δουλεύουν γι ασήμαντο μισθό και σε πολλούς είναι χρήσιμοι,
κανείς δεν ζει ως το τέλος τη ζωή του,
δεν τρώει το ψωμί του,
δεν πεθαίνει χορτάτος,
και δεν θάβεται με τιμές. Ολοι τελειώνουν πρόωρα
σκοτωμένοι, τσαλαπατημένοι και ρίχνονται ντροπιασμένοι σ’ ένα λάκκο».
Θυμηθήκαμε το απόσπασμα από το θεατρικό έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Η Αγία Ιωάννα των Σφαγείων», που γράφτηκε πριν από 84 χρόνια, μεσούσης της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης του περασμένου αιώνα (1929), όταν τη Δευτέρα 24 Ιούνη διαβάσαμε σε μια συντηρητική γερμανική εφημερίδα, τη «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε», για την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκονται πολλοί εργάτες από την Ανατολική Ευρώπη.
Σύγχρονοι σκλάβοι
Η γερμανική εφημερίδα μιλά για πολλές εκατοντάδες ρουμάνους, πολωνούς και βούλγαρους εργάτες που μοιάζουν με «αδύναμο κρίκο σε μια μακριά αλυσίδα αποκόμισης κέρδους και ανευθυνότητας» και «ζουν απροκάλυπτα σαν σκλάβοι», όμως αυτά που αποκαλύφθηκαν στις αρχές της εβδομάδας από τα γερμανικά ΜΜΕ δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Η αποκάλυψη των άθλιων συνθηκών εργασίας στα γερμανικά σφαγεία έγινε από τουλάχιστον δύο «έγκυρες» εφημερίδες πλατιάς κυκλοφορίας, την περασμένη Δευτέρα. Εκτός της «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε», το θέμα δημοσιεύτηκε και στη «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ», η οποία έκανε λόγο για κινέζικες συνθήκες εργασίας.
Επίσης, το κανάλι ARD (ένα από τα μεγαλύτερα της χώρας) πρόβαλε το ίδιο βράδυ 45λεπτο ντοκιμαντέρ με τίτλο «Μισθωτοί σκλάβοι στην Γερμανία». Σ’ αυτό αποκαλύφθηκε με τον πιο ανάγλυφο τρόπο το τερατούργημα που λέγεται «ανάπτυξη» στο βωμό του ασύδοτου κέρδους των καπιταλιστών της βιομηχανίας του κρέατος. Ως σύγχρονοι Μάουλερ (ο μεγιστάνας των σφαγείων στο προαναφερθέν έργο του Μπρεχτ), οι καπιταλιστές έσπευσαν να αποδοκιμάσουν τις αποκαλύψεις και να υπερασπιστούν τα ταξικά τους συμφέροντα. Και βέβαια, όπως ο Μάουλερ, αισθάνθηκαν «λύπη» για την «άσχημη κατάσταση» που επικρατεί στα σφαγεία. Είχαν, όμως, το θράσος να αναφέρουν πως οι εργάτες έκαναν με τη θέλησή τους αυτή τη δουλειά και πως οι βιομηχανίες κρέατος δεν είναι υπεύθυνες για τις συνθήκες εργασίας!
Με μισθούς πείνας
Ως άλλοι Πόντιοι Πιλάτοι, οι καπιταλιστές έριξαν το φταίξιμο στους υπεργολάβους που προσλαμβάνουν τους εργάτες. Η βιομηχανία Tönnies (το μεγαλύτερο σφαγείο στη χώρα) υποστήριξε ότι πληρώνει 8-8.5 ευρώ την ώρα και η δανική Danish Crown (πολυεθνική με 26.000 εργάτες διεθνώς, που λειτουργεί το τέταρτο σε μέγεθος σφαγείο στη Γερμανία) 13-15 ευρώ. Ομως τα λεφτά τα τσεπώνουν οι υπεργολάβοι που μισθώνουν τους εργάτες. Οι βιομήχανοι του κρέατος δε χρειάζεται ν’ ασχοληθούν με τέτοια… ποταπά πράγματα, όπως οι συμβάσεις εργασίας, το ποιος απολύεται και πότε, πόσο δουλεύει και πότε. Γι’ αυτό και χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο τους υπεργολάβους, που πολλές φορές προέρχονται από τη χώρα προέλευσης των εργατών.
