Γιόρταζε ο Νίκος και πήγαν με τον Αλέξανδρο βόλτα να τους κεράσει στα Εξάρχεια.
Συμμαθητές και φίλοι αγαπημένοι.
Τη συνέχεια την γνωρίζουμε όλοι.
Η κατάχρηση εξουσίας, η εγκληματική ενέργεια του ένστολου Κορκονέα... που πυροβόλησε εν ψυχρώ και τραυμάτισε με σφαίρα στην καρδιά τον Αλέξανδρο που ξεψύχησε ακαριαία στα χέρια του Νίκου.
Από κείνο το βράδυ δύο ψυχές βασανισμένες κατοικούν στο ίδιο σώμα.
Ο Νίκος Ρωμανός είναι καταδικασμένος να ζει και για τον Αλέξανδρο.
Αυτό δεν του συγχωρούν.
Υπάρχει και τους θυμίζει η ύπαρξη του το φριχτό έγκλημα τους.
Όλη αυτή η αστυνομοκρατία, οι αδίστακτοι τιμωροί αθώων ανθρώπων... επειδή έτσι γουστάρουν και φυσικά επειδή δεν θα τους δικάσει κανένας δικαστής σε αυτό το κράτος.
Όπως δεν δικάζονται τόσο καιρό αυτοί που έκαψαν ζωντανά τα παιδιά του λαού στα Τέμπη...
Ο Ρωμανός μας είναι συμπαθής, γιατί είναι πρόσωπο βγαλμένο από αρχαία τραγωδία... μας ταξιδεύει αιώνες πίσω, τότε που η αξία της φιλίας ήταν υπέρτατη.
Ο Ρωμανός θα είναι το κυνηγημένο αγρίμι του συστήματος, διότι πίσω από τα κάγκελα αντί να τον λυγίσουν κάθισε και διάβασε, μορφώθηκε πήρε πτυχίο, είχε άμεμπτη συμπεριφορά και αποφυλακίστηκε για τα αδικήματα που είχαν σχέση με ληστείες τραπεζών...
Δεν αντέχουν να είναι έξω.
Τον χρησιμοποιούν όπως κι ο ίδιος εξηγεί και τον εκμεταλλεύονται για να θρέφουν το αδηφάγο ακροδεξιό ακροατήριο τους... το οποίο έχουν εξίσου φτωχοποιήσει και γυρεύουν τρόπο να το κατευνάσουν.
Είμαι Άνθρωπος.
Πάντα με το μέρος των παιδιών.
Ευχαριστώ τον φίλο Γιάννη Σ.
