«Ένα μήλο λαχταριστό απ' έξω / μα σάπιο στην καρδιά: / Ω, πόσο όμορφη στην όψη φαντάζει η / απάτη!»
(Σαίξπηρ, «Ο έμπορος της Βενετίας»).
Την Πέμπτη 19 Απριλίου 2018, παρουσιάστηκε η έκθεση του ΟΟΣΑ με τίτλο «Εκπαίδευση για ένα Λαμπρό Μέλλον στην Ελλάδα» στο Υπουργείο Παιδείας (αίθουσα Γαλάτεια Σαράντη).
Από ένα μέρος των ΜΜΕ προβλήθηκε ιδιαίτερα ότι στην Έκθεση του ο ΟΟΣΑ, ο φιλεύσπλαχνος αυτός οργανισμός, αγωνιά για την «αυξανόμενη εξάρτηση της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης από τους αναπληρωτές, γεγονός που προκαλεί προβλήματα στο εκπαιδευτικό σύστημα».
Βεβαίως, οι «εμπειρογνώμονες» του ΟΟΣΑ ξεχνάνε να μας πουν ότι με τις παρεμβάσεις που έχουν προτείνει και έχουν υλοποιηθεί τα προηγούμενα χρόνια (συγχωνεύσεις σχολείων, αυξημένος αριθμός μαθητών ανά τμήμα, αύξηση ωραρίου εκπαιδευτικών, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, κατάργηση και αποψίλωση υποστηρικτικών εκπαιδευτικών δομών, κόψιμο μαθημάτων και μείωση ωρών ωρολογίου προγράμματος, κατάργηση του μειωμένου ωραρίου στα εργαστήρια φυσικών επιστημών και πληροφορικής, ξεχείλωμα ειδικοτήτων, συμπίεση τμημάτων ΕΠΑΛ, μείωση γεννήσεων λόγω των μνημονιακών μέτρων, μισθός πρωτοδιόριστου μόνιμου στα 600 ευρώ και άλλα πολλά) είναι πολύ πιθανόν, ιδιαίτερα στη δευτεροβάθμια γενική εκπαίδευση, τα κενά σε 1-2 χρόνια να μην ξεπερνούν τις μερικές εκατοντάδες όταν μέσα στην οκταετία από τα Γυμνάσια, Λύκεια και ΕΠΑΛ έχουν συνταξιοδοτηθεί περίπου 20.000 καθηγητές ενώ με τις παρεμβάσεις του Υπουργείου Παιδείας την περίοδο 2011 - 2017 χάθηκαν από το εκπαιδευτικό τοπίο τουλάχιστον 10.000 επιπλέον οργανικές θέσεις!
Πιο υποκριτικά πεθαίνεις! Ο ΟΟΣΑ στην Έκθεσή του επισημαίνει ότι η μείωση των δημόσιων δαπανών στην Εκπαίδευση κατά 36% την τελευταία 10ετία είχε επιπτώσεις στους διορισμούς, κάνοντας λόγο για «αρνητική επίπτωση στην ποιότητα που παρέχεται στα σχολεία και στο εκπαιδευτικό σύστημα συνολικά». Βέβαια, το πάγωμα των διορισμών αλλά και η όξυνση των ανισοτήτων στην Εκπαίδευση για τις οποίες κάνει αναφορά ο ΟΟΣΑ αποτελούν αποτέλεσμα των πολιτικών που ο ίδιος προωθεί με περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες.
Οπότε είναι φανερό, για όποιον έχει μάτια να δει και την τιμιότητα να πιστέψει στα μάτια του, ότι το λεκτικό "δώρο" του ΟΟΣΑ δεν αποτελεί παρά έναν παραπλανητικό επίδεσμο που στόχο έχει την υφαρπαγή της συναίνεσης της εκπαιδευτικής κοινότητας στις αντιεκπαιδευτικές «οδηγίες», κοντολογίς στη δρομολόγηση της αυτονομίας της σχολικής μονάδας, στην αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος, στη μείωση του μισθολογικού κόστους και στη γενικευμένη αξιολόγηση στην εκπαίδευση.
