Αυτή η διαρκής επίκληση του Θεού, σε μία χώρα με λογικούς πολίτες θα είχε σπείρει ήδη τον πανικό και δε θα είχε μείνει τίποτε όρθιο. Όταν μία κυβέρνηση επικαλείται τον Θεό, σημαίνει ότι όλα έχουν τελειώσει. Το success story είναι δέηση. Και η πραγματικότητα μία κόλαση που τη ζούμε αλλά δεν την αντιλαμβανόμαστε.
Για την κυβέρνηση δύο πιθανότητες υπάρχουν. Ή ο Θεός που επικαλείται αγαπάει περισσότερο τους Κινέζους και ιδιαίτερα την Cosco ή αποκαλεί Θεό τον πρόεδρο της Cosco, κάπτεν Γουέι Τζιαφού. Τείνω προς τη δεύτερη πιθανότητα, ειδικά μετά τις διαβεβαιώσεις του «Θεού κάπτεν Γουέι Τζιαφού» ότι «Η ευημερία θα επιστρέψει στην Ελλάδα» και ότι «η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα που θα ανακάμψει».
Για να το λέει αυτό ο «Θεός κάπτεν Γουέι Τζιαφού» κάτι θα ξέρει. Μπορεί να μην ξέρει ελληνικά και να λέει τις προφητείες του στα κινέζικα, αλλά σίγουρα ξέρει από κέρδη. Επίσης ξέρει από χάντρες και καθρεφτάκια. Γι’ αυτές τις εξαιρετικές γνώσεις του, τιμήθηκε με το παράσημο του Μεγαλόσταυρου του Φοίνικα, παράσημο που απονέμεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά για τον «Θεό κάπτεν Γουέι Τζιαφού», έγινε μία εξαίρεση και τον παρασημοφόρησε ο ακόμη πιο Πρόεδρος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Βαγγέλης Βενιζέλος.
Διαβάζοντας για το Μεγαλόσταυρο του Φοίνικα στην ιστοσελίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας έμαθα ότι απονέμεται σε Έλληνες που διακρίθηκαν στη Δημόσια Διοίκηση, στις επιστήμες, στις τέχνες και τα γράμματα, στο εμπόριο, τη βιομηχανία και τη ναυτιλία, όπως επίσης σε αλλοδαπούς που συνέβαλαν στην εξύψωση του ονόματος της Ελλάδας στο εξωτερικό.
Είναι λοιπόν και επίσημο ότι ο «Θεός κάπτεν Γουέι Τζιαφού» συνέβαλε στην εξύψωση του ονόματος της Ελλάδας στο εξωτερικό, καθώς είμαστε η πρώτη χώρα όπου οι επιθεωρητές εργασίας δεν πατάνε το πόδι τους σε επιχείρηση που βρίσκεται εντός της ελληνικής επικράτειας, ενώ κατασκευάζουμε και το ευρωπαϊκό Χονγκ Κόνγκ με τους δικούς του κανόνες λειτουργίας που δεν εξαρτώνται από την κεντρική κυβέρνηση. Πως είναι η Disneyland της Ευρώπης στο Παρίσι; Ε, έτσι θα είναι και η ευρωπαϊκή Coscoland στον Πειραιά και σε άλλα λιμάνια της χώρας.
Βέβαια, το μόνο σίγουρο είναι ότι όπως τώρα οι ευρωπαίοι «ανακαλύπτουν» ότι η Ελλάδα ήταν ο Δούρειος Ίππος του ΔΝΤ για να μπει στην Ευρώπη, έτσι αύριο θα «ανακαλύψουν» ότι η Ελλάδα ήταν ο Δούρειος Ίππος των κινέζικων προϊόντων για να μπουν στην Ευρώπη άνετα και χωρίς πολλούς – πολλούς ελέγχους.
Λίγο με ενοχλεί αυτό, γιατί αν δεν ήταν η Ελλάδα που θα έκανε τον Δούρειο Ίππο των Κινέζων, θα ήταν η Ιταλία, η Ισπανία ή η Πορτογαλία. Μια χαρά λιμάνια έχουν όλες τους. Κι αυτό ακριβώς, ότι δηλαδή μια χαρά λιμάνια έχουν και η Ιταλία και η Ισπανία είναι που κάνει καθαρό εκβιασμό την επένδυση της Cosco.
