Συμπληρώνονται αυτές τις μέρες 30 χρόνια από τη δημόσια διαφοροποίησή μας από τη γραμμή του ΚΚΕ, την αποκήρυξη της ΚΝΕ από το ΚΚΕ, τη διαγραφή μας από το ΚΚΕ, τη δημιουργία της νέας ΚΝΕ από το ΚΚΕ και του ΝΑΡ από εμάς, την παλιά ΚΝΕ και τους διαγραμμένους του ΚΚΕ. 30 χρόνια είναι μια γενιά και για μας, σχεδόν ολόκληρη η παραγωγική μας περίοδος.
Είχαμε την αφέλεια να πιστεύουμε αυτά που λέγαμε. Είχαμε όμως και την εντιμότητα να μην συνεχίσουμε σε κάτι που, μπροστά στα μάτια μας, μετατρεπόταν στο αντίθετο αυτού που δήλωνε – και πιστεύαμε- ότι ήταν. Την ώρα που η θάλασσα μετατρεπόταν σε γιαούρτι εμείς πετάξαμε τα κουτάλια. Την ώρα που φαινόταν προοπτική να χωθούμε στο κρατικό, κυβερνητικό ή οικονομικό σύστημα, στην ελιτ δηλαδή, εμείς κάναμε στην πάντα, αφελώς πιστέψαμε ότι θα συνεχίζαμε τις καλύτερες παραδόσεις του ΚΚΕ, απλά αν συγκροτούσαμε ένα νέο φορέα με τα όποια πολιτικά και οργανωτικά εφόδια είχαμε ή νομίζαμε ότι είχαμε.
Όμως δεν είχαμε κανένα σχέδιο που να παίρνει υπόψη του την κατάσταση της χώρας, τον απόλυτο έλεγχό της από ΗΠΑ και ΕΕ, την επικράτηση του επιθετικού νεοφιλελευθερισμού στο δυτικό κόσμο που διέλυσε τις ευρωκομμουνιστικές αυταπάτες και συνέτριψε τις εργατικές οργανώσεις, την αυτοκατάργηση και αυτοδιάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και των συμμάχων της, την διάσπαση των ισχυρότερων κρατικών φορέων που υπήρχαν στην ανατολική Ευρώπη. Απ’ την άλλη αδιαφόρησε για την ανθεκτικότητα που έδειξαν χώρες που είχαν στο ενεργητικό τους σχετικά πρόσφατες αυτόχθονες επαναστατικές διαδικασίες, ανεξάρτητα από την πολιτική κατεύθυνση κάθε μιας.
Ετσι αναπαράγαμε τα οργανωτικά και πολιτικά στερεότυπα του ΚΚΕ. Δεν μπορέσαμε να οργανωθούμε σαν ένα νέο πολιτικό υποκείμενο. Μέσα σε λίγους μήνες φυλλορροήσαμε. Το 1ο ιδρυτικό συνέδριο του ΝΑΡ απλώς έκανε φανερό ότι δεν υπήρχαν πλέον συνθήκες αναπαραγωγής του ΚΚΕ σε μια αντιιμπεριαλιστική – αντισυστημική γραμμή και εμείς δεν είχαμε καμία άλλη πρόταση να προσφέρουμε.
Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com
