Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ-Φιλόλογος-Ιδρυτικό μέλος της ΕΠ.ΑΝ
Αν πιστεύεις ότι γνωρίζεις προσπάθησε να το μεταδώσεις σε κάποιο που δεν γνωρίζει , ας πούμε στο παιδί σου!!!
Αν δεν τα καταφέρεις δες την ανάλυση που ακολουθεί
Mια συζήτηση για το Σύνταγμα που ποτέ δεν έγινε.
Μια συζήτηση που το Πολιτικό Σύστημα αποφεύγει σαν τον Διάβολο το λιβάνι
Αν ρωτήσετε ένα απλό κάτοικο[1] σ’ αυτή τη χώρα για τις αιτίες της σημερινής κατάντιας ,θα πάρετε σαν πιθανές απαντήσεις ότι οι Έλληνες είναι :
1.Επαγγελματίες ψεύτες
2.Λαμόγια
3.Ωχαδελφιστές,παρτάκηδες, αδιάφοροι για τους άλλους
4.Σε πνευματική σύγχυση . Δεν γνωρίζουν τίποτα.
5.Ξερόλες.Αλαζόνες.Έχουν άποψη για όλα και συνήθως λαθεμένη.
6.Φοβισμένοι,υπό καθεστώς τρομοκρατίας. Ειδικά οι προχωρημένοι στην ηλικία.
7.Με κακή νοοτροπία
8.Λίγοι γνωρίζουν και αντιδρούν. Όμως είναι λίγοι. Δεν φτάνουν για να πραγματωθεί μια αλλαγή.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι είμαστε κυκλωμένοι από όλες αυτές τις κατηγορίες του κακού.
Το ερώτημα όμως που είναι βασανιστικό και δεν φαίνεται να απασχολεί κανένα από το επίσημο Πολιτικό μας Σύστημα,αντιπροσώπους ,κομματικούς, δημοσιογράφους και θεσμικούς λειτουργούς της Δικαιοσύνης είναι απλό :
«Ποια είναι η αιτία που γεννά τούτο το κακό; Αυτές τις οκτώ κατηγορίες Ελλήνων;
Ποια είναι η αιτία που αφανίζει τη μοναδική οδό διαφυγής προς τη σωτηρία;»
Στο χώρο γενικά των επιστημών και ειδικά στα Μαθηματικά το ερώτημα έχει τη μορφή ενός απλού προβλήματος.
«Δίνονται οι 8 Παράγωγοι και ζητείται με τη μέθοδο της Ολοκλήρωσης η Συνάρτηση που τις παράγει».
Απλό πρόβλημα που ένας καλός μαθητής στη Γ’ Λυκείου μπορεί εύκολα να επιλύσει.
Για σένα όμως φίλε ,σύντροφε ,πατριώτη, αγρότη ,εργάτη, δημόσιε υπάλληλε, έμπορε, ελεύθερε επαγγελματία φαίνεται δύσκολο!
Δεν είστε γνώστες της Μαθηματικής επιστήμης για να μπορέσετε με Ολοκλήρωση να βρείτε την γενεσιουργό αιτία της ψευτιάς της
λαμογιάς, του ωχαδελφισμού, του φόβου, της άγνοιας ,της αλαζονείας ή ξερολίασης και γενικά της κακής νοοτροπίας!
Φαίνεται όμως δύσκολο. Αλλά δεν είναι. Δεν ζητάμε το αδύνατο.
Δεν ζητάμε στα γεράματα να πάτε στο Πανεπιστήμιο για να βρείτε λύση για τη κατάντια μας!
Τι ζητάμε;
Να ερευνήσετε και να χρησιμοποιήσετε τα απλά δεδομένα κάθε Κοινωνίας,κάθε Πολιτείας, σ’ όλη τη Γή.
Σύνταγμα ! Νόμοι ! Θεσμοί!...
Λέξεις κι έννοιες κλειδιά!
Γύρω απ’ αυτές πόλεμοι, επαναστάσεις, αποκεφαλισμοί βασιλιάδων!
Ο χορός των ονείρων! Τα δάκρυα των ελπίδων.
