Ένα πρωινό του 2010 ο τότε πρωθυπουργός της χώρας, Γιώργος Παπανδρέου, πετάχτηκε ιδρωμένος από το κρεβάτι και αναφώνησε “ονειρεύομαι άρα υπάρχω” και συνεχίζοντας την φιλοσοφική του αναζήτηση κατέληξε στο “αφού υπάρχω, ονειρεύομαι την βοήθεια της τρόικα”.
Τα καταστροφικά αποτελέσματα των αναζητήσεων του τότε πρωθυπουργού λίγο πολύ είναι γνωστά σε όλους. Ανεργία στο κόκκινο, μισθοί στον πάγο, έλλειμμα στα άκρα.
Αυτές οι συνέπειες των λανθασμένων ενεργειών του Γιώργου Παπανδρέου τον ανάγκασαν να παραδεχτεί ότι “ένα ξέρω , ότι δεν ξέρω την τύφλα μου” και με ελαφρά πηδηματάκια την έκανε για το εξωτερικό ώστε να διδάξει την αμάθεια του στους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
Την θέση του, έπειτα από κάποια διαλλείματα μεταξύ τραπεζιτών και τεχνοκρατών, πήρε ο Αντώνης Σαμαράς ο οποίος , έχοντας ως οδηγό την φράση “τα πάντα ρει, γιατί απόψε είναι γιορτή” αποφάσισε να τα αλλάξει όλα. Και τελικά τα έκανε μπουρδέλο.
Παραδόξως ο λαός ενάμισι χρόνο μετά την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά συνεχίζει να έχει εμπιστοσύνη στις ικανότητες του μπουρδελιάρη πρωθυπουργού στηρίζοντας τον και βροντοφωνάζοντας με ένα στόμα “όσο ζω ελπίζω”.
Έτσι πλέον έχουμε καταντήσει υποτακτικοί των ξένων κυβερνήσεων οι οποίοι μας υποχρεώνουν να πληρώνουμε τα γαμησιάτικα των γηγενών πολιτικών κουκουλώνοντας με αυτό τον τρόπο την ανικανότητα τους.
Η συνέχεια για τους Έλληνες μόνο δύο δρόμους μπορεί να έχει.
Ο ένας είναι ο δρόμος σύμφωνα με τον οποίο “ότι δεν με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό” συνεχίζοντας να πληρώνουμε τα κερατιάτικα μέχρι να πεθάνουμε αποκτώντας όμως τρομερές αντοχές στην πείνα, στην ανέχεια και σε παραπλήσιες συμπτωματικές ασθένειες των συντηρητικών κυβερνήσεων.
Ο άλλος είναι ο δρόμος του “Non Serviam” και όποιον πάρει ο χάρος . Υπόψη βέβαια ότι ο προηγούμενος που τον ακολούθησε κάνει ηλιοθεραπεία δίπλα σε ζεστά καζάνια. Τουλάχιστον όμως τα καζάνια είναι δικά του. Δεν τα χρωστάει σε κανέναν.
Ανάρτηση από: http://takoureliatragoudameakoma.blogspot.gr
