Εκεί που τα ΜΜΕ και οι εταιρείες δημοσκοπήσεων της Ιταλίας εμφάνιζαν μόνο τρεις πολιτικές δυνάμεις να υπάρχουν στη χώρα, ο Μπερσιάνι, ο Μπερλουσκόνι και ο Μόντι, ξαφνικά τώρα και εν μέσω απαγόρευσης δημοσκοπήσεων, "ανακαλύπτουν" ξαφνικά ότι το κίνημα του "κωμικού" Πέπε Γκρίλο μάλλον ξεπερνάει το 20% και έχει βάλει πλώρη για δεύτερη θέση τουλάχιστον!
Βρε τι μου θυμίζει..; Τι μου θυμίζει..;
Α ναι! Ελλάδα, 2012!
Κοίτα κάτι συμπτώσεις!
Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων βλέπουν μόνο ΠΑΣΟΚ και ΝΔ!
Δίνουν στη ΝΔ ένα 30άρι τοις εκατό και στο ΠΑΣΟΚ ένα σχεδόν 20άρι!
Ο δε ΣΥΡΙΖΑ κινείται κοντά στο 6-7%...
Αυτά μέχρι την απαγόρευση των δημοσκοπήσεων, όπου ξαφνικά "ανακαλύπτουν" μέσω διαρροών ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πάει για κάτι πολύ παραπάνω, ακόμη και για πρώτος, η ΝΔ είναι πολύ πολύ χαμηλότερα ενώ το ΠΑΣΟΚ καταποντίζεται...
Τώρα θα μου πείτε... και γιατί οι εταιρείες δημοσκοπήσεων διαρρέουν αυτήν την πληροφορία αφού τους κάνει ζημιά στην αξιοπιστία;
Μα ακριβώς γι' αυτό!
Για να διατηρηθεί η αξιοπιστία των δημοσκοπικών εταιρειών πρέπει έστω και τελευταία στιγμή να "ανακαλύψουν" το πραγματικό εύρημα.
Θα το δικαιολογήσουν κάπως. Εδώ η επίσημη δικαιολογία ΟΛΩΝ των εταιρειών ήταν το εύρημα πως "ξαφνικά" τις τελευταίες μέρες πριν τις εκλογές του Μαΐου υπήρξε ένα "φοβερό ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ στους αναποφάσιστους".
Oh mon Dieu! Quelle surprise!
Έτσι αντίστοιχα, το ίδιο βρώμικο κολπάκι ακολουθούν οι εταιρείες στην Ιταλία.
όλο το προηγούμενο διάστημα η εξαφάνιση και η διακωμώδιση του κινήματος του "κωμικού" Πέπε Γκρίλο είχε στόχο την ανάσχεση της διείσδυσής του στα πλατιά λαϊκά στρώματα.
Ό,τι κατάφεραν, το κατάφεραν.Κι ό,τι δεν κατάφεραν, δεν το κατάφεραν.
Τώρα όμως, που τα αποτελέσματα των εκλογών, καταπώς φαίνεται, θα φέρουν στο κέντρο της πολιτικής σκηνής αυτό το κίνημα, αναγκάζονται να αποδεχτούν την παρουσία του, να "ανακαλύψουν" το δημοσκοπικό εύρημα και να το αντιμετωπίσουν πλέον αλλιώς.
Τώρα θα αναλάβουν δράση οι τρομοκράτες των δελτίων των 8.
Όπως και στην Ελλάδα.
Μπορεί την παραμονή των εκλογών να βγάλουν κι ένα τρομοκρατικο ντοκιμαντέρ για το τί θα πάθουν αν βγουν από το ευρώ.
Κωμικοί πολιτικοί, δημοσιογράφοι και δημοσκόποι της άρχουσας τάξης.
Υπάρχουν όμως και άλλα κωμικά στοιχεία στην υπόθεση.
Ξέρετε, το προσωνύμιο "κωμικός" στον Γκρίλο δόθηκε λόγω του επαγγέλματός του.
Και θα αναρωτιέται κανείς...: γιατί δεν κάνουν το ίδιο και με τους υπολοίπους;
Να λένε ας πούμε το κόμμα του τραπεζίτη Μόντι, το κόμμα του μιντιάρχη Μπερλουσκόνι και το κόμμα του... καντηλανάφτη Μπερσιάνι.;
Να μιλούν για όλους αναφέροντας το επάγγελμά τους;
Με επειδή φυσικά ο επιθετικός προσδιορισμός "κωμικός" στον Γκρίλο, δεν του αποδίδεται για να εμπεδωθεί το επάγγελμά του, αλλά για να διακωμωδηθεί ο ίδιος και το κίνημά του.