Η μεγάλη γιορτή της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού..
Έννοιες που θραύουν τις αλυσίδες της τυραννίας , γκρεμίζουν τα τείχη των άδικων φυλακών[2] και βγάζουν τους Λαούς στο Φώς !
Πώς ; Με ποιο τρόπο;
Για ν’ απαντήσουμε ας καλέσουμε στη συζήτηση τον Ιάκωβο Καμπανέλλη .
Δυο σειρές από το θεατρικό του «Το μεγάλο μας τσίρκο».
Στα χρόνια που άλλαξε αφεντικό η χώρα.
Τότε που στη θέση του Σουλτάνου μας κατσικώθηκαν οι Βαυαροί του Όθωνα κι από πίσω τους οι αιώνιοι και άσπονδοί μας φίλοι .
Οι Εγγλέζοι.
Τότε που ο Μακρυγιάννης ζωγράφιζε στον καμβά της Επανάστασης τις τελευταίες πινελιές για τη Λευτεριά ενός Λαού
που θεμελίωσε τον Πολιτισμό κι αγωνιούσε να βρει τη δική του μοίρα στο Φως της Ζωής .
Πινελιές με περιεχόμενο το μεγάλο αίτημα για Σύνταγμα.
Αίτημα όμως που γίνηκε με τη παρέμβαση των αιώνιων «φίλων» η θηλιά στο λαιμό μας.
Μια θηλιά που όλο και περισσότερο σφίγγει. .
Παρουσιάζει ο Καμπανέλλης τον διάλογο των Μεγάλων Δυνάμεων: «Οι Έλληνες θέλουν Σύνταγμα. Αν δεν έχουν θα κάνουν το παν για να έχουν.
Πρέπει να έχουν για να μην έχουν»..
Πώς όμως και ποιοι ήσαν εκείνοι που κατάφεραν να μετατρέψουν το λαϊκό όνειρο για Σύνταγμα σε εφιάλτη;
Οι Αμφίνομοι[3] στα 1843.
Από τότε που ο Όμηρος παρουσιάζει τον Αμφίνομο να λεηλατεί το βιος του Οδυσσέα στην Ιθάκη,
δυστυχώς ο ίδιος πάντα μ’ άλλη Μορφή μα με το ίδιο Περιεχόμενο ,δίνει το παρόν σε όλες τις σημαντικές μας στιγμές ,
κάνοντας πράξη αυτό που τ’ όνομά του σημαίνει.
«Αμφί» δηλαδή και έτσι μα και αλλιώς .Ή αυτό που θέλεις και αυτό που δεν θέλεις.
Νέμω –νόμος δηλαδή ,μοιράζω. Τι νέμω-μοιράζω; Ή τι υποσχέσεις δίνω;
Ότι θέλει ή ότι ονειρεύεται ο Λαός μας να γίνει.
Και τι κάνω ; Τι πραγματοποιώ;
Τ’ αντίθετα απ’ τα όνειρα . Τον εφιάλτη. Αυτός είναι ο Αμφίνομος.
Ποια είναι η συμμετοχή του στα γεγονότα του 1843;
Οι αγωνιστές του 1821 οργάνωσαν και έφεραν σε πέρας το αίτημα για Σύνταγμα.
Κατόρθωσαν να επιβάλλουν στον Γερμανό Απόλυτο Μονάρχη να το δεχτεί.
Και βέβαια ο Γερμανός προχώρησε 90 χρόνια πριν τον Χίτλερ,στη «νύχτα των δικών του μεγάλων μαχαιριών[4]».
Κάλεσε τους γνωστούς Αμφίνομους κείνων των χρόνων, τον Κωλέττη από το Παρίσι και τον Μαυροκορδάτο από την Πόλη.
Και τα παλικάρια παλιά μου τέχνη κόσκινο, ήλθανε και σώσανε τον Όθωνα.
Γραμματιζούμενοι δεν είχαν και μεγάλη δυσκολία να αμφιλέγουν..