Συγκεκριμένα, η έκθεση προκρίνει η κατανομή των προϋπολογισμών να περάσει σε περιφερειακό επίπεδο λαμβάνοντας υπόψη την κατανομή του προσωπικού στα σχολεία και τις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε σχολείου, όπως αυτές θα προκύπτουν από την αξιολόγηση.
Ωστόσο, όσα «μαγικά» κι αν σπαταλήσουν οι «εμπειρογνώμονες» του ΟΟΣΑ, η μαχόμενη εκπαίδευση έχει κάνει ήδη την αποκρυπτογράφηση:
Η αυτονομία της σχολικής μονάδας σημαίνει την αποκοπή του δημόσιου σχολείου από την κρατική χρηματοδότηση και τη μετατροπή του σε εμπορευματοποιημένη και ιδιωτικοποιημένη ζώνη.Είναι η ευθεία αναζήτηση από τα σχολεία οικονομικών πόρων από την τοπική ή την ευρύτερη αγορά με αντάλλαγμα ιδεολογικές, πολιτιστικές και οικονομικές εξαρτήσεις στη διαμόρφωση του εκπαιδευτικού προγράμματος, στην επιλογή και διαχείριση του προσωπικού, στους εκπαιδευτικούς στόχους και στο κοινωνικό προφίλ κάθε σχολείου.
Η αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος είναι η βάση για τη ραγδαία μείωση της χρηματοδότησης και της διαφοροποιημένης λειτουργίας των σχολικών μονάδων με βάση τις διαφοροποιημένες ανάγκες και οικονομικές δυνατότητες των τοπικών κοινωνιών.
Η αξιολόγηση στην εκπαίδευση είναι το στρατηγικό εργαλείο για την ένταση του καθεστώτος χειραγώγησης και ομηρίας των εκπαιδευτικών και δραστικής ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων.Είναι φανερό ότι η αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων και οι διαφορετικές επιδόσεις των σχολείων στη βάση μετρήσιμων δεικτών θα συμβάλουν τάχιστα στην κατηγοριοποίησή τους, ενώ η σχεδιαζόμενη «άρση των γεωγραφικών ορίων» και η «ελεύθερη επιλογή σχολείου», δημόσιου και ιδιωτικού, θέλει να σπρώξει τα δημόσια σχολεία σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό προς «άγραν πελατών», από την οποία θα συναρτούν τη χρηματοδότηση και τη συνέχιση της λειτουργίας τους.
Σε απλά ελληνικά αν ξύσει κάποιος τα "καλολογικά" στοιχεία της έκθεσης θα ανακαλύψει από κάτω τους μόνιμους στόχους της: λιγότεροι εκπαιδευτικοί, χαμηλότεροι μισθοί, εργασιακές σχέσεις «γαλέρας», αλλά και λιγότεροι μαθητές, λιγότερα σχολεία, λιγότερα και «ξεχειλωμένα» τμήματα.
Η αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος είναι η βάση για τη ραγδαία μείωση της χρηματοδότησης και της διαφοροποιημένης λειτουργίας των σχολικών μονάδων με βάση τις διαφοροποιημένες ανάγκες και οικονομικές δυνατότητες των τοπικών κοινωνιών.
Η αξιολόγηση στην εκπαίδευση είναι το στρατηγικό εργαλείο για την ένταση του καθεστώτος χειραγώγησης και ομηρίας των εκπαιδευτικών και δραστικής ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων.Είναι φανερό ότι η αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων και οι διαφορετικές επιδόσεις των σχολείων στη βάση μετρήσιμων δεικτών θα συμβάλουν τάχιστα στην κατηγοριοποίησή τους, ενώ η σχεδιαζόμενη «άρση των γεωγραφικών ορίων» και η «ελεύθερη επιλογή σχολείου», δημόσιου και ιδιωτικού, θέλει να σπρώξει τα δημόσια σχολεία σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό προς «άγραν πελατών», από την οποία θα συναρτούν τη χρηματοδότηση και τη συνέχιση της λειτουργίας τους.
