Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Τα κεφάλια μέσα (ή κάτω)

Μαθαίνω πως στους διαδρόμους του ραδιομεγάρου της Αγ. Παρασκευής συνεχίζει να επικρατεί το χάος. Παράλληλα, στις προσπάθειες που έχουν γίνει να υπάρξει ένα κανάλι επικοινωνίας με τους εργαζόμενους και τους αλληλέγγυους, μέσω συνελεύσεων και συζητήσεων η κατάσταση είναι παρόμοια. Ινστρούχτορες και “επαναστατικοί διευθυντές” παίρνουν το λόγο ξεστομίζοντας ατέρμονες θεωρητικολογίες για την “αυτοδιαχείριση της δημόσιας τηλεόρασης” και την “ανατροπή της τρικομματικής” χωρίς να εφάπτονται πουθενά αυτές οι σκέψεις και σαφως χωρίς κανείς να κάνει βήμα παραπάνω προς τη σύγκλιση αυτών των προταγμάτων.  Παιδιά που έχουν φτύσει αίμα αυτές τις μέρες να δημιουργήσουν τις προυποθέσεις για μια κοινή γραμμή και συνεννόηση “εκδιώκονται” γιατί είναι ασαφές το φρόνημα και κίνητρό τους στους “επαγγελματίες ταξικούς επαναστάτες”

Την ίδια στιγμή, και σε συνδυασμό με τις εκλογές της εσηεα, τα τηλέφωνα προς δημοσιογράφους (μαντέψτε απο ποιά παράταξη-εις) έχουν πάρει φωτιά και ήδη έχει δημιουργηθεί μια ομάδα ανθρώπων που κάθονται στη γωνία και περιμένουν την ανανέωση της σχέσης τους με τη σαπίλα, που ενω υπήρξε η ευκαιρία, δεν αναδείχτηκε.
“Ειδήσεις” χωρίς πραγματική ουσία, όπως η νεα αυθαίρετη έκδοση της ραδιοτηλεόρασης, απορροφούν την κοινή γνώμη όσο η τρικομματική συνεχίζει το καταστρεπτικό της έργο στη σκιά της αποδόμησης αυτού που θα μπορούσε να είναι ένα σημαντικό κέντρο αγώνα.
Παράλληλα οι όποιοι αλληλέγγυοι επιστρέφουν στην μικρή “ασφαλή” αγαπημένη τους πραγματικότητα. Οι κουζίνες του solidarity στην τρυφερή αγκαλιά του “αλληλέγγυου” Σύριζα, οι υπόλοιποι στις αγαπημένες τους συνελεύσεις συντονισμού, οι αναρχοαριστεροί στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας τους που θα καταγγέλει τους μικροαστούς, οι μικροαστοί στην άνεση του καναπέ τους, οι “αλληλέγγυοι καλλιτέχνες” στους χορηγούς τους, το πάμε στα στιβαρά χέρια του Ιωσήφ Κουτσούμπα και οι άνεργοι που θα μείνουν πίσω θα βρεθούν στριμωγμένοι σε κάποια ουρά του οαεδ, έναν ψυχολόγο, μια ταράτσα, ένα μπαλκόνι ίσως και ένα φέρετρο.
Υπάρχει μια μικρή τελευταία ευκαιρία. Οριζόντιος συντονισμός με όλες τις δομές που πρόκειται να κλείσουν-νοσοκομεία-σχολεία-νηπιαγωγεία κλπ- ενιαίο συντονιστικό όργανο απεργών/καταληψιών, συνεχής επικοινωνία και ανάδειξη των γεγονότων που τους αφορούν, απομάκρυνση των συνδικαλιστικών διοικήσεων, έκδοση και διανομή φύλλου με στοιχεία και πλήρη παράθεση των γεγονότων και κάλεσμα για γενική απεργία παντού ώστε η παράλυση να φέρει ανατροπή.
Ακούγεται βαρύ; Αν σου ακούγεται έτσι έχεις ένα μικρό εισόδημα και κάνεις την προσευχή σου μην το χάσεις, αυτό και την κανονικότητα σου. Αυτή την κανονικότητα που σε οδήγησε μέχρι εδώ. Να σου λένε “κάτσε στα τέσσερα” και εσύ να κάθεσαι.
Το δίλλημα είναι το ίδιο που ήταν και πρίν 3 χρόνια. Η κάνεις ενα γερό μπαμ για να γίνει επανεκκίνηση, η σου κάνουν συνεχόμενα μικρά σοκ που σε παραλύουν αφήνοντας σε ανήμπορο να αντιδράσεις. Αλλιώς, τα κεφάλια μέσα (ή κάτω).

Ανάρτηση από: http://ypoptomousi.wordpress.com