Τελικό αποτέλεσμα όπως καταγράφηκε στο Σύνταγμα του 1843,από τις τρεις εξουσίες που ο Μοντεσκιέ
απαίτησε με τον Διαφωτισμό να είναι διακεκριμένες και να εκπηγάζουν από τον Λαό, οι δυόμιση στα χέρια του Μονάρχη.
Ποιος κυβερνά; Ο Μονάρχης με υπουργούς που ο ίδιος διόριζε.
Ποιος δικάζει; Ο Μονάρχης με δικαστές που ό ίδιος διόριζε.
Ποιος νομοθετεί; Ο Μονάρχης ,η ισόβια Γερουσία που ο Μονάρχης διόριζε και οι εκπρόσωποι του Λαού.
Επομένως δεν άλλαξε τίποτε. Το Σύνταγμα του 1843 ένα μεγάλο φιάσκο...
Και από τότε ο πρωτεργάτης για την επανάσταση ο στρατηγός Μακρυγιάννης στο μάτι του κυκλώνα.
Φυλακίζεται δικάζεται σε θάνατο, δεν εκτελείται ,ελευθερώνεται μα οργανωμένες ομάδες βασιλοφρόνων τραμπούκων
κάθε φορά που βγαίνει από το σπίτι του ,τον βρίζουν - «ήθελες σύνταγμα ε; φάε τώρα μαγαρισιές»- τον προπηλακίζουν
και τον εξοντώνουν φυσικά
Ας συνεχίσουμε όμως με μερικές διευκρινίσεις επί των νοημάτων λέξεων που θεμελιώνουν τη Πολιτεία.
Και τούτο είναι αναγκαίο καθώς στη συνέχεια αναλαμβάνει δράση ο άλλος μνηστήρας που λεηλατούσε
μαζί με τον Αμφίνομο το βιος του Οδυσσέα. Ο Αντίνοος.
Αυτός που συσκοτίζει το πνευματικό τοπίο, που δεν επιτρέπει στο νου να δει τις αληθινές αιτίες των γεγονότων.
Κι αυτός παρών σε όλες τις κρίσιμες στιγμές στη νεώτερη ιστορία μας.
Πάντα με νέα Μορφή [5]μα με το ίδιο Περιεχόμενο.
Ποια είναι η σύγχρονή του Μορφή;
Η Μορφή του εκάστοτε υπουργού της Παιδείας που σχεδιάζει εδώ και δεκάδες χρόνια την εκπαίδευση των παιδιών,
παράγοντας σύγχυση κι άγνοια.
Αποκρύπτοντας τα σημαντικά ιστορικά συμβάντα στα γεγονότα και αναδεικνύοντας σαν μοναδική ερμηνεία
στην Ιστορία του Ανθρωπισμού που δω γεννήθηκε την εθνικιστική διάσταση που αποπροσανατολίζει.
Και φυσικά οι γραβατωμένοι μεγαλοδημοσιογράφοι και γενικά τα ΜΜΕ που κάνουν πάντα το άσπρο –μαύρο,
με τη πιο μαύρη προπαγάνδα που θα ζήλευε ακόμη κι ο Γκαίμπελς
Λέξεις σημαντικές που ο Αντίνοος δεν επιτρέπει να εισαχθούν καθάριες σαν νοήματα στη ζωή μας είναι ο Θεσμός
το Σύνταγμα και οι απλές προθέσεις..
Το να θέτει ένας Λαός ένα πρόβλημα για τη Ζωή και να το Λύνει λέγεται Θεσμός .
Αν είναι έτσι τότε άμεσα γεννιέται το ερώτημα:
«Πότε οι Έλληνες μετείχαν στη διαμόρφωση μα και στη λειτουργία των Θεσμών του Κοινοβουλίου
και της Δικαιοσύνης ; Ακόμη και της Αστυνομίας με τα περιβόητα ματ που προστατεύουν τους οχτρούς του Λαού
φέρνοντας στα 2012 την δυσωδία του χιλιόχρονου Μεσαίωνα;
Τότε που οι διορισμένοι από τους μονάρχες βαρονέτοι και κόμητες στρατολογούσαν από τα καπηλειά τεμπέληδες κι αλήτες
κι αφού τους όπλιζαν και τους εξασφάλιζαν στα κάστρα τους τροφή και στέγη ,τους αμόλαγαν πάνω στο λαό
για ν’ αρπάξουν για το βασιλιά βιος ,γυναίκες και παιδιά. »
Ποτέ στα νεώτερα χρόνια!
