Του Σάββα Παύλου
Για πρώτη φορά, το κυπριακό πολιτικό σύστημα του διπολισμού, του ενιαίου ΔΗΣΑΚΕΛ, που ξέρει όμως να φανατίζει και να χωρίζει σε οπαδούς της στάνης του ΑΚΕΛ και σε οπαδούς της στάνης του ΔΗΣΥ, κινδύνεψε. Ο ανεξάρτητος υποψήφιος Γιώργος Λιλλήκας πήρε το ένα τέταρτο των ψήφων κι ας υποστηρίχτηκε μόνο από την ΕΔΕΚ, που του έδωσε το 8% των ψήφων. Πήρε όμως και ένα άλλο μεγάλο ποσοστό που φτάνει το 17% από ανεξάρτητους πολίτες, που σκέφτηκαν κατά μόνας, που το συζήτησαν με τη συνείδησή τους. 1% να έπαιρνε από τον Μαλά θα ήταν τώρα στο δεύτερο γύρω των εκλογών, ανατρέποντας κάθε στημἐνη πολιτική.
Ο κομματικός μηχανισμός του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ έχει καλά στημένη τη μηχανή του διπολισμού. Που θα μου πάτε; λένε με βεβαιότητα. Στο τέλος θα αναγκαστείτε να μπείτε στο μαντρί, σε ένα από τα δυο. Οι του ΑΚΕΛ θα φωνασκούν να έρθουν οι άλλοι κοντά για να μην περάσει η επάρατος δεξιά και ο εθνικισμός (σιγά τα αίματα) του ΔΗΣΥ και οι του ΔΗΣΥ θα φωνασκούν να έρθουν οι άλλοι κοντά για να μην περάσουν οι κομμουνιστές (σιγά τα αίματα) του ΑΚΕΛ. Πρόκειται για αστειότητες, όμως έτσι τα κατάφεραν για 39 χρόνια, από την τραγωδία του ᾽74 ίσαμε σήμερα.
Μέσα σ’ αυτά τα δεδομένα, η μόνη σωστή απάντηση την επόμενη Κυριακή είναι το λευκό, η αποχή, το άκυρο. Ότι, κύριοι, εμείς δεν παίζουμε στο παιγνίδι που εσείς στήνετε. Είμαστε ανεξάρτητοι, ελεύθεροι και αυτόνομοι, έχουμε τις δικές μας αξίες και τα δικά μας απελευθερωτικά προτάγματα, δεν μπαίνουμε στη γραμμή που εσείς καθορίζετε.
Δεν έχει σημασία το ότι και αν ακολουθήσει αυτή τη λογική και το φανταστικό ποσοστό του 90% θα βγει πάλι πρόεδρος, αυτός που θα πάρει την πλειοψηφία των πολιτών του 10% που ψήφισαν υπέρ του ενός ή του άλλου υποψηφίου.
Σημασία έχει το ότι ένα μεγάλο ποσοστό δεν στοιχίζεται, δεν υπακούει στις λογικές του διπολισμού, δεν δέχεται να μπει στο κομματικό μαντρί, που ετοίμασαν τα δύο μεγάλα κόμματα. Κι αυτό το ποσοστό θα αποτελέσει τη μαγιά για την ανατροπή στις επόμενες εκλογές. Όσο μένουμε αναξάρτητοι και δεν τρέχουμε να μπούμε σε ένα από τα δύο μαντριά τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες ανατροπής. Όταν οι του ΔΗΣΑΚΕΛ νιώθουν ότι όσο και αν δυσφορήσουμε, όσο κι αν αντιδράσουμε, όσο και αν διαφωνούμε, στο τέλος θα στοιχηθούμε σε μια από τις δύο στάνες, τόσο και θα παραμείνουν ασύδοτοι.
Τώρα νιώθω πόσο μεγάλο λάθος έκαναν οι φίλοι που έτρεχαν να μαζέψουν ψήφους για τον Κασουλίδη, κι άλλοι για τον Χριστόφια, στις προηγούμενες εκλογές. Γιατί ενίσχυσαν τις λογικές των δύο μαντριών, ότι έχουμε υποχρέωση να μπούμε σε ένα από αυτά. Αν ήταν μεγαλύτερο το ποσοστό του λευκού, του άκυρου και της αποχής, στο δεύτερο γύρο των προηγούμενων εκλογών του 2008, αυτό θα άφηνε παρακαταθήκη και επίδραση στο εκλογικό σώμα που φέτος, το 2013, πιστεύω ότι θα προκαλούσε μεγάλη ανατροπή, η οποία για πρώτη φορά θα ξεδόντιαζε τις μυλόπετρες του ΔΗΣΑΚΕΛ, οι οποίες για σαράντα σχεδόν χρόνια αλέθουν και εκμηδενίζουν κάθε κριτική φωνή, κάθε αυτόνομη και ανεξάρτητη στάση.
Ας παραμείνουμε ανεξάρτητοι και αυτόνομοι, ως παρακαταθήκη ελεύθερης και περήφανης στάσης για τις επόμενες εκλογές.
Η μοναδική επιλογή: ΛΕΥΚΟ, ΑΚΥΡΟ, ΑΠΟΧΗ στις εκλογές της επόμενης Κυριακής.
Ανάρτηση από: http://savvaspavlou.wordpress.com
