«Οι πλούσιοι Έλληνες εφοπλιστές τυγχάνουν ευνοϊκής φορολογικής μεταχείρισης για δεκαετίες», υποστηρίζει το πρακτορείο Reuters
Οι «πατριώτες» της ναυτιλίας - όπως αρέσκονται οι περισσότεροι να αυτοχαρακτηρίζονται – κατορθώνουν εν καιρώ κρίσης να γιγαντώνουν τις περιουσίες τους, ενώ την ίδια ώρα μισθωτοί και συνταξιούχοι πασχίζουν καθημερινά για να εξασφαλίσουν τα απολύτως απαραίτητα για τη διαβίωσή τους.
Το παράδοξο αυτό, το πώς δηλαδή αυτή η συγκεκριμένη ελίτ κατορθώνει να βγαίνει αλώβητη από μία κρίση που έχει «γονατίσει» τον ελληνικό λαό, εξηγείται σε δημοσίευμα του πρακτορείου Reuters.
Οι Έλληνες εφοπλιστές, οι οποίοι σύμφωνα με το ρεπορτάζ,«έχουν τζίρο που ανέρχεται περίπου στο 5% του ΑΕΠ και ελέγχουν περίπου το 15% του παγκόσμιου στόλου, απολαμβάνουν μία ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση για δεκαετίες, καθώς πληρώνουν φόρους με βάση τη χωρητικότητα των πλοίων τους και όχι επί των κερδών τους».
Επί της ουσίας δηλαδή, οι Έλληνες εφοπλιστές φορολογούνται ...ως άνεργοι, με αποτέλεσμα τα αστρονομικά ποσά που κερδίζουν να καταλήγουν σχεδόν αυτούσια στους λογαριασμούς τους.
Η φορολογική αυτή «ασυλία», η οποία τυγχάνει ιδιαίτερης μνείας στο ρεπορτάζ, προκύπτει φυσικά από το πλήθος των φοροαπαλλαγών που για περισσότερα από 40 χρόνια ισχύουν αποκλειστικά για την κάστα των εφοπλιστών. Αρκεί μόνο να υπενθυμίσουμε το νόμο 27/1975, ο οποίος εξασφαλίζει στους Έλληνες καραβοκύρηδες 56 φοροαπαλλαγές.
Σύμφωνα με το νόμο αυτό, κάθε πλοίο υπό ελληνική σημαία πληρώνει το χρόνο φόρο από 3.000 έως 8.000 ευρώ. Όσο δηλαδή ένας άνεργος χωρίς εισοδήματα. Αν δε το πλοίο είναι ελληνικό, αλλά υπό ξένη σημαία, τότε ο εφοπλιστής δεν πληρώνει απολύτως τίποτα!
Το φορολογικό καθεστώς που ισχύει για τους εφοπλιστές είναι ασύλληπτο, αν αναλογιστεί κανείς το πόσους φόρους πληρώνουν οι υπόλοιποι πολίτες, ειδικά μετά την «άφιξη» των Μνημονίων. Φόρους που ουσιαστικά αφαιμάζουν τους πραγματικούς αιμοδότες της ελληνικής οικονομίας, αφήνοντας στο «απυρόβλητο» την πιο πλούσια ομάδα των Ελλήνων.
Όμως ακόμα και σήμερα που η χώρα διανύει τον έκτο χρόνο ύφεσης και που μέχρι και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ξεκινήσει έρευνα για την πλεονεκτική τους φορολόγηση, η ελληνική κυβέρνηση εξακολουθεί να τους προστατεύει, προβάλλοντας ως δικαιολογία για την προκλητική τους μεταχείριση την «συνεισφορά» τους και το «υπέρμετρο πατριωτικό τους αίσθημα».
Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτή είναι η εικόνα που κάποιοι από το εφοπλιστικό λόμπι με πάθος και με ζήλο προσπαθούν να συντηρούν, ώστε να συνεχίζουν ανενόχλητοι να υποφορολογούνται.
Γιατί πόσο πατριώτης μπορεί να θεωρηθεί κάποιος που δεν πληρώνει όσα του αναλογούν στο κράτος που τόσο «απλόχερα» τον προστατεύει και τον στηρίζει;
Πλέον, η μάσκα του «πατριώτη» εφοπλιστή έχει καταρρεύσει, καθώς είναι σαφές ότι με ένα τέτοιο νομικό πλαίσιο φοροαπαλλαγών και ευνοιοκρατίας οι εφοπλιστές παραμένουν στην Ελλάδα κυρίως επειδή τους συμφέρει οικονομικά και όχι επειδή νοιάζονται για τους εργαζόμενους και την ελληνική οικονομία. Ας κόψουν μερικοί επιτέλους την «καραμέλα» του πατριωτισμού γιατί είναι ξεκάθαρο πως υποτιμούν τη νοημοσύνη μας.