Ποτέ ο Ελληνικός λαός δεν μετείχε στη διαμόρφωση των βασικών θεσμών που επηρεάζουν καθημερινά τη ζωή του!
Λες και δεν είναι αυτός που τους πληρώνει όλους. Βουλευτές ,δικαστές κι αστυνόμους
Ας συνεχίσουμε.
Σύμφωνα με τα βιβλία της Μέσης Εκπαίδευσης, Σύνταγμα είναι ο καταστατικός χάρτης σε μια χώρα. .. Δηλαδή ;
Δυο προθέσεις : «συν και κατά» . Ένα ουσιαστικό το «τάγμα» κι ένα ρήμα το «ίσταμαι».
Όλα μαζί συνθέτουν το δυσπρόσιτο νόημα της περίφημης λέξης Σύνταγμα.
«Συν» είναι ένα άθροισμα .Ο γνωστός σταυρός +. Προφέρεται συν. Σημαίνει όλα μαζί.
Όπως 3+2=5 ή όλα μαζί είναι 5
«Κατά» σημαίνει δράση ,πράξη ,ενέργεια.
Δεν λέμε ότι έπεσε το εχθρικό αεροπλάνο που βομβάρδιζε τη πόλη μας όταν το κτυπήσαμε με κανόνι,
λέμε κατέπεσε ή κατερρίφθη.
«Τάγμα» από το τάσσω ή βάζω σε τάξη.
Και «ίσταμαι» ,στέκομαι όρθιος. Με τη παρατήρηση ότι όρθιοι στέκονται οι λεύτεροι.
Οι δούλοι γονατίζουν.
Επομένως συνθέτοντας τα νοήματα των προθέσεων «συν», «κατά»,
του ρήματος «ίσταμαι» και του ουσιαστικού «τάγματος από το τάσσω» προκύπτει ότι
Σύνταγμα είναι το σύνολο των διμερών σχέσεων που βάζουν σε τάξη όλες τις ενέργειες ,
τις δραστηριότητες σε μια κοινωνία με στόχο να στέκεται όρθια. Λεύτερη, με το δικαίωμα της ζωής
να πραγματώνεται μέσα απ’ αυτές.
Η Μεγίστη Συμφωνία σε μια Κοινωνία.
Με αυτή να εξασφαλίζονται τα δικαιώματα στην εργασία ,στην υγεία, στην παιδεία, για να μπορεί ο Λαός να ίσταται ,να στέκεται όρθιος .
Να ζει Λεύτερος. Κυρίαρχος.
Σε ποια γλώσσα θα γράφονται τα άρθρα του Συντάγματος;
Σε απλή κατανοητή από όλους ;
Ή σε δύσκολη με την ανάγκη ειδικών νομικών να ερμηνεύουν και να εξηγούν το περιεχόμενό του;
Σαφέστατα σε γλώσσα κατανοητή κι απ’ τον αμόρφωτο αγρότη ,τον εργάτη ,τον τεχνίτη.
Από αυτούς δηλαδή που είναι η καρδιά της κοινωνίας.
Αυτούς που όταν χρειαστεί θα πάρουν τα όπλα για να σώσουν τη πατρίδα από τον ξένο εχθρό ,δίνοντας ακόμη και τη ζωή τους.
Σε μια Διμερή Σχέση[6] που κτίζει το Πολιτισμό . Σχέση Δίκιου. Κοινωνικού. Γιατί;
Διότι ο Πολιτισμός κτίζεται μ’ έναν και μοναδικό τρόπο:
«Πάρε τη ζωή μου Κοινωνία. . Τη προσφέρω για σένα .. Στη μάχη για τη Λευτεριά.
Μα δώσε στο παιδί μου το ανάλογο,της Δικιάς μου ζωής που πήρες.