Οπως αποκαλύπτει το δημοσίευμα της «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε», στη Danish Crown το 75% των εργατών έχει προσληφθεί από υπεργολάβους, ενώ στην Tönnies οι μισοί δουλεύουν με συμβόλαια που έκλεισαν με υπεργολάβους. Οι υπεργολάβοι-δουλέμποροι κάνουν τη βρόμικη δουλειά, γι’ αυτό και πληρώνονται αδρά σε σχέση μ’ αυτά που παίρνουν οι εργάτες. Οι τελευταίοι πρέπει να αρκεστούν στα 4 με 5 ευρώ την ώρα που τους δίνουν οι υπεργολάβοι και μάλιστα ανασφάλιστοι. Οπως παραδέχεται η «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε», είναι πια ευρέως γνωστό ότι οι βιομηχανίες κρέατος είναι αδύνατο να σταθούν όρθιες στο σκληρό ανταγωνισμό που επικρατεί στο χώρο των τροφίμων, χωρίς τους υπεργολάβους που τους στέλνουν φτηνούς εργάτες.
Η βιομηχανία Vion δικαιολόγησε τους υπεργολάβους που ανταγωνίζονται μεταξύ τους, επικαλούμενη το «δικαίωμα του ελεύθερου συναγωνισμού»! Αυτό σημαίνει ότι, για να πάρουν τη δουλειά από τις βιομηχανίες κρέατος, οι υπεργολάβοι έχουν δικαίωμα να ρίχνουν τα μεροκάματα των εργατών που μισθώνουν. Αυτό φυσικά δεν το παραδέχονται ανοιχτά, αλλά έτσι λειτουργεί το σύστημα.
Σύγχρονα κάτεργα
Οι καπιταλιστές έχουν οργανώσει πολύ καλά τη μπίζνα, χρησιμοποιώντας τους εργάτες με τον πιο αποτελεσματικό γι’ αυτούς τρόπο. Εφτιαξαν σπίτια (ορισμένα από τα οποία ήταν πρώην στρατώνες) με συρματοπλέγματα και σεκιουριτάδες, σε απόσταση αναπνοής από τη δουλειά. Τα δωμάτια που στοιβάζονται οι εργάτες χωρούν μόλις τέσσερα κρεβάτια, αλλά σ’ αυτά ζούσαν οκτώ εργάτες. «Υπνος με βάρδιες δηλαδή…», όπως έλεγε ένα παλιό λαϊκό τραγούδι. Οταν οι τέσσερις εργάτες δουλεύουν την πρωινή τους βάρδια, οι υπόλοιποι τέσσερις ξεκουράζονται μέχρι να έρθει η σειρά τους να δουλέψουν. Ετσι εξοικονομείται χώρος και κρεβάτια, τα οποία είναι συνεχώς «ζεστά», όπως γινόταν στην Αγγλία την εποχή της πρωταρχικής συσσώρευσης του κεφαλαίου.
Ενάμιση αιώνα μετά, διαβάζουμε τα ίδια ακριβώς πράγματα που αναφέρουν ο Μαρξ και ο Ενγκελς περιγράφοντας την αγριανθρωπική βουλιμία του κεφαλαίου για κέρδος! Καταπέλτης ήταν οι αποκαλύψεις των ίδιων των εργατών που μίλησαν μπροστά στην κάμερα. Ορισμένοι απ’ αυτούς εργάζονταν μέχρι και τρία χρόνια σ’ αυτές τις συνθήκες, με τους καπιταλιστές να τους τηλεφωνούν ακόμα και μέσα στη νύχτα για να πάνε να δουλέψουν μερικές ώρες. Κι αυτό γίνεται καιρό τώρα, μπροστά στα μάτια όλων, όπως παραδέχονται τα γερμανικά ΜΜΕ που δημοσιοποίησαν τα γεγονότα, μιας και οι εργάτες-σκλάβοι είναι πλέον τόσοι πολλοί που δε γίνεται να μείνουν αόρατοι. Είναι τέτοια η αθλιότητα, που ένας καθολικός παπάς χαρακτηρίζει στη «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε» τις συνθήκες δουλειάς «σύγχρονη δουλεία».
