Μας κουνάνε το δάχτυλο ποιοί; Και δεν αναφέρομαι στους πολιτικούς, στους εφοπλιστές, στους τραπεζίτες, τις πολυεθνικές και γενικά στη διαπλοκή της εξουσίας. Αυτοί άλλωστε έχουν ίδιον συμφέρον να αποφασίζουν και να επιβάλλουν όσα επιβάλλουν και να τα ντύνουν με τον μανδύα του " εθνικού συμφέροντος ". Δεν αναφέρομαι σε αυτούς. Αναφέρομαι στον γνωστό και άγνωστο συνάνθρωπο, γείτονα,φίλο. Στον απλό άνθρωπο που εκπαιδεύτηκε, όπως όλοι μας, να είναι δια βίου υποτελείς σε μία κεντρική εξουσία, η οποία αποφασίζει για το πλαίσιο της ζωή του, αφήνοντάς του την ψευδαίσθηση οτι έχει τη δυνατότητα σε προσωπικό επίπεδο να καθορίσει ο ίδιος τη ζωή του και τις ανάγκες του.
Μας κουνάει λοιπόν το δάχτυλο ο συνάνθρωπος της διπλανής πόρτας. Μας κουνάει το δαχτυλο αυτός, που όταν κατεβαίναμε σε αντιπολεμικές πορείες ενάντια στην εισβολή στη γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στην Παλαιστίνη μας χλεύαζε και μας έλεγε: " ωραία και τι πετύχατε; "
Μας κουνάει το δάχτυλο αυτός που όταν πηγαίναμε σε εθελοντική δασοπροστασία για να προστατεύσουμε το περιβάλλον που μας φιλοξενεί πέρναγε με την κούρσα του και πέταγε τα σκουπίδια του και τα αναμένα τσιγάρα του από το παράθυρο.
Μας κουνάει το δάχτυλο αυτός που όταν ταϊζαμε το συνάνθρωπο μας μετανάστη και του δίναμε κανα ρούχο να ζεσταθεί μας έλεγε : "Να τον πάρεις στο σπίτι σου και να τον ταϊζεις", γιατί δεν μπορούσε να βλέπει την εξαθλίωση έξω από την πόρτα του. Την ήθελε στην άλλη άκρη του πλανήτη,μακρυά του, εκεί που οι σύχρονοι δούλοι έφτιαχναν τα ρούχα του, τα παιχνίδια του, τα αυτοκίνητα του, τα κινητά του σε καθεστώς σκλαβιάς και εξαθλίωσης στις ειδικές οικονομικές ζώνες του καπιταλισμού.
Μας κουνάει το δάχτυλο αυτός που όταν καταγγέλαμε τη διαφθορά, το φακελάκι, το αυθαίρετο, το νταβαντζιλίκι, την προστασία των μπάτσων μας έλεγε: " Κάτσε στ' αυγά σου, που πας να μπλέξεις, θες να σε καθαρίσουνε; "
Μας κουνάει το δάχτυλο αυτός που δεν ξέρει την Ιστορία του. Δεν ξέρει για το αίμα που χύθηκε για να έχει οχτάωρο, δωρεάν παιδεία, υγεία, ασφάλιση, επίδομα γέννας, πολυτέκνου, βαρέως και ανθυγιεινού, αναπηρίας και το θεωρεί αυτονόητο να μην υπάρχουν πλέον αυτά. Αυτός που δεν ήθελε να βλέπει την εξαθλίωση του μετανάστη έξω από την πόρτα του, και σήμερα ως ανιστόρητος που είναι υποστηρίζει τη δική του εξαθλίωση και μας κουνάει και το δάχτυλο.
Μας κουνάει το δάχτυλο αυτός, που όταν προ κρίσης μιλούσαμε για την εξαθλίωση που υφίστανται οι λαοί των χωρών που εκμεταλλεύεται η Δύση, όταν μιλούσαμε για την άλλη πλευρά του καπιταλισμού, για τους 180.000 θανάτους καθημερινά από ασυτία σε μια γη που παράγει τη τριπλάσια σχεδόν τροφή που χρειάζεται ο πληθυσμός της, μας έλεγε: " Δεν βαριέσαι ρε φίλε, και τι θέλεις να αλλάξω εγώ τον κόσμο; "
Μας κουνάει το δάχτυλο αυτός που όταν του εξηγούμε τι σημαίνει εξόρυξη πετρελαίου σε μια κλειστή θάλασσα σαν το Αιγαίο και τι επιπτώσεις θα έχει στις ζωές μας η σχεδόν σίγουρη μόλυνση που θα επιφέρει, μας αναπαράγει την Τρέμη, τον Πρετεντέρη, τον Προτοσάλτε και τις πληρωμένες "ειδήσεις" τους και μας λέει για ανάπτυξη, πετροδόλλαρα και διέξοδο από την οικονομική κρίση. Μας κουνάει το δάχτυλο ο ανίδεος που όταν του εξηγείς οτι στις περισσότερες πετρελαιοπαραγωγικές χώρες ο λαός πεινάει ενώ πλουτίζουν οι πολυεθνικές, οτι γίνονται πόλεμοι και επιβάλλονται χούντες για τον έλεγχο των κοιτασμάτων, κουνάει το κεφάλι του και με ένα ανιστόρητο λογικό άλμα, κουτοπονηριά και ανυπέρβλητη αφέλεια μας λέει : "Εδώ είναι Ελλάδα, δεν θα γίνει τίποτε απο όλα αυτά". Έχουμε Δημοκρατία!