Δώστου εργασία για να ζήσει, Υγεία για να ζήσει και Παιδεία για να μάθει για τη ζωή που δωσα για σένα».
Αυτόν τον τρόπο ,των κοινωνικών μας Δικαιωμάτων
Κι εκεί στον Πολιτισμό , ο Έλλην δημιουργός του, ακουμπά για πάντα την Εθνική του ιδιότητα και ξαναγεννιέται σαν Όν Πολιτικό.
Αναβαθμίζοντας την ζωώδη του πρωταρχή από το επίπεδο της ζούγκλας των ορμών[7] στο επίπεδο του Ανθρώπου
Σ’ αυτόν τον Πολιτισμό , σ’ αυτή τη Γη της επαγγελίας όταν φτάσουμε θ’ ανασάνουμε
το ήθος και τις αξίες της πανανθρώπινης Λευτεριάς .
Κάτω απ΄την εκτυφλωτική λάμψη του Ήλιου του νοητού . Της Δικαιοσύνης για όλους.
Όλα αυτά ήταν η τελευταία πινελιά. Στον πίνακα του 21. Του Μακρυγιάννη.
Αυτή που σβήσανε ο Κωλέττης κι ο Μαυροκορδάτος στα 1843 κι έπειτα όλοι οι Ομηρικοί μνηστήρες
σε όλες τις εποχές που βασιλεύουν η Αμφινομία και η Αντινόηση .
Όπως σήμερα στα 2012.
Όπως σήμερα που βάφτισαν την Ολιγαρχία τους Δημοκρατία, μ’ένα Σύνταγμα που ποτέ δεν ενέκρινε ο Ελληνικός Λαός.
Με Δημοψήφισμα όπως μια αληθινή Δημοκρατία απαιτεί.
Με το άρθρο 44 να απαγορεύει στον δήθεν κυρίαρχο Λαό ,το μεγάλο του Δικαίωμα στη Δημοκρατία .
Το Δικαίωμα να προκαλεί Δημοψήφισμα για να παίρνει απόφαση για οποιοδήποτε πρόβλημα
Με το άρθρο 1 , που ορίζει τον Λαό Κυρίαρχο να καταλύεται πάντα από εκλογικούς νόμους.
Όπως το πλεονέκτημα των 50 εδρών που επιτρέπει σε μια μειοψηφία 29,6% όχι μόνο να κυβερνά τον τόπο .
Μα να ξεπουλά τα πάντα στη γενέθλια χώρα του Πολιτισμού.
Με το άρθρο 60 να επιτρέπει στους υποψήφιους αντιπροσώπους να υπόσχονται προεκλογικά ότι ο Λαός ονειρεύεται,
και να πραγματώνουν «κατά συνείδηση» τον μεγαλύτερό του εφιάλτη
Με το άρθρο 61 να απαγορεύει την άσκηση ποινικής δίωξης στους επαγγελματίες ψεύτες.
Αυτούς που γνωρίζοντας το περιεχόμενο του άρθρου 60 και την ατιμωρησία του άρθρου 61 κατ’ επανάληψη εξαπατούν τον Λαό
Κι εδώ ακριβώς βρισκόμαστε μπροστά στη Πρώτη Παράγωγο του Συντάγματος.
Στη Παραγωγή της ψευτιάς.
Την κορωνίδα των Κοινοβουλευτικών μας εκπροσώπων.
Με το κακό όμως να εξαπλώνεται στους κομματικούς που επωφελούνται οικονομικά σ’όλα τα υπουργεία.
Νάτη κι η Δεύτερη Παράγωγος.
Η λαμογιά.
Και δίπλα τους αυτοί που απλά εξασφαλίζουν με τις γνωριμίες των πολιτικών και των κομματικών τους φίλων ,τους διορισμούς τους σε υπηρεσίες του Δημοσίου και αδιαφορούν για την έκταση του κακού που κατατρώγει τις σάρκες της κοινωνίας..
Με το γνωστό σαθρό επιχείρημα: «Εγώ θα βγάλω το φίδι απ’ την τρύπα;» .