Σε απλά ελληνικά αν ξύσει κάποιος τα "καλολογικά" στοιχεία της έκθεσης θα ανακαλύψει από κάτω τους μόνιμους στόχους της: λιγότεροι εκπαιδευτικοί, χαμηλότεροι μισθοί, εργασιακές σχέσεις «γαλέρας», αλλά και λιγότεροι μαθητές, λιγότερα σχολεία, λιγότερα και «ξεχειλωμένα» τμήματα.
Μα ποιος είναι στ' αλήθεια αυτός ο ΟΟΣΑ;
Ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη και με λατινικούς χαρακτήρες OECD) είναι ένας διεθνής ιμπεριαλιστικός οργανισμός με 34 κράτη τακτικά μέλη, που δημιουργήθηκε το 1961. Ο ΟΟΣΑ είναι μετεξέλιξη του Οργανισμού Ευρωπαϊκής Οικονομικής Συνεργασίας, που δημιουργήθηκε το 1948 για να ρυθμίσει τα της «ανοικοδόμησης» της Ευρώπης, με βάση το σχέδιο Μάρσαλ. Πρώτος του γενικός γραμματέας ήταν ο R. Marjolin, στέλεχος της ναζιστικής κυβέρνησης του Πεταίν στο Βισύ της Γαλλίας. Σημερινός γ.γ. του ΟΟΣΑ (από το 2006) είναι ο Angel Gurría, Μεξικανός, καταστροφέας της μεξικανικής οικονομίας 20 χρόνια πριν (υπό τις εντολές του ΔΝΤ) , άνθρωπος του διεθνούς τραπεζικού κυκλώματος και υπουργός Οικονομίας της διαβόητης κυβέρνησης Zedillo.
Ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη και με λατινικούς χαρακτήρες OECD) είναι ένας διεθνής ιμπεριαλιστικός οργανισμός με 34 κράτη τακτικά μέλη, που δημιουργήθηκε το 1961. Ο ΟΟΣΑ είναι μετεξέλιξη του Οργανισμού Ευρωπαϊκής Οικονομικής Συνεργασίας, που δημιουργήθηκε το 1948 για να ρυθμίσει τα της «ανοικοδόμησης» της Ευρώπης, με βάση το σχέδιο Μάρσαλ. Πρώτος του γενικός γραμματέας ήταν ο R. Marjolin, στέλεχος της ναζιστικής κυβέρνησης του Πεταίν στο Βισύ της Γαλλίας. Σημερινός γ.γ. του ΟΟΣΑ (από το 2006) είναι ο Angel Gurría, Μεξικανός, καταστροφέας της μεξικανικής οικονομίας 20 χρόνια πριν (υπό τις εντολές του ΔΝΤ) , άνθρωπος του διεθνούς τραπεζικού κυκλώματος και υπουργός Οικονομίας της διαβόητης κυβέρνησης Zedillo.
Να θυμηθούμε: Η «θεραπευτική αγωγή» του ΟΟΣΑ
Είναι ο ίδιος Οργανισμός που σε μία από τις τελευταίες Εκθέσεις του για την ελληνική οικονομία, αφού έδωσε εύσημα και απλόχερη στήριξη στην Συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, εισηγήθηκε 25 χρόνια άγριας λιτότητας, θεωρώντας πως αυτή η πρόταση θα μπορούσε να αποτελέσει διέξοδο από την κρίση.
Στην πραγματικότητα, ο ΟΟΣΑ και ο επικεφαλής του Α. Γκουρία, πριν ακόμα από την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα, πρωτοστατούσαν σε «μεταρρυθμιστικές προτάσεις», αντίστοιχες ή και πανομοιότυπες με αυτές που εδώ και χρόνια αξιώνουν ο ΣΕΒ και τα άλλα τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου και οι οποίες «έτρεξαν» πιο γρήγορα κατά τη «μνημονιακή» περίοδο.