Το οποίο κίνημά του κάθε άλλο παρά κωμικό είναι.
Είναι βαθιά ταξικό, ριζοσπαστικό και κυρίως: δεν είναι φοβικό!
Λέει με παρρησία την πρότασή του.
Είναι υπέρ της εξόδου από την ευρωζώνη, υπέρ των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών (δημοψηφίσματα κλπ), υπόσχεται τριετή επιδόματα ανεργίας και ζητά πίστωση χρόνου δύο ετών για να δείξει το κυβερνητικό του έργο.
Δεν κρύβεται πίσω από λόγια, ευχολόγια και κομπολόγια.
Δεν επιδιώκει (προς το παρόν τουλάχιστον) να γίνει αρεστό στους μιντιάρχες.
Ξέρει πως ό,τι κι αν κάνει, δε θα γίνει, διότι εκφράζει έναν διαφορετικό κόσμο απ' αυτούς.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στο θέμα του ευρώ.
Δεν είναι ούτε θεός ούτε δαίμονας το νόμισμα.
Μιλώ για την παρρησία ενός πολιτικού χώρου που έχει αυτοπεποίθηση, δε φοβάται τη σκιά του και υποστηρίζει τις αντισυστημικές θέσεις του με θάρρος.
Δήλωσε δε για το κόμμα του Μπερλουσκόνι: «Ο Μπερλουσκόνι είχε δηλώσει ότι κανένας υπόδικος δεν θα είναι υποψήφιος στο ψηφοδέλτιό του. Μα τότε δεν θα του είχε μείνει κανένας»
Δεν κωλώνει ο άνθρωπος! Είανι αριστερός, ριζοσπάστης και δεν κρύβεται πίσω από μισόλογα.
Έχει αποφασίσει να συγκρουστεί μ αυτούς.
Αυτά τα αναφέρω για να περάσουμε σ' ένα άλλο θεατρικό μπουλούκι κωμικών.
Μιλώ γι' αυτούς που φοβούνται κάθε τους λέξη και κάθε τους κίνηση, μην την παρεξηγήσει η "ομάδα αλήθειας" του παραδρόμου της λεωφόρου Συγγρού και τσαντιστούν οι δημοσιογράφοι.
Μιλώ γι' αυτούς που συνωστίζονται στα τηλε-παράθυρα επιδιώκοντας πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης από τους Πρετεντέρηδες και τους Καψήδες.
Μιλώ γι' αυτούς που φοβούνται να μιλήσουν καθαρά και χωρίς φοβίες.
Και με φοβικούς δεν γίνονται "επαναστάσεις", ούτε καν ειρηνικές-κοινοβουλευτικές.
Και μια πρόβλεψη για το άμεσο μέλλον.
Όταν έρθουν τα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών, αρκετοί Συριζαίοι θα εκφράσουν την αμέριστη υποστήριξή τους στο κίνημα των "Πέντε Αστέρων" του Πέπε Γκρίλο.
Οι πασοκο-δημαρο-νεοδημοκράτες, η ομάδα αλήθειας του παραδρόμου της Συγγρού και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια θα τους εγκαλούν στην τάξη "μα ο Γκρίλο είναι κατά του ευρώ"!
Οι Συριζαίοι θα ανταπαντούν πως "δεν εννοούσαν αυτό που είπαν, αλλά ήθελαν να πουν άλλο απ' αυτό που θα ήθελαν να εννοούν, γιατί στο κάτω-κάτω πίσω απ' αυτό που λέει κανείς, μπορεί να υπονοεί κάτι άλλο, το οποίο όμως δεν έχει πει, διότι φυσικά εννοείται"!
Ακολούθως, το γραφείο τύπου του κόμματος θα διευκρινίσει πως πρόκειται για προσωπικές απόψεις των στελεχών του.
Κωμικοί...
Και η ζωή θα συνεχίζεται.
ΥΓ.: "Κωμικέ" Πέπε Γκρίλο, γράψε την πιο ωραία σου παράσταση την Κυριακή των εκλογών.
Κι ας γίνει η πιο μαύρη τραγωδία για το κεφάλαιο και τη διαπλοκή της Ιταλίας.
Ανάρταση απο: http://toixo-toixo.blogspot.gr