Νάτη κι η Τρίτη Παράγωγος. Ο ωχαδελφισμός, η αδιαφορία.
Και πιο κει άγνοια, και δίπλα της , η αλαζονεία, η ξερολίαση. Παράγωγα της Προπαγάνδας .
Εκείνοι που νομίζουν πώς βρήκαν τη λύση και επαναλαμβάνουν δεκάδες χρόνια τώρα το ίδιο λάθος..
« Για όλα φταίει ο καπιταλισμός».
Σαν να τον θέλουν υγιή και πανίσχυρο . Για να μπορούν να τον καταγγέλλουν.
Με ασφάλεια και οικονομική άνεση από τα πλούσια γραφεία τους.
Και όσοι ζητάνε Μέτωπο Αντίστασης για να σώσουν τον εθνικό μας πλούτο τις ιερές συντάξεις, τα κοινωνικά δικαιώματα που μας γκρέμισαν, μάλλον θάναι ηλίθιοι!
Κι η αλαζονεία τους να αγνοεί τις εικόνες των γέρων ,των δικών μας ιερών γέρων που αναζητούν τροφή στους σκουπιδοτενεκέδες .
Και τον τρόμο των ασθενών για τα φάρμακα που λείπουν και πρέπει να τ’αγοράσουν.
Και τις λεωφόρους της μετανάστευσης. Για τη νιότη.
Μια δυστυχία που καλύπτει πλέον όλη τη χώρα .
Μια οιμωγή απ ‘τα ρημαγμένα σπίτια που καθρεπτίζεται στων παιδιών τα μάτια.
Και κει που ο Λαός θρηνεί, οι μνηστήρες που λεηλατούν το βιος μας αλαλάζουν από άγρια χαρά.
Πάνω στο πτώμα της κριτικής ικανότητας ενός Λαού που γέννησε τις επιστήμες.
ΜΜΕ, δόλιοι αντιπρόσωποι και κομματικοί .Ο χορός των σκιών..
Με αφετηρία κι οχυρό τους το Σύνταγμα.
Οκτώβριος 2012,Σπίθα για την πολιτιστική αντεπίθεση από το Βύρωνα
Τσιπάς Γεώργιος Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ-Φιλόλογος-Ιδρυτικό μέλος της ΕΠ.ΑΝ
[1] Δεν είναι πάντοτε ο κάτοικος μιας χώρας «πολίτης».
Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη «Πολιτικά Γ1», για να είναι κάποιος πολίτης πρέπει να μετέχει της αρχής και της κρίσεως, δηλαδή να έχει τη δυνατότητα να παίρνει αποφάσεις στα προβλήματα και να έχει τη δυνατότητα να τιμωρεί.
Κατ’ αυτόν τον τρόπον οι κάτοικοι σε Ολιγαρχίες δεν είναι πολίτες.
Αντίθετα οι κάτοικοι σε Δημοκρατίες είναι.
Ο Αριστοτέλης στο ίδιο κείμενο, ορίζει τη Πόλη σαν τον αριθμό των πολιτών που επιτυγχάνουν την αυτάρκεια.
Η λέξη αυτάρκεια έχει ένα καταπληκτικό νόημα.
Από το ρήμα αρκέω-ώ,που σημαίνει κατέχω όσα χρειάζομαι και ενεργώ ώστε να εμποδίσω τα επιπλέον.
Όπως ο ασθενής από καρδιοπάθεια που γνωρίζει ότι πρέπει να αποφεύγει τα λιπαρά και παρότι υπάρχουν απλωμένα στο τραπέζι ενεργεί εμποδίζοντας τον εαυτό του στο να τα γευτεί.
Γιατί; Διότι γνωρίζει τι πρέ-πει να φάει, αυτά τρώει και τίποτα περισσότερο.
Οι πολίτες λοιπόν κατ’ αυτόν τον τρόπο συγκροτούν Πόλεις και τα μορφώματα σ’ αυτές που ονομάζονται Πολιτισμός.