Να θυμίσουμε, για παράδειγμα, ότι ο επικεφαλής του ιμπεριαλιστικού Οργανισμού, Α. Γκουρία, σε επίσκεψή του στην Αθήνα το 2007 σημείωνε: «Έχετε (η Ελλάδα) πολύ υψηλή νεανική ανεργία, άρα πρέπει να υπάρχει μια αγορά που να προσφέρει χαμηλότερους μισθούς από τους κατώτατους». Ταυτόχρονα, έβαζε στο τραπέζι τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, τη διευκόλυνση των απολύσεων και την αύξηση των ηλικιών συνταξιοδότησης. Παράλληλα, αξίωναν τη μείωση των συντάξεων, οι οποίες, σύμφωνα με τον επικεφαλής του ΟΟΣΑ έπρεπε να υπολογίζονται στο σύνολο της εργάσιμης ζωής. Ακόμη οι "οδηγίες" περιλάμβαναν αυξήσεις στους φόρους πάνω στην πλατιά λαϊκή κατανάλωση (ΦΠΑ, ειδικούς φόρους, πετρέλαιο θέρμανσης), φέρνοντας το παράδειγμα της Γερμανίας που είχε ήδη προηγηθεί, καθώς και «Απεξάρτηση» της ΔΕΗ από το κράτος, την απελευθέρωση των σιδηροδρόμων, την αποκρατικοποίηση των ΕΛΤΑ. Βεβαίως απαιτούσαν την παραπέρα περικοπή των κρατικών κονδυλίων, επικαλούμενοι (τότε) τη δημοσιονομική «σταθερότητα και προσαρμογή».
Παράλληλα δεν παρέλειψε την προηγούμενη περίοδο, να προτείνει την άρση της μονιμότητας για τους νεοπροσληφθέντες στο Δημόσιο, την περαιτέρω ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, την αύξηση της συμμετοχής του ασφαλισμένου στην υγεία, καθώς και νέα μείωση του αφορολογήτου ορίου και μια σειρά νέων φοροεισπρακτικών μέτρων! Επίσης ο διεθνής αυτός οργανισμός εισηγήθηκε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, το οποίο ούτως ή άλλως είχαν δρομολογήσει η Συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και η τρόικα, αλλά και την παράδοση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος στα χέρια του ξένου χρηματιστικού κεφαλαίου!
Σήμερα, ίσως περισσότερο από ποτέ, καθώς αναπνέουμε τα αποκαΐδια αυτής της πολιτικής που ευλαβικά υλοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια, μπορεί κάποιος εύκολα να καταλάβει τι σήμαιναν οι προτροπές αυτές του «αθώου» και «ουδέτερου» αυτού Οργανισμού που χρόνια τώρα πασχίζει να προσαρμόσει την εκπαίδευση και την εργατική δύναμη στις «νέες συνθήκες», κοντολογίς, στην ευελιξία, αποδοτικότητα, ανταγωνιστικότητα, επιχειρηματικότητα, απασχολησιμότητα, κόστος κ.λπ., αλλά και να τις αναπτύξει, να τις τυποποιήσει περισσότερο, να τις μετρήσει και να τις ελέγξει, ώστε να διαμορφώσει το σημερινό εργαζόμενο: με εργασιακές προδιαγραφές 19ου αιώνα και παραγωγικές δυνάμεις 21ου αιώνα!
Είναι ο ίδιος Οργανισμός που σε μία από τις τελευταίες Εκθέσεις του για την ελληνική οικονομία, αφού έδωσε εύσημα και απλόχερη στήριξη στην Συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, εισηγήθηκε 25 χρόνια άγριας λιτότητας, θεωρώντας πως αυτή η πρόταση θα μπορούσε να αποτελέσει διέξοδο από την κρίση.