Μας κουνάει το δάχτυλο αυτός που όταν του εξηγείς πως δεν έχουμε Δημοκρατία, αλλά προεδρευομένη κοινοβουλευτική Δημοκρατία, η οποία έχει καταλύσει το σύνταγμα με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, ατιμωρησία των κοινοβουλευτικών αντιπροσώπων και υφαρπαγή ψήφων με άλλα προεκολγικά προγράμματα και εν συνεχεία άλλες κυβερνητικές πολιτικές, απαντάει σας ποδηγετημένος που είναι :¨" Και τι να κάνουμε τώρα, καλύτερα ήταν στη Σοβιετική Ένωση;".
Όχι ρε ηλίθιε δεν ήταν καλύτερα και γιατί πρέπει να σου απολογηθώ εγώ για την σοβιετική ένωση; Εγώ σήμερα ζω και σου απολογούμαι και προσπαθώ να σε ευαισθητοποιήσω για την Ευρωπαική Ένωση και τις πολιτικές που επιβάλλει με τους συμμάχους της πάνω στους λαούς της γης και σε σένα παρωπιδικέ και ανιστόρητε φίλε μου. Προσπαθώ να σου εξηγήσω οτι είναι εγγενές χαρακτηριστικό της οποιασδήποτε εξουσίας η εκμετάλλευση του εξουσιαζόμενου από τον εξουσιαστή και θέλω να υπάρξει πραγματική Δημοκρατία, όπου εξουσιαστής και εξουσιαζόμενος θα είναι ένα και το αυτό.
Με λίγα λόγια μας κουνάνε το δάχτυλο όσοι είναι γύρω μας και δεν ενδιαφέρονται έξω και παραπέρα από το ιδιωτικό τους συμφέρον. Όσοι δεν διαβάζουν ποτέ κάτι αλλο από τα βιβλία που τους υποχρεώνει το σύστημα να διαβάζουν για να γίνουν "σωστοί" πολίτες και "επιτυχημένοι" επαγγελματίες . Όσοι δεν ψάχνουν ποτέ την αλήθεια πίσω από την είδηση. Όσοι μένουν στα παραδεδομένα και δεν τα αμφισβητούν. Όσοι δεν έχουν ανθρωπιστικές αξίες,ισχυρή, συλλογική και αλληλέγγυα συνείδηση. Αυτοί που ακόμα και σήμερα που αρχιζουν να αντιλαμβάνονται σιγά σιγά το πραγματικό πρόσωπο του καπιταλισμού, φοβούνται για τη ζωούλα τους, για το βόλεμά τους, για την περιουσία τους, για την καριέρα τους και όχι για το σύνολο και συστρατεύονται πίσω από εκείνους που τους οδήγησαν σταθερά και υπηρέτησαν πιστά ένα σύστημα κανιβαλισμού που επιτρέπει την εκμετάλλευση του συνανθρώπου για να επιτευχθεί η ατομική, η προσωπική "εξέλιξη". Μας κουνάνε το δάχτυλο ''Ανυποψίαστα μηδενικά πλάσματα και γι αυτό προνομιούχα (Κ. Καρυωτάκης) ''.
Σε όλα αυτά τα δαχτυλάκια που κουνιούνται εμείς μπορούμε να απαντάμε με τις πράξεις μας και τον λόγο μας και να ελπίζουμε πως θα έρθει η στιγμή που θα αντιληφθούν τις ευθύνες τους, θα συνειδητοποιήσουν το λάθος τους. Η στιγμή που θα δώσουν έμφαση στην ουσία και όχι στην περιουσία, στις ανθρωπιστικές αξίες και όχι στην αξία του χρήματος, στις υποχρεώσεις παράλληλα με τα δικαιώματα. Το δάσος αυτό από δαχτυλάκια δεν μας απογοητεύει, δεν μας αλλοτριώνει, δεν μας αποθαρρύνει. Το τοποθετούμε συναισθηματικά εκεί που ανήκει και δεν μας αγγίζει η ιδιοτέλεια, ο εγωκεντρισμός και η ασυνειδησία του. Εμείς συνεχίζουμε έχοντας συλλογικά, αλληλέγγυα, αθρωπιστικά, προοδευτικά και ριζοσπαστικά προταγματα. Οι λέξεις που μας κινητοποιούν δεν είναι προϊόντα τεχνοκρατών, απρόσωπες και ασυνδετες με την κοινωνία, όπως το κέρδος, η "ανάπτυξη", οι οικονομικοί δείκτες, τα ποσοστά, οι αγορές και τα χρηματιστήρια. Οι λέξεις που μας εμπνέουν είναι πολύτιμη συρμαγιά φωτισμένων ανθρώπων για τα θεμέλια ενός άλλου κόσμου και συγκροτούν συνειδησιακές προτάσεις για το κοινό συμφέρον και το κοινωνικό σύνολο, σαν αυτή του Καζαντζάκη που μας παρακινεί και μας καθοδηγεί:
Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δεν σωθεί, εγώ φταίω.
Ευχαριστώ την φίλη Δήμητρα Π.