Ανάρτηση από: http://www.newsbomb.grΤο παράδοξο αυτό, το πώς δηλαδή αυτή η συγκεκριμένη ελίτ κατορθώνει να βγαίνει αλώβητη από μία κρίση που έχει «γονατίσει» τον ελληνικό λαό, εξηγείται σε δημοσίευμα του πρακτορείου Reuters.
Οι Έλληνες εφοπλιστές, οι οποίοι σύμφωνα με το ρεπορτάζ,«έχουν τζίρο που ανέρχεται περίπου στο 5% του ΑΕΠ και ελέγχουν περίπου το 15% του παγκόσμιου στόλου, απολαμβάνουν μία ευνοϊκή φορολογική μεταχείριση για δεκαετίες, καθώς πληρώνουν φόρους με βάση τη χωρητικότητα των πλοίων τους και όχι επί των κερδών τους».
Επί της ουσίας δηλαδή, οι Έλληνες εφοπλιστές φορολογούνται ...ως άνεργοι, με αποτέλεσμα τα αστρονομικά ποσά που κερδίζουν να καταλήγουν σχεδόν αυτούσια στους λογαριασμούς τους.
Η φορολογική αυτή «ασυλία», η οποία τυγχάνει ιδιαίτερης μνείας στο ρεπορτάζ, προκύπτει φυσικά από το πλήθος των φοροαπαλλαγών που για περισσότερα από 40 χρόνια ισχύουν αποκλειστικά για την κάστα των εφοπλιστών. Αρκεί μόνο να υπενθυμίσουμε το νόμο 27/1975, ο οποίος εξασφαλίζει στους Έλληνες καραβοκύρηδες 56 φοροαπαλλαγές.
Σύμφωνα με το νόμο αυτό, κάθε πλοίο υπό ελληνική σημαία πληρώνει το χρόνο φόρο από 3.000 έως 8.000 ευρώ. Όσο δηλαδή ένας άνεργος χωρίς εισοδήματα. Αν δε το πλοίο είναι ελληνικό, αλλά υπό ξένη σημαία, τότε ο εφοπλιστής δεν πληρώνει απολύτως τίποτα!
Το φορολογικό καθεστώς που ισχύει για τους εφοπλιστές είναι ασύλληπτο, αν αναλογιστεί κανείς το πόσους φόρους πληρώνουν οι υπόλοιποι πολίτες, ειδικά μετά την «άφιξη» των Μνημονίων. Φόρους που ουσιαστικά αφαιμάζουν τους πραγματικούς αιμοδότες της ελληνικής οικονομίας, αφήνοντας στο «απυρόβλητο» την πιο πλούσια ομάδα των Ελλήνων.
Όμως ακόμα και σήμερα που η χώρα διανύει τον έκτο χρόνο ύφεσης και που μέχρι και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ξεκινήσει έρευνα για την πλεονεκτική τους φορολόγηση, η ελληνική κυβέρνηση εξακολουθεί να τους προστατεύει, προβάλλοντας ως δικαιολογία για την προκλητική τους μεταχείριση την «συνεισφορά» τους και το «υπέρμετρο πατριωτικό τους αίσθημα».
Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτή είναι η εικόνα που κάποιοι από το εφοπλιστικό λόμπι με πάθος και με ζήλο προσπαθούν να συντηρούν, ώστε να συνεχίζουν ανενόχλητοι να υποφορολογούνται.
Γιατί πόσο πατριώτης μπορεί να θεωρηθεί κάποιος που δεν πληρώνει όσα του αναλογούν στο κράτος που τόσο «απλόχερα» τον προστατεύει και τον στηρίζει;
Πλέον, η μάσκα του «πατριώτη» εφοπλιστή έχει καταρρεύσει, καθώς είναι σαφές ότι με ένα τέτοιο νομικό πλαίσιο φοροαπαλλαγών και ευνοιοκρατίας οι εφοπλιστές παραμένουν στην Ελλάδα κυρίως επειδή τους συμφέρει οικονομικά και όχι επειδή νοιάζονται για τους εργαζόμενους και την ελληνική οικονομία. Ας κόψουν μερικοί επιτέλους την «καραμέλα» του πατριωτισμού γιατί είναι ξεκάθαρο πως υποτιμούν τη νοημοσύνη μας.