Στην πραγματικότητα, ο ΟΟΣΑ και ο επικεφαλής του Α. Γκουρία, πριν ακόμα από την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα, πρωτοστατούσαν σε «μεταρρυθμιστικές προτάσεις», αντίστοιχες ή και πανομοιότυπες με αυτές που εδώ και χρόνια αξιώνουν ο ΣΕΒ και τα άλλα τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου και οι οποίες «έτρεξαν» πιο γρήγορα κατά τη «μνημονιακή» περίοδο.
Να θυμίσουμε, για παράδειγμα, ότι ο επικεφαλής του ιμπεριαλιστικού Οργανισμού, Α. Γκουρία, σε επίσκεψή του στην Αθήνα το 2007 σημείωνε: «Έχετε (η Ελλάδα) πολύ υψηλή νεανική ανεργία, άρα πρέπει να υπάρχει μια αγορά που να προσφέρει χαμηλότερους μισθούς από τους κατώτατους». Ταυτόχρονα, έβαζε στο τραπέζι τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, τη διευκόλυνση των απολύσεων και την αύξηση των ηλικιών συνταξιοδότησης. Παράλληλα, αξίωναν τη μείωση των συντάξεων, οι οποίες, σύμφωνα με τον επικεφαλής του ΟΟΣΑ έπρεπε να υπολογίζονται στο σύνολο της εργάσιμης ζωής. Ακόμη οι "οδηγίες" περιλάμβαναν αυξήσεις στους φόρους πάνω στην πλατιά λαϊκή κατανάλωση (ΦΠΑ, ειδικούς φόρους, πετρέλαιο θέρμανσης), φέρνοντας το παράδειγμα της Γερμανίας που είχε ήδη προηγηθεί, καθώς και «Απεξάρτηση» της ΔΕΗ από το κράτος, την απελευθέρωση των σιδηροδρόμων, την αποκρατικοποίηση των ΕΛΤΑ. Βεβαίως απαιτούσαν την παραπέρα περικοπή των κρατικών κονδυλίων, επικαλούμενοι (τότε) τη δημοσιονομική «σταθερότητα και προσαρμογή».
Παράλληλα δεν παρέλειψε την προηγούμενη περίοδο, να προτείνει την άρση της μονιμότητας για τους νεοπροσληφθέντες στο Δημόσιο, την περαιτέρω ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, την αύξηση της συμμετοχής του ασφαλισμένου στην υγεία, καθώς και νέα μείωση του αφορολογήτου ορίου και μια σειρά νέων φοροεισπρακτικών μέτρων! Επίσης ο διεθνής αυτός οργανισμός εισηγήθηκε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, το οποίο ούτως ή άλλως είχαν δρομολογήσει η Συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και η τρόικα, αλλά και την παράδοση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος στα χέρια του ξένου χρηματιστικού κεφαλαίου!
Σήμερα, ίσως περισσότερο από ποτέ, καθώς αναπνέουμε τα αποκαΐδια αυτής της πολιτικής που ευλαβικά υλοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια, μπορεί κάποιος εύκολα να καταλάβει τι σήμαιναν οι προτροπές αυτές του «αθώου» και «ουδέτερου» αυτού Οργανισμού που χρόνια τώρα πασχίζει να προσαρμόσει την εκπαίδευση και την εργατική δύναμη στις «νέες συνθήκες», κοντολογίς, στην ευελιξία, αποδοτικότητα, ανταγωνιστικότητα, επιχειρηματικότητα, απασχολησιμότητα, κόστος κ.λπ., αλλά και να τις αναπτύξει, να τις τυποποιήσει περισσότερο, να τις μετρήσει και να τις ελέγξει, ώστε να διαμορφώσει το σημερινό εργαζόμενο: με εργασιακές προδιαγραφές 19ου αιώνα και παραγωγικές δυνάμεις 21ου αιώνα!