Κυρίαρχα στοιχεία , το μετέχειν αρχής και κρίσεως και η αυτάρκεια. Που απαιτεί βαθειά γνώση.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν και αφορούν τις σημερινές συνθήκες στην Ελλάδα είναι αναπόφευκτα:
1. Μετέχουμε στις αποφάσεις ; Όχι.
2.Μπορούμε να τιμωρήσουμε τους υπεύθυνους για την οικονομική καταστροφή; Όχι.
3.Είμαστε αυτάρκεις ; Όχι.
4. Άρα; Τι κάνουμε;
[2] Με την επανάσταση του 1789, ο Γαλλικός Λαός γκρέμισε τις φυλακές της Βαστίλλης και κατέκτησε Σύνταγμα.
Οι Γάλλοι έχουν εθνική τους γιορτή το γκρέμισμα των φυλακών.
[3] Ο Όμηρος στην Οδύσσεια παρουσιάζει τους μνηστήρες που λεηλατούν το βιός του Οδυσσέα.
Είναι ο Αμφίνομος, ο Αντίνοος κι ο Αγέλαος.
Ο συμβολισμός και η σημερινή δυστυχώς για τον Λαό μας ενεργοποίηση της Αμφινομίας, και της Αντινόησης που Άγουν τον Λαό , σιδηροδέσμιο στο σύγχρονο Κολοσσαίο των Αγορών, στην δουλεία του 2012 δείχνουν την τρομερή επιτυχία των οχτρών που μπήκαν στη Πόλη μετά τη πτώση της Χούντας και καταφέρνουν να λεηλατούν το βιος μας ,
τα όνειρα και τις ελπίδες μας.
[4]Ο Χίτλερ κατέκτησε την εξουσία, με θέσεις λαϊκές εναντίον της πλουτοκρατίας.
Στον αγώνα του στηρίχτηκε στα τμήματα εφόδου. Χιλιάδες οργανωμένοι που δίνανε τις μάχες στο πεζοδρόμιο. Για ν’ αλλάξει η μοίρα του φτωχού.
Όταν όμως απέκτησε τη δύναμη κι αποκάλυψε τις πραγματικές του προθέσεις οι ηγέτες στα τμήματα εφόδου αποτελούσαν πια εμπόδιο.
Σχεδίασε λοιπόν και μέσα σε μια νύχτα που ονομάστηκε νύχτα των μεγάλων μαχαιριών, δολοφονήθηκαν όλοι εκείνοι που θα ζήταγαν να κάνει πράξη εκείνα που είχε υποσχεθεί.
[5] Μορφή και Περιεχόμενο είναι λέξεις κλειδιά για την ανάπτυξη των επιστημών που έθεσε ο Αριστοτέλης
[6] Η έννοια της Σχέσης έχει αυστηρότατο περιεχόμενο, κυριαρχεί στην ανάπτυξη των Μαθηματικών και προσδιορίζεται από τα ρήματα ,δίνω –παίρνω.
Όταν δίνω χρήματα και παίρνω προϊόντα η σχέση είναι οικονομική.
Όταν δίνεται μια εντολή κι όσοι την παίρνουν πρέπει να την εφαρμόσουν , η σχέση γίνεται Κανόνας.
Όταν δίνω ανάλογα με ότι παίρνω τότε έχουμε Σχέση Δικαίου.
[7] Στον αρχαίο Ελληνικό Κόσμο, στα χρόνια της Ακμής ,γνωρίζουν από τότε που ο Πρόδικος ο Κείος, παρουσιάζει τον διδακτικό μύθο για την αρετή και τη κακία με κεντρικό πρόσωπο τον Ηρακλή, τη σημασία των ορμών .
Γνωρίζουν ότι ο άνθρωπος δεν γεννιέται μα γίνεται .
Πότε; Όταν αφού γνωρίσει τις ορμές και τη τεράστια δύναμη ,γοητεία που ασκούν , αποφασίσει ότι πρέπει να τις δαμάσει.
Τότε κατακτά τις ανθρώπινες ποιότητες και δημιουργείται η έννοια του Πολιτικού όντος,του homo universalis. Δημιουργείται δηλαδή η διεθνιστική αντίληψη για τον άνθρωπο.