Η «κάθαρση»
Αντί για τις διάφορες κοινοβουλευτικές επιτροπές και εκθέσεις, που λειτουργούσαν σαν άλλοθι των πολιτικών εκπροσώπων της κεφαλαιοκρατίας, την εποχή που ο Μαρξ έγραφε το «Κεφάλαιο» (περιγράφοντας αναλυτικά τις άθλιες συνθήκες που ζούσαν οι εργάτες), η σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία διαθέτει περισσότερα μέσα για να εξαγνίζεται στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Πέρα από τα κανάλια που διοργάνωσαν εκπομπές, του θέματος επιλήφθηκε η Εισαγγελία του Ντίσελντορφ, προβαίνοντας σε ελέγχους σε πάνω από 20 βιομηχανίες. Ομως οι έλεγχοι, που έχουν ξεκινήσει από τα μέσα του περασμένου Μάη, αφού υπήρχαν «υποψίες» (ο κόσμος το ’χε τούμπανο κι αυτοί κρυφό καμάρι) ότι δεν καταβάλλονται στο κράτος ποσά εκατομμυρίων από φόρους και ασφάλιστρα, δεν έχουν αποφέρει πολλά, πέρα από λιγοστές διώξεις κάποιων υπεργολάβων που το είχαν παρακάνει.
Προκειμένου να αποφύγουν τη λαϊκή κατακραυγή, οι εκπρόσωποι των έξι μεγαλύτερων σφαγείων της χώρας (PHW, Τönnies, Danisch Crown κτλ.) συναντήθηκαν πριν μερικές βδομάδες με τον υπουργό Οικονομίας Olaf Lies (SPD) και τον υπουργό Γεωργίας Christian Meyer (Πράσινοι), για να συζητήσουν το θέμα. Συμφώνησαν να καθοριστεί κατώτατος μισθός των εργαζόμενων στα σφαγεία, να αυξηθούν οι εργοδοτικές εισφορές και οι καπιταλιστές να χρηματοδοτήσουν και να συμβάλουν στη δημιουργία υπηρεσίας ενημέρωσης για ξένους εργάτες των σφαγείων, ενώ εμφανίστηκαν ανοιχτοί στο να γίνεται πιστοποίηση των εταιριών που συνάπτουν συμβόλαια εργασίας.
Οπως όμως επισημαίνει η «Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε», τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έχει γίνει ακόμα πράξη. Στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία και στο γερμανικό Βορρά (εκεί που είναι τα περισσότερα σφαγεία) λένε ότι έχει επέλθει ανάκαμψη στη βιομηχανία κρέατος. Μια ανάκαμψη με τη μυρωδιά όχι μόνο του ιδρώτα αλλά και του αίματος των ξένων εργατών που συρρέουν κατά μάζες στη Γερμανία για ένα καλύτερο αύριο (όχι μόνο από τις ανατολικές χώρες, αλλά ακόμη και την Ισπανία).
«Γι’ αυτό αν κάποιος πει εδώ κάτω πως υπάρχει Θεός,
ακόμα και αν δεν φαίνεται,
κι ότι μπορεί αθέατος να βοηθήσει,
πιάστε τον και χτυπήστε του το κεφάλι στο λιθόστρωτο μέχρι να ψοφήσει…».
ΥΓ. Ολόκληρο το ντοκιμαντέρ του καναλιού ARD (δυστυχώς μόνο στα γερμανικά) μπορείτε να το δείτε στο: http://www.daserste.de/information/reportage-dokumentation/dokus/sendung/swr/24062013-die-story-im-ersten-lohnsklaven-in-deutschland-100.html.
Κ.Β. – Ο.Γ.
Ανάρτηση από: http://www.eksegersi.gr
