Το τοπίο στην χώρα μας αλλάζει με γρήγορους ρυθμούς αλλά όχι με τυχαίο τρόπο.Αν θέλει να διακρίνει κανείς ένα νήμα που διαπερνά όλες τις επιδιώξεις της διεθνούς τρόικας διαμέσου της εγχώριας θα μπορούσαμε να πούμε πως αυτό το νήμα είναι η τεράστιας κλίμακας αναδιανομή πλούτου που συντελείται στην χώρα μας.
Η εγγενής τάση του καπιταλισμού που ο λαός μας την περιγράφει απλά και καθαρά με την φράση "γίνονται οι φτωχοί φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι" σε συνθήκες κρίσης πραγματώνεται με ιδιαίτερη οξύτητα. Ετσι οι φτωχοί εκτός από πολύ φτωχότεροι γίνονται και και πολύ περισσότεροι. Τα μέχρι χτες ενδιάμεσα κοινωνικά στρώματα συμπιέζονται και προλεταριοποιούνται με πρωτόγνωρους ρυθμούς και αντιφατικές συμπεριφορές και αντιδράσεις αφού η πραγματικότητα τους αλλάζει πολύ πιο γρήγορα απο την αντίληψη τους για αυτήν.
Μέσα απο αυτή την οπτική, δηλαδή της βίαια εξελισόμενης αναδιανομής πλούτου, οφείλουμε να δούμε και το θέμα των χαρατσιών και της φοροεπιδρομής που απασχολεί την κοινωνία με ιδιαίτερο τρόπο αυτές της μέρες. Μακάρι τα χαράτσια και η φοροεπιδρομή να οφείλονταν στην προχειρότητα μιας κρατικής μηχανής που συγκυριακά θέλει να μαζέψει λεφτά όπως-όπως, αλλά δυστυχώς για μας τα χαράτσια είναι πρωτίστως ταξικά και δευτερευόντως πρόχειρα, παράλογα ή ό,τι άλλο.
Ακόμα και ιδιαιτερότητες της ελληνικής πραγματικότητας όπως είναι το υψηλό ποσοστό ιδιόκτητης κατοικίας που σε μεγάλο βαθμό κράτησε χιλιάδες οικογένειες έξω από το φάσμα της πείνας σήμερα η προοπτική εξάλειψης της αντιμετωπίζεται ως μια επιχειρηματική ευκαιρία. Για να μπορέσουν όμως να κάνουν ''χρυσές δουλειές'' τα αρπαχτικά των real estate επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο χώρο της διαχείρισης ακινήτων πρέπει να χτυπηθεί η μικρο - ιδιοκτησία. Πρέπει η διατήρηση της μικρής ιδιοκτησίας να γίνει αφόρητη, από ανάσα και καταφύγιο να γίνει βραχνάς και βάρος που η συνδυαστική πίεση από φόρους, χαράτσια και άμεση ανάγκη για ρευστό θα οδηγήσουν γρήγορα στο ξεπούλημα-ξεφόρτωμα της.
Ετσι φαίνεται πως η δημόσια και η μικρής κλίμακας ιδιωτική περιουσία ξεπουλιούνται παράλληλα. Δηλαδή οι μορφές ιδιοκτησίας που εξυπηρετούν βασικές καθημερινές ανάγκες της κοινωνίας συρρικνώνεται και πάνω τους διαστέλλεται η μεγάλη ιδιωτική περιουσία που διαμορφώνει μέρα τη μέρα το έδαφος για να κάνει ''χρυσές δουλειές''. Για έναν ολόκληρο λαό η γη χάνεται κάτω από τα πόδια του. Η ατομικοί υλικοί όροι ύπαρξης του επιδεινώνονται δραματικά στο έδαφος ενός ήδη συρρικνωμένου κοινωνικού κράτους που εξακολουθεί να διαλύεται καθημερινά.
Αλλά που βρίσκεται η αριστερά και η αριστερή αντιπολίτευση μέσα σε αυτό το τοπίο. Εκτιμάει ή όχι την κρισιμότητα της κατάστασης; Συνειδητοποιεί ή όχι πως η τρέχουσα φοροεπιδρομή δεν είναι ακόμα ένα χτύπημα αλλά εφάπτεται του ζητήματος της επιβίωσης για χιλιάδες οικογένειες στην χώρα ; Αλλά αν είναι έτσι τα πράγματα τότε αυτόματα έχουν και έναν κεντρικό πολιτικό χαρακτήρα. Αλλά που είναι η πολιτική αριστερά που θα οργανώσει και θα στηρίξει μια μεγάλη πολιτική απεργία ενάντια στο ξετίναγμα του μέσου οικογενειακού προυπολογισμού; Πού είναι η αριστερά που εκτός απο διαπιστώσεις και καταγγελίες θα μπεί στην πρώτη γραμμή για να μπλοκάρει αυτή την εξέλιξη, που θα μπεί μπροστά για να ακυρώσει το κύμα κατασχέσεων που έρχεται, που θα τολμήσει να καλύψει πολιτικά απεργίες και καταλήψεις διαρκείας ακόμα και μέσα στις ίδιες τις εφορίες όλης της χώρας, που θα αποκρούει με υπομονή και θάρρος όλη την λάσπη περι σχεδίου αποσταθεροποίησης, lobby της δραχμής, οπαδών της χρεωκοπίας και άλλα ευτράπελα;
Ανάρτηση από : http://antapocrisis.gr
