.
Εκπληκτικό, αλλά δυστυχώς όχι και ανεξήγητο, είναι το γεγονός ότι κανείς δεν αναφέρεται στο επισήμως αναγνωρισμένο λάθος του προγράμματος που δόθηκε στην Ελλάδα από το ΔΝΤ, και δεν αναφέρεται ούτε από την ίδια
Τώρα, που η κα Μέρκελ τρέμει ένα Brexit, τώρα που τα έκανε θάλασσα με το μεταναστευτικό, τώρα που είναι πολύ αβέβαιο αν η Deutsche Bank, που βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού θα μπορέσει να ξεπεράσει την κρίση, αλλά ακόμη και τώρα που η γερμανική οικονομία άρχισε να δείχνει σημάδια κόπωσης, ακριβώς τώρα μας δόθηκε για ακόμη μια φορά η ευκαιρία να την κάνουμε να τρέμει και με ένα Grexit. Να της λέγαμε ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με αυτούς τους όρους συνεχών προπηλακισμών μας, προσβολών μας ενώ δεν φταίμε και συνέχισης της γενοκτονίας μας. Αλλά.....δυστυχώς, και πάλι σκύψαμε τον αυχένα
Αν, με ομοψυχία και με πρόγραμμα, αποφασίζαμε να αξιοποιήσουμε αυτή τη διαρροή εξ' ουρανού, θα έπρεπε, φυσικά, να αρχίσουμε με την αποφασιστική μας άρνηση να συνεχίσουμε τις διαπραγματεύσεις, προβάλλοντας το απολύτως λογικό επιχείρημα, ότι δεν είναι πια δυνατόν να έχουμε εμπιστοσύνη στους συνομιλητές μας, που αποδεικνύονται να είναι "ανώριμα παιδάκια", τα οποία διασκεδάζουν κάνοντας καψώνια στην Ελλάδα. Ποιος θα μπορούσε να μας κατηγορήσει, με βάση αυτούς τους διαλόγους, που θα έπρεπε να τους τυπώσουμε σε χιλιάδες, με σχόλια και επεξηγήσεις, και να τους διανέμουμε σε αεροδρόμια, σιδηροδρομικούς σταθμούς κλπ, αλλά και να τους διακινήσουμε μέσω Ιντερνετ και ΜΜΕ.
Ανάρτηση από: http://marianegreponti-delivanis.blogspot.gr