Όποια κυβέρνηση τολμήσει να ενοχλήσει στο παραμικρό την Cosco θα βρεθεί να απολογείται στις «αναπτυξιακές δυνάμεις» του τόπου ότι άφησε τον «κινέζο γίγαντα» να φύγει και να πάει κάπου καλύτερα. Διότι η Cosco δεν επενδύει, αλλά χρησιμοποιεί υποδομές και καθόλου δεν την ενδιαφέρει αν αυτές βρίσκονται στην Ελλάδα, στην Ισπανία ή στην Ιταλία. Αν δεν κάνει η κυβέρνηση όλα τα χατίρια του «Θεού κάπτεν Γουέι Τζιαφού», αυτός θα ρίξει ένα χέσιμο στον Μεγαλόσταυρο του Φοίνικα και θα πάει παραδίπλα.
Μιλώντας για «ανάπτυξη» κάθε σοβαρός άνθρωπος εννοεί την παραγωγή. Η κάθε είδους παροχή δεν μπορεί να εκληφθεί ως «ανάπτυξη». Και η Ελλάδα του Σαμαρά το μόνο που κάνει είναι να παρέχει υποδομές και γη. Δεν υπάρχει ούτε σχεδιασμός, ούτε απόφαση για μια Ελλάδα που θα παράγει. Παράγουν στην Κίνα, πουλάνε στην Ευρώπη, περνώντας από την Ελλάδα. Είναι ακριβώς το ίδιο με την περίφημη επιτυχία του Αζερμπαϊτζάν. Είναι το ίδιο με την άλλη επιτυχία της ElDorado. Η Ελλάδα παρέχει υποδομές και γη με τόσο χαμηλό αντίτιμο που αγγίζει τη δωρεάν παραχώρηση. Και την παραχώρηση δε μπορείς να τη βαφτίσεις ανάπτυξη όσους Βενιζέλους και αν χρησιμοποιήσεις για να πείσουν περί του αντιθέτου.
Ο οποίος Βενιζέλος σε συνάντηση που είχε στην Ιπποκράτους με τους υπουργούς, υφυπουργούς και γενικούς γραμματείς, με τους οποίους το ΠΑΣΟΚ στηρίζει την κυβέρνηση τόνισε ότι «Η προσπάθεια στην οποία συμμετέχουμε δεν είναι “κατοστάρι” αλλά “μαραθώνιος”». Τουτέστιν έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας και πολλές παραχωρήσεις. Αυτό έχουν υπογράψει Βενιζέλος και Σαμαράς, αυτό κάνουν.
Όμως το κυριότερο σε αυτή την τραγωδία είναι όταν ακούς κάποιον πρωθυπουργό κάποιας κανονικής χώρας να λέει ότι «η χώρα μας πρέπει να γίνει ανταγωνιστική», αυτομάτως αντιλαμβάνεσαι ότι σχεδιάζει να παράγει βιομηχανικά και γεωργικά προϊόντα σε πολύ καλύτερη ποιότητα και καλύτερες τιμές από τις ανταγωνίστριες χώρες ώστε να προτιμηθούν τα προϊόντα της από τις αγορές.
Ε, λοιπόν, όταν ο Σαμαράς λέει ότι «η Ελλάδα πρέπει να γίνει ανταγωνιστική» δεν εννοεί να παράγουμε εμείς για να πουλήσουμε εμείς, αλλά να ξεπουλήσουμε εμείς για να παράγουν οι άλλοι. Να μας επιλέξουν λοιπόν επειδή θα προσφέρουμε φτηνά εργατικά χέρια και θα παραχωρήσουμε υποδομές και γη ώστε να βγάλουν κέρδη οι άλλοι. Δηλαδή, πιο διεστραμμένη οπτική για την ανάπτυξη δεν υπάρχει.
Όταν ιστορικά σε άλλες χώρες έχουν γίνει αμέτρητες επαναστάσεις για να διώξουν τους αποικιοκράτες, εμείς σήμερα προσπαθούμε να γίνουμε ανταγωνιστικοί για να μαζέψουμε όσο το δυνατόν περισσότερους. Και ακόμη «κάνουμε υπομονή ελπίζοντας ότι κάτι θα γίνει». Ειλικρινά απορώ πώς δεν ήρθε ακόμη κάποιος να μας βάλει καθρεφτάκι στη μύτη για να δει αν αναπνέουμε.
Ανάρτηση από: http://kartesios.com
